Bij mij heeft het volgens mij te maken met houding/verkramping van spieren in je nek en schouders, want ik heb het na het zwemmen (schoolslag) en fietsen (racefiets staat nog steeds niet helemaal goed afgesteld 
) vaker dan na het hardlopen.Maar goed, dit topic ging over migraine: ik heb volgens mij vorige week de tweede aanval gehad in mijn leven. De eerste was vier jaar geleden en god wat ben ik blij dat het niet vaker komt. En god wat heb ik een medelijden met mensen die er wel vaker last van hebben. Vreselijk! 
Ik herken niet alles wat in dit topic beschreven staat, ik zie geen aura's of lichtflitsen, moet wel kotsen en heb het licht ook liever uit. Maar het meest frappante wat ik herken: het neurien! 
En ik maar denken dat ik die nacht last had van tijdelijke gekte Maar kennelijk hebben dus meer mensen dit tijdens een aanval van migraine.
Goed, ik hoop dat de volgende keer weer vier jaar op zich laat wachten, of, nog beter, gewoon helemaal nooit meer komt.
ben op zoek naar alternatieve medicijnen want van imigran krijg ik prikkels in mijn hersenen..
heb gelezen ove rzuurstof maar weet niet of het vergoed wordt door het ziekenfonds...
wie helpt mij?
Mijn oma had het, mijn moeder had/heeft het, en ik dus ook.
Bij mij begint een aanval meestal als ik te weinig gegeten heb (te weinig energie) en dan iets inspannends heb gedaan (voetbal, werken) of gewoon te weinig slaap heb gehad na een paar lange dagen.
Ik kreeg het op school vaak na het gymen, of als een weekend op kamp was geweest en dus weinig had geslapen.
De laatste keer was nadat ik een lange dag had gewerkt, thuis ff snel een half bordje eten gegeten en toen gaan trainen voor de voetbal.
Meestal probeer ik zo snel mogelijk een pijnstiller te nemen en in een volledig verduisterde kamer op bed te gaan slapen.
Ikzelf noem het migraine, omdat ik ook alle bijverschijnselen heb die de mensen hier opnoemen. (migraine met aura). Maar mijn huisarts noemt het geen migraine maar hoofdpijnaanvallen.
Ook ben ik jaren geleden in het ziekenhuis geweest voor scans en onderzoeken, maar daar zeiden ze dat ik gezond was en dat ze niks konden vinden.
Weer een hele dag
en 
Ik heb inmiddels de volgende tip gehad:
quote:Ik heb deze medicijnen aangeschaft en zal ze de volgende keer proberen...
I discovered a drug combination that works like a charm, never fails. It makes use of two drugs commonly used for migraine, but no one else seems to have discpovered that they wwork much better in combination than alone.Here's what I take:
Cafergot, or Gynergen, a typical migraine rememdy.
It is ergotamine tartrate with caffeine and Ibuprofen with codeine. Available in the U.K. as Neurofen PlusThe exact combination of drugs is
Ergotamine Tartrate 1 mg
Caffeine 100 mg
Ibuprofen 200 mg
Codeine Phosphate 12.8 mgYou take one of each at the fist hint of an attack.
Usually after 30 minutes the attack is obviously on the wane.Someties the attack wikll start to come back after an hour or two, then
take a second dose of both. I never need more than two doses.this is advantageous, as with ergotamine you are supposed to take 2 immediately, then another one every half-hour up to a max of 5, and at this level you have really come close to overdose, with severe vasoconstriction, tingling fingers...
At least in some migraines, (there may be different types), an inflammation of the membrane enclosing the brain is associated with increased blood flow to the region.
Thus the combination has a double-whammy: the ergotamine, a vasoconstrictor, slows the blood flow while the ibuprofen, a non-steroidal
anti-inflammatory drug, decreases the inflammation.The codeine generally takes you down a notch so as to relax you and probably augment the effect of the ergotamine, as well as making you less tense and apprehensive about the attack.
you have the courage to lose sight of
the shore
Het is echt vreselijk. Vlekken voor je ogen, vreselijk misselijk en zulke barstende koppijn dat je niet kan lopen. Ik moet dan altijd heel erg veel overgeven, wel een stuk of 12 keer zodat heel je keel zeer doet.
Ik ga dan altijd maar naar bed met de gordijnen dicht, dat werkt het beste.
Ik ben niet het type dat meteen naar de dokter rent (is ook niet echt aan te raden als je koppijn hebt) voor medicijnen, maar ik neem wel altijd twee panadolletjes en wacht tot het over gaat.
Het is vanzelf gekomen, dan gaat het ook vanzelf weer over (is mijn motto)
Wat ook een remedie lijkt te zijn is warm eten. Een kom soep of gewoon avondeten. Brood eten oid 'kouds' heeft geen zin, maar warm eten wel. Ook als ik dit eerder op de dag probeer dan rond etenstijd werkt het soms.
Herkent iemand dit? Ik zou graag horen of andere mensen hier ervaring mee hebben. Ben benieuwd...
Het begint bij mij met knipperende beelden, en niet meer een volledig zicht. Daarna misselijk, kotsen en natuurlijk een gigantische pijn achter me oog en in me hoofd.
Dan maar op bed liggen en proberen te slapen.
Nadat ik er last van heb gehad dan heb ik altijd een gigantisch "zwaar" hood.. Hoe moet je het anders omschrijven... Zo voelt het nou 1nmaal
quote:Interessant. De laatste paar keer dat ik migraine of zware hoofdpijn kreeg begon met veelvuldig gapen en slaperigheid, hoewel ik volgens mij wel voldoende slaap. Zou het helpen om bij de eerste gaap die "verkeerd" aanvoelt proberen te gaan slapen?
Op vrijdag 9 mei 2003 00:08 schreef sassefrassie het volgende:
Soms lukt het me om de aanval eerder te stoppen door te gaan slapen.
Helaas kan dat niet altijd omdat ik dan vaak op mijn werk ben
quote:Nee, volgens mij heb ik dat niet zo...ook wel het proberen waard. Maar meestal ben ik dan
Wat ook een remedie lijkt te zijn is warm eten. Een kom soep of gewoon avondeten. Brood eten oid 'kouds' heeft geen zin, maar warm eten wel. Ook als ik dit eerder op de dag probeer dan rond etenstijd werkt het soms.
Herkent iemand dit? Ik zou graag horen of andere mensen hier ervaring mee hebben. Ben benieuwd...
-misselijk als ik eenmaal zeker weet dat ik een aanval te pakken heb 
you have the courage to lose sight of
the shore
Als ik een aanval krijg, merk ik dat het eerst aan lichtgevoeligheid, en een dof, irritant gevoel in mn hoofd. Als ik geluk heb, blijft het beperkt tot een doffe hoofdpijn, en niet tegen licht kunnen. Daar heb ik een dag, of een middag last van, en is het verder over.
Bij een echte aanval krijg ik na dat irritante gevoel een drukkende pijn in mn hoofd, vooral achter mn ogen. Ik ga dan meestal op bed liggen, om er een dag later weer vandaan te komen. Ik ben wel altijd misselijk, maar heb nooit hoeven overgeven, gelukkig.
Toen ik nog thuis woonde, en ik een zeer ernstige aanval had, heb ik een pijnstiller-achtig-iets gekregen van mn moeder... Hielp PERFECT! ik was binnen het uur van de hoofdpijn af! ben alleen de naam vergeten 
Ik heb toen ik een jaar of 12 was mijn eerste migraine-aanval gehad, vreselijk bang werd ik ervan maar ja , dat schijnt normaal te zijn.
Het is zeker zo, dat wanneer het in de familie voorkomt, je er meer kans op hebt om het ook te krijgen.
Mijn aanvallen beginnen met mijn gezicht en arm.
# De beelden die ik zie zijn vaak stippen, flitsen, draaiende dingen, felle kleuren en soms is het net of ik door kapot glas kijk.
# Dan begint er een arm te tintelen en na een paar minuten is het gevoel helemaal verdwenen, erg oppassen geblazen anders breek ik hem (omdat ik niks meer voel). Als mijn linkerarm gevoelloos wordt, dan kan ik er donder op zeggen dat ik aan de rechterkant koppijn krijg. Bij een echt zware aanval wil er ook nog wel eens een been gevoelloos raken.
# Dan beginen mijn lippen te tintelen en krijg ik het gevoel dat mijn tong dubbel zo dik wordt, en hierdoor bijna ga stikken, dus moet ik heel geconcentreerd ademen.
# Als iemand mij vervolgens vraagt wat er aan de hand is, of ik wil duidelijk maken wat er is...dan kom ik niet uit mijn woorden en klinkt het net of ik verschrikkelijk dronken ben.
- Dit is wat men noemt de aura -
Dit duurt meestal een half uur tot een uur, daarna voelt het of mijn hoofd op knappen staat. Een vreselijk bonkende pijn die niet te verdragen is. Zodra de hoofdpijn aanwezig is moet ik dan ook overgeven.
Na proberen van homeopatisch spul (wat mij niet helpt maar mijn pa wel) en op advies van de huisarts betablokkers heb ik Imigran gekregen.
De tabletten hielpen nooit, omdat ik continu over moest geven. Nu gebruik ik bij een aanval altijd Imigran-spuiten. Deze werken over het algemeen goed. Maar toch ben ik weer 4 dagen uit de runnnig door die ***migraine.
Nog een kleine tip voor jullie allen:
Een neuroloog hier uit de buurt die zich gespecialiseerd heeft in hoofdpijnen heeft nadrukkelijk gezegd dat je niet eerder Imigran man nemen/spuiten als de aura voorbij is. Dus zodra de hoofdpijn komt opzetten, pas dan !! mag je spuiten/innemen.
(was ik mezelf ook niet van bewust, maar het is wel beter)
Vlak nadat ik die kartel zie, begint het gevoel uit mijn arm, been, lip en tong te gaan (meestal aan de rechterkant van het lichaam). Praten kan ik dan nog wel, maar het is alleen maar wartaal
Lopen gaat ook zeer moeilijk, omdat het gevoel uit 1 been dan is verdwenen, een paar stappen zetten lukt nog, maar daarna val ik om of loop ik ergens tegen aan. De eerste keer dat ik dit had, viel ik van de trap af Wist ik veel dat het niet slim was om te traplopen.
Ik ben aan de Imigran sindsdien en moet eens in de zoveel tijd naar de neuroloog voor controle.
quote:Exact mijn vorm.
Op vrijdag 6 juni 2003 21:26 schreef Tichelaar het volgende:
Sorry voor de kick, maar ook ik heb af en toe migraine, in mijn gezichtsveld zie ik een gekartelde vorm, iets wat lijkt op:Vlak nadat ik die kartel zie, begint het gevoel uit mijn arm, been, lip en tong te gaan (meestal aan de rechterkant van het lichaam). Praten kan ik dan nog wel, maar het is alleen maar wartaal
Lopen gaat ook zeer moeilijk, omdat het gevoel uit 1 been dan is verdwenen, een paar stappen zetten lukt nog, maar daarna val ik om of loop ik ergens tegen aan. De eerste keer dat ik dit had, viel ik van de trap afIk ben aan de Imigran sindsdien en moet eens in de zoveel tijd naar de neuroloog voor controle.
Aura-migraine.
Klotezooi ook wel genoemd
Niets tegen te doen, Immigran helpt bij mij eigenlijk nooit, omdat ik ongelofelijk misselijk ben als eenmaal de hoofdpijn begint, en alles wat ik inneem er net zo hard weer uitkomt.
Na ruim 14 uur begin ik me dan weer een beetje mens te voelen.
Het is "die tijd van de maand" en bingo.
Typen en lezen gaat al moeilijker, het is nu nog gewone hoofdpijn, maar zometeen slaat het toe, ik kan er op wachten.
Dus denk aan me als ik straks hondsberoerd op de bank lig,
gelukkig komt het bij mij meestal zo tegen de middag opzetten en wordt het aan het begin van de avond ondraaglijk.
Met een beetje mazzel val ik dan in slaap, en trekt het iets bij tegen de tijd dat ik weer opsta de volgende dag.
Ik heb dus, gezien de andere posters in dit topic, wel mazzel.
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Maarja dit kan ik dan optellen bij de rest van mn genetische defecten.
Maar: na het innemen (plaatsen? 
) van een zetpil Cafergot trok het na een half uur in een half uur weg, en het kwam ook niet meer terug.
Alleen vanochtend weer even hoofdpijn, maar daar rekende een Brufen 200 goed mee af 
Dus, deze keer (eerste keer ook) werkte de Cafergot erg goed! Ik was wel wat fuzzy en dizzy gisteravond, maar op tijd naar bed en goed geslapen...
you have the courage to lose sight of
the shore
quote:Bij mij begon de migraine toen ik een jaar of 10 was, met een dieptepunt rond 13, 14. Toen had ik 2 a 3 aanvallen per week, een dag heel heftig, en twee dagen later nog het "baksteengevoel".
Op donderdag 7 februari 2002 22:38 schreef tonja het volgende:
[afbeelding]dit zijn tekeningen van het aura.gemaakt door migraine patienten. komt uit het boek van oliver sacks over migraine.
voor mij is de eerste tekening het meest herkenbaar
Aanvallen beginnen bij mij met auraverschijnselen, die het meeste lijken op de bovenste afbeelding. Als ik buiten een aanval om aan deze auraverschijnselen alleen al denk, word ik misselijk.
Ik heb een tijdje Sibelium geslikt, wat de frequentie zou moeten doen afnemen. Of het echt gewerkt heeft, weet ik niet, helemaal weg is het sowieso nooit geweest, en toen ik wilde stoppen met Sibelium, heb ik een week niet kunnen slapen.
Ook Imigran heb ik geprobeerd, zonder "prettig" effect. Werd er zo stoned van als een aap, maar de aanval verdween niet (de beleving ervan was wel totaal anders, en huisgenoten wilden dolgraag weten wat voor pillen dat waren en waar ze die konden halen..).
Tegenwoordig neem ik, zodra ik een aanval krijg, een ibuprofen (400) in en houd me zo rustig mogelijk. De laatste tijd lijkt het aantal aanvallen weer toe te nemen, soms 3 achter elkaar.
Ik ben nu 31 en heb er mee leren omgaan. Feit is wel dat alleen de vrees voor een aanval al tamelijk bepalend kan zijn in je doen en laten. Altijd ibu's binnen handbereik houdend, en elke schittering in je ogen maakt je tamelijk alert.
quote:Goh........ deze tekst had ik ook kennuh schrijvuh...
Op woensdag 9 juli 2003 17:55 schreef klenski het volgende:[..]
Bij mij begon de migraine toen ik een jaar of 10 was, met een dieptepunt rond 13, 14. Toen had ik 2 a 3 aanvallen per week, een dag heel heftig, en twee dagen later nog het "baksteengevoel".
Aanvallen beginnen bij mij met auraverschijnselen, die het meeste lijken op de bovenste afbeelding. Als ik buiten een aanval om aan deze auraverschijnselen alleen al denk, word ik misselijk.
Ik heb een tijdje Sibelium geslikt, wat de frequentie zou moeten doen afnemen. Of het echt gewerkt heeft, weet ik niet, helemaal weg is het sowieso nooit geweest, en toen ik wilde stoppen met Sibelium, heb ik een week niet kunnen slapen.
Ook Imigran heb ik geprobeerd, zonder "prettig" effect. Werd er zo stoned van als een aap, maar de aanval verdween niet (de beleving ervan was wel totaal anders, en huisgenoten wilden dolgraag weten wat voor pillen dat waren en waar ze die konden halen..).
Tegenwoordig neem ik, zodra ik een aanval krijg, een ibuprofen (400) in en houd me zo rustig mogelijk. De laatste tijd lijkt het aantal aanvallen weer toe te nemen, soms 3 achter elkaar.
Ik ben nu 31 en heb er mee leren omgaan. Feit is wel dat alleen de vrees voor een aanval al tamelijk bepalend kan zijn in je doen en laten. Altijd ibu's binnen handbereik houdend, en elke schittering in je ogen maakt je tamelijk alert.
Bij mij is dit idem dito
Alleen ben ik geen 31 maar 28, gerbuik ik geen ibu`s (heb allergische reactie op veel medicijnen"dat ook nog is ":(
Gerbuik wel imigran 100mg.. als ik die aura begin te voelen gelijk naar huis imigran innemen en naar mn nest.. vaak duren die aanvallen langer als ik zou willen... dagen lang voel ik me dan klotuh.......
Maar ach... verder alles ok hoor
Mixed Martial Arts!
Hoe zit het met het (on)begrip op jullie werk?
Mij kost het bij elke nieuwe werkgever weer veel uitleg, het gevoel dat ze (achter mijn rug) om nog wel eens wat ongelovig zijn, ook omdat ze niet echt begrijpen wat het inhoud.
(Gelukkig voor hen trouwens)
Heb me in mijn werkend leven al vaak moeten verantwoorden, en weer mijn verhaal moeten vertellen, en maar hopen dat ze me geloven, en me serieus nemen.
Want vaak beginnen bij mij de aanvallen in de vroege ochtend, uurtje of 4/5 zodat ze me niet vaak gezien hebben tijdens een aanval.
Begint meestal met vlekken in me ogen.. net zoals je in de zon heb gekeken, dat je van een groot reclame bord, het midden niet kan lezen omdat er een vlek in zit. Daarna ontstaat er een druk achter mijn oog, zoon gevoel of er een lucht zak achter zit waarna die gigantiche hoofdpijn ontstaat.
Op dat moment wordt ik misselijk.. Overgeven ed. Dan moet ik zo snel mogelijk gaan liggen in een donkere omgeving, het liefst met een koud washandje op me voorhoofd. Meestal duurt het maar 1 dag, soms 2.
Als het over is dan heb ik last van een "zwaar hoofd". Das eigenlijk de 1ngste manier hoe ik dit kan omschijven.
Idd hebben mijn ouders daar om de zoveel tijd ook last van.
quote:Problemen met mn werk heb ik gelukkig niet, ze leven eerder met me mee.
Op woensdag 9 juli 2003 22:31 schreef Bluezz het volgende:
Even iets anders voor degene die zich regelmatig moeten ziekmelden vanwege een aanval.
Hoe zit het met het (on)begrip op jullie werk?
Mij kost het bij elke nieuwe werkgever weer veel uitleg, het gevoel dat ze (achter mijn rug) om nog wel eens wat ongelovig zijn, ook omdat ze niet echt begrijpen wat het inhoud.
(Gelukkig voor hen trouwens)Heb me in mijn werkend leven al vaak moeten verantwoorden, en weer mijn verhaal moeten vertellen, en maar hopen dat ze me geloven, en me serieus nemen.
Want vaak beginnen bij mij de aanvallen in de vroege ochtend, uurtje of 4/5 zodat ze me niet vaak gezien hebben tijdens een aanval.
Bij mij begon het toen ik een jaar of 14 was... nooit weggegaan....
1 keer was het zo erg dat ik ze achter elkaar kreeg, met een duur van 6 dagen!!!! zo erg, kon niet meer praten niets was totaal van de wereld, mn vriendin was zo bang geworden dat ze mn pa heeft gebeld die heeft me toen naar de arts gebracht, de vervangend arts vertelde mn pa (ik zelf was niet aanspreekbaar zo erg) dat het een nekkramp kon zijn
gelukkig na verder onderzoek niets van waar . Toen kreeg ik die imigran voorgeschreven...... ben der wel blij mee, ik ga tenminste na 3 uur in slaap vallen... dus dat scheelt weer een hoop pijn, nadeel van dit medicijn is dat je er zo suf ger*ukt van wordt....
Ik heb "minstens" 1 keer per maand een aanval, en die duurt zo`n 3 dagen beginnend met de aura.......... er zijn bij mij geen vaste tijden dat het begint, het verschilt nogal......
Ik hoop van ECHT dat de medici heel snel met betere medicijnen komen.... want ik ben het zat........ elke keer weer... per maand 1 a 2 aanvallen dat is per jaar 36 tot 50 dagen ziek....... alsie zo doorteld ...
scheelt het een boel mooie levensdagen ....
Je leert er wel mee levuh, maar ach........ heb wel het geluk dat ik verder nooit wat mankeer (klop af).........
Een maat van doet accu punctuur (schrijf ik het goed) ?
Ik raakte laatst met hem aan de praat en die zei tegen mij dattie als ik een aanval krijg me wilde helpen met dit fenomeen........
Hopende dat dit de uitkomst is.........
Ik laat jullie het wetuh te zijner tijd of het geholpen heeft
Mixed Martial Arts!
Ik vind de eens in de 2-3 maanden al veel
Ik ben heel benieuwd naar de acupunctuur.
Medicatie werkt bij mij ook nauwelijks.
Omdat het vaak tegenwoordig snachts begint, zie/voel ik niet de eerste verschijnselen.
Ben ik op tijd met Imigran, voel ik me zo vertraagd, raar en misselijk, droge rare mond, wazig, stoned is misschien het woord, alhoewel ik die sensatie niet ken, dat ik dat eigenlijk niet meer doe.
Ik lig de aanval uit, en als de vreselijke hoofdpijn opkomt, neem ik een Ibuprofen van 400 mg in, na 3 uur nog 1, en dan kan ik een beetje zitten en bewegen.
Na 12/16 uur is het bijna helemaal voorbij, wel nog 2 dagen dood en doodmoe, alsof ik 4 dagen aan een houseparty heb meegedaan
quote:hey Bluezz
Op woensdag 9 juli 2003 22:31 schreef Bluezz het volgende:
Even iets anders voor degene die zich regelmatig moeten ziekmelden vanwege een aanval.
Hoe zit het met het (on)begrip op jullie werk?
Mij kost het bij elke nieuwe werkgever weer veel uitleg, het gevoel dat ze (achter mijn rug) om nog wel eens wat ongelovig zijn, ook omdat ze niet echt begrijpen wat het inhoud.
(Gelukkig voor hen trouwens)Heb me in mijn werkend leven al vaak moeten verantwoorden, en weer mijn verhaal moeten vertellen, en maar hopen dat ze me geloven, en me serieus nemen.
Want vaak beginnen bij mij de aanvallen in de vroege ochtend, uurtje of 4/5 zodat ze me niet vaak gezien hebben tijdens een aanval.
snap precies wat je bedoelt.
Begrip bij migraine is vaak ver te zoeken, misschien logisch(?) de meesten gaan er vanuit dat je "gewoon" hoofdpijn hebt en met wat pijnstillers kun je dan best werken niewaar.
Bazen. collega's, allemaal kennen ze wel een buurvrouw, zus of vage kennis die 'het' ook heeft, maar die gaan gewoon werken hoor, daar kun je toch niet elke keer voor thuisblijven?
Duidelijk dus dat ze niet weten wat een echte heavy migraine aanval met je doet. Gelukkig zijn er ook mensen die met medicatie een aanval de kop in kunnen drukken en een paar uur later merken dat het wegtrekt, helaas niet bij mij...
Sinds mijn 17e (ben nu 39) heb ik werkelijk alles geprobeerd en niets schijnt te werken, alleen afzien en wachten tot het over is...
Immigran spuiten/pillen (of zelfde soort medicatie) verminderen de pijn voor een paar uur, maar ik houd er een vreselijk eng, benauwd en stoned gevoel aan over, bovendien komt de pijn na die paar uur dubbel zo hard terug.
Mijn aanvallen beginnen ook meestal vroeg in de ochtend, dus telde ik de uren af dat ik weer mocht bellen om me ziek te melden...
Collega's hebben er nooit duidelijk wat van gezegd (wel laten merken), maar moesten ook wel voor me invallen terwijl ze zelf wat anders hadden gepland.
Ik voelde me altijd schuldig en zodra ik weer fit was ging ik werk inhalen, overwerken, werk mee naar huis nemen enz.
Twee keer ben ik met migraine gaan werken, om een uur later met mijn hoofd op mijn buro liggend te smeken of iemand me naar huis wilde brengen.
Zelfs dan heb je nog het gevoel dat ze je een aanstelster vinden
Bedrijfsartsen zijn ook erg taktisch soms.
"Je kunt toch even ergens rustig gaan liggen op het werk tot het gezakt is?" (dan heb je net verteld dat een aanval minstens 3 dagen duurt)
"voor migraine zijn tegenwoordig erg goede medicijnen waarmee je gewoon kunt blijven werken"
of de bedrijfsarts die binnen een uur een controleur stuurt (ja en je moet opendoen hoe ziek je ook bent), die vervolgens doodleuk mededeelt dat je binnen een uur bij de arts wordt verwacht (30 km rijden)
Inmiddels ben ik afgekeurd (niet alleen door de migraine overigens) en de angst om het te krijgen is iets minder geworden waarschijnlijk omdat ik me minder moet verantwoorden.
Nog steeds is het moeilijk om haast geen afpraken te durven maken of weer een leuke dag/weekend op het laatste moment af te moeten zeggen, nog steeds loop ik tegen een muur van onbegrip op.
Heel soms denk ik, mens! je zou eens een uurtje moeten voelen wat een migraine patient tijdens een aanval doormaakt, dan weet je waarom hier de gordijnen 3 dagen dicht zijn en je van elk geluid zowat gek wordt.
Mijn migraine zie ik niet als een soort bonzende hoofdpijn, meer een soort hevige kramp in je hoofd (zoals je wel eens hebt in je been/voet), die drie dagen aanhoudt en de derde dag langzaam afneemt. Beter kan ik het eigenlijk niet beschrijven.
Meestal 3 dagen links en wat later volgt 3 á 4 dagen de (ergere) rechterkant, met tussendoor vaak dagenlang "gewone hoofdpijn".
Het lukt me nog niet altijd maar ik probeer meer te genieten van de dagen dat gewoon redelijk gaat.
Het steeds uitleggen doe ik niet meer (is ook makkelijker als je geen baan hebt).
Sterkte aan diegenen die weten hoe migraine voelt 
Lieve Mien, je zal het zien
jij krijgt de pokken wel misschien.
Of uitslag, eng, met grote zweren,
of God weet wat, de tijd zal 't leren.
Maar er is verschil, mijn beste Mien.
Bij jòu is 't altijd nog: misschien.
Ik hèb migraine en niet voor even,
maar waarschijnlijk voor het leven.
Dat valt niet mee, dat is niet licht,
ik was liever zoals jij, allicht.
En wat mij daarbij zo tegen staat,
is jouw harteloos dom gepraat.
Er is geen sprankje mededogen,
slechts harde afkeer in jouw ogen.
'Heb je nu alwéér hoofdpijn?
Kom kom, zo erg zal het niet zijn.
Vooruit nou, laat je niet zo gaan,
wees flink, pak eens wat aan.
Denk eens aan véél ziekere mensen,
die zouden het ook wel anders wensen.'
Nicht Mien, dit zalvend onverstand,
ben ik spuugzat, zo onderhand.
En ik zal je, zonder lang te zeuren,
vertellen wat er gaat gebeuren.
Ik ontmoette namelijk in een café
een echte ouderwetse fee.
Plots zei dat lieve mens:
'Geneer je niet, doe gerust een wens!'
Dankbaar riep ik: 'Geef dan nicht Mien
mijn migraine voor een week of tien.
En niet zo zuinig, laat maar gaan
met alles erop en alles eraan.
Met schele ogen van de pijn
en een lap erover met azijn.
Laat haar 's nachts doodziek ontwaken
en steunend gal en water braken,
ziek over de wc-pot hangen
en huilend naar de dood verlangen.
En dan, afkeurend op een rij,
tien zure nichten Mien daarbij.
Harteloos roepen die in koor:
'Je niet zo laten hangen hoor!
Ga eens wat doen, pak eens wat aan,
kom, ga eens op je benen staan'.
Is dit geen zoete wraak, nicht Mien?
Dolgraag zou ik jouw gezicht dan zien.
En over tien heel beroerde weken,
zou ik je nog eens willen spreken.
Annie te Rietmole
1996
Het gedicht "Aan nicht Mien" komt uit het boekje "Hoofdbrekens over Hoofdzaken", een uitgave van de NVMP ter gelegenheid van hun vijftienjarig bestaan.
Hoe vaak ik exact hetzelfde wel niet gedacht heb.....
Je wordt er echt niet goed van, al die mensen die maar denken dat migraine niks voorstelt, en maar flauw zeggen: "kom op, zo erg is het toch niet?"
Onbegrip is iets wat bij zoveel mensen heerst. BAH !
Maar ze hebben niet in de gaten dat ze een migrainepatiënt alleen nog maar meer in een isolement duwen.
Alsof we voor ons lol liggen te creperen van de pijn !!!
