waarom zuigt het leven?

ik wil wel weer een reactie geven, ook al ga je toch weer zeggen dat ik geen ervaring heb en niet weet waar ik over praat (want ik heb natuurlijk veel minder ervaring dan jou op dergelijke gebieden).

ik hou het simpel.
je hebt een bepaald karakter en dat heeft geleid tot o.a. dat gedoe met je ex. nu zie je achteraf toch steeds beter in wat je allemaal fout hebt gedaan en begint te realiseren dat het aan jouzelf ligt (dat je verneukt bent e.d.) en je hebt geen idee wat je eraan zou moeten doen (want het is je karakter en dat verander je niet zomaar zoals mensen zoals jou maar al te graag denken).

je hebt in het vorige topic de personen die weten waarover ze spreken (en daardoor weten dat ze jou het heel duidelijk moeten maken met harde taal omdat ze wel weten dat zacht gezemel geen fuck helpt bij personen zoals jou) gewoon genegeerd en maar het advies gevolgt wat in jouw gedachtepatroon valt. punt is dat die gedachtes van jou flink verneukt zijn en juist die gedachtes ook tot die situaties hebben geleid. je gaat selectief al oplossingen bedenken die in jouw denkbeeld passen maar waar je vervolgens niks mee op schiet.

quote:

zou kunnen ja.. maar op dit moment heb ik even geen idee wat de oorzaak is en wat het gevolg.
natuurlijk.. die hele onzin met m'n ex hielp niet.. maar de dingen waardoor ik nu dit kutgevoel heb staan los van het wel of niet hebben van een relatie.. (althan: denk ik..)
ik mag tenminste hopen dat ik niet zover heen ben dat mijn levensgeluk afhangt van 1 vrouw zeg... (anders heb ik pas echt reden om depressief te zijn..)

ze staan los van je relatie. je bent zo moedeloos omdat het telkens weer gebeurd, en het gebeurd steeds weer omdat je nou eenmaal zo bent en denkt. je weet zelf ook wel dat je levensgeluk niet afhangt van 1 vrouw. het hangt af van de manier waarop je leeft en daar ben je niet blij mee.

je moet meer lef krijgen. ga de film "fight club" zien (al zo'n 10 jaar oud) en ga over die film nadenken. misschien dat die film jou wat dingen kan laten inzien want er zit ontzettend veel waarheid en goede lessen in.

stop met dat stomme gejank (o.a. in je openingspost) en ga eens rationeel je problemen aanpakken. je klinkt nu net zo'n stomme hopeloze gast die gaat dreigen met zelfmoord om aandacht te krijgen. ga verdomme eens bezig om echt onder ogen te zien wat je bent en wat je wilt en wat je moet doen om dat te bereiken. maar dat zie ik jou niet doen, ik zie je topics plaatsen over allerlei zaken maar het is allemaal gejank. "moet ik haar die brief sturen?" "moet ik haar vergeven?" "zal ik dit eens doen?". ga eens systematisch bij jezelf langs om te zien wat de oorzaak is en hoe je dat op kan lossen. je plaatst dit topic niet om een oplossing te vinden, je plaatst het omdat je ergens moet uithalen en er met mensen over wil praten om maar het gevoel te hebben dat je er iets tegen probeert te doen. wat hou je jezelf voor de gek. je weet zelf ook dondersgoed dat je na dit topic alsnog geen dingen waar echt lef en ballen voor nodig is gaat doen om de situatie te verbeteren. het blijft bij het sapsmoezige gezemel hier op dit forum waar jij van achter je computer probeert wat dingen op een rijtje te krijgen.

-------------------------------------------------------

jij zit hier te zeuren alsof het einde van de wereld nabij is. toen ik 5 was heeft mijn moeder 3 jaar kanker gehad en met chemotherapie overleefd. toen ik 8 was (zij was net hersteld) is mijn zusje overleden. dit werd teveel voor mijn moeder en dankzij de chemotherapie is mijn moeder jarenlang boos en verdrietig geweest en zat soms 8 uur lang voor zich uit te staren op een dag. ik begon anders te denken en ben daarna 7 jaar gepest en kon ook niks bij de meiden presteren. toen ik 18 was begon ik beter sociaal contact te maken (en dat komt niet omdat ik zat te janken maar omdat ik in ieder geval probeerde met meiden in contact te komen door via chat af te spreken met meiden waarmee ik kon praten). nu gaat het een jaar goed met me en nu gaan mijn ouders toch nog scheiden (een half jaar geleden zette ik ook nog aan tot scheiding maar gaf mijn vader mijn moeder een nieuwe kans). mijn ouders kunnen haast bij niemand terecht omdat ze in de jaren hiervoor alle contacten hebben verbroken (ruzies) of contacten zijn verwaterd. mijn moeder is nog voor kerst het huis uit en ze is er helemaal kapot van en wil zichzelf van het leven beroven. ik heb nu problemen met leerwerk voor tentamens van school en ben nu nog wakker omdat mijn moeder bij kennissen aan het uithuilen is en ze normaal om 11 uur weer terug is. ik ga zometeen nog op de fiets daarheen om te vragen of ze daar gaat slapen of wat dan ook.

-------------------------------------------------------

hou op met janken en zielig doen hier en ga bezig om het echt aan te pakken en niet om aandacht te vragen maar om oplossingen. en ga dan niet alleen de oplossingen eruit te zoeken die in jouw gedachtesysteem passen. er zijn veel meer mensen die net zoals jou een flink kut leven hebben maar die gaan er echt mee aan de gang. wat jij hier doet is jezelf depressief praten en dat wordt jouw ondergang, niet de gebeurtenissen zelf.

je bent een watje, bewijs me het ongelijk alsjeblieft !

quote:

op dinsdag 26 oktober 2004 22:39 schreef henryhill het volgende:

en ik denk dat je hier de essentie te pakken hebt.

het is erg dat ze is vreemdgegaan en je in de kou heeft laten staan voor hem. maar dat is meerdere mensen overkomen. wat het zo erg maakt is dat jij door je eigen wanhopigheid niet meer inziet dat je d'r niet terug moet willen maar juist uit je leven moet verbannen! hoe langer je dit blijft zien als "oh, ze wilde me niet meer, misschien heeft ze zich nu bedacht?" in plaats van "die trut heeft me genaaid en kan kapot vallen", hoe langer het pijn blijft doen.

dat maakt het zo pijnlijk voor jou!

quote:

deels heb je daar gelijk in ja.. ik ben niet de eerste die dit overkomt en zal ook niet de laatste zijn.. maar misschien ben ik in mijn eerdere posts niet helemaal duidelijk geweest..

natuurlijk ben ik pissed!

natuurlijk kan ik haar wel wurgen...

maar die woede wil niet zeggen dat zij zomaar iemand anders geworden is.. de karaktertrekken waar ik ooit voor viel heeft ze ook nog steeds.... en die kant van haar vind ik nog steeds top..dat ik nu een andere, bijzonder vervelende kant van haar heb leren kennen doet daar niks aan af.

en dat is wat het zo verdomd moeilijk maakt.. om haar goeie dingen zou ik haar verdomd graag terugwillen.... maar om die andere kant van haar kan ik haar wel wurgen..

en even voor de duidelijkheid: nee.. ik wil haar niet wanhopig terug... maar dat wil toch niet zeggen dat ik haar niet mag missen? dat wil toch niet zeggen dat ik niet mag terugverlangen naar de goede tijden die er ook waren?
en ik vind dat in een aantal reacties daar wel wat heel makkelijk overheen gestapt wordt.

even de (volgens mij) meest belangrijke quote van het vorige topic opgezocht.

ga namelijk nu eerst maar eens vergelijken hoe je je toen voelde (ten tijde dat je dit schreef) en hoe je je nu voelt. je kan gemakkelijk ervaren of die gevoelens die jou zo kut laten voelen komen door de relatie of door alles wat er is gebeurd. vertel maar eens hoe je je nu voelt in vergelijking tot hoe je je ten tijde van deze tekst voelde.

je bent toch niet verdrietiger geworden door de relatie hierna? bedoel je hebt heel duidelijk laten merken dat je wel degelijk wist wat je eigenlijk moest doen en hebt er over gepraat. komt het niet gewoon erdoor doordat je nu weer bent gaan nadenken en er weer achter bent gekomen dat het weer hetzelfde is verlopen als alle andere keren..? toch wel he. toen richtte je je alleen meer op de relatie (toen je het topic opende) omdat dat op dat moment het ergste was. maar nu kijk je terug en zie je dat er veel meer van dat soort dingen telkens maar weer gebeuren. daarom voel je je nu kutter dan toen.

ik heb ook alleen het beste met je voor hoor vent. voor zover ik het kan inzien werkt dat alleen niet met zachte woordjes, int echt ben ik wel te pruimen hoor. begin er maar eens mee om niet aant bier te gaan maar in plaats daarvan wat dingen te bezoeken, musea, toneelstukken, dingen die je nog nooit hebt gedaan maar wel wil doen en waar je een beetje tijd in kan steken. en ga niet naar een psychiater of iets dergelijks als je dat van plan bent want je kan het zelf best wel aan (natuurlijk moet je dat laatste advies niet meer volgen als je helemaal panisch wordt). wil alleen zeggen dat je veel dingen op kan lossen als je er echt mee bezig gaat, zoek veel informatie (wetenschappelijke informatie) op het internet bijvoorbeeld en ga daarover discussieren.

---------------------------

http://www.spreekuurthuis(...)a=depressie&hfdstk=9

als hij niet uit eigen beweging naar de huisarts wil gaan, heeft de omgeving de morele verplichting hem daartoe te bewegen.

wat kan de huisarts doen?
net als bij lichamelijke klachten biedt de huisarts de eerste opvang voor patiënten die in psychische nood verkeren. hiernaast heeft hij vanzelfsprekend de taak een eventuele depressie te herkennen en te behandelen. de huisarts kent de patiënt, het gezin en mogelijk ook de verdere familie. iemand met depressieve klachten kan zich al wat beter voelen na een aantal gesprekken waarin hij verteld heeft hoe hij zich voelt en wat zijn problemen zijn.

http://www.spreekuurthuis(...)a=depressie&hfdstk=4

oorzaken binnen in de hersenen

http://www.blixum.nl/rubr(...)__depressiviteit.htm

ook het vinden van een luisterend oor kan je al beter doen voelen. praat dus met iemand over hoe je je voelt! of ga met een andere jongere msn-en om ervaringen uit te wisselen of je hart te luchten! daarvoor staan oproepjes beneden op de pagina (onder ervaringen). je kunt natuurlijk ook zelf een oproepje plaatsen.

--------------------------------

vertel je familieleden over de situatie en ze hebben eigenlijk de verplichting om je naar de huisarts te brengen... net zoals ik je nu vertel dat je het beste naar de huisarts kan gaan om daar je verhaal te luchten. meen ik serieus hoor, ik heb ook gehuild bij mijn mentor toen ik mijn verhaal vertelde (had moeilijkheden met leren gekregen dus moest het om verschillende redenen wel vertellen) en ben daarna nog naar de decaan geweest om ook bepaalde redenen maar het helpt wel als bepaalde mensen ervan weten (die ook bepaalde bevoegdheden hebben). maak er serieus werk van en ga naar de huisarts of als je dat niet wil leg het dan in ieder geval aan vrienden en familie voor zodat zij je nog kunnen stimuleren om erheen te gaan (het zal voor hen niet fijn voelen als je plotseling weg bent en zij geen kans hadden om ook maar iets ertegen te doen).

de oorzaak kan ook in de hersenen liggen. nu zeg je misschien dat je het pas merkt na die kuttige situatie dus dat het daar niet aan zal liggen maar vergeet niet dat de hersenen ook op een bepaalde manier gaan reageren nadat zoiets is gebeurd. het kan dus wel zo zijn dat dergelijke acties bepaalde lichamelijke klachten (neurotransmitters die niet goed werken) in werking stellen. sluit die mogelijkheid in ieder geval niet uit en laat het bij de huisarts onderzoeken. hij kan je sowieso middelen geven waardoor je je beter voelt.

daarnaast is het fok! forum niet het enige waar je je hart kan luchten (zie 3e link). er zijn ook speciale praatgroepen voor allerlei soorten personen. ik wil niet zeggen dat je het niet wist maar wil alleen de mogelijkheid maar even aankaarten.

ga je er eens in verdiepen en ga proberen op die manier je problemen op te lossen. ga geen topics starten om aandacht te krijgen en medelijden maar ga echt proberen een oplossing te vinden (ik zeg niet dat je geen oplossing probeert te vinden maar voor zover ik het kan inzien is het niet de juiste manier om tot oplossingen te komen).

sterkte man