Smekend strekt ze haar handen naar hem uit. 'Jongen, waarom toch?'
Hij kijkt haar met priemende ogen aan, 'Praat geen wartaal, je begrijpt het gewoon niet. Het moet! Er moet een einde aan komen!'
Hij loopt naar de deur, tas om zijn schouder, keurt haar geen blik meer waardig.
Als de deur is dichtgevallen legt ze haar hoofd op tafel en klinkt haar geweeklaag door de kleine ruimte, tot op straat.
In de auto belt hij zijn partners, alles loopt zoals gepland en ze zullen op tijd arriveren.
Eenmaal samen groeten ze elkaar kort. Ieder weet wat hij moet doen. Ze lopen naar de balie waar een vriendelijke dame lachend haar hand al uitstrekt naar het ticket. Ze maakt een vaag babbeltje, over het weer, hoe rustig en klaar het weer is. Ze horen haar nauwelijks. Als ze eenmaal de boarding pasjes in hun handen hebben gaan ze zo snel mogelijk naar de gate. De man van de bewaking kijkt hen vriendelijk aan, 'Prettige vlucht!'
Prettige vlucht....
Hij ziet het vliegtuig staan terwijl ze door de slurf lopen. Blinkend metaal en zo groot. Zo enorm groot. In het toestel vind hij met behulp van alweer een aardige dame al snel zijn stoel. Hij kijkt eens goed naar haar gezicht. Gezondheid straalt ze uit, ze heeft prachtige witte tanden en heldere blauwe ogen. Hoe jammer.
Terwijl het vliegtuig opstijgt kijkt hij uit het raam. Nauwlettend neemt hij het uitzicht in zich op. In eerste instantie heel dichtbij, de groene bomen, de gebouwen, de rivier. Al snel vervaagt alle detail en ziet hij slechts een groene lappendeken doorspekt met wegen, de zilveren sporen van een naaktslak, denkt hij. Ze zijn op hoogte.
Als hij zijn partners ziet opstaan moet hij even slikken en slaat het hart hem in de keel. Het begint. Voor hij het weet staat hij in de cock-pit met een mes op de keel van de gezagvoerder. Zijn ene compaan staat achter de co-piloot en haalt met een misselijkmakend geluid zijn mes over diens keel. De tweede pakt de boordwerktuigkundige in de kraag en sleurt hem de cabine uit. Degene die zojuist de co-piloot van het leven beroofde doet de deur van de cabine op slot.
Hij sommeert de piloot de koers te wijzigen. Als de gezagvoerder met een rustige stem zegt daar niet eens over te prakkiseren wordt hij kwaad. Hij probeert nog dwingender de piloot te manen. Zijn compaan is het zat en weer flitst een mes langs de nek van een mens. Bloed, hij ziet overal bloed! Zijn partner maakt de cabine weer open en werkt beide lichamen naar buiten. Vervolgens kijkt hij hem indringend aan. 'Succes', zegt hij, terwijl hij met een armzwaai afscheid neemt en de deur achter zich sluit.
Hij doet weer de deur op slot en kijkt om zich heen. Hij is nu alleen in de cock-pit, zijn partners zullen zorgen dat het verderop in het vliegtuig rustig blijft. Als hij zich laat zakken in de stoel van de piloot merkt hij dat hij in een warme nattigheid gaat zitten. Meer bloed!
Hij vermant zich en begint aan de instrumenten en het stuur te draaien. Als de juiste koers is ingesteld breekt het zweet hem uit. Het is een kwestie van wachten nu.
Plots denkt hij aan Salima..... Mooie Salima. Ze weet van niks. Al jaren heeft hij zijn mond gehouden en denkt ze slechts dat hij een gewone moslim is, studerend aan de universiteit, biddend in de moskee en afwachtend tot hun trouwdag zich zal aandienen. Hij probeert zich haar gezicht voor de geest te halen, maar ziet slechts zijn moeder. De moeder tegen wie hij, net voor hij vertrok, heeft verteld van de op handen zijnde gebeurtenissen, simpel omdat hij het aan iemand kwijt moest. De moeder die radeloos van verdriet hem smeekte om niet te gaan. Zijn moeder.....
In de verte ziet hij de eerste tekenen van het doel zich aandienen, de gebouwen, hoog zijn ze. Hij kon zijn moeder niet vertellen over zijn innerlijke strijd, zijn grote loyaliteit ten opzichte van de leiders, het gelijk dat ze hadden door het doen van deze actie. Warm welt in zijn borst een snik op, ze zou het ook niet begrijpen. Wat wist zijn moeder nou van politiek en het recht van de leer van moslims. Het was goed wat hij deed, hij wist het zeker.
Het roer stevig in zijn handen concentreerde hij zich op zijn doel. Het werd nu precisiewerk. Vol ontzag keek hij naar de twee uitwassen van de kapitalisten, de hoogte verbijsterde hem, het glas, het vele glas. Welke moest hij ook weer? Hij raakte in paniek, was het kwijt, de linker of de rechter? Hij stuurde bij, de torens kwamen in razende vaart op hem af, hij meende gegil te horen uit het passagiersgedeelte. De tranen stroomden over zijn wangen...... Salima...... 'Allah!!!', riep hij. Alles werd zwart.....
disclaimer!!!
Met dit verhaal geef ik niet aan het eens te zijn met de acties zoals gebeurd in de USA. Ik ben het daar niet, ik herhaal, niet mee eens!! Ik heb me slechts afgevraagd, zo ongeveer de hele week al, wat iemand bezielt, hoe zijn gevoelens zouden zijn op het moment van actie. En dat is alleen maar wat ik heb opgeschreven. Het is volledig FICTIEF. Ik ben niet op de hoogte van feiten die staven dat een en ander zo in zijn werk is gegaan zoals door mij omschreven. Ik heb alleen geprobeerd nog enige menselijkheid te bedenken bij een dader. Of die dader in het bezit is daarvan, ook dat weet ik niet. Ik wil hier geen mensen mee kwetsen. Het is slechts een voorstelling van mijn gedachten ( of misschien wel wensen) over de gevoelens van iemand die in staat blijkt tot een gruweldaad. Of zo iemand nog in staat zou kunnen zijn tot menselijke gevoelens.
Ik hoop dat dit duidelijk genoeg is, zo niet dan post hier even, dan wil ik proberen het te verduidelijken.
[Dit bericht is gewijzigd door ElizabethR op 19-09-2001 15:58]
Zijn ouders staan bij de deur, al zouden zij al tranen voelen, deze worden niet geplenkt, want hun zoon is hun trots, ook zij zijn trotse "American citizens" en het kwaad moet vergolden worden, als hun zoon zal sterven dan zal hij een held zijn.
Vader en zoon omhelsen elkaar kort onder het gewapper van de Amerikaanse vlag, een kus voor moeder, en dan moet hij toch echt gaan.
Vader en moeder roepen nog: "God bless you my sun", waarop de zoon antwoord: "God bless America".
Nooit weer zal hij thuiswaarts keren, hij was een held.
(een tegenhanger leek me wel op zijn plaats).
Begrijp me niet verkeerd ook ik oordeel noch veroordeel, dit is ten dele fictief doch niet ondenkbaar in de nabije toekomst (en in het verleden al vele malen gebeurd).
[Dit bericht is gewijzigd door Cosma-Shiva op 19-09-2001 01:02]
quote:Dankjewel Cosma, zeker op zijn plaats. Mooi geschreven. En ik hoop dat het niet nodig is voor die jongen...
Op woensdag 19 september 2001 00:39 schreef Cosma-Shiva het volgende:(een tegenhanger leek me wel op zijn plaats).
Begrijp me niet verkeerd ook ik oordeel noch veroordeel, dit is ten dele fictief doch niet ondenkbaar in de nabije toekomst (en in het verleden al vele malen gebeurd).
Ik verplaats het maar even naar GC, maar misschien hoort het zelfs wel in Literatuur thuis.
Ik weet eigenlijk niet goed hoe ik moet reageren...als het een stuk uit een roman zou zijn geweest zou ik erdoor ontroerd zijn geraakt, nu zit ik me hier een beetje raar te voelen.
Ik heb gekeken of je email-adres in je profiel stond...helaas niet dus, ik had je graag hierover willen mailen. Niet om je af te katten hoor, maar gewoon om te reageren op je post. Aangezien je deze weggehaald hebt lijkt het me niet nuttig om verdere reactie hier neer te zetten.
DC
quote:
Op woensdag 19 september 2001 00:19 schreef ElizabethR het volgende:
weggehaald vanwege onbegrip
Ik had het graag willen lezen en uit dit topic blijtk vooralsnog geen onbegrip?
quote:Destinies_Child: ElizabethR62@hotmail.com
Op woensdag 19 september 2001 15:25 schreef Destinies_Child het volgende:
Oeps....heb het nog nét voor je het weghaalde kunnen lezen, je verhaal.
Ik weet eigenlijk niet goed hoe ik moet reageren...als het een stuk uit een roman zou zijn geweest zou ik erdoor ontroerd zijn geraakt, nu zit ik me hier een beetje raar te voelen.
Ik heb gekeken of je email-adres in je profiel stond...helaas niet dus, ik had je graag hierover willen mailen. Niet om je af te katten hoor, maar gewoon om te reageren op je post. Aangezien je deze weggehaald hebt lijkt het me niet nuttig om verdere reactie hier neer te zetten.
DC
En Jarno, de twee reacties die ik buiten dit topic om heb gehad waren zo naar dat ik besloten heb om het verhaaltje weg te halen.
quote:zou je het willen mailen naar r.lehmann@home.nl?
Op woensdag 19 september 2001 15:30 schreef ElizabethR het volgende:[..]
Destinies_Child: ElizabethR62@hotmail.com
En Jarno, de twee reacties die ik buiten dit topic om heb gehad waren zo naar dat ik besloten heb om het verhaaltje weg te halen.
bvd..
quote:Waren dat reakties direct gerelateerd aan FOK?
Op woensdag 19 september 2001 15:30 schreef ElizabethR het volgende:En Jarno, de twee reacties die ik buiten dit topic om heb gehad waren zo naar dat ik besloten heb om het verhaaltje weg te halen.
Ik zou het namelijk erg jammer vinden als het hier FOK-kers zou betreffen die jou doen besluiten je topic weg te halen...
Weer terugplaatsen dus!
quote:Je hebt mail...
Op woensdag 19 september 2001 15:30 schreef ElizabethR het volgende:[..]
Destinies_Child: ElizabethR62@hotmail.com
quote:Nee, sorry
Op woensdag 19 september 2001 15:31 schreef reem het volgende:[..]
zou je het willen mailen naar r.lehmann@home.nl?
bvd..
quote:Ik was al heel onzeker over het al dan plaatsen van dit stukje. Het gaat over iets wat me de hele week al bezighoudt en ik heb geprobeerd te bedenken of hetgeen ik in mijn stukje neerschrijf zou kunnen. Ik was me ervan bewust dat het misschien wel heel raar over zou komen op mensen. Dat is dus gebeurd. Wie of wat doet er verder niet toe. Ik hou niet van klikken.
Op woensdag 19 september 2001 15:36 schreef Jarno het volgende:
Waren dat reakties direct gerelateerd aan FOK?
Ik zou het namelijk erg jammer vinden als het hier FOK-kers zou betreffen die jou doen besluiten je topic weg te halen...
quote:Je hebt ook eigenlijk gelijk. Ook door een mailtje van Destinies_Child, waarvoor dank, die aangeeft dat er altijd mensen zijn die anderen veroordelen om gedachtes, plaats ik het wel weer terug in de hoop dat eenieder in ieder geval heel goed wil lezen wat ik eronder, in bold heb uitgelegd.
Op woensdag 19 september 2001 15:39 schreef Love Mae King het volgende:
Ja, los van het feit of de LMK het met je stuk eens was (voor zover dat zou kunnen) vindt hij het jammer dat je door (slechts twee) slechte reacties overgehaald bent censuur op jezelf toepassen.Weer terugplaatsen dus!
Overigens blijf ik er wel heel onzeker onder.
quote:Mooi zo, als de LMK al zijn posts die niet begrepen worden moet gaan editten....is hij nog wel ff bezig ;-)
Op woensdag 19 september 2001 15:55 schreef ElizabethR het volgende:Je hebt ook eigenlijk gelijk. Ook door een mailtje van Destinies_Child, waarvoor dank, die aangeeft dat er altijd mensen zijn die anderen veroordelen om gedachtes, plaats ik het wel weer terug in de hoop dat eenieder in ieder geval heel goed wil lezen wat ik eronder, in bold heb uitgelegd.
Overigens blijf ik er wel heel onzeker onder.
quote:Even voor de goede orde: die vraag stelde ik niet uit nieuwsgierigheid, sensatiezucht, etc, maar als crew. Als er namelijk mensen op FOK rondlopen die 't voor andere op zo'n manier weten te verpesten voor anderen, zodat zij niet meer durven te posten wat ze willen, dan mogen diegenen daar best op aangesproken worden. Maar nogmaals: het is je eigen keuzen wat je daar mee doet!
Op woensdag 19 september 2001 15:55 schreef ElizabethR het volgende:
Wie of wat doet er verder niet toe. Ik hou niet van klikken.
Prima beslissing om het stuk alsnog te plaatsen, trouwens!
quote:Maar dat begrijp ik wel hoor
Op woensdag 19 september 2001 15:59 schreef Jarno het volgende:[..]
Even voor de goede orde: die vraag stelde ik niet uit nieuwsgierigheid, sensatiezucht, etc, maar als crew.
quote:Misschien, maar in eerste instantie doe ik dat liever zelf. Ik zal dan ook een mailtje sturen naar diegenen, met wat nadere uitleg.
Als er namelijk mensen op FOK rondlopen die 't voor andere op zo'n manier weten te verpesten voor anderen, zodat zij niet meer durven te posten wat ze willen, dan mogen diegenen daar best op aangesproken worden.
quote:Oke.
Prima beslissing om het stuk alsnog te plaatsen, trouwens!
ennuh....grappig onze namen, die van mij komt voort uit de Ierse invloed van mijn moeder, die Italiaanse namen verafschuwde (pap) en zelfs haar broer heeft meegestuurd bij de aangifte bij de burgerlijke stand om te voorkomen dat mijn vader toch stiekum zijn dochter een Italiaanse naam zou geven;)
Bedankt voor het terugplaatsen.