Dit verhaaltje bestaat uit drie hoofdpersonen. Ik zal ze kort introduceren:
![]()
Links ziet u Arno, ook wel bekend als Nolius
In het missen ziet u mij, ook wel bekend als QuietGuy
Rechts ziet u de slechterik uit dit verhaal, een NS-trein. Deze foto is wat onduidelijk, want hij bewoog
![]()
Ik zal bij het begin beginnen. Gisteren hadden we FOK!radio in Utrecht. Hier was een PTA-special (voor de n00bs, PTA staat voor Planes, Trains & Automobiles).
Na een goed geslaagde uitzending die half mislukt is gingen Nolius en ik terug naar het brabantse land. Met de trein, een wel zeer bekend voertuig in PTA.
Het begon goed, in Utrecht, de trein stond er mooi op tijd, dus wij stapten in. Maar! hij reed niet weg! Wat bleek, er kwam een andere trein aan en om te zorgen dat mensen uit die trein hun aansluiting behaalden bleef de onze 8 minuten langer staan.
Vind ik helemaal niet erg, integendeel, een enorm nette service. Tussen Utrecht en 's Hertogenbosch kan je 8 minuten immers makkelijk inhalen.
In 's Hertogenbosch bleek het dus inderdaad makkelijk te zijn 8 minuten in te halen. We hadden nog maar 2 minuten vertraging dus dat is mooi. We keken door het raampje en onze aansluiting stond er ook nog. Mooi! want tegenwoordig wachten treinen klaarblijkelijk op elkaar.
Niets is minder waar. Onze deuren waren nog maar net open en die andere trein reed weg. Als die trein nu 3 minuten was blijven staan hadden wij onze aansluiting mooi gehad. En 3 minuten is op 's Hertogenbosch en Tilburg zo ingehaald! toch?
Wat is nu het moraal van dit verhaal?
Dat de NS een kutbedrijf is. Wij hebben een half uur op een half verlaten station stil gestaan om te voorkomen dat andere mensen hun trein misten. Kutzooi