ShowChat #89: Met koffie en thee. En koekjes.

quote:

HAllo,

ik hoorde dat je intresse had in mij,
nou ik dus niet in jouw!
zoals je weet heb ik in Idols meegedaan,
en ben nu best beroemd. ik krijg veel mailtjes van jongens :p
maar ik wil niet dat we vrienden worden omdat ik bekend ben!
Als je een fotoke heb stuur die maar naar me, en wie weet zien we verder
als je wil weten hoe ik ben kijk je even op me cu2 oke?
cu2.nl/jusitfied-dancer

Veel liefs van Mark (K)

Dada, jij wilde zo graag dat ik die weblog begon

quote:

Zo, er is weer een hoop gebeurt de laatste tijd. En dan bedoel ik een hele hoop Zondag ochtend vertrokken we met de bus naar Mitchell. Maar goed, ik zou Sven niet zijn als ik niet eerst wat zou kwijtraken. Als we de bagage in de bus willen doen, blijk ik een schoen te missen, die eerst aan m’n tas hing Ik ren snel terug met een schreeuwende Lennart achter me aan die zegt dat de bus vertrekt en dat ik terug moet komen. Ik ben alweer halverwege de weg naar het hostel als ik besluit om toch maar terug te gaan, maar gelukkig zie ik daar ineens mijn missende schoen Bezweet en moe stappen we eindelijk de bus in. Om half vijf komen we daar aan en worden we opgewacht door een onverstaanbare Australiër Lennart gaat naar zijn farm, ik naar de mijne. Ik slaap in een kamer met een gammel bed, een kast die van ellende bijna uit elkaar valt en een soort dressoir. De keuken en koelkast zijn ook niet je van het, en de kikkers bezetten de douche en toilet Tot zover vind ik het hier nog niet leuk. De volgende morgen gaan we met de auto naar een stuk land, alwaar we per motorbike de schapen gaan verzamelen. Opzich best leuk, alleen dan toch een uitbrander krijgen omdat je 1 lief klein lammetje hebt laten lopen. Daarna worden alle schapen stuk voor stuk gewassen en krijgen ze injecties. Erg vermoeiend. Na de lunch gaan we de koeien voeren met een of ander moeilijk apparaat. Als we daarvan terug zijn is het een uur of 5. Mooi, mijn dag zit er op denk ik. Maar niets is minder waar. Eerst gaan we alle lammetjes bewerken, de staarten worden afgesneden, en ze krijgen een extra injectie. Ik moet ze optillen en ergens inleggen en ze daarna weer vrijlaten. Dit is nog vermoeiender dan het wassen, en m’n armen lijken permanent beschadigd als we klaar zijn… Nu zijn we dan eindelijk klaar en rond een uur of half tien ben ik op m’n kamer. Ik neem een douche en ga vrijwel meteen slapen, ik ben doodop. De volgende morgen, alles doet pijn aan me, gaan we tot mijn grote schrik weer hetzelfde doen maar nou met een andere groep schapen, nog groter dan die van de dag ervoor. Na de lunch beginnen we, na het wassen dus, met het staartsnijden, maar eerst moeten er nog wat zwarte lammetjes gevangen worden. Ze zijn zeer snel, dus dit was wederom zeer vermoeiend… Na de eerste groep lammetjes te hebben opgetild, ben ik zo moe dat ik in het gras ga liggen, anders zou ik echt flauwvallen. Na vijf minuten daar gelegen te hebben drinken we een kop thee en wil de baas dat ik weer aan het werk ga. Maar ik kan niet meer, alles doet pijn en ik ben doodmoe. Ik zeg hem dat ik naar huis ga en hij snauwt me toe: “Allright, start walking, quickly” Ik loop naar mijn “cottage”, neem een douche, pak m’n spullen en vertrek, zoals hij me had opgedragen. Ik word bijgehaald door zijn dochter van 9 (!) die vraagt of ik terug wil komen zodat ik ‘s avonds naar Mitchell gebracht kan worden. Maar dat gebeurt niet, ik word pas de volgende morgen afgezet. Ik vraag de man om geld voor de twee dagen werk, maar dat wil hij niet geven omdat ik hem al teveel geld gekost heb Daar sta ik dan, in de middle of nowhere, zonder geld en verblijfplaats, maar gelukkig niet meer op die farm Ik loop wat rond, een oud dametje geeft me een grote cake, omdat ze het zo zielig vind. Dan ga ik maar naar de politie, m’n portomennee was immers gestolen, en ik doe mijn verhaal uit de doeken. Zij regelen een verblijfplaats in Roma (87 km van Mitchell) en een gratis busreis daar heen. De bus vertrekt om vier uur, dus ik moet nog even wachten. Een dame van een restaurant komt naar me toe of ik een sandwich wil, ze dacht dat ik honger had Onder het genot van een chicken burger, patat en een cola krijg ik twee adressen in Roma onder m’n neus gedrukt van een man die daar werkt, hij denkt dat ik daar misschien werk kan vinden. Erg aardige mensen in Mitchell Om vier uur vertrek ik eindelijk naar Roma, en daar wordt ik opgewacht door een vriendelijke familie. Hier kan ik blijven de komende tijd. De dagen erna helpen ze me met het maken van een CV en bellen wat mensen op die zij kennen om te vragen of ze nog iemand nodig hebben. 1 van de adressen die de man in Mitchell me gaf blijkt idd iemand nodig te hebben, het is een hotel met een kroeg eronder. AS Maandag krijg ik een training in barwerk, oa hoe je bier moet tappen (zonder schuimkraag hier ) Ik kan in dit huis blijven slapen, maar zodra ik geld verdien moet ik huur gaan betalen. Terri, de vrouw bij wie ik inwoon, heeft me nog geholpen om een hele boze mail naar Visitoz te sturen (net zo goed als mijn moeder dat altijd kan ) dat ik toch wel degelijk recht op loon heb voor die twee dagen, hopelijk komt daar nog wat uit. Ik heb Lennart gebeld, die is ook op de hoogte nu, hij werkt nog wel op z'n farm Nu zit ik in Roma dus en ik hoop dat het mij hier beter vergaat dan in Mitchell We’ll see en ik hou jullie op de hoogte

Mijn adres is nu

59 Quintin ST
Roma Q 4455
Tel: +61746224127

En ik ga werken in: The School of Arts hotel

Groeten Sven

quote:

Op zaterdag 13 november 2004 11:18 schreef BVO het volgende:
Hoi! .
Net wakker. . Zometeen weer weg. . .

quote:

Op zaterdag 13 november 2004 11:22 schreef Tom_Tom- het volgende:

[..]

Wat ga je doen? De intocht van Sinterklaas kijken? .

quote:

Op zaterdag 13 november 2004 11:26 schreef _bigmac_ het volgende:
Maby komt er straks een leuk meisje langs hier

quote:

Op zaterdag 13 november 2004 11:28 schreef Tom_Tom- het volgende:

[..]

Die komt vast niet voor jou.