Al ben ik niet de enige...
Sins eergisteren is m'n oma overleden (het is m'n eerste verlies) en vandaag (zaterdag) zag ik haar in haar kist liggen. Hoe ik dit het beste kan omschrijven, weet ik niet... maar ik ben er zeer slecht aan toe... 
Ik heb nu zeer veel hoofdpijn, en ik heb net maar even een paracetamol gepakt...
Ze had een tijd terug kanker... ze is daar nog goed van opgeknapt... ze had zelfs haar eigen haren weer terug...
Maar toch was ze niet helemaal 'ok'.
De laatste 2 dagen ging het echt zeer slecht met haar... ze had een ademhaling van, 30 seconde adem, en 20 seconde niet, en dan weer 30 seconde adem, en 20 seconde weer niet... en later zelfs soms 1 minuut stilstand... Haar 4 dochters (alle kinderen die ze had) waren die nacht bij haar. Ze kon echt niks meer... niet meer slikken of praten, maar haar laatste woorden die ze tegen haar man zei:
" Jij bent mijn man ". Dat waren haar laatste woorden... Ik vind dit zo schitterend, dat iemand zoiets zegt, terwijl je eigenlijk zoveel andere dingen te vertellen hebt, maar je het niet kunt... Het lijken zo simpele woorden, maar ze zijn zo ontzettend mooi. Daar krijg je gewoon tranen in je ogen van. 's nachts moesten haar dochters (waaronder m'n moeder) haar tong en lippen vochtig houden, want die droogde uit, bij het zeer heftig ademen het laatste uur.
Haar man en haar vier dochters zaten om haar bed (dat was thuis) en een zus van m'n moeder, had m'n oma's hand vast, en toen ze doodging... voelde ze de warmte en het leven uit haar hand gaan...
Hoe sterk je ook mogen zijn, haar kist stond in de andere kamer, en m'n opa heeft haar nog opgetilt en op de brancard gelegd. En hij heeft haar ook in haar kist gelegd. Als je zoiets kunt, terwijl je vrouw net is overleden onder je eigen ogen, dan houd je echt van je vrouw.
Ik ben vanmiddag bij m'n oma's en opa's huis geweest waar m'n oma opgeborgen is, en het leek m'n eigen oma niet meer... heel mager, en het was vrij eng. Je wilt je beheersen, maar bij mij is het zo... in z'n situaties slaat m'n keel dicht, en kan ik niet ademen, en dan duurt het niet lang voor ik begin te huilen. Toen ik de kamer uitliep, barstte ik ook in tranen uit... en m'n moeder die me troostte ook. Ik had het er echt zwaar moeilijk mee... en nu nog, want onder het typen van deze tekst rollen er nog tranen over m'n wangen... en soms moet ik nog 'janken'.
Ik probeer gepaste muziek te luisteren (geen trance ofzo dus), zodat ik af en toe KAN huilen, want anders blijf ik met de neigingen zitten. 
Ik wil gewoon m'n verhaal even kwijt omdat dat toch iets oplucht... dit na een tip van 'benchmarc'.
Het klinkt vreemd, maar ik heb liever niet dat jullie je condoleances aanbieden, omdat ik daar toch niets aan heb...
Ik vind het fijner als je een bericht post met een klein/groot stukje tekst met iets liefs of hulpzaam, of gewoon iets... maar please geen condoleances. Sorry voor dit.
En dan nog iets merkwaardigs... Het overlijdingsbericht, dat gisteren kwam... sinds toen wist ik pas haar naam... ik heb 17 jaar geleefd, zonder dat ik haar naam wist.
Een nieuwe mijlpaal in m'n leven dus sins vandaag...et is gewoon allemaal
Met vriendelijke groeten,
Cheater / Chris S.
[Dit bericht is gewijzigd door Cheater op 22-09-2001 22:08]
Was er even stil van toen ik het las.
Ik kan je geen wijze of nuttige raad geven, maar toch heel veel sterkte met het verder verwerken. En heel veel liefs van Defender ! 
Ook al hebben veel mensen het al meegemaakt, dit is jouw verlies. Het feit dat andere zo'n soort verlies ook al hebben meegemaakt verandert jouw gevoel niet!
Ook voor de komende tijd heel veel sterkte
Branches in the wind
Still standing here together
One more storm to weather
We'll get through it yet
So we're gathered here
Holding on to each other
To let go of another one we won't forget
Now as we say goodbye
To one of our own
We may be lonely
But we're not alone
Though the leaves will fall
And the tears will flow
May it always comfort us to know
The family tree will always grow
Father down to son, mother to daughter
Thicker than water, we are made of this
From the Earth we rise
To the Earth returning
We'll keep a candle burning
For the ones we'll miss
And when we say goodbye
To one of our own
We may be lonely
But we're not alone
Though the leaves will fall
And the tears will flow
May it always comfort us to know
The family tree will always grow
It's stronger than the wind can blow
The family tree will always grow
quote:Een gepaste regel. In een van de laatste weken wou m'n oma heel graag de dochter van m'n zus nog 1x zien... dat was het liefste wat ze nog zou willen... Ze is net 2 weken oud. Er zijn foto's van gemaakt, het is Oma, en achterkleinkind.
Op zaterdag 22 september 2001 21:41 schreef cptmarco het volgende:
The family tree will always grow
En letterlijk, het kind was een geschenk uit de hemel, en je dierbare gaat naar de hemel.
<snik>
Cheater
... ik hoor dus 2 uur geleden van mijn ouders dat mijn oma vanavond is overleden... 
Als je het fijn vind, is het misschien een idee om op te schrijven hoe diegene was. Bij mij helpt dat altijd om het positiefste van diegene te onthouden en zo het verlies te verzachten.
Troost je met het idee dat diegene altijd bij je zal zijn.
Sterkte!
Als er ook maar één mens over je huilt als je sterft, dan heb je niet voor niets geleefd.
Jouw oma heeft veel mensen, die haar missen en die over haar huilen.
quote:Knuff.
Op zaterdag 22 september 2001 21:49 schreef Riduce het volgende:
tis inderdaad klote
(Ik weet nooit zo goed wat ik moet zeggen als ik zo'n post als de jouwe lees.)
Laten we elkaar maa sterkte wensen. Reduce: jij ook heel veel sterkte...
quote:sterkte voor jullie allebei.
Op zaterdag 22 september 2001 21:49 schreef Riduce het volgende:
tis inderdaad klote
het laatste stukje van je tekst ( cheater ) doet me denken aan mijn opa die helaas aan kanker is overleden iets langer dan een jaar geleden.
die wou ook heel graag dat ik een foto van mezelf aan hem meegaf voor zijn reis. ik heb toen een hele mooie foto aan hem mee gegeven in zijn kist. ik ben er trots op dat ik dit heb gedaan en elke keer als ik die foto zie of iemand een post zo mooi in woorden kan weergeven komen bij mij ook weer de traantjes rollend naar beneden. op het moment rollend de traantjes dus ook weer, maar dat geeft nix want het is gewoon een manier van verwerken. en niet om grof over te komen, maar dit zal niet de enigste persoon zijn in je leven die je ziet sterven. ik wil niet zeggen dat het went of dergelijke want dat doet het nooit elke keer als je iemand verliest waar je veel om geeft verlies je een deel van jezelf.
je zal wel niet veel aan dit verhaaltje hebben maar ik wou het even kwijt.
sterkte
NaRRa
p.s. sorry voor eventuele spellingsfouten
ik heb het al eens eerder geschreven, vorig jaar december is mijn vader overleden. waar ik het meest aan gehad heb is dat ik mogelijkheden had om mijn verdriet kwijt te kunnen. dus niet alleen in me zelf huilen, maar ook gewoon mijn verdriet kunnen tonen aan anderen en mijn verhaal kwijt kunnen. dat is heel belangrijk.
dus geen condoleances omdat je dat niet wil. wel woorden van troost.
you never told me that you loved me
I know you didn't know how
i guess that shows we're much the same
'cause i love you too and until now
i never said those words out loud
i hope you're proud
to me my dad
Vervang dad in dit geval door grandma en ik hoop dat je hier troost uit put. veel sterkte!
The Same Moon (Collins)
When the daylight comes and I look across the room,
I see you're gone.
As the morning breaks and I reach to hold your hand
I can see, see I'm the only one.
Well, your clothes are gone and your bags are packed
but the bed's still warm where you lay
now I need your love to come shining through
to carry me, come carry me away.
If you choose a time, I'll catch the moon
I'll see you there
from wherever I am, wherever you are
we'll find somewhere.
I see the same stars in the same sky
shining down on you,
I'll be looking up from wherever I am
and it's you I'll see if you're looking too.
There'll be days that'll seem much longer,
some nights will seem so cold,
But I see hope on the horizon
and it's gotta come soon - please don't be too long,
don't be too long.
If you choose a time, we can catch the moon
I'll see you there
Whenever it is, from wherever you are
oh we'll find, yes we'll find somewhere.
are you looking at the same moon?
De tranen liepen over mijn wangen dat ik jouw verhaal las, zo herkenbaar.
Ik heb voor mijn oma een gedichtje geschreven en die is ook mee de kist in gegaan :
Lieve Oma,
Weet dat ik u nooit vergeten zal
Ook al ga ik nog door zo'n diep dal
Weet dat ik altijd van u zal blijven houden
In den hitte of in den koude
Ik weet dat u graag bij opa wilde zijn
Nu is uw wens uitkomen
Ook al is dit voor ons niet fijn
Dit was waar u na de dood van opa altijd van bleef dromen.
Lieve oma ik hou van u en wie weet tot ziens.
Ik wil je vanaf hier heel veel sterkte wensen met het verwerken van je verlies. van mij
ik heb toen nog een briefje voor dr geschreven wat is mee gegaan in dr graf... (mn opa heeft het als enige ook gelezen)
ze heeft een dag op haar bed in de woon kamer gelegen, met dr pyjama aan en helemaal mooi gemaakt, toen hebben we er ook met zn allen bij gezeten...
later werd ze een brandcard (schrijf je dat zo?) uit huis gehaald, met zo'n auto weggebracht en toen pas gekist.. op het moment dat ze het huis uit ging, toen moest ik zo huilen.. het was egt het moment van: ze gaat nu weg en komt nooit meer terug... op de begravenis zelf hoevde ik toen niet meer te huilen, ik had op mn eigen manier al afscheid genomen toen ze het huis uit werd gehaald...
dat schrijven van dat briefje heeft ook geholpen.. een soort laatste boodschap aan dr om te vertellen dat ze zo liev was enzo en dat we goed voor opa zouden zorgen en alles...
ik wens jullie iig heel veel sterkte en heel veel lievz!!
KNUFF0L!!!!
en idd dat nummer van venice - family tree is heeeeel erg mooi (dat wil ik ook zeker op mn begravenis laten draaien als ik zelv d00d ga)
Wetende dat je van iedereen een keertje afscheid zal moeten nemen, krijg ik nu al een brok in m'n keel als ik denk aan mijn oma... Je houdt het niet tegen, maja...
It's the circle of life (The Lionking)
Family tree is een heel mooi nummer en ik heb het een tijdje geleden gedownload, in situaties als deze echt een troot. Maar natuurlijk helpt ook gewoon je eigen muziek.
We vonden in de familie bijbel van mijn ouders een knipseltje wat mijn vader ooit eens ergens uitgeknipt heeft, we weten niet waar het vandaan komt, maar we vonden het zo ontzettend mooi, dat we het op de overlijdens kaart gezet hebben.
quote:Wel was die tekst een onuitvoerbare opdracht, maar ik wou je hem niet onthouden.
Als je van me houdt, huil niet,
als je het ondoorgrondelijke mysterie van de hemel waar ik me nu bevind zou kennen,
zou je nooit om me huilen.
We hielden voor eeuwig van elkaar in het leven, maar alles was toen vluchtig en beperkt.
Denk aan deze prachtige plek waar er geen dood is en waar ik vlak bij de onuitputtelijke bron van geluk en liefde ben.
Als je echt van me houdt, huil dan niet meer om mij.
Ik ben in vrede.
Nogmaals sterkte voor jouw en je familie in deze zeer moeilijke en zware tijd.
Ik begrijp hoe kut je je voelt, mijn oma is namelijk afgelopen vrijdag overleden. Ik zit jou stukje dus ook met tranen in mn ogen te lezen.
Ik heb gelukkig wel nog een beetje afscheid van haar kunnen nemen, maar iets zeggen kon ze helaas al niet meer:(((((((
Gelukkig is ze nu weer bij mijn opa en kunnen ze weer samen gelukkig zijn.
Wat mij bij het overlijden van mijn opa 2 jaar geleden heel erg heeft geholpen was het schrijven van een laatste briefje met lieve dingen en fijne herinneringen en heb er ook een foto bij gestopt. Deze heb ik toen naast zijn urn in de urnenmuur gezet.
Wees vooral niet te bang om te huilen, niet alleen nu , maar ook over een paar maanden of een paar jaar. Het is helemaal niet erg, want je hebt van haar gehouden en je mist haar gewoon.
*veeg ff zelf weer wat tranen van dr toetsenbord*
Sterkte nogmaals
Ik heb dat verder nog aan niemand verteld, dat is iets tussen mijn vader en mijzelf.
Het rare is dat ik altijd al hoopte dat al mijn vier grootouders (de andere drie leven Godzijdank nog) het jaar 2000 zouden halen.
Opa was een gezellige, intelligente, humoristische, vriendelijke en hartelijke man. Hij maakte in mijn kinderjaren vaak met mijn broer en/of neven gezellige en leerzame uitstapjes waar we altijd veel plezier bij hadden. Eerst naar het museum of pretpark, gevolgd door de McDonalds. Hij vormde altijd het centrum van het gesprek bij feesten en bijeenkomsten en hij bleef ten allen tijden bij de tijd. Hij heeft zelfs nog een computer gekocht en heeft zelfs leren internetten en te e-mailen. Apetrots was ik op hem. Het was ook een uitstekend communicatiemedium omdat zijn gehoor steeds meer achteruitging. Hetgeen natuurlijk vreselijk was voor zo'n zeer sociaal persoon als hij. Hij heeft er niet veel meer dan een jaar plezier van gehad.
Het was ook zo bizar: op Oudejaarsavond 1999 gingen mijn ouders, broer, Opa, Oma en ik uit eten in een Chinees Restaurant aan de Admiraal de Ruyterweg in Amsterdam. Dit komt omdat zij daar vroeger hebben gewoond en mijn vader daar een deel van zijn jeugd had doorgebracht. Een beetje bedoeld als terugblik, i.v.m. de Millenniumwisseling. Ik kan me herinneren dat het ongelooflijk gezellig was en Opa en Oma voelden zich goed en kwamen gezond en fit over. Ook had Opa opvallend weinig last van zijn slechte gehoor. Gepraat over van alles en nogwat. (Onze familie staat bekend om het feit dat we een goede, meestal politieke, discussie nooit uit de weggaan.)
Na afloop namen we afscheid van onze grootouders met het vooruitblik op de volgende dag, wanneer we elkaar weer zouden tegenkomen bij Opa en Oma thuis tijdens de traditionele jaarlijkse familiereunie op Nieuwjaarsdag. Mijn broer grapte nog tegen Opa en Oma: "Nou, ik zie jullie weer in het volgende Millennium." Daar moest iedereen goed om lachen. En toen reden ze naar huis. Ik had nooit gedacht dat dat de laatste keer zou zijn dat ik hem in leven zou zien.
Het is zo vaag... Dat symbolische etentje... Als afsluiting... En dan precies op 1 januari 2000 heengaan...
Ik ben niet actief religieus, maar ik dank God echt op z'n knieen dat hij tot het laatste moment goed bij zijn hoofd is gebleven en in redelijk goede gezondheid en dat hij zonder veel pijn is heengegaan. Zo ken ik mijn Opa: hij ging met stijl en waardigheid.
Het gekke is dat ik niet echt heb gehuild. Ik voelde me verdrietig toen ik het hoorde, maar ik had er op een rare manier vrede mee. Alsof hij het zo mooi had afgesloten. Waar ik wel een brok van in mijn keel kreeg was juist de reactie van anderen, met name mijn broer, die met trillende kin de huiskamer uitliep op die bewuste Nieuwjaarsochtend. En natuurlijk was het het ergst voor Oma, die alleen is achter gebleven. Ze was bij hem toen hij heel vroeg in de ochtend in bed stierf. "Ik val flauw", riep hij nog... Ze belde natuurlijk een amulance... Maar het was tevergeefs.
Op de dag van de Uitvaartplechtigheid regende het. Het had iets moois.
Ik houd veel van al mijn vier grootouders. En ik moet nog veel aan Opa denken.
Opa, zoals U altijd tegen mij zei als we afscheid namen na elke visite:
"Het ga je goed."
* motown krijgt toch wel een beetje vochtige ogen
[Dit bericht is gewijzigd door motown op 24-09-2001 02:00]
Sterkte!
Uit ervaring weet ik helaas dat dit soort verdriet nooit overgaat, maar langzaam aan plaats maakt voor een ander soort verdriet. Meer verdraagzamer. Meer begrijpelijker.
Sterkte.
quote:sorry dat ik het korter maak maar dat is vanwege het forum niet te overbelasten met te lange tekste die dubbel worden gepost.
Op maandag 24 september 2001 01:55 schreef motown het volgende:
Mijn opa is (echt waar) gestorven 's ochtends heel vroeg op 1 januari 2000.Het rare is dat ik altijd al hoopte dat al mijn vier grootouders (de andere drie leven Godzijdank nog) het jaar 2000 zouden halen.
Opa was een gezellige, intelligente, humoristische, vriendelijke en hartelijke man......
ff ontopic:
het is idd best wel een bijzondere manier waarop hij is heengegaan. het is voor jou een moment, wat je helaas nooit zult vergeten maar wat je ook zult koesteren.
sterkte aan iedereen die iemand dierbaars verloren is.
Is het enige wat ik kan zeggen na dit allemaal te hebben gelezen
BaZZ