Het grote dreumes en peutertopic deel 2

Nou nee dus.
Het was 1 groot drama vandaag
Het begon vanmorgen al met een "ik ga niet naar school"
Ze haalde van alles uit de kast. Ik haal alleen me werkjes op en dan weer naar huis. En een ik ben ziek want dan hoef ik niet. Echt zielig, maar ik vond wel dat ik er nu toch doorheen moest.
Ik ben dus met een vreselijk gillend en huilend kind onder de vlekken in de buggy (lopen wilde ze niet) naar school gegaan. Gelukkig was Geer thuis en kon deze bij Janneke blijven. Op school aangekomen ook een ramp natuurlijk. Ze hield me als een klit vast, me hart brak. De juf heeft het over genomen. En ik heb een kind achtergelaten dat tegen het raam plakte met allerlei smeekbedes. Ik kon niet meer achterom kijken.
Na een uurtje de school gebeld. Ze had een half uur ofzo samen met een ander nieuw meisje op een bankje in de leeshoek zitten uitsnikken met de juf tussenin. Die is toen verhaaltjes gaan voorlezen en toen kwam ze (en t andere meisje ook) bij. Toen ik belde zat ze inmiddels weer in de kring te zingen en kaakje te eten en ging het goed. En toen ik ze kwam halen liet ze het boekje zien (de wielen van de bus) En vertelde dat ze dat zo leuk vond en nog wilde blijven om het te lezen. En ze heeft er een vriendinnetje bij ..... ja dat andere huilende meisje.
Hopelijk gaat het maandag wel wat beter met wegbrengen.

Ach arme Bo, wat vreselijk dan he om je kind achter te moeten laten? Ik zat soms ook half huilend in de auto onderweg naar mijn werk. Vreselijk. Maar dat ze daarna weer wou blijven is toch wel een heel goed teken. Misschien heeft ze maandag weer heel veel zin om heen te gaan.

Bram is aardig ziek (keelpijn, hoesten, snot snot snot) maar wel een heerlijk knuffelend ventje nu. En ik heb weer behoorlijk gelachen vandaag. Peet was vanmorgen bij hem thuis en heeft flink genoten van zijn koffie-obsessie. Bram weet ook precies hoe de senseo werkt, pakt zelf een padje en stopt hem erin, beker eronder, juiste knoppie indrukken, wachten tot het lichtje brand en dan het andere knopje. Peet heeft na de 6e bak koffie die hij van Bram kreeg maar de padjes opgeborgen en hem met gewoon water laten spelen _{Bram kan er niet zelf bij hoor maar staat net zo lang aan je te sjorren totdat je hem op het aanrecht zet}

Ik was vanavond met het eten alleen met hem (Peet had het erg druk dus een ochtendje vrij is meteen overwerken) en heb maar besloten om "tatjes" (patatjes) te eten. Eet hij tenminste wat. Ik heb de laatste maanden misschien 3 x zelf patat gebakken maar hij wist het ook weer precies! Dat de pan aanging was het flinke stress want o o o die patatjes moesten uit de vriezer en in de pan. Toen de pan e i n d e l i j k op temperatuur was en ik de patatjes erin deed ging hij zelf een pan pakken en rennen naar de wc voor een stukkie wcpapier om het vet in op te vangen (wij hebben een chronisch keukenpapiertekort ). Toen pakte ik 2 frikandellen uit een doos en stopte de rest terug, ja maar dat is toch echt de bedoeling niet!!!! De frikandellen werden de hele tijd uit de vriezer gehaald en weer op het aanrecht gelegd. Uiteindelijk heb ik ze maar weer in de vriezer gelegd toen hij in zijn stoel zat, hij kon het niet aanzien
_{en na 3 patatjes en 4 happen frikandel had meneer weer gegeten, tis maar goed dat ik geen uitgebreide maaltijd had gemaakt}

arme Bo (en Jessie!). jammer zeg dat 't niet zo soepeltjes loopt als die eerste paar keer Jessie, maar wel verstandig om nu toch even door te zetten. en zo te lezen zijn 't lieve juffen daar en pakken ze 't goed op. hopelijk is ze snel wat meer gewend aan het psz-gaan. wel fijn dat ze niet de enige is die er moeite mee had in de groep.

Bram met z'n koffie-manie! geweldig! lust ie 't zelf ook? en ik lag ook in een deuk om z'n patatbakkerskunsten, wat komisch allemaal zeg. beterschap met het gesnotter en gehoest!

[ Bericht 3% gewijzigd door bixister op 20-01-2005 21:17:42 ]

Jessie, wat vreselijk moeilijk In elk geval fijn om te weten dat het wel weer ophoudt als ze er eenmaal een tijdje is, maar toch. Heb je al enig idee waardoor die weerstand tegen school toch komt? Dikke

Bram, ik weet niet eens hoe mijn senseo werkt , techneut En natuurlijk beterschap, ventje

Wat grappig dat Bram dat allemaal weet en ook daadwerkelijk doet!!!!

En thx meiden. Ik hoefde niet te huilen. Ik had het natuurlijk allemaal al een keer meegemaakt met het andere schooltje. En nu had ik wel zoiets van ik ga me vermannen. De held Maar dat is me dus ook wel gelukt. Maar pijn deed het wel.

O en MissD ik weet niet waar het vandaan komt. Ik zelf denk dat ze het gewoon erg moeilijk vind om zich los te maken van me.

Jessie, aggos... wat zielig zeg... ik zou geloof ik ook breken... knap dat je haar toch achter gelaten hebt...

Hoe is het met Bram?

Ik hoop dat het gauw beter wordt jessie

Ik wist dat ik nog ergens een update moest posten..

De koorts kwam dus van 3 nieuwe tanden!

Tussenstand: 4 helemaal door en 3 op de helft!!!!

Ach gos Jessie.... ik zit me nu al op te vreten als Suus naar school moet... na het lezen van je verhaal.... wat moet dat moeilijk zijn geweest zeg... Arme Bo, arme mama....

Bram en Tatjes! Suus lust ze ook zo graag! Suus is trouwens ook verslaafd aan Senseoschuim! Als ze door heeft dat wij (papa dus!) Senseo heeft moet ze de lepel aflikken!

Ik hoop Jessie dat bo zich maandag wat lekkerder voelt om naar school te gaan nu ze een dinnetje heeft
Ik heb het gelukkig nooit meegemaakt.... zowel Damien als Duncan vinden het prima als mams weggaat... dat is soms ook weleens moeilijk, maar een stuk prettiger dan een brullend kind denk ik zo.

jessie, kan je het vriendinnetje niet een keertje bij jou thuis laten spelen?

en luckepuck, niet alle kinderen zijn zo hoor. luca had er juist enorme zin in. en die heeft nog nooit gehuild.

Bram is nog steeds flink ziek helaas. Snot overal, dikke ogen en nog steeds dat rottige hoestje. Hij is wel vreselijk knuffelig Heb gisteravond eerst een uur moeten knuffelen voordat hij wou gaan slapen.
Maargoed, gaat wel weer over, tis maar een griepje. Maar wel jammer dat het net nu tijdens de meeting is.

He beterschap met Bram nog Karin!

Bo heeft het boekje de wielen van de bus (muziek kijk achter de flap, schuif boek) gekregen. Omdat ze al een paar nachten droog is .Vanmorgen vroeg gehaald voor haar. Ze was er erg blij mee. Was ja. Ik ging net met dr naar de mac, kom terug, heeft Janneke het helemaal uit elkaar gescheurd T lag op t randje van de tafel en Geer vond Janneke al zo lekker spelen
Maandag dus maar een nieuwe kopen. Krijgt Janneke de oude. T muziekje doet het nog

janneke toch
dat vond bo vast niet leuk

he jammer dat Janneke het kapot heeft gemaakt...
vond Bo zeker heel erg jammer..

Bo vond het niet eens zo heel erg. We waren namelijk net Mac Donalds wezen halen. En in haar happy meal zat een optuttersetje
Ik heb vanavond alles aan elkaar zitten lijmen in dat boek, maar als je hard blaast ligt het weer uit elkaar denk ik

Ze eet!


Ik zie iedereen denken: So what... dat doet ze toch elke dag?

Ze is weer wakker geworden (teveel indrukken gehad vandaag? ) en zag papa een boterham eten... en ze is nu ook aan het eten! Helemaal zelf! Stuk brood in haar knuistje en happen maar!!

Mijn kleine grietje, bang voor vieze vingers, die nooit zelf wilde eten... is nu een boterham aan het eten!

o jee, heb jij ook zo'n kind met smetvrees ?
luca was ook zo hoor. en nog zal hij nooit een boterham met zijn handen eten. dr moet een vorkje bij!

alweer een mijlpaal suus grote meid!!

hier ook een kind die zo is er moet een beetje pasta ofzo aan zijn hand zitten ..
je hoord dan niks anders mama handjes wassen...
en dan zeg ik nee pas als je je boterham op hebt...
krijg je een beetje een sim gezict maar het helpt wel

Het vermogen om te praten is zo handig..... en dat gemis brengt aardig wat miscommunicatie mee voor een dreumes...

Vanacht om half 3..... brullen... gillen.... huilen.......

Even aangehoord, klonkt toch wel als complete paniek dus die kwakbol maar uit bed gesleurd. op schoot nog niet stil, huilen, nasnikken.... wat zou er zijn?

Slokje drinken wou ze niet, koorts had ze niet, een viezen broek had ze niet, geen verstopte neus, geen pijntjes die we konden ontdekken... maar wat dan??

Ondertussen was ze redelijk gekalmeerd en liep wat te keuvelen, aangezien mijn "wakker-gehalte" niet echt je-van-het was op dat moment besloot ik dat ze schijnbaar gedroomd had (volgens hub mijn schuld, teveel indrukken te verwerken van Ballorig; ziet u het groeien? Mijn schuldgevoel? ) en ging ik haar weer in bed parkeren.

Ja dus niet.... chaos, paniek, gillen, huilen; het hele riedeltje begon weer van voren af aan!

Oke, kind met combisleeper bij papa geparkeerd en op onderzoek in haar kamertje... muggen? Zijn die er nu nog? Als ie er zat zou ik um vinden iig....

Uiteraaaaaaaaaard niks gevonden, maar bij binnenkomst in de woonkamer vond ik wel een erg wakkere Suus, een half slapende papa en allemaal boeken en speelgoed op de grond.

Madam was ergens wakker van geworden en had dus gewoon besloten dat ze ook wakker zou blijven!

Zodra we in de richting van haar kamertje liepen was het echt totale paniek, de vlekken sprongen in haar gezicht, haar lichaam schokkend van het huilen, dus naar bed brengen en laten huilen was geen optie wat mij betreft.

Alle wallen dus maar omhoog getrokken en haar maar ff laten rennen (alsof ze dat nog niet genoeg had gedaan? ) in de hoop dat ze lekker moe zou worden.

De koektrommel op tafel werd geamputeerd tot alleen trommel en heftig meppend speelde madam in haar 1tje voor een fanfare.

Trommel afpakken leverde gebrul op, die trommel moest en zou ze hebben...

Tot papa (het grote licht in ons midden!) met het idee kwam dat ze misschien wel een koekje wilde hebben.

Om het "ik wil niet slapen" gedrag nu te gaan belonen met een koekje zag ik pedagogisch gezien ook niet zitten dus ging ik voor een krentenbroodje.

3 krentenbroodjes met boter en kaas later ging de duim in de mond en kon madam op bed gelegd worden. Inmiddels was het kwart over 6.....

Die toos had gewoon honger!!!!! Midden in de nacht zaten we te picknicken voor de kachel op een speelkleed! Hub, ik, hangende oogleden en een wakkere Suus! De katten hadden zich inmiddels genesteld onder ons dekbed dus we hadden een voorverwarmd bed toen we er weer ingingen..

Het leven zou toch een stuk makkelijker zijn als ze gewoon had kunnen zeggen: "mama ik heb honger!" maar dat is vooralsnog denk ik toekomstmuziek.....

jeetje en dat voor honger hebben
ja kom er inderdaad maar eens achter dat ze honger heeft..