mijn vriendin werkt bij een kinderdagverblijf dat onderdeel is van een ander bedrijf (dat niet in de babybusiness zit). Om die reden vallen zij en haar collega's niet onder de CAO die bij kinderdagverblijven hoort.
Nu stoot dat overkoepelende bedrijf het kinderdagverblijf af en gaan zij medio volgend jaar zelfstandig verder met een nieuwe baas. Nu is die nieuwe baas bezig met een aantal arbeidsvoorwaarden te wijzigen met het oog op die overname.
Ook heeft mijn vriendin te horen gekregen dat als ze met die voorwaarden niet akkoord is, zij bij het huidige overkoepelende bedrijf in dienst blijft (ze zou dan niet bij het CWI/UWV terecht komen) en elke enigszins passende baan heeft te accepteren. Punt.
Mij lijkt het dat dit niet zomaar kan. Met de huidige werknemers zijn individueel arbeidscontracten afgesloten, die nu, zonder vorm van inspraak worden opengebroken onder het motto: 'Het is een kwestie van geven en nemen', maar vooralsnog lijkt het geven bij de werknemers te liggen, en neemt de nieuwe werkgever alleen maar.
Je kunt toch niet zomaar gemaakte afspraken terugdraaien? Of gelden er bij overnames andere spelregels waardoor het personeel genaaid kan worden?
V.
Ik werk avonddiensten , al 5 jaar van 1700 tot 2300.
Nu wil de "baas" dat ik van 1400 tot 2200 ga werken tegen hetzelfde loon.
Dat komt neer op 40 uur meer werken per 4 weken, gelukkig gaat de OR dit tegenhouden
Nu is daar hier geen sprake van, maar het alternatief, in dienst blijven bij het moederbedrijf, met een 'passende baan, die ze heeft te accepteren', is volstrekt onacceptabel.
Echter zit je wel met het probleem dat een arbeidsconflict eigenlijk altijd eindigt met een ontbinding van het contract door de kantonrechter, en de eerste vraag is of je dat wil.
quote:Is dat het enige gevolg? Is het niet gewoon zo dat mijn vriendin (en haar collega's) gewoon kunnen wijzen op voornoemd wetsartikel?Op woensdag 8 december 2004 22:05 schreef _-rally-_ het volgende:
Allereerst: bij een bedrijfsovername worden de medewerkers *met* hun voorwaarden overgenomen. (BW7:662-666) Dat houdt in dat een nieuwe werkgever bij een overname geen juridische basis heeft om andere arbeidsvoorwaarden éénzijdig op te leggen.
Nu is daar hier geen sprake van, maar het alternatief, in dienst blijven bij het moederbedrijf, met een 'passende baan, die ze heeft te accepteren', is volstrekt onacceptabel.
Echter zit je wel met het probleem dat een arbeidsconflict eigenlijk altijd eindigt met een ontbinding van het contract door de kantonrechter, en de eerste vraag is of je dat wil.
V.
Wat de nieuwe werkgever echter vergeet is dat een CAO altijd een minimum programma is, en dus nooit een argument kan zijn om een werknemer te korten. Bij deze bedrijfsovername worden de medewerkers dus *met* hun voorwaarden overgenomen. (BW7:662-666). Op het moment dat de nieuwe baas komt aanzetten met "daar heb je volgens de CAO geen recht op" is het antwoord dat je dat recht volgens jouw AO wel recht op hebt gekregen.
Je moet je trouwens ook afvragen of je niet liever een baan in het moederbedrijf wilt houden, vraag is wat de passende baan is en wat voor doorgroei mogelijkheden er zijn. Als je in het nieuwe bedrijf een kleine onderneming is waar je niet in door kan groeien en die onder de nieuwe baas alleen maar failliet kan gaan, is een start functie in je moederbedrijf misschien veel leuker.
quote:Ja,Op woensdag 8 december 2004 22:53 schreef Verbal het volgende:
[..]
Is dat het enige gevolg? Is het niet gewoon zo dat mijn vriendin (en haar collega's) gewoon kunnen wijzen op voornoemd wetsartikel?
V.
dat kunnen ze zeker; maar ik geef aan dat het risico bestaat op een arbeidsconflict dat resulteert in ontbinding.
Magoed, degene die de boel overneemt is haar huidige leidinggevende, en het is een klein bedrijf waar iedereen verder goed met elkaar opschiet, dus dat hoeft niet zo'n vaart te lopen.
Alleen overheerst wel het gevoel dat er onevenredig veel van het personeel wordt gevraagd (10% inleveren op je uurloon is volgens mij heel, HEEL veel) onder de noemer 'Jaaa, je moet wel een beetje geven en nemen'. Terwijl wat gegeven wordt niet 'een beetje is' en er verder weinig naar de meiden toekomt.
Sterker nog, ineens wordt er -vrij letterlijk- gesteld dat de ADV-dagen 'een cadeautje' waren.
Zo werkt het volgens mij gewoon niet..
V.
[ Bericht 78% gewijzigd door V. op 09-12-2004 09:49:32 ]
quote:Nee,Op donderdag 9 december 2004 09:43 schreef Verbal het volgende:
[edit] Inmiddels had rally alweer geantwoord, zag ik
Magoed, degene die de boel overneemt is haar huidige leidinggevende, en het is een klein bedrijf waar iedereen verder goed met elkaar opschiet, dus dat hoeft niet zo'n vaart te lopen.
Alleen overheerst wel het gevoel dat er onevenredig veel van het personeel wordt gevraagd (10% inleveren op je uurloon is volgens mij heel, HEEL veel) onder de noemer 'Jaaa, je moet wel een beetje geven en nemen'. Terwijl wat gegeven wordt niet 'een beetje is' en er verder weinig naar de meiden toekomt.
Sterker nog, ineens wordt er -vrij letterlijk- gesteld dat de ADV-dagen 'een cadeautje' waren.
Zo werkt het volgens mij gewoon niet..
V.
Zo werkt het zeker niet. Verstandigst lijkt mij te kijken of je met *alle* collega's een gezamenlijk standpunt in punt nemen. Want het bedrijf, ongeacht de eigenaar, heeft de bestaande overeenkomsten te respecteren.
Ook eventuele onderdelen die niet schriftelijk vastgelegd zijn, horen daarbij, want een arbeidsovereenkomst is tenslotte vormvrij.
quote:Okee, duidelijk. Dat geldt dan, neem ik aan, ook voor de loonsverhoging die ze volgens het contrtact met het huidige overkoepelende bedrijf per 1 januari zouden krijgen. Die is dan toch niet zomaar af te kopen met een nettobedragje dat de periode tot de overname dekt?Op donderdag 9 december 2004 09:54 schreef _-rally-_ het volgende:
[..]
Nee,
Zo werkt het zeker niet. Verstandigst lijkt mij te kijken of je met *alle* collega's een gezamenlijk standpunt in punt nemen. Want het bedrijf, ongeacht de eigenaar, heeft de bestaande overeenkomsten te respecteren.
quote:Ehhh, die snap ik niet helemaal... vormvrij?Ook eventuele onderdelen die niet schriftelijk vastgelegd zijn, horen daarbij, want een arbeidsovereenkomst is tenslotte vormvrij.
V.
quote:Net als Tong met znOp donderdag 9 december 2004 18:00 schreef -chImp- het volgende:
Die V. van je blijft irritant hoe vaak ik er ook naar kijk :\
Ik vind het zoiets van, door mn posts kan ik niet opvallen, maar toch wil ik erbij horen dus doe ik maar iets aparts/kuts.
Tvp-tje dus.
quote:Dat heb ik nou met elke post van jou.Op donderdag 9 december 2004 18:00 schreef -chImp- het volgende:
Die V. van je blijft irritant hoe vaak ik er ook naar kijk :\
quote:Dat zie je dan verkeerd. Zowel de uiterst briljante Tong als de grote V. hebben voldoende te melden, en erbij horen ze al.Op donderdag 9 december 2004 18:07 schreef Baklap het volgende:
Net als Tong met zn
Ik vind het zoiets van, door mn posts kan ik niet opvallen, maar toch wil ik erbij horen dus doe ik maar iets aparts/kuts.
Maarreh... ontopic of opzouten.
V.
Zij is blijkbaar van mening dat intimideren de beste methode is om je personeel te motiveren er in uurloon op achteruit te gaan
De stelling van de toekomstige baas: 'jullie worden door het huidige bedrijf ontslagen, en wij nemen jullie opnieuw aan, en wij nemen jullie alleen aan als jullie akkoord gaan met de andere arbeidsvoorwaardes. Punt. En anders: succes in de WW'.
Volgens mij geldt dan nog steeds dat overnamegedoe van die arbeidsvoorwaarden, toch?
Die meiden worden inmiddels zenuwachtig, en hebben zoiets van: 'laten we maar meedoen, anders zijn we onze baan kwijt'. Terwijl mijn mening is, als jij niet akkoord gaat met onwettig handelen van je baas KUN je toch niet zomaar ontslagen worden? (afgezien dat het voor de sfeer natuurlijk dodelijk is). (maar dat is dat impliciet dreigen met ontslag natuurlijk allang).
Mijn berekening over de adv-dagen was iets te ruim... mijn vriendin heeft onder haar huidige contract op basis van 3 dagen in de week werken 8 ADV's per jaar. Da's 5,5% dat ze meer moet werken als die verdwijnen. Samen met de 2% die ze door de neus wordt geboord is dat dus 7,5% achteruit in uurloon.
Toen mijn vriendin bij haar leidinggevende meldde dat ze een achteruitgang van 7,5% in uurloon wel veel vond, deed dat mens of mijn vriendin gek was. 'Hoe kom je erbij dat je meer gaat werken?'
Op het antwoord dat mijn vriendin gaf (dat 8 vrije dagen inleveren betekent dat je die dus moet gaan werken) reageerde ze met 'ik snap niet hoe je bij dit soort dingen komt'.
En dat gaat dan een eigen bedrijf beginnen
Magoed, het grootste bezwaar van mijn vriendin en haar collega's is de manier waarop. Als de nieuwe toko grotere overlevingskansen krijgt door de medewerking van het personeel, zijn ze best bereid om mee te werken. Maar doen alsof hun huidige (normale) arbeidsvoorwaarden 'een cadeautje' waren, die meiden als irritante netenvreters behandelen als ze niet klakkeloos akkoord gaan met deze arbeidsvoorwaarden, liegen over de rechtmatigheid van die voorstellen en een arrogante en intimiderende houding aannemen werkt natuurlijk HELEMAAAAAL niet.
Mijn vriendin is van plan om haar leidinggevende daar zeker op aan te spreken.
Magoed, de vraag die ik nog even beantwoord wil hebben is: in het geval van ontslag bij de huidige werkgever en opnieuw aannemen geldt die bepaling over het overnemen van de arbeidsvoorwaarden toch ook? En dan kunnen mensen toch niet 'zomaar' op straat gezet worden (als in: dat is aanvechtbaar voor een rechter?).
V.
Ik weet niet of dit bedrijf een OR heeft ? Zo ja, zal deze OR haar instemming moeten geven aan de overnamen, zij zullen dan tevens moeten kijken naar de arbeidsvoorwaarden, en daar bepaalde garanties aan moeten verbinden, waaronder de overgangsbepalingen.
Je kan mensen in ieder geval niet zomaar op straat zetten.
Maar het is wel natuurlijk zo, ga je niet mee over, zal je arbeidsovereenkomst worden afgekocht en dan ? Zit je zonder werk, ook niet echt lekker.
quote:De arbeidsvoorwaarden mogen ook bij een overname niet in negatieve zin worden aangepast. Ook niet na verloop van jaren. Da's het risico van het overnemen van een bedrijf, je neemt de huidige werknemers ook over met de contracten die ze op dat moment hebben. En voor nieuw personeel mag je natuurlijk wel andere (slechtere) voorwaarden hanteren.Op zondag 19 december 2004 13:20 schreef LangeTabbetje het volgende:
Nee, bij bedrijfsovername, dient het bedrijf jouw arbeidsvoorwaarden mee te nemen. Als het nieuwe bedrijf andere (lees, slechtere) arbeidsvoorwaarden, worden jouw arbeidsvooorwaarden afgebouwd gedurende een aantal jaren tot het andere (lees slechtere) niveau. Dit kan natuurlijk ook de andere kant op werken.
quote:?Op woensdag 8 december 2004 20:56 schreef yvonne het volgende:
Opbokken met die onzin, ONZ is een paar deuren verder.
quote:Zeker een paar onzinracties verwijderd.
quote:Arbeidrecht is niet mijn gebied, maar deze stelling lijkt me toch wel onhoudbaar. Ten eerste kan ik mij slecht voorstellen dat de huidige werkgever al haar werknemers ontslaat. Dat zou wellicht -zonder al teveel gedoe- kunnen als er sprake is van gewichte redenen van economische aard, maar die redenen worden wat al teveel genuanceerd door de ophanden zijnde overname. Bovendien, zo zal de huidige werkgever het ook wel niet zien, anders was dat wel gezegd door die huidige werkgever. Uitgangspunt blijft dan ook dat de nieuwe werkgever onder algemene titel verkrijgt en dus in alle rechten en plichten van de huidige werkgever treedt, ook in de rechten en plichten die deze in arbeidsrechtelijke zin jegens zijn werknemers heeft.Op zondag 19 december 2004 12:43 schreef Verbal het volgende:
De stelling van de toekomstige baas: 'jullie worden door het huidige bedrijf ontslagen, en wij nemen jullie opnieuw aan, en wij nemen jullie alleen aan als jullie akkoord gaan met de andere arbeidsvoorwaardes. Punt. En anders: succes in de WW'.
quote:Lijkt me wel en het betreffende artikel (7:663 als ik me niet vergis) lijkt me van dwingend rechtelijke aard.Volgens mij geldt dan nog steeds dat overnamegedoe van die arbeidsvoorwaarden, toch?
quote:Het is van belang je beste beentje voor te blijven zetten. Al is het maar anticiperend op het ergste: je rechten op WW veiligstellen. Als een werkgever iemand wil ontslaan, dan lukt dat wel. Geen rechter zal een onwerkbare arbeidsovereenkomst in stand houden. Wat overblijft is een eventuele schadevergoeding en WW-rechten, en daarvoor is onverminderde inzet van belang.Die meiden worden inmiddels zenuwachtig, en hebben zoiets van: 'laten we maar meedoen, anders zijn we onze baan kwijt'. Terwijl mijn mening is, als jij niet akkoord gaat met onwettig handelen van je baas KUN je toch niet zomaar ontslagen worden? (afgezien dat het voor de sfeer natuurlijk dodelijk is). (maar dat is dat impliciet dreigen met ontslag natuurlijk allang).
quote:Nee, want dan is er geen sprake van een overname. Het is een wat 'gezochte' constructie, en bovendien niet echt reeel. De huidige werkgever kan deze mensen immers niet 'zomaar' ontslaan. Daar hangen ontslagvergunningen, ontbindingsverzoeken, schadevergoedingen etc. aan. Daarnaast vraag ik me af of rechters een dergelijke constructie zouden accepteren. Ik kan me voorstellen dat een constructie die materieel niets anders is als de overname van 7:662 BW maar formeel net ff anders ligt, door de rechter toch onder de reikwijdte van 7:662 BW e.v. wordt gebracht, al was het maar omdat het nogal evident is dat de gebruikte constructie in het nadeel is van de werknemer, waarbij het dwingende recht de werknemer nu juist tracht te beschermen. Ratio lijkt me dat een overname van bedrijven iets tussen koper en verkoper is, waarvan de werknemer niet de dupe mag worden. Ook niet als koper en verkoper een constructie hanteren waardoor de positie van de werknemer formeel buiten de reikwijdte van 7:662 BW e.v. wordt gebracht.Magoed, de vraag die ik nog even beantwoord wil hebben is: in het geval van ontslag bij de huidige werkgever en opnieuw aannemen geldt die bepaling over het overnemen van de arbeidsvoorwaarden toch ook?
Dat gezegd hebbende: een dergelijke constructie is in zichzelf wellicht verboden voorzover het dwingende karakter van 7:662 e.v. ook materieel geldt, niet alleen formeel.
quote:Nee, maar nakoming van een arbeidsovereenkomst eisen is nooit overdreven verstandig in die zin dat het je niet gaat om nakoming van de overeenkomst (wie wil nu werken voor een baas doe overduidelijk van je af wil c.q. van je wil profiteren?), maar om het veiligstellen van je rechten.En dan kunnen mensen toch niet 'zomaar' op straat gezet worden (als in: dat is aanvechtbaar voor een rechter?).
Misschien heeft ze een rechtsbijstandverzekering? Daar zitten zeker mensen die verstand hebben van arbeidsrecht.
quote:Ah, ik schrok al.Op zondag 19 december 2004 17:22 schreef Bijsmaak het volgende:
[..]
Zeker een paar onzinracties verwijderd.