GB en Nederland moeten Mugabe verdrijven

De Nederlanders(of de nazaten) hebben in Zimbabwe vaak heel lang heel hard gewerkt om een mooi bedrijf op te bouwen alleen wil de crimineel Mugabe de blanken verdrijven waaronder veel Nederlanders en het land onderverdelen onder zwarten.

Ik vind dat het zo niet langer door kan gaan en dat Zimbabwe een betere leider verdient dan Mugabe.

Wordt het dus niet tijd dat het Nederlandse leger zich nuttig gaat maken voor Nederland en Mugabe gaat verdrijven?

Mugabe daagt ook openlijk Blair uit(Eat this mister Blair) en voor Nederland is dit een prima mogelijkheid om de Nederlandse invloed te vergroten in zuidelijk Afrika en om de belangen van de Nederlanders aldaar te beschermen.

Eens hadden de Nederlandse Boeren daar florende bedrijven en nu dreigen ze verdreven te worden.

Ik vind dat Nederland dat niet kan toloreren en dat we samen met GB orde op zaken moeten stellen.

Bovendien wordt het hoog tijd dat het Nederlandse leger gaat doen waar ze voor zijn en dat is de Nederlandse belangen beschermen, waar ook ter wereld

P.S. Nederland importeert ongeveer voor 100 miljoen euro uit Zimbabwe maar dit was veel meer

Als je Mugabe verdrijft kunnen de blanken er blijven wonen. En de blanken hebben het land groot gemaakt, de zwarten zijn het aan het vernietigen onder leiding van Mugabe.

Die blanken hebben ten eerste net zoveel recht om daar te leven en ten 2e om hun eigendommen te behouden.

Het wordt tijd dat Nederland met GB ingrijpt en dat zal de positie van Nederland in de wereld en de relatie met GB goed doen.

En probeer nu eens je punt te maken in plaats van goedkoop te blaten als een schaap

Ministerie van BuZa over Zimbabwe

Zimbabwe (07/03)


1 Inleidende gegevens
2 Feitelijke en cijfermatige gegevens
2.1 Algemene gegevens
2.2 Staatkundige gegevens
2.3 Demografische gegevens
2.4 Economische gegevens
2.5 Ontwikkelingsrelevante indicatoren
2.6 Betrekkingen met Nederland
2.7 Handelsbetrekkingen met Nederland
3 Beschrijvende kenschets
3.1 Geschiedenis
3.2 Staatsinrichting
3.3 Binnenlandse politiek
3.4 Mensenrechten
3.5 Sociale situatie
3.6 Economische situatie
3.7 Milieubeleid
3.8 Buitenlands beleid en veiligheidsbeleid
3.9 Betrekkingen met de EU
4 Nederlandse betrekkingen/beleid
4.1 Betrekkingen met Nederland
4.2 Bezoeken
4.3 OS-activiteiten
4.4 Activiteiten Nederlandse posten
4.5 EVD activiteiten
4.6 Exportfinanciering
4.7 Verdragen met Nederland
4.8 Ambtsberichten
4.9 Beleidsnotities
4.10 Kamervragen


1 Inleidende gegevens





Naam land
Zimbabwe

Naam landenmedewerker
Pascalle Grotenhuis

Afdeling
DAF-ZA

Datum
November 2002 (gedeeltelijk geactualiseerd in juli 2003)

Standaardbronnen

Als bronnen voor het landenoverzicht wordt zoveel mogelijk van de beschikbare interne gegevens van het Ministerie van Buitenlandse Zaken gebruik gemaakt.

Daarnaast zijn de (meest recente edities/cijfers van de) volgende bronnen gebruikt:

· Algemene gegevens, Regional Surveys of the World, Europe Publicaties

· Demografische gegevens, Human Development Report

· Economische gegevens, Economic Intelligence Unit

· Ontwikkelingsrelevante factoren, Human Development Report, UNDP

· Handelsbetrekkingen met Nederland, CBS

· Investeringscijfers, Nederlandsche Bank


Aanvullende bronnen
"Jaarplan 2002 Ambassade Harare", "Zimbabwe Background Notes, U.S. Department of State released by the Office of Southern African Affairs", "World Factbook 2001 Central Intelligence Agency (CIA)"



2 Feitelijke en cijfermatige gegevens
2.1 Algemene gegevens
Oppervlakte
390.580 km2 (11,5 x Nederland)

Hoofdstad
Harare

Inwonertal
13,1 miljoen (2002, schatting EIU)

Bevolkingsdichtheid
33,5 inwoners per km2

Godsdienst
Christenen (±55%), verder voornamelijk inheemse godsdiensten

Taal
Engels, Shona, Ndebele

Nationale feestdag(en)
18 april (Onafhankelijkheidsdag), 19 april (Defence Forces' National Day), 11 augustus, 12 augustus (Heroes' Day), 22 december (Unity Day)

Klimatologische gesteldheid
Subtropisch



2.2 Staatkundige gegevens
Staatshoofd
President Robert Gabriel Mugabe (vanaf december 1987)

Vice-presidents
Simon Muzenda / Jospeh Msika

Minister van Buitenlandse Zaken
Dr Stanislas Mudenge

Minister van Economische Zaken
Dr Hebert Murera

Staatsvorm
Republiek

Parlement
House of Assembly, bestaande uit 150 leden (120 direct gekozen, 12 gekozen door president, 10 traditionele leiders en 8 provinciale gouverneurs), gekozen voor een periode van 6 jaar



2.3 Demografische gegevens
Natuurlijke bevolkingsgroei
2,8% per jaar (1975-2001), 0,2% per jaar (2001-2015)

Geboorten (per 1000 inwoners)
24,59 (2002, per 1000 inwoners, schatting CIA)

Overlijdens (per 1000 inwoners)
24,06 (2002, per 1000 inwoners, schatting CIA)

Levensverwachting
35,4 jaar (v) – 35,5 jaar (m) (2001)



2.4 Economische gegevens
BBP
US$ 2,4 miljard (2002, schatting EIU)

Economische groei
-12,1% (2002, schatting EIU), -7,3% (2001, schatting EIU), -4,9% (2000)

BBP per capita
US$ 760 (2002, Wereldbank)

Inflatie
134,5% (2002), 74,5% (2001) 55,7% (2000), 58,1% (1999), 31,8% (1998)

Beroepsbevolking per sector
Landbouw en visserij (28%), industrie (32%) handel en diensten (40%) (2000)

Werkloosheid
60% (2001)

Uitvoer
US$ 1,618 miljard (2002, schatting EIU)

- belangrijke producten
Tabak, goud, staalproducten, textiel

- belangrijkste partners
Zuid Afrika, Nederland, Japan, Duitsland, Verenigd Koninkrijk

Invoer
US$ 1,551 miljard (2002, schatting EIU)

- belangrijke producten
Machines en transportmaterieel, fabrikaten, chemicaliën, petroleum producten en elektriciteit

- belangrijkste partners
Zuid Afrika, Mozambique, Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Verenigde Staten

Valuta
Zimbabwe Dollar

Buitenlandse schuld
US$ 3,9 miljard (2002, schatting EIU)

Debt-service ratio
12,4% (2002, schatting EIU)

Saldo handelsbalans
US $ 0,067 miljard (overschot, 2002)

Lopende rekening betalingsbalans
US$ 69,7 miljoen (tekort, 2002, schatting EIU)



2.5 Ontwikkelingsrelevante indicatoren
Groeisectoren
Geen

Energiesituatie
Voornamelijk gegenereerd door de Kariba dam in de Zambezi rivier en aangeschaft vanuit Zuid-Afrika

Human development index
0,496 (2001, 145e plaats van de in totaal 175)

Human poverty index
52,0 (2001, 90e plaats van de in totaal 94)

Gender-related development index
0,489 (2001, 113e plaats van de in totaal 144)

% inwoners dat leeftijd van 40 niet haalt
74,8% (2000-2005)

Alfabetisering
85,5% (v) – 93,3 (m) (2001)

% mensen met toegang tot veilig drinkwater
83% (2000)

% volwassenen met HIV/AIDS
33,7% (2001)

% mensen met toegang tot essentiële medicijnen
50-79% (1999)

% kinderen tot 5 jaar met ondergewicht
13% (1995-2001)



2.6 Betrekkingen met Nederland
Hr. Ms. Ambassadeur
Dr. J.B.M. Heinsbroek (standplaats Harare, Zimbabwe)

Geaccrediteerde ambassadeur in Nederland
Z.E. Dhr GIFT Punungwe

(standplaats Brussel)

Postennetwerk
Ambassade te Harare

Nederlandse gemeenschap
± 1500 personen (schatting ambassade)

Gemeenschap in Nederland
± 1.200 personen (bron: CBS)



2.7 Handelsbetrekkingen met Nederland
Nederlandse uitvoer
€ 13,6 miljoen (EVD cijfers, 2002)

- belangrijke producten
Machines en vervoermaterieel, fabrikaten, chemische producten

Nederlandse invoer
€ 102,6 miljoen (EVD cijfers, 2002)

- belangrijke producten
Voeding en levende dieren, ruwe dierlijke en plantaardige producten, chemische producten, onbewerkte tabak, fabrikaten

Investeringen vanuit Nederland
Niet beschikbaar

Investeringen in Nederland
Niet beschikbaar



3 Beschrijvende kenschets
3.1 Geschiedenis
Duizend jaar geleden vestigden de Shona zich in het huidige Zimbabwe. Tot op heden vormen de Shona de grootste etnische groep in Zimbabwe. De Shona waren voornamelijk landbouwers en jagers. Veel later, halverwege de 19e eeuw, vestigden zich in het zuiden van het gebied de Ndebele, veehoeders en nauw verwant aan de Zulus uit Zuid Afrika, en stichtten daar een machtig rijk. Tot op heden is de relatie tussen deze twee bevolkingsgroepen stroef en nog steeds van invloed op het huidige politieke klimaat.

Een derde, veel kleinere groep Europeanen arriveerde eind van de 19e eeuw onder leiding van de Brit Cecil Rhodes, op zoek naar minerale voorraden. De exploitatie van de mijnen werd een minder groot succes dan gedacht, maar de Europeanen bleven en vestigden zich veelal als boeren.

South Rhodesia (Cecil Rhodes Asia), zoals het land heette, werd tot 1923 geleid door Rhodes' British South Africa Company (BSAC). (Zambia werd in die tijd North Rhodesia genoemd.) De regering in Groot-Brittannië had weinig directe interesse in het land (mede door de tegenvallende mijnexploitatie) en liet het land (d.w.z. de blanke minderheid) in 1923 de keuze tussen inlijving bij Zuid-Afrika of het worden van een kolonie met zelfbestuur. Het laatste geschiedde.

In 1962 kwam een nieuwe partij aan de macht, het Rhodesian Front (RF), die vasthield aan de blanke (minderheids-)overheersing en voor volledige onafhankelijkheid van Groot-Brittannië was. Ian Smith, leider van het RF, verklaarde Zimbabwe in 1965 onafhankelijk met de uitgave van de Unilateral Declaration of Independence (UDI). Deze eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring werd door Groot Brittannië nietig verklaard en werd gevolgd door economische sancties en een VN-handelsembargo.

Begin jaren zestig ontstond er een georganiseerde Afrikaanse beweging die zich verzette tegen de jarenlange blanke overheersing. De eerste grote organisatie was de Zimbabwe African People's Union (ZAPU) onder leiding van Joshua Nkomo. Een afsplitsing hiervan, de Zimbabwe African National Union (ZANU), ging zich later voornamelijk richten op de belangen van de Shona terwijl de ZAPU haar aanhang vooral onder de Ndebele vond. Vanaf eind jaren zestig begonnen de ZANU en de ZAPU met aanvankelijk sporadische guerrilla-activiteiten tegen de regering. Vanaf begin jaren '70 verscherpten deze acties zich en in 1976 gingen de partijen samenwerken in het Patriotic Front (PF). Onder druk van het handelsembargo, de guerrilla-activiteiten van het PF en de onafhankelijkheidsverklaringen in directe buurlanden, werd uiteindelijk ook in Rhodesië door Ian Smith de weg vrijgemaakt voor een meerderheidsregiem en dus meer invloed van Afrikaanse leiders. In de verkiezingen voorafgaand aan de onafhankelijkheid kwam Robert Mugabe (ZANU) als grote winnaar naar voren en vormde later Zimbabwe's eerste regering. Op 18 april 1980 werd Zimbabwe formeel onafhankelijk. De ZANU heerste sinds 1980 tot 2000 met een vrijwel absolute meerderheid. Van oppositie was geen sprake. Openlijke protesten en kritiek werden vele jaren door de regering met behulp van de media en inzet van veiligheidstroepen tot een minimum beperkt. Sinds eind 1997 ontstond een sterk toegenomen politieke bewustwording bij de bevolking en vakbonden, als gevolg van de gedaalde koopkracht. Stakingen en onrust waren in de jaren 98 en 99 regelmatig terugkerende verschijnselen, culminerend in een nieuwe oppositionele politieke beweging in september 99, the Movement for Democratic Change (MDC).


3.2 Staatsinrichting
Volgens de grondwet van Zimbabwe staat de President aan het hoofd van de regering en wordt deze gekozen voor een periode van 6 jaar middels vrije verkiezingen; de eerstvolgende presidentiele verkiezingen zijn voorzien in 2008. De wetgevende macht ligt bij het parlement dat bestaat uit de Nationale Vergadering, gekozen voor 5 jaar. De Nationale Vergadering heeft 120 gekozen leden, 8 gouverneurs, 10 traditionele leiders, 12 door de president aangestelde leden, een voorzitter en een Procureur-generaal. De grondwet voorziet in een onafhankelijk rechtssysteem. Pogingen van de oppositie en aantal leden van de ZANU-PF de grondwet op enkele punten te wijzigen en een limiet te stellen aan het aantal termijnen dat een President mag aanblijven, werden aanvankelijk als overbodig door de regering afgewezen. In 1999 is echter toch, onder druk van de maatschappelijke ontwikkelingen, door de regering een constitutionele herzieningscommissie ingesteld. Deze bestond uit vertegenwoordigers van de regeringspartij en een aantal groeperingen uit de samenleving. Deze commissie publiceerde op 1 december 1999 een nieuw grondwetsvoorstel waarin een van de hoofdpunten een hernieuwde deling van de uitvoerende macht betrof via herstel van het premierschap. Daarnaast werd voorgesteld de duur van het Presidentschap (niet van de zittende president) te binden aan maximaal twee termijnen van vijf jaar elk en de bevoegdheden van het Parlement te versterken. Het nieuwe grondwetsvoorstel, met een door de President toegevoegde clausule welke onteigening van grond zonder compensatie mogelijk maakt, werd in februari 2000 per referendum aan de kiezers voorgelegd. Ruim 55% van de kiezers wees het nieuwe grondwetsvoorstel af, niet zozeer primair om inhoudelijke redenen doch vooral als protest tegen het steeds autocratischer bewind van president Mugabe.

3.3 Binnenlandse politiek
Sinds het referendum in februari 2000 werd het land geconfronteerd met een steeds heviger “campagne” van intimidatie en geweld in de aanloop naar de parlementsverkiezingen van 24 en 25 juni. Dit speelde zich voornamelijk af op het platteland waar de ZANU-PF traditioneel sterk is, was duidelijk georchestreerd door het bewind, en richtte zich tegen (vermeende) aanhangers van de in 1999 opgerichte oppositiepartij, de Movement for Democratic Change (MDC) onder leiding van de voormalige vakbondsleider Morgan Tsvangirai. Tegelijkertijd werden door fanatieke aanhangers van de regeringspartij een kleine duizend grote commerciële landbouwbedrijven van voornamelijk blanke boeren, langdurig bezet. Deze zet, inspelend op lang bestaande onvrede over uitblijven van een daadwerkelijke herverdeling van grond onder de rurale zwarte bevolking, leek vooral ingegeven door politieke redenen en als afleidingsmanoeuvre van de grote economische problemen waarin het land momenteel verkeert als gevolg van het (wan)beleid van de regering. De verkiezingen zelf verliepen niettemin kalm en in het algemeen correct. De opkomst (ca 60%) was naar Zimbabwaanse maatstaven zeer hoog. De MDC is met 57 zetels in het 150 zetels tellende parlement vertegenwoordigd. De regeringspartij ZANU-PF verwierf 62 zetels. De overige parlementsleden, op een onafhankelijk gekozen lid na, worden door de president benoemd. De uitslag betekende een politieke aardverschuiving, al behield de ZANU-PF haar meerderheid.


Sinds de uitslag van het referendum en de parlementsverkiezingen in 2000 is de politieke situatie in Zimbabwe verder verslechterd. Regeringspartij ZANU-PF en President Mugabe in het bijzonder lijken bereid de economische groei, het welzijn van de bevolking en het internationale aanzien van Zimbabwe, op te offeren aan het behoud van de macht. Inzet was nu het behalen van de winst van de Presidentsverkiezingen in 2002. De President heeft alles in het werk gesteld om zich van herverkiezing te verzekeren; geweld en intimidatie tegen oppositieleden, media en boeren en versneld doorvoeren van restrictieve wetten, die vrijheid van meningsuiting, persvrijheid, stemrecht en juridische bescherming inperken. Ook hebben zich binnen de rechterlijke macht zorgwekkende ontwikkelingen voorgedaan. Met het gedwongen aftreden van de Chief Justice en zijn vervanging door een regeringsgezinde rechter, is de scheiding der machten een gevoelige slag toegediend. Politie en andere ordehandhavers tonen zich vaak weigerachtig of onmachtig om in te grijpen tegen intimidatie en geweld door regeringsaanhangers tegen (vermeende) oppositie-supporters en journalisten van Zimbabwe's onafhankelijke media.


Een ander instrument dat door ZANU-PF in de presidentiele herverkiezingscampagne is gebruikt is nog immer het landhervormingsproces, dat in 2001 verder werd versneld, met zgn. oorlogsveteranen als stoottroepen. Onduidelijke onteigeningswetgeving en willekeurige besluitvorming door overheden, (vaak straffeloze) intimidatie en geweld door oorlogsveteranen tegen landarbeiders en commerciële boeren, en gebrek aan kennis en middelen onder de nieuwe bezitters van herverdeelde gronden, maken de chaos op het platteland compleet. De oorlogsveteranen breidden hun activiteiten daarnaast ook uit naar de steden, in een poging aldaar verkiezingssteun voor de President te herwinnen, dan wel af te dwingen. Bedrijven kregen te maken met geforceerde werkstakingen, bedreiging en gijzelingen, georganiseerd door een nieuwe, aan de regeringspartij gelieerde vakbond; een aantal besloot de deuren te sluiten.


Op 9, 10 en 11 maart vonden de Presidentsverkiezingen plaats. De opkomst was hoog in de sreden, met als gevolg dat zich voor de stembureaus lange rijen vormden. Het High Court besloot tot een derde verkiezingsdag in Harare en Chitungwiza (waar zich de meeste problemen voordeden met lange rijen kiezers, die niet voor gestelde sluitingstijd hun stem konden uitbrengen). Op 13 maart werd bekend gemaakt dat Mugabe meer dan 55% van de in totaal 3.1 miljoen uitgebrachte stemmen had behaald en daarmee tot nieuwe President was verkozen. Oppositieleider Morgan Tsvangirai verklaarde dat Mugabe’s overwinning niet legitiem was en derhalve door de MDC niet erkend zal worden. Tsvangirai noemde de intimidatie en geweld tegen de oppositie, de kiezers en de onafhankelijke pers, grootschalige obstructie van het verkiezingsproces door de Zimbabwaanse autoriteiten en grootschalige fraude als redenen van de overwinning van Mugabe.

Internationaal is er verschillend op de verkiezingsoverwinning van Mugabe gereageerd. De VS, Europa, de Commonwealth en het SADC Parliamentary Forum hebben het gehele verkiezingsproces alsmede de verkiezingsuitslag veroordeeld vanwege het gebruikte geweld en de mensenrechtenschendingen die plaatsvonden. Veel maar niet alle Afrikaanse landen en organisaties hebben positief gereageerd op de overwinning van Mugabe. Op 17 maart is Mugabe als President ingehuldigd. Europese ambassadeurs hebben bij deze gelegenheid verstek laten gaan. De Commonwealth heeft besloten Zimbabwe voor één jaar te schorsen.

Onder grote druk van de Nigeriaanse President Obasanjo en de Zuid-Afrikaanse President Mbeki zijn begin april besprekingen begonnen tussen de oppositiepartij MDC en regeringspartij ZANU-PF over de politieke situatie en een mogelijke vorm van machtsdeling in Zimbabwe. Er is een gemeenschappelijke agenda overeengekomen, die ondermeer de bespreking van wetgeving, grondwet, legitimiteit van de verkiezingen, het politiek geweld, de economische ontwikkeling en de landkwestie omvat. Op 13 mei as zouden de besprekingen worden voortgezet. Ondertussen lijken overheidsrethoriek en repressie te verharden. Landhervormingen worden geďntensiveerd doorgevoerd, de economische crisis zet door en er is een nijpend voedseltekort.


3.4 Mensenrechten
Ondanks het feit dat de grondwet voorziet in de rechten van de mens zijn er op verschillende terreinen problemen gesignaleerd: wreed optreden van de politie, slechte omstandigheden in gevangenissen, weigering van de regering om zich neer te leggen bij verschillende uitspraken van het gerechtshof, intimidaties van oppositiepartijen en hun aanhang, schending van privacy van burgers, beperkingen op academische vrijheid en oneerlijke verkiezingen.

De onafhankelijke pers is betrekkelijk klein, maar groeide vooral het laatste jaar snel en nam ook duidelijk in aantal lezers toe. Met name gedurende het verkiezingsproces is de onafhankelijke media meermalen slachtoffer geworden van geweld en intimidatie. De invoering van de Public Order and Security Act vormt een verdere aantasting van de democratie in Zimbabwe.


Vrouwen zijn in Zimbabwe zeer regelmatig het slachtoffer van geweld, met name binnenshuis, waar het slaan van vrouwen en seksueel misbruik veelvuldig voorkomen. In Zimbabwe zijn verschillende vrouwenorganisaties die proberen deze problemen aan de kaak te stellen en de positie van de vrouw in het algemeen te verbeteren.

Sodomie is bij Zimbabwaanse recht verboden. In de praktijk echter is homoseksualiteit in strafzaken alleen ten laste gelegd als sprake was van verkrachting, zoals in de zaak tegen oud-president Banana. Hoewel president Mugabe met enige regelmaat zijn aversies tegen homo's uit, in brede kring gedragen, heeft de aanhoudende internationale aandacht ertoe bijgedragen dat de autoriteiten zich terughoudender zijn gaan gedragen: de homo-belangenvereniging kan openlijk optreden en neemt deel aan demonstraties en debatten.

De omstandigheden in gevangenissen kunnen ronduit slecht genoemd worden. Er is een enorme overbevolking, gebrek aan kleding, slechte sanitaire voorzieningen (die tot regelmatige uitbraken van cholera en diarree leiden). Internationale mensenrechtenorganisaties wordt toegang verleend gevangenissen te bezoeken.

De grondwet verbiedt marteling of wrede onmenselijke behandelingen, maar er zijn gevallen bekend van hard optreden door de politie. Bij dergelijke gevallen heeft de regering geen moeite gedaan de verantwoordelijken te vervolgen of op wat voor manier dan ook actie ondernomen.

Studentenopstanden tegen het vertraagde uitbetalen van de studietoelagen, zijn door de politie met traangas uiteengeslagen. Gearresteerde studenten werden kort daarna weer vrijgelaten.

Begin 1999 werden twee journalisten door de militaire politie gearresteerd en gemarteld na publicatie van een vermeende couppoging tegen president Mugabe; deze aantasting van de rechtsstaat en persvrijheid heeft binnenlands en buitenlands geleid tot grote protesten.

Het geweld tijdens de verkiezingscampagne, evenals de illegale bedrijfsbezettingen, zijn herhaaldelijk door het buitenland (EU etc) veroordeeld.

3.5 Sociale situatie
Hoewel de gezondheidsvoorzieningen sterk verbeterd zijn sinds de onafhankelijkheid, zijn deze met name gecentraliseerd in de stedelijke gebieden. Uitgaven aan de sector stegen van Z$ 60 miljoen in 1979, naar Z$ 3,8 miljard in 1997/8. Het enorme aantal mensen dat aan AIDS lijdt, verhoogt de druk op de gezondheidszorg. Naar schatting 80% van de beschikbare bedden in ziekenhuizen wordt bezet door AIDS-patiënten. Volgens de regering, die het probleem jarenlang negeerde, zijn er in Zimbabwe ongeveer 1,5 miljoen mensen geďnfecteerd met het HIV-virus. In 1996 zijn 130.000 nieuwe gevallen van HIV-besmetting gemeld. Mede door het enorme aantal sterfgevallen aan de gevolgen van AIDS, is de levensverwachting teruggelopen van 61 jaar in 1990, naar 49 jaar in 1998. Ook de economie ondervindt hier direct gevolgen van, aangezien juist de economisch meest actieve groep wordt getroffen.

Ook de uitgaven voor onderwijs (met name lagere en middelbare scholen) zijn sinds de onafhankelijkheid toegenomen. Onderwijs is niet verplicht, maar zo'n 90% van de schoolgaande kinderen behaalt "grade 5". De kwaliteit van het onderwijs laat wel veel te wensen over en er is een groot tekort aan passende vervolgopleidingen en werk. Bovendien zijn ook de gevolgen van AIDS in het onderwijs voelbaar door sterfte en ziekte onder docenten.

Op de universiteiten hebben verschillende problemen, zoals onder andere toenemende inmenging door de overheid en verhoging van het collegegeld, geleid tot enkele studentenprotesten.

Kinderarbeid is bij wet verboden in Zimbabwe; onder de 12 jaar geldt een volledig verbod en tussen de 12 en 17 jaar wordt in beperkte mate licht werk toegestaan. Gevaarlijk en nachtwerk is verboden onder de 18 jaar. Vooral in de landbouwsector worden echter veelvuldig kinderen ingezet, vaak onder dezelfde werkomstandigheden als voor volwassenen. Door de enorme sterfte aan de gevolgen van AIDS zijn veel weeskinderen gedwongen te werken om te overleven.

Sinds de onafhankelijkheid is een aantal wetten vastgesteld die de rechten van vrouwen moeten beschermen en die veelal traditionele praktijken die vrouwen achterstellen tegengaan. Toch bevinden vrouwen, vooral op het platteland, zich over het algemeen in een achtergestelde positie. Zo worden weduwes nog steeds gedwongen te trouwen met een broer van hun overleden echtgenoot. Verschillende vrouwenorganisaties verzetten zich hier tegen en proberen vrouwen beter in te lichten over hun rechten. Sinds begin 1998 is de "Minister of State in the Office of the President" verantwoordelijk voor "Gender Affairs" aangesteld.

3.6 Economische situatie
De macro-economische situatie is de sinds 1999 gestaag verslechterd. In 2001 was er een negatieve groei van zo'n 7%, werkloosheid van ruim 60% en hyperinflatie van maar liefst 109%. Invoering van prijscontroles op basisbehoeften midden-2001 bracht de economie daarbij een nieuwe slag toe, omdat bedrijven niet beneden de kostprijs kunnen produceren. De private sector is sterk verzwakt, veel bedrijven gaan over de kop. Tevens heeft President Mugabe het Enhanced Structural Adjustment Programme (ESAP) in niet mis te verstane bewoordingen publiekelijk afgewezen. Ook voortdurende deelname aan het DRC-conflict vormt een zware belasting voor de staatskas. Het Nederlandse bedrijfsleven maakt zware tijden door in Zimbabwe. Bijna alle bedrijven hebben grote problemen het hoofd boven water te houden. Nederlandse boeren wordt het werken en leven onmogelijk gemaakt, in weerwil van de Investerings Beschermings Overeenkomst (IBO). Nederlandse industriële bedrijven kregen te maken met stakingen en intimidatie geďnstigeerd door eerdergenoemde regeringsgerelateerde vakbond. Uitbreidingsinvesteringen worden, op enige uitzonderingen na, niet meer gedaan; Nederlandse bloementelers worden nu gehinderd in hun exportactiviteiten.


Dit alles heeft geleid tot stijging an de armoede; inmiddels leeft ruim 60% van de bevolking onder de armoedegrens. Vanwege natuurlijke oorzaken (overstromingen in sommige regio's, droogte in andere), maar vooral als gevolg van de politieke onrust (vele boeren hebben niet of minder kunnen aanplanten dan normaal), zijn voedseltekorten ontstaan en dreigt hongersnood. Ook het komende jaar zijn de vooruitzichten voor de armen somber. Volgens de begroting voor 2002 is het budget voor defensie en politie sterk toegenomen en het budget voor de sociale sectoren relatief sterk gedaald. Vermindering van donorsteun heeft negatieve consequenties voor onderwijs en gezondheidszorg. Algemeen punt van zorg is daarnaast de HIV/AIDS epidemie, die sterk blijkt te stijgen. Een kwart tot een derde van de volwassenen is HIV positief en het aantal aidswezen bedraagt nu al zo'n 700.000. De regering lijkt zich nog onvoldoende bewust van de enorme consequenties hiervan voor de toekomstige sociaal- economische ontwikkeling van het land en voor het functioneren van de overheid.

3.7 Milieubeleid
De slechte economische situatie bemoeilijkt ook het milieubeheer, aangezien er weinig investeringsmogelijkheden zijn voor bijvoorbeeld duurzaam gebruik van de natuurlijke hulpbronnen. Er is wetgeving in voorbereiding, met de kanttekening dat de voortgang traag verloopt. Door toenemende armoede neemt het stropen steeds meer toe. Milieuproblemen die zich momenteel in Zimbabwe voordoen zijn ontbossing, bodemerosie, landdegradatie en lucht- en watervervuiling.

3.8 Buitenlands beleid en veiligheidsbeleid
De wederzijdse betrekkingen met Zuid-Afrika verbeterden vanaf 1994, toen in Zuid-Afrika door middel van democratische en vrije verkiezingen een meerderheidsregime aan de macht kwam onder leiding van president Mandela. Beide landen zijn lid van de Southern African Development Community (SADC). Verder is Zimbabwe actief lid van de Organisation of African Unity en ondertekenaar van de Lomé Convention. Hoewel op het gebied van de vredeshandhaving de banden goed zijn, zijn er nu toenemende verschillen van mening (ook binnen de regeringspartij) betreffende de crisis in voormalig Zaďre (DRC) en in het bijzonder de aanwezigheid van Zimbabwaanse troepen aldaar.

Voor wat de defensie betreft waren er plannen bij de regering om het aantal troepen terug te brengen van de huidige 39.000 naar 25.000, maar deze plannen zijn niet uitgevoerd vanwege de interventie in de DRC. De defensie-uitgaven zijn daardoor gestegen.

3.9 Betrekkingen met de EU
Binnen de internationale gemeenschap heeft Zimbabwe zich verder geďsoleerd. In het licht van algemene zorg over de crisis in Zimbabwe en de gevolgen hiervan voor de stabiliteit in de regio, ondernam een aantal internationale lichamen bemiddelingspogingen, doch vooralsnog zonder veel resultaat.


De EU startte in maart 2001 consultaties onder Artikel 8 van het Verdrag van Cotonou, die echter strandden op o.m. gebrek aan verbetering van de mensenrechten situatie en uitblijven van herstel van de rechtsstaat. Hierop besloot de EU in oktober tot consultaties onder het zwaardere middel van Artikel 96.


In deze consultaties werd onder meer vastgelegd dat Zimbabwe acties diende te nemen op de volgende gebieden ten einde het politiek geweld een halt toe te roepen, de rechtsorde te herstellen, vrijheid van de internationale en nationale media te respecteren, EU-waarnemers tijdens de presidentsverkiezingen in maart 2002 toe te laten en illegale landbezettingen door oorlogsveteranen te beëindigen. Toen bleek dat de Zimbabwaanse niet binnen de gestelde 60 dagen progressie vertoonde op deze 5 gebieden en de EU-waarnemersdelegatieleider de toegang tot het land ontzegde, heeft de Algemene Raad van Ministers van Buitenlandse Zaken besloten tot de beëindiging van de artikel 96 consultaties, de instelling van gerichte sancties en directe terugtrekking alle aanwezige EU waarnemers.


De sancties houden onder meer een wapenembargo en inreisverbod in voor twintig Zimbabwaanse regeringsfunctionarissen, onder wie president Mugabe zelf. Daarnaast worden hun tegoeden in Europa met onmiddellijke ingang bevroren.


4 Nederlandse betrekkingen/beleid
4.1 Betrekkingen met Nederland
De bilaterale structurele Ontwikkelingssamenwerkingsrelatie (OS) met Zimbabwe kent een geschiedenis van twintig jaar en concentreerde zich de laatste jaren met name op de sectoren basisonderwijs (voornamelijk begrotingssteun), gezondheidszorg/aidspreventie, plattelandsontwikkeling (inclusief water en milieu). Deze bilaterale -overheid tot overheid- OS relatie zal worden afgebouwd. Op 1 juli 1999 werd hiertoe besloten in het kader van de discussie over de voorstellen van de Minister voor Ontwikkelingssamenwerking tot reductie van het aantal OS-landen. Redenen voor deze beslissing waren de verslechterde situatie op het gebied van Mensenrechten en Goed Bestuur/ Beleid, dat tevens tot een verdere verslechtering van de macro-economische situatie heeft geleid, alsmede de militaire deelname van Zimbabwe aan het conflict in de DR Congo. Ten behoeve van de beëindiging van de bilaterale OS-relatie is een exitstrategie goedgekeurd welke voorziet in een zorgvuldige afbouw van activiteiten, waarbij kapitaalvernietiging wordt vermeden en duurzaamheid gewaarborgd. Deze exitstrategie neemt ongeveer drie jaar in beslag. Aangegane verplichtingen worden volledig nagekomen; daarnaast zijn voor cruciale samenwerkingssectoren als basisonderwijs nog nieuwe commiteringen voorzien om de overgang minder abrupt te maken.

Op de gebieden van Goed Bestuur/Mensenrechten/Democratisering, Vrouwen en Ontwikkeling, HIV/AIDS en het Bedrijfsleven wordt de komende jaren de samenwerking, vooral met niet gouvernementele (maatschappelijke) organisaties, wel voortgezet en zelfs geďntensiveerd. In het voorjaar van 1998 is voor het bedrijfslevenprogramma een Memorandum of Understanding getekend aangaande de openstelling van financiering uit het Programma Samenwerking Opkomende Markten (PSOM ) ad fl. 5 miljoen per jaar van investeringsvoorstellen op het terrein van de agro-industrie, duurzame energie, transport, drinkwater en sanitatie. Gezien de politiek-economische verslechtering sinds maart 2000, is het bedrijfsleven programma bevroren tot nader order (afhankelijk van verdere ontwikkelingen en mogelijkheden). Daarnaast blijven in Zimbabwe Nederlandse ontwikkelingsorganisaties als HIVOS en SNV actief, welke vrijwel uitsluitend via (locale) ngo's werken.

De handelsbetrekkingen en investeringen zijn sinds 1998 in volume teruggelopen, vanwege de economische en politieke impasse. Niettemin hebben ruim veertig Nederlandse bedrijven een dochterbedrijf of deelneming in Zimbabwe.

4.2 Bezoeken
In november 1997 bezocht minister Pronk Zimbabwe.

Een handelsmissie, o.l.v. staatssecretaris mevr van Dok, bezocht het land (en Mozambique) in maart 1998.

4.3 OS-activiteiten
4.4 Activiteiten Nederlandse posten
De Nederlandse vertegenwoordiging behartigt de politieke, culturele en economische betrekkingen. De belangrijkste activiteiten vinden plaats op het gebied van ontwikkelingssamenwerking (twee thematische programma's) en handel.

4.5 EVD activiteiten
Informatie over EVD activiteiten in Zimbabwe is te vinden op de EVD-site op internet (http://www.evd.nl ). De EVD-landenspecialist voor Zimbabwe is mw. Lideke Gaemers.

4.6 Exportfinanciering
Zie voor het meest recente NCM-landenbeleid (http://www.ncm.nl ). Sinds juni is het dekkings en acceptatie beleid verder verkrapt vanwege de nog verder verslechterde liquiditeitspositie van Zimbabwe. Voor transacties is geen dekking meer mogelijk.

Het ORET/Miliev programma is momenteel bevroren voor Zimbabwe; indien weer geopend voorziet het in een schenkingselement voor ontwikkelingsrelevante exportactiviteiten (eventueel met een milieucomponent).

Het ministerie van Economische Zaken kent een aantal generieke regelingen voor investeringsfaciliteiten (IOM), haalbaarheidsstudies (PESP), rentesubsidies (BSE), starters op buitenlandse markten (PSB) en herverzekering van investeringen (RHI). Meer informatie is te vinden op de internetsite van EZ (http://www.minez.nl ).

4.7 Verdragen met Nederland
Onder dit kopje staan de belangrijkste verdragen met Nederland opgenomen. Voor het volledige overzicht van verdragen kunt u (voor internet t.z.t.) het "see-also" raadplegen.

- Investeringsbeschermingsovereenkomst (IBO)

-Luchtvaartverdrag in onderhandeling

4.8 Ambtsberichten
Onder dit kopje staan de belangrijkste conclusies van de beschikbare ambtsberichten per laatste updatedatum opgenomen. Voor de meest actuele en volledige tekst van ambtsberichten kunt u (voor internet t.z.t.) het "see-also" raadplegen.


Sinds de verkiezingscampagne geldt tot nader order nog een negatief reisadvies, waarbij niet zakelijke reizen wordt ontraden. Zij worden aangeraden demonstraties en bezette landbouwbedrijven te mijden.


4.9 Beleidsnotities
Er is geen separaat document per Afrikaans land beschikbaar. De Afrika notitie bevat een integraal Nederlands beleidskader voor de 47 Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara. Hiertoe behoort ook Zimbabwe.

4.10 Kamervragen
Onder dit kopje staan de belangrijkste kamervragen opgenomen. Voor het volledige overzicht van kamervragen kunt u (voor internet t.z.t.) het "see-also" raadplegen.


- Vragen van de leden Van der Staaij (SGP), Huizinga-Heringa (ChristenUnie) en De Graaf (D66) over in Zimbabwe woonachtige Nederlanders, ingezonden 19 februari 2003.

- Vragen van het lid Eurlings (CDA) over de mogelijkheid dat Mugabe voor beraad naar Parijs gaat, ingezonden 20 februari 2003.

- Vragen van de leden Koenders en Verbeet (beiden PvdA) over de mogelijkheid dat het WK-cricket door president Mugabe voor politieke propragandadoeleinden wordt misbruikt, ingezonden 10 januari 2003.

- Vragen van het lid Eurlings (CDA) over de beschuldiging dat Mugabe de oppositie verhongert, ingezonden 27 november 2002.

- Vragen van het lid Eurlings (CDA) over de evaluatie van EU-sancties tegen Zimbabwe, ingezonden 10 september 2002.

- Vragen van het lid Koenders (PvdA) over onteigening van Nederlandse boeren in Zimbabwe, ingezonden 19 juli 2002.

- Vragen leden Van Baalen en Verhagen over de sancties tegen Zimbabwe, februari 2002.

- Vragen lid Koenders over de samenstelling van de waarnemersmissie in Zimbabwe, februari 2002.

- Vragen van de leden Verhagen en Verburg over de ontwikkelingen in Zimbabwe, januari 2002.

- Vragen van de leden Koenders en Dijksma over de situatie in Zimbabwe, december 2001.

- Vragen van de leden Hessing, Blaauw en Van Balen over de situatie in Zimbabwe, november 2001.

- Vragen van de leden Hessing, Blaauw en Van Balen over de situatie in Zimbabwe, augustus 2001.

- Vragen van de leden Dijksma en Koenders over de situatie in Zimbabwe, 16 mei 2000.

- Vragen van de leden Koenders, Dijksma en Hoekema over de situatie in Zimbabwe, 19 april 2000.

- Diverse vragen over voorstel Zimbabwe voorwaardelijk in landenlijst op te nemen, vanwege onzekerheden op gebied goed bestuur en beleid, en na een jaar aan een hertoetsing te onderwerpen, 31 mei 1999.

- Vragen van het lid Karimi over martelingen van journalisten, 27 januari 1999.

- Vragen van het lid Verhagen over uitspraken Mugabe mbt homofilie, 18 december 1998.

- Verzoek van de Commissie Buitenlandse Zaken over OS-relatie van EU en van Nederland met Afrikaanse landen, zoals Rwanda en Zimbabwe, gelet op de betrokkenheid van sommige landen bij oorlogshandelingen zoals in de DRC, mensenrechtenschendingen en hoge defensie-uitgaven, ingezonden; 02/10/1998 (nr. 51/98)

- Verzoek van Commissie Buitenlandse Zaken over Actuele situatie in Zimbabwe, ingezonden 11/03/1998 (nr. 98/18)


Lijkt me dat het niet slechter kan gaan met een regimechange

Ja en die moet afnokken en daar moeten de GB en Nederland een handje bij helpen

quote:

Maar goed, terug naar Zimbabwe. Het zijn niet Dé Zwarten die massaal die boeren eruit trappen, het is het regime van Mugabe dat de zogenaamde veteranen, oftewel criminelen, inzet om de macht op het land en de economie te vergroten. Het is geen queeste van De Zwarte, maar van De Regering.

Maar moet hij nu wel of niet verdreven worden?

Hij maakt heel dat land kapot, ondrukt mensen, staat geen vrije pers toe, vermoord mensen, marteld mensen, daagt openlijk GB uit.

Het wordt echt hoog tijd dat hij verdreven wordt en Nederland kan daar samen met de GB prima voor zorgen en daar wordt Nederland ook beter van.

www.stopboergenocide.com

Dat was niet de vraag meneer de politicus.

Nederland en met name GB zijn de aangewezen landen om dit klusje op te knappen.

Ga je bijvoorbeeld maar eens verdiepen in Zuidelijk Afrika en boeren en welke rol Nederland zou kunnen spelen en welke voordelen Nederland zou kunnen halen uit een regimechange en het verdrijven van Mugabe

quote:

Nou ja, als je bedoelt: Nederland moet per direkt z'n mariniers erheen sturen gesteund door een Engels vliegdekschip, dan ben ik het er niet mee eens, nee.

Waarom niet? En om het nog bouter te stellen: Had hij niet allang verdreven moeten zijn?

quote:

Die blanken hebben geen enkel recht op dat land. Ubersturmbahnfuhrer Cherry roept altijd dat alle moslims weg moeten uit ons land; dit lijkt me een vergelijkbare zoek voor Zimbabwe. (verschil is overigens dat de blanken in Z. zich het land hebben toegeeigend terwijl wij de moslims hier hebben uitgenodigd). Lekker alle blanken dat land uit, teruggeven aan de bevolking dat land en laat ze het verder lekker uitzoeken. Er zit geen olie dus de rest van de wereld hoeft zich daar niet druk om te maken.

Als je iemand de les wil lezen zorg er dan in ieder geval zelf voor dat je op de hoogte bent want de zwarten en blanken kwamen ongeveer ter gelijke tijd aan alleen de een over boot en de ander over land.

Maar stel dat je gelijk hebt(wat je dus niet hebt) dan zouden de Amerikanen geen recht hebben op Amerika, de Canadadezen niet op Canada, de Argentijnen niet op Argentinie, de Australiers niet op Australie en zo kun je door gaan voor bijna ieder land.

quote:

Lekker alle blanken dat land uit, teruggeven aan de bevolking dat land en laat ze het verder lekker uitzoeken. Er zit geen olie dus de rest van de wereld hoeft zich daar niet druk om te maken.

Het is nu wel duidelijk dat jij net zo weinig respect hebt voor eigendommen dan Mugabe.

De Blanken wonen daar al generaties hebben die grond gewoon rechtmatig gekregen en moeten daarom als ze moeten vertrekken gewoon gecompenseerd worden.

De meeste boeren gaan echt wel liever in Australie, Canada, Nieuw Zeeland, Nederland of Engeland wonen in plaats van bang te moeten zijn voor een stel barbaren uit het stenen tijdperk ondanks dat ze daar al generaties lang wonen en hun voorvaderen dat zelfde stuk grond al jaren of eeuwen bewonen.

Er is bovendien voldoende grond in Zimbabwe, maar de gemiddelde zwarte is te lui en te dom om een stuk grond te cultiveren en daarom wordt maar de grond van de blanken af gepakt.

En het wordt hoog tijd dat Nederland met GB gaat ingrijpen

quote:

Nederland moet per direkt z'n mariniers erheen sturen gesteund door een Engels vliegdekschip, dan ben ik het er niet mee eens, nee.

Dus dat het land naar de klote gaat, de bevolking honger lijdt(is een emerging hunger-zone volgens de UN) onderdrukt wordt, vermoord, verkracht en verdreven wordt is niet erg genoeg voor je?

Wat vind je dat er bijvoorbeeld in Darfur moet gebeuren?

En de situatie in Darfur?