een bekende van mij, waar ik wel aardig goed mee praat hierover, heeft dit een behoorlijke tijd gedaan, ze was er iets van 3 maanden mee gestopt, maar gisteravond heeft ze het weer gedaan en nu heeft ze zoiets van: "ach, nu kan ik netzogoed weer helemaal beginnen"
en ik voel me enigszins verantwoordelijk om haar ervan te weerhouden
anders gaat het subiet weer op slot!
quote:waar is het dan wel voor, als je er niet over mag pratenOp donderdag 25 november 2004 17:16 schreef Frenkie het volgende:
en weer open. dit topic is dus niet om ervaringen van automutilanten te delen
anders gaat het subiet weer op slot!
quote:Blijf zeggen dat het zo goed is dat ze er al drie maanden mee gestopt was. Er is niets verloren met een kleine 'terugval'. Gewoon weer vol goede moed vooraan beginnen. Ze zal nog wel vaker 'de fout ingaan'.... Blijf haar zeggen dat ze het wel kan, dat ze al zo ver was enzo...Op donderdag 25 november 2004 16:15 schreef P8 het volgende:
Ik zal maar meteen to the point komen:
een bekende van mij, waar ik wel aardig goed mee praat hierover, heeft dit een behoorlijke tijd gedaan, ze was er iets van 3 maanden mee gestopt, maar gisteravond heeft ze het weer gedaan en nu heeft ze zoiets van: "ach, nu kan ik netzogoed weer helemaal beginnen"
en ik voel me enigszins verantwoordelijk om haar ervan te weerhouden
quote:Waarom zou jij je er verantwoordelijk over moeten voelen? Het is haar keus en hoe graag je zou willen, jij bent niet in de positie om haar te dwingen ermee te stoppen.Op donderdag 25 november 2004 16:15 schreef P8 het volgende:
Ik zal maar meteen to the point komen:
een bekende van mij, waar ik wel aardig goed mee praat hierover, heeft dit een behoorlijke tijd gedaan, ze was er iets van 3 maanden mee gestopt, maar gisteravond heeft ze het weer gedaan en nu heeft ze zoiets van: "ach, nu kan ik netzogoed weer helemaal beginnen"
en ik voel me enigszins verantwoordelijk om haar ervan te weerhouden
Wel kun je haar helpen door erover te praten, of haar tips te geven om ermee te stoppen en haar aanmoedigen door te zeggen dat het goed van haar is dat ze het al lang niet meer gedaan heeft.
Misschien kun je haar zover krijgen om ermee naar de dokter te gaan, maar pas op dat het niet ook jouw probleem wordt.
quote:En dus maar niets doen? Enig idee hoe slecht je je dan gaat voelen? Dat lijkt me nou niet echt handig...Op donderdag 25 november 2004 17:20 schreef Blinky het volgende:
[..]
Waarom zou jij je er verantwoordelijk over moeten voelen? Het is haar keus en hoe graag je zou willen, jij bent niet in de positie om haar te dwingen ermee te stoppen.
Wel kun je haar helpen door erover te praten, of haar tips te geven om ermee te stoppen.
Misschien kun je haar zover krijgen om ermee naar de dokter te gaan, maar pas op dat het niet ook jouw probleem wordt.
Hoe ernstig zijn haar verwondingen ? oppervlakkig ? kerven waarop littekens ontstaan of tegen het suicidale aan ?
quote:dat doe ik, maar ze heeft nu zo'n muur om zich heen gebouwd zeg maar. En ik kan haar niet meer bereiken (in de zin van tot haar doordringen). Volgens mij zit ze ook de hele tijd in zo'n roes nu.Op donderdag 25 november 2004 17:19 schreef ANGE het volgende:
[..]
Blijf zeggen dat het zo goed is dat ze er al drie maanden mee gestopt was. Er is niets verloren met een kleine 'terugval'. Gewoon weer vol goede moed vooraan beginnen. Ze zal nog wel vaker 'de fout ingaan'.... Blijf haar zeggen dat ze het wel kan, dat ze al zo ver was enzo...
en nog bedankt dat ie weer open mocht
quote:lees anders even het modtopic, staan dingen duidelijker gemeldOp donderdag 25 november 2004 17:17 schreef pieter_pontiac het volgende:
[..]
waar is het dan wel voor, als je er niet over mag praten
quote:Feitelijk kan ze niets doen om haar te dwingen. Wel kan ze handreikingen doen om te proberen dat ze er zelf mee wil stoppen. En er vertrouwelijk over kunnen praten met iemand noem ik niet niks.Op donderdag 25 november 2004 17:22 schreef ANGE het volgende:
[..]
En dus maar niets doen? Enig idee hoe slecht je je dan gaat voelen? Dat lijkt me nou niet echt handig...
Als je iets laat voor een ander, hoewel het je aan de zelfmotivatie ontbreekt, lijkt een terugval me veel eerder voorkomelijk dan dat je stopt omdat je het zelf wilt.
Ik heb ook een kennis gehad die dat deed... Wat ik gedaan heb, wat redelijk werkte, is veel praten, lange gesprekken, proberen te ondekken waarom ze het doet... en dan daar aan werken. Alleen proberen te stoppen met automutilatie is symtoom bestrijding, niet oorzaak bestrijding.
verder inderdaad, het niet snijden belonen met complimenten, kleinigheidjes, dat soort dingen, en je mag ook best laten merken dat je teleurgestelt bent als ze het wel doet... maar, laat dan ook meteen duidelijk merken dat je haar toch nog blijft steunen.
quote:Ik ken dat. Misschien zal het nu ook niet zo doordringen, maar reken maar dat het wél doordringt als je niets doet. Dat ze zich dan ontzettend in de steek gelaten zal voelen.... Blinky zei het, het is niet jouw probleem, maar laat haar nu iig niet zakken. Hou haar een beetje in de gaten. Praat met haar, laat haar merken dat je trots bent op haar vanwege die drie maanden en dat je er voor haar bent.Op donderdag 25 november 2004 17:22 schreef P8 het volgende:
[..]
dat doe ik, maar ze heeft nu zo'n muur om zich heen gebouwd zeg maar. En ik kan haar niet meer bereiken (in de zin van tot haar doordringen). Volgens mij zit ze ook de hele tijd in zo'n roes nu.
en nog bedankt dat ie weer open mocht
quote:Maar ze wil er dus juist wel mee stoppen, neem ik aan. Ze was al drie maanden gestopt. En ook al ben je dat, dan nog kun je weer even terugvallen. Het is eigenlijk een soort van verslaving. En dan heb je wel eens een terugval. En dan is het zo ontzettend belangrijk dat er mensen zijn die er voor je zijn, die trots op je zijn, die van je houden. Als die mensen dan niets doen, voel je je zo ontzettend in de steek gelaten. En dan is het idd van: Wat zou het ook? Het maakt toch niet uit. Het kan toch niemand iets schelen. En ja, voordat je het weet, zijn er nieuwe krassen...Op donderdag 25 november 2004 17:24 schreef Blinky het volgende:
[..]
Feitelijk kan ze niets doen om haar te dwingen. Wel kan ze handreikingen doen om te proberen dat ze er zelf mee wil stoppen.
Als je iets laat voor een ander, hoewel het je aan de zelfmotivatie ontbreekt, lijkt een terugval me veel eerder voorkomelijk dan dat je stopt omdat je het zelf wilt.
quote:kennelijk heeft ze dit ook gelijk aan jou medegedeeld;Op donderdag 25 november 2004 16:15 schreef P8 het volgende:
en ik voel me enigszins verantwoordelijk om haar ervan te weerhouden
oftewel, jouw reactie is voor haar belangrijk.. waarschijnlijk is het zo dat ze op deze manier jouw 'verantwoordelijkheids-gevoelens' kan testen, juist je geschokte reactie is een teken dat je nog veel voor haar voelt ..
Ik zou zelf aanraden om haar duidelijk te maken dat je met haar #self-mutilatie' niks van doen wil hebben, je wilt het niet horen, en als ze het je vertelt zal je er verder niet op reageren..
als ze wil weten of je gevoelens voor haar hebt, moet ze leren dat gewoon te vragen ..
Dat lijkt hard, maar juist je 'ik-ga-wel-even-helpen' kan sterk als een bevestiging van het gedrag gaan gelden, immers je geeft aandacht aan haar als ze dat doet.
en automutilatie is in princiepe ook niet zo verschrikkelijk als het klinkt, zolang ze maar niet van die echte zelfmoordgedachtes of pogingen erbij krijgt,
maar iemand die geestelijk zo erg slecht in dr vel zit is wel moeilijk om op te fleuren. wees er gewoon voor haar, ga haar geen overdreven veel aandacht geven oid want voor je het weet zit jij ook met de problemen.
en hoe je dat specifiek kan aanpakken..weet ik niet. maar honderdduizenden websites online die dat allemaal wel weten...
quote:Oke. Waren we het toch eens.Op donderdag 25 november 2004 17:29 schreef Blinky het volgende:
Even voor de duidelijkheid: ik bedoelde niet niets doen in de zin van iemand in zijn sop gaar laten koken, ik bedoel dat je haar niet kunt dwingen. Wel kun je door middel van gesprekken kijken waarom ze het doet en kijken óf je hulp kunt bieden bij het stoppen ermee.
quote:Er mee stoppen is een belangrijke stap naar het 'beter in je vel zitten'. Op het moment dat je niet meer steeds op deze manier vlucht voor je problemen, ga je ze onder ogen zien en ga je eraan werken. Dus het stoppen is juist wel erg belangrijk.Op donderdag 25 november 2004 17:29 schreef releaze het volgende:
ze houdt daar pas mee op als ze zelf lekkerder in dr vel zit, het is een makkelijke "bevredigende" vluchtweg.. je moet niet zozeer proberen de automutilatie aan te pakken, maar gewoon, haar helpen met haar problemen. automutilatie is maar een.. gevolg, bijzaak, van haar echte problemen.
en automutilatie is in princiepe ook niet zo verschrikkelijk als het klinkt, zolang ze maar niet van die echte zelfmoordgedachtes of pogingen erbij krijgt,
maar iemand die geestelijk zo erg slecht in dr vel zit is wel moeilijk om op te fleuren. wees er gewoon voor haar, ga haar geen overdreven veel aandacht geven oid want voor je het weet zit jij ook met de problemen.
en hoe je dat specifiek kan aanpakken..weet ik niet. maar honderdduizenden websites online die dat allemaal wel weten...
quote:Precies. Daar doelde ik ook op. Gesprekken waaruit blijkt dat je het goed vindt en dat je hulp wilt/kunt bieden als dat nodig is, om samen een oplossing te zoeken. Nu vraag ik me af hoever TS zich hier voor wil/kan inzetten, omdat er wordt gesproken over een 'bekende' .Op donderdag 25 november 2004 17:28 schreef ANGE het volgende:
[..]
Maar ze wil er dus juist wel mee stoppen, neem ik aan. Ze was al drie maanden gestopt. En ook al ben je dat, dan nog kun je weer even terugvallen. Het is eigenlijk een soort van verslaving. En dan heb je wel eens een terugval. En dan is het zo ontzettend belangrijk dat er mensen zijn die er voor je zijn, die trots op je zijn, die van je houden. Als die mensen dan niets doen, voel je je zo ontzettend in de steek gelaten. En dan is het idd van: Wat zou het ook? Het maakt toch niet uit. Het kan toch niemand iets schelen. En ja, voordat je het weet, zijn er nieuwe krassen...
quote:het is niet iets wat als eerste moet ophouden eer dat je aan jezelf kan werken.Op donderdag 25 november 2004 17:33 schreef ANGE het volgende:
[..]
Er mee stoppen is een belangrijke stap naar het 'beter in je vel zitten'. Op het moment dat je niet meer steeds op deze manier vlucht voor je problemen, ga je ze onder ogen zien en ga je eraan werken. Dus het stoppen is juist wel erg belangrijk.
ik denk dat daar toch een beter zelfbeeld etc voor nodig is, en al een basis om op een andere manier met je gevoelens om te gaan, voordat je met snijden stopt. je moet al een uitweg ergens hebben, lijkt mij
quote:Door ermee te stoppen geef je aan dat je uit die cirkel wilt stappen. Dat je daadwerkelijk iets wilt gaan veranderen. Dat je niet meer wegloopt voor je problemen, maar ze aan wilt pakken. Dat je het aandurft om alles te voelen wat je voelt. Tenminste, dat is wat ik denk.Op donderdag 25 november 2004 17:40 schreef releaze het volgende:
[..]
het is niet iets wat als eerste moet ophouden eer dat je aan jezelf kan werken.
ik denk dat daar toch een beter zelfbeeld etc voor nodig is, en al een basis om op een andere manier met je gevoelens om te gaan, voordat je met snijden stopt. je moet al een uitweg ergens hebben, lijkt mij
dit zullen een aantal mensen een beetje raar vinden waarschijnlijk, maar zij is mijn nichtje van 14, ik wist dat zij het deed omdat ik het zag (onderarmen). en via via heb ik een hele tijd terug toen haar emailadres weten te ritsen bij iemand, omdat ik met haar hierover wou praten (ik heb zelf ook een tijdje niet echt lekker in mn vel gezeten). zodoende hebben wij wel aardig wat hierover gepraat.
Maar een vriend van haar uit frankrijk had beloofd om in 2005 zomervakantie langs te komen als ze tot die tijd niet in zichzelf zou hebben gesneden. Dat was voor haar de houvast om het niet meer te doen. Ik kan haar moeilijk mijn houvast opdringen omdat ik een andere reden had voor het kapot maken van mezelf.
Ik heb haar ook niet direct geholpen met de poging om te stoppen die eerste keer. Ze stopte ook niet voor mij. Wat we wel deden waren ervaringen uitwisselen (in de zin van hoe wij dingen interpreteerden hierover, niet het snijden zelf). misschien heb ik haar geholpen door haar te laten merken dat ze niet de enige was die zoiets heeft (gehad).
maar toch voel ik me nu enigszins verplicht om haar meer te helpen, maar ik weet niet hoe
quote:Praten. Spreek met haar af dat ze jou kan bellen op het moment dat ze op het punt staat weer te snijden. En praat dan met haar over wat ze voelt, over hoe ze daar mee om kan gaanOp donderdag 25 november 2004 17:42 schreef P8 het volgende:
een aantal mensen hebben mijn relatie met haar verkeerd geinterpreteerd.
dit zullen een aantal mensen een beetje raar vinden waarschijnlijk, maar zij is mijn nichtje van 14, ik wist dat zij het deed omdat ik het zag (onderarmen). en via via heb ik een hele tijd terug toen haar emailadres weten te ritsen bij iemand, omdat ik met haar hierover wou praten (ik heb zelf ook een tijdje niet echt lekker in mn vel gezeten). zodoende hebben wij wel aardig wat hierover gepraat.
Maar een vriend van haar uit frankrijk had beloofd om in 2005 zomervakantie langs te komen als ze tot die tijd niet in zichzelf zou hebben gesneden. Dat was voor haar de houvast om het niet meer te doen. Ik kan haar moeilijk mijn houvast opdringen omdat ik een andere reden had voor het kapot maken van mezelf.
Ik heb haar ook niet direct geholpen met de poging om te stoppen die eerste keer. Ze stopte ook niet voor mij. Wat we wel deden waren ervaringen uitwisselen (in de zin van hoe wij dingen interpreteerden hierover, niet het snijden zelf). misschien heb ik haar geholpen door haar te laten merken dat ze niet de enige was die zoiets heeft (gehad).
maar toch voel ik me nu enigszins verplicht om haar meer te helpen, maar ik weet niet hoe
quote:Je zit in een moeilijk parket. Ik snap je dillemma en juist omdat ze pas 14 is vraag ik me ook af of het niet voor haar (UITEINDELIJK) beter is als haar ouders hiervan op de hoogte zijn, ik neem aan dat ze dat niet zijn. Als er redenen zijn waarom haar ouders het niet weten zou ik proberen om er met een professioneel iemand over te praten.Op donderdag 25 november 2004 17:42 schreef P8 het volgende:
een aantal mensen hebben mijn relatie met haar verkeerd geinterpreteerd.
dit zullen een aantal mensen een beetje raar vinden waarschijnlijk, maar zij is mijn nichtje van 14, ik wist dat zij het deed omdat ik het zag (onderarmen). en via via heb ik een hele tijd terug toen haar emailadres weten te ritsen bij iemand, omdat ik met haar hierover wou praten (ik heb zelf ook een tijdje niet echt lekker in mn vel gezeten). zodoende hebben wij wel aardig wat hierover gepraat.
Maar een vriend van haar uit frankrijk had beloofd om in 2005 zomervakantie langs te komen als ze tot die tijd niet in zichzelf zou hebben gesneden. Dat was voor haar de houvast om het niet meer te doen. Ik kan haar moeilijk mijn houvast opdringen omdat ik een andere reden had voor het kapot maken van mezelf.
Ik heb haar ook niet direct geholpen met de poging om te stoppen die eerste keer. Ze stopte ook niet voor mij. Wat we wel deden waren ervaringen uitwisselen (in de zin van hoe wij dingen interpreteerden hierover, niet het snijden zelf). misschien heb ik haar geholpen door haar te laten merken dat ze niet de enige was die zoiets heeft (gehad).
maar toch voel ik me nu enigszins verplicht om haar meer te helpen, maar ik weet niet hoe
Stel dat ze een keer te hard snijdt... dan zit jij met een levenslang schuldgevoel lijkt me en het is eeuwig jammer voor zo'n meisje.
Alleen is dat wel een overwegign waard want je nichtje zal het je niet in dank afnemen.
Misschien kun je erover denken om het er met jouw ouders over te hebben als jullie relatie goed is zodat misschien in de eerste instantie niet duidelijk zal worden dat jij de klokkenluider bent.
http://www.angelfire.com/rpg/automutilatie/
quote:die zijn op de hoogte. ze heeft ook psychologische hulp gehad van professionele psychologen en psychiatersOp donderdag 25 november 2004 17:58 schreef Blinky het volgende:
[..]
Je zit in een moeilijk parket. Ik snap je dillemma en juist omdat ze pas 14 is vraag ik me ook af of het niet voor haar (UITEINDELIJK) beter is als haar ouders hiervan op de hoogte zijn, ik neem aan dat ze dat niet zijn. Als er redenen zijn waarom haar ouders het niet weten zou ik proberen om er met een professioneel iemand over te praten.
quote:Dan is het tijd ze nogmaals op de hoogte te stellen.Op donderdag 25 november 2004 18:05 schreef P8 het volgende:
[..]
die zijn op de hoogte. ze heeft ook psychologische hulp gehad van professionele psychologen en psychiaters
quote:Dat lijkt me ook. En blijf met haar praten!!Op donderdag 25 november 2004 18:11 schreef Blinky het volgende:
[..]
Dan is het tijd ze nogmaals op de hoogte te stellen.
Praten, waarover...zo van....nou, waarom doe je dat....antwoord van....om mijn geestelijke pijn niet te voelen. Nou dan zeg je van, ga je angsten en pijnen maar eens onder ogen en doe daar wat aan inplaats van vluchtroutes te volgen.
Ik zie mensen die zichzelf snijden als mensen die en makkelijke route volgen in processen. En het is de oplossing niet. Tis makkelijk gezet zo'n kras maar het zorgt niet voor genezing. Zoals ik al zei, een vlucht route van de "werkelijke" pijn.
Ik heb me nog nooit bekrast maar geef gewoon een theorie waarom ze het zouden doen. Ergens moet een reden zijn.
quote:Hoe kom je daarbij?Op donderdag 25 november 2004 19:17 schreef Dromenvanger het volgende:
Die pijn zit volgens mij te diep en daar kun je niet over praten, die mensen dienen zelf een oplossing te vinden. Je praat hier niet over een depressie of wat dan ook, dit is erger. Wat zich afspeelt binnen die mensen, who knows? In ieder geval is er ergens gigantische kortsluiting.
Praten, waarover...zo van....nou, waarom doe je dat....antwoord van....om mijn geestelijke pijn niet te voelen. Nou dan zeg je van, ga je angsten en pijnen maar eens onder ogen en doe daar wat aan inplaats van vluchtroutes te volgen.
Ik zie mensen die zichzelf snijden als mensen die en makkelijke route volgen in processen. En het is de oplossing niet. Tis makkelijk gezet zo'n kras maar het zorgt niet voor genezing. Zoals ik al zei, een vlucht route van de "werkelijke" pijn.
Ik heb me nog nooit bekrast maar geef gewoon een theorie waarom ze het zouden doen. Ergens moet een reden zijn.
quote:Wie snijdt zichzelf dan? Dan moet je ver gezakt zijn in je leven.Op donderdag 25 november 2004 19:26 schreef ANGE het volgende:
[..]
Hoe kom je daarbij?
quote:Natuurlijk niet. Depressieve gevoelens zijn vaak een oorzaak voor het snijden. Het is een manier om niet meer te voelen wat je teveel wordt.Op donderdag 25 november 2004 19:41 schreef Dromenvanger het volgende:
[..]
Wie snijdt zichzelf dan? Dan moet je ver gezakt zijn in je leven.
quote:Dat is fijn voor je dat jij die behoefte nooit hebt gehad. Helaas hebben een hoop andere mensen die wel. Het is inderdaad slechts een tijdelijke 'oplossing'. Misschien moet je het zien als een manier om toch op de een of andere manier om te kunnen gaan met dingen die veel te groot voor je zijn.Op donderdag 25 november 2004 19:57 schreef Dromenvanger het volgende:
Ik ben 1000 meter gezakt maar heb nooit behoefte gehad aan snijden, ik wilde mijn gevoel voelen. Ik kan me het hele gebeuren rond het snijden ook niet goed voorstellen eigenlijk. Wat het doel is, want zo'n snee duurt maar ff, daarna voel je toch weer. Dus eigenlijk heeft het weinig zin....het is een tijdelijke oplossing.
Ze praten wel over problemen, de onderliggende oorzaak, maar niet snel specifiek over het automutileren zelf.
Automutileren is een verkeerde uitlaatklep... zoiemand zal dus moeten proberen zijn/haar spanningen op een andere manier te reguleren... bijv. praten, sport of iets anders waar hij/zij haar spanningen in kwijt kan.
Ik heb op dat gebied de minder erge als de zeer ernstige gevallen gezien, maar nogmaals: over automutilatie werd niet gesproken. in de ergste gevallen werd er een arts bij gehaald om de polsslagader weer te hechten.
Er is op dit moment ook geen cursus te krijgen voor die mensen die totaal niet weten wat ze moeten doen...wie weet komt dat ook wel niet.
quote:Ik denk niet dat het een vluchtroute is die net voor zelfmoord staat. Jezelf snijden heeft vaak niets te maken met een einde aan je leven willen maken. Het is een uiting van niet in staat zijn om met grote gevoelens om te gaan. Zo zie ik het tenminste. Verdriet, spanning, paniek, wanhoop. Het is voor veel mensen denk ik een manier om dat allemaal even niet te voelen en er mee om te kunnen gaan, rustig te worden.Op donderdag 25 november 2004 20:32 schreef Dromenvanger het volgende:
Tis misschien een vluchtroute, een vluchtroute die net voor zelfmoord staat. Ik vind het behoorlijk extreem. Zelfmoord is ook een einde maken eraan, auto mutalatie vergelijk ik ermee. Een nood uitgang, de onkunde hebben over.....hoe pak ik stress aan en onwelbevinden.
Er is op dit moment ook geen cursus te krijgen voor die mensen die totaal niet weten wat ze moeten doen...wie weet komt dat ook wel niet.
en ik weet echt niet hoe andere ouders daarmee bekend zijn, ik vind het altijd een beetje eng terrein wel, ken zoveel automutilerende meisjes (wel online) wiens ouders helemaal flippen bij het idee...
kweeniet, lijkt mij meer kwaad dan goed te doen.. vooralsnog..denk ik
quote:Ik sluit me hier ten dele bij aan... al zou ik het gewoon sowieso niet vertellen.Op donderdag 25 november 2004 20:37 schreef releaze het volgende:
ik zou zowieso het er niet met de ouders over hebben, tenzij ze een heel goede band met dr ouders heeft ofzo.
Ik vind dat zij zelf moet bepalen of dat ZIJ haar ouders daarvan op de hoogte stelt, in plaats van dat anderen dat voor haar gaan bepalen.
Stukje privacy van haar, en betrouwbaarheid van de zijde van TS als je het mij vraagt.
quote:Bullshit.Op donderdag 25 november 2004 20:07 schreef TheDon1985 het volgende:
-blaat-
quote:Beargumentatie?Op donderdag 25 november 2004 21:16 schreef sleepflower het volgende:
[..]
Bullshit.
-edit, info overbodig-
[ Bericht 25% gewijzigd door TheDon1985 op 25-11-2004 21:59:50 ]
quote:Eigen ervaring. Ik heb 2 therapeutes gehad en die gingen er allebei NIET zo mee om als in jouw verhaal. Het werd wel degelijk besproken, ik moest zelfs regelmatig mijn wonden laten zien. Ik moest vertellen hoe ik me voelde voordat ik me sneed, kreeg tips over dingen die ik ipv het snijden kon doen, ouders werden erbij betrokken, etc. Ik zeg niet dat ALLE psychiaters dit doen, er zullen er zeker een paar tussen zitten die er niet over willen praten. Maar het is dus onzin om te zeggen dat de GEHELE psychiatrie er niks mee te maken wil hebben.Op donderdag 25 november 2004 21:30 schreef TheDon1985 het volgende:
[..]
Beargumentatie?
quote:Lees mn post nog eens goedOp donderdag 25 november 2004 21:36 schreef sleepflower het volgende:
[..]
Eigen ervaring. Ik heb 2 therapeutes gehad en die gingen er allebei NIET zo mee om als in jouw verhaal. Het werd wel degelijk besproken, ik moest zelfs regelmatig mijn wonden laten zien. Ik moest vertellen hoe ik me voelde voordat ik me sneed, kreeg tips over dingen die ik ipv het snijden kon doen, ouders werden erbij betrokken, etc. Ik zeg niet dat ALLE psychiaters dit doen, er zullen er zeker een paar tussen zitten die er niet over willen praten. Maar het is dus onzin om te zeggen dat de GEHELE psychiatrie er niks mee te maken wil hebben.
Ik spreek daarin uitsluitend over psychiatrische instellingen, niet over ambulante zorg.
Tussen die twee zit een groot verschil... het is zelfs zo dat je bij een klinische opname maar zelden spreekt met een psychiater of psycholoog (en dan nog op eigen verzoek)... een opname-programma bestaat vooral uit gezamelijke P.M.T (sporten), zwemmen, onderwijs, muziek en creatieve therapie (lees: handvaardigheid)
Erg leuke tijden waren dat
quote:Dit is dus niet waar. Het snijden/krassen wordt een soort verslaving, dus als het probleem is opgelost, is zeker niet alles in 1 keer goed.Op donderdag 25 november 2004 22:39 schreef ook_gek het volgende:
over het snijden zelf moet je proberen minder druk te maken. De grote vraag is wat is de reden. Los dat probleem op en het snijden zal stoppen.
Maar ik ben bang dat ik het gister niet heb kunnen tegenhouden. ze zag er vandaag op school eigenlijk best wel fucked up uit. geestelijk dan. nog erger dan gister.
quote:Het is gedeeltelijk waar. Als zij zich beter zou voelen, zou de drang om te snijden minder zijn. Het is natuurlijk wel een verslaving en daar moet ze vanaf worden gebracht, maar als ze niet zo depressief zou zijn, zou het met het snijden ook een stuk beter gaan.Op vrijdag 26 november 2004 15:36 schreef P8 het volgende:
[..]
Dit is dus niet waar. Het snijden/krassen wordt een soort verslaving, dus als het probleem is opgelost, is zeker niet alles in 1 keer goed.
Maar ik ben bang dat ik het gister niet heb kunnen tegenhouden. ze zag er vandaag op school eigenlijk best wel fucked up uit. geestelijk dan. nog erger dan gister.
quote:Mischien moet je dan maar niet oordelen over mensen die 2000 meter gezakt zijn.Op donderdag 25 november 2004 19:57 schreef Dromenvanger het volgende:
Ik ben 1000 meter gezakt maar heb nooit behoefte gehad aan snijden
Het is geen behoefte, maar een reactie op een emotionele belasting die je niet aankunt. Iedereen heeft een grens. uiteraard is het niet de beste reactie, maar je doet dit echt niet om te vluchten maar meestal gewoon om te overleven, het heeft daarom opzich ook niets met zelfmoord te maken. Deze dingen beginnen vaak ook niet met snijden, maar met meer onschuldig lijkende akties
By the w, het is niet altijd even gemakkelijk om de situatie te ontvluchten. Als je b.v. de pijn niet aankan dat je iemand waarvan je veel houd ziet lijden dan ren je echt niet zomaar weg.
quote:I agree... maar het is wel een soort van vluchten. Je kunt het niet aan, dus probeer je het zo niet te voelen... dat noem ik vluchten.Op vrijdag 26 november 2004 16:27 schreef LuckyMan het volgende:
[..]
Mischien moet je dan maar niet oordelen over mensen die 2000 meter gezakt zijn.
Het is geen behoefte, maar een reactie op een emotionele belasting die je niet aankunt. Iedereen heeft een grens. uiteraard is het niet de beste reactie, maar je doet dit echt niet om te vluchten maar meestal gewoon om te overleven, het heeft daarom opzich ook niets met zelfmoord te maken. Deze dingen beginnen vaak ook niet met snijden, maar met meer onschuldig lijkende akties
By the w, het is niet altijd even gemakkelijk om de situatie te ontvluchten. Als je b.v. de pijn niet aankan dat je iemand waarvan je veel houd ziet lijden dan ren je echt niet zomaar weg.
quote:stel je dit eens voor:Op vrijdag 26 november 2004 16:53 schreef ANGE het volgende:
[..]
I agree... maar het is wel een soort van vluchten. Je kunt het niet aan, dus probeer je het zo niet te voelen... dat noem ik vluchten.
Je bent 15, je ouders hebben relatie problemen, en je moeder zit elke dag jankend tegen jou te vertellen over wat je vader wel allemaal niet verkeerd doet, terwijl je eigenlijk beter kan opschieten met je vader. Hoewel ze waarschijnlijk ook wel weet dat je dat niet hoort te vertellen aan een 15-jarige, doet ze het wel, omdat jij de enige bent in de positie om naar haar te luisteren. Omdat je vader niet "voor rede vatbaar is" en je 18 jarige broer zelf al een probleemgeval is.Maar omdat je van je moeder houdt en haar respecteert omdat ze familie is, probeer je haar altijd te troosten en naar haar te luisteren.
en dat dan niet 1 weekje, maar een paar jaar.
Dan begin je niet te snijden omdat je vlucht, maar juist omdat je niet vlucht
quote:Ik bedoelde het niet negatief. Je hoeft mij niet uit te leggen waarom mensen zichzelf snijden. Maar het blijft een vlucht.Op vrijdag 26 november 2004 17:04 schreef P8 het volgende:
[..]
stel je dit eens voor:
Je bent 15, je ouders hebben relatie problemen, en je moeder zit elke dag jankend tegen jou te vertellen over wat je vader wel allemaal niet verkeerd doet, terwijl je eigenlijk beter kan opschieten met je vader. Hoewel ze waarschijnlijk ook wel weet dat je dat niet hoort te vertellen aan een 15-jarige, doet ze het wel, omdat jij de enige bent in de positie om naar haar te luisteren. Omdat je vader niet "voor rede vatbaar is" en je 18 jarige broer zelf al een probleemgeval is.Maar omdat je van je moeder houdt en haar respecteert omdat ze familie is, probeer je haar altijd te troosten en naar haar te luisteren.
en dat dan niet 1 weekje, maar een paar jaar.
Dan begin je niet te snijden omdat je vlucht, maar juist omdat je niet vlucht
wat kan ik doen dat ze die topic veranderen behalve (wat ik neit van plan ben ) mijn eigen had afsnijden ?
[ Bericht 92% gewijzigd door Alicey op 04-07-2006 10:07:08 ]
quote:Misschien totaal verkeerd, maar zo te lezen hunkert ze naar aandacht en beloning (vriend die op bezoek zou komen enzo). Kan je het niet zo spelen dat ze ergens mee op stap gaat of iets dergelijks als ze eens een paar daagjes zichzelf niet snijdt? Dan kun je het tijdens die "beloning" langzaam maar zeker (op normale toon) over het echte probleem hebben. Wie weet komt alle ellende er in één grote huilbui uit en heb je dan genoeg info om de professionele hulp op de hoogte te stellen.Op vrijdag 26 november 2004 17:04 schreef P8 het volgende:
Dan begin je niet te snijden omdat je vlucht, maar juist omdat je niet vlucht
-alicey : Kennelijk is het onderwerp nog steeds actueel. Een beetje een overbodige post dus imo-
[ Bericht 60% gewijzigd door Alicey op 04-07-2006 10:08:14 ]
quote:lol, normaal kijk ik daar wel naar maar het is nog vroeg.. ach ja.. kan iedereen overkomen.Op dinsdag 4 juli 2006 09:36 schreef M.I.B. het volgende:
Check de datum van de OP anders ff.
quote:Wanneer iemand overweegt zich te gaan snijden, denk ik dat de formulering weinig meer uitmaakt. Gezond verstand werkt op dat moment al niet meer zoals het zou moeten werken.Op dinsdag 4 juli 2006 00:25 schreef tinoz het volgende:
ey , er staat op een site dat snijden oplucht ik heb een topic opgestart dat ze dat zo neit moeten neer zetten, maar ze luisteren neit naar me ik zou het nooit (diep) doen denk ik , maar anderen die dat lezen mss wel dat is toch neit normaal ???
wat kan ik doen dat ze die topic veranderen behalve (wat ik neit van plan ben ) mijn eigen had afsnijden ?
zo'n manier aandacht en compassie uit je trekken en er juist op momenten dat het beter
gaat die compassie en aandacht missen en daardoor weer in de put raken...
Voor sommige mensen vind ik het fijn om een positieve factor te zijn (voelt voor mezelf ook fijn),
maar als je destructivo's aandacht en compassie geeft uit bezorgdheid zullen ze er (soms
onbewust) voor zorgen dat je die bezorgdheid ook niet kwijt raakt en die aandacht en compassie
blijft geven... Een soort emotionele chantage, die ze soms ook zichzelf opgelegd hebben...
Tuurlijk is het een uitdaging om die mensen energie uit andere dingen te laten ervaren, maar veelal
staan ze daar niet voor open en kost t enorm veel energie zonder dat je die mensen echt helpt...
quote:Automutilatie kan ook een manier zijn om de aandacht van het werkelijke probleem af te leiden. Het lastige is dan om iemand zo ver te krijgen om die feitelijke problemen aan te gaan pakken.Op dinsdag 4 juli 2006 10:09 schreef B-FliP het volgende:
Tuurlijk is het een uitdaging om die mensen energie uit andere dingen te laten ervaren, maar veelal
staan ze daar niet voor open en kost t enorm veel energie zonder dat je die mensen echt helpt...
[ Bericht 85% gewijzigd door Alicey op 04-07-2006 10:41:53 ]
quote:Leg uit, want die vat ik niet?Op vrijdag 26 november 2004 17:04 schreef P8 het volgende:
stel je dit eens voor:
*verhaal*
Dan begin je niet te snijden omdat je vlucht, maar juist omdat je niet vlucht
Iedereen gaat anders met problemen om, en heel veel tieners, inclusief mezelf op die leeftijd
maken dingen mee die ze misschien beter bespaard hadden kunnen blijven... Maar om daarbij
in jezelf te gaan snijden is voor mij niet recht te redeneren... i.e. pijn met andere pijn overtreffen
en zo jezelf mismaken vind ik niet echt een manier van verwerking of voor jezelf opkomen,
of wat dan ook die "niet vlucht" uitleg mag wezen...
[ Bericht 93% gewijzigd door Alicey op 04-07-2006 10:41:12 ]
[ Bericht 94% gewijzigd door Alicey op 04-07-2006 10:41:20 ]
[ Bericht 88% gewijzigd door Alicey op 04-07-2006 10:39:52 ]