Popstars the Rivals #10 Roman wees blij dat je weg bent!

quote:

Een traan voor Roman
Week 47

En daar stond hij, Roman de Danser. Snikkend als een klein mannetje. Ik had mijn arm om hem heen geslagen en voelde zijn lichaam schokken. Merijn zat even verderop op een kruk ook te snikken. Twee jongens die hun droom vlak voor de finish zagen stranden. Waren ze door zaterdagavond heen gekomen, dan zaten ze bij de laatste zes. Dan maak je een verdomd goede kans om in de band te komen.

In de consternatie van de joelende zaal en de juichende jongens op de bank, was het in mijn hoofd even heel stil. Ik dacht alleen aan Roman die naast mij stond. Die de afgelopen maanden zo ongelofelijk aardig was geweest voor iedereen en altijd open en vrolijk. En gemeend. De danser die afgelopen zaterdag niet danste en volgens mij net als Anno een verkeerd nummer had gekozen. Als je zo kunt dansen als die twee, dan neem je een nummer waarin je je lichaam kunt bewegen. Niet een slow nummer waarin je het alleen met je stem moet doen. Anno kwam er mee weg en Roman niet. Roman kreeg de wind van voren van de jury, maakte dat nog enigszins goed met een leuk verhaal over een man die hem de afgelopen week herkend had. 'Hey Roman,' had een grote neger tegen hem gezegd. De zaal lag in een deuk toen Roman het verhaal vertelde. Leuk. Was daar eerder mee gekomen, met dit soort leuke verhalen, denk ik nu. In een boyband heb je geen vijf foutloze solozangers nodig. Je moet er eentje hebben die lekker kan praten en een beetje ruig is, de ander moet weer sexy zijn en twee moeten er goed kunnen dansen en eentje moet geweldig kunnen zingen. Ik had Roman daar wel in gezien, als de dansjongen die tegelijk de ideale schoonzoon is.

Daar met mijn arm om de schouders van Roman schoot ik ook opeens vol. Zoveel verdriet had hij. En ik heb het gedaan. Ik ben de beul. Uiteindelijk is het een sado-masochistische vorm van amusement. Dit is wedstrijdzingen, dit is dromen maken, dit is beroemd worden, maar in de eerste plaats is dit televisiemaken. Je geeft de mensen hoop en dan neem je ze het weer af en dat vinden mensen leuk om naar te kijken. Goed, ik moet er niet al te dramatisch over doen, want dit is nog niets vergeleken met Vermist of Spoorloos, laat ik eens twee programma's van de publieke omroep nemen. De hypocrisie straalt er vanaf: oh wat vinden we het vreselijk zielig, maar intussen juichen om de tranen.

Ik troost me maar met het geluk dat de zes overgebleven jongens trof en hoe blij zij waren. En een van hen ga ik nog veel meer pijn doen, over twee weken. Eerst de dames aanstaande zaterdag...

Toedeloe,
Beau

quote:

Op donderdag 18 november 2004 23:44 schreef CrazyDutchPunk het volgende:
pff..very boeiend..kzou zeggen tief op naar zn fanclub en laat ons lekker doorkletsen!

quote:

Op donderdag 18 november 2004 23:45 schreef ZOWIEE het volgende:

[..]

Beetje frusti?

quote:

Op donderdag 18 november 2004 23:50 schreef BVO het volgende:
Nee, terwijl 'ie zich dat zelf wel vond.
Wat een ongetalenteerde arrogante kwal met een kutaccent was dat zeg. .

quote:

Op donderdag 18 november 2004 23:47 schreef CrazyDutchPunk het volgende:

[..]

titel boeit me niet..OP en je zeikerij meer

quote:

Op vrijdag 19 november 2004 15:44 schreef CrazyDutchPunk het volgende:

[..]

ja..klopt..