quote:Hm, maar nieuwsgroepen over dit onderwerp bestaan al jaren, af en toe "mis"je plots iemand die toch echt wel regelmatig poste, maar over het algemeen is het goed vertoeven daar.
Op zaterdag 08 september 2001 21:32 schreef Kielef het volgende:
Dit is een gevoelig EN gevaarlijk thema.Op de Duitse TV worden hele programma's hieraan gewijd. Vooral het sluipende gevaar dat in dergelijke discussie op internet schuilt.
http://www.youtube.com/watch?v=yJ2UROhv-PI
MPS, iedere dag van de week een ander profiel,
http://www.youtube.com/watch?v=AiJft-VnxEg
quote:Ja, maar niet zo'n gekke uitspraak, want ik heb dat idee heel vaak. Waarom doe ik het niet? Kweenie, omdat ik toch door wil vechten. Yep, ik zie het leven als een gevecht. Niet zo vreemd hoor, niet alleen mijn leven zie ik zo, maar leven in het algemeen. Soms wil ik het wel opgeven en rusten, maar toch is het gevecht op zich voor mij al interessant. Wat is er nu mooier dan te knokken voor iets en op een moment je al je vijanden (lees: obstakels in het leven) overwonnen hebt? Ik vind: niks.
Op zaterdag 08 september 2001 20:55 schreef IntroV het volgende:[..]
Das wel een gewaagde uitspraak.
ik heb dat gevoel in mijn 24-jarige leven nog nooit gehad, en ik hoop ook dat het voorlopig niet komt.
In deze filosofie zie ik mensen die zelfmoord plegen in 2 categorieën: mensen die niet meer willen vechten en mensen die niet meer kunnen vechten. De tweede categorie kan ik begrijpen en zal daar niks over zeggen, maar de eerste vind ik altijd een twijfel geval. Hoewel ik daar best sterke ideeën over heb zal ik ze maar niet volledig uiten, daar ik niemand verder pijn wil doen of beledigen.
Fijn is het gevoel zeker niet, maar niet bang zijn om dood te gaan heeft ook wel iets bevrijdends.
Zo doe ik nooit m'n gordel om en ben ik niet voorzichtig.
Dood? Boeie!
Leuk is het leven toch niet.
Maarja, zelfmoord plegen is toch weer een stapje verder. Te ver in mijn geval.
Hoewel...
Ik denk dat iedereen die weleens op het punt heeft gestaan, kan bevestigen dat er niets lafs aan is.
Ik zou het sterker wel stellen, het kost behoorlijk wat moed om een dergelijke daad door te zetten. Iets dergelijks lukt alleen als de nood echt heel hoog is en iemand geen uitweg meer ziet. De menselijk (oer)drijfveer om te blijven leven, leg je namelijk echt niet zo maar naast je neer
Het ongenuanceerde "laf" roepen is misschien een uiting van " niet begrijpen" of een maatschappelijk goed antwoord zoals we bij nog wel meer onderwerpen kennen.
In mijn optiek, kun je er als buitenstaander helemaal niet over oordelen. Je hebt vaak geen flauw idee welke redenen iemand had om de stap daadwerkelijk te nemen. In de ogen van de nabestaanden kan het misschien een klein probleem zijn. Blijkbaar was het voor de "uitvoerder" een groot probleem, of een combinatie van...
Overigens ben ik van mening dat de mensen die daarna roepen dat ze boos zijn en zich afvragen waarom hij/zij er dan niet over is komen praten, eerst zichzelf de vraag moeten stellen "waarom heb ik het niet gezien".
Er zijn veel te veel dingen waarvan men aanneemt dat de ander dat wel weet, maar is dat ook wel zo...
Voordat er geroepen wordt dat zelfmoord niet laf is, wil IllOgical dit uitleggen. De uitleg van de leraar was dat je vlucht voor je problemen, terwijl je als mens kan groeien als je ze oplost (zelf of met anderen). Daarnaast laat je altijd mensen achter met pijn en schuldgevoelens, dus geef je je problemen door (kettingreactie).
Terugkijkend naar die periode zag IllOgical dat hij weinig zelfvertrouwen had op dat moment (goh, een puber zonder zelfvertrouwen). IllOgical heeft er toen met niemand over gepraat (ontzettend fout), maar is er zelfstandig "bovenop" gekomen (was alleen maar denken aan) door mooie vrouwen en mooie muziek zoals reeds gemeld, plus zwaar nadenken. Als IllOgical nu (met toch wel iets meer zelfvertrouwen en een positieve blik op de wereld) nadenkt over die periode, moet hij glimlachen. Wie denkt die jonge IllOgical wel niet dat hij was? Hem al deze mooie dingen die hij nu heeft meegemaakt en nog gaat meemaken te onthouden! Tuurlijk heeft IllOgical nu nog steeds "problemen", maar alles is relatief.
Dus sterkte aan die personen die hier nog dagelijks mee omgaan, praat er veel over en doe het in ###snaam (vul hier de naam in van de entiteit die je aanbid) niet. Er is niets zo erg of er kan wel over gepraat worden en gezocht worden naar een oplossing. Over 10 a 20 jaar ben je jezelf er dankbaar voor, en kun je andere mensen helpen door ze bv van zelfmoord af te houden 
BTW Nadenken erover is niet erg, en praten helemaal niet. Dus schrijf aub het hele topic vol als je daar beter van wordt 
quote:Er zijn toch veel pubers die dat hebben het is toch ooit onderzocht maar ik weet niet meer hoeveel dat het was.
Op zondag 09 september 2001 08:58 schreef IllOgical het volgende:
IllOgical heeft ook zijn donkere periodes gehad (op16- 17-jarige leeftijd), en erover nagedacht. Om 2 redenen kan IllOgical nog steeds reageren op deze topics: een opmerking van een leraar: "zelfmoord is laf" en de mooie dingen in de wereld (muziek & vrouwen).Voordat er geroepen wordt dat zelfmoord niet laf is, wil IllOgical dit uitleggen. De uitleg van de leraar was dat je vlucht voor je problemen, terwijl je als mens kan groeien als je ze oplost (zelf of met anderen). Daarnaast laat je altijd mensen achter met pijn en schuldgevoelens, dus geef je je problemen door (kettingreactie).
Terugkijkend naar die periode zag IllOgical dat hij weinig zelfvertrouwen had op dat moment (goh, een puber zonder zelfvertrouwen). IllOgical heeft er toen met niemand over gepraat (ontzettend fout), maar is er zelfstandig "bovenop" gekomen (was alleen maar denken aan) door mooie vrouwen en mooie muziek zoals reeds gemeld, plus zwaar nadenken. Als IllOgical nu (met toch wel iets meer zelfvertrouwen en een positieve blik op de wereld) nadenkt over die periode, moet hij glimlachen. Wie denkt die jonge IllOgical wel niet dat hij was? Hem al deze mooie dingen die hij nu heeft meegemaakt en nog gaat meemaken te onthouden! Tuurlijk heeft IllOgical nu nog steeds "problemen", maar alles is relatief.
Dus sterkte aan die personen die hier nog dagelijks mee omgaan, praat er veel over en doe het in ###snaam (vul hier de naam in van de entiteit die je aanbid) niet. Er is niets zo erg of er kan wel over gepraat worden en gezocht worden naar een oplossing. Over 10 a 20 jaar ben je jezelf er dankbaar voor, en kun je andere mensen helpen door ze bv van zelfmoord af te houden
BTW Nadenken erover is niet erg, en praten helemaal niet. Dus schrijf aub het hele topic vol als je daar beter van wordt
quote:En als je nou iedere dag hetzelfde gevecht aan moet gaan, met steeds dezelfde vijanden, die je niet kan overwinnen????
Op zondag 09 september 2001 01:22 schreef Witchfynder het volgende:Ja, maar niet zo'n gekke uitspraak, want ik heb dat idee heel vaak. Waarom doe ik het niet? Kweenie, omdat ik toch door wil vechten. Yep, ik zie het leven als een gevecht. Niet zo vreemd hoor, niet alleen mijn leven zie ik zo, maar leven in het algemeen. Soms wil ik het wel opgeven en rusten, maar toch is het gevecht op zich voor mij al interessant. Wat is er nu mooier dan te knokken voor iets en op een moment je al je vijanden (lees: obstakels in het leven) overwonnen hebt? Ik vind: niks.
In deze filosofie zie ik mensen die zelfmoord plegen in 2 categorieën: mensen die niet meer willen vechten en mensen die niet meer kunnen vechten. De tweede categorie kan ik begrijpen en zal daar niks over zeggen, maar de eerste vind ik altijd een twijfel geval. Hoewel ik daar best sterke ideeën over heb zal ik ze maar niet volledig uiten, daar ik niemand verder pijn wil doen of beledigen.
Je ziet geen andere uitweg meer, alleen maar dat gevecht wat je niet kan winnen en jaren lang al duurt en nog jaren zal duren. Klap op klap op klap op klap krijg je te verwerken, en er is in de tussentijd geen tijd om ff op adem te komen want de volgende klap meldt zich alweer.
Behalve dat je dan tegen je vijanden moet vechten, moet je ook nog tegen een ongelooflijk onbegrip vechten, want die is er voor de mensen die depri zijn of er nie meer uit komen.
Dan ga je er misschien anders over denken.
Voor verdere reactie van mij kant, lezen jullie maar de overige topics die hier al over gehouden zijn.
Als eerste had ik een schoolvriendinnetje die ergens afgelegen woonde op een boerderijtje. Op een dag kwam ze niet, en het gerucht ging dat haar papa zichzelf heeft opgehangen. Dat was dus waar. Ze kwam thuis van school, zou haar fiets in de schuur zetten, en toen vond ze hem...
reden onbekend...Mijn opa (van mijn vaders kant) is net 4 weken op vakantie geweest in Canada, bij zijn familie. Mijn vader zijn neef had in de laatste week van mijn opa zijn vakantie zichzelf met een geweer door het hoofd geschoten. Reden: Hij had van zijn 1e vrouw 5 kinderen, en van zijn 2e 3. Hij is boerenarbeider en verdient niet genoeg om zijn kinderen te onderhouden. Toen dacht hij dat ze beter af zouden zijn zonder hem, en ja...
Ik vind dat als je zelfmoord pleegt, dat je dan egoïstisch bent. Vooral als je je vrouw en/of kinderen achterlaat.
Zelf heb ik wel eens met een schaar in mijn handen gestaan, en urenlang naar mezelf in de spiegel gekeken, en naar mijn polsen. Hoe zou het toch zijn, als ik het zou doen...
Ik heb het toch maar niet gedaan, en gehoopt dat er een beter tijd zou komen. Nou, ik ben er nog steeds, en daar ben ik blij om.
quote:Je kunt beter wel de aandacht erop gooien! Mensen houden er niet van als dingen te dicht in de buurt komen, dus het zal ze eerder stoppen dan motiveren.(ik spreek hier uit ervaring) Het is goed om over deze dingen te praten, het is een probleem dat weliswaar aan het oog ontrokken is (vaak dan), maar wel onder 30% van de jongeren zeer erg leeft.
Op zondag 09 september 2001 00:55 schreef Kielef het volgende:[..]
Hoe zou jij het vinden, als iemand door een ondoordachte post van jou net dat laatste duwtje zou krijgen of dat iemand juist door een post van jou op een ongezond idee zou komen.
Dit is niet een thema om interessant mee te doen, dat bedoel ik.
Fok is voor jongeren, en er zijn veel jongeren, die zoeken en experimenteren, en dan kan ik toch wel zeggen dat dit een gevaarlijk thema is of niet.
Steam: Skullsplitter
Origin-naam:013skullsplitter
quote:Dat bedoelde ik nou met Ego ding, in mijn post een stukkie terug.
Op zondag 09 september 2001 12:13 schreef Mieke het volgende:Ik vind dat als je zelfmoord pleegt, dat je dan egoïstisch bent. Vooral als je je vrouw en/of kinderen achterlaat.
Zelf heb ik wel eens met een schaar in mijn handen gestaan, en urenlang naar mezelf in de spiegel gekeken, en naar mijn polsen. Hoe zou het toch zijn, als ik het zou doen...
Ik heb het toch maar niet gedaan, en gehoopt dat er een beter tijd zou komen. Nou, ik ben er nog steeds, en daar ben ik blij om.
En een schaar?
Steam: Skullsplitter
Origin-naam:013skullsplitter
Steam: Skullsplitter
Origin-naam:013skullsplitter
quote:Ik houd niet van relativeren, en zeker niet in dit geval. Toevallig heb ik net de herhaling van Martil Bril bij Adriaan van Dis (Zomergasten) bekeken en kwam dit even aan de orde. Armando zou ooit iets gezegd hebben als "in een snackbar kan zich een even groot drama afspelen als in een toneelstuk van Shakespeare". Dat vond ik zo treffend.
Op zaterdag 08 september 2001 21:11 schreef Vidra het volgende:[..]
Het lijkt wel een welvaartsziekte te worden....
quote:Ik zou uitkijken met zulke uitspraken. Karin Spaink heeft hierover een heel aardig artikel geschreven in Het Parool (naar aanleiding van de zelfmoord van Brood). Het komt neer op het volgende, ik citeer: "Wat veel waarschijnlijker is, is dat de komende maanden alle mensen die zichzelf door een sprong van het leven willen benemen, op Broods conto zullen worden geschreven."
en vooral een toename van gevallen is zichtbaar als een bekende of bekend iemand zich van de kant heeft gemaakt...
Nog een stukje dan: "Een vergelijkbaar fenomeen ontstond nadat popheld Kurt Cobain zich een kogel door het hoofd had geschoten: ook toen werden de zelfmoorden die jongeren daarna per pistool pleegden, hem aangerekend. (Dat is altijd heel praktisch, een dode iets verwijten. Hij kan zich immers niet meer verweren. Iedereen kan zijn gelijk over een lijk halen.) Maar jongeren pleegden al jarenlang zelfmoord met pistolen; het is in de Verenigde Staten zelfs de meest voorkomende zelfmoordmethode."
Deze 'zelfmoordgolven' zijn dus niet zozeer gebaseerd op cijfers.
Het zou bovendien niet uitsluitend iets van deze tijd wezen, in navolging van een ander zelfmoord te plegen. Ik meen me te herinneren dat naar aanleiding van Goethes "Die Leiden des jungen Werthers" zich een dergelijk fenomeen voorgedaan zou hebben.
quote:Terwijl dat waarschijnlijk een van de beste dingen is om te doen: veel erover praten, informatie publiekelijk maken. Ik heb ooit een tekst gelezen over verschillende methoden om zelfmoord te plegen. Het circuleert op het internet. Als je iemand ervan wilt weerhouden om zelfmoord te plegen - laat hem die tekst lezen. Ik wist helemaal niet dat het zo moeilijk was om een einde aan je leven te maken.
Op zaterdag 08 september 2001 21:32 schreef Kielef het volgende:
Dit is een gevoelig EN gevaarlijk thema.Op de Duitse TV worden hele programma's hieraan gewijd. Vooral het sluipende gevaar dat in dergelijke discussie op internet schuilt.
Bovendien, als je 'zelfmoord' als gespreksonderwerp tot taboe zou laten verworden, zou je het erover reflecteren alleen tegenwerken. Het laatste dat je wilt is toch dat iemand onbezonnen of ongeinformeerd een dergelijke beslissing maakt?
Toch is Nederland hier niet zo 'liberaal' in als we denken. Ik kan me bij uitstek de rel rondom 'Thisbe's zelfmoord/destructiepagina' herinneren. Het zou 'aanzetten tot' zijn en zou derhalve geweerd moeten worden op dat losgeslagen internet.
quote:Ja precies dit denk ik ook wel eens. Wat heeft het leven soms voor nut we zitten deze aardkloot alleenmaar een beetje te verneuken etc.
Op zondag 09 september 2001 08:08 schreef Riann het volgende:
Okal heb je thuis als wat je leuk vind en zo kun je eigen nog kut voelen. En dat hebben de mensen in je naaste omgeving niet in de gaten. Er hoeft niet altijd een sterke reden te zijn om je kut te voelen. Ik denk vaak van ja wat heeft het nou voor zin om te leven. ik ga naar school ik kom thuis wat internetten wat huiswerk maken wat tv kijken en weer slapen en ga zo maar door.
En jah soms denk ik ook wel eens na over zelfmoord (niet dat ik het wil doen hoor). Ik denk dat dit ook een deel de pubertijd is want eerst had ik dit nooit.
Achteraf ben ik blij dat ik het niet heb gedaan, ik ben nu erg tevreden met mijn leven, maar ik heb me echt heel lang ellendig gevoeld. Als die periode iets langer had geduurd had ik dit nu niet kunnen schrijven...
Soms denk je alles al gedaan te kunnen hebben en zie je dus geen uitweg meer en geen spoor naar het geluk.
Daarom zijn dit soort dingen makkelijk te zeggen als je het zelf niet meegemaakt hebt. Zelf moet ik ook nog proberen het leven beter in te zien maar dat gaat niet zo maar even...daar is tijd voor nodig.. erg veel tijd.
quote:En wat voor anders zei ik dan ik het laatste gedeelte van mijn post?
Op zondag 09 september 2001 12:07 schreef Evil het volgende:En als je nou iedere dag hetzelfde gevecht aan moet gaan, met steeds dezelfde vijanden, die je niet kan overwinnen????
Je ziet geen andere uitweg meer, alleen maar dat gevecht wat je niet kan winnen en jaren lang al duurt en nog jaren zal duren. Klap op klap op klap op klap krijg je te verwerken, en er is in de tussentijd geen tijd om ff op adem te komen want de volgende klap meldt zich alweer.
quote:Denk je dat we dan reïncarneren?
Op maandag 10 september 2001 00:20 schreef Dr_Greene het volgende:
Ik ben van mening dat iedereen met een bepaalde taak / leerdoel hier op aarde is. Een eind aan je leven maken voor je dit doel hebt bereikt, is volgens mij hetzelfde als bij een computer op de reset-knop drukken: Het gezeik begint gewoon weer opnieuw...
quote:Ik denk dat het gewoon ook te maken heeft met het vinden van een doel. Het ergste lijkt me dat je niet weet wat je doel in het leven is. Totdat ik die gevonden had voelde ik me ook constant miserabel. Doe ik nu nog soms omdat ik me dan zorgen maak of ik dat doel wel kan bereiken en omdat ik van niemand zo'n support krijg omdat ze of mijn studie raar vinden of mijn uiteindelijke doel belachelijk of dat ze zelfs zeggen "een hbo opleiding is helemaal niet belangrijk". Daar word je dan ook weer debiel van omdat je al die moeite neemt en je te pletter werkt terwijl niemand er aandacht aan schenkt. Dan ga je echt snel achteruit denk ik.
Op zondag 09 september 2001 16:38 schreef bierglas het volgende:[..]
Ja precies dit denk ik ook wel eens. Wat heeft het leven soms voor nut we zitten deze aardkloot alleenmaar een beetje te verneuken etc.
En jah soms denk ik ook wel eens na over zelfmoord (niet dat ik het wil doen hoor). Ik denk dat dit ook een deel de pubertijd is want eerst had ik dit nooit.
quote:Denk het wel ja. Tot we al onze leerdoelen hebben bereikt. Wat daarna komt weet ik natuurlijk niet...
Op maandag 10 september 2001 10:16 schreef Witchfynder het volgende:[..]
Denk je dat we dan reïncarneren?
quote:
Op maandag 10 september 2001 10:15 schreef Witchfynder het volgende:
En wat voor anders zei ik dan ik het laatste gedeelte van mijn post?
quote:Maar blijkbaar intepreteer ik het weer eens op de verkeerde manier....
Op zondag 09 september 2001 01:22 schreef Witchfynder het volgende:In deze filosofie zie ik mensen die zelfmoord plegen in 2 categorieën: mensen die niet meer willen vechten en mensen die niet meer kunnen vechten. De tweede categorie kan ik begrijpen en zal daar niks over zeggen, maar de eerste vind ik altijd een twijfel geval. Hoewel ik daar best sterke ideeën over heb zal ik ze maar niet volledig uiten, daar ik niemand verder pijn wil doen of beledigen.
