(Aanstaande) docenten IV

quote:

Op maandag 21 februari 2005 09:20 schreef imago het volgende:
Verdomme, ik ben ziek Griep natuurlijk, aangestoken door al die snotterende kinderen in de klas - ik had laatst 16 zieken in een klas van 30. Maar ik WIL helemaal niet ziek zijn, we moeten nog zoveel doen deze week! En ergens voel ik me ook schuldig dat ik nu ziek ben, en me in de vakantie (volgende week) dan vast weer kiplekker voel. Blurgh.

Dit had ik gepost kunnen hebben. Ik heb namelijk OOK volgende week vakantie en het was zo goed uitgekomen als ik deze week gewoon alles netjes had kunnen afronden enzo. Maar de griep is toch sterker dan ik en ook ik zit thuis. Moet wel zometeen even naar de uni omdat ik vind dat de repetitie van klas 4 morgen door MOET gaan, dus ik ga daar (met een lading Ibuprofen achter de kiezen) de repetitie in elkaar draaien, kopieren en meegeven aan een collega die toevallig (hoera!) daar vanmiddag college volgt.
En dan direct weer m'n bed in

(Dat gedoe over die reizen trouwens, volgens mij heeft elke school daar gezeik over, ik hoor dat zoveel om me heen....wat ik denk ik zou doen in jouw geval: wel meegaan, want de collega's die je anders zou laten stikken kunnen er ook niets aan doen dat 'hogere machten' aanvankelijk vonden dat je niet mee mocht. Maar tegelijkertijd ook besluiten dat het vanaf nu bij elke gunst die de betreffende 'hogere macht' van je vraagt standaard nee is. Maar goed, dat ben ik, wellicht ben jij minder rancuneus )

Ik heb vakantie. Halleluja. Was er nu toch wel echt hard aan toe

Toen we vanmiddag van school weggingen ging mijn carpoolmaat nog met collega's afspreken om te gaan squashen in de vakantie. Zij is echt getrouwd met de school, gaat in de vakantie bij collega's op verjaardags- en kraamvisite, gaat ze helpen met verhuizen e.d. Ik moet daar echt niet aan denken! Niet dat ik per definitie nooit iets met collega's wil gaan doen hoor, kan erg gezelig zijn en ik ben ook wel een keer gaan helpen klussen bij iemand e.d. Maar vind het toch wel heel prettig dat mijn vrienden los staan van mijn werk en andersom.

Hm. Vakantie alweer bijna voorbij, en ben nog totaal niet uitgerust. Dat wordt nog een zware kluif om nu weer acht weken door te gaan tot aan de meivakantie! M'n hoofd zit vol met allerlei dingen die "moeten". Voel me er nog bepaald niet klaar voor om weer te beginnen met werken, maar goed, misschien is het qua "vol hoofd" juist wel beter om weer te gaan werken zodat mijn aandacht weer ligt bij kleine behapbare klusjes als "het nakijken van de toets van klas 2" enz en de dingen waar ik nu mee bezig ben naar de achtergrond gedrongen worden.

imago alweer helemaal fit & sterk & energiek enzo?

quote:

Op vrijdag 4 maart 2005 22:18 schreef imago het volgende:
Maar gelukkig eerst nog even weekend

Lekker he
Ik ben inmiddels toch wel weer klaar om te gaan werken, omdat ik inmiddels snap waarom ik me er niet klaar voor voelde: sinds dit schooljaar carpool ik met twee dames die het zichzelf op school nogal eh, moeilijk maken. Die lui werken veel te hard, nemen te veel hooi op hun vork, hebben niet zoveel dingen meer buiten school, zijn altijd moe en zijn eigenlijk ook altijd aan het klagen Ik was op mijn vorige school ook zo en heb inmiddels wel geleerd mijn werk niet teveel mijn leven te laten beheersen. En zij krijgen daardoor zo'n houding van: "jij hebt het maar makkelijk, dus je kunt me vast wel even uit de brand helpen met dit project". Kortom: ze willen vanalles van me en het kost me veel energie om dat steeds maar af te houden. Zo belde eentje me gisteren twee keer mobiel op of ik volgende week wil helpen met een project waar ze mee bezig was, voor haar is dat helemaal niet vreemd, want in de vakantie gaat het werk natuurlijk gewoon door. Maar voor mij niet! Ik heb de boot maar weer even afgehouden, maar vind het wel echt vermoeiend worden.

Vooral omdat ik OOK mijn dingen heb waar ik het druk mee heb: ik doe nog een studie naast mijn werk. Maar omdat ik daar niet de hele rit steeds over loop te klagen menen zij blijkbaar dat ik dus alle tijd heb om hen steeds te assisteren. En dat ik daar zin in heb. NOT!

Ik heb ze er al regelmatig op gewezen dat zij ook best net zoals ik nee kunnen zeggen tegen taken, zodat ze het niet meer zo druk hebben (en mij dus niet steeds hoeven te smeken om hulp ) maar dat werkt duidelijk niet. Ik heb me nu dus maar voorgenomen om me strikt te concentreren op mijn eigen werk en taken en daarnaast op mijn studie, niet te zwichten (heb ik gisteren alweer bijna gedaan ) en toch steeds maar weer duidelijk te maken dat MIJN leven niet bestaat uit school alleen en dat ik ook per se niet wil dat dat zo gaat worden. Maar het is wel vermoeiend zeg, ik ben erg blij dat ik mee mag carpoolen en het is een absolute luxe dat ik niet steeds naar het station hoef te fietsen door de kou, maar krijg bijna de neiging om in godsnaam maar weer te gaan treinen

Ik had op mijn vorige school ook een collega die steeds maar klaagde dat hij het oh zo zwaar had, en liep me het vuur uit de sloffen om hem te helpen. Gevolg: ik overspannen thuis en hij niet. Dat nooit meer! Als ik dat nou effe goed voor ogen hou heb ik best wel weer zin om volgende week aan de slag te gaan

Oh, maar dat is ook elke ochtend de eerste zin van die dames. Ze hebben het immers zoooo zwaar he

Ik kijk het wel effe aan, als het echt mijn werkplezier blijft bederven en ik last blijf hebben van mijn te sterk ontwikkelde verantwoordelijkheidsgevoel kap ik gewoon met dat carpoolen, en ga weer treinen met degenen die gewoon enthousiast en energiek zijn

Trouwens imago, over die olympiade: ik was afgelopen week daar en mocht alvast de voorlopige uitslagen inzien: 1 van mijn leerlingen heeft het tot de top 10 geschopt. Cool! Ben apetrots

Hij weet het zelf overigens nog niet en ik ga natuurlijk ook niks zeggen