Hoogbegaafd?

Ten eerste, volgens mij willen veel ouders graag dat hun kind hoogbegaafd is en nemen dat dan maar voor zoete koek aan en gaan dan rondbazuinen dat dat zo is, waar het kind niets aan heeft. Dus het lijkt mij verstandig om dit uit te zoeken vooor je kind naar die school gaat. Mocht het zo zijn dan lijkt hij me niet op de plaats in het reguliere basisonderwijs, of moet hij misschien daarnaast iets anders doen. Althans moeten, maar vaak is een basisschool te saai, te makkelijk voor hoogbegaafde kinderen, waardoor ze zich vervelen, minder opletten, lage cijfers halen en blijven zitten etc etc. Bij mij in de klas zat een hoogbegaafd jongetje, dat ging een paar keer per week eerder weg naar een soort genieen klasje en eens in de zoveel tijd liet hij een uitvinding zien, waar de rest van de klas dan verdwaasd naar zat te kijken. (een klok van een aardappel, water en een kwarkbakje staat me nog helder voor de geest Ik denk da tje maar beter zo vroeg mogelijk kunt weten of het echt zo is, want dan kun je het kind de juiste begeleiding en stimulans bieden.

je moet hem idd niet afremmen, want dan kan hij gaan denken dat vragen stellen dom is of iets dergelijks. Djen heeft extra werk gekregen op school en dat helpt goed om haar bezig te houden. _{Djen heeft het dus met getallen, als mevrouw getallen ziet MOET ze rekenen}
Vaak is het zo dat ze in 1 bepaald ding hoog scoren en dan is het heel belangrijk om juist de andere dingen te stimuleren_{Djen is bv niet zo goed in taal} En probeer zijn vragen zo goed mogelijk te beantwoorden en l;aat soms ook merken dat mama's ook niet alles weten.

Ik vind de naam "Daan" al reden genoeg om aan te nemen dat ie iig zeer intelligent is.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:04 schreef Anitra het volgende:
En probeer zijn vragen zo goed mogelijk te beantwoorden en l;aat soms ook merken dat mama's ook niet alles weten.

Op de pabo vertelden ze altijd "als je het niet weet, zeg dan dat je er op terug komt" En doe dat dan ook, probeer het uit te zoeken en geef het kind dan antwoord. Of zeg dat het je niet gelukt is het antwoord te vinden, maar kom er iig op terug. Zodat je een kind niet het gevoel geeft afgescheept te worden met de loze belofte erop terug te komen.

Het lijkt mij juist helemaal niet nodig om te weten of de term 'hoogbegaafd' al dan niet van toepassing is. Iedereen vult die term nl. op een andere manier in en al naar gelang de definitie die je gebruikt kun je half Nederland in de categorie hoogbegaafd onderbrengen.

Als je merkt dat hij inderdaad dingen snel oppikt is het zinnig om na te gaan of de basisschool iets doet met kinderen die sneller leren dan de rest. Zijn er mogelijkheden voor 'verbredingsprojecten', wordt hen extra uitdaging geboden, of zitten ze zich de godganse dag de tering te vervelen? Je bent mooi op tijd nu hij nog niet daadwerkelijk op de basisschool zit, nu kun je je schoolkeuze daar gewoon op afstemmen.

Verder blijkt het gros van de slimme kinderen zich zelfs op een basisschool die helemaal geen extra uitdaging biedt toch prima te redden hoor, de meeste kinderen zijn er heel goed in om zichzelf op een aangename manier bezig te houden ook als de meester/juf dat niet doet

Uit eigen ervaring, als "snelle" en "gedreven" leerlinge (geen idee wat mijn IQ is, het is nooit getest en daar ben ik blij om ook), kan ik zeggen dat het ontzettend vervelend is als basisscholen niet inspelen op jouw tempo. Je verveelt je, dingen zijn te simpel, vaak gaan kinderen klieren onderling of anderen van het werk afhouden. Het probleem is echter dat een snellere leerling veel extra aandacht nodig heeft, al is het alleen maar omdat het extra werk moet worden nagekeken. Die tijd is er vaak niet. Overleg dan ook met de leerkracht hoe jij zelf een rol kunt spelen in dit geheel, door bijvoorbeeld werkstukjes na te kijken of een lesjes uit een vreemde taal thuis te corrigeren.

Met betrekking tot testen of het kind hoogbegaafd is, dat lijkt me nergens voor nodig. Je merkt het vanzelf wanneer een kind voor loopt op de rest, daar is geen cijfertje in de vorm van het IQ voor nodig. Mijn ervaring is dat kinderen die getest zijn, hier mee gaan lopen schermen. Kinderen die van zichzelf weten begaafd of hoogbegaafd te zijn worden vaak onuitstaanbaar en gaan zich beter voelen dan anderen, terwijl dat nergens voor nodig is. Een optie is om niet aan je kind te laten blijken dat het een hoog IQ heeft, maar ook dan heb je er maar weinig aan. Zelf je kind in de gaten houden en hier met regelmaat over praten met de leraren volstaat over het algemeen.

Ik kan ook verklappen dat hij inderdaad redelijk voorloopt voor zijn leeftijd. Ze beginnen op de basisschool namelijk normaal gesproken pas met lezen in groep 3. En in groep 3 zijn er nog genoeg kinderen die niet alle letters van het alfabet kunnen. Alleen daarom al zou ik inderdaad hier meer info over proberen te verzamelen.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:07 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Op de pabo vertelden ze altijd "als je het niet weet, zeg dan dat je er op terug komt" En doe dat dan ook, probeer het uit te zoeken en geef het kind dan antwoord. Of zeg dat het je niet gelukt is het antwoord te vinden, maar kom er iig op terug. Zodat je een kind niet het gevoel geeft afgescheept te worden met de loze belofte erop terug te komen.

Zo bedoel ik het ook. Maar het is helemaal geen schande om tegen je kind te zeggen: sorry mama weet het antwoord ook niet op die vraag. En dan kan je altijd zeggen van dat je samen gaat zoeken naar het antwoord bv

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:13 schreef Grijs het volgende:


Dat lijkt me ook, maar hoe kom ik daar achter?

Tja, je zou eens je huisarts kunnen bellen. Die zal allicht zijn weg weten tussen de instanties en mogelijkheden.

@Innovative, het lijkt mij juist handig om te weten waar je met je kind aan toe bent, zodat je het kind op de juiste manier kunt stimuleren als het wel zo is en het niet een richting op "dwingt" waar hij niet thuis hoort als het niet zo is. Als je weet hoe het zit kun je een beter plan trekken toch?

Daan zit gewoon in de 'waarom'-fase. Niets aan de hand :-)

Maar om even op je vraag terug te komen; informeer eens bij Mensa. Het is een ietwat elitair klupje, maar wellicht kunnen zij je verder helpen.

www.mensa.nl

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:18 schreef Sandyman het volgende:
Ik kan ook verklappen dat hij inderdaad redelijk voorloopt voor zijn leeftijd. Ze beginnen op de basisschool namelijk normaal gesproken pas met lezen in groep 3. En in groep 3 zijn er nog genoeg kinderen die niet alle letters van het alfabet kunnen. Alleen daarom al zou ik inderdaad hier meer info over proberen te verzamelen.

Dat zegt toch niet alles. Zo had mijn zusje een klasgenootje dat ook al voor de basisschool kon lezen, maar dat eigenlijk niet beter ging lezen. Toen de rest van de klas eenmaal leesonderwijs kreeg, zaten ze binnen korte tijd op hetzelfde niveau als het meisje in questie, sterker nog, het betreffende meisje is uiteindelijk een probleemkindje geworden.

Voorlopen op jonge leeftijd zegt niet alles. De ontwikkeling van jonge kinderen verschilt sterk, zo zijn er kinderen die met 1,5 volzinnen praten, maar ook kinderen die met drie jaar zich net verstaanbaar kunnen maken (hier in huis beide uitersten meegemaakt, toch doen we allebei hetzelfde opleidingsniveau).

Ik herken wel iets in het verhaal van TS _{Jongesok had ook van die trekjes}

Scholen worden uiteraard bedolven onder de hoogbegaafde kinderen . Om te zorgen dat ze met
het vermogen van jouw kind wel iets doen is het zaak om die hoogbegaafdheid in een zo vroeg mogelijk stadium te laten testen en daarvan een goed document in handen te krijgen, al was het alleen maar omdat je er zelf gedurende de opvoeding ook heel wat aan hebt.

Het opnemen in een genieënklasje op school vind ik over het algemeen wat bezwaarlijk, omdat kinderen daarvan in een min of meer geisoleerde toestand komen die een wissel kan trekken op de latere opleiding. Zorg in elk geval wel voor meer verdieping in de lesstof wanneer een kind het aankan, dan slaat minder snel de verveling toe op school.

Naast het meten van de cognitieve begaafdheid is het ook uiterst belangrijk om de andere ontwikkelingsaspecten van een kind te kennen, bij voorkeur door meting of eigen observatie. In veel gevallen wil die ontwikkeling wel eens disharmonieus zijn, en met name de zwakkere gebieden vergen dan iets meer inspanning en begeleiding. _{Het stereotype 'nerd-karaktertje' in jeugdseries (de sociaal klunzige weetal met een veel te grote bril) is niet geheel uit de lucht gegrepen.}

Oeh Grijs maak je klaar voor de hoop stront die je straks over je heenkrijgt hier!!! Deze "discussie" is hier al vaker gevoerd, mensen zijn altijd erg bang dat je dit soort dingen roept ter verrijking van jezelf, terwijl je je juist verdiept in je kind en het beste voor hem wilt. Ik herken veel in je verhaal, Connor schreef alle letters van het alfabet toen hij 3,5 was( en herkende ze ook andersom zeg maar), vroeg ook de oren van mijn hoofd enz. Ik heb er nooit zoveel ruchtbaarheid aan gegeven, wil hem gewoon geen label geven. Het interesseerd mij gewoonweg ook niet of hij hoogbegaafd is of niet, ik bewaak vooral zijn innerlijke mens. Zit hij goed in zijn vel, is hij op zijn plek binnen een groep, maakt hij makkelijk contact met andere kinderen. Dat laatste is dus niet het geval en daar werken we dan aan. Verder hebben we wel een school gezocht die past bij Connor( maar welke ouder doet dat niet), de keus is voor ons gevallen op Montessorionderwijs, er wordt veel nadruk gelegd op sociale vaardigheden en de kinderen werken op hun eigen tempo. Je kunt dus voorlopen op de rest zonder dat andere kinderen daar erg in hebben. Verder werk ik met hem thuis alleen als hij dat zelf aangeeft, wel grappig om te zien dat sinds hij op school zit hij een poos totaal geen interesse meer had in lezen en schrijven. Pas sinds de laatste tijd hebben we het lezen weer opgepakt. Verder heb ik zoiets van:"We zien wel" ik heb ook helemaal geen behoefte om hem erop te laten testen, het hele leven bestaat al uit genoeg testjes enz. ik kijk liever gewoon naar mijn kind zélf en tot nog toe gaat het best lekker op school...

[ Bericht 0% gewijzigd door Loena-tik- op 28-12-2004 14:33:45 ]

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:16 schreef innovative het volgende:
Uit eigen ervaring, als "snelle" en "gedreven" leerlinge (geen idee wat mijn IQ is, het is nooit getest en daar ben ik blij om ook), kan ik zeggen dat het ontzettend vervelend is als basisscholen niet inspelen op jouw tempo. Je verveelt je, dingen zijn te simpel, vaak gaan kinderen klieren onderling of anderen van het werk afhouden. Het probleem is echter dat een snellere leerling veel extra aandacht nodig heeft, al is het alleen maar omdat het extra werk moet worden nagekeken. Die tijd is er vaak niet.

Die ruimte voor het individu is er niet op de basisschool, maar op de middelbare school vaak zelfs nog minder en op de universiteit vaak ook niet (verschilt wel per studie). Als kind moet je dus altijd zelf uitdagingen zien te vinden en dat kan je maar beter zo vroeg mogelijk leren in plaats van van de school te verwachten dat ze extra aandacht geven aan het kind dat sneller leert. Veel scholen zeggen wel dat ze dat doen, maar in praktijk komt daar weinig van terecht. Jammer, maar waar.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:21 schreef DancingPhoebe het volgende:
@Innovative, het lijkt mij juist handig om te weten waar je met je kind aan toe bent, zodat je het kind op de juiste manier kunt stimuleren als het wel zo is en het niet een richting op "dwingt" waar hij niet thuis hoort als het niet zo is.

Ik denk dat dat laatste eerder gebeurt als een kind dat toevallig wat sneller/slimmer is dan gemiddeld naar allerlei huisartsen en instanties gesleept wordt.
Maak er geen probleem van, doe niet moeilijk, gewoon voorkomen dat het kind zich volledig kapotverveelt is al meer dan genoeg.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:21 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Tja, je zou eens je huisarts kunnen bellen. Die zal allicht zijn weg weten tussen de instanties en mogelijkheden.

@Innovative, het lijkt mij juist handig om te weten waar je met je kind aan toe bent, zodat je het kind op de juiste manier kunt stimuleren als het wel zo is en het niet een richting op "dwingt" waar hij niet thuis hoort als het niet zo is. Als je weet hoe het zit kun je een beter plan trekken toch?

Dat ben ik niet met je eens. Als een kind sneller en slimmer is dan de rest merk je dat, daar is geen extra maatstaf voor nodig. Ik spreek nu uit eigen ervaring, maar als een kind zich gaat vervelen dan uit het dat, meestal door vervelend gedrag, geklier. Op zo'n moment moet je hier op inspelen en er over praten, proberen om uit te vinden wat je kind graag zou willen. Ik heb vanaf groep 3 zelf aangegeven dat ik extra werk wilde op de momenten dat ik me verveelde. Helaas zat ik op een basisschool die niet wilde snappen dat er slimmere kinderen rondlopen (ik was niet de enige die zich kapot verveelde, en uiteindelijk hebben ze naar aanleiding van ervaringen met mij en een klasgenoot jaren later toch maar een speciaal leerplan ingesteld), maar ik kon altijd zelf mijn moeder sturen om weer eens even om extra werk te gaan zeuren (wat zullen ze een hekel aan haar hebben gehad).

In het omgaan met kinderen gaat het om gedrag. Een kind dat geen extra leerstof kan of wil maken, laat dat merken. Wat doe je als je wéét dat je kind hoogbegaafd is, maar het heeft geen zin om iets extra's te doen? Ga je het dan wel dwingen? Of juist als je kind niet hoogbegaafd blijkt, maar toch om extra leerstof zeurt? Mag het dan niet? Weten hoe hoog het IQ is lost niks op, het gaat om wat het kind zelf laat merken, om hoe het kind zich gedraagd.

Ik denk dat ouders, in overleg met leerkrachten en het kind natuurlijk, zelf goed kunnen inschatten wat hun kind aan kan en wil. Er zullen altijd ouders zijn die in hun "normale" kinderen een einstein zien, en meer eisen van hun kind. Maar in de meeste gevallen, zeker bij slimme kinderen, zijn die kinderen vroegwijs genoeg om hier mee om te kunnen gaan.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:28 schreef _Boo_ het volgende:
Die ruimte voor het individu is er niet op de basisschool, maar op de middelbare school vaak zelfs nog minder en op de universiteit vaak ook niet (verschilt wel per studie). Als kind moet je dus altijd zelf uitdagingen zien te vinden en dat kan je maar beter zo vroeg mogelijk leren in plaats van van de school te verwachten dat ze extra aandacht geven aan het kind dat sneller leert.

Inderdaad. Iedereen die slim is (en sowieso iedereen in het algemeen) zal moeten leren zijn weg te vinden in deze wereld zonder aan het handje genomen te worden. Onderschat de veerkracht en de eigen creativiteit van kinderen niet! Van alle slimme kinderen en volwassenen is er maar een heel klein percentage dat daar problemen mee heeft (en dan nog betwijfel ik hevig of die problemen niet ergens anders vandaan komen)

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:13 schreef Grijs het volgende:

Dat lijkt me ook, maar hoe kom ik daar achter?

Kind naar school sturen (doe je al) en contact houden met de leerkrachten, dan hoor je als het goed is wel of het waar is (ik ga er even vanuit dat het een goeie school is).
Vergeet ook niet dat hoogbegaafden hele logische dingen vaak niet gegrijpen. en/of dat die hoogbegaafdheid maar op een klein gebied is.
Maar informeer in ieder geval bij een deskudige, want ernaar gissen werkt ook niet echt.

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:27 schreef Loena-tik- het volgende:
Verder hebben we wel een school gezocht die past bij Connor( maar welke ouder doet dat niet), de keus is voor ons gevallen op Montessorionderwijs, er wordt veel nadruk gelegd op sociale vaardigheden en de kinderen werken op hun eigen tempo. Je kunt dus voorlopen op de rest zonder dat andere kinderen daar erg in hebben.

Ik heb zelf geen ervaring met Montessori-onderwijs, maar als je kind dan toch slimmer/sneller is dan gemiddeld lijkt dat systeem me wel heel veel voordelen hebben t.o.v. "traditioneel" basisonderwijs, ja. Van zes jaar lang met de veel langzamere meute moeten meelopen word je niet erg gelukkig, ook al roep ik dan wel dat kinderen creatief genoeg zijn om zich dan toch op de 1 of andere manier aangenaam bezig te leren houden hoeven we het ze natuurlijk niet moeilijker te maken dan nodig is

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 14:29 schreef Grijs het volgende:
Dat ben ik niet met je eens. Van mijn man heb ik dus sterke vermoedens dat hij hoogbegaafd is. Dat was iets wat ik nooit belangrijk vond (en hij ook niet). Het gaat me niet om 'erkenning van zijn superieur zijn', want hoogbegaafden zijn niet superieur, net zo min als mensen met een leerachterstand minderwaardig zijn. Maar beide hebben ze extra aandacht nodig en daar gaat het me om.
Mijn man heeft bijna een jaar thuisgezeten (tegen een burn-out aan, volgens de psycholoog). Volgens de psycholoog had hij last van 'understress' en had hij meer uitdaging nodig. Nu las ik dat dat bij hoogbegaafden (die daar op latere leeftijd achter komen) ook veel voorkomt. Dat wil ik dus bij Daan voorkomen.

Het lastige is dat kinderen die van zichzelf wéten hoogbegaafd te zijn, zich hier negen van de tien keer ook naar gaan gedragen...
Overigens helpt het stempeltje niks. Mijn vriend is getest op jonge leeftijd (7 oid) en is of net wel of net niet hoogbegaafd (dat vergeet ik steeds). Ondanks dat het van hem bekend was, is hij tegen dezelfde dingen aangelopen als ik. Ook hij heeft beneden zijn niveau moeten werken, ook hij zich ook jaren lang geergerd aan anderen (we doen het allebei nog steeds, ook al zitten we nu beiden op het hoogst mogelijke niveau...) Hoewel hij getest was, heeft het niet geholpen. Sterker nog, hij moet zich harder bewijzen dan ik nu moet doen.

Understress zul je altijd tegenkomen als je sneller en slimmer bent dan de middenmoot. Helaas ben je zelf de enige die hier iets aan kan doen. Als je studie niet uitdagend genoeg is, moet je er iets bij gaan doen. Als je baan te saai is, moet je er iets extra's bij gaan doen. Door alleen te schermen met "hoogbegaafd" krijg je echt geen spannender werk oid, of puur andere leerstof. Dat krijg je als je jezelf capabel toont voor die positie, of voor die extra's. Dat bereik je door jezelf op de kaart te zetten, jezelf uit te dagen en te toetsen, telkens opnieuw. Ik vind mijn studie saai, dus leer ik mezelf spaans of zoek ik een leuke commissie om te doen op mijn faculteit. Daar zul je altijd zelf achteraan moeten, of je nou een getalsmatige waarde aan je intelligentie toegekend hebt gekregen of niet.