eens zal je tot mijn kennis kunnen beschikken, en ken je de woorden om de sterren te bespelen, eens wanneer de kennis niet gevaarlijk is...
het is tijd...
zoete woorden afkomstig van een warme vrouw, de vrouw loopt weg en de volgende beelden spelen zich reeds af voor rebel's geest.
een angstelijk geschreeuw klinkt op in de nacht, de kreten doordringen de lemen muren van het kamertje en haar kleine handjes omklemmen de wilgentakken van het wiegje.
de man, klaarblijkelijk haar vader, rent in paniek naar de tuin met zijn armen vol boeken, de boeken worden op het vuur gegooit en de vlammen verteren het papier als een tussendoortje.
het geluid van marcherende laarzen vullen de lucht en haar vader tilt haar uit het bedje.
in haar diepe slaap klemt rebel_girl zich vast aan de steen zodat ook haar handen nu vol met wonden zitten.
ssst maar kleintje, hier ben je veilig.
hier zullen ze ons niet vinden...
even opent ze haar ogen, ze wil wat roepen maar het enige wat uit haar keel komt is een gorgelend geluid terwijl de smaak van bloed haar mond vult.
dan zakt ze weer weg en haar geest word wederom gekwelt met beelden waar ze niets van begrijpt.
hmm die hoofdwond is aardig diep maar zal niet echt ernstig zijn, die wonden aan mn handen zijn een ander verhaal, ik zal de komende tijd geen penseel meer kunnen vasthouden...
langzaam loopt rebel_girl terug naar huis, haar richtingsgevoel is enigszins in de war maareindelijk ziet ze het atelier met de vrolijk verlichte ramen...
rebel loopt precies de zelfde weg als gister maar na een paar uur lopen zijn ze nog steeds geen steen met vreemde symbolen tegengekomen.
weet je zeker dat het hier was liefje? vraagt dagobert.
ja ik weet het zeker, hier ergens was het, op dit paadje.
ik snap er nix van, zo'n steen kan toch niet zomaar verdwenen zijn??
misschien had ie wel pootjes grapt dagobert en op serieuse toon vervolgt hij, lieverd, die klap op je hoofd van niet nix, misschien heb je die symbolen wel verbeeld.
rebel kijkt een beetje ge=irriteerd rond nee ik heb het niet verbeeld.
laten we maar terug gaan, hier word ik ook niet veel wijzer van
het tweetal loopt weer terug door de bossen, rebel_girl kijkt een beetje hopeloos rond, het irriteert haar mateloos dat ze de steen niet heeft kunnen vinden en op geen enkele manier de dromen kan verklaren.
Atrimar, Lord_Dreamer en Equilan zitten rond een lang uitgedoofd vuurtje, hun handen stevig ineen geklemt. Opgewaaide bladeren liggen tegen hun aan, stokjes steken uit hun haren.
Opeens waart er een rilling door het drietal. Equilan beweegt haar hoofd, alsof ze een zenuwtrek in haar nek heeft.
Gandalf springt uit de bosjes te voorschijn en staat meteen met opgetrokken lippen achter Equilan. Als er verder geen beweging meer volgt, trekt hij zich langzaam weer terug. De draak zucht diep, het heeft nu wel lang genoeg geduurt vindt hij. Net als hij weer lekker zit, trekt een zelfde soort rilling door Lord_Dreamer. Meteen is de machtige draak weer allert en hij staat op. Dit keer langzaam loopt hij naar het groepje toe en besnuffelt ze voorzichtig maar secuur. Hij bekijkt ze van dichtbij en merkt dat de ademhaling wat hortender gaat, niet meer met de langzame regelmaat van meditatie. De ogen bewegen heftig onder de gsloten oogleden.
Gandalf denkt dat ze elk moment weer wakker kunnen worden!!
Dat betekent hopelijk dat Equilan succes heeft gehad, dat ze weet waar Slough_Feg zich schuil houdt...
Gandalf sluipt weer weg en loopt rond door de omgeving. Als hij zich verzekerd heeft dat er geen onbekende wezens rondhangen, vertrekt hij na een laatste blik op het drietal. De draak gaat op jacht, zodat als ze straks wakker worden, er voedsel is.
Zijn hand omklemt het handvat van zijn boog stijf vast.
Afwezig krabt hij wat aan zijn inmiddels warrige baardje en een beetje verdwaasd kijkt hij om zich heen. Waar hij net nog het beeld van Phoenixx voor zich zag staan ziet hij nu weer het gezelschap van tijden terug om zich heen. Equilan en Lord Dreamer lijken nog volkomen stil te zitten, al ziet het er naar uit dat er af en toe beweging valt te bespeuren.
Hoe ... Wat vreemd, het lijkt wel alsof we in geen weken bewogen hebben.
Bij het bewegen van zijn hoofd kraken zijn wervels na een tijd in een houding te hebben gezeten. Honger knaagt aan zijn buikwand en een lichte duizeling schiet door zijn hoofd heen.
If you shake my hand better count your fingers ...
Z'n oogleden trillen en z'n hand zakt langzaam naar z'n zwaard als een reflex van waakzaamheid.
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Haar ogen gaan langzaam open maar lijken nog overal dwars doorheen te kijken. Ze trekt haar handen in slow motion terug en legt ze in haar schoot, over haar enorme dikke buik heen.
Dikke buik??
Met een ruk wil ze overeind gaan staan, maar verstijfd als haar spieren en botten zijn van de lange dagen en kille nachten in het bos, gaat dat niet helemaal zoals ze bedoeld had. De sterke arm van Lord_Dreamer die plotseling naar voren schiet, behoedt haar voor een val in het as van het gedoofde vuur. Wankel blijft de godin even op haar knieen zitten en komt dan omhoog.
Met verbijstering kijkt ze omlaag langs haar lichaam, waar een bolronde vorm haar belet haar voeten te zien. Dan voelt ze een trap en ziet haar buik aan de zijkant wat opbollen.
Ik... ik ben zwanger....!
Gandalf heeft het lichaam van Equilan zien veranderen en wist al wat er aan de hand was. Hij kon het haar niet laten weten en elke keer als de verandering 'meer' werd kromp zijn hart inelkaar. In zijn ogen wordt hij keer op keer geconfronteerd met het feit dat hij zijn godin niet heeft kunnen beschermen tegen Slough_Feg.
Wroeging en wraak hebben de relatief jonge draak in een paar weken tijd eeuwen ouder gemaakt. Zijn ogen zijn donker en bodemloos.
Hij loopt naar Equilan toe en kijkt haar aan. Hij is bereid te sterven als zij dat wil, als dat de pijn bij haar wegneemt.
"Vertel me eens Elf ... Het ene moment zitten we hier, en het andere moment ben ik in mijn smederij bezig, en op het moment dat ik Phoenixx zie en iets wil vragen ben ik hier weer. Weken later, doodshongerig, en met een ongelooflijke koppijn. Ik wil uitleg."
Atrimar kijkt hongerig naar het hert dat Gandalf heeft meegenomen, door zijn hoofd schieten weken aan communicatiebeelden met de wolven in een keer langs waardoor er geen touw aan vast te knopen is.
't is bloedverdomme net alsof ik in pauze heb gestaan, maar mijn haar is gegroeid, evenals je buik. Ik denk dat we wel wat uitleg mogen krijgen van je."
If you shake my hand better count your fingers ...
Terwijl hij in stilte begint met het bereiden van het hert kijkt hij af en toe de draak vragend aan. De blik in het beest zijn ogen zijn hem ook niet ontgaan.
Even later liggen er stukken vlees klaar voor op het vuur, al ligt er een beetje apart voor Atrimar zelf.
If you shake my hand better count your fingers ...
Mn buik... Ik ben zwanger...
Oke, eerst maar eens eten denk ik ?
* Lord Dreamer kijkt de Draak aan en spreekt zacht tegen hem. maak je geen zorgen alles komt goed, blijkbaar moest dit gebeuren.
Ik had alleen nooit kunnen dromen dat de tijd in een trance door zou lopen en veel sneller dan normaal.
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Hallo?? Jongens kom op zeg, eerst was er niets en nu ben ik hoogzwanger!! Ik kan elk moment bevallen!! Vinden jullie dat niet vreemd??
* Hoofdschuddend gaat de godin bij het vuur zitten dat ondertussen lustig brandt. Hongerig kijkt ze naar het vlees dat ligt te braden.
We zaten in diepe trance, meditatie. Als jij denkt dat je net in je hut zat Atrimar, zou dat best kunnen. Dan heeft je geestelijke lichaam het stoffelijke verlaten om zijn ding elders te regelen. Maar op het moment dat je wakker wordt uit deze meditatie, moeten beide lichamen samen zijn.
"Ik hou niet van dingen die ik niet snap. Hoe kom jij zwanger? Hou je soms iets achter voor ons? Ik vind het maar vreemd, we lijken bloeddomme maanden in de tijd vooruit, maar aan de stand van de zon en het seizoen te zien kunnen het hooguit vier weken zijn geweest. Kun je dat niet uitleggen? Jij bent per slot van rekening Eliva'er."
Er zijn van die dagen dat ik gehoopt had dat ik lekker in bed was blijven liggen ...
If you shake my hand better count your fingers ...
* Plotseling gaat de godin een lichtje op. De puzzelstukjes vallen in elkaar, de koude klomp in haar buik, dat ze aan was gekomen... Equilan trekt wit weg en de tranen stromen uit haar ogen als ze haar hoofd buigt en zachtjes verder praat.
Hoe heb ik zo blind kunnen zijn... ik ben zwanger van Slough_Feg. Nadat hij Herne had vermoord heeft hij mij.... heeft hij mij verkracht. Dat moet het zijn...
* Het gezelschap schrikt op van het oorverdovende gebrul van Gandalf. De draak heeft pijn en vind het afschuwelijk zijn godin zo te zien.. huilend.
Equilan trekt het beest, dat achter haar zit, naar zich toe en slaat een arm om hem heen.
Ze is moe, maar ze loopt door, ze móet door. Waarom? Ze heeft geen flauw idee. Tegenstrijdige gedachten spoken door haar hoofd.
De schoft! Me gewoon zomaar laten zitten! Hij had me toch ook kunnen zèggen dat mijn aanwezigheid niet gewenst is?
Atrimar - waar ben je? Ik heb je nodig, Atrimar...
Tsss - ik heb zijn hulp nergens voor nodig - ik kan het heus allemaal wel alleen!
En toch loopt Phoenixx door. Ze stopt als ze een geluid hoort, maar weer blijkt het gewoon van de dieren in het bos afkomstig te zijn. Ditmaal was het een wolf die tussen de struiken doorschiet. Ze loopt weer verder, zonder idee waarheen, maar zeker niet zonder doel.
Op dat moment flitst er een beeld door zijn hoofd van een vlam, een vogel, en een vrouw. Atrimar's fel gele ogen vernauwen zich terwijl hij zich omdraait in de richting waar de wolf loopt die hem waarschuwt.
"Phoenixx loopt in het bos. En volgens mij is ze niet blij. Ik ben zo terug, dan praten we verder."
If you shake my hand better count your fingers ...
In korte, eenvoudige beelden probeert hij aan de wolvin te vragen of ze bij Phoenixx in de buurt wil blijven tot hij er is.
If you shake my hand better count your fingers ...
Ze kijkt naar Lord_Dreamer, die haar blik ontwijkt. Dat kan ze hem niet kwalijk nemen, hij zal ook even nodig hebben om hier over na te denken en dan een gepaste reactie te geven.
De godin staat op, nog wat wankel omdat ze nog moet wennen aan het extra gewicht wat ze nu meetorst.
Hier LD, neem nog en kopje thee. Tot Atrimar terug is hebben wij even tijd om onze gedachten op een rijtje te zetten.
* Equilan neemt weer plaats aan het vuur. Aan de rand liggen nog enkele stukken hertenvlees, ze zijn al gaar en liggen daar dan ook alleen om lekker warm te blijven. Ze scheurt een stuk vlees van een bot en kauwt er langzaam op terwijl ze verder nadenkt. Dan, voor het eerst en eigenlijk wat terughoudend want ze wil liever niet, bang dat ze iets aantreft waar ze niet mee overweg zal kunnen.. voor het eerst keert ze diep naar binnen en 'voelt' ze wat ze in zich draagt. Ze maakt contact met het ongeboren wezen in haar schoot. Opgelucht begint ze te lachen als het kind haar begroet en herkent en alles wat ze voelt warmte is. Het kind mag dan misschien geboren zijn uit de samenkomst van Slough_Feg en zijzelf, het lijkt erop dat hij zijn kwade genen bij zich heeft gehouden.
Danu heeft haar gezegd dat zijzelf de ketel was van wedergeboorte. Zou Danu hebben geweten dat ze zwanger was?? Dat kan haast niet anders... ze was per slot van rekening zwanger van een van haar creaturen.
Even later moet ze haast grinniken als haar de ironie van het gebgeurde blijkt. Zo verliefd op Herne en daar nauwelijks wat mee gedaan, niet eens gekust!! En nu?? Nu is ze zwanger van hem!! Nouja niet van hem, maar van wat ooit Herne was voordat het veile wezen besloot zich niet aan de regels te houden van opkomst en ondergang, de cyclus van leven en dood.
hmm verkracht door die zwarte duivel .. hmmm das niet mooi, wat voor iets zal de baby worden ....
* Lord Dreamer ziet Atrimar verdwijnen.. hmm erg vaag, ik ben vast nog neit helemaal wakker..
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Atrimar leunt tegen een boom aan op het moment dat Phoenixx binnen gehoorsafstand komt. Met zijn armen overelkaar wacht hij haar op.
Als ze achter een bocht vandaan komt grinnikt Atrimar Phoenixx gedag. Zijn lange haar valt iets over zijn gezicht heen, en zijn rossige, dunne baardje is eigenlijk voller dan zou kunnen na de twee dagen sinds zijn verdwijning bij de smederij.
Phoenixx kijkt verbaasd op als ze de smid ziet staan.
If you shake my hand better count your fingers ...
Onbewust van alle gevaar om hem heen, onbewust van alle ellende in de wereld. Plots wordt hij gewaar van een mentaal stofje wat langs hem heenstrijkt.
Zijn mentale ogen kijken op naar het stofje, het eerste wat hij ziet...
Instinctief zend hij een boodschap:
"Moeder..."
"Tot ziens Sei'cair ... mijn welpen wachten op me."
- Hoe heet je??
- Herne.. luidt het zachte antwoord.
Equilan springt op en danst juichend over de open plek, haar hart vervult van vreugde en liefde en nu, voor even, verlost van de grote donkere zorgen over wat er komen gaat.
Lord_Dreamer schrikt en staat ook op. Vertwijfeld kijkt hij naar Equilan, niet goed wetend wat te doen. Is ze doorgedraaid??
Dan danst Equilan naar hem toe, pakt hem uitgelaten bij zn handen en trekt hem mee.
Alles komt goed LD, alles komt goed!!
Het was eng, maar geruststellend tegelijk geweest, die wolf op haar hielen. Eng, want het dier liep wellicht te bedenken hoe het haar het beste kon aanvallen. Geruststellend omdat het toch een soort van gezelschap was die haar misschien zou beschermen tegen aanvallen van wat dan ook. Maar nu was ze weer alleen. Het begon al donker te worden en misschien zou ze ergens moeten gaan rusten. Het pad maakte een scherpe bocht en daar staat Atrimar.
Verbaasd kijkt ze hem aan. Snel herstelt ze zich.
* Zo. Je was een stukje gaan wandelen. Dat had je ook wel even kunnen zeggen hoor!
Met haar benen iets uit elkaar en haar armen in haar zij wacht ze zijn reactie af. Maar Atrimar blijft haar slechts grinnikend aankijken. Dan pas ziet ze hoe lang zijn haar is geworden, en zijn baardje. Ze kan zich niet langer groot houden en vliegt hem snikkend van blijdschap in zijn armen.
