Ik ben een beetje in de war.
Je weet toch dat mensen altijd zeggen dat iedereen een dubbelganger heeft?
De mijne heb ik nog nooit gezien en om te voorkomen dat dit te zweverig wordt zeg ik je dat ik er niet in geloof en het gaat daar ook eigenlijk helemaal niet om.
In 1998 ging ik na m'n eindexamen een jaar in California wonen, je kent dat wel. Bleu als ik in Nederland was, bloeide ik op in de nieuwe situatie en durfde zelfs verliefd te worden op een lief meisje met de schitterende naam Melodie. Zij had lang blond haar en een leuk pittig gezichtje, maar niemand begreep echt wat ik in haar zag. Het was voor mij echter liefde op het eerste gezicht.
Omdat ik na dat ene jaar terug moest en ging werd de hevige romance een waardevolle en innige vriendschap. Ik heb het over een tijd waarin ik 17 was en zij 16. Hevig is dus hevig verliefd, niet iets anders.
Terug in Nederlang ging ik studeren en leefde ook nog half in het dorp waar ik opgegroeid ben. Beetje voetballen, beetje uitgaan, vriendinnetjes af en toe... Schitterende tijd, maar ik begon al vrij gauw te beseffen dat het wat de dames betreft voor mij toch nooit zo kon zijn als met Melodie. Zo eerlijk was ik echter niet tegen mezelf en ik bleef het hardnekkig proberen. Ik wilde dat het wel kon, maar al gauw was dan het gevoel weg en liep het toch stuk.
Het contact met Melodie was grillig. Brieven schrijven, soms met maar een week ertussen, dan weer maanden. Toen gingen er 2 jaren voorbij zonder dat we van elkaar hoorden, tot ze me een email stuurde, gewoon om te vragen hoe het ging. Nu mailen we dus geregeld. Ik heb haar nooit iets verteld over mijn gevoel dat we bij elkaar horen. Ze heeft ook een vriend nu, maar dat lijkt me vrij normaal. Ik vrees de dag dat ze me een mailtje stuurt dat ze zich hebben verloofd.
Begin dit jaar ging ik naar de Albert Heijn. Tot mijn stomme verbazing zat er een meisje achter de kassa dat een jonge versie van Melodie had kunnen zijn, zeg maar op de leeftijd dat ik haar ontmoette. Ze leek me een jaar of 15 en had ook dat leuke pittige koppie. Ze heette Kelly als ik het me goed herinner. Ik kom niet zo vaak bij die AH dus het was verder niet echt een item. Het feit dat er bij een supermarkt in de buurt een meisje werkt dat sprekend lijkt op mijn grote liefde deed niet echt iets met me. Maar ik bedoel dus wel dat ze sprekend lijkt, don't get me wrong. Het is niet zo dat ze er slechts iets van weg heeft of zo. Wacht, want de dubbelgangster komt nog.
Wat gebeurt er nu vandaag?
Nadat ik met 5 teamgenoten met de bus terug was gekomen van een uitwedstrijd deed ik even boodschappen in het centrum en stapte daarna in de bus om naar huis te gaan. Het was druk in de bus dus ik moest staan.
Ik kijk wat om me heen om te zien wat voor mooie verzameling mensen zich deze keer ophoudt in de bus. Op een gegeven moment stopt mijn blik en stokt mijn adem.. ze zit daar gewoon! Nee, kan niet.. nog eens goed kijken.. wat is dit? Het zou dus de zus van die caissière kunnen zijn.. haha.. maar in ieder geval.. het is een jonge vrouw van een jaar of 20.. leuke uitstraling.. en ze is gewoon Melodie.. ze lijkt sprekender dan sprekend. Ik kan het nog steeds niet bevatten.. we rijden weg uit het centrum en ik weet zeker dat ik haar aan wil spreken en haar vertellen wat er zich in m'n hoofd afspeelt.. Maar ik twijfel.. nee, dat kan toch niet.. wat zal ze wel niet denken.. nou ja, ze moet er toch vast gauw al uit.. op het moment dat de stoel waar ik naast sta vrij komt en naar een oude Marokkaanse vrouw wenk dat ze moet komen zitten, staat Zij op van haar zitplaats en laat een vrouw op krukken die net instapt zitten. Ik krijg een heel raar gevoel, alsof ik iets meemaak dat me iets duidelijk moet maken. Uiteraard gaat ze niet uit de bus en moet ze er bij dezelfde halte als ik pas uit.. Met vlotte pas vervolgt ze haar weg en ik staar haar na, wetend dat ik haar sowieso vanavond niet ga aanspreken. Van de bus naar huis lopend belt m'n vader en ik vertel hem wat ik meegemaakt heb en hij moet lachen, maar we praten verder over andere dingen.. gelukkig.. Ik kom thuis en vertel m'n huisgenote wat ik meegemaakt heb.. ze knikt instemmend en zegt: ja, dat is vaag ja..
Ik heb er geen spijt van dat ik niets gezegd heb tegen haar, want Zij heeft er toch niets aan verder en dan loop ik er alleen nog maar langer mee rond.. aan de andere kant ben ik wel benieuwd wat ze gezegd had.. hoe haar stem klonk.. of dat ook hetzelfde was.. hoe haar naam luidde..
Dingen die meespelen als ik zeg dat mij misschien iets duidelijk gemaakt wordt.. zijn het feit dat Melodie volgende week zaterdag jarig is en ook dat ik eigenlijk in m'n hoofd stukje bij beetje de oppervlakkigheid aan het toelaten was. Wilde a.s. maandag na teamborrel weer eens ouderwets de stad in en achter de vrouwen aan.. terwijl ik dat wereldje al heel lang mijd..
Reageer zo je wilt.. ik ben blij dat ik dit op deze manier even kwijt ben..