Yvonne,
Al twintig jaar lang delen we lief een leed met elkaar. Al twintig jaar kunnen we bij elkaar terecht voor steun, advies en om ontzettend hard te lachen. Sinds ik bij de reclassering begon, weet je nog hoe bang ik was dat ik het zou verknallen?
![]()
, zijn we elkaar nooit, maar dan ook nooit, uit het oog verloren. Ik beschouw ons als
echte vriendinnen, echte hartsvriendinnen!
Beiden hebben we ontzettend veel voor onze vriendschap gedaan. Jij was zelfs bij de geboorte van mijn kinderen aanwezig!!! Tante Yvon, noemen Joris en Chantal je
![]()
omdat je sinds die tijd regelmatig bij ons over de vloer bent gekomen. Altijd zorgde je ervoor dat iedereen, zelfs Joris die op dat moment met zijn ziekte worstelde, zijn of haar problemen even vergat en ging stralen
Ik heb helaas, hoe erg ik het ook vind om te zeggen, het idee dat onze vriendschap als een zinkend schip aan het vergaan is. Waar is die vriendschap van de afgelopen twintig jaar gebleven?
Twintig!!! jaar? Ik weet dat je twee maanden geleden een ruzietje hebt gehad met Pascal? (voor de forumgebruikers: dat is mijn man) en dat je sindsdien ophangt als ik je opbel, dat je mijn mailtjes niet retourneert, dat je elke poging van mijn kant om uit te vinden wat er precies aan de hand is de kop in drukt.
Het spijt me dat ik dit nu en publique doe, maar het laat ook zien wat ik voor onze vriendschap over heb. Ik wil onze geweldige vriendschap, zo kun je onze vriendschap zeker kwalificeren, herstellen en daar heb ik alles voor over. Ook Joris en Chantal missen je aanwezigheid!
xxx
Ellen