Noord Korea

Begin september ben ik met Koning Aap naar Noord Korea geweest. Hier een kleine selectie van wat foto's die ik heb genomen met wat uitleg erbij. Het was een geweldige ervaring en zeker een aanrader als je eens wat anders wilt. Het is in ieder geval speciaal omdat uit het Westen slechts 500 toeristen per jaar worden toegelaten, naast 1200 Chinezen en een paar honderd Japanners en Zuid Koreanen (aldus onze gids).



Dit is zo'n beetje het eerste gebouw wat we te zien kregen in Pyongyang. Het is een soort universiteitsbibliotheek waar mensen kunnen lezen en studeren. De architectuur is typisch Koreaans, in tegenstelling tot de grauwe betonnen flats waar heel Pyongyang vol mee staat.



En dan de Grote Leider, Kim Il Sung. Al jaren dood maar nog steeds president. Afbeeldingen als deze, van vele vierkante meters oppervlakte, zie je overal in grote steden als Pyongyang en Kaeson, maar ook in de meest kleine dorpjes. De man wordt altijd afgebeeld als groot leider in de strijd tegen de VS, als kindervriend, als wijs man, als natuurliefhebber, als vredelievend persoon, etc. etc. De man wordt vereerd als een God. Dit werd pas echt duidelijk tijdens het bezoek aan zijn zeer indrukwekkende mausoleum, waar je helaas niet mocht fotograferen.



Het respect dat het Noord Koreaanse volk voor hun Grote Leider heeft lijkt grenzeloos, en oprecht. Hoewel dat laatste niet door ons te verifiëren valt natuurlijk. Dit is het grote bronzen beeld van Kim Il Sung in Pyongyang, waar hij uitkijkt over de stad. Op de achtergrond een immens mozaïek van een mooi gebergte in het noorden van het land. Hier komen dagelijks vele mensen om hun respect te tonen. In groepen komen ze aangelopen, netjes in rijen. Ze wachten tot de voorgaande groep klaar is en lopen dan samen tot aan de voet van het beeld. Daar worden dan bloemen neergelegd waarna een gezamenlijke buiging volgt. Ook wij als toeristen ontkwamen niet aan dit, verplichte, ritueel. Hier maakte onze gidsen ook kennis met de chaotische Nederlanders die zich in tegenstelling tot de toeristen uit China en Japan niet in rijen laten dwingen en zich gewoon verspreiden. Vele malen dreven we hen tot wanhoop!



Aan weerszijden van het bronzen standbeeld van de Grote Leider staan twee immense beelden. Het standbeeld zelf is op deze foto verscholen achter het linkerbeeld. Het beeld aan de linker kant toont de strijd van Noord Korea voor de onafhankelijkheid, waar natuurlijk veel soldaten en wapens op afgebeeld staan. Het beeld aan de rechterkant toont hoe het land zichzelf na de bevrijding heeft opgebouwd, daar zie je dus mensen met boeken onder de arm, arbeiders, en boeren.



De Grote Leider heeft zijn eigen 'religie' of 'filosofie' geschreven: de Juche filosofie. Het is een flinke boekenkast vol. De toren op de foto is de Juche toren en is behoorlijk hoog. Binnen in de toren zit een lift waarmee je naar boven kunt. Vanaf daar heb je een prima uitzicht over de miljoenenstad Pyongyang. Vanaf daarboven ziet het er nog best indrukwekkend uit. Alleen als je wat dichter bij de gebouwen komt is het allemaal wel heel erg grauw, zeker omdat alles van beton is. De foto is genomen vanaf de overkant van de Taedong rivier.



Dit is nogmaals een foto van de Juche toren, maar nu genomen vanaf de voet van de toren.



De Juche toren en het grote bronzen beeld van Kim Il Sung staan samen met dit Worker's Party Monument op één rechte lijn in de stad. Hier zie je ook het nationale symbool van Noord Korea: de oude vertrouwde hamer en sikkel, aangevuld met een penseel. In feite heb je in Noord Korea vier partijen, naast de Arbeiderspartij nog drie anderen. Ze streven echter allemaal hetzelfde na dus hebben de drie andere partijen de Arbeiderspartij het mandaat gegeven om het land te besturen, aldus onze gids.



Dit is het geboortehuis van de Grote Leider. Ongetwijfeld niet meer authentiek want het ziet er wel heel erg strak en netjes uit. Het dorp wat er omheen stond is weggehaald en vervangen door, ik moet zeggen, een erg mooi en rustig park. Op de achtergrond hoor je subtiel maar toch duidelijk hoorbaar gezang en muziek dat door kleine, onzichtbare luidsprekers wordt verspreid.



In de buurt van het geboortehuis is een heuvel die op Pyongyang uitkijkt. Hier is de Juche toren te zien alsook het oranjekleurige gebouw met de twee torens wat een van de vijf grote hotels van Pyongyang is.



Dit is het Yanggakdo International Hotel waar wij gedurende de nachten in Pyongyang verbleven. Op zich een zeer modern hotel waar voor zover wij konden zien alleen buitenlandse gasten verblijven. Het is gelegen op een eiland midden in de Taedong rivier die de stad doorkruist. Zeer handig om alle buitenlanders op een centrale plek te hebben en te houden. Hier konden wij BBC World ontvangen waardoor we geen aflevering van Top Gear hoefde te missen. Ook hoorden wij zo over de 'paddestoel van vier kilometer'.



Dit is het monument, een groot anker, dat is opgericht voor de West Sea Barrage. Dit is een acht kilometer lange afsluitdijk waar men zeer trots op is. Wat minder vond men het toen wij ze uitlegde dat wij veel meer van dit soort dingen hebben. Op de plek waar ik stond om deze foto te nemen heeft ook ooit Jimmy Carter samen met Kim Il Sung gestaan.



Naast de afbeeldingen van de Grote Leider zie je ook overal monumenten als deze staan. Helaas zien ze er vaak hetzelfde uit: een betonnen obelisk, en dat is het dan. Ook opmerkelijk is dat bij alle monumenten en belangrijke gebouwen en installaties waar de Grote Leider is geweest de plaatselijke gidsen graag melden dat hun leider daar zo en zo vaak is geweest. Ook hangen er overal foto's waarop te zien is dat hij inderdaad in museum zus en zo is geweest.



Nog een voorbeeld van een afbeelding waar Kim Il Sung bejubeld wordt door zijn volk.



Ter ere van de terugkeer van Kim Il Sung na de bevrijding van Korea is een kopie van de Franse Arc de Triomph opgericht. Hij is echter 16 meter hoger dan die in Parijs. Om de foto te kunnen nemen kon ik gewoon midden op de vierbaans weg gaan staan: gemotoriseerd verkeer is er nauwelijks in de steden. Mensen fietsen veel, maar lopen nog veel meer. Vaak gebruiken ze hiervoor de (snel)wegen en treinverbindingen. Vooral de mensen op de wegen leverde soms gevaarlijke situaties op omdat ze domweg vlak voor onze aanstormende tourbus overstaken.



Een andere manier van verplaatsen is de trolleybus waar er toch behoorlijk wat van rondrijden. Vrijwel altijd erg vol, maar ook erg langzaam rijdend.



Een bezoek aan de metro kon natuurlijk niet uitblijven. Het was op de twee stations waar wij waren erg druk, hoewel dat op deze foto niet te zien is. We gingen van station Glory naar station Reunification. Alle stations hebben dit soort namen. Ze zijn versierd met grote mozaïeken van, natuurlijk, Kim Il Sung. In het midden zie je standaarden met daarin de krant van die dag. We gingen ook zelf met de metro. Verder niks mis mee. In iedere wagon vind je steevast twee kleine portretten van Kim Il Sung en zijn zoon Kim Jong Il. Kim Jong Il is de huidige leider van Noord Korea. In tegenstelling tot zijn vader zie je van hem niet of nauwelijks afbeeldingen en standbeelden.



Negen september is de onafhankelijkheidsdag van Noord Korea. Eens in de vijf jaar zie je hier de massale parades van het leger die je op het nieuws ziet. Dit jaar was het allemaal wat vredelievender. Duizenden jongeren die op een groot plein met elkaar, soort van, synchroon aan het dansen waren ondersteund door live muziek en een gigantisch koor. Aan weerszijden geflankeerd door afbeeldingen van Kim Il Sung, maar ook Lenin en Karl Marx. Toen het synchrone dansen voorbij was werd het publiek uitgenodigd om mee te doen, waar massaal gehoor aan werd gegeven.



Noord Korea kent best een rijke geschiedenis. Dit is een tombe van een van de vroege koningen, die eeuwen geleden leefde.



Tijdens een tussenstop kon ik het niet laten om een plaatje te schieten van een landschap.



Toen we op een coöperatieve boerderij werden rondgeleid werden we continu gevolgd door de dochter van de gids die het allemaal wel spannend vond en van gepaste afstand toekeek.



Tijdens een dag in de bergen kom je overal geschriften tegen die in rotswanden zijn uitgehakt. Wat er staat ben ik vergeten. Tijdens de vrij zware wandeling/beklimming naar boven werden we ingehaald door hele klassen schoolkinderen die een dagje uit waren. Eenmaal boven moesten wij, lange blanken, erg vaak op de foto. Erg leuk was dat. Zeker omdat onze gidsen geen zin hadden om met ons mee te gaan en beneden bleven wachten tot wij een paar uur later weer terug kwamen.



Dit is de cameraman (links) en de hoofdgids die ook wel eens met de camera wilde spelen. Naast een cameraman en de hoofdgids hadden we ook nog een chauffeur in een prima bus met airconditioning, en twee dames waarvan de een gids-in-opleiding en de ander stagiaire was. De hoofdgids was trouwens erg geïnteresseerd in de Engelstalige reisgids die een van de groepsgenoten mee had genomen. Op een gegeven moment vroeg hij op toch wel norse toon of hij hem mocht bekijken. We dachten dat we die reisgids, die je niet het land in mag nemen, niet meer zouden zien. Na hem urenlang tijdens een van de lange busritten van voor naar achter aandachtig te hebben gelezen bracht hij hem echter weer netjes terug. Op zijn linkerborst zie je een speldje. Echt iedere Noord Koreaan draagt zo'n speldje, waarop een afbeelding van Kim Il Sung staat. Zo is hij 'altijd in ons hart'.



Anti-VS propaganda is alom aanwezig in de vorm van dit soort levensgrote afbeeldingen. Daarnaast wordt zowel in geschrift als door de gidsen nooit gesproken over 'de Verenigde Staten'. Ze worden altijd de 'US imperalistic agressors' genoemd. Grappig is wel dat onze gids zei dat het Noord Koreaanse volk geen hekel heeft aan het Amerikaanse volk; het is slechts de regering en haar beleid waar ronduit haat tegen bestaat. Ook Japan is niet erg geliefd vanwege de gruwelijkheden die ze tijdens de bezetting aan het begin van de vorige eeuw hebben begaan, maar uitingen van anti-Japanse gevoelens hebben we vreemd genoeg niet gezien.



Op weg naar de grens tussen Noord Korea en Zuid Korea kwamen we in Kaeson natuurlijk weer afbeeldingen van Kim Il Sung tegen.



Dit is de grens tussen Noord Korea en Zuid Korea in Panmunjom. Onderaan zie je de blauwe VN barakken waar besprekingen plaats vinden. Tussen de barakken zie je vlak naast de Noord Koreaanse soldaten een soort richel. Dat is de feitelijke grens die dus dwars door de gebouwen heen loopt. Tijdens ons bezoek waren eerst alleen Noord Koreaanse soldaten aanwezig die strategische posities innamen om te voorkomen dat wij de grens over zouden steken. Toen ook aan Zuid Koreaanse zijde een groep toeristen verscheen kwamen de Zuid Koreaanse soldaten naar buiten om hun posities in te nemen.



De middelste van de drie VN barakken mochten wij binnen. Toch wel interessant om te zien hoe de onderhandelingstafel ook weer precies op de grens staat. We mochten ons door de gehele barak begeven en stonden dus op een gegeven moment ook in Zuid Korea. Om te voorkomen dat wij zoiets stoms zouden doen als het openen van de deur aan Zuid Koreaanse zijde posteerden zich twee zeer streng kijkende Noord Koreaanse soldaten zich voor die deur. In feit staan zij dus op dat moment in Zuid Korea!



Hier een duidelijkere foto van de drie blauwe VN barakken. Dit is de situatie nadat wij de middelste blauwe VN barak hebben bezocht. Wat mij opviel was de zeer strakke fysieke houding van de Noord Koreaanse soldaten terwijl de Zuid Koreaanse soldaten een stuk relaxter overkwamen.



Op de vorige foto zie je links in het midden hoe een Zuid Koreaanse soldaat ons zeer geïnteresseerd met een verrekijker observeert. Ik kon het niet laten om tegelijkertijd van hem een foto te nemen. Overigens hebben wij geen enkele Amerikaanse soldaat gezien. Ook is de situatie aan de grens erg contrasterend. Aan de ene kant voel je toch een soort van spanning, met honderdduizenden zwaar bewapende soldaten om je heen. Aan de andere kant was het een zeer mooie dag en in combinatie met de natuurlijke omgeving zeer vredelievend. Maar toch valt er niet te ontkomen aan de vele camera's die aan weerszijden staan opgesteld, en aan de tank barrières die je tegenkomt.



Dit is een foto van de groep Zuid Koreaanse toeristen die vlak na ons een bezoek brachten. Op de een of andere manier negeerden wij elkaar; er werd niet gezwaaid.



En toen was het tijd om weer terug te gaan naar Beijing. Op de heenweg vlogen we van Beijing naar Pyongyang, terug ging het gedurende 24 uur met de trein. Wij verbleven in een hypermoderne slaapwagon, met airconditioning, prima wc. etc.

[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 10-10-2004 10:53:36 (unicode characters gewijzigd) ]

En nog wat foto's.



Pyongyang Centraal Station met de trein naar Beijing klaar voor vertrek. Het was in en om het station erg druk maar wij werden zonder problemen naar binnen geloodst.



Het meest markante gebouw van Pyongyang is toch wel dit gebouw. Het zou het Ryugyong hotel moeten worden, het hoogste hotel in de wereld, maar het is nooit afgebouwd. Op het dak staat een eenzame kraan weg te roesten.



Overzicht van het plein waar het oorlogsmonument staat. Aan weerszijden van het plein diverse beelden die de glorieuze strijd van het Noord Koreaanse leger en volk symboliseren.



Op de kop van het plein dit beeld. Immens groot. Volgens mij was dit het equivalent van ons 'graf van de onbekende soldaat'.



Twee schoolklassen die net als wij een bezoek kwamen brengen aan het geboortehuis van Kim Il Sung.



Dit is een van de hotels buiten Pyongyang waar wij verbleven. Iedere kamer was voorzien van een 'hot spring bath'. Het zag er allemaal behoorlijk luxe uit. Op de een of andere manier denk ik dat de gemiddelde Noord Koreaan hier nooit zal komen, of zelfs maar van het bestaan af weet. Toen we aankwamen hoorden we in de verte marsmuziek uit luidsprekers schallen, waarschijnlijk in een nabijgelegen dorp. Dit ging de hele nacht door. Onze gids had niks gehoord en vond het maar een raar verhaal.



Op weg van Pyongyang naar havenstad Nampho rijden we over een tienbaans snelweg. Jammer dat we een van de weinige zijn die dat traject per gemotoriseerd vervoer afleggen. Mensen lopen langs de kant van de weg en leggen enorme afstanden af. Af en toe moeten ze om onduidelijke redenen oversteken en, misschien omdat ze niet zoveel verkeer gewend zijn, doen dat bij voorkeur zonder op te letten en vlak voor een aanstormende bus of auto.



Een plattegrond van de metro. Je drukt op de knop waar je naartoe wilt en klaar ben je. Wij mochten echter direct doorlopen, wat behalve bij het mausoleum van Kim Il Sung overal eigenlijk het geval was.



Dit is een monument dat is opgericht ter ere van de hereniging van de beide Korea’s. Volgens onze gids heeft Noord Korea de ideale oplossing: een verenigd Korea behoudt het socialistische systeem in het noorden en het kapitalistische systeem in het zuiden. We hebben maar niet verteld dat zoiets nooit gaat werken. Opvallend is dat alle Noord Koreanen vrijwel nooit over Noord en Zuid praten maar altijd over Korea als een geheel, met Pyongyang als hoofdstad. Ze hebben ook geen hekel aan Zuid Korea, wel aan de VS uiteraard. Waarom ze dan zichzelf zo bewapenen? Om 'prepared' te zijn voor een aanval vanuit het Zuiden.



Tempel bij een van de tombes van een van de oude koningen.



Niet alleen in de steden en langs de wegen zie je leuzen in groot lettertype. Ook in de bergen worden Noord Koreanen aan belangrijke zaken herinnerd. Deze boodschap is echter vredelievend, er staat: 'houd van de natuur'.



Op de cooperatieve boerderij die we bezochten was ook een kleuterschool. Bij de ingang staat een kast waar ze hun schoenen in kunnen bewaren. Die kast is versierd met van die typische tekeningen die kleuters graag maken. Zoals bijvoorbeeld een vis, een eend, maar ook een pistool en een tank.



Uitzicht over de woningen op de cooperatieve boerderij. In de steden woont men in die betonnen flats, op het platteland in dit soort huizen. Het is allemaal niet heel erg luxe of zo, maar toch hebben ze een dak boven hun hoofd. In het uiterste noorden van het land, waar de hongersnood zou heersen, zijn we echter niet geweest.



Zonsondergang aan het Sijung meer. Het hotel lag direct aan het water, maar was naar mijn mening de minste van alle hotels waar we verbleven.



En dan de verkeersregelaars. Stoplichten heb je wel in Noord Korea. Buiten de stoplichten in de buurt van het mausoleum van Kim Il Sung doen ze het echter niet. Dus moet het verkeer op de ouderwetse manier geregeld worden. Het zijn vrijwel allemaal jonge vrouwen die zich als robots bewegen. Links kijken, met een ruk het hoofd naar rechts en weer kijken. Dan op een manier zoals alleen een soldaat dat kan zich omdraaien. Stok omhoog en daarna in een perfecte hoek van 90 graden naar links zodat het verkeer linksaf kan slaan. Ook als de ene de ander komt aflossen gaat dit op een manier alsof er een wisseling van de wacht plaats vindt, inclusief salueren.



Dat de verkeersregelaars niet altijd een heel spannend beroep hebben is te zien op dit kruispunt in Kaeson. Een van de weinige mannelijke verkeersregelaars heeft niks te doen omdat er simpelweg niet of nauwelijks verkeer is. Hij staat er ook een stuk nonchalanter bij dan zijn vrouwelijke collega’s.



Op de hoogste heuvel in Kaeson staat wederom een groot bronzen beeld van Kim Il Sung die tevreden over de tweede stad van Noord Korea uitkijkt.



Uitzicht over Kaeson dat nauwelijks flatgebouwen kent en voornamelijk uit laagbouw bestaat. Een schril contrast met het grauwe Pyongyang.



En nog een afbeelding van het strijdbare Noord Koreaanse volk. Tijdens mijn verblijf daar heb ik de indruk gekregen dat het een zeer trots volkje is dat zich staande weet te houden tegenover de grote boze VS. Jammer alleen dat ze dat op zodanige manier doen dat er van voor ons doodnormale zaken als supermarkten, internet en vrijheid geen sprake is.

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 09:08 schreef goflow het volgende:
Erg indrukwekkend, lijkt me erg leuk om ook eens heen te gaan. Lachen ook als je dan naar de US gaat en ze zien een visum van N. Korea
Hoe zat het trouwens met bewegingsvrijheid, kon je als je daar zin in had 's avonds je hotel uit wandelen en de stad afstruinen, of zat je vast aan een soort tour waar je onder geen omstandigheden onderuit kon?

Wij reisden op een groepsvisum dus daar hadden wij geen last van. Als je op een individueel visum zou reizen krijg je volgens mij een inlegvel, om begrijpelijke redenen. Ik had echter best een stempel willen hebben, maar dat kon niet.

Bewegingsvrijheid is er niet. Het hele verblijf is strak geregisseerd. Je kunt niet zomaar even wat gaan wandelen of zo, ook al heb ik dat met een paar anderen wel een keer gedaan. Geen problemen mee gekregen. Ook de wandeling in de bergen deden we zonder de gidsen. Foto's maken is ook geen probleem. Slechts enkele keren werd ons verzocht om geen foto's van een bepaald object of situatie te maken. Maar als je van backpacken houdt moet je dit land mijden!

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 10:43 schreef Pieldeprutkarbonkel het volgende:
Idd fantastische foto's en reuze-interessante reis!

Ben ook erg benieuwd naar de bewegingsvrijheid. Mag je op eigen houtje de steden in?

Nope. Alhoewel ik me op de een of andere manier geen moment beperkt heb gevoeld. Zal wel komen door het zeer drukke programma: dan heb je toch al weinig tijd voor jezelf en de tijd die je hebt wil je gebruiken om even uit te rusten.

quote:

Moet ik het me voorstellen zoals een georganiseerde rondreis maar dan met extra voorlichters van de overheid?

Onze Nederlandse reidsgids had ook niks te doen!

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 16:42 schreef Ballebek het volgende:
Mr. Anarchitect;

Heb je nog meer foto's welke je wilt posten?
Ik was al van plan om zoon soort reis te gaan doen (Rusland of N. Korea) en nu ben ik erachter: Het wordt N. Korea.
Ik ga morgen met een vriend overleggen of hij mee gaat in April

Je zult er geen spijt van krijgen.

Ik zal er nog een paar uitzoeken, maar dat kan wel even een paar dagen duren. Tot die tijd kun je kijken bij een reisgenoot op http://www.martijnoverweg.nl/ waar ook foto's van nog twee andere reisgenoten op staan. Een aantal foto's zijn dubbel, maar er staan ook veel nieuwe.

Verder kun je kijken op http://home.planet.nl/~bulk0010/dprk/index.html. Ik ken deze meneer verder niet, en hij is niet met Koning Aap maar met VNC gegaan, maar het is een erg leuk verslag met veel achtergrondinformatie.

En nog een paar, de meest interessante heb ik nu wel gehad.



Op Noord Koreaans gebied staat de barak waar ooit de wapenstilstand is ondertekend. Dit is het Engelstalige exemplaar, al aardig door de tand des tijds aangetast. Officieel zijn de twee landen dus nog steeds in staat van oorlog. Op een andere tafel ligt de Koreaanse versie. De Engelse versie is vergezeld van een versleten VN vlag. Naast de Koreaanse versie staat een gloednieuwe Noord Koreaanse vlag.



Met een oude Tupolev van Air Koryo werden we van Beijing naar Pyongyang gevlogen. Ik ben niet bang om te vliegen maar voelde me in dit vliegtuig niet op mijn gemak. Grappig genoeg was de vlucht zelf comfortabeler dan de vlucht van Amsterdam naar Beijing waar we op het laatst toch wat turbulentie hadden. Maar dat heeft natuurlijk niks met het vliegtuig te maken. Na de landing werden de remmen met behulp van water gekoeld.



Direct na aankomst werden we naar het circus gedirigeerd. Echter geen dieren, alleen acrobaten en clowns. Al met al best indrukwekkend en ook leuk om te zien hoe het publiek zich bijzonder goed vermaakte. Op de achtergrond worden tijdens de voorstelling afbeeldingen getoond van natuurtaferelen en het nationale symbool, maar ook van de militaire macht van het leger zoals hier te zien is. Let wel, de zaal zat vol met kinderen.



En dan het oorlogsmuseum. Vol met ‘bewijsstukken’ dat de VS de Koreaanse oorlog begonnen is, en niet Noord Korea. De kelder staat vol met neergeschoten en in beslaggenomen VS oorlogstuig. Verder wordt verhaald over de heldendaden van Kim Il Sung en is op de bovenste verdieping een gigantisch panorama te zien van een veldslag. De verschillende hallen in het museum hebben namen als “Hall showing the Captured Weapons and Defeat of the U.S. Imperialist Aggressors’ en “Hall showing the U.S. Imperialist Aggressors’ Atrocities”.



In de jaren zestig vond een incident plaats met een onderzoeksvaartuig van de VS dat eigenlijk een spionagevaartuig was. De GER 2 alias de Pueblo werd gevangen genomen, waarbij een VS marinier om het leven kwam. De bemanning werd maandenlang vastgehouden totdat de VS officieel excuses maakte. Op de boot werden we rondgeleid en konden we met eigen ogen de machinegeweren, afluisterapparatuur, en granaatinslagen zien. Al met al was het inderdaad een VS spionageschip, maar wordt het door de Noord Koreanen allemaal wel heel erg opgeblazen.



In het geboortehuis van Kim Il Sung zijn deze drie potten te zien. Naar eigen zeggen zijn dit de originele potten die door zijn moeder zijn aangeschaft. De pot rechts is gedeukt, maar ja, je hebt niet veel keus als je een arm boerengezin bent (aldus de overlevering).



Uitzicht op het sluizengedeelte van de West Sea Barrage. Er werd een video vertoond over de totstandkoming van het project. Het nationalisme spatte van het scherm, evenals de verheerlijking van Kim Il Sung die met eigen hand de locatie van de dijk zou hebben bepaald.



Op deze boot in de Taedong rivier aten we een Koreaanse barbecue. Erg lekker. Van de kant werden we gadegeslagen door Noord Koreanen die gezellig met z’n allen zaten te picknicken, dansen en zingen. Enig gevoel van schaamte kon ik niet onderdrukken.



In ieder treinstel van de metro hangen de portretten van de beide Kim’s.



Zomaar een straattafereel. De dames dragen veelal traditionele klederdracht (de felgekleurde jurkjes). Overigens waren de beide dames die ons vergezelden meestal gewoon in behoorlijk Westers aandoende jurkjes en mantelpakjes gekleed.



Uitzicht op het hotel in Pyongyang vanaf de Juche toren. Te zien is dat het hotel op een eiland in de Taedong rivier staat.



Nog een uitzicht vanaf de Juche toren.



En nog een Juche toren uitzicht. Pyongyang is best een grote stad, er wonen een paar miljoen mensen.



Uitzicht vanaf een graftombe van een koning gelegen op een heuvel.



De bus waar we het hele land mee doorkruist hebben. Eigendom van het “Korean International Tourism Corporation”.



Een van de lunches vond plaats op een fish farm. Ik ben geen visliefhebber, maar de vis en alles er omheen dat we daar te eten kregen was erg lekker. Sowieso is het eten in Noord Korea, voor buitenlanders tenminste, prima. Hoewel na een tijdje een lekkere pizza of zelfs een Big Mac toch wel verleidelijk worden.

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 20:22 schreef Ballebek het volgende:
Heey,

Er rijden wel auto's hoor

[afbeelding]

Volgens mij was dat trouwens de ambassadeur van China die in de enige S-klasse in Noord Korea rondrijdt.

Tjee, Noord Korea wordt nog een populair vakantieland. Je bent onderhand al de vierde op Fok die er is geweest.

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 21:54 schreef k_man het volgende:
Tjee, Noord Korea wordt nog een populair vakantieland. Je bent onderhand al de vierde op Fok die er is geweest.

Herken je dingen uit mijn verhaal die ten tijde van jouw bezoek anders waren? Of heb je, naar alle waarschijnlijkheid, exact hetzelfde gezien?

Vier op de 100.000+ FOK! users is nog best weinig hoor Het zal nog wel een tijdje duren voordat Spanje en Turkijke concurrentie gaan ondervinden van NK.

Wie is nummer vier dan? Ik, jij, en Eurobilltracker zijn de drie die ik ken.

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 20:52 schreef julekes het volgende:

[..]

Dat gesrping op de wippen is toch een stuk Koreaanse folklore of zo, dat heb ik in Zuid Korea ook gezien in een soort heemkundige dorpje.

Geen idee of het iets Koreaans is. Hoewel het er spectaculair uitzag zie je dit soort dingen volgens mij ook in circussen in Europa.

quote:

Op zondag 10 oktober 2004 20:31 schreef Ballebek het volgende:

[..]

Stelletje kapitalisten... Oh nee, da's weer wat anders
Nee, ik begin er echt zin in te krijgen, alleen wel me radio, mobiel, verrekijker en reisgids thuis laten anders wordt je ter plekke gesloopt (las ik net).

Reisgids kan gewoon mee (tenzij je pech hebt, dan ben je hem kwijt), mobieltje absoluut niet, verrekijker hoef je niet mee te nemen want die kun je daar gewoon kopen , radio weet ik niet, maar de muziek daar wil je toch niet horen. Digitale camera met 10x optische zoom kon ik gewoon mee naar binnen nemen. Er waren reisgenoten die dat niet aandurfden, ik kneep hem toch ook wel een beetje, maar geen probleem dus. Ik heb me daar nooit bedreigd gevoeld of zo, zelfs de douaniers waren poeslief en maakten zelfs grapjes met je.

Als ik het verhaal van die andere site leest dan moet ik zeggen dat wij het een stuk relaxter hadden, maar dat kan natuurlijk ook aan de gids gelegen hebben (die de laatste avond gewoon dronken, of in ieder geval zwaar aangeschoten was). Verder vooral veel klein muntgeld meenemen, want anders heb je een probleem met wisselen. Gewoon Euro's, dollars is ook goed, Yuans ook.