Hoogbegaafd?

Ten eerste, volgens mij willen veel ouders graag dat hun kind hoogbegaafd is en nemen dat dan maar voor zoete koek aan en gaan dan rondbazuinen dat dat zo is, waar het kind niets aan heeft. Dus het lijkt mij verstandig om dit uit te zoeken vooor je kind naar die school gaat. Mocht het zo zijn dan lijkt hij me niet op de plaats in het reguliere basisonderwijs, of moet hij misschien daarnaast iets anders doen. Althans moeten, maar vaak is een basisschool te saai, te makkelijk voor hoogbegaafde kinderen, waardoor ze zich vervelen, minder opletten, lage cijfers halen en blijven zitten etc etc. Bij mij in de klas zat een hoogbegaafd jongetje, dat ging een paar keer per week eerder weg naar een soort genieen klasje en eens in de zoveel tijd liet hij een uitvinding zien, waar de rest van de klas dan verdwaasd naar zat te kijken. (een klok van een aardappel, water en een kwarkbakje staat me nog helder voor de geest Ik denk da tje maar beter zo vroeg mogelijk kunt weten of het echt zo is, want dan kun je het kind de juiste begeleiding en stimulans bieden.

je moet hem idd niet afremmen, want dan kan hij gaan denken dat vragen stellen dom is of iets dergelijks. Djen heeft extra werk gekregen op school en dat helpt goed om haar bezig te houden. _{Djen heeft het dus met getallen, als mevrouw getallen ziet MOET ze rekenen}
Vaak is het zo dat ze in 1 bepaald ding hoog scoren en dan is het heel belangrijk om juist de andere dingen te stimuleren_{Djen is bv niet zo goed in taal} En probeer zijn vragen zo goed mogelijk te beantwoorden en l;aat soms ook merken dat mama's ook niet alles weten.

Ik vind de naam "Daan" al reden genoeg om aan te nemen dat ie iig zeer intelligent is.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:04 schreef Anitra het volgende:
En probeer zijn vragen zo goed mogelijk te beantwoorden en l;aat soms ook merken dat mama's ook niet alles weten.

Op de pabo vertelden ze altijd "als je het niet weet, zeg dan dat je er op terug komt" En doe dat dan ook, probeer het uit te zoeken en geef het kind dan antwoord. Of zeg dat het je niet gelukt is het antwoord te vinden, maar kom er iig op terug. Zodat je een kind niet het gevoel geeft afgescheept te worden met de loze belofte erop terug te komen.

Het lijkt mij juist helemaal niet nodig om te weten of de term 'hoogbegaafd' al dan niet van toepassing is. Iedereen vult die term nl. op een andere manier in en al naar gelang de definitie die je gebruikt kun je half Nederland in de categorie hoogbegaafd onderbrengen.

Als je merkt dat hij inderdaad dingen snel oppikt is het zinnig om na te gaan of de basisschool iets doet met kinderen die sneller leren dan de rest. Zijn er mogelijkheden voor 'verbredingsprojecten', wordt hen extra uitdaging geboden, of zitten ze zich de godganse dag de tering te vervelen? Je bent mooi op tijd nu hij nog niet daadwerkelijk op de basisschool zit, nu kun je je schoolkeuze daar gewoon op afstemmen.

Verder blijkt het gros van de slimme kinderen zich zelfs op een basisschool die helemaal geen extra uitdaging biedt toch prima te redden hoor, de meeste kinderen zijn er heel goed in om zichzelf op een aangename manier bezig te houden ook als de meester/juf dat niet doet

Uit eigen ervaring, als "snelle" en "gedreven" leerlinge (geen idee wat mijn IQ is, het is nooit getest en daar ben ik blij om ook), kan ik zeggen dat het ontzettend vervelend is als basisscholen niet inspelen op jouw tempo. Je verveelt je, dingen zijn te simpel, vaak gaan kinderen klieren onderling of anderen van het werk afhouden. Het probleem is echter dat een snellere leerling veel extra aandacht nodig heeft, al is het alleen maar omdat het extra werk moet worden nagekeken. Die tijd is er vaak niet. Overleg dan ook met de leerkracht hoe jij zelf een rol kunt spelen in dit geheel, door bijvoorbeeld werkstukjes na te kijken of een lesjes uit een vreemde taal thuis te corrigeren.

Met betrekking tot testen of het kind hoogbegaafd is, dat lijkt me nergens voor nodig. Je merkt het vanzelf wanneer een kind voor loopt op de rest, daar is geen cijfertje in de vorm van het IQ voor nodig. Mijn ervaring is dat kinderen die getest zijn, hier mee gaan lopen schermen. Kinderen die van zichzelf weten begaafd of hoogbegaafd te zijn worden vaak onuitstaanbaar en gaan zich beter voelen dan anderen, terwijl dat nergens voor nodig is. Een optie is om niet aan je kind te laten blijken dat het een hoog IQ heeft, maar ook dan heb je er maar weinig aan. Zelf je kind in de gaten houden en hier met regelmaat over praten met de leraren volstaat over het algemeen.

Ik kan ook verklappen dat hij inderdaad redelijk voorloopt voor zijn leeftijd. Ze beginnen op de basisschool namelijk normaal gesproken pas met lezen in groep 3. En in groep 3 zijn er nog genoeg kinderen die niet alle letters van het alfabet kunnen. Alleen daarom al zou ik inderdaad hier meer info over proberen te verzamelen.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:07 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Op de pabo vertelden ze altijd "als je het niet weet, zeg dan dat je er op terug komt" En doe dat dan ook, probeer het uit te zoeken en geef het kind dan antwoord. Of zeg dat het je niet gelukt is het antwoord te vinden, maar kom er iig op terug. Zodat je een kind niet het gevoel geeft afgescheept te worden met de loze belofte erop terug te komen.

Zo bedoel ik het ook. Maar het is helemaal geen schande om tegen je kind te zeggen: sorry mama weet het antwoord ook niet op die vraag. En dan kan je altijd zeggen van dat je samen gaat zoeken naar het antwoord bv

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:13 schreef Grijs het volgende:


Dat lijkt me ook, maar hoe kom ik daar achter?

Tja, je zou eens je huisarts kunnen bellen. Die zal allicht zijn weg weten tussen de instanties en mogelijkheden.

@Innovative, het lijkt mij juist handig om te weten waar je met je kind aan toe bent, zodat je het kind op de juiste manier kunt stimuleren als het wel zo is en het niet een richting op "dwingt" waar hij niet thuis hoort als het niet zo is. Als je weet hoe het zit kun je een beter plan trekken toch?

Daan zit gewoon in de 'waarom'-fase. Niets aan de hand :-)

Maar om even op je vraag terug te komen; informeer eens bij Mensa. Het is een ietwat elitair klupje, maar wellicht kunnen zij je verder helpen.

www.mensa.nl

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:18 schreef Sandyman het volgende:
Ik kan ook verklappen dat hij inderdaad redelijk voorloopt voor zijn leeftijd. Ze beginnen op de basisschool namelijk normaal gesproken pas met lezen in groep 3. En in groep 3 zijn er nog genoeg kinderen die niet alle letters van het alfabet kunnen. Alleen daarom al zou ik inderdaad hier meer info over proberen te verzamelen.

Dat zegt toch niet alles. Zo had mijn zusje een klasgenootje dat ook al voor de basisschool kon lezen, maar dat eigenlijk niet beter ging lezen. Toen de rest van de klas eenmaal leesonderwijs kreeg, zaten ze binnen korte tijd op hetzelfde niveau als het meisje in questie, sterker nog, het betreffende meisje is uiteindelijk een probleemkindje geworden.

Voorlopen op jonge leeftijd zegt niet alles. De ontwikkeling van jonge kinderen verschilt sterk, zo zijn er kinderen die met 1,5 volzinnen praten, maar ook kinderen die met drie jaar zich net verstaanbaar kunnen maken (hier in huis beide uitersten meegemaakt, toch doen we allebei hetzelfde opleidingsniveau).

Ik herken wel iets in het verhaal van TS _{Jongesok had ook van die trekjes}

Scholen worden uiteraard bedolven onder de hoogbegaafde kinderen . Om te zorgen dat ze met
het vermogen van jouw kind wel iets doen is het zaak om die hoogbegaafdheid in een zo vroeg mogelijk stadium te laten testen en daarvan een goed document in handen te krijgen, al was het alleen maar omdat je er zelf gedurende de opvoeding ook heel wat aan hebt.

Het opnemen in een genieënklasje op school vind ik over het algemeen wat bezwaarlijk, omdat kinderen daarvan in een min of meer geisoleerde toestand komen die een wissel kan trekken op de latere opleiding. Zorg in elk geval wel voor meer verdieping in de lesstof wanneer een kind het aankan, dan slaat minder snel de verveling toe op school.

Naast het meten van de cognitieve begaafdheid is het ook uiterst belangrijk om de andere ontwikkelingsaspecten van een kind te kennen, bij voorkeur door meting of eigen observatie. In veel gevallen wil die ontwikkeling wel eens disharmonieus zijn, en met name de zwakkere gebieden vergen dan iets meer inspanning en begeleiding. _{Het stereotype 'nerd-karaktertje' in jeugdseries (de sociaal klunzige weetal met een veel te grote bril) is niet geheel uit de lucht gegrepen.}

Oeh Grijs maak je klaar voor de hoop stront die je straks over je heenkrijgt hier!!! Deze "discussie" is hier al vaker gevoerd, mensen zijn altijd erg bang dat je dit soort dingen roept ter verrijking van jezelf, terwijl je je juist verdiept in je kind en het beste voor hem wilt. Ik herken veel in je verhaal, Connor schreef alle letters van het alfabet toen hij 3,5 was( en herkende ze ook andersom zeg maar), vroeg ook de oren van mijn hoofd enz. Ik heb er nooit zoveel ruchtbaarheid aan gegeven, wil hem gewoon geen label geven. Het interesseerd mij gewoonweg ook niet of hij hoogbegaafd is of niet, ik bewaak vooral zijn innerlijke mens. Zit hij goed in zijn vel, is hij op zijn plek binnen een groep, maakt hij makkelijk contact met andere kinderen. Dat laatste is dus niet het geval en daar werken we dan aan. Verder hebben we wel een school gezocht die past bij Connor( maar welke ouder doet dat niet), de keus is voor ons gevallen op Montessorionderwijs, er wordt veel nadruk gelegd op sociale vaardigheden en de kinderen werken op hun eigen tempo. Je kunt dus voorlopen op de rest zonder dat andere kinderen daar erg in hebben. Verder werk ik met hem thuis alleen als hij dat zelf aangeeft, wel grappig om te zien dat sinds hij op school zit hij een poos totaal geen interesse meer had in lezen en schrijven. Pas sinds de laatste tijd hebben we het lezen weer opgepakt. Verder heb ik zoiets van:"We zien wel" ik heb ook helemaal geen behoefte om hem erop te laten testen, het hele leven bestaat al uit genoeg testjes enz. ik kijk liever gewoon naar mijn kind zélf en tot nog toe gaat het best lekker op school...

[ Bericht 0% gewijzigd door Loena-tik- op 28-12-2004 14:33:45 ]

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:16 schreef innovative het volgende:
Uit eigen ervaring, als "snelle" en "gedreven" leerlinge (geen idee wat mijn IQ is, het is nooit getest en daar ben ik blij om ook), kan ik zeggen dat het ontzettend vervelend is als basisscholen niet inspelen op jouw tempo. Je verveelt je, dingen zijn te simpel, vaak gaan kinderen klieren onderling of anderen van het werk afhouden. Het probleem is echter dat een snellere leerling veel extra aandacht nodig heeft, al is het alleen maar omdat het extra werk moet worden nagekeken. Die tijd is er vaak niet.

Die ruimte voor het individu is er niet op de basisschool, maar op de middelbare school vaak zelfs nog minder en op de universiteit vaak ook niet (verschilt wel per studie). Als kind moet je dus altijd zelf uitdagingen zien te vinden en dat kan je maar beter zo vroeg mogelijk leren in plaats van van de school te verwachten dat ze extra aandacht geven aan het kind dat sneller leert. Veel scholen zeggen wel dat ze dat doen, maar in praktijk komt daar weinig van terecht. Jammer, maar waar.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:21 schreef DancingPhoebe het volgende:
@Innovative, het lijkt mij juist handig om te weten waar je met je kind aan toe bent, zodat je het kind op de juiste manier kunt stimuleren als het wel zo is en het niet een richting op "dwingt" waar hij niet thuis hoort als het niet zo is.

Ik denk dat dat laatste eerder gebeurt als een kind dat toevallig wat sneller/slimmer is dan gemiddeld naar allerlei huisartsen en instanties gesleept wordt.
Maak er geen probleem van, doe niet moeilijk, gewoon voorkomen dat het kind zich volledig kapotverveelt is al meer dan genoeg.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:21 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Tja, je zou eens je huisarts kunnen bellen. Die zal allicht zijn weg weten tussen de instanties en mogelijkheden.

@Innovative, het lijkt mij juist handig om te weten waar je met je kind aan toe bent, zodat je het kind op de juiste manier kunt stimuleren als het wel zo is en het niet een richting op "dwingt" waar hij niet thuis hoort als het niet zo is. Als je weet hoe het zit kun je een beter plan trekken toch?

Dat ben ik niet met je eens. Als een kind sneller en slimmer is dan de rest merk je dat, daar is geen extra maatstaf voor nodig. Ik spreek nu uit eigen ervaring, maar als een kind zich gaat vervelen dan uit het dat, meestal door vervelend gedrag, geklier. Op zo'n moment moet je hier op inspelen en er over praten, proberen om uit te vinden wat je kind graag zou willen. Ik heb vanaf groep 3 zelf aangegeven dat ik extra werk wilde op de momenten dat ik me verveelde. Helaas zat ik op een basisschool die niet wilde snappen dat er slimmere kinderen rondlopen (ik was niet de enige die zich kapot verveelde, en uiteindelijk hebben ze naar aanleiding van ervaringen met mij en een klasgenoot jaren later toch maar een speciaal leerplan ingesteld), maar ik kon altijd zelf mijn moeder sturen om weer eens even om extra werk te gaan zeuren (wat zullen ze een hekel aan haar hebben gehad).

In het omgaan met kinderen gaat het om gedrag. Een kind dat geen extra leerstof kan of wil maken, laat dat merken. Wat doe je als je wéét dat je kind hoogbegaafd is, maar het heeft geen zin om iets extra's te doen? Ga je het dan wel dwingen? Of juist als je kind niet hoogbegaafd blijkt, maar toch om extra leerstof zeurt? Mag het dan niet? Weten hoe hoog het IQ is lost niks op, het gaat om wat het kind zelf laat merken, om hoe het kind zich gedraagd.

Ik denk dat ouders, in overleg met leerkrachten en het kind natuurlijk, zelf goed kunnen inschatten wat hun kind aan kan en wil. Er zullen altijd ouders zijn die in hun "normale" kinderen een einstein zien, en meer eisen van hun kind. Maar in de meeste gevallen, zeker bij slimme kinderen, zijn die kinderen vroegwijs genoeg om hier mee om te kunnen gaan.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:28 schreef _Boo_ het volgende:
Die ruimte voor het individu is er niet op de basisschool, maar op de middelbare school vaak zelfs nog minder en op de universiteit vaak ook niet (verschilt wel per studie). Als kind moet je dus altijd zelf uitdagingen zien te vinden en dat kan je maar beter zo vroeg mogelijk leren in plaats van van de school te verwachten dat ze extra aandacht geven aan het kind dat sneller leert.

Inderdaad. Iedereen die slim is (en sowieso iedereen in het algemeen) zal moeten leren zijn weg te vinden in deze wereld zonder aan het handje genomen te worden. Onderschat de veerkracht en de eigen creativiteit van kinderen niet! Van alle slimme kinderen en volwassenen is er maar een heel klein percentage dat daar problemen mee heeft (en dan nog betwijfel ik hevig of die problemen niet ergens anders vandaan komen)

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:13 schreef Grijs het volgende:

Dat lijkt me ook, maar hoe kom ik daar achter?

Kind naar school sturen (doe je al) en contact houden met de leerkrachten, dan hoor je als het goed is wel of het waar is (ik ga er even vanuit dat het een goeie school is).
Vergeet ook niet dat hoogbegaafden hele logische dingen vaak niet gegrijpen. en/of dat die hoogbegaafdheid maar op een klein gebied is.
Maar informeer in ieder geval bij een deskudige, want ernaar gissen werkt ook niet echt.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:27 schreef Loena-tik- het volgende:
Verder hebben we wel een school gezocht die past bij Connor( maar welke ouder doet dat niet), de keus is voor ons gevallen op Montessorionderwijs, er wordt veel nadruk gelegd op sociale vaardigheden en de kinderen werken op hun eigen tempo. Je kunt dus voorlopen op de rest zonder dat andere kinderen daar erg in hebben.

Ik heb zelf geen ervaring met Montessori-onderwijs, maar als je kind dan toch slimmer/sneller is dan gemiddeld lijkt dat systeem me wel heel veel voordelen hebben t.o.v. "traditioneel" basisonderwijs, ja. Van zes jaar lang met de veel langzamere meute moeten meelopen word je niet erg gelukkig, ook al roep ik dan wel dat kinderen creatief genoeg zijn om zich dan toch op de 1 of andere manier aangenaam bezig te leren houden hoeven we het ze natuurlijk niet moeilijker te maken dan nodig is

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:29 schreef Grijs het volgende:
Dat ben ik niet met je eens. Van mijn man heb ik dus sterke vermoedens dat hij hoogbegaafd is. Dat was iets wat ik nooit belangrijk vond (en hij ook niet). Het gaat me niet om 'erkenning van zijn superieur zijn', want hoogbegaafden zijn niet superieur, net zo min als mensen met een leerachterstand minderwaardig zijn. Maar beide hebben ze extra aandacht nodig en daar gaat het me om.
Mijn man heeft bijna een jaar thuisgezeten (tegen een burn-out aan, volgens de psycholoog). Volgens de psycholoog had hij last van 'understress' en had hij meer uitdaging nodig. Nu las ik dat dat bij hoogbegaafden (die daar op latere leeftijd achter komen) ook veel voorkomt. Dat wil ik dus bij Daan voorkomen.

Het lastige is dat kinderen die van zichzelf wéten hoogbegaafd te zijn, zich hier negen van de tien keer ook naar gaan gedragen...
Overigens helpt het stempeltje niks. Mijn vriend is getest op jonge leeftijd (7 oid) en is of net wel of net niet hoogbegaafd (dat vergeet ik steeds). Ondanks dat het van hem bekend was, is hij tegen dezelfde dingen aangelopen als ik. Ook hij heeft beneden zijn niveau moeten werken, ook hij zich ook jaren lang geergerd aan anderen (we doen het allebei nog steeds, ook al zitten we nu beiden op het hoogst mogelijke niveau...) Hoewel hij getest was, heeft het niet geholpen. Sterker nog, hij moet zich harder bewijzen dan ik nu moet doen.

Understress zul je altijd tegenkomen als je sneller en slimmer bent dan de middenmoot. Helaas ben je zelf de enige die hier iets aan kan doen. Als je studie niet uitdagend genoeg is, moet je er iets bij gaan doen. Als je baan te saai is, moet je er iets extra's bij gaan doen. Door alleen te schermen met "hoogbegaafd" krijg je echt geen spannender werk oid, of puur andere leerstof. Dat krijg je als je jezelf capabel toont voor die positie, of voor die extra's. Dat bereik je door jezelf op de kaart te zetten, jezelf uit te dagen en te toetsen, telkens opnieuw. Ik vind mijn studie saai, dus leer ik mezelf spaans of zoek ik een leuke commissie om te doen op mijn faculteit. Daar zul je altijd zelf achteraan moeten, of je nou een getalsmatige waarde aan je intelligentie toegekend hebt gekregen of niet.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:39 schreef thaleia het volgende:

[..]

Ik heb zelf geen ervaring met Montessori-onderwijs, maar als je kind dan toch slimmer/sneller is dan gemiddeld lijkt dat systeem me wel heel veel voordelen hebben t.o.v. "traditioneel" basisonderwijs, ja. Van zes jaar lang met de veel langzamere meute moeten meelopen word je niet erg gelukkig, ook al roep ik dan wel dat kinderen creatief genoeg zijn om zich dan toch op de 1 of andere manier aangenaam bezig te leren houden hoeven we het ze natuurlijk niet moeilijker te maken dan nodig is

Mijn vriend heeft de eerste jaren van de basisschool montessori doorlopen, en op zich ging dat in het begin goed. Totdat hij in groep vier de lesstof van groep acht aan het maken was. Hij moest daarna nog vier jaar door, zonder dat er nog lesstof beschikbaar was voor hem, hij begon zich te vervelen en werd aggressief. Na de nodige onderzoeken (de IQtest inderdaad) en een hoop problemen hebben zijn ouders hem van school gehaald en naar "gewoon" onderwijs gestuurd. Daar kwam echter naar aan het licht dat hij zo snel door de stof was gegaan dat er maar weinig was blijven hangen. Hij zat inmiddels in groep vier/vijf, maar kon niet meer lezen en rekenen. Hij was te snel door zijn basis geraced en moest alles opnieuw leren. Dat is helemaal goed gekomen (niet blijven zitten oid), maar uit zijn verhaal merk ik toch dat ook het montessori niet zaligmakend is, en opnieuw niet voldoende biedt voor de uitschieters.

_{lief, correct me if I'm wrong at any point}

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:49 schreef Grijs het volgende:
Waarom en tegenover wie moet hij zich bewijzen?

Het "systeem". Ondanks dat van hem bekend was dat hij slimmer was, is hij nooit tot op zijn toppen uitgedaagd. Hij is altijd overal een beetje door gesukkeld en heeft zichzelf er niet in getraind hard te werken. Hierdoor loopt hij nu een beetje tegen zichzelf aan, hij heeft geen studeerroutine ed. wat er toe leidde dat hij niet genoeg punten haalde om zijn studie te mogen vervolgen. Daarnaast weet hij soms iets te goed dat hij best slim is, en dat heeft hij ook geuit naar anderen toe. Als je dan je studie niet haalt (in eerste instantie door weinig doen, vervolgens doordat je niet blijkt te kunnen studeren en dus het de nodige routine mist) dan krijg je toch een bepaalde reactie van anderen. Terwijl het niet halen van die studie juist voor een groot deel te wijten was aan het slimmer zijn dan de rest, want hij hóéfde gewoon nooit iets te doen, dus toen het wel moest was het een behoorlijke schok.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:18 schreef Sandyman het volgende:
Ik kan ook verklappen dat hij inderdaad redelijk voorloopt voor zijn leeftijd. Ze beginnen op de basisschool namelijk normaal gesproken pas met lezen in groep 3. En in groep 3 zijn er nog genoeg kinderen die niet alle letters van het alfabet kunnen. Alleen daarom al zou ik inderdaad hier meer info over proberen te verzamelen.

Het hangt er natuurlijk ook vanaf of het kind wordt gestimuleerd door zijn ouders vóórdat hij naar school gaat, om te leren lezen en schrijven. Ik denk dat VEEL ouders dat niet doen, deels uit luiheid, of uit een bewuste keuze om het kind niet vóór te laten lopen op de rest (dat werkt verveeldheid op school in de hand natuurlijk).
Maar inderdaad, er is natuurlijk een goede reden voor dat ze pas in groep drie beginnen met lezen en schrijven...dat is dat het gemiddelde van de kinderen op die leeftijd pas op een niveau is gekomen dat ze het makkelijker kunnen GAAN leren.
Het gemiddelde IQ is echter 100 ... begaafde en hoogbegaafde kinderen kunnen daar ver boven zitten.

Vooropstellend: ik heb geen idee of Daan hoogbegaafd is of niet, en ga daar ook geen oordeel over vellen.

Onze zoon is 3,5 en vertoont - op het kunnen lezen na - hetzelfde gedrag als Daan. Hij onthoudt werkelijk alles, weet zich nog dingen te herinneren van toen hij net 2 was. Verder stelt hij ook de meest uiteenlopende dingen aan de orde, stelt de hele dag vragen, waar ik echt niet altijd een antwoord op heb.

Ik vind hem ook wonderlijk goed logisch redeneren. Maar ik denk niet dat onze zoon daarmee hoogbegaafd is. Maakt me overigens niks uit hoor.

Ik wil dus alleen maar zeggen dat het gedrag van Daan ook gewoon zou kunnen passen bij dat van een kind van bijna 4.

Icaä: Waarschijnlijk moet je hierbij wel toevoegen dat het waarschijnlijk gewoon past bij het gedrag van een INTELLIGENT kind van bijna 4 ...

Grijs enorme waardering dat je nu dingen wilt uitzoeken nog voor daan tegen problemen aanloopt. Testen van intelligentie is niet zalig makend maar kan wel wat deuren openen.
Zelf kon ik ook in groep 1 al lezen en schrijven en wou net als je bij daan beschrijft ook de meest moeilijke dingen weten, juist de dingen waar anderen niet over nadenken. Ik verveelde me in groep 1 kapot en ging het liefst om met kinderen uit groep 3, omdat mijn ouders het dus niet zagen zitten dat ik 1,5 jaar in groep 1 zou zitten hebben ze aan de bel getrokken. Aangezien een klas hoger plaatsen (dus gewoon eerder naar groep 2, niets overslaan) niet mocht zonder test, ben ik toen door de schoolbegeleidingsdienst getest. Ik herinner me een test met kleurtjes vormpjes en schijn na afloop gevraagd te hebben waarom die test zo makkelijk was. Ik beleek idd hoogbegaafd te zijn wat intelligentie betreft. Ben vervolgens na de zomer een klas opgeschoven, dit heeft zeker een hoop gescheeld. Echter uitdaging bood het niet. Nog steeds was alles even makkelijk. Extra werk heb ik nauwelijks gekregen als ik klaar was met mijn werk moest ik maar een leesboek pakken (had eind groep 4 de schoolbibiliotheek uit). Uitdaging is iets wat ik altijd gemist heb. Ik heb ook nooit leren studeren. Mijn vwo examen heb ik gehaald zonder ook maar iets te doen. Nu ben ik 3e jaars geneeskunde en loop vooral op tegen het niet kunnen studeren. Ik vind de studie enorm interessant en het is een grote uitdaging. Maar aangezien ik nooit de discipline heb ontwikkeld om te studeren lukt het me absoluut niet om de cijfers te halen die bij mijn kennis niveau passen. Ik kan stof wel toepassen maar het studeren op feiten heb ik nooit geleerd. Als ik een tekst lees onthoud ik de logica en niet wat letterlijk staat. Sociaal en emotioneel gezien heb ik niet het idee dat mijn ontwikkeling achter liep op mijn leeftijd of op mijn kennisniveau. Ik merk wel dat ik wat dat betreft "anders" ben ik ga heel snel uit van logica en kennis ipv gevoel. Met het gevolg dat mijn reacties door anderen soms niet gesnapt worden.

Mijn tip is dus, probeer voor daan zoveel mogelijk uitdaging te krijgen. Mocht je er tegen aanlopen dat school die uitdaging niet wil/kan bieden zoek dan een andere school of laat hem inderdaad testen zodat je "bewijs" hebt dat hij wellicht extra uitdaging nodig heeft. Vergeet vooral niet te zorgen dat hij wel leert studeren. Ik denk dat dat hetgene is waar de meeste wat intelligentere mensen later tegen aan lopen. Probeer ook te zorgen dat hij contact houd met zijn leeftijdsgenootjes wellicht niet op school maar dan via sport of muziek. Zelf merk ik dat ik geen enkele affiniteit heb met leeftijdsgenoten aangezien op de bassisschool de meesten 1 tot 2 jaar ouder waren, zo ook op het vwo en nu tijdens mijn studie zelfs vaak nog veel ouder. Ook bij sport heb ik nooit tussen leeftijdsgenootjes gespeeld maar altijd in oudere teams. Soms merk ik dat ik juist dat contact met mensen van mijn eigen leeftijd wel gemist heb. Stimulatie van zijn intelligentie en het bieden van uitdaging kan iig nooit kwaad.

dan een reactie van iemand die zelf hoogbegaafd is...

overigens kwam de bevestiging bij mij pas na mn 25ste, tot die tijd heb ik altijd wel geweten dat ik anders was en behalve het volgen van een voor mij verkeerde vorm van onderwijs na de basisschool heeft het geen noemenswaardige problemen met zich meegebracht. ik kan wel een aantal specifieke voorbeelden noemen maar dat wil niet zeggen dat die van toepassing zijn op jouw kind.

kijk het eerst een tijdje aan totdat ie een jaar of 7, 8 is, vanaf die leeftijd heb je nog genoeg tijd en mogelijkheden zonder dat het echt nadelig is voor je zoon. hoogbegaafd zijn gaat over meer aspecten dan alleen taal of rekenen, het kan dus goed zijn dat ie voor is op de rest van zijn leeftijdgenootjes, wil nog niet gelijk zeggen dat ie hoogbegaafd is.

neem kontakt op met mensa, zij kunnen je beter helpen dan wie dan ook!

succes!

Ik vind het altijd leuk om te zien hoe betrokken ouders zijn bij het welzijn van hun kind. Maar aan de andere kant is het ook iets waar ouders vaak in doorschieten.

Tuurlijk wil je als ouder het beste voor je kind, maar vaak zijn ouders niet in staat dit te bepalen. Jammer genoeg hoor je daarom enorm vaak 'trotse' ouders zeggen hoe intelligent hun kind wel niet is, of hoe goed hij/zij al spreekt voor zijn/haar leeftijd etc. Keerzijde hiervan is dat er ook een wildgroei ontstaat van kinderen met dyslexy (schrijf ik dit goed?) of ADHD; wat dan moet doorgaan voor een soort excuus waarom het kind het niet goed doet op school. Ik begin bijna te denken dat er geen normale kinderen meer zijn. De druk op kinderen wordt zo enorm opgevoed - zeker, nu denk je nog dat hij hoogbegaafd is maar op den duur ga je het van hem verwachten en dat voelt zo'n kind heel goed aan.

Toen ik nog kind was (nog niet zo heel lang geleden; vlak voor de ontdekking van ADHD, Dyslexy en hoogbegaafdheid) waren ouders nog lang niet zo intensief bezig met kinderen als vandaag de dag; en daar ben ik erg blij om. Laat een kind gewoon een kind zijn. Ik wilde vroeger ook van alles weten, maar in die tijd werd je dan vaak gewoon genegeerd of weggestuurd met een antwoord wat niet klopte en ik ben toch nog zeer goed terechtgekomen (2x Drs.).

aanvulling; neem anders ook maar es kontakt op met de vereniging van ouders van hoogbegaafde kinderen http://www.pharosnl.nl/

Het niet geleerd hebben om te studeren komt mij heel bekend voor wat P_iglet zegt. Ik ben niet hoogbegaafd, maar heb wel een paar hersencellen meer mee gekregen van mijn ouders. Het studeren heb ik ook nooit geleerd en zodoende heb ik weinig diploma's. Maar als je dingen in de praktijk uitlegt heb ik dat zo opgepikt en leer ik heel snel. _{weet niet meer wat de grens is van hoogbegaafdheid, mijn IQ ligt iig rond 136} Ik heb het net als Djen met getallen en niet met taal zoals iedereen aan mijn tikkunsten kan zien

Waar je in elk geval voor moet waken is de 'doemaargewoon' houding wanneer uit testen blijkt dat je kind een hogere cognitieve intelligentie heeft. Zomogelijk nog desastreuzer is het volslagen negeren van eventuele talenten en de volle focus leggen op datgene waarin een kind net wat minder dan gemiddeld scoort, om het totaalplaatje tenminste weer in het grijze middengebied te krijgen.

Ondergetekende heeft tengevolge van een dergelijke doemaargewoon-opvoeding_{dat ik op mijn vierde mezelf had leren lezen was leuk, dat ik niet van voetbal hield was onverkwikkelijk} tot na zijn dertigste ver onder zijn niveau mogen werken en leren, en ik kan je garanderen dat je daar niet bepaald van opknapt.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 18:00 schreef Ouwesok het volgende:
Waar je in elk geval voor moet waken is de 'doemaargewoon' houding wanneer uit testen blijkt dat je kind een hogere cognitieve intelligentie heeft. Zomogelijk nog desastreuzer is het volslagen negeren van eventuele talenten en de volle focus leggen op datgene waarin een kind net wat minder dan gemiddeld scoort, om het totaalplaatje tenminste weer in het grijze middengebied te krijgen.

Ondergetekende heeft tengevolge van een dergelijke doemaargewoon-opvoeding_{dat ik op mijn vierde mezelf had leren lezen was leuk, dat ik niet van voetbal hield was onverkwikkelijk} tot na zijn dertigste ver onder zijn niveau mogen werken en leren, en ik kan je garanderen dat je daar niet bepaald van opknapt.

Nee, maar als ouders naar de andere kant doorschieten is wellicht nog erger.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 18:04 schreef Nickthedick het volgende:

[..]

Nee, maar als ouders naar de andere kant doorschieten is wellicht nog erger.

Nee, dat is niet erger . Dat merk je namelijk voor het eind van het basisonderwijs al . Als je een kind maar lang genoeg inpepert dat er al geleerden genoeg zijn en het gewoon de kost met de handen moet verdienen komt dat pas na een aantal minder gelukkige jaren aan het licht.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 18:17 schreef Ouwesok het volgende:

[..]

Nee, dat is niet erger . Dat merk je namelijk voor het eind van het basisonderwijs al . Als je een kind maar lang genoeg inpepert dat er al geleerden genoeg zijn en het gewoon de kost met de handen moet verdienen komt dat pas na een aantal minder gelukkige jaren aan het licht.

Ik zei ook:"wellicht". Tuurlijk zijn beide gevallen erg, maar jij hebt in ieder geval nog anderen die je de schuld kan geven van het feit dat je niet hebt gekregen wat je hebt verdient; maar stel je voor dat je 7 jaar oud bent en je het gevoel hebt dat je nooit fouten mag maken; en als je een fout maakt, de hele wereld vergaat. Laat ik je dit vertellen: dit worden mensen die nog veel bozer op de wereld zijn dan jij.

bij hele jonge kinderen zeg tot een jaar of 7-8 is het van belang dat de ouders niet doorslaan. wel de signalen oppikken natuurlijk maar niet met je kind gaan leuren. vanaf die leeftijd is er nl nog steeds geen man overboord en heb je een aantal jaren kunnen zien en meemaken of je oorspronkelijke gedachte ook de waarheid is.

de meeste hoogbegaafde mensen zijn niet gelijk dusdanig begaafd dat ze hele klassen of scholen overslaan. dat zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen. de signalen die op die kinderen van toepassing zijn, zijn al veel vroeger zichtbaar; lees voor het derde levensjaar.

Mijn neefje van 6 heeft een hele grote aanleg voor rekenen. Daarmee ligt hij voor op de rest van groep 3. Bedenk je dat hij zelf al bezig is met vermenigvuldigen. Hij kon toen hij vijf was heel logisch uitleggen wat 5*5 was. (Dat was 2*10 en 1*5) Zijn ouders hebben hem nu op schaken gedaan, omdat hij dat heel erg leuk vond. Op school heeft hij dan wel een hoog niveau wat rekenen betreft. Met lezen is het hetzelfde als de rest van de klas.

Hij zit op een openbare school. Op die school streven ze om kinderen bij hun eigen leeftijd te houden. Wel heeft hij een extra rekenboek. Hij mag bijvoorbeeld zelf rekenen in zijn boek als de rest uitleg krijgt en hij krijgt uitleg als de rest rekent. Verder krijgt hij een soort van toets om te kijken op welk niveau hij al zit. Die exta toets daar is hij zich verder niet echt van bewust. Want dat is voor hem gewoon het extra rekenboek, waar hij in mag werken.

Zo deden ze op de kleuterschool de kinderen die al konden lezen, werk geven van hogere klassen. Waardoor ze toch een uitdaging hebben. Zo liggen kinderen wel voor, maar zitten bij hun eigen leeftijd in de klas.

Grijs heel goed dat je je hier nu al mee bezighoudt, want het kan echt problemen op gaan leveren als er niet goed op ingesprongen wordt op school en hij zich gaat vervelen. Ik sluit me eigenlijk qua mening helemaal aan bij Loena's verhaal. Ik weet niet voldoende van Montessori onderwijs af om te weten of dit zaligmakend is maar het lijkt me allicht beter dan het reguliere onderwijs wat dit soort dingen betreft. En vaak zijn de hoogbegaafde kindjes wat minder goed op het sociale aspect dus als daar extra aandacht aan wordt gegeven lijkt me dat ook erg goed, dus niet alleen focussen op voldoende moeilijke taken maar juist ook aan het sociale gebeuren. Anders loop je inderdaad het risico op een 'nerdje' of een totaal verveeld kind. Ik heb zelf zo'n beetje de hele zesde klas op de gang doorgebracht omdat ik alle lesstof al had doorgewerkt en me dus stierlijk zat te vervelen, en veel te ingewikkelde vragen stelde aan de leraar die daar niet mee om kon gaan. Uiteindelijk heb ik dus maar mijn bibliotheekboeken op de gang gelegd en heb ik me dat jaar nog prima vermaakt maar belachelijk was het wel natuurlijk. Sterkte ermee in ieder geval !

Een kind met een hoog IQ ontwikkeld zich sneller als een normaal begaafd kind. Interesse in boeken komt ook vaak voor. Liefde voor water (spelen en waterstraaltjes maken) is ook een indicatie dat het kind begaafd is voor Natuurkunde en Stromingsleer (ik had dat vroeger ook).
Ik haalde met examen VWO Natuurkunde een 9

Zoals: Mijn IQ is 137 en ik heb autisme. Ik herken wel zijn genoemde punten van TS in mijn ontwikkeling. Zo las ik al zeer vroeg en heb ik 1 jaar basischool overgeslagen.

Een officiële IQ-test zal bevestiging geven. Kan geloof ik vanaf 4 of 6 jaar.

[ Bericht 43% gewijzigd door Exuimtum op 28-12-2004 21:25:34 ]

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 21:15 schreef Exuimtum het volgende:
Een kind met een hoog IQ ontwikkeld zich sneller als een normaal begaafd kind. Interesse in boeken komt ook vaak voor. Liefde voor water (spelen en waterstraaltjes maken) is ook een indicatie dat het kind begaafd is voor Natuurkunde en Stromingsleer (ik had dat vroeger ook).
Ik haalde met examen VWO Natuurkunde een 9

Zoals: Mijn IQ is 137 en ik heb autisme. Ik herken wel zijn genoemde punten van TS in mijn ontwikkeling. Zo las ik al zeer vroeg en heb ik 1 jaar basischool overgeslagen.

Een officiële IQ-test zal bevestiging geven. Kan geloof ik vanaf 4 of 6 jaar.

Onzin, een iq-test kan maar in beperkte mate aangeven of iemand hoogbegaafd is of niet, er is namelijk nog steeds geen goede standaard-test. Wel kunnen die tests helpen te herkennen welke talenten iemand heeft.

Grijs, waarom wacht je het eerst niet heel even af hoe het gaat op school? Als hij tegen problemen aanloopt, hoor je en merk je het snel genoeg. En dan is het prettig dat ze op school aandacht hebben voor kinderen die sneller gaan dan de rest. Ik weet dat er inderdaad speciale lesprogramma's zijn.

Als hij de andere kinderen echt ver voor is en zich ongelukkig gaat voelen kun je volgens mij nog altijd naar alternatieven zoeken en kijken. En waarschijnlijk zullen er dan vanuit de school ook wel voorstellen komen.

De redenen die je in de TT noemt zijn denk ik zeker voldoende om goed op te letten hoe het Daan vergaat op school. Als het niet goed gaat, zou ik zeker overwegen uit te kijken naar een andere school. Zelf had ik ook de kenmerken die jij in de TT noemt (nog iets 'erger', eigenlijk) en op de school waar ik indertijd naartoe ging is het helemaal fout gegaan. Een klas overslaan hielp niets, en toen de school suggereerde om me na de kerstvakantie naar groep vijf te sturen (ik was zes), hebben mijn ouders mij op een Montessorischool gedaan. Hier waren (zijn) gemengde klassen, en kunnen de leerlingen veel zelfstandiger werken. Dat is achteraf een heel goede keuze geweest, en dat lijkt me heel logisch. Houd dat dus in gedachten, en ga op zoek naar informatie over basisonderwijs. De verschillen zijn namelijk erg groot.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 22:24 schreef heiden6 het volgende:
De redenen die je in de TT noemt zijn denk ik zeker voldoende om goed op te letten hoe het Daan vergaat op school. Als het niet goed gaat, zou ik zeker overwegen uit te kijken naar een andere school. Zelf had ik ook de kenmerken die jij in de TT noemt (nog iets 'erger', eigenlijk) en op de school waar ik indertijd naartoe ging is het helemaal fout gegaan. Een klas overslaan hielp niets, en toen de school suggereerde om me na de kerstvakantie naar groep vijf te sturen (ik was zes), hebben mijn ouders mij op een Montessorischool gedaan. Hier waren (zijn) gemengde klassen, en kunnen de leerlingen veel zelfstandiger werken. Dat is achteraf een heel goede keuze geweest, en dat lijkt me heel logisch. Houd dat dus in gedachten, en ga op zoek naar informatie over basisonderwijs. De verschillen zijn namelijk erg groot.

In dit topic is al iemand geweest die Montessori-onderwijs niets vond (of iets in die richting, schiet me af als ik ongelijk heb ).
Ik en Loena-tik- hebben juist om bovengenoemde redenen gekozen voor Montessori-onderwijs.

Montessori-onderwijs is naar mijn bescheiden mening juist perfect om met dit soort kinderen om te gaan. (als je het al over een " soort" wil hebben, ajb niet)
Connor is er juist bij gebaat als hij "voor" kan werken, maar wat voor ons ook erg belangrijk is, is het feit dat op zijn school juist de sociale vaardigheden ge"triggerd" worden.

Hij is al erg op zichzelf en nu is dat niet zo erg (ik herken dat zelf ook en vandaar ook mijn vak), maar het is prettig dat de ouderen de kleintjes helpen.

Het (schijnt) vaak voor te komen dat (bijna) hoogbegaafde kinderen/mensen problemen hebben, juist op dat sociale vlak (onbegrip, afzetten tegen alles), vandaar dat de combinatie van het sociale en kennis op Montessori-onderwijs.

Toen wij voor de keuze stonden (hij is 4), verzette ik me in eerste instantie tegen dat schooltype (ja, ook ik zet me af tegen van alles en nog wat ), maar na een paar gesprekken met verschillende scholen was ik helemaal om.

Om toch een beetje "on topic" te blijven: Waarom zou je je kind een stempel moeten geven. je kind weet op een gegeven ogenblik zelf wel dat hij/zij op bepaalde vlakken anders (noem het verder of beter) is dan anderen (leeftijdsgenoten). Dwing hem niets op, maar stimuleer hem wel, zeker als het op school niet aangeboden wordt.

Verder is er door een hoop (mede-)ervaringsdeskundigen al een hoop gezegd, waar je een hoop mee kan. Maar TS, jij kent je kind het beste en je zult dan ook zelf moeten zien wat je kind het beste ligt.

Succes!

quote:

Waarom zou je je kind een stempel moeten geven.

Niet. Het beestje moet een naampje hebben, maar verder is het gewoon goed om op te hoogte te zijn van de situatie van je kind.