Tot hoe ver moet je gaan met vechten?
Moet je vechten als je allebei van elkaar houdt, maar 1 van de 2 geen toekomstperspectief ziet door alle problemen?
En... hoort dit op 4 maanden al zo te zijn?
4 maanden geleden had ik een date, echt vandaag precies 4 maanden geleden. Het beviel beter dan we wilden, we werden verliefd. Dat kon niet... ik lag nog in scheiding. Het was mijn tijd nog niet. Maar ja, ontken het gevoel maar... dat gaat niet.
We hebben ons in het diepe gestort... hij was net uit de problemen en ik zit er middenin. Scheiding, vriendinnen kwijtgeraakt, brakke gezondheid, werk waar ik af en toe grote problemen mee heb, een stalker en gewoon mezelf kwijt zijn.
Het zijn mijn problemen, hij kan ze niet voor me oplossen, maar het heeft wel impact op zijn leven, op onze relatie. Daarom gaat de relatie nu al een maand erg stroef. De roze briil gaat af, alles zit in een stroomversnelling. Houden van moet groeien, maar door alles wat we hebben meegemaakt is het al een heel eind onderweg. Je bent wat ouder, je weet wat meer wat je wilt en wat je niet wilt.
En nu... nu hebben we ruzies gehad, gesprekken met verwijten, gesprekken vol liefde en begrip, veel dingen uitgepraat...
Duidelijk, we houden van elkaar, we willen elkaar niet kwijt. We willen niet opgeven omdat we ook heel gelukkig zijn met elkaar. Ondanks dat ik getrouwd ben geweest is dit de eerste man voor wie ik echt opensta. Voor wie ik er ook ben voor zijn problemen. Ik ben altijd te egocentrisch geweest in een relatie.
Maar... wat is het probleem dan? We hebben afgesproken om samen door te gaan, om te vechten, om er helemaal voor te gaan. Dat hebben we zondagavond besloten. En gisteren... toen vertelde hij me dat hij wel wil vechten, maar dat hij op dit moment geen toekomstperspectief ziet..
Wordt boos, vertel me dat je niet van me houdt, kom met verwijten, maak ruzie... doet iets. Dat zal me pijn doen, maar niet zoveel pijn als deze woorden. Want... geen toekomstperspectief is het ergste wat er is in een relatie. Door de bomen het bos niet meer zien. Dus nu door de problemen geen uitweg meer zien...
Dit doet zo veel pijn. Hoe kan je nou vechten als je het niet ziet? Ik wil nu in mijn eentje heel hard vechten. Ik wil perfect zijn zodat je beseft dat er wel toekomst in ons is. Maar door mijn gevecht raak ik mezelf kwijt. Ik balanceer op een evenwichtsbalk en dat ook nog op mijn tenen. En hoe meer ik mijn best doe om je bij me te houden, hoe meer ik mezelf kwijt raak. En hoe meer ik mezelf kwijtraak, des te minder redenen zijn er voor jou om door te gaan.
Ik moet je loslaten, alleen dan kan ik je weer voor mezelf winnen.
Hoe ver moet je gaan na 4 maanden???
Ik ben zo gek op hem. Na alle ruzies en problemen bedenk ik me dat ik er geen voordeel uit haal om je te laten gaan. Ik zie geen redenen om je te laten gaan... omdat er nog zoveel gevoel bij ons allebei is. Dat merk ik aan de manier waarop je me vasthoudt...
Nooit meer wilde ik mezelf in een man verliezen. Meat Loaf... 2 out of 3 ain't bad werd mijn nummer, tenminste.. het reffrein:
I want you
I need you
But there aint no way I'm ever gonna love you
Now dont be sad
Cause 2 out of 3 aint bad
Now dont be sad
Cause 2 out of 3 aint bad
Nooit meer afhankelijk worden, nooit meer zoveel van iemand houden. Levens gescheiden houden en als iemand wilde kappen dan zou het me nooit meer zo moeten raken.
Maar... zoals het er nu voor staat lijkt het zijn nummer te worden...
Als ik dan denk aan de eerste 2 coupletten...
'Baby we can talk all night
But that aint getting us nowhere
I've told you everything I possibly can
There's nothing left inside of here
And maybe you can cry all night
But that'll never change the way that I feel
The snow is really piling up outside
I wish you wouldnt make me leave here '
Sorry, ik moest dit even van me afschrijven.
Misschien zijn er mensen die het herkennen. Mensen die tips voor me hebben.
Ik weet het niet meer.
Huilen is het enige wat ik sinds gisteravond nog kan. En dat is niet bevorderlijk voor hem als hij straks uit zijn werk komt. Want wat moet hij met een huilende vriendin....
quote:"You come to love by seeing an imperfect person perfectly.."Op woensdag 17 november 2004 13:33 schreef Kleintje het volgende:
Ik wil perfect zijn zodat je beseft dat er wel toekomst in ons is.
Mag ik die in mijn onderschrift gebruiken?
Je zegt het zelf al, hoe harder je vecht, hoe minder jij jezelf bent. En dan ben je dus niet meer de Kleintje waar hij verliefd op werd...
Loslaten is het moeilijkste dat er is...
Ik weet dat het lastig is, maar een tijdje even ergens anders gaan wonen? Even afstand? Jezelf en hem ook de tijd geven om adem te halen?
Gisteren tijdens dat gesprek was hij weer de vent waar ik gek op werd. Liefdevol, door mijn haar strelen, eerlijk, oprecht....
quote:TuurlijkOp woensdag 17 november 2004 13:41 schreef Kleintje het volgende:
Mooie woorden EMW
Mag ik die in mijn onderschrift gebruiken?
Hele tekst is:
"You come to love, not by finding the perfect person, but by seeing an imperfect person perfectly."
Ik vind je ondanks je depri gevoel nu verschrikkelijk dapper hoor. Je kunt het goed omschrijven, en ik denk dat het heel belangrijk is. In eerste instantie voor jezelf. Dingen hebben tijd nodig. Jullie zitten ook in een moeilijke situatie. Maar verlies jezelf niet, net wat BE zegt. Jullie relatie heeft in korte tijd veel emoties gekend, positief en negatief. Jullie willen voor elkaar vechten, houden van elkaar. Hij weet het ff niet meer, jij nu ook niet. Misschien even een pauze inlassen inderdaad. Ook al zo moeilijk. Maar liefde overwint alles zeggen ze altijd en ik hoop echt dat het jullie gaat lukken. Misschien heb je niet zoveel aan mijn post maar dan weet je in ieder geval dat er aan je (jullie) gedacht wordt.
Sterkte meid
Ik geloof dan ook niet dat het zijn nummer aan het worden is. Volgens mij kan niemand op zo'n manier in een relatie staan.
Misschien is je vriend ook even bezig om zichzelf in bescherming te nemen tegen deze maalstroom aan emoties. Als ik jouw verhaal zo lees, is het in zo'n korte tijd zo stormachtig verlopen, dat het bijna logisch is om heel even een stapje terug te doen en afstand te nemen. En misschien is dat ook het enige wat er nu aan de hand is en komt alles na een 'korte' adempauze gewoon weer helemaal goed.
-edit- sorry, ik lees nu pas jouw reactie op Brighteyes. Mijn post is dus een beetje zinloos geworden. Het spijt me dat ik niks beters voor je weet. Sterkte.
Jullie zijn lief...
Ik weet het wel, ik weet dat ik mezelf terug moet vinden.
Hij belde net. En zei weer 'ik ben stapel op je. Maar ik wil je gelukkig hebben en op dit moment kan ik je niet gelukkig maken'
En weer zegt ie 'ik heb niet gezegd dat we moeten stoppen, ik wil je niet weg hebben, ik weet het alleen even niet'.
Misschien doet het me nu gewoon teveel pijn en ben ik er teveel mee bezig waardoor het een 'big deal' wordt. Juist als ik mezelf ben en denk 'het komt wel goed, hij dent even zwart-wit' dat het inderdaad goed komt...
En ja, ik weet dat het liefde is. Want als het geen liefde was, dan had ik dit allang laten gaan. Want... anders had ik genoeg mensen die me wilden opvangen en er voor de troost waren.
Om seks en aandacht hoef ik het niet te doen.... hoe verwaand het ook klinkt...
If it comes back to you, it was yours all along..
In ieder geval heel veel sterkte!
(en ik denk altijd maar, als het bedoelt is om te gebeuren, dan gebeurt het wel; op het juiste moment)
Dus... ik moet doorgaan.
Haar achterover gooien, neus in de lucht en doorgaan. Dit is zijn probleem, hij ziet de toekomst niet. Dus hij moet dat veranderen... ik niet!
Dus als de een ergens een probleem mee heeft, dat de ander dat probleem dan net zo goed heeft.
En natuurlijk gaat dat niet letterlijk zo op, maar mss begrijp ik wat je nu zegt ook wel niet helemaal goed...
Hoe moet ik dan veranderen zodat hij het wel ziet zitten? Ik kan mezelf toch niet veranderen voor hem?
Hij zag het eerst wel, nu niet. Dus... dan is dat toch iets van hem. Laat hem dan aangeven wat er moet veranderen. Dan valt er over te praten, als hij het niet weet, dan kan ik niets veranderen.
Dus... moet ik doorgaan met mijn leven.
Hij heeft me hierheen gehaald, dus ik ga hier niet zitten punniken tot ik oud ben. Ik ga mijn leven leiden.
quote:Ondertitel: "Megabitch"...Op woensdag 17 november 2004 13:33 schreef Kleintje het volgende:
Huilen is het enige wat ik sinds gisteravond nog kan.
Ahum, sorry.
quote:*grijns*Op woensdag 17 november 2004 14:58 schreef Barcelona het volgende:
[..]
Ondertitel: "Megabitch"...
Ahum, sorry.
Stttt, niet verder vertellen
Geen spijt van het huwelijk, geen spijt van de scheiding. Dat waren op die momenten de beste beslissingen
Liefde kan soms raar lopen, he...
Maar mijn ex en ik gaan nog super met elkaar om.
De 'echte' liefde is over, maar de liefde en vriendschap niet!
Ik gun hem het beste, alleen was ik dat niet meer voor hem.
quote:Is hier ook ongeveer zo.Op woensdag 17 november 2004 15:52 schreef Kleintje het volgende:
Liefde is raar.
Maar mijn ex en ik gaan nog super met elkaar om.
De 'echte' liefde is over, maar de liefde en vriendschap niet!
Ik gun hem het beste, alleen was ik dat niet meer voor hem.
We wonen voorlopig zelfs nog samen...
Heb het op dit moment even helemaal gehad...
quote:Wat is er nu gebeurd dan? Neemt hij afstand van het geheel?Op woensdag 17 november 2004 22:53 schreef Kleintje het volgende:
Pfff... het zou zo leuk zijn als de andere kant zich ook inzet.
Heb het op dit moment even helemaal gehad...
Wel heel irritant... als je alleen moet vechten kom je niet veel verder vaak...
Ik kom thuis, vraag gewoon hoe zijn avond was. Heeft lang gebeld met zijn zwager dus ik vraag 'had ie nog wat bijzonders'.
Krijg ik me toch een preek over kruisverhoor, bladiebla. Gecontroleer bladiebla.
Sja... ik noem het interesse, hoef echt niet een uitgebreid verslag van een gesprek van 2 uur.
Ik heb het volledig gehad. Vechten? Oplossingen? Flikker toch op. Ik ga mezelf bij elkaar rapen, ik ga door met leven. Hij was zo'n grote vent om me hierheen te halen, laat hem dan ook maar groot genoeg zijn om me weg te schoppen. Ik zie wel toekomst, maar ik ga niet alleen vechten.
Hij ziet problemen, ik zie geen problemen. Want als het er 1 probleem is, dan is hij het wel. En ik ga het geen probleem noemen, want problemen zijn negatief. Ik noem het een uitdaging. Een uitdaging is leuk. Daar leer je van, daar word je nooit slechter van.
Tuurlijk ziet ie het nu niet zitten. Denk je dat ik het op deze manier zie zitten. Nog 1 zo'n week en ik knoop hem op! Dus, ik ga mezelf zoeken en ik ga terug naar de tijd waarbij het leuk was. Ik weiger om iedere dag te analyseren en te praktizeren over waar het fout ging en hoe het anders moet. Loslaten moeten we het, anders creeër je geen omslagpunt.
Zo... ik heb gesproken!
Gezeik... kon vanaf 4 uur vannacht niet meer slapen (en ik ging er om 1 uur in).
Heb maar een sollicitatiebrief voor hem geschreven, heb heel veel spyware van de pc gehaald, ontbijt gemaakt, zijn lunch voor vandaag en gewerkt.
Je klinkt alleen in je laatste post erg boos. Begrijpelijk, maar niet constructief ofzo. Beetje geestelijke afstand is misschien best even een goed idee. Even tot rust laten komen bij beide. En intussen kun je dan op zoek naar jezelf! Uiteindelijk, of het goed komt of niet, met jezelf moet je in ieder geval nog heeeeel lang verder!
Sterkte
Ik vrees dat als er één echt niet verder wil en er geen toekomst inziet je er beter zelf een eind aan kan maken. Dit is heel ongezond en zeker na 4 maanden.
Sterkte in ieder geval!
P.S. Het zal mijn onbegrip zijn, maar ik geloof niet dat het kopen van een paard de schuld kan dragen van het mislukken van een huwelijk. De fout zit in jezelf omdat je denkt dat de hele wereld draait om jou en je hobby. Ik zou als ik jou was eerst eens jezelf een goede wake-up call geven voor je naar een ander wijst.
Er is gewoon erg veel gebeurd waardoor ik niet schoon de relatie in kom maar met veel problemen. Zoals ik in de openingspost al aangaf. En ik werk er hard aan door middel van gesprekken met een psychotherapeute en ik ga hard vooruit. Maar het heeft wel invloed op de relatie.
Vorige relatie duurde ruim 4 jaar. Daar stapte ik in toen ik 26 was.
Ik heb het hem meerdere malen gevraagd of we niet beter weer 'veilig' moesten doen.
quote:Lees ik het wel verkeerd, dat is denk ik de vraag...Op donderdag 18 november 2004 09:47 schreef Kleintje het volgende:
Hoho, je leest verkeerd, het is niet dat we niet verder willen, het is dat hij het even niet meer ziet.
Er is gewoon erg veel gebeurd waardoor ik niet schoon de relatie in kom maar met veel problemen. Zoals ik in de openingspost al aangaf. En ik werk er hard aan door middel van gesprekken met een psychotherapeute en ik ga hard vooruit. Maar het heeft wel invloed op de relatie.
Vorige relatie duurde ruim 4 jaar. Daar stapte ik in toen ik 26 was.
Zoals ik het zie en lees probeert ie een aanloop te maken naar het verbreken van de relatie. Misschien vind ie het moeilijk om het te verbreken omdat jij bij een psychotherapeute loopt. Sterkte in ieder geval.
Overigens heb ik het gevoel dat niemand 'schoon' een relatie inkomt, maar misschien ben jij dan wat 'smeriger' dan anderen. Een relatie hoort zeker de eerste maanden eigenlijk alleen maar leuk te zijn en niet zelf al problemen (naast de problemen van jezelf) op te roepen. Als dat niet zo is, moet je denk ik zelf de conclusie maar eens gaan trekken dat jullie misschien minder bij elkaar passen dan je denkt.
quote:Dat hoort in jouw belevingswereld. (in de mijne ook, maar dan ook na die eerste maanden). Maar dat is niet voor iedereen zo.Een relatie hoort zeker de eerste maanden eigenlijk alleen maar leuk te zijn
nooit ruzie? de ander niets laten merken als je verdriet hebt, omdat je dan niet leuk kunt zijn? eventuele probleempjes altijd maar alleen oplossen, omdat dat niet leuk is voor de ander? alleen maar dingen doen die je leuk vindt, dus vooral geen huishoudelijke karweitjes of boodschappen ofzo?
Ik denk dat een relatie (dus niet een boy/girl on the side
) nooit alleen maar leuk kan zijn, maar dat hoeft ook niet. Het is wel zaak dat op de lange duur (want daar draait een relatie nou eenmaal meestal toch om) de leuke dingen de minder leuke blijven overheersen, anders houdt het wel op denk ik. als het dan even (ook al is dat in het begin) niet lekker loopt, wil dat niet zeggen dat je niet bij elkaar past of de relatie niet goed is. En het is niet zo dat we ruzie hebben, nee, het loopt gewoon wat stroef door alle problemen.
Hij zei gisteren zelf nog dat ie me niet weg wil hebben, hij houdt van me. Als ie het wil breken dan zou ik dat wel doen.
En tuurlijk hoor je in het begin op die roze wolk te zitten. Maar problemen krijgt iedere relatie te behappen, de 1 na 3 maanden, de ander na een paar jaar pas.
Het is niet zo dat er nu niets meer leuk is, maar alle problemen overschaduwen nu even heel erg. We wachten op een rechtszaak, er wordt een hoop naar boven gehaald. Ja, dan zit je samen in een lastig parket. Maar knuffelen en kroelen is nog veel te fijn. En dan heb ik het niet over 'sekslusten' want puur bij elkaar zijn, samen een filmpje kijken, gewoon door het haar strelen, daar genieten we nog intens van!
quote:Nee dat hoort in een gezonde relatie die je met zijn tweeen hebt. Waarom denk je dat er zoveel scheidingen zijn? Omdat mensen elkaar zo goed kunnen uitkiezen? Niet bepaald...Op donderdag 18 november 2004 12:28 schreef Frenkie het volgende:
[..]
Dat hoort in jouw belevingswereld. (in de mijne ook, maar dan ook na die eerste maanden). Maar dat is niet voor iedereen zo.
quote:Het gaat er mij niet om dat er nooit ruzie mag zijn. Je punt wat betreft alleen maar doen wat leuk is begrijp ik niet helemaal overigens. Het gaat erom dat er een gevoel van verliefdheid en geluk moet overheersen en dat proef ik hier absoluut niet uit. Als TS nu al na een toch wel 'miezerige' 4 maanden al aangeeft dat haar lover twijfelt en ze zelf ook minder zeker is van dr zaak dan is dat een teken.Op donderdag 18 november 2004 12:41 schreef miss_sly het volgende:
wat is 'alleen maar leuk'?
nooit ruzie? de ander niets laten merken als je verdriet hebt, omdat je dan niet leuk kunt zijn? eventuele probleempjes altijd maar alleen oplossen, omdat dat niet leuk is voor de ander? alleen maar dingen doen die je leuk vindt, dus vooral geen huishoudelijke karweitjes of boodschappen ofzo?
Ik denk dat een relatie (dus niet een boy/girl on the side
Mijn zegen heeft de TS om vrolijk door te gaan met deze zelfkastijding en ik wens haar veel geluk. Ik kan echter op mn vingers tellen dat hier binnen de korste keren weer een topic over uitgaan wordt geopend.
Het lijkt mij in alles wat ze zegt vooral duidelijk dat het tussen hun twee gewoon niet werkt om wat voor reden dan ook. Dat is natuurlijk zwaar klote, maar dat is nu eenmaal het risico van het beginnen van een relatie.
TS zie ik in laatste post nogal dingen opmooien en opleuken, maar het komt op mij niet echt over moet ik zeggen. Ik geloof niet dat alle Fokkers hier daar 'doorheenprikken'. Tuurlijk krijgt iedere relatie klappen te verduren en spoken van vroeger kunnen verdomd lastig zijn, maar ik blijf het gevoel houden dat jullie aan elkaar vastklampen in onzekere tijden. Dat lijkt me niet de goede insteek en geen oplossing voor TS of vriend. Ik hoop echter dat ik het bij het verkeerde eind heb en jullie nog heel lang gelukkig zijn...
Een grootse liefde is een alternatief voor pijnstillers, maar zéker geen waardig alternatief.
quote:Voor sommige mensen is het zo dat problemen hebben, hardop ruzie maken, huilen en vechten, een soort van bevestiging van hun bestaan zijn: alles moet tot in het uiterste uitgevoerd worden, een soort van ultiem romantisch idee van je 'storten in een hopeloze liefde zonder toekomst maar er wel lekker voor vechten ..."Op donderdag 18 november 2004 12:28 schreef Frenkie het volgende:
Maar dat is niet voor iedereen zo.
Sommige mensen houden heel veel van urenlang hengel-vissen aan de Loosdrechtse plassen in een druimelregentje, maar anderen kunnen dat niet eens.
Ik zie de TS iig niet zo snel een uur lang naar een dobber kijken ... haar vriend trouwens ook niet, want kennelijk is dat eenzelfde figuur, ook moeilijk doen omdat dat zo romantisch is...
Als ik zo romantisch was en wilde vasthouden wat ik heb (is dat wel romantisch, is dat geen angst om alleen te zijn) had ik dan niet harder voor mijn huwelijk gevochten? --> Nee, ik heb en had de angst niet om alleen te zijn, daarom wist ik dat er niet meer te vechten viel in mijn huwelijk en daarom stond ik alleen...
Zoals jullie al lezen, we houden van elkaar. Zien alleen even door de bomen het bos niet meer. Het is niet zo dat we alleen maar ruzie maken.
Gewoon nu een stuk angst om onze gevoelens te tonen. En de tijd zal het leren of dat goed komt of niet. Want hoe a-romantisch ook, we hebben ook een soort deadline gesteld. Dat we wel moeten zien dat het vooruit gaat, zo niet, dan zijn we beter af zonder elkaar. Dat weten we allebei. We gaan onszelf niet verder verliezen in een relatie die dan echt uitzichtloos blijkt te zijn.
[ Bericht 8% gewijzigd door Kleintje op 19-11-2004 15:40:42 ]
quote:Ik denk dat ik één belangrijk punt moet maken: de mensen hier proberen je alleen maar te helpen, je hoeft jezelf niet zo in het defensief te dringen. Ik hoop er alsnog het beste van voor je, maar ik heb zo'n 'gutfeeling' ...Op donderdag 18 november 2004 22:11 schreef Kleintje het volgende:
Sorry hoor, ik hoef niet te horen wat ik wil horen. Maar dit zijn echt woorden die denk ik geschreven zijn door mensen die niet weten waar ze over praten.
Want hoe a-romantisch ook, we hebben ook een soort deadline gesteld. Dat we wel moeten zien dat het vooruit gaat, zo niet, dan zijn we beter af zonder elkaar. Dat weten we allebei. We gaan onszelf niet verder verliezen in een relatie die dan echt uitzichtloos blijkt te zijn.
En jullie praten dus niet echt, wat jullie echt willen.
quote:Dat ik jouw houding als 'romantisch' kwalificeerde, komt niet door je eigen beschrijving van je gedrag bij je scheiding, het is ook geen kwalificatie van je persoonlijkheid an sich als 'romantisch aangelegd'..Op donderdag 18 november 2004 22:11 schreef Kleintje het volgende:
Sorry hoor, ik hoef niet te horen wat ik wil horen. Maar dit zijn echt woorden die denk ik geschreven zijn door mensen die niet weten waar ze over praten.
Als ik zo romantisch was en wild vasthouden wat ik heb (is dat wel romantisch, is het geen angst om alleen te zijn) had ik dan niet harder voor mijn huwelijk gevochten?
Zoals jullie al lezen, we houden van elkaar.
enkel denk ik dat jouw streven binnen deze relatie (je huidige vriend) misschien een soort van 'romantisering' inhoudt, precies zoals je zelf in die laatste, door mij gequotte zin al aangeeft: denk je dat juist jullie problemen en het 'moeilijk doen' een bewijs is voor 'houden-van'...
Misschien juist om onbewust jezelf toch te bewijzen, mogelijk om toch een bepaalde indruk van jezelf gezien je gedrag bij je vorige scheiding te corrigeren, waardoor je nu wel wil 'vechten' voor een relatie die minder het redden waard is, waar je dit de vorige keer niet deed.
over die zin:
quote:opvallend dat je nu opeens aankomt met het idee dat jullie bij elkaar zijn, vanwege en angst van beiden om alleen te zijn, lees eens je eigen beginpost door, vol van fatalistische statements als 'we konden het niet ontkennen' en 'Duidelijk, we houden van elkaar' ...(is dat wel romantisch, is het geen angst om alleen te zijn)
Als je nu beweert bij elkaar te zijn vanwege angst om allen te zijn, is dat niet enorm in conflict met je eigen beweringen in je beginpost? Hoe eerlijk ben jij daar geweest, of veranderd je stemming binnen een dag?
Of ik weet waarvan ik praat?
nee, ik ken je verder niet en reageer enkel op de woorden die je gebruikt en hoe je hier online presenteerd (Ja, mij is die ondertitel van 'megabitch' ook opgevallen, mensen die zich bewust graag 'ongeremd bot' voordoen, zijn vaak het hardst op zoek naar erkenning door anderen, sorry maar dat is wel zo)..
Het is niet mijn bedoeling een stelling neer te leggen die jij vervolgens moet gaan weerleggen, maar misschien kun je er wel rekening mee houden dat dit de manier is waarop je houding op mij (en schijnbaar ook veel anderen) overkomt; houd er minstenbs rekening mee dat misschien meer mensen, in het werkelijke leven, ook die indruk zullen hebben, echter dit niet hardop uitspreken (online op een anoniem forum geven mensen meestal makkelijker negatieve meningen), ook al zou dat mogelijkerwijze een foute indruk zijn.
[ Bericht 10% gewijzigd door RM-rf op 19-11-2004 10:46:37 ]
Ik had echt het idee had dat ik gisteren gewoon lekker mezelf was.
Het liep niet. Hij was bot, kortaf. En als ik dan vroeg wat er was, dan kwam het woord 'moe' eruit.
Juist nu zoek ik bevestiging. Dus als ik zeg 'ik hou van je' dan is het fijn om wat terug te horen. Maar hij zegt alleen 'mm mm'.
Dat is best pijnlijk.
Geen knuffel of iets uit zichzelf. Samen in 1 huis, maar toch ook zo alleen.
Dus ik zei al 'het maakt niet uit wat ik doe, het komt vandaag toch niet bij je aan'.
Waarop hij zei 'je zou niet forceren en je doet nu belachelijk lief'.
Waarop ik ging nadenken. Nee, ik deed niet lief, ik was mezelf, want ik had ook gewoon mijn gebruikelijke kritiek, ik ging ook verder mijn eigen gang en bleef niet aan hem hangen.
En dat moest hij ook bekennen, ik was zoals ik voor de problemen was...
Goed... moe... kan best. Dus ik leg mezelf er even bij neer. Ik ga slapen en pieker en denk na.
Is dit het? Ik weet het niet.
Vanmorgen bij het opstaan kreeg ik een heerlijk kopje thee van hem. Hebben we even lekker over koetjes en kalfjes gepraat, kreeg ik wel die knuffel en die aai over mijn bol. Wel die lieve blik in zijn ogen. Dan hoef ik niet te horen dat ie van me houdt, dan maakt zijn gedrag wel duidelijk dat ie echt om me geeft.
Ik zie het wel, ik ga mezelf niet meer wegcijferen en mezelf niet anders voordoen. Ik zie een toekomst met hem zitten, maar niet zoals het de laatste maand was. Dus ik zie wel hoe hij weer zichzelf gaat terugvinden en ik zie wel of het weer leuk en gezellig wordt. Zo niet, dan is het makkelijk, dan ga ik gewoon weer lekker in mijn eentje verder. Tuurlijk zal het even pijn doen, maar je gaat er niet dood van. En daarnaast... je kan beter normaal uit elkaar gaan dan dat je door blijft gaan tot de bom barst.
Hij ZEGT wel dat hij verder wil,maar MEENT hij het ook?
Normaal gesproken praat je met elkaar als je problemen hebt en ga je niet bot lopen doen.
Het kan natuurlijk zijn dat het hem meer dwars zit dan hij toe wil geven.
Of dat hij zich er een beetje machteloos ondervoelt omdat hij het allemaal niet op kan lossen of kan plaatsen.
Maar goed,dit is slechts mijn onervaren visie.
We praten ook echt wel over de problemen, maar ze zijn gewoon niet in 1 keer opgelost. Dus willen we er niet over blijven praten. Anders kom je in zo'n kringetje terecht, opstaan, werken, thuiskomen, praten, slapen... waar blijven dan de leuke dingen. Je kan niet alles tot in den treure bespreken. Eenmaal besproken is besproken.
Er zit hem niet meer dwars want hij gooit het er echt wel gelijk uit. Wat hem dwars zit zijn de problemen en hij is een zwart-wit denker. Hij moet gewoon weer even zien dat het ook leuk is, dan zal dat botte vast wel weer weggaan en dan gaat ie ervoor. Zo niet, dan trek ik daar vanzelf mijn conclusies eruit.
Je laatste visie was dus goed, machteloos en daardoor kan hij het niet plaatsen en daar zit hij mee. Hij kan zijn doen en laten niet van zijn gevoel loskoppelen. Hij doet geen masker op en net alsof het goed zit en gezellig gaan doen terwijl er nog dingen zijn.
Dat waardeer ik juist, ook al is die botte houding soms erg moeilijk.
te vroeg/te snel is een relatief begrip een ander dan jij en vriend kunnen niet voor jou beslissen wat te vroeg te snel of verkeerd is..
Zolang de liefde er nog is het waard om ervoor te vechten en hoe je dat wil aanpakken kan ik alleen zeggen wat je al doet schrijf het van je af probeer de dingen te relativeren.. maar verlies vooral jezelf niet..
je grootste vriend ben je uiteindelijk zelf... en misschien dat daar problemen bij zijn bij je vriend en of bij jou.. en dat is moeilijk en lastig maar zeker aan te werken..
over het dat de alles leuk een aantal maandne moet duren? waar ligt die grens.. een relatie is nooit alleen maar leuk..
tijd is een relatief begrip voor de een is 2 maanden rose wolk al geneog voor de ander meer..
Neva, tnx voor je lieve woorden.
Enne... we vechten ervoor... verwacht hem ieder momtent thuis... mijn liefste...
.quote:idd mijn relatie werkte daardoor niet.. mara goed ben ook nog jongOp vrijdag 19 november 2004 17:15 schreef Kleintje het volgende:
roze wolk blijft langer als je elkaar minder ziet. Maar als je gelijk samenwoont zie je de negatieve dingen ook eerder.
Neva, tnx voor je lieve woorden.
Enne... we vechten ervoor... verwacht hem ieder momtent thuis... mijn liefste...
er is nog hoop 
ik doe een kaarsje voor je branden ( grootverkoper bij de xenos is in theelichtjes
) quote:respecteer de TS.. voor haar is dit (denk ik) een goede manier om even weer balans te vinden met haar gevoel en gedachte.. bij de een werkt het zo en bij de ander weer anders..Op vrijdag 19 november 2004 17:16 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:
Ik vind dit topic (inclusief de topictitel) overkomen als een mislukte dramafilm. Het is ook nog eens in zo'n vorm geschreven alsof je bij iemand in z'n dagboek zit te lezen
en een dramafilm.. het leven is niet altijd rozenegeur en maneschijn
quote:Lief dagboek,Op vrijdag 19 november 2004 17:18 schreef Kleintje het volgende:
Je bent niet verplicht te lezen of te reageren hoor
Ik kan pas oordelen over hoe ik een topic vind als ik het gelezen heb en kreeg na het lezen ineens de behoefte om in je te gaan schrijven.
Je Joipoidoipoipoi.
quote:flauw heel flauw..Op vrijdag 19 november 2004 17:20 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:
[..]
Lief dagboek,
Ik kan pas oordelen over hoe ik een topic vind als ik het gelezen heb en kreeg na het lezen ineens de behoefte om in je te gaan schrijven.
Je Joipoidoipoipoi.
Mijn lief was even een seconde terug om ff iets op te halen, is nu weer weg en is over 10 minuten weer terug.
Kreeg een heerlijke kus en knuffel van hem. En ik voel gelijk weer heel wat vlinders...
soms zeggen daden meer dan woorden he kleintje.. ik hoop dat de avond fijn verloopt 
Hebben we ff nodig. ff adempauze, ff lekker onszelf zijn. ff opladen om dan het hele weekend heerlijk te praten en leuke dingen te doen!
Ja.... daden zijn zo belangrijk, vooral nu ze uit zichzelf kwamen, ik hoefde niets te vragen.
Hij is bij de kapper geweest en heeft weer een heerlijk fris kort koppie... zo lekker...
ik ga wel alleen en remi genieten van U@
heb de officiele nu al 
Hij was in een vreemde bui gisteravond. Ik dacht eerst dat hij me kwalijk nam dat ik het eten nog niet klaar had, maar daar zei hij niks van. De conversatie verliep stroef en ik dacht dat een bioscoopje hem goed zou doen. Dan waren we er eens uit en toch intiem. Hij zag het eigenlijk niet zo zitten, maar ik vond het nodig er even uit te zijn. Uiteindelijk trok hij z'n jas aan en zei: "nou laten we dan maar gaan."
Onderweg was hij nog steeds heel erg timide, hij staarde maar wat uit het raam van de tram. Tijdens de film was het ook maar raar. Terwijl de hele zaal zich suf lachte, zat hij als een zoutpilaar stil te zijn. Ik dacht toen dat het aan mij lag, dus later in een cafeetje vroeg ik het op de man af. Hij knikte maar wat van nee. Nee, dat café kon hem ook niet opfleuren. Ik vroeg hem of er dan iets anders was, maar ook dat ontkende hij. Ik voelde me zo onzeker. In de taxi naar huis zei ik hem dat ik van hem hield en toen sloeg hij z'n arm om me heen. Maar ik weet verdomme niet wat hij daarmee bedoelt, want hij zegt er niks bij en straalt niks uit. Dus daar werd ik alleen maar onzekerder van.
Eenmaal thuis denk ik, laat ik het dan gezellig maken, wie weet komt 'ie dan los. Kaarsjes aan, nog een flesje wijn opengetrokken. Gaat 'ie zitten zappen! Dus ik vraag opnieuw of er misschien iets aan de hand is. Zegt 'ie: "had je dat niet al gevraagd vanavond, er is niks hoor, alles okee." Ik voelde me zo ellendig, hij leek zich nergens voor te interesseren.
Nou, ik heb toen een verleidelijk hemdje aangetrokken en ik ging voor de televisie staan. Ik zei hem zo zwoel als maar kan dat ik vast naar bed ging. Hij boog zich opzij om het beeld te kunnen zien en zei: "goed, ik kom zo." Hij zag me niet eens.
Na twintig minuten kwam hij ook in bed en toen hebben we de liefde bedreven. Maar zelfs daarbij leek hij afwezig. Hij viel als een blok in slaap, maar ik lag nog uren te woelen. Ik maak me echt zorgen, hij heeft helemaal geen belangstelling meer voor me. Zou hij een ander hebben?
Je Joipoidoipoipoi
Heerlijk weekend.
Gezellige dingen gedaan, lekker gepraat en we zijn weer overduidelijk gelukkig.
Hij merkt gelukkig ook wel dat het mijn problemen zijn/waren en dat de meeste toch wel bezig zijn met oplossen.
Ben weer even helemaal happy en in de wolken... net zoals hij!
quote:Op zondag 21 november 2004 17:30 schreef Kleintje het volgende:
Heerlijk weekend.
Gezellige dingen gedaan, lekker gepraat en we zijn weer overduidelijk gelukkig.
Hij merkt gelukkig ook wel dat het mijn problemen zijn/waren en dat de meeste toch wel bezig zijn met oplossen.
Ben weer even helemaal happy en in de wolken... net zoals hij!
ben blij voor je dat het zo 
gaat quote:Ik zie de humor er wel van in. Van mij mag ze blijven.Op vrijdag 19 november 2004 17:28 schreef Neva het volgende:
zucht.. als je heir alleen maar loopt te bashen vertrek dan }:
quote:TVP!!!!Op vrijdag 19 november 2004 17:27 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:
Lief dagboek,
*knip*
Prachtige schets van een clichebeeld van de misverstanden tussen man en vrouw, hulde!!! Het idee dat TS alles van de partner onder de loep legt is volgens mij wel plausibel, maar het zijn vooral de verkeerde zaken die ze onder de loep legt naar mijn (nooit al te bescheiden) mening.
Ik ga op eigen benen staan. Ik heb een huisje aangenomen en ik ga op mezelf. Hij heeft me heel goed duidelijk gemaakt dat hij me niet kwijt wil. Maar we zijn er allebei over uit dat dit niet gaat. Het is te snel gegaan, ik moet nog teveel verwerken.
Dus ik ga op mezelf. En dan gaan we weer naar elkaar toe groeien.... of niet. De tijd zal het leren.
De beslissing om op mezelf te gaan is bij mij vandaan gekomen. Het kwam rauw op zijn dak vallen, maar hij is het ermee eens dat het misschien wel de oplossing is.
10 december kan ik in mijn huisje. Ik vind het heel erg spannend en leuk, maar ook moeilijk om dit alles los te laten...
Ik denk dat je een wijs beslissing gemaakt hebt.. en tijd zal het leren of het allemaal uit gaat pakken zoals je wilt.. ik denk dat het misschien sowieso een goede manier is om er voor beiden achter te komen wat willen we en allebei de rust aan het koppie krijgen wat nodig is
Ik blijf voor je duimen en wens je heeel veel sterkte
quote:Dat snap ik al niet. Waarom ga je dan daten?Op woensdag 17 november 2004 13:33 schreef Kleintje het volgende:
4 maanden geleden had ik een date, echt vandaag precies 4 maanden geleden. Het beviel beter dan we wilden, we werden verliefd. Dat kon niet... ik lag nog in scheiding. Het was mijn tijd nog niet. Maar ja, ontken het gevoel maar... dat gaat niet.
Moet je dan iedereen van het andere geslacht ontwijken omdat je anders de kans loopt verliefd te worden?
Ik word niet zomaar op de eerste de beste verliefd hoor.
Tnx Neva!
quote:Ja, ik heb daar ooit van gehoord. Van daten heb ik ook eens gehoord en dat is toch net iets anders dan met een vriend wat gaan drinken, toch?Op vrijdag 26 november 2004 16:58 schreef Kleintje het volgende:
Nuek, misschien heb je weleens van vrienschappen gehoord. Het klikte gewoon erg gezellig online en hij was toch in de buurt. We wilden gewoon wat drinken.
Moet je dan iedereen van het andere geslacht ontwijken omdat je anders de kans loopt verliefd te worden?
Ik word niet zomaar op de eerste de beste verliefd hoor.
Tnx Neva!
En dat het zo is gelopen dat is alleen maar heerlijk.
quote:Als het zo heerlijk is, wat zit je hier dan te klagen en te zeiken over die relatie van je?Op vrijdag 26 november 2004 19:35 schreef Kleintje het volgende:
En dat het zo is gelopen dat is alleen maar heerlijk.