Hoeveel pech kan een mens verdragen

Mijn 84 jarige nog thuis wonende moeder.

Het jaar 2004 in vogelvlucht.........

Hoera, een nieuwe knie aan het begin van het jaar, door te veel morfine blijft ze er bijna in

(inmiddels heeft ze al een nieuwe heup, en enorm veel andere keren het ziekenhuis van binnen mogen bekijken)
Revalideren in een verpleeghuis, wat redelijk gaat, en ze zet alles op alles om beter te worden, ze fysioot zich rot....
Kort nadat ze thuis is, de knie gaat heel goed, krijgt ze een herseninfarct.

Ziekenhuisopname, ze is er slecht aan toe. Door verkeerde medicatie en het niet willen luisteren naar ons, familieleden, is ze ruim een week aan het hallicuneren

Eindelijk, het gaat beter.... na een lange opname mag ze weer naar huis....

Het gaat beter en beter en beter..... maar dan... wil ze van haar stoel opstaan om een schaartje te pakken, ze valt en breekt haar heup

Na 2 dagen wordt ze geopereerd, spuiten haar vervolgens weer bijna weg met morfine en weer naar het verpleeghuis/revalidatiecentrum gebracht om verder op te knappen... dat is nu 3 weekjes geleden...

Ze houdt pijn, vandaag foto maken, is die heup "verschoten"
Er zit iets niet goed, waardoor revalidatie onmogelijk is natuurlijk.

Binnenkort wederom operatie.

Verdomme!

quote:

Op donderdag 4 november 2004 16:54 schreef Roellio het volgende:
Het is lullig, maar de mens is eigenlijk helemaal niet gemaakt om zo oud te worden. Door onze leefomstandigheden, afwisselende voeding en goede medische zorg is de leeftijd tientallen jaren boven de natuurlijke norm uitgestegen.

Ja, dat weet ik allemaal wel, ik wilde gewoon ff lekker tegen jullie aan klagen

Weet je het is toch je moeder, al is ze al oud, duur voor de gezondheidszorg, maar ze heeft wel verdomme tot haar 73e keihard gewerkt en daarna voor niets als telefoniste bij het ouderenvervoer gewerkt. Tot 2 jaar geleden aan toe. Met al haar kwalen.

Wie doet haar dat na?