Publicatiedatum: 26/9/2001
VAN ONZE REDACTEUR
AMSTERDAM - Gedwongen ontslag is in kringen van topmanagers de normaalste zaak van de wereld geworden. Het botsen van karakters is de meest voorkomende reden van een voortijdig vertrek.
'Als ik een brief zonder briefhoofd krijg, weet ik al genoeg. Dat is weer iemand die zijn lidmaatschap opzegt. Als de vermelding van een expliciete reden ontbreekt, is het bijna altijd een kwestie van ontslag.'
Jim Bos, directeur van het NCD (Nederlands Centrum van Directeuren en Commissarissen), staat er geenszins van te kijken. Het bestand van ruwweg 4500 leden van NCD vertoont steeds meer fluctuaties; het aantal toe- en uittreders neemt met de maand toe.
De dynamiek in de top reflecteert de groeiende prestatiedruk en het alom afnemende geduld met managers. Gemiddeld is een directeur tegenwoordig 6,3 jaar in functie, zo blijkt uit een onderzoek dat in opdracht van NCD is verricht door ITM Research, waaraan 1435 directeuren meewerkten.
Van directeuren van 55 jaar en ouder heeft 40% ervaring met gedwongen ontslag. Niet in de zin dat ze weleens werknemers de wacht hebben aangezegd, maar dat ze zelf lijdend voorwerp zijn geweest. Ruim 10% heeft zelfs meer dan één keer onvrijwillig zijn bureau moeten ontruimen.
'Dit bevestigt mijn waarnemingen. Er gaat geen week voorbij zonder dat ik in Het Financieele Dagblad lees over directeuren in problemen en topmanagers die ontslagen worden. We wilden weleens weten hoe dat precies zit, maar daar bleek in Nederland geen cijfermateriaal over beschikbaar. Vandaar dat we dit onderzoek hebben verricht', verklaart Bos.
Bij gedwongen ontslag is in 33% van de gevallen 'onverenigbaarheid van karakters' de doorslaggevende factor. Dit percentage loopt op naarmate een manager meer ervaring heeft. Bij directeuren die aan hun vijfde baan toe zijn, blijkt 43% het veld te moeten ruimen na een persoonlijk conflict.
Ruzie in de top is daarmee voor managers een belangrijker reden van ontslag dan het schrappen van functies na een fusie of overname of het niet behalen van de afgesproken c.q. gewenste resultaten. Tegenvallende cijfers zijn overigens eerder een struikelblok in grote ondernemingen (met meer dan 1000 werknemers) dan in kleinere organisaties.
Zo gewoon als ruzie in de top moge zijn, zo ongewoon is het gesprek hierover. Beursgenoteerde ondernemingen, die bestuurswisselingen verplicht openbaar moeten maken, zijn zelden recht door zee. Bij supermarktconcern Laurus (eigenaar van Edah, Super de Boer en Konmar) zijn de afgelopen negen maanden drie van de vier leden van de raad van bestuur ontslagen. In geen van de gevallen is open kaart gespeeld.
Bos bevestigt de gevoeligheid van het onderwerp. 'Twintig jaar geleden durfde niemand in Nederland het hardop te zeggen als hij of zij ontslagen was. Dat is veranderd door de ontwikkelingen in het bedrijfsleven. Een ontslag kan tegenwoordig iedere werknemer overkomen, daar wordt nu zonder schaamte over verteld. Voor een directeur ligt dat anders. Die heeft een positie, status verworven. Vaak is hij of zij een bekend gezicht geworden. Ook onder managers komt ontslag veel vaker voor dan twintig jaar terug, maar het ligt nog net zo gevoelig als toen.'
Wat evenmin is veranderd, is de pijn en woede die in directiekringen met een ontslag gepaard gaat. Of er nu wel of geen gouden handdruk aan te pas komt; voor het oplaaien van de emoties en het van slag zijn in de maanden erna blijkt het niet of nauwelijks een rol van betekenis te spelen. De groep betrokkenen is omvangrijk. Van de 55-plussers heeft 43% op enig moment een breuk in de carrière gehad.
Toch gaat maar een kleine minderheid langdurig gebukt onder een roemloos einde van een directeursplek. Terugkijkend zegt 56% dat een breuk een positieve ervaring is, die meestal ook tot persoonlijke groei heeft geleid. Slechts 15% kwalificeert een carrièrebreuk als een blijvend negatieve ervaring.
Volgens Bos van NCD is de groeiende dynamiek in de top een 'onomkeerbaar proces'. Internationalisering versnelt die trend, want voor een leidinggevende bij een bedrijf met een buitenlandse eigenaar ligt de kans op ontslag 30% hoger dan bij een Nederlandse firma. Bos: 'Op dit moment is een directeur gemiddeld 6,3 jaar in functie. Een termijn van vijf jaar wordt de norm van de toekomst.'
ROB HUISMAN
Bron: Financieel Dagblad
***********************************************************
Wat ik me afvraag, hoe kan een bedrijf ooit een goede koers varen als er om de 5 jaar een nieuwe leider komt??
Wat een ellende in het bedrijfsleven toch.
quote:Ik heb hier 2 jaar geleden gelezen over tijdens het vak Management en Organisatie. Alleen zou ik het boek er weer eens bij moeten nemen.
Op woensdag 26 september 2001 18:47 schreef Ryan3 het volgende:
Tja na 5 jaar zijn je zakken vol en heeft iedereen een grondige hekel aan je gekregen c.q. doorziet dat je een kleinzerig dan wel incompetent ventje bent. Kortom: tijd om het zinkende schip te verlaten... Zo gaat dat bij mij in het bedrijf ook. En dan komt er een andere sukkel die de boel weer gaat reorganiseren en begint het weer van voren af aan...
Een manager die zet zijn ideeen om in daden in de organisatie, komt er weer een nieuwe dan worden die daden weer gecorrigeerd door andere ideeen. Zo komt er toch nooit een volledig plan uit??? Dan zijn het schakelingen tussen verschillende mensen.
Volgens mij pakt Sony het heel anders aan, die Japanners die weten wat organiseren is. Was het nou de Daf aanpak, die speciale manier van mensen motiveren dat het daar zo goed doet??
Ahhh..ik ben genoodzaakt om weer mijn oude studie boeken erbij te pakken.
quote:een echte kans krijg je vaak ook niet nee, je wordt continu op de vingers gekeken en ze twijfelen al aan je voordat je de taak als directeur oppakt.
Op woensdag 26 september 2001 18:47 schreef Ryan3 het volgende:
Tja na 5 jaar zijn je zakken vol en heeft iedereen een grondige hekel aan je gekregen c.q. doorziet dat je een kleinzerig dan wel incompetent ventje bent. Kortom: tijd om het zinkende schip te verlaten... Zo gaat dat bij mij in het bedrijf ook. En dan komt er een andere sukkel die de boel weer gaat reorganiseren en begint het weer van voren af aan...
|
|
