Bijbaan-dilemma

Hallo, ik ben Waxxer.

Goed, even to the point. Ik zit met een dilemma waar ik mee worstel. Ik studeer en heb een bijbaan, met de meest onregelmatige werktijden die je je maar kunt bedenken (om kort te zijn: correspondent). Daarnaast studeer ik nog. Maar ik wil nog een bijbaan, aangezien het inkomen net zo onregelmatig is, als de werktijden.

Dus ik zoeken enz. en nu ben ik zowaar door het uitzendbureau gebeld dat er evt. wat is. Echter, het is óók heel onregelmatig, ze kunnen 's ochtends bellen om te vragen of ik 's middags kan werken. En dan weer 's ochtends, dan weer 's middags enz enz.

Pluspunt is dan, dat ik niet vast zit aan een bepaald aantal uren per week. Ik kan dan gewoon de dingen passen en meten, omdat ik van tevoren niet weet of ik dan "kan" werken.

Aan de andere kant: ik heb ook een leven en doe mijn dingen, ik moet ook door met studeren (al veel te lang bezig) en als het constant zo is, dat ze pas op de dag zélf bellen.... Dat trek ik niet. Op zich heb ik gewoon structuur nodig, zodat wat ik moet doen, in grote lijnen vooraf duidelijk is. Het gaat trouwens om productiewerk. Ik zou dan ook enórm onder mijn niveau gaan werken.

Echter, het geld (weet -nog- niet hoeveel p/u het zou zijn) heb ik echt nodig om rond te kunnen komen. En ik zit dus niet met een vast rooster.

Verder ben ik iemand die snel chaotisch is. Voordeel is dan dat ik me niet aan een vaststaand schema moet houden, maar het moge duidelijk zijn dat dit dat ook verstérkt. En ik zie het nu nog als een mogelijkheid om "nee" te kunnen zeggen.

Ach, en zo kan ik nog wel even doorgaan.......

Aangezien ik de enige van de fam. ben die in Nederland zit op dit moment, hoop ik hier relativerende reacties te kunnen krijgen

Is het een "do" of een "don't"?

_{En hopelijk is het een beetje te volgen en te begrijpen....}

Mja echt moeilijk hoor...... En als ik drie keer niet kan, bellen ze me natuurlijk niet meer.... Dat is ook nog weer zoiets.... en mijn studie idd, het moet geen vluchtgedrag zijn

Nee, die studie is eigenlijk doel nummer één. En ik kom tegenwoordig rond, zowaar, zij het nipt. Ik had tot in de loop van 2004 nog een bijbaan, maar die afdeling is wegbezuinigd. Was écht moeilijk om dan opeens 80 of 120 euro per week te missen. Maar het is nu al steeds, dat ik amper of geen geld heb voor "leuke" dingen. Meer plannen is ook een hulpmiddel, en idd, doe ik al en dat heeft geholpen. Om niet elke week zo kiele-kiele te zitten, wil ik dus weer erbij werken. Dat geeft minder financiele stress.

Maar die studie heb ik net op de rails (pffff dit wordt bijna R&P maar valt reuze mee hoor, qua oorzaak ), daar moet en zal ik in vorderen. Maar steeds acceptgiro's krijgen (dus nee, geen aanmaningen, gewoon herinneringen) geeft ook veel onrust elke keer.

En dan productiewerk... Tja, eigenlijk zit ik dus al helemaal in de journalistiek, en het gaat ook nog om een koekjesfabriek. Voel ik me niet te min voor, maar het geeft gee afwisseling, het communiceert heel anders met de medewerkers daar (niet negatief bedoeld, maar ik zal weinig binding vinden). En ik ben iig bezig, ik word actiever, het is parttime, en minder geld-stress....

Hmmz.... jullie hebben wél gelijk denk ik

Volgens mij ontregel ik weer..... Laten we het zien als een wit blad. Interviews doen is een stipje. Dus dat witte blad wordt gevuld met, laten we zeggen, rode stipjes door elkaar heen. Even goed bestuderen dat gestipte blad, maar je hebt de stipjes onder controle. Echter, daar moeten nog blauwe stipjes van de studie doorheen. Dat is al wat moeilijker. En als er nu óók nog eens groene stipjes bij op komen, wordt het een wirwar van jewelste.....

Kinderachtige uitleg, maargoed.....

Dan moet ik misschien eens rond gaan lobbyen om meer rode stipjes te krijgen (ook nog een optie om te doen, alleen zijn er meer studenten journalistiek die graag willen schrijven)

Oh en morgen is een rondleiding, en ik kreeg bedenktijd ( joh! ), morgen word ik teruggebeld over e.e.a.

Zal ik er toch naartoe gaan, als is het om te zien wat het is? Is ook lomp om een afspraak die ik vandaag heb gemaakt, morgen af te zeggen als ik word teruggebeld over die rondleiding en waar ik moet zijn. Ik weet alleen dat het werk bij een oven is en veel moet tillen. En dus die werktijden....

quote:

Op dinsdag 22 maart 2005 19:09 schreef Mikkie het volgende:

[..]

Dus je gaat voor een bijbaantje dat qua tijden ruk is en qua vastigheid ook ruk is, ook nog eens morgen je kostbare tijd verkloten? En stel dat je het zou aannemen, ook nog eens je rug verkloten? Ik zou zeggen, probeer een bijbaantje te vinden in de horeca ofzo... zijn veel studenten die daar hun bijbaan hebben. Kun je goed contact maken, relatief vaste werktijden hebben en ook een centje bijverdienen.

Mja, ik zou nog goed gek zijn ook he....... Ik cancel morgen de hele boel maar.....

Ja ik probeer dus altijd voors en tegens af te wegen en kies nog wel eens eerder voor gevoel dan verstand.... Had van thuis al láng een tirade van hier tot Tokio gekregen Maar je hebt volkomen gelijk

Okeeeeeeee.......... update.

Nou, ik zat nog te dubben, ik wil nl wel werken, alleen niet zo véél. Dus die intercedente, en ik dacht het, ik kon iig kijken hoe het was. Met mijn charmes kom ik er wel vanaf

Maar goed, ik dus zoeken naar die fabriek. Ik kom daar aan, echt een verpauperd gebouw. Maar ja, het werk is binnen he

Nou, al dat kantoorpersoneel je récht aankijken, ik was er met nog een andere jongen. Witte jas aan, muts op... Voor het éérst een koekfabriek van binnen zien. Let wel, ik heb geschoffeld, achter de kassa gestaan, gaskookplaten gebouwd (dus misschien kook JIJ wel op een plaat van mijn handen! ), rekeningen bezorgen, enz enz.

We kwamen daar binnen, en ik dacht echt: W!!! T!!!! F!!!!

Al die mensen met zo'n muts op en zo'n jas aan, en in het kantoor zaten vooral van die degelijke mensen uit van die dorpjes die compleet van de wereld zijn, maar die fabrieksmensen zetten de knop op nul en inpakken maar. En staren of er genoeg deeg in de platen zit. Tjak tjak tjak jak....

Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal. Het is irritant als ik zinnen herhaal.

>>> En dat dus de hele tijd door. Dui-zen-den koekjes op platen, in ovens, in dozen, op pallets, en o-ve-ral een koekjesgeur. Die zit nu nóg in mijn neus. Zoooo massaal... niet te geloven! En die mensen gaan helemaal op in hun werk. Daarmee bedoel ik te zeggen dat dat met mij ook zal gebeuren. Het is jij en die koekjes. Jij en de dozen. Jij en de ovens. O-ve-ral koekjes, ove-ral mensen. Ik kreeg zelfs medelijden. Maar ik probeerde neutraal te bljven. Tevergeefs, want waarschijnlijk keek ik onbewust al zoals ik hier typ. De "gids" richtte zich alleen nog maar naar die ander, hoewel geen van ons al wat gezegd.

En dat gaaaaat maar door, overal komen koekjes uit, o-ve-ral. Koekjes waar je kijkt. Spijs, chocola, dunne koekjes, dikke koekjes.... Koekjes koekjes koekjes! "Koekje d'r bij??" dat idee krijg je wel als je een mens zo ziet werken. Je bent een machine van vlees, althans, zo zie ik het. Lopende banden waar je kijkt.

Oftewel, ik dacht, ik moet godverdegodver mijn diploma halen Volgens mij zitten mijn ouders hier achter

Ooohhh ik kan nog zooooveel opnoemen, en nogmaals, heb geen familie deze week die dit soort ontladingen van mij alláng gewend zijn (ik bedoel, veel mensen zijn vast al gestopt met lezen nog afgezien van mijn caotische uitleg omdat ik opgefokt ben).

En niemand werkt met handschoenen aan, dus het zou zomaar kunnen zjn dat iemand eerst een lekkere korst uit zijn neus haalt en vervolgens die koekjes inpakken. Want de koekjes in het doosje leggen gaat zelfs met de hand, ik dacht dat dat machinaal gebeurde. Toen ik er liep dacht ik, och, dagje probreren. Niks voor mij, maar niet zo snel oordelen. In de auto dacht ik, ik ga dat geen dagdeel volhouden. En nu wind ik mij er heeeelll erg over op. Terwijl het niet eens op mij van toepassing is maar zoals ik al zei, ff een uitlaatklep

Ik ga dat fokking diploma halen

Nou, ik geloof dat mijn nonverbale communicatie duidelijk was, die man sprak op een gegeven moment alleen nog tegen die andere jongen

En idd, ik hád al wel zoIETS verwacht, maar dit was echt heel bizar om te zien. Misschien ook omdat ik zelf ouder en wijzer ben geworden... En dan weer "terugval" in het bijbaantje van een 16-jarige. Kortom, goede confrontatie met de werkelijkheid.

Nounounounou dankje dankje Ik kan ook heldere verhalen schrijven hoor hehe

Ik ga gewoon eens actief kijken of ik niet méér kan gaan schrijven bij andere uitgaven van dezelfde uitgever als waar ik nu voor "werk". Dat is ook mijn.... passie (mag ik ff ) zeg maar. Ik trek dat niet, in die fabriek. Dan stort ik echt in, al na dag één. Ja, als het nou kuikentjes waren.... maar koekjes....

Het irritante is, dat dat koekjes-*snif*-hier-wordt-gebakken-gevoel nog steeds in mijn hoofd zit, en ik doe echt niet histerisch Verflucht is óók penetrant, benzine óók. Maar dit is... "anders", misschien door de massaliteit van iets eetbaars...