Tja, ruzie ... Wat ook moeilijk is, is het samen spelen in plaats van afpakken
Kindje 1 laat (per ongeluk!) een telefoontje vallen en bukt. Ondertussen pakt kindje 2 die net iets sneller is, het telefoontje in het kader van: Als k1 het niet beet heeft, mag ik ermee spelen.
Afijn, Bright ziet het en denkt: 'Hmm... samen is toch leuker, dan 1 huilen en de ander spelen' en begint met goede moed aan een gesprekje met k2:
bright: 'k2, wat is er?'
k2: ...
bright: 'heb jij dat telefoontje afgepakt?'
k2: 'nee, lag op grond'
bright: 'hoe komt het op de grond, dan?'
k2: kijkt beteuterd '...'
bright: 'Was k1 ermee aan het spelen?'
k2: kijkt beteuterder '... ik spelen'
bright: 'heeft k1 het laten vallen?'
k2: moet toch toegeven: 'ja'
bright: 'wilde k1 het dan niet meer?'
k2: 'nou, ik ook spelen'
bright: 'dat begrijp ik, maar dat vroeg ik niet. Wilde k1 met iets anders spelen?'
k2: 'ik vraag aan mamaBright'
<zo, die kleintjes kunnen al lekker papa en mama tegen elkaar uitspelen>
... k2 komt terug
bright: 'en, wat zei ze?'
k2: 'ik mag spelen'
bright: 'wat heb je gezegd dan?'
k2: 'ik mag spelen'
bright: <komt niet echt verder> 'maar je mag er alleen mee spelen als iemand anders er niet mee aan het spelen is. Begrijp je dat jij het ook neit leuk vindt als k1 het van jou afpakt?'
k2: knipt sloompjes
bright: <ziet dat k1 allang alles vergeten is> 'wil je het dan aan k1 teruggeven?'
k2: 'Hier k1' en geeft terug.
k1 hoeft niet meer, dat wist Bright al
bright: 'k1 wil nu met iets anders spelen, dus mag jij met dit telefoontje spelen.'
<zou k2 hier iets van geleerd hebben? - zucht>
Oh ja - k2 zei dus tegen MamaBright dat ze van Bright niet met het telefoontje mocht spelen en vroeg of het van haar wel mocht
hmm ... daar moet ik nog iets over vragen; als ze van mij niet mag, dan zou ze ook van mamaBright niet mogen...