R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Heel verhaal ......... ik hoop dat ik het in het goede forum heb gezet.
Het gaat over mijn oud-tante die ik voor het gemak maar even oma ga noemen.
Mijn oud-tante is kinderloos en ziet mijn moeder als haar 'kind' en mij dus als kleinkind.
Ze is ver in de negentig en woonde met veel plezier en redelijk gezond verstand in het verzorgingstehuis. Nu is ze enkele weken geleden gevallen en heeft daarbij haar pols en heup gebroken. Het duurde even voor ze haar de volgende ochtend vonden aangezien ze vroeg in de nacht is komen te vallen.
Na het nodige gips en de volgende dag een operatie aan de heup leek ze het gebeuren goed doorstaan te hebben. Echter een paar dagen later werd ze compleet warrig. Oma had waanideen, zag beestjes en vertelde dat er acht schoonmakers op haar kamer waren geweest. Ook had ze ineens niet meer door dat ze in het ziekenhuis was. Dit schijnt vrij normaal te zijn bij oudere mensen na een operatie. In 2 van die warrige dagen is ze 2 keer van bed gestapt en dus gevallen. Dat liep gelukkig goed af.... geen verdere breuken opgelopen.
Na een gesprek met de verpleegkundigen raadden ze ons aan om oma te beveiligen tegen haarzelf zodat ze niet meer uit bed kon stappen en weer zou komen te vallen. Er werd afgesproken om ... alleen als het echt niet anders kon... haar in een soort trappelzak voor grote mensen te leggen die dan onder het matras geschoven kon worden. Op die manier had ze wel bewegingsruimte maar kon ze niet uit bed stappen. Wij hebben daar een formulier voor moeten ondertekenen.
Oma leek weer wat op te knappen. De warrige momenten waren minder en begin deze week kon je haar zelfs weer helemaal helder noemen. Die deken is dan ook niet nodig geweest.
Tot ik vanmorgen gebeld werd..... oma was weer gevallen en dit keer op haar hoofd. Na uitgebreid onderzoek zijn er geen letsels geconstateerd. De deken had ze niet om.
En dan nu mijn vraag ; Volgens mij is het ziekenhuis verantwoordelijk. Wat was er gebeurd als ze met die val van afgelopen nacht wel (ernstig) letsel had opgelopen ?
En hoe voorkomen we dat oma weer uit bed gaat stappen ?
Het gaat over mijn oud-tante die ik voor het gemak maar even oma ga noemen.
Mijn oud-tante is kinderloos en ziet mijn moeder als haar 'kind' en mij dus als kleinkind.
Ze is ver in de negentig en woonde met veel plezier en redelijk gezond verstand in het verzorgingstehuis. Nu is ze enkele weken geleden gevallen en heeft daarbij haar pols en heup gebroken. Het duurde even voor ze haar de volgende ochtend vonden aangezien ze vroeg in de nacht is komen te vallen.
Na het nodige gips en de volgende dag een operatie aan de heup leek ze het gebeuren goed doorstaan te hebben. Echter een paar dagen later werd ze compleet warrig. Oma had waanideen, zag beestjes en vertelde dat er acht schoonmakers op haar kamer waren geweest. Ook had ze ineens niet meer door dat ze in het ziekenhuis was. Dit schijnt vrij normaal te zijn bij oudere mensen na een operatie. In 2 van die warrige dagen is ze 2 keer van bed gestapt en dus gevallen. Dat liep gelukkig goed af.... geen verdere breuken opgelopen.
Ook had ze ineens niet meer door dat ze in het ziekenhuis was. Dit schijnt vrij normaal te zijn bij oudere mensen na een operatie. In 2 van die warrige dagen is ze 2 keer van bed gestapt en dus gevallen. Dat liep gelukkig goed af.... geen verdere breuken opgelopen.Na een gesprek met de verpleegkundigen raadden ze ons aan om oma te beveiligen tegen haarzelf zodat ze niet meer uit bed kon stappen en weer zou komen te vallen. Er werd afgesproken om ... alleen als het echt niet anders kon... haar in een soort trappelzak voor grote mensen te leggen die dan onder het matras geschoven kon worden. Op die manier had ze wel bewegingsruimte maar kon ze niet uit bed stappen. Wij hebben daar een formulier voor moeten ondertekenen.
Oma leek weer wat op te knappen. De warrige momenten waren minder en begin deze week kon je haar zelfs weer helemaal helder noemen. Die deken is dan ook niet nodig geweest.
Tot ik vanmorgen gebeld werd..... oma was weer gevallen en dit keer op haar hoofd. Na uitgebreid onderzoek zijn er geen letsels geconstateerd. De deken had ze niet om.
En dan nu mijn vraag ; Volgens mij is het ziekenhuis verantwoordelijk. Wat was er gebeurd als ze met die val van afgelopen nacht wel (ernstig) letsel had opgelopen ?
En hoe voorkomen we dat oma weer uit bed gaat stappen ?
And everything under the sun is in tune
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
Gezien er geen "schade" is, is een schuldvraag op dit moment overbodig. Had ze wel ernstig letsel opgelopen, was het waarschijnlijk een welles-nietus verhaaltje geworden met al het gezeik van dien, dus wees blij.quote:Op donderdag 27 januari 2005 14:17 schreef ondeugend het volgende:
Heel verhaal ......... ik hoop dat ik het in het goede forum heb gezet.
Het gaat over mijn oud-tante die ik voor het gemak maar even oma ga noemen.
Mijn oud-tante is kinderloos en ziet mijn moeder als haar 'kind' en mij dus als kleinkind.
Ze is ver in de negentig en woonde met veel plezier en redelijk gezond verstand in het verzorgingstehuis. Nu is ze enkele weken geleden gevallen en heeft daarbij haar pols en heup gebroken. Het duurde even voor ze haar de volgende ochtend vonden aangezien ze vroeg in de nacht is komen te vallen.
Na het nodige gips en de volgende dag een operatie aan de heup leek ze het gebeuren goed doorstaan te hebben. Echter een paar dagen later werd ze compleet warrig. Oma had waanideen, zag beestjes en vertelde dat er acht schoonmakers op haar kamer waren geweest. Ook had ze ineens niet meer door dat ze in het ziekenhuis was. Dit schijnt vrij normaal te zijn bij oudere mensen na een operatie. In 2 van die warrige dagen is ze 2 keer van bed gestapt en dus gevallen. Dat liep gelukkig goed af.... geen verdere breuken opgelopen.
Na een gesprek met de verpleegkundigen raadden ze ons aan om oma te beveiligen tegen haarzelf zodat ze niet meer uit bed kon stappen en weer zou komen te vallen. Er werd afgesproken om ... alleen als het echt niet anders kon... haar in een soort trappelzak voor grote mensen te leggen die dan onder het matras geschoven kon worden. Op die manier had ze wel bewegingsruimte maar kon ze niet uit bed stappen. Wij hebben daar een formulier voor moeten ondertekenen.
Oma leek weer wat op te knappen. De warrige momenten waren minder en begin deze week kon je haar zelfs weer helemaal helder noemen. Die deken is dan ook niet nodig geweest.
Tot ik vanmorgen gebeld werd..... oma was weer gevallen en dit keer op haar hoofd. Na uitgebreid onderzoek zijn er geen letsels geconstateerd. De deken had ze niet om.
En dan nu mijn vraag ; Volgens mij is het ziekenhuis verantwoordelijk. Wat was er gebeurd als ze met die val van afgelopen nacht wel (ernstig) letsel had opgelopen ?
En hoe voorkomen we dat oma weer uit bed gaat stappen ?
Hoe voorkomen dat ze weer uit bed stapt en zich daarbij bezeerd? In overleg met het ziekenhuis alsnog dwangmatig voorkomen dat zoiets gebeurt? Ze heeft immers iets waardoor ze een gevaar voor zichzelf is, daar valt met het ziekenhuis toch best over te praten?
Ja oma is verantwoordelijk voor haarzelf, als ze helder is. En dat hadden jullie (en het ziekenhuis ook) al geconstateerd. Je oma is ruimschoots meerderjarig.
Als ze niet doet wat de dokters zeggen, dan kunnen die dokters er ook niets aan doen. En de verplegers hebben ook allemaal meer dan 1 patient.
Wil je 100% toezicht op je oma houden, zul je haar in huis moeten nemen. Maar als ze eigenwijs is, dan zal ze ook bij jullie in huis vallen.
De vraag is dus eigenlijk of je er mee om kan gaan dat je oma een eigen wil heeft en niet altijd even verstandig doet. Ze stapt het bed natuurlijk uit omdat ze iets wil (plassen, pijn in haar rug van het liggen) en er niemand is die haar komt helpen.
Als ze niet doet wat de dokters zeggen, dan kunnen die dokters er ook niets aan doen. En de verplegers hebben ook allemaal meer dan 1 patient.
Wil je 100% toezicht op je oma houden, zul je haar in huis moeten nemen. Maar als ze eigenwijs is, dan zal ze ook bij jullie in huis vallen.
De vraag is dus eigenlijk of je er mee om kan gaan dat je oma een eigen wil heeft en niet altijd even verstandig doet. Ze stapt het bed natuurlijk uit omdat ze iets wil (plassen, pijn in haar rug van het liggen) en er niemand is die haar komt helpen.
De schuldvraag is nu nog overbodig inderdaad. Maar aangezien het nu in 1 week al drie keer gebeurd is, is de kans reeel dat het nogmaals gebeurd. Gisteren was ze de hele dag al onrustig en warrig. Vannacht na de val hebben ze haar die deken omgedaan waarna ze nog onrustiger werd. En hebben hem dus weer afgedaan.quote:Op donderdag 27 januari 2005 14:46 schreef Vhiper het volgende:
[..]
Gezien er geen "schade" is, is een schuldvraag op dit moment overbodig. Had ze wel ernstig letsel opgelopen, was het waarschijnlijk een welles-nietus verhaaltje geworden met al het gezeik van dien, dus wees blij.
Hoe voorkomen dat ze weer uit bed stapt en zich daarbij bezeerd? In overleg met het ziekenhuis alsnog dwangmatig voorkomen dat zoiets gebeurt? Ze heeft immers iets waardoor ze een gevaar voor zichzelf is, daar valt met het ziekenhuis toch best over te praten?
Natuurlijk zijn we blij dat het alweer goed afgelopen is ! Voor alle betrokkenen is het erg naar. Voor haarzelf, haar familie en de verpleging.
And everything under the sun is in tune
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
In huis nemen is geen optie... ze heeft intensieve verpleging nodig. Daarom ligt ze ook in het ziekenhuis en nog niet in een verpleegtehuis.quote:Op donderdag 27 januari 2005 14:48 schreef RetepV het volgende:
Ja oma is verantwoordelijk voor haarzelf, als ze helder is. En dat hadden jullie (en het ziekenhuis ook) al geconstateerd. Je oma is ruimschoots meerderjarig.
Als ze niet doet wat de dokters zeggen, dan kunnen die dokters er ook niets aan doen. En de verplegers hebben ook allemaal meer dan 1 patient.
Wil je 100% toezicht op je oma houden, zul je haar in huis moeten nemen. Maar als ze eigenwijs is, dan zal ze ook bij jullie in huis vallen.
De vraag is dus eigenlijk of je er mee om kan gaan dat je oma een eigen wil heeft en niet altijd even verstandig doet. Ze stapt het bed natuurlijk uit omdat ze iets wil (plassen, pijn in haar rug van het liggen) en er niemand is die haar komt helpen.
Ze stapt uit bed omdat ze in de war is en denkt dat ze thuis is. Als ze helder is en naar de toilet moet drukt ze gewoon op het belletje.
We hebben een formulier moeten onderteken omdat het ziekenhuis verantwoordelijk is. Niet wij... en niet zij zelf. Het gaat dus om de momenten dat ze compleet in de war is. Normaal is het helemaal geen lastig mensje.
And everything under the sun is in tune
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
Volgens mij teken je juist een formuliertje waardoor het ziekenhuis NIET verantwoordelijk is voor de gevolgen. Op het formuliertje staat vast iets met woorden als 'redelijkerwijs', of 'naar omstandigheden', of 'naar beste kunnen binnen de beperkingen die het ziekenhuis heeft' ofzo. Dat betekent dus dat het ziekenhuis van te voren al aangeeft dat ze niet 100% kunnen voldoen aan alles en dat jullie je daar van bewust zijn. Zij erkennen dat ze minder geschikt zijn om de gewenste controle uit te oefenen dan andere instanties (of de familie) en vragen daarom aan jullie of je het daar wel mee eens bent.quote:Op donderdag 27 januari 2005 15:04 schreef ondeugend het volgende:
We hebben een formulier moeten onderteken omdat het ziekenhuis verantwoordelijk is. Niet wij... en niet zij zelf. Het gaat dus om de momenten dat ze compleet in de war is. Normaal is het helemaal geen lastig mensje.
Ze hebben gewoon de mankracht niet om 24/7 controle uit te oefenen. Tenzij jullie er voor betalen, natuurlijk. Als je genoeg betaalt krijgt ze een 24/7 verpleger. Als je het geld niet hebt kun je er zelf natuurlijk voor zorgen dat er 24/7 iemand van de familie aanwezig is. Eén persoon is meestal geen probleem, de bezoekerstijden zijn er om de grote hordes familiebezoek een beetje in de hand te houden.
Het is kiezen uit twee kwaden. Aan de ene kant breek je haar hart en schend je gevoelsmatig haar integriteit door haar, ook als ze volledig bij de tijd is, in een trappelzak te stoppen. Als oma zich niet bewust is van haar warrige momenten dan is het bijna onmogelijk de onterende noodzaak van die trappelzak aannemelijk te maken. Dat zal ook de reden geweest zijn waarom ze die zak uiteindelijk niet meer gebruikte. Natuurlijk weet iedereen dat die trappelzak het enige is dat oma behoedt voor een val op een moment dat de warrigheid toeslaat. Het andere kwaad is oma niet in de trappelzak te stoppen waarmee je haar eergevoel ontziet maar eenvoudigweg niet kan voorkomen dat ze een volgende val tegemoet gaat. Dat idee moet je je ook bij neer kúnnen leggen als je 's-avonds thuis aan het koordje van het licht trekt. Het behoeft geen betoog dat de aanblik van oma, gestrekt met de broek op haar knieen in de gang omdat ze toevallig 's-nachts een plas moest doen, hartverscheurend is. Ik heb zo al menig opa en oma met de meest uiteenlopende kwetsuren aan moeten treffen. In het beste geval stoppen we opa's en oma's met vereende krachten terug in bed. Behoudens dat is maatschappij er niet op ingericht om in zodanige intensieve zorg te voorzien dat jouw oma niet meer valt. Het zegt wel heel veel moois over jou dat zo een kwestie je bezig houdt. Voor wat mijzelf betreft komt het er op neer dat ik niet eens weet óf en hoeveel oudtantes ik heb; laat staan óf en waar ze hulpeloos liggen.
Oma moet dus, al dan niet met eigen goedvinden, in de zak.
Uiteraard moet er dan wel hulp bij de nachtelijke plas voorhanden zijn.
Het zal haar behoeden voor veel narigheid.
That kind of narrows it down.
Oma moet dus, al dan niet met eigen goedvinden, in de zak.
Uiteraard moet er dan wel hulp bij de nachtelijke plas voorhanden zijn.
Het zal haar behoeden voor veel narigheid.
That kind of narrows it down.
Jawohl Herr Kaloin!
Ik zal het wat duidelijker proberen te maken.....quote:Op donderdag 27 januari 2005 15:12 schreef RetepV het volgende:
[..]
Volgens mij teken je juist een formuliertje waardoor het ziekenhuis NIET verantwoordelijk is voor de gevolgen. Op het formuliertje staat vast iets met woorden als 'redelijkerwijs', of 'naar omstandigheden', of 'naar beste kunnen binnen de beperkingen die het ziekenhuis heeft' ofzo. Dat betekent dus dat het ziekenhuis van te voren al aangeeft dat ze niet 100% kunnen voldoen aan alles en dat jullie je daar van bewust zijn. Zij erkennen dat ze minder geschikt zijn om de gewenste controle uit te oefenen dan andere instanties (of de familie) en vragen daarom aan jullie of je het daar wel mee eens bent.
Ze hebben gewoon de mankracht niet om 24/7 controle uit te oefenen. Tenzij jullie er voor betalen, natuurlijk. Als je genoeg betaalt krijgt ze een 24/7 verpleger. Als je het geld niet hebt kun je er zelf natuurlijk voor zorgen dat er 24/7 iemand van de familie aanwezig is. Eén persoon is meestal geen probleem, de bezoekerstijden zijn er om de grote hordes familiebezoek een beetje in de hand te houden.
Mijn moeder heeft met die handtekening toestemming gegeven om oma indien noodzakelijk vast te zetten door middel van die 'trappelzak' . Dat was nog een heel dilemma op zich voor mijn moeder. Ze dacht in eerste instantie dat mensen nog steeds met handen en voeten werden vastgebonden.
En twijfelde eerst ook. Gelukkig hebben we (de verpleging en ik) haar kunnen overtuigen dat het niet meer zo gaat tegenwoordig Je wilt ze eigenlijk graag zo veel mogelijk in hun eigen waarde laten
Zonder die handtekening is het voor het ziekenhuispersoneel niet mogelijk om iemand vast te mogen zetten. Het is dus niet helemaal zo als jij hier boven bedoelt. Zij zijn verantwoordelijk en daarom hadden ze die toestemming nodig.
Dat de mankracht er niet is om haar 24/7 in de gaten te houden dat begrijpt ieder weldenkend mens.
Vandaar ook de mogelijkheid van de trappelzak zodat ze niet uit bed kan. Feit is dat het niet gebeurd. Ja vannacht na de derde val dus wel... maar ze hebben hem ook weer af gedaan omdat ze er nog onrustiger door werd. Het blijft dus met alle verstandige redenaties een probleem wat niet makkelijk op te lossen is.
Ik kom net bij haar vandaan. Ze is weer over op andere medicatie die de psycholoog voorschrijft. Het resultaat is dat ze zo stoned als een garnaal in de stoel zit. . Maar dat moet dan maar.
Mijn moeder en ik komen al buiten bezoekuren om... we zijn bij haar zoveel we kunnen. Mijn moeder is niet zo mobiel meer en is dus afhankelijk van mij. Ik heb gewoon een volledige baan.
And everything under the sun is in tune
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
Ik denk dat dit beter naar een forum over rechten kan gaan. dit is voer voor juristen
---
And when the leaves fall the land looks more human
it's got me questioning the essence of my farm boy blues
hence, I never wore the fashions of the know-what-I'm-doin'
And when the leaves fall the land looks more human
it's got me questioning the essence of my farm boy blues
hence, I never wore the fashions of the know-what-I'm-doin'
Op de zorginstelling zal een zekere zorgverplichting rusten en dat betekent in ieder geval dat de instelling tot op zekere hoogte over het welzijn van je oma waakt. Die zorgverplichting zal echter niet zo ver gaan dat er een garantieverplichting en de daaruit voortvloeiende risico-aansprakelijkheid bestaat. Met andere woorden, indien er schade ontstaat (letsel of anderszins) dan zal de aansprakelijkheid van de instelling uitsluitend voortvloeien uit een tekortkoming in de zorgverplichting. De schade die ontstaat terwijl van de instelling niet kan worden gezegd dat deze in haar zorg tekort is geschoten (en het enkele feit dat je oma valt betekent niet dat de instelling te weinig zorg heeft geboden, vandaar dat er geen sprake is van een garantieverplichting), blijft in beginsel voor rekening van de schadelijder zelf, in dit geval oma.
When you're racing, it's life. Anything that happens before or after is just waiting.
Dank je wel voor je duidelijke reactie.quote:Op donderdag 27 januari 2005 19:16 schreef Argento het volgende:
Op de zorginstelling zal een zekere zorgverplichting rusten en dat betekent in ieder geval dat de instelling tot op zekere hoogte over het welzijn van je oma waakt. Die zorgverplichting zal echter niet zo ver gaan dat er een garantieverplichting en de daaruit voortvloeiende risico-aansprakelijkheid bestaat. Met andere woorden, indien er schade ontstaat (letsel of anderszins) dan zal de aansprakelijkheid van de instelling uitsluitend voortvloeien uit een tekortkoming in de zorgverplichting. De schade die ontstaat terwijl van de instelling niet kan worden gezegd dat deze in haar zorg tekort is geschoten (en het enkele feit dat je oma valt betekent niet dat de instelling te weinig zorg heeft geboden, vandaar dat er geen sprake is van een garantieverplichting), blijft in beginsel voor rekening van de schadelijder zelf, in dit geval oma.
Ik ben benieuwd hoe ver die zorgverplichting in het geval van oma zal gaan dan. Het is inmiddels dus de derde keer dat ze valt. Opvallend is wel dat ze steeds 's nachts valt. Het is aannemelijk dat er te weinig personeel loopt.... ze zijn met zijn tweeen dan. Is het dan niet logisch dat ze na een warrige dag 's nachts toch uit voorzorg in de deken/trappelzak gaat ? Als dit dan vervolgens niet gebeurt is het dan niet toch verwijtbaar ?
Ik wil overigens duidelijk maken dat ik niet de intentie heb om een schuldige te zoeken. Nogmaals..... ik weet dat dit voor elke partij nare situatie is en dat niemand hier om gevraagd heeft. Dat het ziekenhuis niets kan garanderen begrijp ik ook. Ik heb alleen niet het gevoel dat ze er alles aan doen om te voorkomen dat er weer van die ongelukken gebeuren.
And everything under the sun is in tune
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
Dan staat het hier goed.quote:Op donderdag 27 januari 2005 19:11 schreef Zero2Nine het volgende:
Ik denk dat dit beter naar een forum over rechten kan gaan. dit is voer voor juristen
And everything under the sun is in tune
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
De instelling is in elk geval op de hoogte van de vergrote kans op valpartijen. Dat betekent ook dat van de instelling zekere voorzorgsmaatregelen om die valpartijen te voorkomen mogen worden verlangd. Dat kan onder omstandigheden zo ver gaan dat dat maatregelen zijn die oma in haar bewegingsvrijheid beperken. Voor haar eigen bestwil zogezegd. Doet de instelling dat niet, terwijl dat in het kader van de zorg wel geboden was, dan lijkt me daar ergens wel een toerekenbare tekortkoming in te schuilen.quote:Op donderdag 27 januari 2005 20:01 schreef ondeugend het volgende:
[..]
Dank je wel voor je duidelijke reactie.
Ik ben benieuwd hoe ver die zorgverplichting in het geval van oma zal gaan dan. Het is inmiddels dus de derde keer dat ze valt. Opvallend is wel dat ze steeds 's nachts valt. Het is aannemelijk dat er te weinig personeel loopt.... ze zijn met zijn tweeen dan. Is het dan niet logisch dat ze na een warrige dag 's nachts toch uit voorzorg in de deken/trappelzak gaat ? Als dit dan vervolgens niet gebeurt is het dan niet toch verwijtbaar ?
Personeelstekort lijkt me een omstandigheid die aan de instelling moet worden toegerekend. M.a.w. ik kan me niet voorstellen dat personeelstekort de instelling een geldig verweer verschaft.
When you're racing, it's life. Anything that happens before or after is just waiting.
Nou nee, we zitten hier in R&P....quote:
When you're racing, it's life. Anything that happens before or after is just waiting.
Ach inderdaad.... ik had hem eerst in WGR maar omdat het eerst de R&P kant opging heb ik gevraagd het daarheen te verplaatsen. Nu gaat het weer de WGR kant op. Wat mij betreft blijft het hier staan. In welke fora het ook staat... het kan altijd 2 kanten op.quote:Op donderdag 27 januari 2005 20:41 schreef Argento het volgende:
[..]
Nou nee, we zitten hier in R&P....
And everything under the sun is in tune
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
Ik denk dat je daar niemand voor kan aanspreken, tenzij er in een document is geschreven dat ze haar aan het bed moesten vastbinden om te zorgen dat ze zelf niet meer letsel zal veroorzaken. Maar ze heeft al een mooie leeftijd bereikt en daarmee wil ik natuurlijk niet zeggen dat dat voldoende moet zijn want ze kan nog een aardige tijd mee zo te lezen. Misschien kan je samen met het personeel van dat tehuis een afspraak maken dat men haar meer controleert..
Succes...
Succes...
The people who lost my respect will never get a capital letter for their name again.
Like trump...
Like trump...
|
|
