Zoals enkelen van jullie weten heb ik een schat van een zoon van 10 jaar. Opstandig, eigenzinnig, soms heel wijs en soms heel erg gek. 
Een aantal maanden geleden heeft hij zelf een soort orakel gemaakt met briefjes die je op z'n kop neer moest leggen en het werkte nog ook. Een klein tijdje terug waren we in een stenenwinkel waar hij graag een klein kristallen bolletje uitkoos. Hij kreeg hem en een paar dagen later vertelde hij me dat er antwoorden in de bol zaten.
Daar ben ik in zoverre op ingegaan dat ik gezegd heb dat ik dat handig vond, meer niet eigenlijk.
Maar vanavond kwam hij naar me toe met het volgende en ik weet dus echt niet wat ik hier nou mee aan moet...
Hij vertelde dat op zijn slaapkamer bij zijn vader geesten zitten. Hij zag dan een zwarte schaduw en kreeg het ineens heel erg koud.
Ik wil het niet afdoen als onzinnig, hij ziet dit echt. Maar hoe serieus moet ik hiermee omgaan? Als ik er te serieus op inga wordt hij misschien heel erg bang en als ik er niet serieus genoeg op inga denkt hij dat ik 'm niet geloof.
Hoe ga je met kinderen om die meer zien en voelen als anderen?
Heeft hij al eerder dingen meegemaakt zoals dit?
Kan hij ermee communiceren ? is hij er ook als jij erbij bent ?
Ik zou hem in elk geval geen angst aanpraten.
Op discovery channel zie je vaker zulke dingen, dus je zoontje is niet de enige die dat meemaakt.
Ik wil je wel een tip geven, ga a.u.b niet naar een psychiater of psycholoog met hem. Als je die stap zet dan gaan ze hem aanzien als iemand die niet 100 procent is en heb je kans dat ze jaren hem gaan onderzoeken en misschien zelfs zware medicijnen geven.
Ik zou eerder naar een paragnost gaan ( of hoe heet dat), zeg je zoiets tegen je dokter dan stuurt die je verder naar een specialist die alles vanuit de wetenschap benaderen.
quote:
Op zondag 16 september 2001 21:30 schreef nibble het volgende:
Is hij bang voor die schaduw ?Ja.
Heeft hij al eerder dingen meegemaakt zoals dit?
Hij heeft stemmen gehoord, maar daar hoor ik hem nu niet meer over.
Kan hij ermee communiceren ? is hij er ook als jij erbij bent ?
Hij heeft geprobeert de schaduw weg te sturen, maar hij kwam steeds terug. Hij ziet en voelt hem alleen als hij alleen is.
Ik zou hem in elk geval geen angst aanpraten.Vandaar mijn vraag hoe ik er mee om kan gaan, want dat wil ik ook absoluut niet.
quote:
Op zondag 16 september 2001 21:37 schreef illusion het volgende:
wat voor Orakel had hij gemaakt?Hij had 6 identieke briefjes met op eentje "ja", op eentje "nee" en op vier niets geschreven. Die legde hij in onwillekeurige volgorde onderste boven op tafel, zonder dat ik mocht kijken.
Hij vroeg me een vraag te bedenken waar een ja of nee antwoord op mogelijk was en ikzelf moest het antwoord weten. De vraag moest ik hardop stellen en dan met een hand over de omgekeerde briefjes gaan. Het briefje dat warm aanvoelde moest ik omkeren en daarop zou dan het juiste antwoord moeten staan. Ik stelde duidelijke vragen, waar geen twijfel over mogelijk was en van de 10 vragen waren 10 briefjes juist. Mijn zoon deed het op mijn verzoek ook en bij hem waren van de 10 vragen er 8 juist.
Op discovery channel zie je vaker zulke dingen, dus je zoontje is niet de enige die dat meemaakt.Ik wil je wel een tip geven, ga a.u.b niet naar een psychiater of psycholoog met hem. Als je die stap zet dan gaan ze hem aanzien als iemand die niet 100 procent is en heb je kans dat ze jaren hem gaan onderzoeken en misschien zelfs zware medicijnen geven.
Ik zou eerder naar een paragnost gaan ( of hoe heet dat), zeg je zoiets tegen je dokter dan stuurt die je verder naar een specialist die alles vanuit de wetenschap benaderen.
Naar een paragnost gaan lijkt me niet een goed idee, netzoals naar een psych trouwens. Dan leg ik er de nadruk teveel op en gaat hij zich heel bijzonder voelen, apart. Lijkt me geen gezonde ontwikkeling...
Dat je zoon het koud krijgt komt door het volgende; voor een entiteit om zich te manifesteren is energie nodig. Energie word dus aan de kamer onttrokken en daardoor word het er kouder. Energie kan ook aan personen onttrokken worden en dat is niet wenselijk.
Je zoon moet leren zich te beschermen hiertegen. Een goede manier is visualiseren. Laat hem zich voorstellen dat hij in een witte lichtbol zit en daarbinnen kunnen alleen goede energien komen. De bol zal hem beschermen tegen alle negatieve invloeden van buitenaf. Ook al zijn het geen entiteiten in die kamer zal hij zich toch veiliger voelen.
Ten tweede is het een goed idee om de kamer te zuiveren. Dit kan je doen d.m.v. wierook, er zijn verschillende soorten zuiveringswierook. Ook is het goed om dit samen met je zoon te doen (indien mogelijk) zodat hij er zelf een gevoel van veiligheid van krijgt. Een kaarsje branden voor entiteiten die de weg niet kunnen vinden kan ook helpen.
Mocht je (of je zoon) het gevoel krijgen van serieuze dreiging ga dan niet zomaar zelf aan de slag maar raadpleeg iemand bij die er verstand van heeft (paragnost o.i.d.).
Tot slot wil ik nog even zeggen dat het heel goed is hoe je met zijn gevoeligheid omgaat, hij kan op deze manier echt zijn eigen weg gaan, mijn complimenten!
Groetjes Yssil
------------------------------------------------------------
Daarnaast: Super hoe je er mee om gaat. Geef hem in geen geval het gevoel dat hij iets slechts doet. Doe of het heel gewoon is en laat hij zijn zegje doen als hij er behoefte aan heeft.
Misschien kan je een paragnost op de kamer laten kijken als je zoontje er níet bij is? Dan kan die persoon in waarschijlijk wel vertellen of de "geest" bij je zoontje hoort (soort gids bv.) of dat de verschijning zich aan de plek/ kamer "vasthoud".
Deze persoon kan ook helpen hem weg te sturen als dat nodig is.
veel liefs Ester
quote:Dit deed ik ook heel veel bij mijn zoontje, een soort stolpje zette ik over hem heen. (puur gevoelsmatig)
Op zondag 16 september 2001 22:39 schreef Wilgje het volgende:
Gaaf dat je over een bol over hem heen begint Yssil, hij kwam zijn bed uit en vertelde dat hij bang was. Ik ben met hem meegegaan zijn kamer in en ben op zijn bed gaan zitten. Toen heb ik hem gevraagd zijn ogen dicht te doen en zich voor te stellen dat hij in een glazen koepeltje lag zodat niets meer bij hem zou kunnen komen. Omdat dat de eerste keer was lukte dat niet, dus heb ik het voor hem gedaan. Hij zag toen dat koepeltje ook en voelde zich een stukje beter. Toen ik hem een kus gaf en weg wilde gaan vroeg hij waarom ik wel foor dat koepeltje kon komen en de Zwarten niet. Ik heb hem uitgelegd dat alleen de Goeden bij hem konden komen nu. Waarop hij me vroeg waarom de Blauwen altijd verder weg bleven als de Zwarten....
Later werd ik erop gewezen dat het op zich wel goed is, maar een cirkel van bloemen om je heen beter was. Met het stolpje kunnen zowel de positieve als negatieve dingen niet bij het kindje komen. Je sluit dus alles buiten. met de bloemen cirkel zouden alleen alle negatieve dingen buiten gesloten worden.
quote:Tnx voor de tip, dat kunnen we morgenavond doen als hij naar bed gaat. Lijkt me ook makkelijker voor hemzelf om te doen als hij bij zijn vader slaapt.
Op zondag 16 september 2001 22:42 schreef Ester het volgende:Dit deed ik ook heel veel bij mijn zoontje, een soort stolpje zette ik over hem heen. (puur gevoelsmatig)
Later werd ik erop gewezen dat het op zich wel goed is, maar een cirkel van bloemen om je heen beter was. Met het stolpje kunnen zowel de positieve als negatieve dingen niet bij het kindje komen. Je sluit dus alles buiten. met de bloemen cirkel zouden alleen alle negatieve dingen buiten gesloten worden.
Verder wist ik niet dat je met bloemen niet hetzelfde effect hebt als met een lichtbol. Ik zal het eens proberen 
Ik dacht dat het maar net was wat voor waarde je zelf eraan mee geeft..
Groetjes Yssil
Je kan verschillende cirkels "maken". Een die de kwade krachten afweert, terugstuurt naar de bron, enzovoort.
Zorg dat je kind in ieder geval niet er bang van word.
Leg hem uit dat hij gaven heeft die sommigen van ons niet kunnen begrijpen en dat het soms voor jou ook moeilijk is.
Het is niet af te raden om langs een paragnost te gaan.
Ik zou deze wel eerst bellen. Een echte paragnost zal naar aanleiding van je verhaal je graag willen helpen, waarschijnlijk nog gratis ook.
Wat die schim betreft :
Laat hem proberen een "schild" te maken van de mooiste, rustgevende en heldere kleuren (liefst tegen het witte aan, licht blauw is mijn favoriet), met de gedachte dat enkel het goede er door kan.
Bloemen kan je ook gebruiken, dit versterkt de visualisatie.
Maar zo te horen heeft hij dat niet echt nodig, kan natuurlijk wel helpen op momenten dat hij ECHT HEEL ERG bang is. Ook heb ik gehoord van mensen dat zij zout gebruiken, dit schijnt ook kwade krachten weg te houden.
Succes
Jompels,
Slaapmeisje
Die ken ik al, maar voor mijn gevoel zweven die mensen dus echt.
Niet iets waar ik me toe aangesproken voel iig.Ik heb nu verschillende tips gekregen over het visualiseren van een soort bescherming. Om hem niet nog meer in de war te maken, wil ik het denk ik eerst nog bij dat koepeltje houden waar ik het gisteren over had. Als hij dat echt niet kan alleen, kan ik hem altijd nog andere ideeen aan de hand doen om te proberen. Maar te veel, te snel, lijkt me geen goed idee....
Het idee om naar een paragnost te gaan met mijn zoon hou ik nog even in gedachten. Daar moet ik het eerst met mezelf helemaal over eens zijn voor ik zo'n stap onderneem.
Iig, iedereen tot nu toe heel erg bedankt voor het meedenken. 
Hoe oud is je zoontje ?
Ik begrijp dat jij en je man gescheiden zijn. Hoe lang al en hoe oud was je zoontje toen ?
Zijn er andere ingrijpende veranderingen geweest in zijn verleden, zoals verhuizingen, overlijden van naasten etc ?
Zonder een oordeel te willen vellen over wat er gaande is moet je met twee dingen rekening houden:
1. het zou zomaar kunnen dat je zoontje inderdaad paranormaal begaafd is. Als dat zo is, kun je het beste rustig afwachten wat er gebeurd, en hem er over laten vertellen, zodat hij het gevoel krijgt serieus genomen te worden en niet "raar" te zijn of zo. Dan gaat hij zich geheid afsluiten.
Als hij echt angsten gaat vertonen, vertel hem dan dat hij de gene is de de macht heeft over alles in zijn omgeving, en dat hij in staat is ze weg te sturen. Als hem dat niet lukt, neem dan contact op met een paragnost. Elke dag dat je zoontje bang is voor dingen die hij zie of hoort, is te veel.
Die paragnost zal hem ongetijfeld vertellen dat hij wat hij ziet kan bannen uit zijn waarnemingen, dat hij de macht heeft om te beslissen wat hij wel en niet wil zien. Vaak is dat een goede oplossing. Soms groeien ze er van zelf over heen. Hij zal hem ook vertellen datje zoon die "geesten" kan helpen. En ze misschien zelfs wel kan gebruiken. Afhankelijke van wie of wat ze zijn en willen.
Als je naar een paragnost gaat, zoek dan in elk geval en goede. Dat zijn mensen die geen 200 gulden per uur rekenen voor een consult. Vraag ook aan die paragnost hem te bewijzen dat hij paragnost is, om zijn vertrouwen te winnen. Hou dat zelf in de gaten. Ze moeten hem / jullie absoluut dingen kunnen vertellen die ze niet zouden kunnen weten.
Ga voor je er heen gaat heel goed bij je zelf na of je zoontje vroeger ook al aparte dingen had.
De paragnost waar wij met onze dochter zijn geweest vertelde haar dat ze iets kwijt was, waar ze niet meer naar moest zoeken omdat ze het zou vinden op een plek waar ze het al heel vaak had gezocht, maar ze zou het vanzelf terug vinden. Hij vertelde haar dat ze niet meer op die fiets moest gaan zitten met dat kapotte licht. En nog meer van die dingen. Al die dingen zijn uitgekomen. Daardoor heeft hij het vertrouwen van haar kunnen winnen.
2. het kan ook zo zijn dat je zoon "vreemd" gedrag gaat vertonen als gevolg van gebeurtenisen in zijn omgeving waar hij niet goed mee weet om te gaan.
In het ergste geval is het een combinatie van beiden, maar dat wens ik je niet toe. Zo iemand heb ik hier rond lopen en dat is - op zijn zachst gezegd - geen feest.
in alle gevallen.... sterkte. !!
Mijn zoon heeft eerst een nachtje onder dat koepeltje geslapen, maar omdat jullie een lichtbol beter leek heb ik hem geleerd die te maken. Daar heeft ie een paar nachten heerlijk in geslapen. Dit weekend stelde hij voor dat hij ook een sterretje uit de lucht kon pakken en als die dan dichterbij kwam zou die groter worden, zodat hij daarin kon slapen. Dat is een groot succes. Bij het maken van die lichtbol had hij mijn hulp nodig, maar die ster kan hij alleen 'pakken'.
Hij slaapt heerlijk, voelt zich weer veilig. Overdag is hij weer zichzelf. Heerlijk opstandig af en toe en regelmatig heerlijk eigenwijs.
Vanvond voor het slapengaan vroeg ik hem of hij nog geesten zag, maar dat was veel minder geworden zei hij opgelucht en de zwarten kwamen nu niet meer zo dichtbij.
Jongens, allemaal heel erg bedankt voor jullie hulp!
Als je ooit eens contact op wenst te nemen met een paragnost kan ik je zeker aanraden om dat met Jan Kleyn te doen. Hij heeft mij ook heel fijn geholpen (kosteloos).
Ik heb ooit zijn boek 'Jouw persoonlijke gids' (Strengholt - 2000 - ISBN 906010840X), gelezen en zo in contact getreden met mijn eigen gids.
Als je zoon ooit zover is (maar dat zal nog wel even duren denk ik) dat hij in contact durft te treden met de entiteiten, is het misschien handig voor hem om ook in contact te treden met zijn eigen gids.
Hij/zij zal hem kunnen helpen op momenten waar jij het niet (meer) kunt.
(Helaas) ben ik niet zo begaafd als jouw zoontje, maar m.i. denk ik dat hij in zijn geval (in de toekomst) wel wat zal hebben aan een 'persoonlijke begeleider'.
Heel veel succes en sterkte voor jou en je zoon.
Hobby-matig werk ik met kinderen tussen de zeven en veertien jaar, en ik weet dat vanaf een jaar of acht sommige kinderen zich interesseren voor het bovennatuurlijke. Ik heb van huis uit altijd geleerd om me ver te houden van occulte zaken. Je speelt met krachten die je niet kent, en dus als de kinderen het hebben over glaasje draaien, geesten oproepen en aanverwante zaken, probeer ik ze ook meestal te waarschuwen voor zulke zaken.
In het stukje over je zoon lees ik dat hij via een orakel zelf contact zocht met 'iets'. Wanneer ik dit thuis ooit geflikt had, had ik een draai om mijn oren kunnen krijgen, en een avond vroeg naar bed. Er zal ongetwijfeld een groot verschil zijn tussen het conservatieve protestantse nest waar ik uit kom en je eigen vrije gezin (met je zoontje), als ik zo tussen de regels doorlees.
Verderop op dit forum kun je lezen dat mensen met ervaring het spelen met geesten zeer afraden, omdat het erger als spelen met vuur is. Once you started a game, but can you stop it? Uit het spel met de kaartjes, een score van 10 uit 10, lijkt mij dat het een serieus spel is geworden, waar kennis voor nodig is om een 'game-over' te forceren. Daar heb ik geen verstand van.
Ik zou wel, en dat moet ik voorzichtig zeggen, je zoontje op het hart drukken dat dit soort spelletjes gevaarlijk is. Ik heb veel respect voor ouders die op gelijkwaardig niveau communiceren met hun kinderen, en die de kinderen alle vrijheden geven voor een eigen mening en eigen verantwoordelijkheid. Maar kinderen hebben ook bescherming nodig, en dus af en toe een grens. En imho ligt het geesten oproepen aan de verboden kant van de grens.
quote:Ik ben het met je eens, maar er is een verschil tussen oproepen en simpelweg zien...
Op vrijdag 28 september 2001 16:29 schreef Paddo het volgende:
(Hoewel de discussie zo mooi afgesloten was, bemoei ik me er toch even tegenaan.)Hobby-matig werk ik met kinderen tussen de zeven en veertien jaar, en ik weet dat vanaf een jaar of acht sommige kinderen zich interesseren voor het bovennatuurlijke. Ik heb van huis uit altijd geleerd om me ver te houden van occulte zaken. Je speelt met krachten die je niet kent, en dus als de kinderen het hebben over glaasje draaien, geesten oproepen en aanverwante zaken, probeer ik ze ook meestal te waarschuwen voor zulke zaken.
In het stukje over je zoon lees ik dat hij via een orakel zelf contact zocht met 'iets'. Wanneer ik dit thuis ooit geflikt had, had ik een draai om mijn oren kunnen krijgen, en een avond vroeg naar bed. Er zal ongetwijfeld een groot verschil zijn tussen het conservatieve protestantse nest waar ik uit kom en je eigen vrije gezin (met je zoontje), als ik zo tussen de regels doorlees.
Verderop op dit forum kun je lezen dat mensen met ervaring het spelen met geesten zeer afraden, omdat het erger als spelen met vuur is. Once you started a game, but can you stop it? Uit het spel met de kaartjes, een score van 10 uit 10, lijkt mij dat het een serieus spel is geworden, waar kennis voor nodig is om een 'game-over' te forceren. Daar heb ik geen verstand van.
Ik zou wel, en dat moet ik voorzichtig zeggen, je zoontje op het hart drukken dat dit soort spelletjes gevaarlijk is. Ik heb veel respect voor ouders die op gelijkwaardig niveau communiceren met hun kinderen, en die de kinderen alle vrijheden geven voor een eigen mening en eigen verantwoordelijkheid. Maar kinderen hebben ook bescherming nodig, en dus af en toe een grens. En imho ligt het geesten oproepen aan de verboden kant van de grens.
Geesten oproepen moet je pas doen als je stevig in je schoenen staat, en niet via glaasje draaien. Doe het vanuit jezelf, maar pas als je weet dat je genoeg "gegroeid" bent...
Het orakel dat mijn zoon had gemaakt roept geen geesten op. Het is imo hetzelfde als pendelen, runenstenen gooien of tarotkaarten leggen. Het laat je onderbewuste het antwoord geven.
Zodra mijn zoon begint over echt geesten oproepen, op welke manier dan ook, zal ik hem heel duidelijk uitleggen waar hij mee bezig is. Ik vind dat ook heel erg gevaarlijk en zal dat zeker niet aanmoedigen.
quote:Tja, ik ben -mede omdat ik me er redelijk verre van houd- een absolute leek op dit gebied. Lees dit forum wel eens door, maar weet het verschil tussen pendelen, tarot e.d. niet. Wel zag/zie ik een verbandje met glaasje draaien en hoe heet dat bord ook maar weer? Quaja of zo? En dat was gevaarlijk, stond er. Daarom reageerde ik hier.
Op zaterdag 29 september 2001 11:06 schreef Wilgje het volgende:
Ik ben het niet helemaal met je eens Paddo.
Het orakel dat mijn zoon had gemaakt roept geen geesten op. Het is imo hetzelfde als pendelen, runenstenen gooien of tarotkaarten leggen. Het laat je onderbewuste het antwoord geven.
Zodra mijn zoon begint over echt geesten oproepen, op welke manier dan ook, zal ik hem heel duidelijk uitleggen waar hij mee bezig is. Ik vind dat ook heel erg gevaarlijk en zal dat zeker niet aanmoedigen.
Maarja, ben zoals ik al aangaf echt een leek.
quote:Hier moet je absoluut serieus mee omgaan. Heel veel kinderen hebben dat, maar wordt vaak als onzin afgedaan door de ouders waardoor het kind de gave verdringt.
Op zondag 16 september 2001 20:49 schreef Wilgje het volgende:
Met het risico geguusd te worden plaats ik toch dit topic omdat ik echt niet weet wat ik er mee aan moet.Zoals enkelen van jullie weten heb ik een schat van een zoon van 10 jaar. Opstandig, eigenzinnig, soms heel wijs en soms heel erg gek.
Een aantal maanden geleden heeft hij zelf een soort orakel gemaakt met briefjes die je op z'n kop neer moest leggen en het werkte nog ook. Een klein tijdje terug waren we in een stenenwinkel waar hij graag een klein kristallen bolletje uitkoos. Hij kreeg hem en een paar dagen later vertelde hij me dat er antwoorden in de bol zaten.
Daar ben ik in zoverre op ingegaan dat ik gezegd heb dat ik dat handig vond, meer niet eigenlijk.
Maar vanavond kwam hij naar me toe met het volgende en ik weet dus echt niet wat ik hier nou mee aan moet...Hij vertelde dat op zijn slaapkamer bij zijn vader geesten zitten. Hij zag dan een zwarte schaduw en kreeg het ineens heel erg koud.
Ik wil het niet afdoen als onzinnig, hij ziet dit echt. Maar hoe serieus moet ik hiermee omgaan? Als ik er te serieus op inga wordt hij misschien heel erg bang en als ik er niet serieus genoeg op inga denkt hij dat ik 'm niet geloof.
Hoe ga je met kinderen om die meer zien en voelen als anderen?
Je moet hem vertellen dat het fantastisch is dat hij dat kan zien en dat je trots op hem bent. Leer hem dat hij nooit bang hoeft te zijn voor deze entiteiten. Het kan zelfs wanneer uw zoon niet meer bang is dat de entiteiten om raad gaan vragen aan uw zoon of juist dat ze informatie gaan geven.
Er zijn veel entiteiten die ronddwalen door huizen of gebieden omdat ze het niet konden vatten of accepteren dat er geen dood bestond en dat ze zich in een andere vorm bevinden. Deze entiteiten hebben dan begeleiding nodig.
Het belangrijkste wat u uw zoon moet leren is om niet bang te zijn voor dit soort waarnemingen. Uzelf moet dus ook niet bang zijn.
Ikzelf voel ze ook, en praat soms met ze. Als jezelf een goed hart hebt (liefde uitstralen) dan trek je ook alleen positieve entiteiten aan in je huis. Gezegde luidt, "Wie goed doet, die goed ontmoet". En dit is letterlijk waar.
Er was een " meneer ", deze meneer zweefde boven zijn bedje. Hij was er doodsbang van.
Brian ( zoontje ) schijnt nog veel meer erover verteld te hebben ( wat de meneer deed e.d.), maar dat deel heb ik gemist. Ik kwam iets later in zijn kamertje dan mijn man. En hij ( mijn man ) begrijpt niet altijd even goed wat ons zoontje zegt.
De lamp moest aan en de meneer moest weg.. mamma moest de meneer wegmaken... bij iedere beweging sdie geinterpreteerd kon worden als weggaan uit zijn kamertje paniekte hij.
We hebben even lekker bij hem gelegen.... ik heb even op mijn manier de meneer " weggestuurd ". Dit heb ik met ene heleboel respect gedaan.. zélfs een soort " bedankje " gezegd..., want naar mijn idee had hij niets kwaads in de zin. Hij kwam alleen even " checken " of een kijkje nemen.
Het is iemand die bij mijn man schijnt te horen. Meestal laat hij zich alleen niet zien.
Ik heb het idee dat hij in dit geval " kwam " door mijn schuld. Ik was nogal overgeëmotioneerd....
( mix van zwangerschapsemoties en wat andere vervelende dingetjes ) mijn overgeëmotioneerdheid van het moment had natuurlijk ook invloed op mijn man. EN ik denk dat de hele combi ermee te maken had.
Het mooie/ aparte ervan was dat het moment dat ik in de slaapkamer bij Brian kwam ik weer alle controle over mezelf terug kreeg. Mijn geest werd even weer helemaal leeg en rustig. ( als dit niet het geval was geweest had ik het ook niet voor elkaar gekregen op deze manier de " verschijning " weg te sturen ).
Nadat Brian weer rustig was... een stolpje over zich heen had.. gevuld met licht... zijn we naar de woonkamer terug gegaan. Brian viel in slaap.. was niet meer bang.
En ik voelde me uitgelachen door degene die er was 
Ik ben heel erg benieuwd of Brian gevoelig blijft of dat het nog puur door zijn " kind zijn " komt dat hij kan waarnemen.
De paniek/ angst is niet meer dan normaal... omdat het iemand was die híj nog niet eerder had gezien.
(note: ik wilde het gewoon even met jullie delen.. vond dat het hier wel in paste.. daarnaast vind ik dit eigenlijk best een goed topiconderwerp.. ( kinderen en paranormaliteit), misschien dat hier meer ervaringe in kunnen komen ? )
Ik zal de laatste zijn die glashard het bestaan van geesten, entiteiten etc ontkent, maar hou alsjeblieft tenminste de mogelijkheid open dat er daadwerkelijk geestelijk iets mis is met het kind en dat het hallucinaties heeft, of dat er niets mis is, en het gewoon over een rijke fantasie beschikt.
Ik vind het een beetje eng, dat (tenminste zo lijkt het) blindelings de mening en tips van de mensen in dit topic gevolgd wordt. En ik kan er niets aan doen, maar ik moet hierbij denken aan Sylvia Millecam. Ze had kanker en was er heilig van overtuigd dat alternatieve geneeswijzen haar konden redden. Een bepaald groepje zweverige personen raadde haar dan ook af om naar een reguliere arts toe te stappen en een behandeling te ondergaan. Had ze dit wel gedaan, dan had ze wellicht nog geleefd.
Wat ik wil zeggen; geloof wat je wilt, maar verlies de realiteit niet uit het oog, en ga geen zaken uitsluiten waarvan je niet 100% zeker weet dat ze uit te sluiten zijn. Het gaat hier wel om je zoon.
quote:Als je dan vraagt aan je zoontje om de 'zwevende man' te omschrijven, voldoet die omschrijving dan ook aan jouw waarnemingen?
Op zaterdag 28 december 2002 16:59 schreef Mirage het volgende:
een heel verhaal
quote:IN dit geval ging het niet om iemand die normaliter om mij heen hangt.
Op zaterdag 28 december 2002 17:16 schreef American_Nightmare het volgende:[..]
Als je dan vraagt aan je zoontje om de 'zwevende man' te omschrijven, voldoet die omschrijving dan ook aan jouw waarnemingen?
Het bleek iemand te zijn die mijn man al " kende ".
En ja het was in dit geval dus geen fantasie ( waarvan ik vind dat op gelet moet worden..aangezien een hoopje kleren of een stuk speelgoed op de grond ook een " monster " kan worden... )
quote:En hoe weet je zeker dat het geen droom was?
Op zaterdag 28 december 2002 17:18 schreef Mirage het volgende:[..]
IN dit geval ging het niet om iemand die normaliter om mij heen hangt.
Het bleek iemand te zijn die mijn man al " kende ".
En ja het was in dit geval dus geen fantasie ( waarvan ik vind dat op gelet moet worden..aangezien een hoopje kleren of een stuk speelgoed op de grond ook een " monster " kan worden...
quote:Omdat ik hem ook waarnam ?
Op zaterdag 28 december 2002 17:19 schreef American_Nightmare het volgende:[..]
En hoe weet je zeker dat het geen droom was?
quote:weliswaar op een andere manier dan hij op dat moment.
Op zaterdag 28 december 2002 17:20 schreef Mirage het volgende:[..]
Omdat ik hem ook waarnam ?
quote:De topic opener ( daar borduur jij tenminste op voort )
Op zaterdag 28 december 2002 17:14 schreef American_Nightmare het volgende:
Sorry dat ik weer eens even weiger mee te zweven, maar wat mij eigenlijk tegen de borst stuit is wat hierboven gezegd wordt: "Neem hem in geen geval mee naar een psychiater of psycholoog".
lijkt mij redelijk haar verstand te gebruiken.
Tuurlijk... als er echt dingen zijn... arts raadplegen !! ALTIJD
maar in het geval van het jongetje waar haar post over ging.. tsja.. is niet iets waar j emee naar een psych gaat.
DIe posts zijn trouwens van heel lang terug. Ik ben benieuwd hoe het nu gaat.
quote:Ik wilde daar ook meteen op reageren, maar toen zag ik hoe oud die posting al is. Nu zie ik jouw antwoord wat wel recent is.
Op zaterdag 28 december 2002 17:14 schreef American_Nightmare het volgende:
Sorry dat ik weer eens even weiger mee te zweven, maar wat mij eigenlijk tegen de borst stuit is wat hierboven gezegd wordt: "Neem hem in geen geval mee naar een psychiater of psycholoog".
Het lijkt me inderdaad het beste om de jongen gewoon zijn gang te laten gaan en er niet te veel aandacht aan te schenken. Je wil niet te zeer benadrukken aan zo'n de jongen dat hij ofwel begaafd is dan wel een psychologisch probleem heeft. Kijk hoe het gaat, en pas als er echt problemen optreden (bijv angsten of een sterke focus op paranormaliteit in plaats van op de realiteit) iemand consulteren. En sluit dan ook zeker gediplomeerde vakmensen niet uit ten gunste van het paragnosten-circuit.
quote:Dat lijkt mij ook niet nee. Ik vraag me juist af of dat in sommige gevallen niet heel erg schadelijk kan zijn. Anyone?
Op zaterdag 28 december 2002 17:24 schreef Mirage het volgende:
maar in het geval van het jongetje waar haar post over ging.. tsja.. is niet iets waar j emee naar een psych gaat.
quote:Hoewel ik denk dat jij heel wat ervaring hebt op het gebied van het 'spirituele', denk ik niet dat jij jouw mening zou mogen gebruiken om haar af te raden om een arts op te zoeken. (Ik zeg niet dat jij dat hier doet, maar anderen deden dat wel in dit topic).
Op zaterdag 28 december 2002 17:24 schreef Mirage het volgende:[..]
Tuurlijk... als er echt dingen zijn... arts raadplegen !! ALTIJD
maar in het geval van het jongetje waar haar post over ging.. tsja.. is niet iets waar j emee naar een psych gaat.
Sterker nog; ondanks de ervaring met het 'onbekende' zoals iemand dat kan hebben, vind ik dat zo iemand ten eerste iemand dient aan te raden om naar een arts te gaan.
Stel je voor dat er daadwerkelijk iets lichamelijk aan de hand is met een kind, maar dat de moeder de oorzaak (op aanraden) zoekt in de spirituele hoek (weet ff niet hoe ik 't anders moet noemen). Het kind zou hierdoor onnodig schade op kunnen lopen of zelfs kunnen komen te overlijden.
Wat mij betreft moet het opzoeken van een paragnost etc altijd mogelijk zijn, maar pas NADAT is uitgesloten (en dus door een gediplomeerde arts) dat de oorzaken niet lichamelijk of psychisch zijn.
quote:Het kindje waar het om ging functioneerd normaal...
Op zaterdag 28 december 2002 18:38 schreef American_Nightmare het volgende:[..]
Hoewel ik denk dat jij heel wat ervaring hebt op het gebied van het 'spirituele', denk ik niet dat jij jouw mening zou mogen gebruiken om haar af te raden om een arts op te zoeken. (Ik zeg niet dat jij dat hier doet, maar anderen deden dat wel in dit topic).
Sterker nog; ondanks de ervaring met het 'onbekende' zoals iemand dat kan hebben, vind ik dat zo iemand ten eerste iemand dient aan te raden om naar een arts te gaan.
Stel je voor dat er daadwerkelijk iets lichamelijk aan de hand is met een kind, maar dat de moeder de oorzaak (op aanraden) zoekt in de spirituele hoek (weet ff niet hoe ik 't anders moet noemen). Het kind zou hierdoor onnodig schade op kunnen lopen of zelfs kunnen komen te overlijden.
Wat mij betreft moet het opzoeken van een paragnost etc altijd mogelijk zijn, maar pas NADAT is uitgesloten (en dus door een gediplomeerde arts) dat de oorzaken niet lichamelijk of psychisch zijn.
mogelijke opties kunnen dus zijn :
1 fantasie... kinderen hebben dat
2 paranormaal gevoelig ( wat 9 van de 10 kids zijn )
voor geen van beide ga je naar een psych... wat kan die eraan doen ?
Als het kindje niet normaal functioneerd in het normale bestaan.. Ja, dán raadpleeg je een psych.. je huisarts... en als je daar behoefte aan hebt ook nog een paragnost...
Zolang iemand goed functioneerd ga je hem niet het gevoel geven niet helemaal te zijn...
DAT gevoel geef je een kindje als je hem naar een psych stuurt...
Daarnaast geef je het gevoel dat ie " anders " is..
dát wekt juist abnormaal gedrag op..
Of het kind gaat de dingen verzwijgen met alle gevolgen van dien....
óf het kindje gaat er verder bij fantaseren...want het krijgt aandacht.. het krijgt alsmaar vragen.... en tsja als er continu vragen komen...dan geeft een kind wel antwoord.. hoe dan ook !
quote:Heeft u misschien wat onderbouwing voor de laatste opmerking? Een website of zo die daar wat dieper op in gaat?
Op zaterdag 28 december 2002 18:47 schreef Mirage het volgende:[..]
Het kindje waar het om ging functioneerd normaal...
mogelijke opties kunnen dus zijn :
1 fantasie... kinderen hebben dat
2 paranormaal gevoelig ( wat 9 van de 10 kids zijn )
quote:Kan inderdaad schadelijk zijn. Om meerdere redenen:
Op zaterdag 28 december 2002 18:31 schreef fokje het volgende:[..]
Dat lijkt mij ook niet nee. Ik vraag me juist af of dat in sommige gevallen niet heel erg schadelijk kan zijn. Anyone?
-Het komt in en dossier te staan, en zal als zodanig werkelijk alles kleuren. 'Oh kijk, als kleine jongen al naar een psych, zal wel weer zoiets zijn'. Want gebaande cq gedocumenteerde wegen inslaan is zoveel eenvoudiger dan van scratch af te gaan kijken wat er aan de hand is. Een dossier bestaat zelfs voor een belangrijk deel om die reden!
-Stel dat er nou eens echt een spirituele gewaarwording aan de orde is. Psychiatrie cq psychologie kan zeker op dergelijke jonge leeftijden nog helemaal niets, simpelweg omdat het theoretisch kader ontbreekt. Pestgevallen op school, gedragsstoornissn etc - daar kan men soms wat mee doen; maar dat speelt op latere leeftijd en staat hier geheel buiten. Sederende medicatie is het enige. Op die leeftijd? Ik zou er nooit aan beginnen...
-Er is geen sprake van een storing of ziekte of dysfunctioneren. Er is een angst, die de ouders voortreffelijk weggenomen en/of hanteerbaar gemaakt hebben. Waarom zou je externen iets laten doen wat de ouders ook kunnen doen?
quote:Stel je eens voor: Een kind heeft een hersentumor (cru voorbeeld, maar bijv een persoonlijkheidsstoornis hoort ook tot de mogelijkheden). Het heeft hier fysiek geen last van, en kan dus normaal functioneren. Echter psychisch zorgt de ziekte voor hallucinaties en waanbeelden. De ouders schrijven het toe aan het paranormale en raadplegen dus geen arts. Ondertussen wordt 't steeds erger en erger, tot het te laat blijkt om het kind nog te kunnen helpen.
Op zaterdag 28 december 2002 18:47 schreef Mirage het volgende:[..]
Zolang iemand goed functioneerd ga je hem niet het gevoel geven niet helemaal te zijn...
DAT gevoel geef je een kindje als je hem naar een psych stuurt...
Daarnaast geef je het gevoel dat ie " anders " is..
dát wekt juist abnormaal gedrag op..
Of het kind gaat de dingen verzwijgen met alle gevolgen van dien....
óf het kindje gaat er verder bij fantaseren...want het krijgt aandacht.. het krijgt alsmaar vragen.... en tsja als er continu vragen komen...dan geeft een kind wel antwoord.. hoe dan ook !
De openingspost spreekt (naar mijn idee) dan ook over een momentopname. Iemand die al jarenlang "dingen" ziet, zal heus geen tumor hebben. Een persoonlijkheidsstoornis (bijv (lichte) schizofrenie) hoort dan nog wel tot de mogelijkheden. Ik zeg absoluut niet dat dit altijd wel 't geval zal zijn, maar 't lijkt me van levensbelang om dit soort zaken als eerste uit te sluiten.
quote:Namelijk hierom: Een (uiteraard correcte) tijdige diagnose kan voorkomen dat problemen erger worden.
Op zaterdag 28 december 2002 18:53 schreef iteejer het volgende:[..]
-Er is geen sprake van een storing of ziekte of dysfunctioneren. Er is een angst, die de ouders voortreffelijk weggenomen en/of hanteerbaar gemaakt hebben. Waarom zou je externen iets laten doen wat de ouders ook kunnen doen?
quote:Dan ga je uit van een storing of ziekte/aandoening. Ik denk dat iemand als Mirage heel goed weet of er iets mis is of niet.
Op zaterdag 28 december 2002 18:58 schreef American_Nightmare het volgende:[..]
Namelijk hierom: Een (uiteraard correcte) tijdige diagnose kan voorkomen dat problemen erger worden.
[Dit bericht is gewijzigd door fokje op 28-12-2002 19:03]
quote:zo uit mijn hoofd niet, maar ga naar google... zoek er op paranormaliteit en kinderen / nieuwetijdskinderen of iets dergelijks.. dan vind je ongetwijveld een heleboel info ( in het nederlands )
Op zaterdag 28 december 2002 18:51 schreef Vibromass het volgende:[..]
Heeft u misschien wat onderbouwing voor de laatste opmerking? Een website of zo die daar wat dieper op in gaat?
Mijn eigen verklaring voor de stelling:
Kinderen zijn nog maar pas in deze wereld..
alles is nieuw en ze staan nog op " input " of " ontdek " mode.
Ze weten nog niet wat alles is..of hoe iets eruit hoort te zien.. hoe alles klinkt..voelt...wat ze met hun eigen lichaam kunnen enzovoort enzovoort...
ALLE input ontvangen ze dan nog met op en armen.
Ze voelen voor het eerst een velours stofje.. dát is raar...nieuw...even pak pak met de handjes... liefst gezichtje/ lipjes erlangs wrijven... alle kanten opdraaien... eventueel zelfs proeven...
Zo is het met alles... ze leren hoe paps eruit ziet..ze leren dat iets rond kan zijn... ( ze weten nog niet dat het zo heet..maar de vorm ) en hey !! er is iets dat hoeken heeft...
JAK !!! wat i sdat nu ???? een natte iets van oma...dat kusje wordt genoemd..
Dit alles nog accepterende maakt dat ze ook nog de input vanuit de andere " wereld " ( ? ) kunnen ontvangen. Meestal valt dit niet eens op. want de kinderen weten niet dat dit iets is wat paps en mams niet hebben..so why mention it.. daarbij komt nog dat kleine kinderen nog niet kunnen praten.
Dit is een zeer logische en vrij rationele verklaring
( waar ikzelf stellig van overtuigd ben dat dit de reden is )
Een bijkomende reden ( hangt er mijns inziens bijaan, maar is voor sommigen niet acceptable omdat ze niet geloven in een plek waar je bent vóór je geboren wordt... )
is,
je staat ook nog heel dicht bij het spirituele.. je ziel.. je echte zelf.. bij datgene wat je was vóórdat je in je lichaam kwam.
De zogenaamde geestes of zielewereld.
[Dit bericht is gewijzigd door Mirage op 28-12-2002 19:04]
Het is best heel moeilijk om ermee om te gaan als ouder zijnde die niet ziet, niet hoort en niet voelt wat je kind voelt.
Probeer er zo normaal mogelijk mee om te gaan, moedig het niet aan, maar ga er ook niet tegenin, neem het wel serieus.
En haal er hulp bij van iemand die dit uit de eerste hand kent, dit kan je niet zelf als je niet die gave's hebt, als je niet weet hoe het is om dat soort gave's te hebben.
Als je wilt kan ik je wel een mailadres geven van iemand die je kind kan helpen en bijstaan.
quote:En ik weet 100% zeker dat Mirage geen psychische stoornissen en/of ziektes kan diagnotiseren, zeker niet in een beginstadium.
Op zaterdag 28 december 2002 19:02 schreef fokje het volgende:[..]
Dan ga je uit van een storing of ziekte/aandoening. Ik denk dat iemand als Mirage heel goed weet of er iets mis is of niet.
Het is juist die vastberadenheid die ik eng vind bij (niet negatief bedoeld) 'jullie soort mensen'.
In feite houden jullie dus niet de mogelijkheid open dat iemand hallucinaties heeft, waar een fysieke oorzaak aan ten grondslag ligt.
quote:Tja, dat had ik dus al gedaan maar dan vind ik eigenlijk voornamelijke persoonlijke geocities en lycos websites en een keur aan kleine stichtingen en special interest groups met uiteenlopende theoriën, maar tot dusver geen bronnen die de veronderstelling aan een kritisch onderzoek onderwerpen hebben. Ik hoopte daarom dat jij misschien wat wist, omdat je het hier zo als een vaststaand feit presenteert.
Op zaterdag 28 december 2002 19:02 schreef Mirage het volgende:[..]
zo uit mijn hoofd niet, maar ga naar google... zoek er op paranormaliteit en kinderen / nieuwetijdskinderen of iets dergelijks.. dan vind je ongetwijveld een heleboel info ( in het nederlands )
quote:Met alle respect, ouders leggen observaties van het gedrag van kinderen meestal erg positief uit - in de zin van 'mijn kind is hoogbegaafd', of wellicht ook paranormaal begaafd voor diegenen die dat als een voordelige eigenschap zien - dat is niet altijd een substituut voor een objectieve kijk door een expert die bekend is met een brede reeks aan aandoeningen of afwijkingen.
Op zaterdag 28 december 2002 19:02 schreef fokje het volgende:[..]
Dan ga je uit van een storing of ziekte/aandoening. Ik denk dat iemand als Mirage heel goed weet of er iets mis is of niet.
Voor de zoveelste keer : EERST DANNY UITLOGGEN EN DAN MET JE EIGEN NICK INLOGGEN.
Sorry, ik kon het niet laten. 
quote:Ik kan me niet voorstellen dat je niet door zou hebben als moeder zijnde (en niet als een met-een-esoterisch-overgoten-sausje-moeder!) als het om een aandoening gaat of gewoon iets is wat met spiritualiteit van doen heeft. Dit ook juist omdat Mirage zelf ervaring ermee heeft.
Op zaterdag 28 december 2002 19:08 schreef American_Nightmare het volgende:[..]
En ik weet 100% zeker dat Mirage geen psychische stoornissen en/of ziektes kan diagnotiseren, zeker niet in een beginstadium.
Het is juist die vastberadenheid die ik eng vind bij (niet negatief bedoeld) 'jullie soort mensen'.
In feite houden jullie dus niet de mogelijkheid open dat iemand hallucinaties heeft, waar een fysieke oorzaak aan ten grondslag ligt.
Bovendien denk ik niet dat zo'n klein kind meteen wordt onderworpen aan een hersenscan oid. Daarbij vind ik dat je doktoren e.d. wel op een heel hoog voetstuk plaatst en de 'gewone man' als een waanzinnig domme naieveling.
quote:IEDER kind ziet dingen...puur alleen al omdat het een enorme fantasie heeft....
Op zaterdag 28 december 2002 19:08 schreef American_Nightmare het volgende:[..]
En ik weet 100% zeker dat Mirage geen psychische stoornissen en/of ziektes kan diagnotiseren, zeker niet in een beginstadium.
Het is juist die vastberadenheid die ik eng vind bij (niet negatief bedoeld) 'jullie soort mensen'.
In feite houden jullie dus niet de mogelijkheid open dat iemand hallucinaties heeft, waar een fysieke oorzaak aan ten grondslag ligt.
wil jij ieder kind naar een psych sturen ?
Bij het kindje van Wilgje waar jij het over had ( jij had he tniet eens over mijn zoontje ) was er niets zorgwekkends aan de hand verder.
Dan stuur je iemand niet naar een psych.
Bij mij in de brigklas zat een meisje.. dat meisje was depressief.. zelfmoordpogingen etc etc...
ze ging in eerste instantie naar ene maatschappelijk werkster.. uteindelijk zat ze bij een psych en kreeg gelijk medicijnen e.d... ze werd niet een sserieus genomen " want ze had al een verleden bij een psych "...
óók omdat ze als kindje paranormaal gevoelig was.
als he tniet nodig is.. niet doen, want je wordt er je hele leven op beoordeeld.. véroordeeld...
als er echt iets nie tpluis lijkt....tuurlijk, dan ga je naar alle verschillend soorten artsen die er zijn.. je laat het totaal beeld checken.. alle adviezen verzamel je. Maar hier is niets aan de hand.
quote:Waarom kun je als ouders niet met je kind meegroeien hierin? Je kunt het een gave noemen, zelf ga ik er meer van uit dat het iets is wat iedereen kan en in zich heeft. Zeker in contact met de eigen ouders. Ik ken uit eigen ervaring schrijnende gevallen van bv prenatale contacten tussen moeder en dochter, de moeder overleed bij de geboorte, en op een later tijdstip (jaren later) kreeg de dochter ineens allerlei beelden door uit die tijd, ze is er bijna aan onder door gegaan.
Op zaterdag 28 december 2002 19:04 schreef erodome het volgende:
En haal er hulp bij van iemand die dit uit de eerste hand kent, dit kan je niet zelf als je niet die gave's hebt, als je niet weet hoe het is om dat soort gave's te hebben.
Deskundigen helpen bij zoiets niet, je moet het zien, letterlijk ZIEN. En dat kunnen de ouders als beste; ook in dit geval bleek de vader de sleutel.
quote:sorry, dat was ik
Op zaterdag 28 december 2002 19:19 schreef Vibromass het volgende:
Mis ik hier nu niet een post van Danny waar ik net op wilde reageren die hier net nog achter stond of was dat een paranormale ervaring?
zit ff niet thuis, ben weggejaagd..
Jullie zeggen, dat "mensen als" Mirage zo eng vastberaden zijn.
Dat zijn jullie in feite ook.
Ze zegt toch niet, dat het kind perse paranormaal begaafd is?
Het kan ook fanatasie zijn. Een imaginary friend.
Jullie blijven zeggen, dat het ook iets lichamelijks kan zijn.
Zou het kind dan niet meer "rare" dingen doen?
Af en toe praten over iemand in de kamer, een vriendje, is dat nu zo erg?
Er zijn zoveel kinderen die dit hebben. En met 9 van de 10 is er echt niets aan de hand, hoor.
Om ze nu mee te slepen naar een psych, lijkt me erg overdreven.
Dat zou juist heel negatief kunnen uitpakken.
Zo te horen kunnen paps en mams het prima oplossen.
quote:Heel lief !!
Op zaterdag 28 december 2002 19:04 schreef erodome het volgende:
Mijn zoontje van 3 is paranormaal begaafd, op dit moment iig, of het zo blijft kan niemand zeggen.Het is best heel moeilijk om ermee om te gaan als ouder zijnde die niet ziet, niet hoort en niet voelt wat je kind voelt.
Probeer er zo normaal mogelijk mee om te gaan, moedig het niet aan, maar ga er ook niet tegenin, neem het wel serieus.
En haal er hulp bij van iemand die dit uit de eerste hand kent, dit kan je niet zelf als je niet die gave's hebt, als je niet weet hoe het is om dat soort gave's te hebben.
Als je wilt kan ik je wel een mailadres geven van iemand die je kind kan helpen en bijstaan.
De psych discussie was gebaseerd op Wilgjes zoontje.. ik geloof niet dat wilgje hier nog leest... ( zijn posts van lang geleden )
Wat mijn eigen zoontje betreft weet ik heel goed wat er is.
Het verschil tussen fantasie en niet fantasie kan ik ook heel goed inschatten meen ikzelf.
Mede door mijn opleiding en werkervaring met kinderen.
Nogmaals zowel paranormale ervaringen als fantasie bij een kind zijn géén slechte dingen.
Het enige is dat als de paranormale gevoeligheid aanhoudt je even in de gaten moet houden of he topgroeiende kind ermee om kan gaan of niet.
Is dit laatste het geval, dan is het verstandig begeleiding te zoeken.
quote:Ga er mee om zoals je nu doet;
Op zondag 16 september 2001 20:49 schreef Wilgje het volgende:
Met het risico geguusd te worden plaats ik toch dit topic omdat ik echt niet weet wat ik er mee aan moet.Zoals enkelen van jullie weten heb ik een schat van een zoon van 10 jaar. Opstandig, eigenzinnig, soms heel wijs en soms heel erg gek.
Een aantal maanden geleden heeft hij zelf een soort orakel gemaakt met briefjes die je op z'n kop neer moest leggen en het werkte nog ook. Een klein tijdje terug waren we in een stenenwinkel waar hij graag een klein kristallen bolletje uitkoos. Hij kreeg hem en een paar dagen later vertelde hij me dat er antwoorden in de bol zaten.
Daar ben ik in zoverre op ingegaan dat ik gezegd heb dat ik dat handig vond, meer niet eigenlijk.
Maar vanavond kwam hij naar me toe met het volgende en ik weet dus echt niet wat ik hier nou mee aan moet...Hij vertelde dat op zijn slaapkamer bij zijn vader geesten zitten. Hij zag dan een zwarte schaduw en kreeg het ineens heel erg koud.
Ik wil het niet afdoen als onzinnig, hij ziet dit echt. Maar hoe serieus moet ik hiermee omgaan? Als ik er te serieus op inga wordt hij misschien heel erg bang en als ik er niet serieus genoeg op inga denkt hij dat ik 'm niet geloof.
Hoe ga je met kinderen om die meer zien en voelen als anderen?
Daar ben ik in zoverre op ingegaan dat ik gezegd heb dat ik dat handig vond, meer niet eigenlijk
Zo dus.
Ze raken het vaak weer kwijt, om het op oudere leeftijd weer terug te krijgen(45 á 50 jaar).
Er is niets mis mee!
Als ik er te serieus op inga wordt hij misschien heel erg bang en als ik er niet serieus genoeg op inga denkt hij dat ik 'm niet geloof.Je hoeft hem ook niet te geloven maar vertel hem dat niet iedereen die dingen ziet enzo!
quote:precies !
Op zaterdag 28 december 2002 19:22 schreef MUUS het volgende:
Okay, my two cents nu dan even.
Jullie blijven zeggen, dat het ook iets lichamelijks kan zijn.
Zou het kind dan niet meer "rare" dingen doen?
Af en toe praten over iemand in de kamer, een vriendje, is dat nu zo erg?
Daarnaast zolang het over een vriendje/ meneer of andere dinge blijft gaan.. no prob lijkt mij.
Zodra je kindje ook andere " gebreken " begint te krijgen.. bijvoorbeeld de deur in eens een kopje thee noemt ( ffe overdreven ) inderdaad ! DAT is een hallucinerend iets/ foutieve benaming waar je wél mee naar een arts zou moeten gaan.
Ik wil nu nog even opmerken dat ik met het " ophalen van dit topic " eigenlijk hoopte op meer inhoudelijke reacties... dus andere ervaringen... of zelfs een reactie van Wilgje.. aangezien ik erg nieuwsgierig ben hoe het nu is met haar zoontje en haar.
Daarnaast valt het mij op dat sommige user dingen door elkaar halen.
Mijn zoontje is geen spraken van een probleem.
TOen de " Wilgje " discussie nog bezig was is er gesproken over het wel of niet naar een psych gaan...
heeft niets met mij te maken. Behalve dat ik erachter sta dat het onzin is in dit geval.
quote:Ik noem het een gave omdat het nu eenmaal zo heet, het is een rotnaam die totaal niet klopt, elke gave is net zo goed een vloek...
Op zaterdag 28 december 2002 19:19 schreef iteejer het volgende:[..]
Waarom kun je als ouders niet met je kind meegroeien hierin? Je kunt het een gave noemen, zelf ga ik er meer van uit dat het iets is wat iedereen kan en in zich heeft. Zeker in contact met de eigen ouders. Ik ken uit eigen ervaring schrijnende gevallen van bv prenatale contacten tussen moeder en dochter, de moeder overleed bij de geboorte, en op een later tijdstip (jaren later) kreeg de dochter ineens allerlei beelden door uit die tijd, ze is er bijna aan onder door gegaan.
Deskundigen helpen bij zoiets niet, je moet het zien, letterlijk ZIEN. En dat kunnen de ouders als beste; ook in dit geval bleek de vader de sleutel.
Het is iets wat je in je hebt, het maakt je niet bijzonderder dan elk ander, de een is goed in wiskunde, de ander kan dingen zien, niets meer, niets minder.
Je kan hierin als ouders maar heel moeilijk meegroeien omdat je niet kan bevatten wat je kind meemaakt, daar heb je hulp bij nodig.
Als jij een geestelijk gehandicapt kind hebt en je wilt dat deze zich ten volle ontplooid heb je daar hulp bij nodig, je kan dat als ouders zijnde niet helemaal zelf.
Als je een kind hebt en een gave voor piano spelen zoek je ook een goede pianoleraar op en ga je niet zelf bezig(als je niet goed kan pianospelen).
Als je kind verrotte tanden heeft ga je ook naar een tandarts en ga je niet zelf boren en vullen..
Het is geen schande om hulp te vragen het geeft alleen aan dat je als ouder zijnde het beste voor je kind wilt.
Ik ken een aantal mensen(hele serieuse mensen die al vele kinderen hiermee geholpen hebben) die gelijk kunnen "zien" of een kind idd paranormaal is, die hem af kunnen sluiten als dat echt nodig is(stel je voor je hebt een kind dat om de haverklap in grote paniek is over wat hij/zij ziet, die daar ongelukkig van word).
Die het kind kunnen begeleiden om zelf goed om te gaan met de "gave", die het kind kunnen leren zich af te sluiten(waardoor het kind een keuze krijgt, iets wat vaak pas op late leeftijd gebeurt na vele jaren van worsteling met de "gave's die het betreffende mens heeft), die het kind kunnen leren hoe ermee om te gaan.
Terwijl ze het kind toch met beide voetjes op aarde houden en er geen zweeftypjes van maken, zodat het kind in beide werelden(want een kind dat paranormaal is heeft 2 werelden) goed kan lopen en functioneren.
Dat kan je echt niet zelf als je niet die ervaring hebt.
Je bent er als ouder zijnde zelf ook bij en je groeit met je kind mee, de begeleiding die je kind krijgt is er ook voor de ouders dus, de ouders word ook geleerd hoe ermee om te gaan.....
Gewoon lekker je kindje observeren.. goed in de gaten houden.. luisteren naar wat hij zegt..
saampjes de boel " warm en veilig " maken en houden...
en niet aan wakkeren... centraal stellen.. gewoon accepteren verder niets.
Ook niet ontplooien.. ik denk dat als het ment to be is dat je kindje er iets mee doet.. of dat he tnodig is.... dan blijkt dat vanzelf wel.
Tegen die tijd is het vroeg genoeg om desnoods begeleiding te zoeken. Zolang je kindje en jij er zelf uit komen..
alles accepteren en alles lekker " veilig " voelt.. no prob !!
Op het memnt dat je kindje erg veel angsten heeft of dat dingen te snel gaan... ( ikzelf denk overigens dat het zichzelf aardig proportioneerd ) dan is het natuurlij kwel zaak je kindje af te laten sluiten... maar ook dit kan je samen doen.
De kaasstolp van oma is goed van pas gekomen !!
Een héle grote uitvoering daarvan zetten we saampjes ove rhem heen als dat nodig is.. dan vullen we hem met een heleboel licht.. en het is nog een gezellig " spelletje " ok
Resultaat... kindje voelt zich veiliger.. afgesloten...etc etc...
Waar kinderen zo bang worden van wat ze meemaken dat ze ook de "goede" dingen die ze meemaken niet meer kunnen accepteren, zelfs dat maakt ze bang.
Mijn zoontje heeft maar heel weinig last van zijn "gave", maar als hij er last van heeft is het goed mis.
Dan heb je het echt over een gillend kind(en niet "gewoon" gillen, echt krijsen van angst), helemaal in paniek die zover mogelijk weg probeert te komen van wat hij ziet, ook al moet hij daarvoor tegen de muur opkruipen....
Ik heb alle kanten onderzocht(zonder hem daarmee lastig te vallen), van parvor noctarus(nachtelijke angsten, komt bij redelijk veel kinderen weleens voor) tot het paranormale.
Maar bij mijn zoontje loopt het de spuigaten niet uit, over het algemeen heeft hij juist veel lol met wat hij ziet, vind het iig niet eng.
Ik ga er heel normaal mee om, het is zo, ik maak er niets bijzonders van, ik accepteer wat hij heeft.
Ik vraag hem nergens om, als hij ergens mee komt doet hij dat uit zichzelf, en zo moet het ook zijn.
En dan maak ik er zelfs geen overdreven drama's van, hij mag het vertellen erover tekenen enzo, maar het word gewoon als normaal beschouwd.
Dit is ook volgens de ervaren mensen de manier om ermee om te gaan, er niets bijzonders van maken en het kind zichzelf laten zijn, niets stimuleren, maar ook niet afwijzen.
Mijn zoon is inmiddels bijna 12 en het gaat uitstekend met hem. Hij heeft geen orakels oid. meer gemaakt in de tussentijd, maar die geesten ziet hij nog wel regelmatig.
Daar is ie niet meer bang voor, zijn "sterretje" werkt nog steeds. Ik heb hem wel eens gevraagd of hij probeert om met die geesten te praten, om te kunnen vragen waarom ze bij hem op bezoek komen. Hij zei dat ie dat wel geprobeerd had, maar dat ze niet reageerden. Ook het wegsturen lukte hem niet. Dus op momenten dat hij er echt last van heeft en hij het gevoel heeft dat zijn bescherming in de vorm van dat sterretje niet werkt roept hij mij op zijn kamer om hem te helpen, wat ik ook doe. Ik voel dan ook dat wij niet alleen op zijn kamer zijn, maarik zie verder niets. Dan vraag ik die geesten om mijn zoon lekker te laten gaan slapen en hem verder met rust te laten. Dat werkt. Ze vertrekken dan en mijn zoon kan dan lekker gaan slapen.
Naar een psych of een paragnost ben ik niet geweest, niet met en niet zonder hem. Het voelt voor mij niet juist aan, dan doe ik het ook niet.
quote:Goed om te horen !
Op zaterdag 28 december 2002 22:49 schreef Wilgje het volgende:
Ik lees nog wel degelijk mee, ondanks dat ik niet (vaak) meer post.Mijn zoon is inmiddels bijna 12 en het gaat uitstekend met hem. Hij heeft geen orakels oid. meer gemaakt in de tussentijd, maar die geesten ziet hij nog wel regelmatig.
Daar is ie niet meer bang voor, zijn "sterretje" werkt nog steeds. Ik heb hem wel eens gevraagd of hij probeert om met die geesten te praten, om te kunnen vragen waarom ze bij hem op bezoek komen. Hij zei dat ie dat wel geprobeerd had, maar dat ze niet reageerden. Ook het wegsturen lukte hem niet. Dus op momenten dat hij er echt last van heeft en hij het gevoel heeft dat zijn bescherming in de vorm van dat sterretje niet werkt roept hij mij op zijn kamer om hem te helpen, wat ik ook doe. Ik voel dan ook dat wij niet alleen op zijn kamer zijn, maarik zie verder niets. Dan vraag ik die geesten om mijn zoon lekker te laten gaan slapen en hem verder met rust te laten. Dat werkt. Ze vertrekken dan en mijn zoon kan dan lekker gaan slapen.Naar een psych of een paragnost ben ik niet geweest, niet met en niet zonder hem. Het voelt voor mij niet juist aan, dan doe ik het ook niet.