MARS - de missies (DEEL 5)

'Up to half' of Mars may have ice

Scientists in the US say that initial data from a new way of scanning Mars has shown up to half of the Red Planet's surface may contain ice.

The new method of scanning for water offers vastly more accurate readings than before, they say.

The data could prove vital for the Phoenix Mars Mission which launches this August and which will put a lander on the surface to dig for ice.

The new data shows wide variation as to how deep below the surface ice exists

Seasonal changes

The deposits - far beyond the ice that is known to exist in the planet's North Pole - could be so large that were they to melt, they would deluge the planet in water forming an ocean.

Up until now, scientists had been able to search for water deposits using a spectrometer fixed to the orbiting Mars Odyssey spacecraft.

It is a device that measures nuclear radiation coming from a planet to detect different materials.

However, only readings that are accurate to within several hundred kilometres can be obtained.

Now Dr Joshua Bandfield of Arizona State University has devised a new method for detecting ice.

By comparing seasonal changes in thermal infrared patterns, detected by the same Odyssey spacecraft, he says he can make readings accurate to within just hundreds of metres.

Dr Bandfield said water ice in terms of surface area would be "probably roughly a third to a half".

Though there is plenty of water ice, the new thermal imaging data also shows that there is considerable variation across the planet in terms of how far down ice can be found.

http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/6617851.stm

Niet altijd even diep graven voor ijs op Mars (Astrostart)

Hoe diep moet de Phoenix Mars Lander graven om waterijs te bereiken onder het oppervlak van Mars? Nieuwe observaties van NASA's Mars Odyssey ruimtesonde tonen aan dat dit afwijkt. Het waterijs ligt namelijk niet overal op dezelfde diepte, maar verschilt lokaal.

De Phoenix Mars Lander gaat in 2008 op zoek naar waterijs. De kans is groot dat de lander er achterkomt dat het graven naar waterijs erg verschilt. Binnen enkele meters kan het waterijs een paar meter dieper of minder diep in het Marsoppervlak zitten. De nieuwe foto's zijn gedetailleerder dan eerdere foto's van ijs onder het Martiaanse oppervlak.

Het oppervlak reageert sterk op het waterijs. Een dichte ijzige laag houdt de warmte beter vast. Bevindt het waterijs zich dus dicht bij het oppervlak, dan verandert de oppervlaktetemperatuur minder snel als het warmer of kouder wordt. Je kunt dit vergelijken met het zeeklimaat op aarde, want bij de kust heb je vaak koelere zomers en minder strenge winters.

Bevindt het waterijs zich ver onder het oppervlak? Dan koelt het oppervlak veel sneller af of warmt het sneller op. Dit kun je vergelijken met het landklimaat op aarde, waar winters streng zijn en zomers heet.

In principe kunnen wetenschappers dus de diepte van het waterijs bepalen door goed te kijken naar temperatuurschommelingen van het oppervlak van de rode planeet. Toch zijn er genoeg factoren om deze taak moeilijk te maken. Wetenschappers moeten namelijk ook weten hoe warm het lokaal is en of de hoogte van het landschap invloed heeft op de temperatuur van de bodem.

tvp

Doe je 3D-bril maar op! De HRSC van MEX heeft een uitzonderlijk mooie 3D-foto van Deuteronilus Mensae gemaakt. Klik onderstaande thumb (ook al 3D) voor een grote (8mb!!) versie.



Zichtbaar is een grote hoeveelheid sporen die wijzen op zowel water als glaciale activiteit. De theorie gaat dat het water dat de dalen uitsleet (deels middels groundwater sapping) snel bevroor en als een gletsjer de depressie ingevloeid is. Grote vraag is uiteraard: waar is dat ijs heen gegaan?

22/5/07 NASA vindt nieuw bewijs van vroeger water op Mars

De Amerikaanse Marssonde Spirit heeft een nieuw bewijs gevonden dat er op Mars ooit overvloedig veel water is geweest. De jeep stootte met name op sterke concentraties siliciumdioxide (silica).

Siliciumdioxide
"Een door de robot Spirit onderzocht staal van de Marsbodem is zo rijk aan siliciumdioxide dat het kan gaan om het momenteel meest stevige bewijs dat Mars in het verleden veel vochtiger is geweest dan nu", aldus het Jet Propulsion Laboratory van de NASA in Pasadena.

Verder bestuderen
Het bewuste staal bestond bijna 90 procent uit siliciumdioxide. Om een dergelijke concentratie te bereiken moet er volgens het Amerikaanse ruimtevaartbureau water zijn geweest. Wetenschappers hebben plannen voorgelegd om het staal en de omringende afzettingen nog nauwer te bestuderen. In de Gusevkrater waar de Spirit is geland, heeft de sonde eerder nog meer aanwijzingen gevonden omtrent de vroegere aanwezigheid van water.

Ouderdomsverschijnselen
Zowel de Spirit als de tweelingbroer Opportunity zijn begin 2004 op Mars geland. Hun missie zat er nominaal op in april 2004, maar werd telkens verlengd. Beide zeswielige robots functioneren nog steeds, al vertonen ze ouderdomsverschijnselen, zegt de NASA. (belga/hln)

http://www.hln.be/hlns/ca(...)on=hlnBottomArtikels

22/5/07 China gaat in 2009 naar Mars

China lanceert in samenwerking met Rusland in oktober 2009 een eerste (onbemande) sonde naar Mars. Op gezag van onderzoeker Chen Changya, onderzoeker bij het Shanghai Institute of Satellite Engineering, schreef Nieuw China dat de zelfgebouwde sonde tegen juni 2009 klaar moet zijn. De sonde is 75 cm lang en breed, 60 cm hoog en weegt 110 kilo.

De lancering gebeurt door een Russische draagraket die ook de Russische Marssonde Phobos-Grunt zal meevoeren. Na een vlucht van tien maanden moet het Chinese tuig de atmosfeer en het oppervlak van de Rode Planeet bestuderen. Het Russische tuig zal landen op op de Marsmaan Phobos en er stalen van de bodem nemen.

Peking en Moskou ondertekenden in maart een akkoord omtrent de gezamenlijke missie. (belga/hln)

http://www.hln.be/hlns/ca(...)ml?wt.bron=hlnMatrix

Siliciumdioxide is gewoon kwarts, een zeer veelvoorkomend mineraal op Aarde

Ik las laatst ook een heel stukje over mars in de Quest

quote:

Op woensdag 23 mei 2007 19:53 schreef Quyxz_ het volgende:
Ik las laatst ook een heel stukje over mars in de Quest

Dat is fijn

quote:

Op woensdag 23 mei 2007 19:57 schreef star_gazer het volgende:

[..]

Dat is fijn

Ik wilde ermee zeggen dat als iemand dat ook wil lezen dat hij weet dat het erin stata in de Quest van juni.

Hmmmm.. Niet-kristallijne silicium-dioxide. Dat riekt naar (overblijfselen van) een zeer snel gestold lava (silicaglas, obsidiaan) als je het mij vraagt. Volgens mij hoeft het echt geen water te zijn. Het merkwaardige is dat het op Aarde in de natuur niet veelvuldig voorkomt, maar we er toch wilde conclusies aan verbinden.

[ Bericht 10% gewijzigd door star_gazer op 24-05-2007 03:22:37 ]

quote:

Op donderdag 24 mei 2007 17:34 schreef -CRASH- het volgende:

[..]


Te snelle conclusies

Ja zeker. Het simpele feit is dat we nog steeds geen ondubbelzinning bewijs hebben voor water op Mars. Tot die tijd moeten we dit soort bevindingen vind ik wel met de nodige argwaan bekijken. Het begint er wat mij betreft een beetje op te lijken dat men wanhopig op zoek is naar bewijs voor water, omdat zowat 80% van de wetenschap m.b.t Mars als een kaartenhuis in elkaar dondert als het tegendeel bewezen wordt. Er worden hele studies gedaan waarin de aanwezigheid van water ergens in de geschiedenis gewoonweg wordt aangenomen, terwijl dit fundament nog helemaal niet goed verankerd is. Ik weet het, de morfologische bedvormen (zowel kwalitatief als kwantitatief, droge stromen worden door stromingsleer bijna zeker uitgesloten: het verplaatsen van het materiaal dat ooit deel uitmaakte van Ares Vallis zou bijvoorbeeld volgens een eenvoudig model secondenwerk zijn) schreeuwen bijna 'rivier' en 'oceaan', maar totdat er definitief ondubbelzinnig bewijs geleverd wordt, blijft het linke soep om zomaar 'water' te roepen. Mijn hoop is gevestigd op phoenix en exomars, die hopelijk voor het eerst direct water zullen aantonen. Daarnaast zal er met het binnenkort vrijkomen van een berg MARSIS-data hopelijk ook wat meer onderzoek gedaan kunnen worden naar de subsurface.

Just my 2 critical cents.

De Marsrover Opportunity heeft mogelijk vloeibaar water aan het oppervlak van Mars aangetroffen. Een nieuwe en grondige analyse van foto's die eerder door de rover gemaakt zijn heeft enkele merkwaardige structuren onthuld, die verdacht veel weg hebben van kleine poelen die gevuld zijn met een vloeibare substantie. Gaat het hier inderdaad om vloeibaar water?

De foto is inmiddels twee jaar oud en is genomen tijdens de verkenning van de Endurance-krater. De conclusie dat het om vloeibaar water gaat is hoogst controversieel, maar ook uiterst fascinerend.

Het probleem met deze interpretatie is dat de atmosferische omstandigheden op Mars het niet toestaan dat water in zijn vloeibare vorm aan het oppervlak kan voorkomen. De luchtdruk is immers dusdanig laag dat vloeibaar water meteen wegkookt en/of bevriest.

Als de spectaculaire claim bevestigd kan worden zou dat een enorme boost zijn voor de kans op het bestaan van leven op de rode planeet. De foto waarop de claim is gebaseerd, is het resultaat van het combineren van foto's die door beide camera's van Opportunity zijn gemaakt. Hierbij heeft men een stereoscopische reconstructie gemaakt, waardoor blauwige structuren zichtbaar zijn geworden.



Deze structuren zijn uitzonderlijk glad en bevinden zich in de laagste delen van het omringende terrein. Daarnaast lijken de structuren transparant te zijn, aangezien enkele kenmerken onder het oppervlak van de structuren zichtbaar zijn. Het zou hier wellicht om ondergedompelde stenen of kiezels kunnen gaan. De gladheid van het oppervlak en de transparantie van het geheel suggereert verder dat het om vloeibaar water moet gaan, of misschien om uitzonderlijk zuiver waterijs. Als het echter om ijs zou gaan, zou het oppervlak sporen van verwering moeten vertonen en niet het perfect gladde oppervlak zijn dat op de foto zichtbaar is.

Tot nu toe heeft men geen direct bewijs gevonden voor het bestaan vloeibaar water aan het oppervlak van Mars. Vorig jaar is weliswaar de ontdekking van merkwaardige geulen in kraterwanden bekend gemaakt, die vermoedelijk recent zijn uitgesleten door stromend water. Deze geulen zijn echter maar kort, zodat het water dat de geulen heeft uitgesleten vrijwel onmiddellijk is gaan verdampen en/of bevriezen.



Dit komt overeen met een model waarbij ondergronds ijs is gaan smelten (bv. door een inslag of door vulkanische activiteit) en het resulterende water vervolgens een weg naar buiten is gaan zoeken. Zodra het water in aanraking is gekomen met de ijle atmosfeer, stopte het vrijwel onmiddellijk met vloeibaar zijn.

Dit zou perfect overeen komen met de huidige kennis van Mars. Als de mysterieuze substantie op de foto inderdaad vloeibaar water is, dan wordt de wetenschap echter met een groot raadsel opgezadeld. Hoe kan dat water vloeibaar blijven? De temperatuur op Mars bereikt soms dusdanige waarden, dat het bestaan van vloeibaar water in principe mogelijk is.

Het probleem is echter de lage luchtdruk, waardoor watermoleculen gedwongen worden om uitsluitend een vaste vorm (oftewel ijs) of gasvorm (damp) aan te nemen. Enkele wetenschappers suggereren echter dat op Mars bepaalde lokale microklimaten kunnen voorkomen. Dergelijke gebieden hebben een atmosferische samenstelling die afwijkt van de gangbare norm. Hierbij vormt zich een laag van waterdamp boven het oppervlak van het water, waardoor het onderliggende water tegen verdamping beschermt wordt. Het is echter een vereiste dat het er gedurende lange tijd windstil blijft. Aangezien het op Mars vrijwel altijd waait, is het model in de praktijk vrijwel onmogelijk.

Toch is er een mogelijke oplossing voor deze schijnbare paradox. Het is bekend dat zout water minder snel verdampt en bevriest dan zuiver water. Het is mogelijk dat op Mars water met een extreem hoog zoutgehalte voorkomt, dat zelfs onder Martiaanse omstandigheden een stabiele vloeibare vorm kan aannemen. Toch is dit allemaal slechts speculatie en is aan de hand van de foto niet definitief vast te stellen of het al dan niet om vloeibaar water gaat.

Als men op zoek wil gaan naar een definitief antwoord, moet Opportunity ingezet worden om de substantie ter plaatse te analyseren. Het uitvoeren van de analyse is zeer eenvoudig: simpelweg de boor van de rover gebruiken. Zodra de boor het oppervlak van de substantie raakt zal snel genoeg blijken of het om een vloeistof gaat, of om een vaste stof. Het enige probleem is dat Opportunity inmiddels vele kilometers van de locatie verwijderd is.

http://astrostart.nl/inde(...)ars-waargenomen.html

Ja alleen al op Astrostart gezegd, die foto lijkt niet echt op water. Dus misschien is dat niet de echte foto.

quote:

Mars Rover gaat op zelfmoordmissie 2-07-07

Na drieėneenhalf jaar trouwe dienst staat NASA op het punt de Mars Rover Opportunity op een mogelijke zelfmoordmissie te sturen: over de rand van de enorme Victoria-krater.

"We weten niet zeker of Opportunity straks weer uit de krater zal kunnen klimmen, maar vanwege de mogelijke waarde van onderzoek heb ik toestemming gegeven," zegt de baas van het project. "We willen het risico nemen."

Opportunity rijdt al een tijdje langs de rand van de krater om het juiste plekje vinden om aan de afdaling te beginnen. NASA verwacht op de weg naar beneden een geologische kaart van Mars te kunnen maken.

Klimaatgeschiedenis
"Deze krater is een venster op de klimaatgeschiedenis van Mars," legt NASA uit. Hoe verder naar beneden Opportunity komt, hoe ouder de rotslagen zullen zijn.

De krater (750 meter doorsnee, 60 meter diep) ontstond bij de inslag van een meteoriet. Hoe lang dat precies geleden is, is niet bekend. Astronomen houden rekening met "miljarden jaren". NASA hoopt er onder meer sporen van water aan te treffen.

Wielen
Als het onderzoek is afgerond, wil NASA Opportunity weer terug omhoog laveren. Als alles blijft werken, moet dat geen probleem zijn. Maar NASA is bang dat een of meerdere wielen het begeven.

Bij Opportunity’s broertje Spirit, die aan de andere kant van Mars onderzoek doet, viel vorig jaar een wiel uit. Spirit kan sindsdien alleen maar achteruit rijden. Geen probleem op vlakke grond, maar fataal in de krater.

Garantie
Overigens is de garantie op Opportunity al lang verlopen. Toen het voertuig in januari 2004 op Mars landde, verwachtte NASA er 30 tot 90 dagen plezier van te hebben. De rovers rijden nu al twaalf keer zo lang rond.

"We willen niet dat dit een enkele reis wordt. Er zijn nog genoeg wetenschappelijk interessante dingen te vinden. Maar als Opportunity vast komt te zitten, is het de kennis die gewonnen is waard."

http://www.nos.nl/nosjournaal/artikelen/2007/7/2/020707_nasa.html

NASA gaat planetoiden onderzoeken die ook op Mars zouden kunnen vallen, net zoals de manen van Mars:

quote:

Ruimtesonde Dawn maakt reis in de tijd

05/07/2007 16:00

De Amerikaanse ruimtesonde Dawn vertrekt deze maand voor een heel bijzondere missie naar de planetoļden Ceres en Vesta.

Op de eerste dag van de negentiende eeuw nam de Italiaanse astronoom Giuseppe Piazzi vanuit Palermo een merkwaardig object waar. Het leek eerst op een nieuwe planeet, maar algauw bleek de op 1 januari 1801 ontdekte Ceres het grootste exemplaar te zijn van de zogenaamde planetoļdengordel: een reeks van duizenden kleine hemellichamen die tussen de planeten Mars en Jupiter rond de zon draaien.

Naar schatting zijn er tussen 1,1 en 1,9 miljoen planetoļden - ook aangeduid als asteroļden of kleine planeten - die een diameter hebben van meer dan één kilometer. Er zijn er meer dan 375.000 waargenomen. 160.000 kregen een officieel nummer en bijna 14.000 een naam.

De bolvormige Ceres kreeg vorig jaar van de Internationale Astronomische Unie (IAU) een opwaardering tot 'dwergplaneet', een titel die het hemellichaam deelt met ex-planeet Pluto en het object Eris in de verre regionen van het zonnestelsel.

Planetoļden kunnen ons heel veel vertellen over het ontstaan van het zonnestelsel uit een roterende wolk van gas en stof 4,6 miljard jaar geleden. Ze zijn in feite primitief kosmisch puin, dat als gevolg van de gravitationele invloed van de reuzenplaneet Jupiter niet tot een volwaardige planeet kon samenklonteren.

Onbemande ruimtesondes fotografeerden al verschillende van deze bouwstenen van het zonnestelsel. De sonde NEAR Shoemaker maakte in 2001 zelfs een gedurfde landing op de planetoļde Eros. Japan probeert ondertussen zijn door problemen geplaagde sonde Hayabusa in juni 2010 terug op de aarde te krijgen met aan boord stofdeeltjes van de planetoļde Itokawa.

En nu maakt de NASA zich op voor de lancering van de sonde Dawn. Die heeft een lange en heel bijzondere trip van acht jaar door het zonnestelsel voor de boeg. Hij zal rond twee verschillende hemellichamen draaien en dat is een primeur: eerst rond de planetoļde Vesta tussen oktober 2011 en april 2012, daarna tussen februari en juli 2015 rond Ceres. Zowel Vesta als Ceres is sinds zijn ontstaan intact gebleven en dat maakt ze heel bijzonder.

De twee hemellichamen zijn wel behoorlijk verschillend. Vesta is met een gemiddelde diameter van 520 kilometer waarschijnlijk een droge rotsachtige wereld met een diepe krater nabij de zuidpool. De 960 kilometer grote Ceres is vermoedelijk een 'nat' hemellichaam, dat misschien poolkappen van ijs heeft.

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA ziet Dawn als een reis in de tijd. En zoals dat vaker het geval is met missies in het zonnestelsel komen we door andere hemellichamen te bestuderen meteen ook weer wat meer te weten over onze eigen blauwe planeet.

Benny Audenaert

http://www.knack.be/nieuw(...)n45-article5762.html

nog minder dan een maand en dan kan Phoenix zijn reis naar Mars beginnen:

quote:

NASA packs bucket and spade for new Mars mission

Going digging for ice

By Lucy Sherriff → More by this author
Published Tuesday 10th July 2007 09:40 GMT

NASA is packing its things and getting ready for an ice-hunting trip to Mars. The space agency says it is preparing for the August 3 launch of the Phoenix lander, the first NASA mission specifically designed to touch and analyse water on the dwarf planet. The aim is to discover whether or not there are areas on the Martian surface that could, even now, harbour Martian microbes.



The plan is for Phoenix to land on a region of Mars with plenty surface ice: the northern, arctic plains. Once there it will dig down into the icy soil and look for signs that liquid water once flowed. The other main objectives of the mission are to determine if arctic soil could support life and to study the weather at a Martian pole.

"Phoenix has been designed to examine the history of the ice by measuring how liquid water has modified the chemistry and mineralogy of the soil," said Peter Smith, the Phoenix principal investigator at the University of Arizona.

"In addition, our instruments can assess whether this polar environment is a habitable zone for primitive microbes. To complete the scientific characterisation of the site, Phoenix will monitor polar weather and the interaction of the atmosphere with the surface."

NASA says it expects the ice layer to begin just inches below the soil. Once Phoenix has unfurled its 18 foot wide solar panels, it will start to dig down using its robotic arm. The arms is tipped with a camera and a conductivity probe to examine the surface before samples are collected and lifted to the lander's two analysis instruments.

At least one sample will be heated to check for volatiles such as water and organic molecules. The second instrument will examine the chemistry of the soil.

"Our 'follow the water' strategy for exploring Mars has yielded a string of dramatic discoveries in recent years about the history of water on a planet where similarities with Earth were much greater in the past than they are today," said Doug McCuistion, director of the Mars Exploration Program at NASA's HQ in Washington.

"Phoenix will complement our exploration of Mars by being our first attempt to actually touch and analyse Martian water water in the form of buried ice."

The timing of the launch is critical, because it determines the landing zone on Mars, and the best route to the planet. NASA has a three week launch window, opening on August 3, in which to get the lander into space on a trajectory that will hit the target. Each day of the two weeks has two possible launch times, separated by between 36 and 42 minutes.

Earth has a tighter orbit than Mars, and so once every 26 months or so it "laps" the smaller planet, passing a point of closest approach known as opposition. The best time to launch a mission to the Red Planet is a few months ahead of opposition, NASA explains, so that the amount of fuel required is minimised, and journey time is kept manageably short. The next opposition is of December 18 2007.

If Phoenix makes its launch window it will travel to Mars via the most direct route possible, and make its landing between May 25 and June 5 2008. ®

http://www.theregister.co.uk/2007/07/10/nasa_mars_water/

Mars exploration rovers in danger due to Martian storm

quote:

July 20, 2007

Dwayne Brown/Tabatha Thompson
Headquarters, Washington
202-358-1726/3895
dwayne.c.brown@nasa.gov, tabatha.thompson-1@nasa.gov

Guy Webster/Gay Yee Hill
Jet Propulsion Laboratory, Pasadena, Calif.
818-354-6278/5011
guy.w.webster@nasa.gov, gay.y.hill@nasa.gov

RELEASE: 07-162

NASA MARS ROVERS BRAVING SEVERE DUST STORMS

PASADENA, Calif. - Having explored Mars for three-and-a-half years in
what were missions originally designed for three months, NASA's Mars
rovers are facing perhaps their biggest challenge.

For nearly a month, a series of severe Martian summer dust storms has
affected the rover Opportunity and, to a lesser extent, its
companion, Spirit. The dust in the Martian atmosphere over
Opportunity has blocked 99 percent of direct sunlight to the rover,
leaving only the limited diffuse sky light to power it. Scientists
fear the storms might continue for several days, if not weeks. "We're
rooting for our rovers to survive these storms, but they were never
designed for conditions this intense," said Alan Stern, associate
administrator of NASA's Science Mission Directorate, Washington.

If the sunlight is further cut back for an extended period, the
rovers
will not be able to generate enough power to keep themselves warm and
operate at all, even in a near-dormant state. The rovers use electric
heaters to keep some of their vital core electronics from becoming
too cold.

Before the dust storms began blocking sunlight last month,
Opportunity's solar panels had been producing about 700 watt hours of
electricity per day, enough to light a 100-watt bulb for seven hours.
When dust in the air reduced the panels' daily output to less than
400 watt hours, the rover team suspended driving and most
observations, including use of the robotic arm, cameras and
spectrometers to study the site where Opportunity is located.

On Tuesday, July 17, the output from Opportunity's solar panels
dropped to 148 watt hours, the lowest point for either rover. On
Wednesday, Opportunity's solar-panel output dropped even lower, to
128 watt hours.

NASA engineers are taking proactive measures to protect the rovers,
especially Opportunity, which is experiencing the brunt of the dust
storm. The rovers are showing robust survival characteristics.
Spirit, in a location where the storm is currently less severe, has
been instructed to conserve battery power by limiting its activities.

"We are taking more aggressive action with both rovers than we needed
before," said John Callas, project manager for the twin rovers at the
Jet Propulsion Laboratory, Pasadena, Calif.

By Opportunity's 1,236th Martian day, which ended Tuesday, driving
and
all science observations had already been suspended. The rover still
used more energy than its solar panels could generate on that day,
drawing down its battery. "The only thing left to cut were some of
the communication sessions," Callas said.

To minimize further the amount of energy Opportunity is using,
mission
controllers sent commands on Wednesday, July 18, instructing the
rover to refrain from communicating with Earth on Thursday and
Friday. This is the first time either of the rovers has been told to
skip communications for a day or more in order to conserve energy.
Engineers calculate that skipping communications sessions should
lower daily energy use to less than 130 watt hours.

A possible outcome of this storm is that one or both rovers could be
damaged permanently or even disabled. Engineers will assess the
capability of each rover after the storm clears.

NASA will provide mission updates as events warrant. The Jet
Propulsion Laboratory manages the rover project for the Science
Mission Directorate.

For more information about the rovers, visit:

http://marsrovers.jpl.nasa.gov

Wow, het gaat er flink aan toe geloof ik!

Ik ben echt benieuwd. Die karretjes zijn erg taai gebleken. Ik hoop dat ze dit overleven!