op 'enneagramtypen':
Ik ben een gevoelige jongen, iemand die het leven met grote pieken en dalen
beleeft en het vaak als een worsteling ervaart. Ik probeer mezelf staande
te houden door met mn weelderige fantasie werelden te scheppen of door
met muziek en andere kunstzinnige bezigheden mijzelf te onderscheiden van
anderen, om iemand te zijn en gewaardeerd te worden. Ook kan ik ontzettend
veel nadenken over de zin van leven en dood en zoek ik naar een omvattende
waarheid waarmee ik mezelf rechtvaardig en alle chaos een plekje kan geven.
Ik heb moeite met gewoon 'gezellig' doen, met contacten leggen (zeker met
meisjes) en met het 'gewone' leven. Ik voel me daarom vaak een outsider,
iemand die er niet bij hoort, wel anders wil zijn, maar ook weer er juist wel
bij wil horen. Het is het nooit helemaal in het leven voor mij, geluk ligt in het
verleden of in de toekomst. Ik ben dan ook vaak jaloers op mensen die wel
liefde, seks, een gewone baan hebben en simpel gelukkig zijn, gewoon zichzelf
en zonder bullshit.
Tegenwoordig zet ik me af tegen veel van mn bijzonderheden, ik laat muziek,
de neiging om verhalen en gedichten te schrijven, om te filosoferen over het
leven liefst achter me omdat ik er genoeg van heb om er toch nooit gelukkig mee
te worden.
Als het slecht gaat met me, kan ik heel pessimistisch, geisoleerd en onzeker zijn.
Als het goed gaat kan ik juist erg idealistisch zijn, begrijpend, geinspireerd,
creatief, zacht, zorgzaam, romantisch, betrouwbaar, intelligent, sportief, enz...
Helaas zijn de pieken niet zo talrijk als ik zou willen...
Zijn er soms meer mensen die zich in deze beschrijving herkennen en er mee
om weten te gaan? Of die objectief ernaar kunnen kijken (ik ben psycholoog,
maar kan niet afstand nemen van mn gevoel e.d.)?
quote:Je topictitel is misschien een beetje verkeerd geformuleerd; de meeste mensen zullen zichzelf als gevoelig en complex zien (heb maar weinig mensen horen zeggen dat hij of zij zichzelf maar een simpelen ziel vond) Maargoed....Op donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:
[...]
de dingen die je omschrijft kan ik me voor een groot deel ook wel in vinden. Ik kan zelf ook helemaal 'de werkelijkheid verliezen' in muziek, kunstzinnige uitingen en mbv (lucide) dromen. Ben af en toe ook graag een beetje op mezelf en niet echt een allemansvriend. (maakte vroeger ook niet echt snel en veel contact, maar tegenwoordig heb ik daar niet meer zo'n moete mee, alhoewel ik ook niet echt behoefte heb aan enorm veel contacten.)
Ook de stemmingswisselingen die je omschrijft komen me wel bekend voor. (kun je weinig aan doen, je moet er gewoon doorheen)
Aan de andere kant ben ikzelf ook wel heel nuchter en heb ik soms gewoon geen behoefte aan 'zwaarmoedig gedoe'. (je moet ook wel een beetje lol kunnen maken
) Heb geen gebrek aan liefde, sex of een normale baan (opleiding) en hoef niet jaloers te zijn op anderen. (niemand heeft alles, maar iedereen heeft weer zijn eigen dingen waar een ander jaloers op kan zijn)Je mag best een beetje zwaarmoedig doen, maar wel met mate
Ik ben natuurlijk niet hetzelfde als jij. Maar die pieken en dalen en het uiten via andere wegen herken k zeker wel. Ik heb ook nooit ergens bij gehoord, wat ik ook helemaal niet erg vond. Gelukkig wordt ik wel gewaardeert, ookal ben k anders...
Door die waardering die k gekregen heb is het maken van nieuwe contacten wel makkelijker voor me geworden. Ik heb alleen niet altijd die behoefte
Iets wat ik helemaal niet herken in je verhaal is dat je zegt dat je orde wil scheppen in de chaos (dat bedoel je toch??). Dat heb ik dus helemaal niet. Ik hou ontzettend van chaos, ik voel me er heerlijk bij
[ Bericht 97% gewijzigd door TheDon1985 op 23-09-2004 14:13:06 ]
quote:Waarmee?Op donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:
Zijn er soms meer mensen die [..] er mee om weten te gaan?
quote:Hoe kortaf deze reactie miischien ook is, hij geeft wel een hint naar beste oplossing.Op donderdag 23 september 2004 11:41 schreef chocolatemoeze het volgende:
Kortom, je mist een doel in je leven.
Teveel nadenken over dingen pieken en dalen kennen en je terugtrekken in een fantasiewereld, zijn allemaal dingen die je laten denken dat je speciaal en misschien gevoeliger bent als anderen.
Feit is dat je waarschijnlijk te weinig meemaakt en misschien zelfs eenzaam bent.
Het punt is dat als je meer meemaakt en daardoor minder tijd hebt (of gewoon teveel meemaakt) om het allemaal te beschouwen zal je zien dat je je een stuk beter en stabieler voelt. (meer levend, of tenmisnte niet meer buiten de werkelijheid staand)
Vooral intilligente mensen, die eenzaam zijn, hebben een tekort aan prikkels en hebben nogal eens een heel levendige fantasie en de neiging alles veel dieper te beschouwen, iets waar je uiteindelijk weinig aan hebt, en soms zelfs leidt tot depressies.
Maar waar ik op een dag achter kwam, was dat dat allemaal dingen waren die ik alleen deed. En er bleek een hele diepe behoefte in mij te leven die schreeuwde om aandacht, liefde en vrienden. En echt serieuze vrienden, waarmee je over alles kunt praten, met wie je lief en leed kunt delen, die jou accepteren zoals je bent met al je gekkigheden en vervreemdingen, die zijn zeer zeldzaam.
Maar ik had de geluk ze te vinden. Ik zie ze niet eens heel vaak, maar het contact wat ik met ze heb is zeer prettig, ik zie naar iedere logeerpartij uit. Ik ben gelukkig omdat ik weet dat zulke fantastische mensen om me geven, en me accepteren. Want als anderen je accepteren, al zijn het er maar een paar, wordt het ineens veel makkelijker om vrede met jezelf te vinden.
Gelukkig worden van anderen bleek helemaal niet zo simpel te zijn. Het is ook een select groepje waar je gelukkig van wordt. Een partner vinden, met wie je lief en leed, al je bevindingen etc kunt delen, en die deze begrijpt, is helemaal een redding. Dan hoef je je nooit meer alleen te voelen in het bestaan. Moet je wel een zeer goede relatie hebben trouwens. En naast hen heb je nog steeds je zelfontplooiing nodig. Als je stopt met creatief zijn, met filosoferen enzovoorts ga je je leeg voelen. Ik tenminste wel. Dat je over het leven nadenkt, daar kun je niks aan doen. Dat is een proces van vragen en ideeën dat, wanneer het je interesseert, toch steeds weer terug zal komen. Als je van binnen echt van veel nadenken houdt, dan stop je dat heus niet. En dat hoeft ook helemaal niet.
Owja, en ten slotte, mocht je bang zijn van de leegte, wanneer je nadenkt over alles, het bestaan en het feit dat de dood er voorgoed een einde aan zou kunnen brengen, geloof dan in het bestaan. Ik weet niet of je een godsdienst hebt, maar als je dat niet hebt en veel filosofeert, is het stiekem toch fijn om je aan iets zekers, zoals het bestaan, vast te klampen. Ook al klinkt deze laatste tip misschien een beetje sneu, hoe je het doet maakt ook niet echt uit, maar zo'n angst moest ik in ieder geval overwinnen voor ik gelukkig kon worden.
Je zult trouwens altijd pieken en dalen hebben als je erg emotioneel bent, ik heb gewoon gepost wat er bij mij persoonlijk voor zorgde dat er nu veel meer pieken dan dalen zijn.
quote:Op donderdag 23 september 2004 13:10 schreef Muertez het volgende:
[..]
Hoe kortaf deze reactie miischien ook is, hij geeft wel een hint naar beste oplossing.
Teveel nadenken over dingen pieken en dalen kennen en je terugtrekken in een fantasiewereld, zijn allemaal dingen die je laten denken dat je speciaal en misschien gevoeliger bent als anderen.
Feit is dat je waarschijnlijk te weinig meemaakt en misschien zelfs eenzaam bent.
Het punt is dat als je meer meemaakt en daardoor minder tijd hebt (of gewoon teveel meemaakt) om het allemaal te beschouwen zal je zien dat je je een stuk beter en stabieler voelt. (meer levend, of tenmisnte niet meer buiten de werkelijheid staand)
Vooral intilligente mensen, die eenzaam zijn, hebben een tekort aan prikkels en hebben nogal eens een heel levendige fantasie en de neiging alles veel dieper te beschouwen, iets waar je uiteindelijk weinig aan hebt, en soms zelfs leidt tot depressies.
quote:Ik denk dat dit inderdaad wel eens goed zou kunnen. Als ik naar mezelf kijk merk ik ook dat ik, wanneer ik het druk heb gewoonweg geen tijd heb om te veel na te denken. Zo had ik me bijvoorbeel mijn afgelopen vakantie voorgenomen vanalles te gaan doen (ik was heel erg gemotiveerd), maar toen het eenmaal zo ver was en ik zoveel tijd had begon ik me juist steeds lustelozer te voelen.Op donderdag 23 september 2004 13:10 schreef Muertez het volgende:
[..]
Ook opmerkelijk is dat ik minder behoefte heb aan creatieve uitspattingen en muziek, nu mijn leven wat meer stabieliteit heeft gekregen en ik nu gewoon meer andere dingen te doen heb.
quote:Die twee stukjes zijn wat mij betreft een kern binnen je betoog waar het een beetje erom draait...:Ook kan ik ontzettend
veel nadenken over de zin van leven en dood en zoek ik naar een omvattende
waarheid waarmee ik mezelf rechtvaardig en alle chaos een plekje kan geven.
Ik heb moeite met gewoon 'gezellig' doen, met contacten leggen (zeker met
meisjes) en met het 'gewone' leven. Ik voel me daarom vaak een outsider,
iemand die er niet bij hoort, wel anders wil zijn, maar ook weer er juist wel
bij wil horen.
Je hebt waarschijnlijk een zeer goed vermogen om te analyseren, te fantaseren:
Ik weet niet helemaal wat je bedoelt met: "mezelf rechtvaardig en alle chaos een plekje kan geven", maar ik denk dat het waarschijnlijk tekenend is voor je betrokkenheid, je oprechtheid ...
Het tweede deel geeft aan dat je kennelijk wel een zekere behoefte hebt om met mensen in contact te treden; later geef je zelf aan dat je dingen die je fijn vind, opgeeft om maar 'socialer' te zijn ...
bedenk wel,een 'oprecht mens', wat je hoogstwaarschijnlijk gewoon bent, zeer gevoelig voor anderen en je omgeving; hoeft die oprechtheid niet te bewijzen, de vriendschap die je zoekt bij anderen, krijg je niet door je schone gedachtes of oprechtheid.
Dat betekent niet dat sociale mensen niet oprecht en betrokken zijn, enkel is het socialer om met mensen om te gaan niet vanuit een basis van hoe goed jij bent, maar vanuit een interesse wat de motieven die iemand anders heeft, wat andere mensen bezighoud, waaraan zij denken ..
Geef alsjeblieft niet je 'eigenheid' op, je voordoen als iemand die je niet bent, daardoor krijg je het helemaal niet beter, wordt je niet 'socialer', maar toon daarentegen wel gewoon interesse in iemand anders, misschien ontdek je dat andere mensen evengoed enorm gevoelig kunnen zijn, oprecht:
Om dat echter te zien, moet je evenzeer leren te kijken en omgaan met anderen, jezelf op hun terrein bekend maken, niet enkel 'op je iegen terreinspelen', binnen jouw gedachtenwereld, dat is veels te veilig.
dat vind ik altijd zo typisch.... .
maar het heeft voor iedereen wel raakvlakken denk ik, voor mij in ieder geval zeker...
Maaruh, ik kan ook wel simpel (nadenken) zijn hoor.
Complex...tja, wel eerder gehoord, noem het soms meer divers dan maar ofzo.
Onder de douche dacht ik er nog even over na (over mijn vorige reactie in een ander topic) en ik denk dat de meeste mensen toch wel onderhevig zijn aan veranderingen (uhm, toch?). Morgen ben je misschien niet meer dezelfde als degeen die je vandaag was.
En ik neem aan dat (veel) mensen zich constant willen verbeteren of zoeken naar perfectionering in hun ziel en zijn. Zijn wie je bent op de manier die voor jou het prettigst aanvoelt en voor anderen het prettigst is. Kleine dingetjes ook goed willen hebben, dat stemt tot nadenken, gedrag (willen proberen etc). Althans, ik vind het wel een mooi iets en streven eigenlijk van mezelf, ondanks dat sommigen mij maar complex zullen vinden. Ik kan zeggen dat ik opensta voor veranderingen, de wil heb om te leren (over mezelf, anderen en het leven) en zelfkritisch ben. En dat kan je dan van die mensen misschien dan niet zeggen. Dus..applaus voor mezelf
. quote:En applaus van mijOp donderdag 23 september 2004 15:27 schreef sweetgirly het volgende:
En ik neem aan dat (veel) mensen zich constant willen verbeteren of zoeken naar perfectionering in hun ziel en zijn. Zijn wie je bent op de manier die voor jou het prettigst aanvoelt en voor anderen het prettigst is. Kleine dingetjes ook goed willen hebben, dat stemt tot nadenken, gedrag (willen proberen etc). Althans, ik vind het wel een mooi iets en streven eigenlijk van mezelf, ondanks dat sommigen mij maar complex zullen vinden. Ik kan zeggen dat ik opensta voor veranderingen, de wil heb om te leren (over mezelf, anderen en het leven) en zelfkritisch ben. En dat kan je dan van die mensen misschien dan niet zeggen. Dus..applaus voor mezelf
Misschien kun je je wel herkennen in sommige dingen die ik schrijf (kijk maar ff op mn website).
Maar helaas ben ik er zelf ook nog niet altijd achter wat nu precies en hoe en wat.
Een doel? Is dat wat ik mis?
Overdrijf ik met mijn gedachtengang?
Denk ik te veel over dingen na?
Waarom zijn sommige dingenvoor mij standaard en voor anderen speciaal.
Mijn motto: Doe niet zo moeilijk, ik ben al ingewikkeld genoeg.
Komt het je bekend voor?
- ben je je ervan bewust dat de stemming van andere mensen invloed op je hebben?
- ben je plichtsgetrouw, heb je een sterk geweten?
- voel je je niet op je gemak bij harde geluiden en felle lichten?
- heb je behoefte aan tijd voor jezelf, om bij te komen van indrukken en/of gebeurtenissen.
- Raak je van streek of gestresst als je het idee hebt dat er teveel van je gevraagd wordt?
Als je één of meer van deze eigenschappen herkend, bestaat de kans dat je hooggevoelig bent.
Meer hierover kun je op deze website lezen.
Heb er zelf ook last van. Huil je ook bij ontroerende/emotionele films ed?
quote:klopt, dat 'Het Bestaan' op die site is een nogal standaard bijna clichematig stuk over 'alles is subjectief':Op donderdag 23 september 2004 16:54 schreef V1z0R het volgende:
off-topic: @ keronia.tk ik heb een deel van dat verhaal gelezen op die site... maar toch krijg ik nog kriebels als ik mensen zie die een perfecte wereld willen scheppen.
als het aankomt op de conclusie, wijst de schrijver terug op wat hij eerder allemaal geanalyseert heeft, de bewering die gedaan zijn: 'Het doel van de stap I is het vergroten en optimaliseren van de zelfkennis en zelfbeleving van de Keroniaan'...
Je gaat je afvragen hoeveel abstracte bullshit je op een pagina kunt kwakken... zonder iets werkelijks te melden ..
(ik weet dat ikzelf ook nogal een neiging heb veel tekst te gebruiken om weinig te zeggen, maar het doet me deugd dat het nog erger kan)
de conclusie aan het eind:
quote:dat is nu geniaal, en als een beetje schrijver de consequenties van zo'n alinea aanvaard, betekent dit dat hij het hele geschreven vel oppakt, verfrommeld en de prullebak in-mikt, immers, je loopt vast in een cirkelredenatie: dat hele geschreven stuk heeft geen waarde ...Misschien is het subjectieve wel onze persoonlijke structuur met een eigenheid aan nuances, welke zich tracht aan te passen aan de nuances en structuur van een objectieve context. Maar ook dat idee, net als het volledige ideeëngoed zoals in dit stuk uiteengezet is, kan een subjectieve kleuring zijn, niet corresponderend met een objectieve tegenhanger.
Het eerste-de-beste Bitteney-Speras-liedje zit beter in elkaar en is geloofwaardiger dan deze filososfie-fantasie; die, als gedachte, misschien hardstikke interessant is, bijna meditatief, maar als leerstelling volledig nutteloos.
quote:aan het verhaal te merken was dit ook het eerste dat in mij op kwam!Op donderdag 23 september 2004 17:56 schreef _-Xanti-_ het volgende:
Herken je de volgende eigenschappen?
- ben je je ervan bewust dat de stemming van andere mensen invloed op je hebben?
- ben je plichtsgetrouw, heb je een sterk geweten?
- voel je je niet op je gemak bij harde geluiden en felle lichten?
- heb je behoefte aan tijd voor jezelf, om bij te komen van indrukken en/of gebeurtenissen.
- Raak je van streek of gestresst als je het idee hebt dat er teveel van je gevraagd wordt?
Als je één of meer van deze eigenschappen herkend, bestaat de kans dat je hooggevoelig bent.
Meer hierover kun je op deze website lezen.
Heb er zelf ook last van. Huil je ook bij ontroerende/emotionele films ed?
Gelukkig heb ik het topic verder gezelen
quote:Op donderdag 23 september 2004 17:56 schreef _-Xanti-_ het volgende:
- ben je je ervan bewust dat de stemming van andere mensen invloed op je hebben?
- ben je plichtsgetrouw, heb je een sterk geweten?
- voel je je niet op je gemak bij harde geluiden en felle lichten?
- heb je behoefte aan tijd voor jezelf, om bij te komen van indrukken en/of gebeurtenissen.
- Raak je van streek of gestresst als je het idee hebt dat er teveel van je gevraagd wordt?
eventjes recapituleren:aldus,
je vragenlijstje is je reinste bullshit en oplichterij, als je daar aan één of meer van die 'eigenschappen' voldoet ben je gewoon een 'normaal mens', hooguit wat gevoelig voor suggestieve lijstjes die je een 'aandoening' proberen aan te praten ...
quote:Tja, laat een diagnose over aan mensen die hier gekwalificeerd voor zijn...Op donderdag 23 september 2004 18:17 schreef RM-rf het volgende:
[..]punt 1 ) zijn er mensen die niet beinvloed worden als ze in een groep met enkel chagrijnige mensen zitten, zijn er mensen (behalve zware autisten) die geen gevoel hebben voor de 'stemming' in een groep? punt 2 ) wie van zichzelf beweert een zwak geweten te hebben, heeft iig de persoonlijke kracht om dat van zichzelf in te zien, oftewel ... de meerderheid dermensen vind zichzelf wel een gewetensvol mens. punt 3 ) waarom zou een ondervraging met een bureau-lamp in het gezicht een bekende 'dwang-ondervragings-methode' zijn, misschien omdat de absolute meerderheid der mensen daarvan stront-nerveus wordt, evenals van snelle en harde muziek? punt 4 ) zouden er mensen zijn die nooit behoefte hebben aan 'tijd voor zichzelf'? punt 5 ) als er teveel van je gevraagd wordt? wat zou dat woordje 'teveel' betekenen...?
aldus,
je vragenlijstje is je reinste bullshit en oplichterij, als je daar aan één of meer van die 'eigenschappen' voldoet ben je gewoon een 'normaal mens', hooguit wat gevoelig voor suggestieve lijstjes die je een 'aandoening' proberen aan te praten ...
En het bestaat niet enkel uit alleen die vragen hoor:
Test: hoe gevoelig bent u?
U kunt zelf vaststellen of u een "highly sensitive person" bent
door aan te kruisen in welke onderstaande uitspraken u zichzelf herkent. 1. Ik ben me bewust van subtiele signalen in mijn omgeving.
2. Ik kan subtiele geuren, smaken, geluiden en kunstwerken waarnemen en ervan genieten.
3. Ik word makkelijk overdonderd door fel licht, sterke geuren, grove weefsels of sirenes.
4. Ik voel me ongemakkelijk in een lawaaiige omgeving.
5. Ik voel me niet goed met veel drukte om me heen.
6. Ik schrik gemakkelijk.
7. Als ik erge honger heb, heeft dat invloed op mijn concentratie of mijn humeur.
8. Stemmingen van de mensen om mij heen hebben invloed op mij.
9. Als mensen zich niet op hun gemak voelen in een bepaalde ruimte, weet ik meestal wat er moet gebeuren om dat te verbeteren, zoals het licht dimmen of het meubilair verplaatsen.
10. Ik ben nogal gevoelig voor pijn.
11. Ik ben zeer gevoelig voor cafeïne.
12. Ik bespeur bij mezelf de behoefte om mij op drukke dagen terug te trekken in bed, in een donkere kamer of een andere plek waar het stil is en ik alleen kan zijn.
13. Ik heb een rijk en complex gevoelsleven.
14. Ik kan diep geroerd raken door kunst of door muziek.
15. Ik ben consciëntieus.
16. Ik raak van slag als ik in korte tijd veel moet doen.
17. Ik raak geïrriteerd als iemand mij te veel dingen tegelijk wil laten doen.
18. Ik doe erg mijn best om geen fouten te maken of dingen te vergeten.
19. Ik kijk nooit naar gewelddadige films of televisieprogramma's.
20. Veranderingen in mijn leven brengen me van mijn stuk.
21. Het vermijden van situaties die mij van streek maken of overstelpen, heeft bij mij een hoge prioriteit.
22. Als iemand mij op de vingers kijkt of als ik met iemand moet wedijveren, dan zijn mijn
prestaties veel minder dan gewoonlijk.
23. Als kind werd ik door mijn ouders en leraren gevoelig of verlegen gevonden.
Wie twaalf of meer van de uitspraken op zichzelf van toepassing acht, is waarschijnlijk een HSP. HSP's hebben sneller last van lawaai en fel licht en zijn gevoelig voor de stemmingen van de mensen om hen heen. Ze hebben sneller in de gaten als iemand zich niet op zijn gemak voelt en weten vaak ook wat er zou moeten gebeuren om dat te verhelpen. Hun terughoudendheid of verlegenheid weerhoudt HSP's er echter vaak van om dat hardop te zeggen. De prestaties van HSP's gaan achteruit als anderen hen op de vingers kijken of als ze moeten wedijveren met bijvoorbeeld collega's.
Eén uitspraak in de checklist springt er volgens Elaine Aron echt uit: "Als kind werd ik door mijn ouders en leraren gevoelig of verlegen gevonden." Als u zich in deze uitspraak herkent, dan is dat veruit de sterkste aanwijzing dat u een HSP bent. Dit te herkennen en te erkennen is volgens Aron de belangrijkste stap. Daardoor gaat de deur open om met het verleden af te rekenen en een nieuwe weg in te slaan. Op die weg bevinden zich niet alleen deuren die voor altijd gesloten zullen worden, maar vooral ook onbekende deuren die plotseling opengaan. Dan is de tijd aangebroken om bewust van de gevoeligheid te profiteren.
Bron: Psychologie Magazine, mei 2000
:volgens mij is het gewoon doegroep-aanboring van het hulpverlenerstype, die makkelijk dood-normale persoonlijke eigenschappen opeens gaat kwalificeren als 'persoonlijkheidsstoornissen' en dan maar hopen dat het als wettelijke reden voor werkverzuim erkend wordt en helemaal leuk als een of ander Opiaat erkend word als 'geneesmiddel' ...
Dan kan het nog best een succesvolle 'ziekte' worden ...
quote:Om even in die enneagramhokjes te denken:Op donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:
Ik zal een korte omschrijving geven van mezelf (voor een deel gebaseerd
op 'enneagramtypen':
Type 4, fase 1. Toch?
Zie maar jezelf te ontwikkelen naar fase 3, dan is het leven een stuk leuker en relaxeter!
quote:Wat hebben die met dit topic te maken?]Op donderdag 23 september 2004 18:35 schreef RM-rf het volgende:
'persoonlijkheidsstoornissen'
quote:naast dat dit nogal offtopic is, kun je zo wel alles teniet gaan redeneren.Op donderdag 23 september 2004 18:17 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Het gaat erom of je je duidelijk in deze punten kunt herkennen en niet op een manier van 'Goh ja dat heb ik ook wel'. Daarnaast gaat het niet om een aandoening maar de werking en toestand van je lichaam en geest.
ps: heb je ooit eigenlijk weleens geluisterd naar de muziek van Britney Spears? Dit soort vergelijkingen zijn slechts goedkoop scoren....of ben jij ook al expert op het gebied van muziek?
quote:Denk dat je dit soort meuk beter in klaagbaak kunt zetten...Op donderdag 23 september 2004 18:35 schreef RM-rf het volgende:
vinnie_30, och als je gelukkig bent met je 'hoog-...-etiketje, misschien kun je er vervolgens iets mee doen, laat je dan niet door en 'laag-sensitief' personage als mij weerhouden
volgens mij is het gewoon doegroep-aanboring van het hulpverlenerstype, die makkelijk dood-normale persoonlijke eigenschappen opeens gaat kwalificeren als 'persoonlijkheidsstoornissen' en dan maar hopen dat het als wettelijke reden voor werkverzuim erkend wordt en helemaal leuk als een of ander Opiaat erkend word als 'geneesmiddel' ...
Dan kan het nog best een succesvolle 'ziekte' worden ...
Ga daar je frustraties botvieren en het begrip offtopic klinkt jou niet erg bekend in je oren!
quote:Graag!Op donderdag 23 september 2004 18:46 schreef DarkElf het volgende:
kunnen we gewoon verder gaan zonder dit gezeur?
quote:Het is een karaktereigenschap.Op donderdag 23 september 2004 18:43 schreef DarkElf het volgende:
hoog sensitief is geen persoonlijkheidstoornis volgens mij.
quote:Op donderdag 23 september 2004 18:38 schreef -tammie- het volgende:
[..]
de werking en toestand van je lichaam en geest.
(argghh ontopic!!
)quote:HSP is vooral natuurlijke aanleg. Zoals bijvoorbeeld huilbaby's.Op donderdag 23 september 2004 18:54 schreef Disorder het volgende:
[..]
Het is een karaktereigenschap.
Karakter is deels aanwezig, maar wordt ook vooral gevormd tot (en met) puberteit.
quote:ik herken dit verhaal enigzins....behalve dan ik me niet uit in creatieve toestanden. Dat hoeft volgens mij ook niet perse een verband te hebben dat je gevoelig of complex bent.Op donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:
Als het slecht gaat met me, kan ik heel pessimistisch, geisoleerd en onzeker zijn.
Als het goed gaat kan ik juist erg idealistisch zijn, begrijpend, geinspireerd,
creatief, zacht, zorgzaam, romantisch, betrouwbaar, intelligent, sportief, enz...
Helaas zijn de pieken niet zo talrijk als ik zou willen...
zelf heb ik wel het idee dat vrijwel niemand mij begrijpt, mijn doen en laten. Dingen die ik zeggen worden al snel verkeerd begrepen terwijl ik alleen maar goeds bedoel. Overgevoelig ben ik misschien ook wel. Ben best wel snel emotioneel (een traan komt me soms iets te snel) op sommige momenten, maar een andere kant van mij is dat ik dit gevoel ook erg kan blokken.
Gelukkig zit ik op dit moment in zo'n positieve fase.....
Je kwetsbaarheid is misschien je zwakte, maar tevens ook je grootste kracht!
Dat heb ik eens een keer gelezen of zoiets is toen tegen mij gezegd en dat probeer ik (nu des te meer) constant te onthouden. Onthouden jullie het ook van jezelf
.quote:Ik weet nog steeds niet hoe ik in hemelsnaam voordeel kan halen uit het feit dat ik wat gevoeliger ben dan de gemiddelde mens... Hoe kwetsbaarheid je kracht kan geven zie ik ook niet echt.Op donderdag 23 september 2004 20:27 schreef sweetgirly het volgende:
Oh ja, voor alle gevoelige mensen:
Je kwetsbaarheid is misschien je zwakte, maar tevens ook je grootste kracht!
Dat heb ik eens een keer gelezen of zoiets is toen tegen mij gezegd en dat probeer ik (nu des te meer) constant te onthouden. Onthouden jullie het ook van jezelf
Enige uitleg misschien?
quote:Kan me hier redelijk in vinden. Ik beleef alles ook met pieken en dalen en dat is lastig en soms erg verwarrend. Ook ik ben eigenlijk heel erg gevoelig al zijn er maar weinig mensen die dit weten of zelfs maar vermoeden. Ook ik heb een ongelovelijk grote fantasie en leef soms meer in m'n eigen wereldje dan in de echte. Maar zolang ik het onderscheid kan maken tussen echt en nep is er weinig mis mee. Uiteindelijk droom ik toch wel een eind weg... dus waarom moeilijk doen? Ook ik blijf soms hangen in het verleden... toen en toen... dat was te gek. Kon het maar iedere dag zo zijn.Op donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:
Ik zal een korte omschrijving geven van mezelf (voor een deel gebaseerd
op 'enneagramtypen':
Ik ben een gevoelige jongen, iemand die het leven met grote pieken en dalen
beleeft en het vaak als een worsteling ervaart. Ik probeer mezelf staande
te houden door met mn weelderige fantasie werelden te scheppen of door
met muziek en andere kunstzinnige bezigheden mijzelf te onderscheiden van
anderen, om iemand te zijn en gewaardeerd te worden. Ook kan ik ontzettend
veel nadenken over de zin van leven en dood en zoek ik naar een omvattende
waarheid waarmee ik mezelf rechtvaardig en alle chaos een plekje kan geven.
Ik heb moeite met gewoon 'gezellig' doen, met contacten leggen (zeker met
meisjes) en met het 'gewone' leven. Ik voel me daarom vaak een outsider,
iemand die er niet bij hoort, wel anders wil zijn, maar ook weer er juist wel
bij wil horen. Het is het nooit helemaal in het leven voor mij, geluk ligt in het
verleden of in de toekomst. Ik ben dan ook vaak jaloers op mensen die wel
liefde, seks, een gewone baan hebben en simpel gelukkig zijn, gewoon zichzelf
en zonder bullshit.
Tegenwoordig zet ik me af tegen veel van mn bijzonderheden, ik laat muziek,
de neiging om verhalen en gedichten te schrijven, om te filosoferen over het
leven liefst achter me omdat ik er genoeg van heb om er toch nooit gelukkig mee
te worden.
Als het slecht gaat met me, kan ik heel pessimistisch, geisoleerd en onzeker zijn.
Als het goed gaat kan ik juist erg idealistisch zijn, begrijpend, geinspireerd,
creatief, zacht, zorgzaam, romantisch, betrouwbaar, intelligent, sportief, enz...
Helaas zijn de pieken niet zo talrijk als ik zou willen...
Zijn er soms meer mensen die zich in deze beschrijving herkennen en er mee
om weten te gaan? Of die objectief ernaar kunnen kijken (ik ben psycholoog,
maar kan niet afstand nemen van mn gevoel e.d.)?
Verder herken ik me ook heel erg in het constant nadenken en filosoferen over de zin en onzin van dingen. Hoe, waarom, etc. Als je maar lang genoeg nadenkt zul je wel op antwoorden komen. Een absolute waarheid bestaat wel, maar omvat een dusdanig groot gebied dat iedereen zijn eigen stukje waarheid ziet. Maak ik me dus al een stuk minder druk om.
Een outsider voel ik me soms ook, hoewel ik bijzonder makkelijk contacten leg en mezelf vrij makkelijk 'populair' kan maken. Aan de andere kant moet ik er altijd voor waken niet te veel te zeggen, want mensen zullen me toch nooit helemaal snappen. Dus hou ik mezelf in gezelschap van anderen meestal wat simpeler dan ik ben. Anders schiet het niet op. Bovendien heb ik ook een hele simpele kant en daar moet je ook plezier van kunnen hebben. Ik ben een beetje een allemans vriend geworden door de jaren en dat heeft z'n voor en nadelen. Ik denk dat ik uiteindelijk toch nooit echt goed contact kan leggen met iemand op een 'dieper' niveau. Er is daar één uitzondering op voor zover ik weet en stiekem hoop ik daar ooit mee te trouwen, maar das weer een ander verhaal
Ik ben nog steeds op zoek naar mezelf, maar ik betwijfel of ik mezelf ooit ga vinden. Dus leef ik ook maar van hoogtepunt naar hoogtepunt en vul de rest met het maken van matige kwaliteit house-muziek, het luisteren naar muziek (waar ik me ook behoorlijk door kan laten meeslepen, niet normaal), trainen, nadenken en af en toe effe lekker stappen en los gaan.
De laatste jaren voelde ik me behoorlijk leeg. Mijn leven bestond vooral uit zuipen, snuiven, blowen, vechten en gek doen (meestal op een leuke manier) en op een gegeven moment merk je dat dat het ook niet is. Ik ga het nu iets anders aanpakken en stop veel energie in mijn training en probeer meer energie in mijn werk te stoppen en mijn werk nu eindelijk eens serieus te nemen. Met mijn binnenkort fraaie lichaam en fatsoenlijke bankrekening hoop ik meer grip te hebben op mijn leven (hoe stom het ook klinkt) door meer zekerheid over mezelf en hoe ik mijn wereldje kan inrichten. Hoef ik me niet meer druk te maken over hoe anderen me zien omdat ik dan meer tevreden zal zijn met mezelf. Ik denk dat ik dan pas echt mezelf zal kunnen 'vinden'. Laten we het hopen.
Tot die tijd heb ik in ieder geval twee doelen in het leven, en dat geeft sowieso wat meer stabiliteit.
Daarnaast ben ik ook van plan om eens een psycholoog op te gaan zoeken. Praten is sowieso goed en wie weet heb ik er echt iets aan. Ik wil vooral graag van mijn woede af, maar dan moet ik wel weten wat daar aan ten grondslag ligt. Waarschijnlijk onzekerheid of zoiets.
quote:Zal ik dan wel zijn. Maar het heeft ook voordelen. De pieken zijn echt torenhoog en daar hou ik me altijd aan vast!Op donderdag 23 september 2004 17:49 schreef Disorder het volgende:
Ik denk dat je, zoals je zelf al aangeeft, een hooggevoelige persoonlijkheid hebt. Ik las daar laatst in de krant een artikel over. Het schijnt dat ongeveer 1 op de 5 mensen een overactief zenuwstelsel heeft waardoor die vaker piekeren en het leven op een hevigere manier ervaren.
moeite met sociaal contact
Moet je mijn topic maar eens lezen, veel dingen komen overeen.
En ik zeg dit niet om "reclame"te maken voor "mijn"topic. Maar misschien kan er wat aan hebben of iets uit halen.
quote:Uhm..voor mezelf was het door mijn kwetsbaarheid te accepteren en daardoor gewoon ook mezelf te accepteren denk, kort gezegd. Niet dat ik altijd nou zo moeite had met mezelf, maar wel soms met de wereld om mij heenOp donderdag 23 september 2004 21:40 schreef Grrrrrrrr het volgende:
Ik weet nog steeds niet hoe ik in hemelsnaam voordeel kan halen uit het feit dat ik wat gevoeliger ben dan de gemiddelde mens... Hoe kwetsbaarheid je kracht kan geven zie ik ook niet echt.
Enige uitleg misschien?
. En vooral in moeilijke situaties, waar veel in was gebeurd, merk je dan toch wel dat die kwetsbaarheid van jezelf erg groot is of kan zijn. En dat kan dan ongelukkig maken ofzoiets.Op een gegeven moment was het genoeg, en/of wie weet herinnerde ik zelfs (onbewust) deze woorden, iig ben ik sindsdien (en daarvoor borrelde het al hevig waarschijnlijk
), nog meer ruimte voor mezelf gaan nemen. Ook door een aantal drastische beslissingen te maken. Pijnlijk voor zowel mezelf als mensen waar ik van houd, om geef. Maar het moest ergens. Simpel. Ik moest de andere kant ontdekken van de medaille, van het lot, van wat het leven mij brengen kan als ik zou luisteren naar mijn gevoel. Waar brengt mijn kwetsbaarheid, mijn gevoel, mijn intuïtie etc mij heen? Waarheen leidt de weg..zingt . Die keuze, dat allemaal begon met het (steeds meer) accepteren van mezelf en de wil om uit een, voor mijn gevoel, diep dal te komen. Ik ben een vechtertsje en een doorzetser ten top dat is iig één ding wat zeker is en veel dingen had ik niet eens door, gewoon doorgaan was het en niet opgeven. Maar ik was erg kwetsbaar geworden, steeds meer. Maargoed, wil het niet dramatischer doen lijken dan het is/was. Kwetsbaarheid, evenals gevoeligheid kan (denk en vind ik dus) wel degelijk een grote kracht zijn, als je het beseft, (jezelf dus) accepteert en er niet voor wegrent. Tis als een soort munitie wat pas tot explosie komt en/of kan komen, als dat ding erin gaat. Uhm, naja weet die benamingen niet zo goed
. Bedoel dus te zeggen dat het moment dat het in elkaar klikt, het past, het één geheel vormt, de kracht bijna te boven gaat die je dan kan voelen. naja, zoiets dus. Iig net als een explosie die opeens opdoemt als het uit niets, het moment dat je (helemaal) dat ding in drukt, en dan boem..exploratie ten top, opgaan in jezelf en in het alles. Dat is kwetsbaarheid, durven je eigen hendel over te halen of in te drukken. Uhm, nou wil ik niet mensen aansporen tot geweld, het is beeldspraak dat voor de duidelijkheid . Je kwetsbare zelf (ook) te accepteren, als je dan in de spiegel kijkt, zie je geen kwetsbaarheid meer, maar kracht. Arghh, mijn schrijven dramatiseert altijd zo dramatisch.
Iig is kwetsbaarheid kracht of kan het zijn. Gevoeligheid ook. Je kan er je kracht uit halen, het is mooi ook nog. Kunnen luisteren, invoelen, etc. Voordelen zijn er legio. Maar dat weten jullie zelf ook vast wel (ondanks die nadelen af en toe, ik weet het, ben ook nog steeds lerende)
. Gevoeligheid is toch een mooi iets? Of zie ik dat nou weer verkeerd ik zag het waarschijnlijk eens wel verkeerd, vandaar mijn nieuwe levensmotto: 'boeiuh' ..maw zo ben ik (oa ook) gewoon[ Bericht 2% gewijzigd door sweetgirly op 23-09-2004 23:46:45 ]
Pfff...
quote:Uit: Life of Brian.
We're all individuals!
No i'm not!
Oftewel... komt allemaal wel goed jongen, niemand is perfect, allemaal complex (hoop ik), etc. wat de mensen hierboven zeggen klopt grotendeels
Helaasch.
quote:Hoewel ik het aprrecieer dat je de moeite neemt om mijn stuk te lezen, vraag ik me af wat het voor nut heeft om slecht beargumenteerde kritiek te leveren (kortweg: afzeiken) aan iets dat je pas in z'n verband ziet als je ook goed de inleidende hoofdstukken hebt gelezen. Ik schep geen perfecte wereld, omdat ik niet in perfectie geloof (en die ook niet ambieer).Op donderdag 23 september 2004 18:05 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Je gaat je afvragen hoeveel abstracte bullshit je op een pagina kunt kwakken... zonder iets werkelijks te melden ..
je loopt vast in een cirkelredenatie: dat hele geschreven stuk heeft geen waarde ...
Het eerste-de-beste Bitteney-Speras-liedje zit beter in elkaar en is geloofwaardiger dan deze filososfie-fantasie; die, als gedachte, misschien hardstikke interessant is, bijna meditatief, maar als leerstelling volledig nutteloos.
Alles oogt als subjectief en als cirkelredenaties omdat ik een grote dosis zelfkritiek gebruik om mijn ideeën niet absoluut te maken: DAT IS DE KERN: SCEPTICISME en STREVEn NAAR BETER, als je absolute uitspraken doet (die jij graag als leerstelling ziet), dan leg je je er bij neer terwijl ik probeer zo kritisch mogelijk na te denken over de waarheid en zin van het leven: sterker nog, ik durf te beweren dat ik bijna alle uitspraken van denkers kan herleiden tot zichzelf ontkrachtende uitspraken! (á la Socratische methode wellicht)!
Waar ik me aan erger is het feit dat mensen als jij niet zeldzaam zijn: oftewel, van die mensen die kant en klare feiten willen, of het nou vooroordelen zijn die leiden tot haat en geweld, of vormen van geloof in absurde dingen, enz... De wereld is vol met mensen die alleen maar leven voor het kant-en -klare geluk en door hun gebrek aan zelfkritiek en scherp nadenken alleen maar de kloteshit in deze wereld in stand houden... Hoe ontwikkelder je wordt, des te meer vragen je krijgt en als je alle twijfel, subjectivisme en moeilijke redeneringen van de tafel veegt, dan getuigt dat van weinig ontwikkeling (w.b. scherpzinnig en kritisch nadenken)... PUNT
PS: Ik wil mezelf niet verlagen om hedendaagse popmuziek af te zeiken, maar ik vind Britney-teksten met mijn stuk vergelijken toch het bekende 'appels' en 'peren'... maar goed waarom duizend woorden verspillen als één niet volstaat?
Zo, tot dusver de preek
quote:dan moet je zelf dus ook je best doen om eea wat te verdiepen...Op donderdag 23 september 2004 23:22 schreef Vodka_Lime het volgende:
Ik erger me er vaak aan dat ik veel contacten heb die toch vaak erg oppervlakkig blijven.
contacten moeten elkaar stimuleren vind ik, om boeiend te blijven en dus mist er, in mijn ogen, dus ook iets aan jouw inbreng....
quote:Het komt me inderdaad bekend voor, maar zoals ik al in een eerdere post aangaf, er zijn meer mensen zoals jij en ik en dat maakt het misschien makkelijker om uit te zoeken wat precies ons doel is en om onszelf te accepteren! Misschien dat we er samen uitkomen? Het lijkt me leuk om samen met gelijkgestemden het een en ander uit te wisselen via mail of mssngr of zoOp donderdag 23 september 2004 17:45 schreef Mukie het volgende:
Misschien kun je je wel herkennen in sommige dingen die ik schrijf (kijk maar ff op mn website).
Een doel? Is dat wat ik mis?
Overdrijf ik met mijn gedachtengang?
Denk ik te veel over dingen na?
Waarom zijn sommige dingenvoor mij standaard en voor anderen speciaal.
Mijn motto: Doe niet zo moeilijk, ik ben al ingewikkeld genoeg.
Komt het je bekend voor?
quote:Ik heb het niet zo met labeltjes...Op vrijdag 24 september 2004 10:56 schreef keronia het volgende:
[..]
Het komt me inderdaad bekend voor, maar zoals ik al in een eerdere post aangaf, er zijn meer mensen zoals jij en ik en dat maakt het misschien makkelijker om uit te zoeken wat precies ons doel is en om onszelf te accepteren! Misschien dat we er samen uitkomen? Het lijkt me leuk om samen met gelijkgestemden het een en ander uit te wisselen via mail of mssngr of zo
Voor al als ik lees wat er allemaal; in dit topic voorbij kwam: hypergevoeligheid e.d.
Zoek me dat liever zelf allemaal uit ipv het te gaan zoeken mbt een of andere medische verklaring.
Dit roept dan nl alleen maar meer vragen op, bij mij dan.
DarkElf, soms willen mensen niet anders dan alleen maar oppervlakkig blijven, hoe je je best ook doet om er een wat meer diepgaand gesprek mee te willen voeren. Als je hooggevoelige mensen hebt, en gevoelige, zullen er ook genoeg mensen zijn die juist niet gevoelig zijn en dan is het moeilijk om een tussenweg te vinden met waar je dan wel over kan praten. Als dat dan niet lukt kun je je daar heel erg aan gaan ergeren.
quote:Ik heb inderdaad een groot deel van je stuk doorgelezen (niet helemaal, grote stukken heb ik ook hooguit doorgescanned, dat stuk over je 'politieke oplossingen', Keroniaanse Staatsvorm, lees ik misschien nog een andere keer door)..Op vrijdag 24 september 2004 10:32 schreef keronia het volgende:
[..]
Hoewel ik het aprrecieer dat je de moeite neemt om mijn stuk te lezen, vraag ik me af wat het voor nut heeft om slecht beargumenteerde kritiek te leveren (kortweg: afzeiken) aan iets dat je pas in z'n verband ziet als je ook goed de inleidende hoofdstukken hebt gelezen. Ik schep geen perfecte wereld, omdat ik niet in perfectie geloof (en die ook niet ambieer).
Ik poog een discusssie met je aan te gaan over wat je wil zeggen, maar het is makkelijk een kritische aanpak al snel te verwerpen als zijnde 'afzeiken' ...
Dan is het makkelijk om te vertrouwen op die andere 'hoog-sensibele' mensen, die allemaal van je stuk zeggen: 'heel leuk en creatief dat je dat soort dingen schrijft', maar het hoogstwaarschijnlijk zelf niet eens globaal doorgelezen hebben, omdat het stuk in feite domweg ondoorkombaar is ...
Je pretendeert een 'levenswijze' te propageren, een 'ideologie' neer te zetten:
Je beweert zelf dat Het kennen als zodanig, gerelateerd aan het vermogen om al dan niet over accurate representaties van feitelijke waarheden te beschikken, wordt zo in mijn ogen direct tot centraal onderwerp bestempeld,
Dat zie ik als een suggestie dat binnen jouw filosofie je beschikking hebt over die 'feitelijke waarheid', jouw levenswijze erop gericht is dat te bereiken, en je dus boven de mensen die jouw levenswijze niet volgen te verheffen ...
Verder is je analyse interessant, maar slechts het aantonen van 'knooppunten', een conflict tussen objectiviteit en subjectiviteit, chaos, wanorde die je op een gegeven moment vangt in een woordje 'complexiteit'.
Ik zie daarin echter enkel het copy-pasten van wat bekende filosofen, het leentje-buur spelen bij bekende concepten (Steiner en wat ander antroposofen) ...
Maar waar is je eigen oplossing, wat staat er precies in de 'conclusie' van jouw stuk?
Jouw definitie van 'complexiteit' is als een boer die ontdekt dat zijn weideland onder water is gelopen en dan opeens beslist om zichzelf dan maar visser te gaan noemen ...
Laten we eerlijk zijn, je hecht enorm aan je eigen beeld van 'bijzonder complex persoon', je vind jezelf hoogintelligent en hebt daarin misschien gelijk...
Maar dat hoogintelligent of hoogsensibel zijn heeft helemaal geen waarde, je bent heus niet 'beter' ... en zolang je jezelf niet kunt verdedigen in discussies, als je direkt het 'slachtoffer' gaat spelen zodra iemand jouw theses aanvalt, heb je dr niks aan.
Er zijn mensen met een MAVO-opleiding, of VMBO die een sterkere levensfilosofie hebben dan jou, die in discussies zich niet makkelijk onder tafel laten lullen door een brutale tafelgenoot met een grote mond (ik erken dat ik in mijn bewoordingen niet erg 'aardig' was, maar wel gemeend; bovendien is het domweg zo dat de meeste mensen in een sociale omgeving zichzelf beschermen door zich af te schermen, dat doen ze meestal met 'sceptiscisme')
quote:Ik heb je topic bekeken. Ik weet niet of het precies hetzelfde is, omdat ik het over algemene hooggevoeligheid heb, maar die sociale onzekerheid is wel iets dat sneller toeslaat (door bijv. gepest zijn vanwege het anders zijn, of door andere sociale situaties, of zelfs zonder duidelijke oorzaak) als je er mee geboren wordt. Ik ben ook sociaal wel onzeker, maar het is alleen in bepaalde situaties (meestal, dat geldt natuurlijk voor iedereen die dat heeft). Het hangt vooral af van mn gevoel van zelfwaarde en van de mate waarin ik gebukt ga onder bepaalde gewichtige zaken (stressoren dus). Het is het meest aanwezig als ik contact moet leggen met vreemden (met name meisjes die ik leuk vind), of als ik moet presteren of mezelf moet verantwoorden. Op den duur heb ik wel wat sociale vaardigheden geleerd en ben op sommige fronten zekerder en daadkrachtiger geworden dan anderen, maar ik ben wel erg onderhevig aan stemmingen en heb nog steeds veel weerstand tegenover nieuwe situaties en mensen. Ik zal het zelf moeten doen, anderen kunnen alleen mn verkeerde gedachten nemen, ik moet mezelf openstellen en initiatieven nemen, alleen wel in die mate dat ik het aankan natuurlijkOp donderdag 23 september 2004 22:13 schreef toktoktok het volgende:
wat jij "heb"lijkt heel erg op wat ik "heb",
moeite met sociaal contact
Moet je mijn topic maar eens lezen, veel dingen komen overeen.
En ik zeg dit niet om "reclame"te maken voor "mijn"topic. Maar misschien kan er wat aan hebben of iets uit halen.
quote:Ik zie het wel als een voordeel dat de scherpe ("niet zo aardige") opmerkingen wederzijds stimuleren tot een discussie van mijn ideeën. IN feite raken we zo in gesprek, want als je alleen maar had gezegd... "goh interessant", dan had ik het net zo goed niet kunnen voorstellenOp vrijdag 24 september 2004 11:06 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Ik heb inderdaad een groot deel van je stuk doorgelezen (niet helemaal, grote stukken heb ik ook hooguit doorgescanned, dat stuk over je 'politieke oplossingen', Keroniaanse Staatsvorm, lees ik misschien nog een andere keer door)..
Ik poog een discusssie met je aan te gaan over wat je wil zeggen, maar het is makkelijk een kritische aanpak al snel te verwerpen als zijnde 'afzeiken' ...
Maar toch vind ik dat je jezelf nu een stuk beter verwoord en dan ben ik ook gelijk een stuk meegaander. Je hebt gelijk dat ik een hoop ideeën heb gebruikt van andere denkers. Dat is niet zozeer omdat ik zelf geen ideeën heb, maar meer omdat ik zo hoop wat meer fundamenten te hebben (anders heb ik alles maar "uit mn duim gezogen"). Mijn eigen bijdrage is meer in de vorm van het aanbevelen van een op alle die knooppunten (jouw woorden) geënte wijze van denken, een manier om al die inzichten toe te passen op een wereld vol overtuigde mensen die met hun overtuigingen anderen in het ongeluk storten (mensen die zich niet onder de tafel laten lullen in een discussie zijn misschien zelfverzekerd, maar de kans is groot dat ze te star vasthouden aan een standpunt dat niet houdbaar is maar dat ze om gezichtsverlies te voorkomen niet willen opgeven).
Ik heb zelf conclusies getrokken uit en aanvullingen gemaakt op de ideeën van anderen, veel kritische noten geplaatst enz... want ik denk dat dat meer naar gedegen inzicht leidt dan uit het niets geheel nieuwe ideeën te bedenken! Aanscherpen van ideeën die al een lange ontwikkelingsgeschiedenis hebben.
Ik heb nieuwe toepassingen gevonden voor onder andere de chaostheorie en dan vooral op mijn eigen wijze.
Dat mijn eigen ideeën niet goed te onderscheiden zijn van de 'geleende', is een fout mijnerzijds, namelijk het niet goed aangeven van bronnen. Het is ook inderdaad zo dat veel mensen een sterkere levensfilosofie hebben dan ik, maar ik denk dat dat nou juist ook het enge is in deze wereld: zo staan mensen continu lijnrecht tegenover elkaar en blijven ze als doorgewinterde Palestijnen / Israëlieten vasthouden aan hun eigen overtuigingen en proberen ze andersdenkenden te elimineren (dit klinkt dramatischer dan het in veel gevallen is, maar ik probeer een punt duidelijk te maken
!Nog een laatste opmerking: Ik beschouw mezelf niet als beter dan anderen, want dan zou ik mijn eigen stuk tegenspreken (iedereen is uniek en heeft al dan niet verborgen potenties op een bepaald vlak, al staat dit er niet letterlijk, maar het volgt er wel uit)! Ook hecht ik niet aan mijn beeld van 'complex persoon', simpelweg omdat ik mijn topic meer als een last dan een zegen zie. Ik ben vaak juist jaloers op mensen die hun zaken beter voor elkaar hebben in het leven en gewoon gelukkig zijn. En bijzonder ben ik wel, maar dat is niet 'hautain' bedoeld, maar meer een indruk zonder waarde oordeel (eerder negatief). Ik probeer vanuit die gevoelswereld, intelligentie en complexiteit (d.w.z. veel stemmingswisselingen, veel nadenken, veel verschillende interessen, etc) gewoon een eigen zin in het leven te vinden, zonder opzettelijk anderen daarmee te willen denigreren. Ik erger me wel eens aan anderen, maar alleen omdat hun gedrag mij soms een buitenstaander doet voelen of me kwetst, of omdat ik het misschien idioot vind dat mensen elkaar en hun wereld zo naar de klote helpen... gewoon omdat ze maar in herhaalde patronen vervallen...
Ik dank u
quote:In anderen vind ik het altijd een prachtig iets, maar voor mezelf ben ik er niet zo blij mee. Ik probeer het feit dat ik nogal gevoelig ben dan ook meestal maar wat te camoufleren.Op donderdag 23 september 2004 23:40 schreef sweetgirly het volgende:
Gevoeligheid is toch een mooi iets? Of zie ik dat nou weer verkeerd
Mijn beste. Op een dag, heb je alles gefilosofeerd wat er reeds eeuwen voor jou gefilosofeerd was. En ook jij zult inzien dat de zin van het leven het leven zelf is en niet een "zin".
Wat drijft de mens te zoeken naar een metafysische kracht die de wereld beheerst? Welk lef om chaos te proberen te bevatten in een universum, te grote van je frontale kwab? Om het geheel te comprimeren in een theorie, in God, of als alternatief, een chaos theorie? Met welk doel? Om het te kunnen manipuleren, voor God te mogen spelen? Om het te onderwerpen aan conventies die uiteindelijk de ware essentie doet vervliegen alsof het helium is?
Complexiteit is niet iets wat bestaat. Complexiteit is een beschrijving van de mens van een systeem dat zij niet kan bevatten. Ja, chaos bestaat, maar alleen omdat het structuren voort brengt. Dát is de realiteit, dat is concreet, dát kan ik proeven, ruiken, voelen, zien, horen. Dat is waar we in leven. Dat is ons doel en onze essentie.
Maar hoe kan het dat een mens zichzelf als complex omschrijft? Hoe kan het dat een entiteit niet weet wat het is? Je kunt hooguit relatief complex zijn en je onbegrepen voelen door mensen die niet zo gevoelig zijn als jij. Maar je zelf complex noemen is je zelf al bijvoorbaat buiten de groep, de realiteit en buiten het leven plaatsen.
Ben je daarom een zonderling? Eenzaam? Vreemd? Ongelukkig? Wat maakt het uit?
Goed, een hoop filosofie in één post. De psychologische moraal van het verhaal is, "don't let it consume you". Vindt een doel voor je leven, of ga voor zelfdestructie. Wees een waardevolle entiteit binnen het complexe systeem.
Over gevoeligheid. Gevoeligheid komt en gaat. Dat je huilt bij een film is geen kwantificatie van je gevoeligheid. Bij de volgende film huil je misschien niet, of zal de eerste volgende keer dat je überhaupt weer huilt 30 jaar vanaf nu zijn. Je gevoeligheid, je focus kan verschuiven. Als jij dat wilt. En ergens wil je dat. Want deze thread is een schreeuw om herkenning en bevestiging van je al reeds ondervonden nietige bestaan. "is dit wat ik ben goed?". Maar om dat je je onbegrepen voelt, maakt het je tegerlijkertijd ongelukkig en probeer je filosofisch, introperspectief je zelf te bevestigen. Je te plaatsen in een dusdanig systeem, waarbinnen jouw complexiteit en gevoeligheid wél past. Maar waar ligt de grens, tussen realiteit en interpretatie? Die grens is een subjectieve, dynamische keuze. Geluk is een keuze. (en wees maar niet bang dat je daarbij je kennis zal verliezen over complexiteit). Kun jij die keuze maken? Ik hoop het voor je.
goodluck.. vaag dat je er als psycholoog nooit achter bent gekomen.. bezoek eens een psychiater
Ik filosofeer zeer veel, omda ik het Bestaan beter wil leren begrijpen, om me er meer één mee te denken en te voelen. Ik ben al een deel van het Bestaan, maar dat mag altijd beter doordringen. En filosoferen doe je niet voor de antwoorden, maar voor de vragen. Hoe meer vragen je hebt, hoe verder je je denkwijdte vergroot. Uiteindelijk trek je vaak de simpelste conclusies en ontdek je dingen die je allang wist. Maar dan begrijp je ze ook. En alle nieuwe vragen zorgen ervoor dat je op meer niveaus gaat denken. Het zorgt ervoor dat je dingen ook van een andere kant kunt zien, dat je anderen beter leert begrijpen, dat je de wereld beter lief kunt hebben en ook sneller acepteren. Dat gebeurt ten minste als je de grote verbanden tussen zaken gaat zien, al blijft het nog zo vaag. Treurig wanneer mensen zeggen dat je er niet aan moet beginnen omdat het toch te moeiijk om te bevatten is, of dat je zelfs hoogmoedig bezig bent als je het probeert. Of wanneer ze een god erbij halen. De kritiek op het willen spelen van een god. Of mensen die alles terug baseren op god. Met uitspraken zoals "Alleen god kan zoiets bevatten".
Verder vind ik trouwens ook dat filosofie je niet moet consumeren. Je moet altijd uitkijken waar de grenzen van kennis, geluk en angst liggen. Jezelf onnodig angst aanjagen is nergens voor nodig. Goed opletten wanneer je filosofeert, duistere gedachtes moet je met jezelf uitpraten, je kunt ze niet zomaar wegbannen, maar door positief verder te filosoferen kun je ze uiteindelijk wel aan.
En zeker, de wereld is complex. Althans, ik vínd de wereld complex. Want daarover kunnen meningen verschillen, net zoals over alles in deze post en dit topic. Mensen zijn complex. Ik ben complex. En ben net als iedereen deel van het leven, van het Bestaan. Volgens die lijst van een pagina terug voldoe ik trouwens aan 15 punten, waarschijnlijk ben ik ook hoog gevoelig. Dat zou ten minste een aantal dingen verklaren. Maar zo gevoelig zijn is niet persé een nadeel, denk ik. Het is iets waarmee je wel goed moet leren omgaan, maar je kunt het gebruiken. Andere mensen in je omgeving aan kunnen voelen kan echt handig zijn. Ofschoon je dan ook moet leren er wat mee te doen, wat bij mij vaak ook het probleem is, hoor.
quote:Ik vind jou schrijven erg fasinerend, analyserend en doordacht dit boeidt mij enorm.Op vrijdag 24 september 2004 11:06 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Ik heb inderdaad een groot deel van je stuk doorgelezen (niet helemaal, grote stukken heb ik ook hooguit doorgescanned, dat stuk over je 'politieke oplossingen', Keroniaanse Staatsvorm, lees ik misschien nog een andere keer door)..
Ik poog een discusssie met je aan te gaan over wat je wil zeggen, maar het is makkelijk een kritische aanpak al snel te verwerpen als zijnde 'afzeiken' ...
Dan is het makkelijk om te vertrouwen op die andere 'hoog-sensibele' mensen, die allemaal van je stuk zeggen: 'heel leuk en creatief dat je dat soort dingen schrijft', maar het hoogstwaarschijnlijk zelf niet eens globaal doorgelezen hebben, omdat het stuk in feite domweg ondoorkombaar is ...
Je pretendeert een 'levenswijze' te propageren, een 'ideologie' neer te zetten:
Je beweert zelf dat Het kennen als zodanig, gerelateerd aan het vermogen om al dan niet over accurate representaties van feitelijke waarheden te beschikken, wordt zo in mijn ogen direct tot centraal onderwerp bestempeld,
Dat zie ik als een suggestie dat binnen jouw filosofie je beschikking hebt over die 'feitelijke waarheid', jouw levenswijze erop gericht is dat te bereiken, en je dus boven de mensen die jouw levenswijze niet volgen te verheffen ...
Verder is je analyse interessant, maar slechts het aantonen van 'knooppunten', een conflict tussen objectiviteit en subjectiviteit, chaos, wanorde die je op een gegeven moment vangt in een woordje 'complexiteit'.
Ik zie daarin echter enkel het copy-pasten van wat bekende filosofen, het leentje-buur spelen bij bekende concepten (Steiner en wat ander antroposofen) ...
Maar waar is je eigen oplossing, wat staat er precies in de 'conclusie' van jouw stuk?
Jouw definitie van 'complexiteit' is als een boer die ontdekt dat zijn weideland onder water is gelopen en dan opeens beslist om zichzelf dan maar visser te gaan noemen ...
Laten we eerlijk zijn, je hecht enorm aan je eigen beeld van 'bijzonder complex persoon', je vind jezelf hoogintelligent en hebt daarin misschien gelijk...
Maar dat hoogintelligent of hoogsensibel zijn heeft helemaal geen waarde, je bent heus niet 'beter' ... en zolang je jezelf niet kunt verdedigen in discussies, als je direkt het 'slachtoffer' gaat spelen zodra iemand jouw theses aanvalt, heb je dr niks aan.
Er zijn mensen met een MAVO-opleiding, of VMBO die een sterkere levensfilosofie hebben dan jou, die in discussies zich niet makkelijk onder tafel laten lullen door een brutale tafelgenoot met een grote mond (ik erken dat ik in mijn bewoordingen niet erg 'aardig' was, maar wel gemeend; bovendien is het domweg zo dat de meeste mensen in een sociale omgeving zichzelf beschermen door zich af te schermen, dat doen ze meestal met 'sceptiscisme')
Ehm ik neem mijn offtopic woorden terug hierbij mijn welgemeende excuses.
Ik hoop het nog vaker te zien dat er zulke genuanceerde discussies gevoerd worden...
Jammer genoeg komt dit niet veel voor
zit op het moment in een goede periode, maar dat kan volgende week weer totaal omgeslagen zijn
maarre ik zie dat topicstarter psycholoog is, dan moet je je vast al eens verdiept hebben in HSP, ik vind van mezelf dat ik erg veel kenmerken heb van een HSPer (Hoog Sensitief Persoon) en aangezien ik alles herken in je startpost...(rest nog niet gelezen, doe ik morgen)
Ik heb hier eerder volgens mij overheen gelezen, maar daar ben ik het dus niet mee eens. Met alle respect. Jezelf hard verdedigen in discussies is natuurlijk wel handig, en een leuke bijkomstigheid. Maar hoge intelligentie (en dan heb ik het dus niet alleen over IQ, maar over alle vormen van intelligentie samen) is anders ook nog zeer nuttig. Op de eerste plaats kun je er vaak meer geld mee verdienen. Natuurlijk kan dat nog beter wanneer je in discussies mensen naar je hand kunt zetten, maar met intelligentie die verder gaat dan een hoog IQ kom je al heel ver. Op de tweede plaats kan het zeer goed bijdragen aan je zelfrespect. Op de derde plaats kunnen intelligentere mensen zichzelf over het algemeen beter verwoorden, en beter uitleggen wat ze bedoelen. Dat lijdt tot heel wat minder frustraties. Op een vierde plaats kun je met intelligentie allerlei probemen uit het dagelijkse leven oplossen. Altijd handig. Op een vijfde plaats hebben slimme en gevoelige mensen vaak sneller door wat mensen uit hun omgeving willen en verwachten. Dat kan aan de ene kant lastig en frustrerend zijn, maar als je het slim aanpakt kun je er gebruik van maken en mensen ermee helpen.
Nou moet je wel uitkijken met de definitie van intelligent. Veel mensen denken nog steeds dat alleen een IQ dat bepaald. Ofschoon taalvaardigheid en letterlogica onderdelen vormen van IQtesten, horen veel sociale, ethische, emotionele en andere vaardigheden ook bij intelligentie. Ik ken veel mensen met een niet zo hoog IQ, die ik toch als zeer intelligent beschouw. En ook mensen met een zeer hoog IQ, die ik als minder intelligent beschouw. Intelligentie hangt van veel factoren af.
quote:dat zeg ik toch net in een paar posts terug.. www.hooggevoelig.nl vaak icm adhdOp zaterdag 25 september 2004 04:17 schreef pukkiepuk het volgende:
Ik herken dit heel erg
zit op het moment in een goede periode, maar dat kan volgende week weer totaal omgeslagen zijn
maarre ik zie dat topicstarter psycholoog is, dan moet je je vast al eens verdiept hebben in HSP, ik vind van mezelf dat ik erg veel kenmerken heb van een HSPer (Hoog Sensitief Persoon) en aangezien ik alles herken in je startpost...(rest nog niet gelezen, doe ik morgen)
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 25-09-2004 09:50:07 ]
quote:Een gevoelige scepticusOp vrijdag 24 september 2004 21:02 schreef Grrrrrrrr het volgende:
In anderen vind ik het altijd een prachtig iets, maar voor mezelf ben ik er niet zo blij mee. Ik probeer het feit dat ik nogal gevoelig ben dan ook meestal maar wat te camoufleren.
. Maar kan idd vervelend zijn wat dat betreft. Opzich heb ik dat soms (nog) ook wel. En ik gooi ook niet rond dat ik wat gevoelig 'kan' zijn. Sterker, ik kan ook erg nuchter reageren en zijn. Aan de andere kant heb ik mijn uiterlijk gewoon niet mee om soms als een sterk iemand dus over te komen. Maar soms wel
. Ligt aan hoe ik me voel dus ook gewoon en hoe anderen mensen mij gewoon zien. Maakt ook niet veel uit, een bepaald beeld heeft iedereen waarschijnlijk van iemand. Kan daar niet mee zitten. Het is hun beeld, niet het mijne soms. En affectie jegens mij, want dat gebeurt dus ook vaak genoeg, willen beschermen enzo, naja, so be it dan. Kan dat soort dingen nou niet echt als negatief zien. Laat maar gewoon toch? Dat is gewoon het beeld dat mensen kunnen hebben, is logisch. Wat ik wel lastig vind, en ik weet niet of dit onder gevoeligheid valt, is het feit als het met mensen die dicht bij je staan minder gaat. Dat kan door mijn hoofd blijven spoken en ik kom er of daar ook gewoon niet van af. Zelfs als diegene wat onaardig tegen mij is, boeit het mij niet en praat ik er niet over, maar wil alleen dat diegene zich (weer) beter voelt of dat het of dat wel lukt of gaat lukken. Is ook logisch want ik weet op zo'n moment dat diegene wat sjacherijniger is, omdat het even tegenzit, of ze het nou zeggen of niet. Ik kan dan in bed liggen en echt gaan wensen van dat dit of dat gebeurt voor diegene (weet eigenlijk niet of dat mag trouwens, want dacht er ook weer aan of niet zo iemand zijn toekomst verandert misschien). Dan wens ik maar weer dat het dan iig beter gaat met diegene, hoe dan ook. Sommige mensen hebben gewoon zo'n pech in hun leven en daar kan ik dus heel erg slecht tegen. Nu weer, blijf er aan denken en het vreet zelfs een beetje aan me.
Poging tot uitleg hiermee wat betreft zwakte - kracht. Ok, ik word dus voornamelijk en zo zie ik mezelf ook soms, gezien als gevoelig/verlegen en wat onzeker op zijn tijd. Punt is, dat juist ik dat dus waarschijnlijk ben ivm vele andere mensen die wel zekerder, krachtiger, assertiever of wat dan ook overkomen. Maar, het verschil wat ik dan raar vind, is dat ik er in sommige situaties niet mee kan zitten of zit echter. Zoals het voorbeeld hierboven, ik denk dan weleens van: 'hoe kan het toch dat ik er zo mee zit, niet met mezelf maar met een ander dus. En diegene die zo'n pech hebben of wat pech hebben op een bepaald moment in hun leven en daardoor (gelijk) uit het veld geslagen zijn, pijn hebben etc, maar vaak mij als gevoelig etc dus zien
. Terwijl ik kennelijk niet zo gevoelig ben omdat ik mezelf dus kan kwijtschelden, dat niet voel van mezelf, gewoon weg kan laten gaan, niet voorop stel of wil stellen. Maar dat van hun zo zou kunnen en willen overnemen'. Dat is misschien wel de kracht van de gevoeligheid. Naja, weet niet echt of ik te volgen ben. Maar op die momenten voelt mijn gevoeligheid dus niet aan als een zwakte. Mensen zien mij als klein, maar kennelijk kan ik gewoon veel hebben. Ik weet niet of anderen dat ook hebben en/of het bekend voorkomt. Ben hier wel benieuwd naar eigenlijk. Ik heb ook weleens gehuild om onrechtvaardigheid, dat zal ik laten weten dan ook, als ik teleurgesteld ben geraakt in mensen, oneerlijkheid enzo, maar ik kan dan weer verder of ga verder.
Maar ik kan dus zo'n medelijden met sommige mensen hebben. Vooral de mensen om wie ik geef. Nou klinkt medelijden zo stom, maar als mensen om wie ik geef wat is overkomen, dan kan ik dat dus niet loslaten op één of andere manier. Mezelf dus wel, oplossen etc..maar van een ander blijft het bij mij. Omdat het misschien diegene wel blijft dwarszitten. En het is nou niet zo dat ik er aan onder doorga ofzo, dus geen zwakte, ik kan het aan. Sterker, ik zou die pijn of situaties zo willen overnemen, zodat die ander het minder ervaart. Ohh, het klinkt waarschijnlijk zo stupid I know.
Naja, wat wel lastig is dat het dus maar door mijn hoofd blijft spoken, ik kan er dus niet of slecht tegen. Niet tegen die gevoeligheid, maar tegen die machteloosheid, ik wil er wat aan doen, het wegnemen bij diegene, die situaties ongedaan maken ofzo. Geef het maar aan mij, zodat jij verder kan gaan
. Zoiets. Eigenlijk ben ik dus heel raar misschien, tenminste mensen die (en dat weet/voel ik dan wel het verschil tussen opzettelijk of niet..zo achterlijk ben ik niet) mij niet opzettelijk wat misdaan hebben, kan ik dus geen wrok of wat dan ook over hebben, sterker, ik wil dat ze er niet mee zitten ofzo . Tja, dan ben je wel nuts misschien. Ik begrijp gewoon de sjacherijnigheid, de machteloosheid van de mens soms, voordat er weet ik veel wat gedacht wordt. Punt is dus eigenlijk, dat mensen die mij willen beschermen, waarschuwen voor mijn naïviteit, soms wat lacherig, behoedend doen etc etc (dat heb je ook nog), wat over mij heen willen lopen soms (boeiuh aan de ene kant). Dat ik ze juist wil bechermen in (voor hun de) crisis-situaties. En dat is weird, vooral voor hun.
Dus zo zwak is die gevoeligheid kennelijk niet bij mij. Maar ik haat het in die zin wel soms, omdat het (die situaties die ik dan ook weer telkens voor me zie, klotesituaties bij andere mensen, het medelijden wat ik dan krijg/voel, etc) zo sterk en vaak voor altijd bij mij aanwezig blijft. En that sucks wel! Nou, hopelijk heb ik het een beetje goed kunnen uitleggen
. [ Bericht 1% gewijzigd door sweetgirly op 25-09-2004 14:06:12 ]
HSP is nog niet zo bekend in de wetenschappelijke wereld geloof ik, ik ken sensitiviteit hoogstens als een subschaaltje in een persoonlijkheidsvragenlijst. Wel is er in de psychologie een algemeen aanvaard model, het biopsychosociaal model, dat stelt dat zowel de genetische, biologische, sociale en interne psychische factoren tezamen bepalend zijn voor iemand persoonlijkheid, gedrag en eventuele stoornissen daarin. W.b. genetica en biologie wordt overgevoeligheid vaak wel aangeduid als een risicofactor (d.w.z. verhoogde kans, maar geen gegarandeerd onstaan) voor het krijgen van psychische stoornissen. Die psychische, biologische en sociale factoren zijn daarbij medebepalend en maken (volgens dit model) dat ieder bij geboorte gevoelig persoon zich toch heel anders ontwikkelt. Vandaar de verschillen?
Ik heb wel een boekje gelezen over HSP, waarbij een wetenschappelijke benadering iets in de trant van "meer dan normaal gevoelig zenuwstelsel" zegt. Voor de rest meer een beschrijving van de kenmerken zoals eerder in dit Topic al gepost.
Nog even een woordje over het gefilosofeer in dit topic:
Complexiteit bestaat als algemeen aanvaard concept, en dat is voor mij genoeg bestaansrechtvaardiging, want daar werkt de filosofie mee (met concepten en logica). Zolang iedereen maar dezelfde definitie hanteert, niet? In feite bestaan alle benamingen voor dingen die gebeuren in de wereld alleen maar op begripsniveau, maar die discussie wil ik hier niet aanwakkeren...
Complexiteit is in mijn definitie (ongeveer iets als): Er is een toestand die wij noemen "orde" en een toestand die wij noemen "chaos" als een beschrijving van systemen zoals wij die in de natuur waarnemen (even geen discussie of "systemen" al dan niet 'bestaan'!). Wanneer orde zich vermenigvuldigt en dankzij de chaos differentieert (verandert, meer verschil / nuance en dus complexiteit vertoont) tot een 'gedifferentieerde' orde, dan spreek je van complexiteit, of groei (maar dan groei in de zin van complexe ontwikkeling, niet zozeer vermenigvuldiging van hetzelfde). Complexiteit leidt tot meer mogelijkheden en eigenschappen van systemen, zoals ecosystemen of levensvormen.
Ze evolueren, kun je ook wel zeggen. En dat laatste hangt erg samen met complexiteit en illustreert haar mooi: evolutie. Soort ontwikkelen steeds meer eigenschappen en kunnen zich daardoor in het gunstige geval beter aanpassen aan hun veranderende omgeving (vaak ook door trial en error, maar er is sprake van gunstige groei als het nuttige toevoegingen zijn, de slechte worden meestal uitgeroeid).
Je kunt het wel of niet eens zijn met Darwin, of met chaostheoretici, maar zowel evolutie als complexiteit hebben als concepten / modellen de mens veel dienst bewezen bij het begrijpen van wat er gebeurt in de ons omringende natuur.
Even nog een kleine toevoeging voordat ik eindelijk ophoud met deze belerende uitwijding (haha)!
Een andere vorm van complexiteit is de complexiteit van kennis of informatie. Net zoals orde en chaos samen nieuwe differentiaties voort kunnen brengen in de ontwikkeling van soorten die daardoor soms beter aangepast zijn, kan dit ook gebeuren in de representatie van gebeurtenissen (informatie). Zeker sinds de voorganger van de moderne mens haar neocorticale vermogens kreeg (oftewel: denkvermogen, plannen, etc), is ook het groeien van informatie en taal (uitwisseling ervan) belangrijk geworden. Dat kan naast gunstige genen de levenskansen nog extra vergroten, dus geen wonder dat veel mensen graag filosoferen en dingen willen weten e.d., het is toch een talentje dat onze stamboomvaders ons (niet voor nix) hebben gegeven, niet?
Maar goed, zo is het wel weer genoeg,
want ik wil deze post afsluiten met de (paradoxale, ironische, anti-climax bewerkstelligende) opmerking dat het eigenlijk niet zo handig is om in dit topic te gaan filosoferen, vooral niet omdat
het uitdiepen van een onderwerp sowieso vaak niet goed gaat op een vrij en breedgericht medium als dit forum!
that's all folks!
Ik weet wat ik moet doen om met mijn angsten en problemen om te gaan, maar ik kan me er eigenlijk nooit toe brengen om de drempels te doorbreken. Confronteren en blootstellen is belangrijk, maar het lijkt wel of ik gewoon niet aan die hardnekkige vermijding kan ontsnappen. Ik heb er al mijn hele leven last van dat ik moeite heb met intitiatieven nemen op diverse gebieden.
Contact leggen met een meisje dat ik leuk vind, dingen ondernemen in mijn leven om wat te bereiken, iets moeilijks bespreken met iemand, enz... Met name de eerste 2 zorgen er voor dat ik nooit de ervaringen opdoe waardoor ik verder kan groeien en meer tot mijn recht kom als persoon. Ik kan proberen mijn irrationele gedachten aan te pakken, kleine stappen proberen, proberen de controle los te laten, bier drinken, enz... maar die drempel en dus vermijding zijn onverbiddelijk en frustrerend bestand tegen elke poging om mezelf te helpen veranderen. Hoezo vrije wil? Hoezo wilskracht?
Ik stel me moeilijk open voor dingen in het leven die van me eisen dat ik iets presteer of aan bepaalde verwachtingen voldoe. Vooral het openstaan voor anderen is lastig vind ik, ik weet
ook nooit zo goed wat ik in een gesprek moet zeggen zonder dat het geforceerd overkomt, hoe neem je in vredesnaam die
drempels weg? 
Hoe breng je jezelf ertoe er gewoon voor te gaan in het leven?
quote:TE herkenbaar....als er een benaming is voor jou 'probleem' dan is dat vast en zeker hetzelfde als wat ik heb...maar ik zie idd ook een gevaar in aan alles maar een labeltje plakkenOp zaterdag 25 september 2004 20:48 schreef keronia het volgende:
Één ding wil ik in ieder geval trouwens nog kwijt in dit topic. Ik kan een hoop dingen begrijpen van wat mij overkomt en ook van wat er in de wereld gebeurt. Ik heb redelijk wat zelfkennis en ook algemene kennis. Maar iets waar ik nog steeds niet uitkom is het volgende: hebben wij wel echt een vrije wil?
Ik weet wat ik moet doen om met mijn angsten en problemen om te gaan, maar ik kan me er eigenlijk nooit toe brengen om de drempels te doorbreken. Confronteren en blootstellen is belangrijk, maar het lijkt wel of ik gewoon niet aan die hardnekkige vermijding kan ontsnappen. Ik heb er al mijn hele leven last van dat ik moeite heb met intitiatieven nemen op diverse gebieden.
Contact leggen met een meisje dat ik leuk vind, dingen ondernemen in mijn leven om wat te bereiken, iets moeilijks bespreken met iemand, enz... Met name de eerste 2 zorgen er voor dat ik nooit de ervaringen opdoe waardoor ik verder kan groeien en meer tot mijn recht kom als persoon. Ik kan proberen mijn irrationele gedachten aan te pakken, kleine stappen proberen, proberen de controle los te laten, bier drinken, enz... maar die drempel en dus vermijding zijn onverbiddelijk en frustrerend bestand tegen elke poging om mezelf te helpen veranderen. Hoezo vrije wil? Hoezo wilskracht?
Ik stel me moeilijk open voor dingen in het leven die van me eisen dat ik iets presteer of aan bepaalde verwachtingen voldoe. Vooral het openstaan voor anderen is lastig vind ik, ik weet
ook nooit zo goed wat ik in een gesprek moet zeggen zonder dat het geforceerd overkomt, hoe neem je in vredesnaam die
Hoe breng je jezelf ertoe er gewoon voor te gaan in het leven?
daarom zie ik mezelf niet snel naar een psycholoog gaan, maar ik zit wel al lange tijd te denken om psychologie te gaan studeren, ben er heel geinteresseerd in,
vooral ook omdat ik mezelf zo zit te analyseren en er niks van snap WAAROM ik bepaalde drempels gewoon niet lijk te kunnen aanpakken, hoe graag ik het ook wil
ik vind dan ook erg interessant dat jij psychologie bent gaan studeren, terwijl je jezelf niet eens snapt zeg maar (niet verkeerd opvatten), OF heb je juist veel beter inzicht in jezelf gekregen daardoor?
heb jij ook last van dat je andere mensen zo goed kunt helpen met hun problemen, maar je eigen problemen maar niet kunt oplossen??? ik wel in ieder geval....
ik hoop niet dat dit echt het laatste was wat je kwijt wilde in dit topic trouwens (zoals je post begint), ik vind het erg interessant
quote:Ik vind het ook erg interessant hoor! Ik heb zelfs in een eerdere post al aangegeven dat ik het leuk vind dat er zoveel herkenning is en dat het goed is als de mensen die dat hebben (zoals jij en ik) met elkaar in contact komen (want het is toch een minderheid). Daarom had ik voorgesteld om eventueel email uit te wisselen, mocht het gesprek in dit topic niet goed lopen (er komen een hoop posts bij die afleiden van het onderwerp, je kunt door 1 op 1 met email vaak veel beter een goed gesprek voeren met een persoon). Maar zolang er boeiende reacties komen als die van jou (en anderen), dan blijf ik natuurlijk posten hier!Op zaterdag 25 september 2004 23:45 schreef pukkiepuk het volgende:
[..]
TE herkenbaar....als er een benaming is voor jou 'probleem' dan is dat vast en zeker hetzelfde als wat ik heb...maar ik zie idd ook een gevaar in aan alles maar een labeltje plakken
daarom zie ik mezelf niet snel naar een psycholoog gaan, maar ik zit wel al lange tijd te denken om psychologie te gaan studeren, ben er heel geinteresseerd in,
vooral ook omdat ik mezelf zo zit te analyseren en er niks van snap WAAROM ik bepaalde drempels gewoon niet lijk te kunnen aanpakken, hoe graag ik het ook wil
ik vind dan ook erg interessant dat jij psychologie bent gaan studeren, terwijl je jezelf niet eens snapt zeg maar (niet verkeerd opvatten), Of heb je juist veel beter inzicht in jezelf gekregen daardoor?
heb jij ook last van dat je andere mensen zo goed kunt helpen met hun problemen, maar je eigen problemen maar niet kunt oplossen??? ik wel in ieder geval....
ik hoop niet dat dit echt het laatste was wat je kwijt wilde in dit topic trouwens (zoals je post begint), ik vind het erg interessant
Er zijn veel mensen die psychologie gaan studeren om zichzelf beter te begrijpen. Ik weet
niet of dat een goede reden is, omdat je vaak te snel denkt dat je een of andere stoornis hebt
of juist meer vragen krijgt, maar je hebt wel een goede motivatie en dat scheelt! Ik zelf ben
sommige dingen wel beter gaan begrijpen, maar het is moeilijk om neutraal naar jezelf te
kijken, je kan je niet loskoppelen van je gevoelens en soms kan de 'feedback' van iemand
in je omgeving wonderen doen.
Dat sluit ook mooi aan bij wat je zegt: dat je anderen wel kan helpen maar jezelf niet. Dat is
ook echt zo! Ik herken dat ook heel erg, ik kan heel goed bedenken hoe iemands probleem
opgelost moet worden (als dat kan), maar bij mezelf blijft het maar een onmogelijk opgaven,
je kunt geen therapeutje bij jezelf spelen
Maar dat geldt eigenlijk voor iedereen, dat is het mooie, dan helpen we gewoon elkaar, toch?
Misschien kan ik je helpen jouw problemen te verduidelijken en tips geven en jij andersom.
Vaak vul je elkaar aan in ervaringen en dingen die wel en niet lukken in het leven.
Want ik durf te wedden dat jij dingen kunt / durft waar ik moeite mee heb en andersom
Nou tot de volgende post dan maar!
Ik heet trouwens Marcel, dat Keronia is maar een fantasiespinseltje
quote:Dat lijkt me dus geen goede reden. Je loopt alle kans dat je gaat projecteren. Zegt de term 'overdracht' je iets???Op zondag 26 september 2004 11:28 schreef keronia het volgende:
Er zijn veel mensen die psychologie gaan studeren om zichzelf beter te begrijpen. Ik weet
niet of dat een goede reden is
quote:Kijk, hier heb je het al! Spreek maar gewoon voor jezelf.Dat sluit ook mooi aan bij wat je zegt: dat je anderen wel kan helpen maar jezelf niet. Dat is
ook echt zo! Ik herken dat ook heel erg, ik kan heel goed bedenken hoe iemands probleem
opgelost moet worden (als dat kan), maar bij mezelf blijft het maar een onmogelijk opgaven,
je kunt geen therapeutje bij jezelf spelen
Maar dat geldt eigenlijk voor iedereen
quote:Idd, wou het al eerder zeggen, want zoals Moonah ook al zei, het lijkt mij juist ook geen goede reden. Ik wou zelf eerst Wijsbegeerte gaan studeren (nog steedsOp zondag 26 september 2004 11:28 schreef keronia het volgende:
Er zijn veel mensen die psychologie gaan studeren om zichzelf beter te begrijpen. Ik weet
niet of dat een goede reden is, omdat je vaak te snel denkt dat je een of andere stoornis hebt
of juist meer vragen krijgt, maar je hebt wel een goede motivatie en dat scheelt! Ik zelf ben
sommige dingen wel beter gaan begrijpen, maar het is moeilijk om neutraal naar jezelf te
kijken, je kan je niet loskoppelen van je gevoelens en soms kan de 'feedback' van iemand
in je omgeving wonderen doen.
) en de studiebegeleider zei met nadruk: 'heel veel mensen kiezen deze studie, net als bij psychologie, om zichzelf beter te willen begrijpen en zichzelf te willen helpen, maar dat is de verkeerde reden (motivatie dus ook) en deze mensen haken dus ook vaak algauw af, doe het daarom iig niet, alvast een waarschuwing!'. Ik had dat vermoeden dus ook al. Zelf vind ik het gewoon machtig interessant al die dingen en nog wat redenen. Veel mensen die spw of sph doen merk je het ook bij. Echter worden zij (eerst!) helemaal zelf uitgemolken, want één van de grootste vereisten, of de grootste vereiste, is dat je jezelf kent. Als jij anderen wilt gaan helpen, zul je nl eerst je zelf moeten kennen (en goed ook). Je gaat (soms) graven in het diepste van je ziel, veel praten over jezelf, etc etc, totdat je helemaal goed op orde bent, om het zomaar te zeggen en er geen (onverwachte) valkuilen of wat dan ook kunnen ontstaan. Pas dan kan je andere mensen helpen, maar eerst dus..heel cliché..jezelf!
En tuurlijk zul je altijd dingen op een opleiding krijgen die je met jezelf in verband kan of gaat brengen. Maar het mag niet de enige reden zijn waarom je eigenlijk die opleiding doet in die zin. Meer een bijkomst dat je ook over jezelf leert, nogmaals geen uitgangspunt en iig geen goede.
quote:En dit is dus (idd) niet zo.Dat sluit ook mooi aan bij wat je zegt: dat je anderen wel kan helpen maar jezelf niet. Dat is
ook echt zo! Ik herken dat ook heel erg, ik kan heel goed bedenken hoe iemands probleem
opgelost moet worden (als dat kan), maar bij mezelf blijft het maar een onmogelijk opgaven,
je kunt geen therapeutje bij jezelf spelen
Maar dat geldt eigenlijk voor iedereen.
Dat zou trouwens wat zijn zeg, allemaal hulpverleners die zichzelf niet eens weten te handhaven
.En als je anderen niet confronteert of zegt wat jij wil, waarom zouden ze dan rekening met je houden.
Ga je eigen leven leiden, zeg wat je wil.
quote:Misschien omdat het vanzelfsprekend is om met een ander rekening te houden?Op zondag 26 september 2004 14:05 schreef Aardwetenschapper het volgende:
En als je anderen niet confronteert of zegt wat jij wil, waarom zouden ze dan rekening met je houden.
quote:Ik heb last van pleinvrees, faalangst, sociale fobieeen, angststoornissen. Heel wat drempels dus. Je moet op een gegeven moment gewoon je kop leegmaken en er voor gaan. Niiet een uur van te voren bedenken hoe je iets wil gaan aanpakken maar gewoon spontaan dingen doen. Dan voel je je maar ff beroerd, trillerig en weet ik wat allemaal niet meer, dat gaat ook wel weer over. Ik ben begonnen met ergens naar toe te gaan wat ik zodanig leuk vond dat ik het niet bij wilde laten zitten. Daarna ben ik bijvoorbeeld alleen een keer de kroeg binnen gestapt, ook niet van te voren bedacht maar gewoon gedaan.Op zaterdag 25 september 2004 20:48 schreef keronia het volgende:
hoe neem je in vredesnaam die
Hoe breng je jezelf ertoe er gewoon voor te gaan in het leven?
Je kan thuis blijven kniezen terwijl je eigenlijk wat leuks wil gaan doen en daarmee jezelf op gaan vreten en ontzettend depressief worden.... of je kunt tegen jezelf zeggen, vooruit, ik ga iets doen, wordt het me teveel dan kan ik altijd nog weg maar ik ben er teminste wel ff uit. En zelfs al gaat iets dan niet goed, dan kun je jezelf alsnog een schouderklopje geven dat je iets wel gedaan hebt, en dat is in mijn ogen nog altijd veel beter dan een beetje thuis(of ergens anders) jezelf op te gaan lopen vreten.
Vrije wil en wilskracht heb je in mijn ogen altijd. Vrije wil omdat je altijd wel uit meerdere keuzes kan kiezen, wilskracht is vaak nodig om de angst los te laten en daarmee jezelf onder ogen te durven komen. Vaak reflecteer je angst op iemand anders af *wat zal dat meisje denken van mij als ik op haar afstap* maar vergeet je daarbij wat je nu eigenlijk zelf tegenhoudt, het is niet zozeer dat je bang bent voor het meisje maar je bent bang voor jezelf. En dan komen de keuzes ook weer om de hoek kijken, ga je er op af en probeer je een praatje te maken, dan kun je in elk geval trots zijn op jezelf omdat je het aangedurft hebt, ga je een beetje langs de zijlijn staan wachten en loop je de kans haar nooit meer te spreken waardoor je je weer aan jezelf gaat lopen ergeren... Niet altijd eerst 10 minuten denken maar gewoon een keer doen
En ja, dan kun je zeggen, dat weet ik maar het lukt niet... nee, als je zo denkt lukt het ook niet nee.. gewoon DOEN dus....
Ik ben geen psycholoog, geen filosoof maar wel iemand die zelf ook genoeg achter de kiezen gehad heeft en dit is dus mijn visie erover.
grtz,
Korine
quote:helaas nog veel te veel..Zijn er nog meer gevoelige, complexe mensen?
quote:En dat heb je wel overwonnen?Op zondag 26 september 2004 21:30 schreef Kore het volgende:
[..]
Ik heb last van pleinvrees, faalangst, sociale fobieeen, angststoornissen.
quote:Gelukkig zijn we over een kleine eeuw eindelijk allemaal dezelfde oppervlakkige zombie. Wat een heerlijke tijd zal dan aanbreken.Op zondag 26 september 2004 23:08 schreef tommie_b het volgende:
[..]
helaas nog veel te veel..
Ik denk dat ik zelf meer een gevoelsmens ben dan iemand die rationeel kan nadenken over de dingen. Ik laat ook meer mijn gevoel spreken dan mijn rationele verstand. Ik denk ook altijd wel veel na over de dingen. Bijv. dingen die verkeerd zijn gegaan en dan probeer ik te begrijpen waarom ze verkeerd zijn gegaan en als ik de tijd kon terug draaien wat ik anders zou doen. Ik weet niet of ik met dat soort gedachtes blij moet zijn. Soms kan je jezelf echt depressief praten door allemaal dingen te denken die verkeerd zijn gegaan en die je graag zou willen veranderen
Wat ik de laatste tijd merk is dat ik het id heb iets te missen in het leven op het gebied van liefde. Ik zou graag een vriendin willen hebben maar echt lijkt me dat niet gegunt. Op de een of andere manier loopt liefde bij mij altijd op niets uit. Lijkt wel alsof het me niet gegunt is. Ik begrijp ook nog steeds niet wat ik verkeerd doe. Dit is wel iets wat als een zware last op mijn schouders rust. Vroeger boeide het me niet zoveel maar nu wel komt mss ook omdat ik ouder wordt. Nu is oud een relatief begrip hiet ben pas 22
Wel leuk om te lezen dat er wel meer mensen zo zijn
Heel diepzinnig zou ik mezelf niet noemen. Ben niet regelmatig aan het filosoferen en vind veel gedachtegangen in WFL ook simpelweg weinig boeiend en nutteloos. Wel droom/denk ik vrij vaak. En hou me bezig met de vraag of de wereld slechts een verzamel natuurwetten is of dat er meer is. Hierbij neig ik steeds meer naar het eerste.
Ook heb ik dat ik wat onzeker ben over mijn vaardigheden. Dan betwijfel ik mijn gevoel voor humor, mijn slimheid (dus hoe goed ik ben in kansen grijpen en maken), mijn sociale vaardigheid, hoe goed ik ben in het opmerken van dingen, mijn discussievaardigheid en mijn .
Heb het idee dat zeer veel dingen in mijn omgeving me ontgaan en niet opvallen (mede door dromerigheid) en dat ik niet echt gezellig ben.
Ook lijkt het er vaak op dat mede daardoor ik maar wat aanklooi, als ik van A naar B moet ga ik eerst via C en D naar A om er dan pas achter te komen dat er een directe route was.
Het is lastig om erachter te komen hoe zeer die dingen idd kloppen. Maar het lijkt er gewoon op dat de gemiddelde persoon beter is in die zaken dan ik. Het vervelende is ook dat mijn vader, broer en een goede vriend me duidelijk lijken te overtreffen daarin.
En nu ik begin met afstuderen en in tegenstelling tot een eerdere stage er nu alleen voor te staan twijfel ik sterk of ik het wel aankan. Wat ik voorlopig maar op gebrek aan zelfvertrouwen schuif.
Volgens mij komen die onzekerheden mede omdat ik nog weinig geluk heb in de liefde (maar wel mer in het spel
). Zeg maar bang saai te zijn voor de meiden en/of later niks te zeggen te hebben tegen je vriendin. Ook is er de angst om later op werk niet de proffesionaliteit te hebben dat er verwacht wordt.Maar mischien hebben jullie wel heel iets anders
.quote:das anders wel nog de beste manier om tegenwoordig de maatschappij te 'overleven'Op zondag 26 september 2004 23:39 schreef nozem het volgende:
[..]
Gelukkig zijn we over een kleine eeuw eindelijk allemaal dezelfde oppervlakkige zombie. Wat een heerlijke tijd zal dan aanbreken.
zo afgestompt mogelijk gedragen, das iig geval wat ik tegenwoordig doe, nergens over nadenken
daarmee zijn de negatieve gedachtenspinsels vrijwel verdwenen, maar ook een hoop van mn goede gevoelens stop ik nu weg....helaas...
quote:NIet alles maar ben op de goede weg. Het heeft jaren geduurt voordat ik inzag dat het niet goed ging dus zal het ook niet met 1 jaar al weg zijnOp zondag 26 september 2004 23:21 schreef Grrrrrrrr het volgende:
En dat heb je wel overwonnen?
quote:my 2 cents:Op donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:
Ik zal een korte omschrijving geven van mezelf (voor een deel gebaseerd
op 'enneagramtypen':
Zijn er soms meer mensen die zich in deze beschrijving herkennen en er mee
om weten te gaan? Of die objectief ernaar kunnen kijken (ik ben psycholoog,
maar kan niet afstand nemen van mn gevoel e.d.)?
- Staar je niet blind op de leefwijze van anderen, zij hebben ook echt hun problemen. Beperk je tot je eigen mogelijkheden
- Denk niet over alles na, zoek niet achter alles een reden en probeer niet alles van binnenuit op te lossen. Sommige dingen zijn een extern gegeven, vind een manier om er in de toekomst mee te leven.
- Misschien geven dingen als astrologie, enneagrammen ed enig inzicht in jezelf, maar ga er niet blind op en probeer vooral van de dagelijkse feiten over jezelf iets op te steken.
- Zoek niet naar een beroep of levenstijl die in 1 keer alles omvat wie je bent
- Begin voor alles met je leven voor alles heel praktisch op te zetten op zodanige manier dat het voildoende ruimte laat voor wie je bent
- Hou het leven simpel en overzichtelijk. Neem desnoods een saaie makkelijke baan waardoor je tijd hebt om jezelf te zijn, maar waardoor je ook contact houdt met maatschappelijke zaken en je ondertussen toch wat praktische vaardigheden kunt aanleren
- Eet gezond, ga op tijd naar bed, dat heeft een goede invloed op je humeur.
- Ontwijk negatieve situaties en mensen waar je toch niks aan hebt
sterkte
quote:Daar klopt iets niet met 't tijdstip.Op maandag 27 september 2004 01:32 schreef Manono het volgende:
[..]
my 2 cents:
ga op tijd naar bed, dat heeft een goede invloed op je humeur.
quote:Had het niet over mezelf sukkel, ik reageer op de openingspost.Op maandag 27 september 2004 03:31 schreef schvvmert het volgende:
Daar klopt iets niet met 't tijdstip.
En dat zouden meer mensen moeten doen!
sorry hoor maar als ik die openingspost lees krijg ik zin om je te slaan
Ga het vanmiddag nog even nalezen, zit nu op school en dan heb ik daarvoor geen tijd quote:Ik heb medelijden met jou en de mensen in je omgeving.Op maandag 27 september 2004 13:45 schreef keronia het volgende:
(Reactie op de serieuze posts) Ik denk dat de mensen die zich herkennen in de in deze topic aangegeven problemen / eigenschappen, in ieder geval zichzelf geen 'sukkels' hoeven voelen. 1. Omdat het leven vaak zwaar voor ze is (kan zijn), leren ze een hoop inzichten en vaardigheden als ze de obstakels weten te overwinnen. 2. Omdat ze vaak moeite hebben met de 'externe wereld' en een overmatig innerlijk besef lijken te hebben, ontwikkelen ze vaak een diep inzicht in zichzelf op latere leeftijd, veel mensenkennis en beginnen ze vaak aan projecten (filosofisch, muzikaal, kunstzinnig e.d.) die een rijk innerlijk leven behoeven. Dus: net als 'anderen', krijgen ze dankzij hun specifieke problemen ook een hoop kansen om op hun eigen manier een bijzondere bijdrage aan de maatschappij te leveren. Beide 'soorten' mensen zijn nodig, je hebt altijd doener, denkers, beslissers, fantasten, intuïtieve mensen en dergelijke nodig in een bepaald evenwicht, het vult elkaar mooi aan. Het belangrijkste is accepteren van wie je bent en uitvinden welke taak en welk ontwikkelingspad het beste bij je past, toch?
Wat een stroef geouwehoer zeg.
quote:Mjah, kan me hier wel een beetje in vinden. Ben zelf ook veel met muziek, tekenen, schrijven etc bezig, en qua gevoel heb ik ook veel extremen: of erg gelukkig of domweg ongelukkig, maar nooit es een "vlak idee: Nadenken over het leven doe ik meer dan me lief is, getuige WFL, en daardoor ben ik vaak erg chaotisch in mn denken. Dat " alle chaos een plekje geven" vond ik wel sterk. Maar ik ben er wel gelukkig mee. En heb ook wel een sociaal leven, een vriendin, vrienden. Maar vroeger werd ik al wat excentriek gevonden, omdat ik me in andere zaken interesseerde dan mn leeftijdsgenoten. Want dan wel helpt is een dito vriendin zoekenOp donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:
......
tenminste, iemand die je begrijpt en zelf ook iets soortgelijks heeft ondervonden. Ik denk dat het heel veel heeft te maken met hoeveel je van jezelf eist. Ikzelf eis erg veel van me, wil graag alles begrijpen, mensen het naar hun zin maken, de goede dingen zeggen etc etc, en da's soms flink vermoeiend. Probeer nu wat meer tevreden met mezelf te zijn. 
quote:Pffft, sorry, maar ik ben het niet met je eens.Op maandag 27 september 2004 13:45 schreef keronia het volgende:
(Reactie op de serieuze posts) Ik denk dat de mensen die zich herkennen in de in deze topic aangegeven problemen / eigenschappen, in ieder geval zichzelf geen 'sukkels' hoeven voelen. 1. Omdat het leven vaak zwaar voor ze is (kan zijn), leren ze een hoop inzichten en vaardigheden als ze de obstakels weten te overwinnen. 2. Omdat ze vaak moeite hebben met de 'externe wereld' en een overmatig innerlijk besef lijken te hebben, ontwikkelen ze vaak een diep inzicht in zichzelf op latere leeftijd, veel mensenkennis en beginnen ze vaak aan projecten (filosofisch, muzikaal, kunstzinnig e.d.) die een rijk innerlijk leven behoeven. Dus: net als 'anderen', krijgen ze dankzij hun specifieke problemen ook een hoop kansen om op hun eigen manier een bijzondere bijdrage aan de maatschappij te leveren. Beide 'soorten' mensen zijn nodig, je hebt altijd doener, denkers, beslissers, fantasten, intuïtieve mensen en dergelijke nodig in een bepaald evenwicht, het vult elkaar mooi aan. Het belangrijkste is accepteren van wie je bent en uitvinden welke taak en welk ontwikkelingspad het beste bij je past, toch?
Mensen eigenschappen toedichten en ze aan de hand daarvan in hokjes plaatsen.
Erg slecht, dat is generaliseren en mensen over 1 kam scheren, iedereen wil graag als individu gezien worden.
En dan ook nog pretenderen dat mensen met problemen sowieso een veel grotere diepgang ontwikkelen dan mensen zonder problemen?? Iedereen heeft problemen.
Iedereen ervaart zijn problemen als heel groot.
En uitdagingen zorgen voor groei, problemen zorgen alleen maar voor stress.
quote:Ik begrijp dat het voor jou erg moeilijk is om iets fatsoenlijks uit te kramen, maar doe de rest van ons een plezier en doe dan iig wat beter je best.Op maandag 27 september 2004 13:56 schreef type_29 het volgende:
[..]
Ik heb medelijden met jou en de mensen in je omgeving.
Wat een stroef geouwehoer zeg.
Ik zeg gewoon waar het op staat.
quote:Anders ga je ff ergens anders je frustraties lossen.Op maandag 27 september 2004 15:37 schreef type_29 het volgende:
Dacht je nou echt dat ik jullie plezier wil bezorgen.
Ik zeg gewoon waar het op staat.
quote:Waar bemoei jij je nou weer mee.Op maandag 27 september 2004 16:14 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Anders ga je ff ergens anders je frustraties lossen.
Heb ik je holmaat beledigd ofsow??
quote:Natuurlijk wil iedereen als individu gezien worden, maar als je mensen al helemaal niet mag vergelijken en helemaal niet op basis van overeenkomsten uitspraken mag doen dan heeft het geen zin om uberhaupt menswetenschappen te hebben, toch? IEDEREEN generaliseert van stopt mensen in groepjes, NIET OM DE INDIVIDUALITEIT aan te TASTEN, maar om uitspraken te doen over verschijnselen die verder reiken dan alleen 1 persoon. Ik heb niks gezegd dat de individualiteit aantast. En ik word een beetje moe van dat westerse gejammer over individualisme en het "ik moet zelf weten wat ik doe" geklaag, we leven wel in een sociale wereld, niet geheel afgezonderd???Op maandag 27 september 2004 14:06 schreef Aardwetenschapper het volgende:
[..]
Pffft, sorry, maar ik ben het niet met je eens.
Mensen eigenschappen toedichten en ze aan de hand daarvan in hokjes plaatsen.
Erg slecht, dat is generaliseren en mensen over 1 kam scheren, iedereen wil graag als individu gezien worden.
En dan ook nog pretenderen dat mensen met problemen sowieso een veel grotere diepgang ontwikkelen dan mensen zonder problemen?? Iedereen heeft problemen.
Iedereen ervaart zijn problemen als heel groot.
En uitdagingen zorgen voor groei, problemen zorgen alleen maar voor stress.
Ik zei niet: "mensen met problemen hebben meer diepgang", wat ik bedoel is dat sommige mensen meer last ondervinden van problemen in hun leven door een grotere gevoeligheid of door indringendere levenservaringen en als ze daar goed mee leren omgaan, dan worden ze sterker en ontwikkelder dan mensen die het wat dat betreft minder heftig hebben in hun leven (natuurlijk vindt iedereeen zijn of haar problemen groot, maar er zijn wel zeker verschillen te vinden).
Uitdagingen zijn positieve interpretaties (of labels) van situaties die anderen "problemen" noemen. Als je het als een uitdaging opvat, dan ga je dus efectiever om met je problemen (zie boven: je ontwikkelt erdoor) dan wanneer je dat niet doet, maar het gaat om dezelfde uitgangssituaties. Stress is alleen maar een gezonde reactie van het lichaam / de geest om aan te geven dat het
teveel belast wordt. Dat signaal is juist handig, want dan kun je veranderen wanneer dat nodig is (een uitdaging dus, als je het goed opvat).
quote:Wat een lieve user ben jijOp maandag 27 september 2004 16:29 schreef type_29 het volgende:
[..]
Waar bemoei jij je nou weer mee.
Heb ik je holmaat beledigd ofsow??
!quote:Van problemen wordt je hard, daarom denk ik dat die problemen van jouw geen echte problemen zijn maar aanstellerij.Op maandag 27 september 2004 16:58 schreef keronia het volgende:
[..]
Natuurlijk wil iedereen als individu gezien worden, maar als je mensen al helemaal niet mag vergelijken en helemaal niet op basis van overeenkomsten uitspraken mag doen dan heeft het geen zin om uberhaupt menswetenschappen te hebben, toch? IEDEREEN generaliseert van stopt mensen in groepjes, NIET OM DE INDIVIDUALITEIT aan te TASTEN, maar om uitspraken te doen over verschijnselen die verder reiken dan alleen 1 persoon. Ik heb niks gezegd dat de individualiteit aantast. En ik word een beetje moe van dat westerse gejammer over individualisme en het "ik moet zelf weten wat ik doe" geklaag, we leven wel in een sociale wereld, niet geheel afgezonderd???
Ik zei niet: "mensen met problemen hebben meer diepgang", wat ik bedoel is dat sommige mensen meer last ondervinden van problemen in hun leven door een grotere gevoeligheid of door indringendere levenservaringen en als ze daar goed mee leren omgaan, dan worden ze sterker en ontwikkelder dan mensen die het wat dat betreft minder heftig hebben in hun leven (natuurlijk vindt iedereeen zijn of haar problemen groot, maar er zijn wel zeker verschillen te vinden).
Uitdagingen zijn positieve interpretaties (of labels) van situaties die anderen "problemen" noemen. Als je het als een uitdaging opvat, dan ga je dus efectiever om met je problemen (zie boven: je ontwikkelt erdoor) dan wanneer je dat niet doet, maar het gaat om dezelfde uitgangssituaties. Stress is alleen maar een gezonde reactie van het lichaam / de geest om aan te geven dat het
teveel belast wordt. Dat signaal is juist handig, want dan kun je veranderen wanneer dat nodig is (een uitdaging dus, als je het goed opvat).
quote:Neuh, niet echt beledigd. je komt alleen een beetje zielig over met zulke 'diepzinnige' posts. Ga dan je moeder eikelen ofzo.Op maandag 27 september 2004 16:29 schreef type_29 het volgende:
[..]
Waar bemoei jij je nou weer mee.
Heb ik je holmaat beledigd ofsow??
quote:Van problemen wordt je hard.......wat zul jij veel vrienden hebben. Niemand vraagt jou om je mening.Op maandag 27 september 2004 18:24 schreef type_29 het volgende:
[..]
Van problemen wordt je hard, daarom denk ik dat die problemen van jouw geen echte problemen zijn maar aanstellerij.
quote:Van problemen word je hard, niet wordt je hard!Op maandag 27 september 2004 18:24 schreef type_29 het volgende:
Van problemen wordt je hard..
quote:Jottem!Op maandag 27 september 2004 18:24 schreef type_29 het volgende:
[..]
Van problemen wordt je hard
Worden we dan net zo als jij? quote:Van problemen word je niet hard, van problemen aanpakken word je hard, sukkel.Op maandag 27 september 2004 18:24 schreef type_29 het volgende:
Van problemen wordt je hard, daarom denk ik dat die problemen van jouw geen echte problemen zijn maar aanstellerij.
quote:En dat weet jij?Op maandag 27 september 2004 23:53 schreef Manono het volgende:
[..]
Van problemen word je niet hard, van problemen aanpakken word je hard, sukkel.
Je bent zelf een sukkel want dat slaat helemaal nergens op, ik heb geen problemen meer.
Dus ik ben hard en ik vind jou een dom wijf.
[ Bericht 1% gewijzigd door type_29 op 01-10-2004 09:38:42 (manwijf) ]
quote:Iemand in een discussie sukkel en domme mongool noemen, en dan roepen dat je geen problemen hebt.Op vrijdag 1 oktober 2004 09:37 schreef type_29 het volgende:
[..]
En dat weet jij?
Je bent zelf een sukkel want dat slaat helemaal nergens op, ik heb geen problemen meer.
Dus ik ben hard en ik vind jou een domme mongool
.[ Bericht 77% gewijzigd door DarkElf op 01-10-2004 11:20:51 ]
quote:Dat je vrienden niet meer naar je geouwehoer willen luisteren, betekend nog niet dat je dit topic om zeep moet helpen.Op vrijdag 1 oktober 2004 09:37 schreef type_29 het volgende:
[..]
En dat weet jij?
Je bent zelf een sukkel want dat slaat helemaal nergens op, ik heb geen problemen meer.
Dus ik ben hard en ik vind jou een dom wijf.
quote:Ik heb 100% precies hetzelfde.Op zondag 26 september 2004 23:39 schreef MrX1982 het volgende:
Ìk lees de OP en kan daar best wat dingen in vinden. Ik zou het best zelf geschreven kunnen hebben met hier en daar wat aanpassingen.
Ik denk dat ik zelf meer een gevoelsmens ben dan iemand die rationeel kan nadenken over de dingen. Ik laat ook meer mijn gevoel spreken dan mijn rationele verstand. Ik denk ook altijd wel veel na over de dingen. Bijv. dingen die verkeerd zijn gegaan en dan probeer ik te begrijpen waarom ze verkeerd zijn gegaan en als ik de tijd kon terug draaien wat ik anders zou doen. Ik weet niet of ik met dat soort gedachtes blij moet zijn. Soms kan je jezelf echt depressief praten door allemaal dingen te denken die verkeerd zijn gegaan en die je graag zou willen veranderen
Hoewel ik eigenlijk ontzettend rationeel ben ingesteld, krijg ik mezelf niet zover om dingen die voor mijn gevoel slecht zijn gegaan / slecht gaan rationeel af te wegen en me er daardom niet druk over te maken. Mijn gezonde verstand zegt dat ik me er niet druk om hoef te maken omdat het niets voorstelt of dat het lang niet zo erg is, maar mijn gevoel gaat juist toch de andere kant op. Ik heb dan inderdaad ook van die momenten dat ik in negatieve gedachten terecht kom en me dan echt kut ga voelen. Gelukkig duurt dat nooit zo heel lang (ik heb niet wat veel mensen hier blijkbaar wel hebben, van die ups en downs), maar het is toch iets wat blijft terugkomen en wat eg irritant is, vooral omdat het lijkt alsof ik er niks aan kan doen.
Ik maak me sowieso altijd veelste druk over dingen, hoewel ik weet dat het allemaal altijd wel goed gaat. Ik zit nu bv alweer helemaal te stressen voor een tentamen dat ik volgende week dinsdag heb hoewel ik het allemaal makkelijk ga redden met leren etc. Aan de andere kant werkt het ook wel positief omdat ik het mezelf niet aan kan doen om niet te gaan leren bijvoorbeeld.
Ik herken nog wel meer punten uit de lijst van HSP kenmerken, maar ik kom niet aan de 12 punten. Dingen als gevoelig zijn voor licht, geluid en drukte heb ik vroeger wel gehad, maar heb ik op de een of andere manier (onbewust) weten te overkomen. Ik ben wel altijd dat verlegen jongetje in de klas geweest, maar dat heb ik deels ook achter me gelaten. een aantal punten die wel heel typerend gelden voor mij vind ik:
quote:Interessant onderwerp, ik heb nooit geweten dat zoiets als een HSP bestond1. Ik ben me bewust van subtiele signalen in mijn omgeving.
2. Ik kan subtiele geuren, smaken, geluiden en kunstwerken waarnemen en ervan genieten.
7. Als ik erge honger heb, heeft dat invloed op mijn concentratie of mijn humeur.
8. Stemmingen van de mensen om mij heen hebben invloed op mij.
13. Ik heb een rijk en complex gevoelsleven.
14. Ik kan diep geroerd raken door kunst of door muziek.
18. Ik doe erg mijn best om geen fouten te maken of dingen te vergeten.
21. Het vermijden van situaties die mij van streek maken of overstelpen, heeft bij mij een hoge prioriteit.
Ik weet niet of ik zo iemand ben, maat het lijkt me niet geheel onwaarschijnlijk.
quote:Wat een zielig mannetje ben jijOp maandag 27 september 2004 18:24 schreef type_29 het volgende:
[..]
Van problemen wordt je hard, daarom denk ik dat die problemen van jouw geen echte problemen zijn maar aanstellerij.
quote:Heb sterke geuren even verandert in geluiden en grove weefsels (3. Ik word makkelijk overdonderd door fel licht, geluiden of sirenes.
) weggehaald.Vanmiddag had ik dit nl weer. Vanochtend was ik gewoon lekker fit, (zeer) goed in mijn element en al (veel energie en uitstraling voel en merk ik dan ook, naja, kent het wel). Echter naarmate de dag vorderde werd dit wat minder, weer dat gevoel ver(der) weg, wat afweziger, te zijn. Ik kom dan gelijk minder duidelijk uit mijn woorden (of ik denk soms echt dat mensen wel snappen wat ik bedoel
, zodat ik gewoon (verbaal dus) bepaalde woorden gewoon weglaat (laksheid?, geen zin?, denken dat ze het toch wel snappen?, minder energie?, etc?) en geef dus maar een paar kernwoorden en halve zinnen . Dit doe en heb ik dus niet als ik meer energie heb en/of mezelf gewoon beter voel. Snap het soms niet.Goed, ik voelde mezelf steeds uitgeputter worden, okee wat druk, geconcentreerd luisterend ochtendje en begon wat moeiier te worden. Dus iig wou ik snel weer weg, naar huis, uit de drukte, damn, dus weer even opladen. Voelde het al aankomen. Best kut gewoon. Echter was het al te laat, over mijn energie-peil heen ofzo, want in de metro dacht ik niks meer, maar elke keer als er een geluid kwam, net daarvoor bewoog ik dan enzo. Dit soort dingen vind ik moeilijk uit te leggen by the way. Ik voel gewoon, maar het is geen denken, als die deuren (met wat geluid dus) dicht gaan, voordat er een flits aankomt (lichtjes van de metro, andere metro, etc), als er iemand opstaat, telefoon gaat, arghhh etc. Ook zat er een meneer constant naar me te kijken, maar niet op een onaangename manier, het was alsof ik doorhad dat hij doorhad dat hij mij doorhad of doorzag is het meer, hij leek te zien wat ik had, wat er gebeurde.
Een mevrouw, die tegenover mij zat, durfde (maar dat is een gevoel wat ik heb, hoeft dus niet, al is dat gevoel wel sterk) mij niet echt aan te kijken en ik zie er nou niet eng uit ofzo. Het leek, en hier deed ik dus ook mijn uiterste best voor (ik blok mezelf dan) zodat zij dat gevoel niet van mij zou krijgen, alsof zij bang was dat ik haar gedachten kon lezen of eigenlijk dus al las
. Maar ik deed niks, ik voelde het gewoon, ik deed gewoon. Keek ik in de raam (plots, perongeluk, expres, voor haar, zodat zij zich niet ongemakkelijk kon voelen..ik weet het niet), kijkt zij snel naar beneden en daardoor, door die dingen, voelde zij zich wat ongemakkelijk. En die meneer had het door, dat alles, vermoed ik. Die geluiden, hij zag het bij mij dat ik er 'last' van had, dat ik dat voelde. Hij hield mij in de gaten daardoor. Maakte mij opzich niet uit, ik dacht toch niets . Volgens mij ben ik wat gek ofzo, of hebben (hopelijk) meerdere mensen dit, hier af en toe last van? Ik vind dit best weird vooral zo achteraf, op het moment gebeurt het allemaal gewoon. Maar soms, word ik er wat kriegel van, nee eigenlijk, gewoon vermoeiend is het, en vooral (of is het eigenlijk) omdat ik dan steeds vermoeider word. Ik vind het ook moeilijk uit te leggen hoe ik me dan voel, maar ik lijk soms wel zo'n doorgeef-iets ofzo, het gaat gewoon allemaal door me heen. Ik moest dan ook eenmaal thuis eerst behoorlijk opladen, en wat tot rust komen, niet eens de muziek aangezet dan. Dat soort dingen. Net gewoon weggeweest, ook nog vermoeid, nu gaat het weer en vanavond (weer) optijd naar bed. Maar vind dit dus wel vreemd, want lijk het ook steeds erger (sterker) ofzo te hebben/krijgen.
Naja, dat was het. Licht, geluid etc..alles is dan wat overwelmend, niet eens op die manier, het gaat gewoon door me heen lijkt wel, of hetzelfde, ik snap het niet. Wat is dit toch?
[ Bericht 1% gewijzigd door sweetgirly op 01-10-2004 21:14:58 ]
quote:Mên dit hele stuk tekst had ik zó kunnen typen.Op donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:
Ik zal een korte omschrijving geven van mezelf (voor een deel gebaseerd
op 'enneagramtypen':
Ik ben een gevoelige jongen, iemand die het leven met grote pieken en dalen
beleeft en het vaak als een worsteling ervaart. Ik probeer mezelf staande
te houden door met mn weelderige fantasie werelden te scheppen of door
met muziek en andere kunstzinnige bezigheden mijzelf te onderscheiden van
anderen, om iemand te zijn en gewaardeerd te worden. Ook kan ik ontzettend
veel nadenken over de zin van leven en dood en zoek ik naar een omvattende
waarheid waarmee ik mezelf rechtvaardig en alle chaos een plekje kan geven.
Ik heb moeite met gewoon 'gezellig' doen, met contacten leggen (zeker met
meisjes) en met het 'gewone' leven. Ik voel me daarom vaak een outsider,
iemand die er niet bij hoort, wel anders wil zijn, maar ook weer er juist wel
bij wil horen. Het is het nooit helemaal in het leven voor mij, geluk ligt in het
verleden of in de toekomst. Ik ben dan ook vaak jaloers op mensen die wel
liefde, seks, een gewone baan hebben en simpel gelukkig zijn, gewoon zichzelf
en zonder bullshit.
Tegenwoordig zet ik me af tegen veel van mn bijzonderheden, ik laat muziek,
de neiging om verhalen en gedichten te schrijven, om te filosoferen over het
leven liefst achter me omdat ik er genoeg van heb om er toch nooit gelukkig mee
te worden.
Als het slecht gaat met me, kan ik heel pessimistisch, geisoleerd en onzeker zijn.
Als het goed gaat kan ik juist erg idealistisch zijn, begrijpend, geinspireerd,
creatief, zacht, zorgzaam, romantisch, betrouwbaar, intelligent, sportief, enz...
Helaas zijn de pieken niet zo talrijk als ik zou willen...
Zijn er soms meer mensen die zich in deze beschrijving herkennen en er mee
om weten te gaan? Of die objectief ernaar kunnen kijken (ik ben psycholoog,
maar kan niet afstand nemen van mn gevoel e.d.)?
ALLES slaat gewoon op mij. Enige tip die ik je kan geven(en tevens aan mezelf) is: probeer toch maar niet teveel na te denken over alles en ''je leven te leven''. Doen de ''doorsnee'' mensen namelijk ook! O ja en als je (regelmatig) blowt, zou ik daar ook maar mee kappen of minderen......(misschien kan je zelf al invullen waarom)
Maar stop a.j.b niet met je kunstzinnige bezigheden. Dan doe je jezelf alleen maar te kort! Je bent misschien niet doorsnee(ik weet maar al te goed dat dat soms best frustrerend kan zijn), maar je bent wel jezelf! En als je je niet als jezelf voordoet, kap daar dan mee! Bovendien zullen de meeste mensen er bij mensen als jou(en mij) snel genoeg doorheen prikken en dan kan je vervelende reacties verwachten....
Blijf dus gewoon jezelf! Geloof me, jezelf zijn is uiteindelijk toch het fijnst. De mensen die je ''dan nog'' mogen, die moet je absoluut koesteren.
Oh ja en als laatste tip: kom voor jezelf op. Deze maatschappij houdt over het algemeen geen rekening met mensen die hun gevoelens(teveel) tonen... helaas....
Ik heb dit topic nog niet doorgelezen dus als iets soortgelijkigs eerder is getypt, excusez-moi.
. Iedereen heeft het, alleen niet iedereen is zich er (nog) bewust van.
Nou dat maakt me iig weer een stuk normaler dan
. Maar correct me if I'm wrong.quote:Hm, zit wat in.Op vrijdag 1 oktober 2004 22:02 schreef Kore het volgende:
Ik denk ook niet dat iedereen zich er bewust van WIL zijn. Dat bewegen voordat het geluid er is ken ik ook wel. Zulke dingen gebeuren voornamelijk als je daarvoor overweldigd bent door je omgeving, op een of andere manier zie, hoor en voel je dan een heel stuk sterker.
Aan de andere kant, is bewustzijn wel iets waar je voor kan kiezen? (Volgens mij weet ik het antwoord ook al, mensen kiezen niet voor bewustzijn, ze kiezen voor ego en rationeel denken, even kort gezegd, want dat sluit af). En (of is het want?) ik vraag me af of ik er nl wel bewust van WIL zijn, If you know what I mean.
Als ik me nl sterk voel, dan heb ik nergens last van (ben ik misschien zelfs in staat om sfeer te bepalen ipv om er een element van te zijn), maar juist op de momenten dat ik mezelf vermoeider voel, dan gebeurt het gewoon, weet niet of 'last van' het juiste woord is. Weet iig dat ik me dan anders voel dan normaal (= dan anderen, de meeste mensen) dus. En of dat prettig is, nee, ik heb het gevoel alsof ik mezelf moet verschuilen dan, mezelf moet inhouden, met iedereen moet rekening houden, wil niet dat ze zich ongemakkelijk (gaan) voelen, etc etc. Hm, voel ik me goed, dan vind ik dat (anders) zijn trouwens niet erg.
En soms wordt het toch hoe dan ook opgemerkt, sommige vinden het prettig, niet erg, misschien zelfs apart, anderen mensen gaan zich afsluiten, mensen proberen zichzelf volgens mij ook constant te blokken, vooral als er zo'n miep tegenover je zit waarvan je dus dat gevoel misschien krijgt
. Ik begrijp het ook allemaal wel, alleen snappen doe ik het niet. En ik ben mezelf er bewust van, maar niet opzettelijk. Dus probeer ik maar zo normaal mogelijk te doen, zodat mensen niet bang voor mij worden . Want dat is het. Mensen zijn bang voor hetgeen ze niet kennen, volgens mij zijn mensen uiteindelijk alleen maar bang voor zichzelf..maargoed. ik ga douchen, want ik ga weer diep en ver voor zo'n normale vrijdagavond
quote:me 2..Op donderdag 23 september 2004 23:22 schreef Vodka_Lime het volgende:
Ik erger me er vaak aan dat ik veel contacten heb die toch vaak erg oppervlakkig blijven.
Maar dat zal ook wel beetje aan mij liggen, ik ga t morgen nog een x lezen
Ik herken t iig niet, lijkt alsof een een beetje paranoia wordt ofzo als je erg moe bent
quote:goh....dit is de essentie wat er in mijn hoofd ook omgaat..........ik had het nooit zo goed onder woorden kunnen brengenOp vrijdag 1 oktober 2004 22:11 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Hm, zit wat in.
Aan de andere kant, is bewustzijn wel iets waar je voor kan kiezen? (Volgens mij weet ik het antwoord ook al, mensen kiezen niet voor bewustzijn, ze kiezen voor ego en rationeel denken, even kort gezegd, want dat sluit af). En (of is het want?) ik vraag me af of ik er nl wel bewust van WIL zijn, If you know what I mean.
Als ik me nl sterk voel, dan heb ik nergens last van (ben ik misschien zelfs in staat om sfeer te bepalen ipv om er een element van te zijn), maar juist op de momenten dat ik mezelf vermoeider voel, dan gebeurt het gewoon, weet niet of 'last van' het juiste woord is. Weet iig dat ik me dan anders voel dan normaal (= dan anderen, de meeste mensen) dus. En of dat prettig is, nee, ik heb het gevoel alsof ik mezelf moet verschuilen dan, mezelf moet inhouden, met iedereen moet rekening houden, wil niet dat ze zich ongemakkelijk (gaan) voelen, etc etc. Hm, voel ik me goed, dan vind ik dat (anders) zijn trouwens niet erg.
En soms wordt het toch hoe dan ook opgemerkt, sommige vinden het prettig, niet erg, misschien zelfs apart, anderen mensen gaan zich afsluiten, mensen proberen zichzelf volgens mij ook constant te blokken, vooral als er zo'n miep tegenover je zit waarvan je dus dat gevoel misschien krijgt
ik ga douchen, want ik ga weer diep en ver voor zo'n normale vrijdagavond
om in jou termen te spreken, tot een aantal jaar terug voelde ik me vrijwel altijd 'sterk' wat zich ook uitte, ik was meestal de sfeermaker in de klas met de grote klappers van grappen etc je kent het wel
ook toen al had ik mn rustige 'vermoeide' periodes, heb altijd heel wisselvallige gemoedstoestand gehad.....maar als ik in zo'n rustige periode zit, houdt ik me ook altijd in, ik zeg niet wat ik wil zeggen, iedereen wil ik aardig tegen zijn etc etc
de laatste jaren heb ik dat laatste dus steeds meer met omgaan met mensen
het verschilt trouwens erg per persoon, ik kan dat aanvoelen ofzo, als iemand mij 'blokt' kan ik me niet uitten tegen diegene en ik zie mezelf dan heel raar gedrag vertonen, zoals ik helemaal niet ben; ben me daar dus wel constant bewust van als zoiets gebeurt, das echt frustrerend
tegenwoordig ben ik alleen nog met vrienden de echte vrolijke opgelate gast die ik eigenlijk altijd wil zijn...
quote:Ik lees je post morgen. Vanavond iig rot avond gehad en ben uitgemaakt voor kwetsbaar en nog meer van dat soort dingen. Niet leuk, mss moet ik eens naar de dokter gaan ofzo.Op vrijdag 1 oktober 2004 20:27 schreef pulsar2kx het volgende:
knip
quote:ik heb dat HSP gebeuren ook pas ontdekt, en ik kan me vrijwel in ALLE punten vinden...maargoed zoals te lezen is op die site hoeft HSP echt geen slechte eigenschap te zijn, het kan alleen omslaan naar de slechte kant wanneer je jezelf gaat terugtrekken en verbergen op je kamer en elk contact gaat vermijden simpelweg omdat alles in de buitenwereld je overweldigtOp vrijdag 1 oktober 2004 20:27 schreef pulsar2kx het volgende:
Interessant onderwerp, ik heb nooit geweten dat zoiets als een HSP bestond
Ik weet niet of ik zo iemand ben, maat het lijkt me niet geheel onwaarschijnlijk.
die neiging heb ik dus wel eens, maar tot nu toe altijd na een tijdje kan ik mezelf weer dwingen de draad op te pakken
edit: my god, lees ik net dit:
Het blijkt in de praktijk dat er veel overgevoelige kinderen zijn die zich intens verdrietig voelen en niet aan kunnen geven waarom ze zich zo voelen. Dit kan een oorsprong hebben in het feit dat ze in aanleg een tweeling geweest zijn. Dit kan al vroegtijdig verstoord zijn waarbij de vrucht afgedreven werd, maar het verlatingsgevoel bij het kind dat geboren is kan een heel leven duren. Het eenzaamheidsgevoel, het niet-compleet zijn gevoel, verdriet en het gevoel hebben altijd iemand te missen komt heel veel voor.
Ik heb een tweelingbroer verloren....
Ik begrijp opeens een stuk meer van mezelf....
[ Bericht 58% gewijzigd door hallodagg op 02-10-2004 15:10:05 ]
quote:Wat een lieve reactieOp vrijdag 1 oktober 2004 23:07 schreef pulsar2kx het volgende:
Ik snap het niet echt helemaal sweetgirly
Maar dat zal ook wel beetje aan mij liggen, ik ga t morgen nog een x lezen
Ik herken t iig niet, lijkt alsof een een beetje paranoia wordt ofzo als je erg moe bent
.Wie weet
, dat zou trouwens niet vreemd zijn, als je begrijpt wat ik bedoel. Think about it, je zou er nl bijna (paranoia) van kunnen worden .Alleen word ik er dus moeier van ipv dat het (alleen) daardoor komt. Vooral omdat ik mezelf eerst fit enzo voelde, maar geleidelijk aan steeds moeier wordt, het minder tot niet zelfs misschien bij mij (kan) houden. Soms lukt dit misschien wel, is vast weleens gelukt, maar zou (niet meer) weten hoe ik dat dan deed. Mijn energie-peil is dan (denk ik) gewoon erg laag en wordt daardoor dus steeds lager, open staan (volgens mij sowieso altijd wel, echter voel ik me goed, heb ik genoeg etc etc), etc en tja..dan krijg je dat soort dingen weleens vermoed ik zo.
Volgens mij sta ik dus gewoon (te) open (dan?) en ik heb geen idee of ik zoiets wel dicht (op slot) kan doen en hoe dan. Afleiding, opladen, tja dat helpt wat, maargoed. Zo erg is het nou ook weer niet, maar wel vermoeid zo af en toe en beetje vreemd dus soms. Ben er dus wel bewust van en daardoor probeer ik ook dichtbij mezelf te blijven. Maar soms raak ik het toch een beetje kwijt, merk ik. Zoiets. Alsof je opgaat in de omgeving, in alles om je heen en je daar bewust van bent, kan leuk zijn, maar soms word je dan gewoon misschien leeggezogen of je wilt of niet. Eigenlijk zijn er best veel variaties hierin vermoed ik, het één net wat anders dan het ander, want leeggezogen worden, is één ding en je hebt volgens mij nog meer andere dingen, zoals iets met electra hebben, gevoel etc. Openstaan is denk wel de schakel in dit alles.
quote:Op vrijdag 1 oktober 2004 23:56 schreef pukkiepuk het volgende:
goh....dit is de essentie wat er in mijn hoofd ook omgaat..........ik had het nooit zo goed onder woorden kunnen brengen
quote:Vooral je laatste alinea sla je (voor mij) de hamer op zijn kop mee.de laatste jaren heb ik dat laatste dus steeds meer met omgaan met mensen
het verschilt trouwens erg per persoon, ik kan dat aanvoelen ofzo, als iemand mij 'blokt' kan ik me niet uitten tegen diegene en ik zie mezelf dan heel raar gedrag vertonen, zoals ik helemaal niet ben; ben me daar dus wel constant bewust van als zoiets gebeurt, das echt frustrerend
tegenwoordig ben ik alleen nog met vrienden de echte vrolijke opgelate gast die ik eigenlijk altijd wil zijn...
Ik heb dat dus ook dat ik het opmerk van mezelf, soms echt zoiets van: 'kom op hé, laat je niet kisten, daar ga je weer, laat je niet van de wijs brengen, blijf bij jezelf'. Tenminste dat gevoel eigenlijk dus. Maar ik word dus (te) gauw, misschien net als jij en meerdere mensen, meegezogen in 'het', in het communicatiespel, in de energie-uitwisseling misschien zelfs, vermoed ik. Daardoor laat ik me (misschien zelfs soms) meer leiden, dan dat ik goed bij mezelf blijf, zoals veel mensen juist weer wel hebben en daardoor nergens of weinig 'last' van dat soort dingen hebben.
Luisteren is bijvoorbeeld altijd wel mijn sterkste punt geweest, kreeg en krijg dat ook vaak te horen. Probeer zelfs soms om dat minder te doen, minder 'goed' te luisteren (met alles) en meer intuïtief te reageren. Het is een onderzoek voor mezelf geworden wat dat betreft, misschien mijn leven lang al, om hier het best mee te kunnen omgaan.
Wat dat betreft is de schakel niet (alleen) openheid, maar gevoeligheid denk. Dat kan je zelf merken en ik denk dat mensen dat, al dan niet onbewust, ook om je heen merken. Maar dat kan uitputten, dat weet ik van een paar jaar t/m nu meer dan 1 jaar geleden, ik was na het weekend af en toe echt vermoeid en zelfs ziek, niet van het wilde feesten, maar gewoon van het vele luisteren (met waarschijnlijk niet alleen mijn oren
). Heb een energie-kick van hier tot Tokio gehad, hoe meer ik dit steeds meer onbewust (allemaal) begon te beseffen, hoe meer ik bij mezelf kwam te staan en ook wou blijven staan en hoe meer ik hiervan dus bewuster werd. Puzzeltjes zijn het. Puzzel compleet, sta je bij jezelf, bent jezelf. De ontdekking. Maar dan weer andere wegen die zich openbaren. Hoe er dan mee om te gaan etc. Vooruitgang is doorgaan en willen leren. Kort gezegd allemaal.misschien toch maar een HSP-meet houden, gevoelige boel gaat dat worden
. Denk dat het juist wel meevalt eigenlijk, het zou ook allemaal niet hoeven uitmaken wat dat betreft, vind ik..maargoed ps. wow, erg van je tweelingbroer, toeval(lig) dan hé dat soort dingen. Er schijnt ook een verhaal te zijn over tweelingzielen wat dat betreft. De eenzaamheid, de leegte, die mensen gedurende hun leven altijd of vaak blijven voelen, houden, ook al is het onbewust. Zoekende naar die ene passende wederhelft, het gemis te voelen. Verscheurend. Echter, denk ik ergens ook, dat de ontbrekende schakel ook in jezelf kan liggen, maar ik ben er nog niet helemaal uit. Al vind ik het wel aannemelijk allemaal. Erg soms zelfs, kan me voorstellen dat jij dat ook zo voelt (nu).
quote:Ik heb echt heel zelden het gevoel dat ik een wederhelft mis in mijn leven. Maar nu ik heb ontdekt dat ik een absolute HPS-er ben op alle gebieden, sta ik er wel heel erg bij stil.Op zaterdag 2 oktober 2004 17:54 schreef sweetgirly het volgende:
ps. wow, erg van je tweelingbroer, toeval(lig) dan hé dat soort dingen. Er schijnt ook een verhaal te zijn over tweelingzielen wat dat betreft. De eenzaamheid, de leegte, die mensen gedurende hun leven altijd of vaak blijven voelen, houden, ook al is het onbewust. Zoekende naar die ene passende wederhelft, het gemis te voelen. Verscheurend. Echter, denk ik ergens ook, dat de ontbrekende schakel ook in jezelf kan liggen, maar ik ben er nog niet helemaal uit. Al vind ik het wel aannemelijk allemaal. Erg soms zelfs, kan me voorstellen dat jij dat ook zo voelt (nu).
Ik voel me op dit moment ook echt heel rot, omdat het lijkt alsof ''alle stukken op z'n plaats vallen''. Ik heb namlijk nooit echt bij mijn gehele persoonlijke ontwikkeling stilgestaan, totdat ik gister aan d.m.v dit topic allemaal sites aantrof en opeens ontdekte wat mij ''mankeert'' en vooral hoe ik zo ben geworden;
De frustraties in mijn jeugd; altijd het buitenbeentje, altijd geplaagd door medeleerlingen op de basisschool, het verliezen van mijn broer.
de achtergrond van mijn naaste famillie:; Mijn vader is een hele tijd depressief geweest(mede door zijn bizarre jeugd en de zelfmoord van zijn broer toen hij een jaar of 25 was),.die heeft hij inmiddels beetje overwonnen. Mijn moeder heeft ook een hele slechte jeugd gehad.
Ik ben zelf overigens prima opgevoed door mijn ouders, maar de genetische ''pijn'' zit dus wel in mij. Daarnaast heb ik al mijn hele leven ADHD waar ik vooral erge last van had tot mijn 7e levensjaar. Nu ben ik niet meer zó hyper, maar ik kan me nog steeds erg slecht concentreren.
Ik was tussen mijn 3e en 5e levensjaar helemaal verkikkerd op klassieke muziek, wat dan weer een link zou moeten leggen met hoogbegaafdheid. Zo noem ik mezelf liever niet(echt een grafterm vind ik het), maar ik mag mezelf toch wel redelijk intelligent noemen, toch ben ik officieel 2 keer blijven zitten op de Havo, gewoon omdat ik de stof niet uitdagend vond/vind.
Hooggevoelig,''anders'', hoogbegaafd, veel opgekropte pijn.....ik heb het niet echt getroffen in mijn leven vind ik....
Ik ben vandaag dan ook tot het besluit gekomen dat ik binnenkort hulp ga zoeken, want ik kan dit niet(meer) alleen oplossen.
Ik zie er van buiten uit als een vrij zelfverzekerde, zeker niet lelijke jongeman die het gemaakt heeft in z'n leven. Het tegendeel is waar: ik ben overgevoelig, ovel me onbegrepen, heb weinig vrienden en heb contstant fysieke/mentale klachten. Soms zou ik willen dat ik hier niet meer hoefde te zijn.....
En god er is nog zoveel wat ik wil vertellen, maar ik zou het knap vinden als iemand dit al zou lezen
quote:Vaak is dit gemis ook onbewust aanwezig. We weten niet waar het ontevreden gevoel vandaan komt, het zoeken naar de (ware) liefde, etc etc. Mensen beseffen het vaak niet, ondanks dat ze wat verscheurd door het leven (kunnen) lopen door misschien dit gemis aan de wederhelft dus. Vandaar, zou een conclusie kunnen zijn, dat onbewuste gevoel dat veel mensen hebben. Vele relatie-problemen, contactadvertenties, you name it. Tuurlijk, liefde is mooi etc. Maar ergens zou het een aanwijzing kunnen zijn of althans ik vind het niet zo'n vreemde gedachte dan in die zin, dat het komt omdat we 'gesplitst' zijn, ergens en eens. Wanneer..tja.Op zaterdag 2 oktober 2004 19:30 schreef hallodagg het volgende:
Ik heb echt heel zelden het gevoel dat ik een wederhelft mis in mijn leven.
quote:Tja, hokjes, hokjes. Moeilijk hé idd.Hooggevoelig,''anders'', hoogbegaafd, veel opgekropte pijn.....ik heb het niet echt getroffen in mijn leven vind ik....
Zelf luister ik daar (ook) nooit zo naar. Ik vind, je bent wie je bent en een hokje alleen hoef jij nog niet helemaal te zijn. Daarbij heb ik ook nog wat gedachtes waarom het ene kan stagneren etc bij iemand en daardoor weer bepaalde problemen ergens mee kunnen zijn. Dat er hokjes zijn, ok, voor velen een mooie houvast om wat verder te kunnen komen of iig te weten waar het aan ligt etc, een plaatsing. Maar ik vind het ergens juist een punt dat het misschien een signaal is, een signaal wat er aan de hand bij de mens zou kunnen zijn. Dus stagnatie of vooruitgang die hokjes, ik denk dat teveel stil blijven staan in een hokje de vooruitgang 'zou' kunnen belemmeren. Maar dat denk ik. Het is of kan beiden van belang zijn. Maar misschien kijk ik soms gewoon wat tever dan mijn neus lang is, dat kan ook.
quote:Tja, praten kan helpen iddIk ben vandaag dan ook tot het besluit gekomen dat ik binnenkort hulp ga zoeken, want ik kan dit niet(meer) alleen oplossen.
.quote:Oei..nee, wat zeg je nou.Het tegendeel is waar: ik ben overgevoelig, ovel me onbegrepen, heb weinig vrienden en heb contstant fysieke/mentale klachten. Soms zou ik willen dat ik hier niet meer hoefde te zijn.....
Hulp zou dan idd belangrijk kunnen zijn voor je. Maar vergeet daarbij echt niet dat jij het waard bent om te blijven, meer dan waard. Tja, jee, ik kan nou wel een arsenaal aan opbeur-dingen gaan noemen en hoe onterecht het is hoe je denkt, belangrijk is gewoon dat het onzin is hoe je (zo soms) denkt. Punt. En dat weet je, diep van binnen ook. Daarom ben je er nog en daarom vecht je.
Als je toch boeken aan het aanschaffen bent, zoiets las ik volgens mij, dan kan ik je 'De kracht van het nu', van Eckhart Tolle aanraden. Eén van de kernen van het boek is bijvoorbeeld, dat problemen, etc juist een punt kunnen zijn van verandering en meer..
. Maar dat hou ik expres misschien wel wat geheimzinnig. Het gevoel moet je zelf ervaren, voor iedereen is het leven anders en zo ook de (bepaalde) punten in het leven misschien etc. Laat je iig niet kisten door, jawel, jezelf! . Want je echte jij, die zit daar ook, al dan niet diep verscholen in de donkerte van je gedachtes.daarom sta ik ook een beetje afstandelijk tegenover boeken hierover lezen, of gesprekken met een psycholoog
ik denk dat ik mezelf daarmee alleen gekker zou maken, omdat ik er dan NOG meer mee bezig ben...
quote:En ik vind jou nóg dommerder en ik heb veel minder problemen dan jij stomme nepharde kloon, lekker puhuhOp vrijdag 1 oktober 2004 09:37 schreef type_29 het volgende:
En dat weet jij?
Je bent zelf een sukkel want dat slaat helemaal nergens op, ik heb geen problemen meer.
Dus ik ben hard en ik vind jou een dom wijf.
denk aan brood enz .....
sommige grijpen hiervoor naar drugs .....
quote:Maar goed, je ziet mij toch niet als psycholoog?Op zaterdag 2 oktober 2004 20:55 schreef pukkiepuk het volgende:
ik denk ook vaak dat ik mezelf gewoon gek maak, door er steeds meer de laatste tijd over zitten te piekeren...............ik voel me sinds ik weer een druk leven heb daarom ook stukken beter dan voorheen toen ik maanden thuiszat; hele dag piekeren over mijn eigen psyche
daarom sta ik ook een beetje afstandelijk tegenover boeken hierover lezen, of gesprekken met een psycholoog
ik denk dat ik mezelf daarmee alleen gekker zou maken, omdat ik er dan NOG meer mee bezig ben...
Ik ben het wel, maar ik heb een gelijkwaardig relatie tot jullie omdat ik niet
de hulpverlener speel en zelf ook open ben mbt mijn eigen gevoel (sterker nog,
ik was de eerste in dit topic haha)
Ik ervaar op dit moment precies de prikkel overgevoeligheid die eerder aangegeven is in dit topic. Het zijn zoveel reacties dat ik niet precies weet welke ik als uitgangspunt moet nemen
Maar ik zal jullie vertellen wat ik zelf denk na een indruk te hebben gehad van wat jullie allemaal
vinden en voelen.
Er is nu een hele hype aan het ontstaan in deze topic omtrent HSP. Iedereen wil op zijn of haar manier de problemen begrijpen in zijn of haar leven. Hoogbegaafdheid, HSP, een tweelingcomplex, het is heerlijk om te zien dat mensen zich herkennen en dat er begrippen zijn die een van de grootste moeilijkheden in ons leven lijken te verklaren. Maar we moeten voorzichtig zijn met het trekken van conclusies, want de wens is de vader van de gedachte en het is maar de vraag of het volledig verklaart waarom we zijn wie we zijn. Ik ben daar zelf altijd voorzichtig in. Ik weet niet of er een bedoeling achter zit, of er een spirituele wereld is waar wij een rol in vervullen, ik probeer daar tijdens mijn leven achter te komen maar niet te snel te oordelen.
Want wat we niet moeten vergeten is dat mensen allemaal complex zijn.
Niemand is alleen een denker of alleen een gevoelsmens. Alle mensen denken wel eens over zichzelf of het leven na, alle mensen moeten met zichzelf worstelen, alle mensen kunnen dingen voelen of aanvoelen. Het verschil is denk ik gewoon de mate waarin.
Wij hebben meer gevoeligheid van nature en zijn dan sneller overbelast en beleven zowel goedschiks als kwaadschiks alles heftiger.
Maar wie zijn 'we'? Want allemaal gaan we anders om met onze problemen, de 1 is sociaal onzeker, de ander probeert alles te rationaliseren, weer een ander reageert zich af of
probeert zich als 'gewoon' voor te doen.
Daarom is het voor mij duidelijk: we zijn unieke mensen met een extra gevoeligheid, maar net
zo uniek als andere mensen! Laten we alsjeblieft niet onszelf verliezen in de theorieën en
ideeën van mensen die zelfhulpboekjes en andere mooie uitleg en oplossingen voor onze problemen aanbieden! Het zijn maar stukjes van de puzzle (zoals sweetgirly of iemand anders schreef?) en we moeten ze altijd vanuit het licht van ons eigen verstand en leven bezien, toch?
Die EXTRA gevoeligheid is dan wat ons bijzonder maakt, maar niet zo bijzonder dat we
maar outcasts hoeven zijn. De maatschappij is gericht op de zelfverzekerde materialistische
consumenten types, maar dat is maar een deel van de wereld. Er is ALTIJD behoefte aan
gevoelige mensen. Waarom beweer ik dat zo stellig? Kijk eens naar de prestaties van
onze medemensen, naar al die muziek, filosofie, revoluties, verhalen en weet ik niet allemaal
wat voor dingen. Heel veel van de 'grootse' dingen zijn gemotiveerd door sterke emoties,
gerealiseerd door mensen die diepere verbanden zagen, meer gevoel hadden voor muzikale schoonheid, meer door dromen geleid werden dan anderen... Zonder hen zouden degenen
die wij in dit topic oppervlakkig noemen niet beschikken over de gemakken en de mogelijkeheden
en rijkdommen van hun kansrijke leventje.
Oh jee ik moet wel oppassen dat ik niet teveel ga idealiseren
Natuurlijk zijn we niet allemaal grootse historische figuren of genieën. Maar wat ik wil zeggen is dat gevoeligheid juist heel belangrijk is in deze wereld! Ruim een kwart vn de Nederlanders voldoet aan de officiële criteria van een psychische stoornis, weten jullie hoeveel mensen dat zijn die de psychische druk van het hedendaagse leven niet aankunnen? Dat is meer dan het aantal HSP'rs dat geschat wordt. En bovendien kunnen wij die problemen misschien beter begrijpen dan de mensen die psychische problemen vaak afdeon als 'aanstellerij' (ik heb zo'm reactie al eerder in dit topic gezien).
Om af te sluiten:
Hooggevoelig zijn wil voor mij alleen maar zeggen dat wij sterker hebben wat andere mensen ook hebben en dat wij ons aan de ene kant sterk voor zouden kunnen maken om van de voordelen daarvan te profiteren (misschien moeten we zelfs iets oprichten of zo
) en die kant van onszelf te accepteren en lief te hebben, en dat wij aan de andere kant ook voor onszelf moeten zorgen en rust te nemen en ook gewone voorspelbare dingen te doen zodat we ons normaal kunnen voelen en bij kunnen komen van de vele prikkels!Zo ik hoop dat jullie genoeg tijd en moeite hebben om het stuk door te worstelen!
Groetjes,
Mij (TS)
zo kan ik echt intens opgaan in een film bijvoorbeeld, en heb ik vaak het gevoel dat ik een film veel prachtiger vind dan mn vrienden, ik kan er ook uren over discussieren na afloop
maar kwaadschiks is dus ook vrijwel alles intenser, en aangezien ik me de laatste jaren vaker klote voel dan happy, voel ik me meteen ook echt klote, en is het des te moeilijker om er weer bovenuit te komen...
ik heb daarom persoonlijk het gevoel dat ik er 'vroeger' dwz tot een jaar of 16, erg goed met mn gevoelens kon omgaan en het altijd zo kon draaien dat ik er juist profijt van had, ik genoot echt van het leven, en dan bedoel ik meer van de kleinste sufste dingen kon ik gewoon van genieten!
tegenwoordig is het juist andersom dat juist het negatieve steeds meer naar boven komt....maarja hopen op een tijd dat ik het weer de baas ben zoals vroeger
quote:dit vind ik erg interessant om te horen van een psycholoog, ik vraag me dan af of je deze aanpak ook tijdens je werk hanteert? aangezien een psycholoog toch JUIST zijn patienten in een hokje moet proberen te stoppen??Daarom is het voor mij duidelijk: we zijn unieke mensen met een extra gevoeligheid, maar net
zo uniek als andere mensen! Laten we alsjeblieft niet onszelf verliezen in de theorieën en
ideeën van mensen die zelfhulpboekjes en andere mooie uitleg en oplossingen voor onze problemen aanbieden! Het zijn maar stukjes van de puzzle (zoals sweetgirly of iemand anders schreef?) en we moeten ze altijd vanuit het licht van ons eigen verstand en leven bezien, toch?
quote:om echt makkelijk te overleven in onze maatschappij, moet je je idd opstellen als een klootzak met zo min mogelijk gevoelens, dat is wat mij ook wel trekt in psychologie: je helpt mensen die dit gewoon niet aankunnen...Die EXTRA gevoeligheid is dan wat ons bijzonder maakt, maar niet zo bijzonder dat we
maar outcasts hoeven zijn. De maatschappij is gericht op de zelfverzekerde materialistische
consumenten types, maar dat is maar een deel van de wereld.
[ Bericht 39% gewijzigd door pukkiepuk op 03-10-2004 20:36:25 ]
quote:Yep dit klinkt heel logisch allemaalOp zaterdag 2 oktober 2004 17:34 schreef sweetgirly het volgende:
Volgens mij sta ik dus gewoon (te) open (dan?) en ik heb geen idee of ik zoiets wel dicht (op slot) kan doen en hoe dan. Afleiding, opladen, tja dat helpt wat, maargoed. Zo erg is het nou ook weer niet, maar wel vermoeid zo af en toe en beetje vreemd dus soms. Ben er dus wel bewust van en daardoor probeer ik ook dichtbij mezelf te blijven. Maar soms raak ik het toch een beetje kwijt, merk ik. Zoiets. Alsof je opgaat in de omgeving, in alles om je heen en je daar bewust van bent, kan leuk zijn, maar soms word je dan gewoon misschien leeggezogen of je wilt of niet. Eigenlijk zijn er best veel variaties hierin vermoed ik, het één net wat anders dan het ander, want leeggezogen worden, is één ding en je hebt volgens mij nog meer andere dingen, zoals iets met electra hebben, gevoel etc. Openstaan is denk wel de schakel in dit alles.
Ieder mens krijgt te maken met enorm veel impulsen (van de zintuigen) die geregistreerd worden door de hersenen. Je hersenen gebruiken een 'filter' zodat je niet bewust wordt van al die dingen, simpelweg omdat je hersenen het niet aan zouden kunnen. Daarom wordt er maar een deel opgenomen in je hersenen en wordt je maar bewust van weinig dingen. Dingen uit je omgeving die opvallen worden eerder geregistreerd door je hersenen en daar wordt je je eerder bewust van dan dingen die 'normaal' zijn. Op die manier beschermen je hersenen je voor een overvloed aan informatie. Ik denk dat jij gewoon een ander soort 'filter' hebt, waardoor je bewust bent van meer dingen uit je omgeving. Je hersenen krijgen dan dus veel meer te verwerken dan bij andere mensen en het is dus ook niet gek dat je dan sneller moe wordt.
Op een of andere manier heb jij dus een ander soort (minder 'kritisch') filter. Misschien dat er manieren zijn om jezelf aan te leren niet overal op te letten, en je je bewustzijn wat kan verminderen. Het kan misschien ook zijn dat je overijverige hersenen hebt (
), dat je hersenen gewoon veel sneller werken dan bij andere mensen, en je daarom meer bewust bent van dingen Een hoog bewustzijn is toch wel een streven van veel mensen (niet de doorsnee consument
) en hoeft zeker geen negatief iets te zijn. Misschien kan je zelfs leren je gave naar je eigen hand te zetten en het te controleren quote:Inderdaad, dat staat mij ook het meest tegen van de maatschappij als geheel. Ik merk bij mezelf ook wel dat ik me goed aangepast heb, hoewel ik dat soms liever niet zou willen als het niet nodig zou zijn.Op zondag 3 oktober 2004 20:26 schreef pukkiepuk het volgende:
om echt makkelijk te overleven in onze maatschappij, moet je je idd opstellen als een klootzak met zo min mogelijk gevoelens, dat is wat mij ook wel trekt in psychologie: je helpt mensen die dit gewoon niet aankunnen...
Wel apart trouwens dat ik dit topic net ontdek in een periode dat ik toch meer aan het nadenken was over het feit dat ik mezelf toch anders vind dan de meeste mensen. Ik heb altijd al het gevoel gehad meer open te staan voor dingen, anders over dingen te denken, andere interesses te hebben en op bepaalde vlakken 'intelligenter' te zijn dan anderen
Het begint me nu ook steeds duidelijker te worden waarom ik zo'n grote interesse in (geestverruimende) drugs heb. Het hangt allemaal samen
Dit topic heeft me nu al veel inzicht verschaft in mezelf
[ Bericht 20% gewijzigd door pulsar2kx op 03-10-2004 23:14:42 ]
Dat van het filter dat informatie selecteert om 'overload' tegen te gaan vind ik ook een goede verklaring, je ziet dat bijvoorbeeld in het geval van dromen geheel omgekeerd, dan heb je in een korte tijd een hoop indrukken die misschien op een eerder moment onderdrukt waren en waar je hersenen een soort kloppend geheel van proberen te maken. Ik weet niet of het het filter is dat slecht functioneert (voor zover die metafoor echt opgaat), maar die overstimulering van neuronen (zenuwen) heeft volgens mij wel een degelijke wetensch. basis (ok wetenschap is ook niet perfect, maar goed, het is wat).
Overgevoeligheid maakt dat je dingen sneller en nauwkeuriger op kunt pikken dan minder gevoeligen, maar belast ook sneller je 'circuit'. Wat altijd helpt is op tijd aan jezelf denken en te veel blootstelling tegen te gaan (even tot jezelf mogen komen, alleen zijn, dat goed uitleggen aan anderen), maar ook methoden om tot rust te komen: meditatie, T'ai chi, relaxatie van spieren en geest (speciale oefeningen), gedachten leegmaken of juist gewoon laten gaan zonder ze te willen beheersen, denken aan een plaats waar je fijne herinneringen aan hebt... enz... Het belangrijkste is dat je gewoon accepteert dat het zo is en daar moet de omgeving maar genoegen mee nemen, begrijpen ze het niet dan is dat hun probleem, jij kan er ook niks aan doen dat je een andere anatomie hebt
tis maar dat je het ff weet
quote:Over dat verdwenen tweeling-gevoel/syndroom. Ik ben een tijd terug eens gaan zoeken naar info op internet, omdat mijn moeder tijdens haar zwangerschap van mij een miskraam heeft gekregen van een tweelingbroer- of zusje en ik wel eens wilde weten hoe dit medisch gezien in elkaar steekt (mijn moeder heeft van de arts nooit een uitleg of verklaring gekregen)....en toen kwam ik dus allerlei sites tegen waar dit fenomeen vooral op amateurpsychologische en 'spirituele' wijze wordt besproken. Op zich interessant hoor, maar het is natuurlijk ontzettend onwetenschappelijk. Heel veel mensen hebben het idee iets te missen in het leven of een ontevreden gevoel. Zoals jij ook schreef; je moet dat bij jezelf zoeken - als eerste -, misschien ook bij de maatschappij waarin we leven, maar toch niet bij dit soort vage theorietjes, hoe graag je er ook in wilt geloven omdat het wel aanspreekt etc.. In de VS zijn er zelfs praatgroepen voor ouders en kinderen die dit hebben meegemaakt.Op zaterdag 2 oktober 2004 20:31 schreef sweetgirly het volgende:
Vaak is dit gemis ook onbewust aanwezig. We weten niet waar het ontevreden gevoel vandaan komt, het zoeken naar de (ware) liefde, etc etc. Mensen beseffen het vaak niet, ondanks dat ze wat verscheurd door het leven (kunnen) lopen door misschien dit gemis aan de wederhelft dus. Vandaar, zou een conclusie kunnen zijn, dat onbewuste gevoel dat veel mensen hebben. Vele relatie-problemen, contactadvertenties, you name it. Tuurlijk, liefde is mooi etc. Maar ergens zou het een aanwijzing kunnen zijn of althans ik vind het niet zo'n vreemde gedachte dan in die zin, dat het komt omdat we 'gesplitst' zijn, ergens en eens. Wanneer..tja.
. Ik denk niet dat je daar echt bij geholpen bent. Ik heb als klein kind gepraat tegen een onzichtbaar persoon, en was ervan overtuigd dat er altijd iemand bij me was. Is dat bewijs voor deze theorie of had ik 'gewoon' een rijke fantasie of voelde ik me eenzaam en probeerde ik dat gevoel op die manier op te lossen, of een combinatie? Het blijft gissen, je zult het nooit zeker weten en het maakt ook niet uit. .Misschien is het een idee om een gevoelige-mensen-club op te richten ofzo
, altijd handig en heb je en wij allemaal gelijk wat (onverplichte) steun whatever aan elkaar. Dat gemail enzo, kost ook alleen maar tijd soms , en schiet er bij mij ook meestal in. We pakken het gewoon groots aan, naja op een kleinschalige manier dan, niks engs aan toch? Uitbreiden dat netwerk .Pikken we in de kerstvakantie een dagje uit, proosten we met een wodkaatje op ons gevoelige, complexe leventje en enjoy! En wie er nog meer mee wil, roept maar. Alle schijtbakken, waaronder ik zo nu en dan, meldt u en dan gaan we de uitdaging gewoon aan
. We kunnen het, we kunnen het..
, want we are the best .Sensitive people rulezzz! Remember that en genieten kunnen we ook, juist zelfs!
Gaan we samen op een gevoelige manier, whatever, doe er niet toe, genieten.
wel weer genoeg gebabbeld voor vandaag. Nog een oppep-tip, maak (of laat) een cd'tje met al jouw lievelings en/of lekkere nr's op (maken)..zalig
quote:Ga je ook meeOp zondag 17 oktober 2004 23:01 schreef T1andonly het volgende:
quote:*RoeptOp zondag 17 oktober 2004 22:49 schreef sweetgirly het volgende:
En wie er nog meer mee wil, roept maar.
*quote:Owkee dan! Gezwellig!Op zondag 17 oktober 2004 23:29 schreef Grrrrrrrr het volgende:
*Roept
* noteert alvast
quote:heb ik allangOp zondag 17 oktober 2004 22:49 schreef sweetgirly het volgende:
wel weer genoeg gebabbeld voor vandaag. Nog een oppep-tip, maak (of laat) een cd'tje met al jouw lievelings en/of lekkere nr's op (maken)..zalig
Muziek is voor mij zo belangrijk in mijn gevoelswereld. Ik weet gewoon wat ik moet draaien wanneer ik in een bepaalde bui zit, en zeker als ik daar uit wil raken. Muziek is daar een zeer grote hulp bij.
quote:Ja, mailen en posten is vaak een beetje omslachtig en het werkt niet zo fijn als een goed gesprek en een echte ontmoeting. Ik vind het zelf juist leuk om eens wat mensen in het echt te zien die wat meer 'overeenkomsten' schijnen te hebben.Op zondag 17 oktober 2004 22:49 schreef sweetgirly het volgende:
Uit een ander topic, wou hier al eerder reageren..
Misschien is het een idee om een gevoelige-mensen-club op te richten ofzo
Pikken we in de kerstvakantie een dagje uit, proosten we met een wodkaatje op ons gevoelige, complexe leventje en enjoy! En wie er nog meer mee wil, roept maar. Alle schijtbakken, waaronder ik zo nu en dan, meldt u en dan gaan we de uitdaging gewoon aan
We kunnen het, we kunnen het..
Sensitive people rulezzz! Remember that en genieten kunnen we ook, juist zelfs!
Gaan we samen op een gevoelige manier, whatever, doe er niet toe, genieten.
wel weer genoeg gebabbeld voor vandaag. Nog een oppep-tip, maak (of laat) een cd'tje met al jouw lievelings en/of lekkere nr's op (maken)..zalig
Maar goed, misschien is het een idee om via messenger of mail e.e.a. af te spreken?
Een dagje kan altijd. marcel_van_delft@hotmail.com is mijn messenger adres...
Wel doen he? Is wel zo spannend
quote:Die gok wil ik wel keertje wagen hoorOp zondag 17 oktober 2004 23:03 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Ga je ook mee
slechter word ik er toch niet vanquote:Precies wat ik wilde zeggenOp zondag 17 oktober 2004 23:37 schreef Zero2Nine het volgende:
Iedereen is complex en gevoelig, maar sommigen zijn iets meer complex en gevoelig dan anderen
quote:offcourse alleen hsp mensen zijn niet een beetje meer gevoelig maar zijn uitermate gevoelig.Op zondag 17 oktober 2004 23:37 schreef Zero2Nine het volgende:
Iedereen is complex en gevoelig, maar sommigen zijn iets meer complex en gevoelig dan anderen
and im one of them
nee maar wel cool was tijdje gelede dat ik op dit topic was kzie dat mensen al
groepjes opbouwen.. interresant! when where what
quote:HoiOp maandag 18 oktober 2004 08:36 schreef hellmondunited het volgende:
hehe, hoi
, soms ook mee wil? quote:Inderdaad, das een goeie.Op maandag 18 oktober 2004 10:01 schreef Evertje het volgende:
heb ik allang
Muziek is voor mij zo belangrijk in mijn gevoelswereld. Ik weet gewoon wat ik moet draaien wanneer ik in een bepaalde bui zit, en zeker als ik daar uit wil raken. Muziek is daar een zeer grote hulp bij.
Merk zelf ook dat als ik weer zo'n (meestal onderhuidsborrelende) gevoelsbui heb, dat ik maar hoef binnen te komen en als er dan een bepaald nummer draait, meestal met een bepaalde intentie voor mijn gevoel, dan schieten óf de tranen in mijn ogen óf ik voel me supersupergoed. Wat dat betreft heb ik nu dus (nog bewuster) een cd'tje laten maken met voor mij onwijs lekkere feelgoodnummers erop. Zodat ik die altijd kan opzetten, oppeppend etc
. * magoed, you're gonna be the dj
quote:jij had toch net dat ander topic? en je bent 33 toch?Op maandag 18 oktober 2004 19:39 schreef erikdewaal het volgende:
Hier nog zo iemand en ik ben nu echt aan t einde van mijn latijn, heb t voor de zoveelste keer in mijn leven weer s helemaal gehad met alles inclusief mezelf
ik heb dat gevoel nu al dat ik aan het eind van mn latijn aan het raken ben, om het zo eens te zeggen, terwijl ik (pas) 22 ben....
moet er niet aan denken over 10 jaar nog niks gevorderd te zijn, ik heb nog steeds het gevoel dat er ooit een moment komt dat ik eroverheen ben ofzo en ermee kan omgaan...
trouwens nog iets anders dat ik al langer wilde posten:
hebben de complexe/gevoelige mensen hier ook zo'n problemen met keuzes maken....ik kan echt uren over de kleinste keuzes twijfelen
het grootste voorbeeld is een studie; daar zit ik al jaren mee;2x geswitcht en nog ben ik niet tevreden; ik wil alles proberen zeg maar...
quote:zoooow herkenbaar,Op maandag 18 oktober 2004 22:30 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Hoi
[..]
Inderdaad, das een goeie.
Merk zelf ook dat als ik weer zo'n (meestal onderhuidsborrelende) gevoelsbui heb, dat ik maar hoef binnen te komen en als er dan een bepaald nummer draait, meestal met een bepaalde intentie voor mijn gevoel, dan schieten óf de tranen in mijn ogen óf ik voel me supersupergoed. Wat dat betreft heb ik nu dus (nog bewuster) een cd'tje laten maken met voor mij onwijs lekkere feelgoodnummers erop. Zodat ik die altijd kan opzetten, oppeppend etc
* magoed, you're gonna be the dj
music is the picture of your soul
quote:Precies, vind ik ook.Op maandag 18 oktober 2004 12:37 schreef keronia het volgende:
Ja, mailen en posten is vaak een beetje omslachtig en het werkt niet zo fijn als een goed gesprek en een echte ontmoeting. Ik vind het zelf juist leuk om eens wat mensen in het echt te zien die wat meer 'overeenkomsten' schijnen te hebben.
Maar goed, misschien is het een idee om via messenger of mail e.e.a. af te spreken?
Een dagje kan altijd. marcel_van_delft@hotmail.com is mijn messenger adres...
Wel doen he? Is wel zo spannend
Goed idee ja, zat er zelf ook al aan te denken. Ik zet binnenkort ook mijn emailadres hier neer en anders in mijn profiel. En tegen die tijd verzinnen we er even een soort (algemene) schakel voor, zodat alles goed wordt doorgegeven. Jouwe genoteerd alvast
.Jaja
quote:Check!Op maandag 18 oktober 2004 19:39 schreef erikdewaal het volgende:
Hier nog zo iemand en ik ben nu echt aan t einde van mijn latijn, heb t voor de zoveelste keer in mijn leven weer s helemaal gehad met alles inclusief mezelf
rustig aan
, komt goed quote:Op maandag 18 oktober 2004 21:21 schreef T1andonly het volgende:
Die gok wil ik wel keertje wagen hoor
, dat is niet de bedoeling iig quote:HeheOp maandag 18 oktober 2004 21:59 schreef tjarie het volgende:
nee maar wel cool was tijdje gelede dat ik op dit topic was kzie dat mensen al
groepjes opbouwen.. interresant! when where what
Begin kerstvakantie, Amsterdam
, stad onuhh ..gevoelig maken ( ), mocht dat voor sommige te ver of niet haalbaar zijn, verzinnen we (tegen die tijd) gewoon wat anders. Pukkiepuk, (vele) keuzes ja..erg bekend voorkomt
goed, ben weer even weg, ik hou dit topic in de gaten
.. quote:Ik las net in een ander topic deze reactie van Moonah, erg mooi en treffend gezegd!Op maandag 18 oktober 2004 23:07 schreef ssebass het volgende:
Hmm het komt me wel bekend voor. Ik ga het eens allemaal doorlezen. Ik kan niet gelukkig zijn ik zoek altijd de negatieve dingen ik zal nooit iets van de positieve kant bekijken. Ik zou dat graag willen leren.
En ik plaats hem hier even, want eigenlijk vind ik hem hier ook wel erg mooi passen.
quote:nog een tip wat ik zelf dus doe, agendaatje whatever met daarin 'positieve' dingen, citaten, etc. die je (kunnen) helpen herinneren aan het mooie, dat je het waard bent en bovenstaande reactie van Moonah is wat dat betreft dus ook zo'n reminder, vind ik. Vooral de laatste zin vind ik erg mooi, naja die één na laatste danOp maandag 18 oktober 2004 22:33 schreef Moonah het volgende:
Echt, oprecht en vanuit je tenen van jezelf leren houden.
Als je van jezelf houdt, heb je geen zin meer jezelf anders voor te doen dan je bent. Dan wil je jezelf niet meer verloochenen, dan durf je dat masker af te gooien. Dan gun je jezelf om van het leven te genieten. Dan geef je jezelf een schop onder je kont als je het nodig hebt. Dan heb je het voor jezelf over om dingen te doen waar je tegenop ziet.
Heus, that's the key... imo dan he...
(boven de zin van de key) quote:Ik zou dat stukje getypt kunnen hebben, Ik ben echter 17...Op donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:
Ik zal een korte omschrijving geven van mezelf (voor een deel gebaseerd
op 'enneagramtypen':
Ik ben een gevoelige jongen, iemand die het leven met grote pieken en dalen
beleeft en het vaak als een worsteling ervaart. Ik probeer mezelf staande
te houden door met mn weelderige fantasie werelden te scheppen of door
met muziek en andere kunstzinnige bezigheden mijzelf te onderscheiden van
anderen, om iemand te zijn en gewaardeerd te worden. Ook kan ik ontzettend
veel nadenken over de zin van leven en dood en zoek ik naar een omvattende
waarheid waarmee ik mezelf rechtvaardig en alle chaos een plekje kan geven.
Ik heb moeite met gewoon 'gezellig' doen, met contacten leggen (zeker met
meisjes) en met het 'gewone' leven. Ik voel me daarom vaak een outsider,
iemand die er niet bij hoort, wel anders wil zijn, maar ook weer er juist wel
bij wil horen. Het is het nooit helemaal in het leven voor mij, geluk ligt in het
verleden of in de toekomst. Ik ben dan ook vaak jaloers op mensen die wel
liefde, seks, een gewone baan hebben en simpel gelukkig zijn, gewoon zichzelf
en zonder bullshit.
Tegenwoordig zet ik me af tegen veel van mn bijzonderheden, ik laat muziek,
de neiging om verhalen en gedichten te schrijven, om te filosoferen over het
leven liefst achter me omdat ik er genoeg van heb om er toch nooit gelukkig mee
te worden.
Als het slecht gaat met me, kan ik heel pessimistisch, geisoleerd en onzeker zijn.
Als het goed gaat kan ik juist erg idealistisch zijn, begrijpend, geinspireerd,
creatief, zacht, zorgzaam, romantisch, betrouwbaar, intelligent, sportief, enz...
Helaas zijn de pieken niet zo talrijk als ik zou willen...
Zijn er soms meer mensen die zich in deze beschrijving herkennen en er mee
om weten te gaan? Of die objectief ernaar kunnen kijken (ik ben psycholoog,
maar kan niet afstand nemen van mn gevoel e.d.)?
Ben een erg "gevoelig" persoon, denk ontzettend veel na over het leven, dood, mensheid.
Leg ook niet goed sociaal contact, ik zoek het eigenlijk soms ook helemaal niet.
Wil anders zijn maar toch zoals de rest. Gewoon gelukkig.
En ook bij mij is al mn geluk in het verleden of de toekomst.
Als ik depri/gefrustreerd/etc. ben dan ben ik echt anti sociaal, het liefst stoot ik me af van alles. denk dan ook ontzettend veel na (teveel) en ben ook erg onzeker.
Naja
Jou beschrijving is echt exact aan de mijne. Best eng eigenlijk.
Een tijd geleden was ik zoals jullie, ik had het idee dat ik anders was dan andere mensen, ik voelde me daar verward over, was erg in mezelf gekeerd, ik schreef veel, was een echte piekeraar, irriteerde me aan het feit dat andere mensen zo simpel konden zijn, wilde eigenlijk zelf ook graag wat simpeler zijn, zodat het leven wat minder zwaar was, bladibladibla.
Weet je, ik ben niet specialer of minder speciaal dan andere mensen, ik ben zeker wel anders dan andere mensen, en daardoor lijken we ook weer allemaal op elkaar, want iedereen is anders dan alle anderen. En dat boeit allemaal geen ruk!
Ik denk dat het t belangrijkste is dat je, wie je ook bent, met jezelf leert leven, jezelf en anderen gelukkig leert maken, en zoals al eerder gezegd is, een levenspad vindt waarop je je prettig voelt. Hoe je ook in elkaar zit, of je nu wel of niet diep nadenkt over onzinnige dingen, of je nu wel of niet kunt genieten van kleine dingen, dat boeit allemaal niet.
Op het moment dat je ophoudt met vergelijken, niet meer denkt in termen, hoe sta ik ten opzichte van anderen, niet meer denkt in termen, wie is er anders, wie is er beter, maar gewoon iedereen laat zijn wie hij is, INCLUSIEF JEZELF!!! ik denk dat je daar het gelukkigst van wordt. En dan hoef je niet meer na te denken over al die moeilijke dingen. Dan is het allemaal ineens heel 'simpel'. Dan LEEF je, namelijk.
Succes!
*edit: Hiermee wil ik trouwens niet zeggen dat ik nooit meer een dag een terugval heb, ik heb nog steeds dagen dat ik me opsluit, liever niet naar buiten ga, het liefst de hele dag gewoon lekker muziek luister en een beetje schrijf en lees en nadenk en 's avonds piekerend in slaap probeer te vallen tot vijf uur 's nachts, maar t gaat wel steeds beter, nu ik leef volgens bovenstaand idee. Ik heb nu niet meer t idee dat dat erg is, of anders of wat dan ook. Ik zie dat gewoon als een moment voor mezelf. En mensen vinden me ook niet raar meer, sinds ik mezelf niet raar meer vind. Je maakt t zelf zo erg als t is.
[ Bericht 19% gewijzigd door sterre1981 op 19-10-2004 00:07:23 ]
Ik was altijd heel gevoelig en cijferde mezelf weg voor anderen, maar na een paar keer heel hard gekwetst te zijn kwam ik tot het beeld dat de maatschappij gewoon hard is en veel mensne lijken geen geweten te hebben. Ik had die drang dus om me aan te passen en ook harder te worden wat een beetje doorslaat. Ik word eigenlijk de persoon die ik niet wil zijn. Misschien omdat ik me niet begrepen voel of geen mensen heb die hetzelfde denken c.q. voelen.
Ik moet zeggen dat het een hele geruststelling is om dit topic te lezen en te merken dat ik niet de enige ben, wat ik altijd heb gedacht.
Ik heb alleen weinig hoogtepunten en veel diepe dalen, waarvan ik geen zin heb om ze hier te noteren.
en daarom er niet aan werken, in de trant van ben er nu nog niet klaar voor, maar over een jaartje gaat het helemaal goedkomen! dat zeg ik nu al tegen mezelf zo'n jaar of 4
maar om echt te veranderen zal ik er toch zelf aan moeten werken, maargoed ik blijf het uitstellen zoals uitgelegd hierboven
quote:dit is gewoon de essentie, erg goed gezegd!.....wat jij beschrijft ben ik sinds een tijdje (nog niet eens zo lang!) ook achterOp maandag 18 oktober 2004 23:32 schreef sterre1981 het volgende:
Ok,
Een tijd geleden was ik zoals jullie, ik had het idee dat ik anders was dan andere mensen, ik voelde me daar verward over, was erg in mezelf gekeerd, ik schreef veel, was een echte piekeraar, irriteerde me aan het feit dat andere mensen zo simpel konden zijn, wilde eigenlijk zelf ook graag wat simpeler zijn, zodat het leven wat minder zwaar was, bladibladibla.
Weet je, ik ben niet specialer of minder speciaal dan andere mensen, ik ben zeker wel anders dan andere mensen, en daardoor lijken we ook weer allemaal op elkaar, want iedereen is anders dan alle anderen. En dat boeit allemaal geen ruk!
Ik denk dat het t belangrijkste is dat je, wie je ook bent, met jezelf leert leven, jezelf en anderen gelukkig leert maken, en zoals al eerder gezegd is, een levenspad vindt waarop je je prettig voelt. Hoe je ook in elkaar zit, of je nu wel of niet diep nadenkt over onzinnige dingen, of je nu wel of niet kunt genieten van kleine dingen, dat boeit allemaal niet.
Op het moment dat je ophoudt met vergelijken, niet meer denkt in termen, hoe sta ik ten opzichte van anderen, niet meer denkt in termen, wie is er anders, wie is er beter, maar gewoon iedereen laat zijn wie hij is, INCLUSIEF JEZELF!!! ik denk dat je daar het gelukkigst van wordt. En dan hoef je niet meer na te denken over al die moeilijke dingen. Dan is het allemaal ineens heel 'simpel'. Dan LEEF je, namelijk.
Succes!
*edit: Hiermee wil ik trouwens niet zeggen dat ik nooit meer een dag een terugval heb, ik heb nog steeds dagen dat ik me opsluit, liever niet naar buiten ga, het liefst de hele dag gewoon lekker muziek luister en een beetje schrijf en lees en nadenk en 's avonds piekerend in slaap probeer te vallen tot vijf uur 's nachts, maar t gaat wel steeds beter, nu ik leef volgens bovenstaand idee. Ik heb nu niet meer t idee dat dat erg is, of anders of wat dan ook. Ik zie dat gewoon als een moment voor mezelf. En mensen vinden me ook niet raar meer, sinds ik mezelf niet raar meer vind. Je maakt t zelf zo erg als t is.
het zit sowieso allemaal in mijn hoofd, als ik mn hersenen eens tot rust krijg, ik verzin altijd wel weer iets om mezelf gek te maken
quote:Ergens heb ik t idee, dat je je zou doodschrikken als je iemand zou tegenkomen die precies hetzelfde dacht als jij, dat kan namelijk helemaal niet. Je kunt beter proberen met je zelf op 1 lijn te komen, in plaats van te wachten tot er iemand anders komt die je daarin helpt...Op dinsdag 19 oktober 2004 00:07 schreef ssebass het volgende:
Hmm ik heb even de rest van het topic doorgelezen en hsp is het ook niet. Sta ik er toch weer alleen voor. Ik ben nog niemand tegegekomen die precies hetzelfde heeft. Ik zou erg opgelucht zijn als ik die eindelijk tegenkwam.
quote:dat punt van schuldig voelen heb ik ook wel eens!Op maandag 18 oktober 2004 23:51 schreef ssebass het volgende:
In veel dingen herken ik mezelf wel, maar er is een groot verschil. Ik leef meer een dubbelleven. Ik heb een lieve vriendin en veel contacten en vrienden, tot nu toe de beste opleidingen zonder problemen kunnen doen, ik ben model geweest, lieve ouders etc. Aan de andere kant ben ik erg introvert, stil altijd bezig met muziek om mijn emoties in te leggen, nergens van kunnen genieten. Ik voel me ook schuldig over het feit dat ik me zo voel omdat ik eigenlijk alles heb wat ik zou kunnen wensen. Toch kan ik nergens van genieten. Ik kijk vaak minachtend naar mensen die het minder hebben getroffen terwijl ik helemaal niet zo wil zijn, maar ik denk dat het een vorm van jaloezie is dat zij wel gelukkig kunnen zijn en ik niet.
Ik was altijd heel gevoelig en cijferde mezelf weg voor anderen, maar na een paar keer heel hard gekwetst te zijn kwam ik tot het beeld dat de maatschappij gewoon hard is en veel mensne lijken geen geweten te hebben. Ik had die drang dus om me aan te passen en ook harder te worden wat een beetje doorslaat. Ik word eigenlijk de persoon die ik niet wil zijn. Misschien omdat ik me niet begrepen voel of geen mensen heb die hetzelfde denken c.q. voelen.
Ik moet zeggen dat het een hele geruststelling is om dit topic te lezen en te merken dat ik niet de enige ben, wat ik altijd heb gedacht.
Ik heb alleen weinig hoogtepunten en veel diepe dalen, waarvan ik geen zin heb om ze hier te noteren.
dat ik in de spiegel kijk en denk: waarom voel ik me altijd zo klote, ik heb het helemaal niet slecht, alles zit me gewoon mee qua school enzo, alleen sociale contacten gaat wat minder tegenwoordig, maar das dus een gevolg van dat ik tegenwoordig bijna nooit een dag goed in mn vel zit....dus dan kom ik weer bij het beginpunt uit: WAAROM is het zo gekomen? ik heb helemaal niks te klagen, ik ben gezond etc etc. schuldgevoel tov mensen die ECHT iets te klagen hebben, maar die toch lekker in hun vel zitten
quote:waarheen?Op maandag 18 oktober 2004 22:30 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Hoi
[..]
edit: naar even te gelezen hebben.. een R&P meet in de kerstvakantie
ik kom ook
quote:Dat is waar, de basis is zelfliefde, maar je mag ook best kritisch zijn en aan dingen werken, de liefde gaat om jezelf als persoon op zich, als je maar open blijft voor veranderingen...Op maandag 18 oktober 2004 23:23 schreef sweetgirly het volgende:
Nog even dan
[..]
Ik las net in een ander topic deze reactie van Moonah, erg mooi en treffend gezegd!
En ik plaats hem hier even, want eigenlijk vind ik hem hier ook wel erg mooi passen.
[..]
nog een tip wat ik zelf dus doe, agendaatje whatever met daarin 'positieve' dingen, citaten, etc. die je (kunnen) helpen herinneren aan het mooie, dat je het waard bent en bovenstaande reactie van Moonah is wat dat betreft dus ook zo'n reminder, vind ik. Vooral de laatste zin vind ik erg mooi, naja die één na laatste dan
En jezelf ontdekken, wat je eigenlijk je hele leven kunt doen, helpt je om steeds meer van die positieve kanten te ontdekken. Sommige dingen weet je ook nu nog niet van jezelf, je moet dan echt nieuwe dingen gaan ervaren (en dus jezelf in Moonahs woorden een (al dan niet spreekwoordelijke) schop onder de kont geven en toch doen waarvan je in eerste instantie soms denkt dat het nix wordt). !!
Ik wilde mezelf altijd bewijzen, ik wilde via filosofie, idealisme, verhalen, muziek, fitness aan anderen laten zien wat ik allemaal kan, alleen maar zodat ze me zouden zien staan, me zouden accepteren, vrouwen van me zouden kunnen houden ipv van andere mannen die wat spontaner zijn...
Tja en ze vonden het soms mooi, of bewonderenswaardig, maar ik kreeg er niet betere vriendschappen of liefdes door... Die kreeg ik alleen door er gewoon te zijn en mijn lieve en soms zelfs ook ruwe kanten te laten zien zonder al dat theatrale of creatieve!
Maar het was niet voor nix, ik heb mooie talenten ontdekt die ik anders niet had ontwikkeld en nu wel, maar ik moet ze nu los leren zien van mn zelfbeeld... ik ben gewoon die mooie persoon, net als andere mooie personen, met goede en slechte kantjes, maar dat is maar de buitenkant!
Niet dat het mij zo goed lukt hoor
Op het gebied van werk, meiden en vrijetijdsactiviteiten heb ik nog erg vaak moeite om
ergens aan te beginnen en kiezen uit verschillende mogelijkheden.
Vooral dat me ertoe zetten om iets te doen waar ik wat drempels bij heb is gewoonweg
een ramp!
[..]
Precies, vind ik ook.
Goed idee ja, zat er zelf ook al aan te denken. Ik zet binnenkort ook mijn emailadres hier neer en anders in mijn profiel. En tegen die tijd verzinnen we er even een soort (algemene) schakel voor, zodat alles goed wordt doorgegeven. Jouwe genoteerd alvast
.Begin kerstvakantie, Amsterdam
, stad onuhh ..gevoelig maken ( ), mocht dat voor sommige te ver of niet haalbaar zijn, verzinnen we (tegen die tijd) gewoon wat anders. Tja Sweety, misschien is het een idee als de initiatiefneemster, jij dus, de rol op zich neemt om als centrale contact figuur op te treden? Het enige wat je dan hoeft te doen is iedereen te verzoeken zijn of haar email, woonplaats en voorkeur naar jou te mailen en dan kun jij aan iedereen een voorstel terugmailen met de meest eerlijke keuze voor datum en plaats? Als je dat niet ziet zitten wil ik die rol ook best op me nemen hoor, maar ik denk dat je dat wel kunt
!Het is denk ik een goed idee om eerst te kijken wie waar allemaal woont en dan een locatie te kiezen die voor iedereen een beetje te doen is, bijvoorbeeld ergens middenin (Als het varieert van A'dam tot Vlissingen zou iets afspreken bij een tent of iemand in R'dam of zo een keuze kunnen zijn... als voorbeeld)
Groetjes, Marcel alias Keronia
Een heel herkenbaar topic, met mensen die veel op mij zouden kunnen lijken.Ik herken alles, beleef dingen ongeveer hetzelfde, maar heb zelf een hoop problemen en daardoor kan ik me nu niet concentreren en een stukje over mezelf schrijven...
Het lijkt me niet verkeerd om keer een dagje wat te doen
wel gezellig en voor mij een stap dat ik dat zou durven...Ik schrijf mijn ding nog wel hier
totdan lees ik aandachtig meequote:HAHA was t maar waar, ik denk dat de meeste mensen als ze konden kiezen een heel ander persoon zouden willen zijn, ik wel in ieder geval. Ik zeur niet over hoe ik nu ben hoor, maar ik bedoel als je het voor het uitzoeken had, en iemand zegt : "Nou eh zoek maar een lichaam uit en een karakter wat je er graag bij wil hebben" zou ik wel iets anders kiezen dan nu.Op dinsdag 19 oktober 2004 18:01 schreef Nynex het volgende:
Je bent wie je zelf wilt zijn.. All i'm gonna say.
[ Bericht 0% gewijzigd door Zero2Nine op 20-10-2004 13:41:35 (Grammaticale redenen) ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Nynex op 20-10-2004 15:29:47 ]
quote:Tuurlijk, ff naar het laboratorium om mijn hersens naar een nieuw gebouwd lichaam te laten overtransporteren. geld speelt geen rol. En ook mijn karakter, ff mijn laptop inpluggen in mijn kop en een nieuw profiel importeren.Op woensdag 20 oktober 2004 14:04 schreef Nynex het volgende:
You can chance yourself and your life any f-ing time you want.
Nogmaals ik ben geen zwartdenker die zichzelf ziet als een mislukking en zegt dat het toch geen zin heeft om te veranderen (voel me prima zoals ik nu ben), maar veranderen kan slechts in een beperkt gebied. ja idd in dat beperkte gebied kun je any f-ing time you want veranderen als je dat echt wil.
quote:qua lichaam kan ik me voorstellen; maar qua karakter ben ik dus echt wel wie ik wil zijnOp woensdag 20 oktober 2004 13:39 schreef Zero2Nine het volgende:
[..]
HAHA was t maar waar, ik denk dat de meeste mensen als ze konden kiezen een heel ander persoon zouden willen zijn, ik wel in ieder geval. Ik zeur niet over hoe ik nu ben hoor, maar ik bedoel als je het voor het uitzoeken had, en iemand zegt : "Nou eh zoek maar een lichaam uit en een karakter wat je er graag bij wil hebben" zou ik wel iets anders kiezen dan nu.
denk als je je eigen karakter haat er toch echt iets mis is....sure ik zou op sommige momenten wat losser willen zijn en onbekende dingen sneller durven aanpakken
maar in principe ben ik wie ik ben en wil zijn, lijkt mij dat IEDEREEN dat toch van zichzelf zegt
Jij bent degene die dat karakter instand houd dmv acties en gedachtes. En ga jij me nu vertellen Zero2Nine dat jij niet kan denken wat je wil maar dat je karakter dat voor je doet? Klinkt als een MPD.
quote:Je bent geen instandhouder van een karakter je hebt er gewoon 1. ik heb er maar 1 dus ik heb geen MPD. Je kan het een beetje bijschaven maar bepaalde eigenschappen raak je gewoon nooit kwijt.Op woensdag 20 oktober 2004 16:33 schreef Nynex het volgende:
Precies. Maar sommige mensen doen dus alsof dat karakter er al zat toen zij in dat lichaam kwamen ofzo
Jij bent degene die dat karakter instand houd dmv acties en gedachtes. En ga jij me nu vertellen Zero2Nine dat jij niet kan denken wat je wil maar dat je karakter dat voor je doet? Klinkt als een MPD.
quote:Ja en nee. Ja, je hebt een karakter, nee, deze was er niet zomaar (zoals jij het min of meer doet lijken). Dit karakter heb jij voor jezelf (al dan niet onderbewust) gecreeërd. Jij hebt je karakter aan jezelf te danken. Je kan je wel in een slachtofferrol plaatsen en zeggen dat je niks aan je karakter kan veranderen maar als jij gewoon wat aan jezelf WIL veranderen, gewoon omdat je dat zelf wilt, dan gebeurd dat ook. Jij bent precies wie je zelf wil zijn, en als jij op een bepaalde manier bent die je niet aanstaat moet je bij jezelf gaan kijken van "Hmm, waarom ben ik zoals ik ben? Waarom heb ik dit karakter/ dit leven enz. voor mezelf gecreeërd?"Op woensdag 20 oktober 2004 17:08 schreef Zero2Nine het volgende:
[..]
Je bent geen instandhouder van een karakter je hebt er gewoon 1.
En als je tevreden bent met je karakter hoef je d'r niets aan te veranderen maar dat betekend niet dat je dat niet kan.. You're lord of the manor, king of the castle. Jij bestuurd je eigen hersens, je eigen gedachtegangen enz.
quote:Noem mij 1 karaktereigenschap die je niet aan jezelf kan veranderen ookal zou je dat willen.Je kan het een beetje bijschaven maar bepaalde eigenschappen raak je gewoon nooit kwijt.
impossible = nothing
van karakter veranderen is mogelijk maar hier spelen een aantal factoren bij.
je omgeving heeft veel invloed op je karakter,
je karakter veranderen is geen 123 spel maar een kwestie van tijd
en juist omdat het tijd kost willen mensen vaak niet weten dat het kan
want ze willen er niet aan beginnen en vinden het dan opeens
wel goed zo allemaal, verder weten veel mensen niet dat het kan
en beschikken niet over voldoende kennis over zichzelf.
maar ik denk dat in al deze verhalen het belangrijkste is dat je je zelf leert te accepteren.
omdat je al je tijd en energie op jezelf accentueert, ben je niet meer zo bewust van wat je doet en
wat je moet doen en wat je eigenlijk kan doen.
veel boeken lezen lijkt me zoz verstandig en op het internet lezen en vooral
praktijkvoorbeelden analyseren en inzien dat... (mag je geheel zelf invullen)
quote:Hm, ik ben er nog niet uit.Op woensdag 20 oktober 2004 14:04 schreef Nynex het volgende:
You can change yourself and your life any f-ing time you want.
Als eerste ja, ik kan mezelf idd veranderen en mensen kunnen zichzelf veranderen. Aan de andere kant is iedereen met bepaalde karaktereigenschappen geboren (astrologische kant + spirituele kant; kindje dat als ziel dan en daar geboren wil worden, want dan kan hij/zij het meest leren). Het aard van het beestje zeg maar. Aan de andere kant hier weer, kunnen ook veel dingen aangeleerd worden. Een onzeker iemand die zeker wordt gemaakt door de ouders en vice versa.
Ten tweede, en tuurlijk kunnen we allemaal supermensen worden, maar 1. zijn we dat al niet in essentie ergens en 2. wie zegt dan wat de benodigde supereigenschappen zijn? En belangrijk wie bepaalt dat dan?
I wonder en hier kijk ik erg bedenkelijk bij. Daarbij voor wie verander je dan, voor jezelf of voor de maatschappij? En als ik verander, dan doe ik dat in de eerste plaats voor mezelf, omdat ik wil groeien, etc. Zelfs spontaan veranderen bestaat ook nog in die zin (ook wat voorbeelden van, stop als vrouw zijnde alleen al eens voor de grap met de pil).
Daarbij, mensen die dichtbij mij staan, hebben gedurende mijn leventje nooit veel geklaagd over mij, integendeel. Ja, dat ik een eigenwijs soms ben etc. Tips heb ik wel eens gekregen of dingen zoals: 'je moet meer voor jezelf opkomen'. 'uhm tja, waarom, ik weet het, maar als ik dat niet kan en/of geen behoefte aan heb, etc etc'. Als ik boos ben, ben ik boos, zoniet dan niet, het werkt zo simpel bij mij. Daarbij heb ik ergens het nuchtere van Holland meegekregen en het temperamentje van een zuidelijker land, dus in die zin boeiuh, kom maar op en I let you show. Ik karatekid sommige mensen zo omver wat dat betreft
. Ten tweede heb ik ook weer zoiets van: 'ja maar ho eens even, waarom zou ik moeten veranderen? Voor wat, voor de maatschappij die dat bijna soms van mij eist?'
Ten derde, dan nog? Mijn uiterlijk kan ik niet veranderen. Ik bedoel, ik kan wel als een bouwvakker gaan schreeuwen: 'ik ben ongevoelig, rationeel denkend en laat niet over mij heen lopen etc'. Echter de meeste mensen lachen dan toch wat beschermend, want ik blijf een 1.65 m lang, tenger meisje, met ogen die als ze niet boos is, dat ook niet uitstralen, al heb ik wel kracht en uithoudingsvermogen..maargoed
. Ben ik wel boos, vind ik wel wat onrechtvaardig ok, maar ik ben rationeel, assertief, etc etc wanneer het bij mij zo gebeurt, heel simpel, ik kan dat niet zo gauw spelen. Daarbij heb ik ook de vervelende eigenschap dat ik achteraf dan toch weer medelijden krijg ofzo, hoe maf kan je zijn . Mijn conclusie, voor nu even is dan ook:
'Why should I or the sensitive people change, let the society change!'
'because I harm no one, but in that way I will be harmed, I only want to be myself' ofzoiets.
en nu ga ik opruimen
[ Bericht 1% gewijzigd door sweetgirly op 20-10-2004 19:51:02 ]
quote:En of we dat zijn. Mensen zijn enorm machtige interdimensionale wezens met oneindige mogelijkheden.. Alleen weten ze dat zelf niet, dus dan doen ze er verder ook weinig mee ;]Op woensdag 20 oktober 2004 19:44 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Ten tweede, en tuurlijk kunnen we allemaal supermensen worden, maar 1. zijn we dat al niet in essentie ergens
quote:Er zijn geen supereigenschappen. Dat soort waardes aan eigenschappen toekennen verschilt van mens tot mens, dus daar zijn geen absolute definities van te geven.2. wie zegt dan wat de benodigde supereigenschappen zijn? En belangrijk wie bepaalt dat dan?
I wonder en hier kijk ik erg bedenkelijk bij. Daarbij voor wie verander je dan, voor jezelf of voor de maatschappij? En als ik verander, dan doe ik dat in de eerste plaats voor mezelf, omdat ik wil groeien, etc.
quote:Jezelf veranderen kan alleen als het van jezelf moet, anders gebeurd het gewoonweg niet.Ten tweede heb ik ook weer zoiets van: 'ja maar ho eens even, waarom zou ik moeten veranderen? Voor wat, voor de maatschappij die dat bijna soms van mij eist?'
quote:Uiterlijk doet er weinig toe. Het is _een_ factor, maar zeker niet de belangrijkste. Het draait om het totaalplaatje van de persoon die je neerzet, doen en laten inbegrepen.Ten derde, dan nog? Mijn uiterlijk kan ik niet veranderen. Ik bedoel, ik kan wel als een bouwvakker gaan schreeuwen: 'ik ben ongevoelig, rationeel denkend en laat niet over mij heen lopen etc'. Echter de meeste mensen lachen dan toch wat beschermend, want ik blijf een 1.65 m lang, tenger meisje, met ogen die als ze niet boos is, dat ook niet uitstralen, al heb ik wel kracht en uithoudingsvermogen..maargoed
quote:Als jij jezelf voorhoud dat je een zogenaamd 'gevoelig mens' bent (wat 100% tussen de oortjes zit), dan ben je dat. Als jij vind dat je dat niet bent, dan ben je dat niet. Zo simpel is het. Het blijkt alleen erg moeilijk om het beeld dat je van jezelf hebt te veranderen.Mijn conclusie, voor nu even is dan ook:
'Why should I or the sensitive people change, let the society change!'
'because I harm no one, but in that way I will be harmed, I only want to be myself' ofzoiets.
En die 'society' vragen om te veranderen slaat nergens op ;] Society gaat heus niet veranderen voor jou, en als je het probleem effectief moet oplossen en je kan kiezen tussen jezelf veranderen of wachten tot de maatschappij verandert, dan lijkt het me wel duidelijk..
Jij moet je aanpassen aan de society, TENMINSTE als je ergens wilt komen in je leven. Als je daar al geen zin in hebt, nouja dan kan je prima de rest van je leven in je bedje gevoelig liggen zijn.. Als je echter wel wat meer dan dat wil bereiken dan moet je je gewoon even over die zogenaamde complexe en gevoelige identiteit die je voor jezelf hebt gecreeërd heen zetten..
Je kan de maatschappij wel vanalles aanrekenen, maar dan plaats je jezelf gewoon in een slachtofferrol, terwijl hoe jij je voelt je eigen schuld is, en niet die van de maatschappij. Jij bepaalt hoe je met gevoelens enz. omgaat. Jij bepaalt alles.
Dit soort dingen zullen de meeste mensen denken ligt aan de omgeving waarin een persoon verkeerd, maar als jij iemand in Tokio zoekt die zichzelf volledig in een slachtofferrol heeft geplaatst en die zich gepest voeld door anderen, en zich als pispaal ziet of wat dan ook, en je doet hem een blinddoek om, vliegt em naar Duitsland en zet em neer in Frankfurt, garandeer ik je dat deze persoon binnen een of twee weken een leven heeft gecreeërd waarin andere mensen hem als pispaal gebruiken en hem als slachtoffer gebruiken..
Het komt allemaal uit jezelf voort.
but hey toch zie ik weer die overeenkomsten maar opmerkelijk genoeg maar ook kenmerkend voor ons is dat we de nadelen benadrukken maar wat ik een enorm voordeel vind van mezelf is dat ik me echt NERGENS druk over maak.. het "allesh komt goed" idee (ja die H is expres
)ik heb me nooit druk gemaakt over school alsof mij is ingefluisterd dat ik t toch zou halen, en ik heb nooit een flikker uitgevoerd en toch haal ik alles, is met meerdere dingen zo maar ALS je dan ooit weer iets niet haalt dan probeer je je zelf helemaal naar beneden te halen en je zelf te benadelen met bijv: ja ik kan niks en wat heb ik nou weer gedaan zie je wel nietsnut etc etc ook al gaat t om iets heel kleins.
mja i can live with that
people who dont stress stay young...
quote:Is goedOp dinsdag 19 oktober 2004 16:12 schreef keronia het volgende:
Tja Sweety, misschien is het een idee als de initiatiefneemster, jij dus, de rol op zich neemt om als centrale contact figuur op te treden? Het enige wat je dan hoeft te doen is iedereen te verzoeken zijn of haar email, woonplaats en voorkeur naar jou te mailen en dan kun jij aan iedereen een voorstel terugmailen met de meest eerlijke keuze voor datum en plaats? Als je dat niet ziet zitten wil ik die rol ook best op me nemen hoor, maar ik denk dat je dat wel kunt
Het is denk ik een goed idee om eerst te kijken wie waar allemaal woont en dan een locatie te kiezen die voor iedereen een beetje te doen is, bijvoorbeeld ergens middenin (Als het varieert van A'dam tot Vlissingen zou iets afspreken bij een tent of iemand in R'dam of zo een keuze kunnen zijn... als voorbeeld)
Groetjes, Marcel alias Keronia
..prima idee.Hierbij verzoek ik dus iedereen die mee wil, mij een email te sturen, met gaarne zijn/haar voorkeur voor de plaats. En gelieve woonplaats en (fok)nickname erbij te zetten (I love to be zakelijk once in a while
). En laat je niet afschrikken door mij, aan de hand van mijn bovenstaande bericht, zo goed karatekid ik nou ook weer niet
. Dus ik gooi deze er nog even tussen, tot mails!Ik zal dan in de loop van de tijd terugmailen met nieuws en/of op een gegeven moment een deadline (oei..spannend
) stellen.Mijn emailadres is: smurfinnetje_99@hotmail.com.
En ik kwam net onder het bladeren ruimen tot nog een conclusie.
Volgens mij is de maatschappij gewoon chicken en zijn ze gewoon bang voor mensen die zichzelf zijn!
quote:Eens.Op woensdag 20 oktober 2004 20:33 schreef Nynex het volgende:
En of we dat zijn. Mensen zijn enorm machtige interdimensionale wezens met oneindige mogelijkheden.. Alleen weten ze dat zelf niet, dus dan doen ze er verder ook weinig mee ;]
quote:En toch gebeurt het.Er zijn geen supereigenschappen. Dat soort waardes aan eigenschappen toekennen verschilt van mens tot mens, dus daar zijn geen absolute definities van te geven.
quote:Klopt.ezelf veranderen kan alleen als het van jezelf moet, anders gebeurd het gewoonweg niet.
Je moet er achter staan, het moet uit je ziel komen.
Anders kan men nog weleens voor verrassingen komen te staan. En volgens mij kan dit ver gaan, kijk naar al die burn-outs, etc, etc.
quote:Aan de ene kant zo oneens.Uiterlijk doet er weinig toe.
Aan de andere kant ben IK het helemaal met je eens, maar (of is het want?) andere mensen niet (daarom oneens).
quote:Het is idd MAAR een factor, maar vaak wel een belangrijke die bij velen juist een plaatje maken of niet maken, ook dit weer in al zijn facetten.Het is _een_ factor, maar zeker niet de belangrijkste. Het draait om het totaalplaatje van de persoon die je neerzet, doen en laten inbegrepen.
En over 'de persoon die je neerzet', dat klinkt zo kunstmatig zeg
.quote:Ik hou mezelf niks voor, het is gewoon zo.Als jij jezelf voorhoud dat je een zogenaamd 'gevoelig mens' bent (wat 100% tussen de oortjes zit), dan ben je dat. Als jij vind dat je dat niet bent, dan ben je dat niet. Zo simpel is het. Het blijkt alleen erg moeilijk om het beeld dat je van jezelf hebt te veranderen.
En ik heb er geen probleem mee hoor, het enige als het een probleem wordt voor mij, is als anderen er een probleem van maken.
quote:Ik vraag niks, ik observeer alleen maar, net zoals bij mij gebeurt.En die 'society' vragen om te veranderen slaat nergens op ;] Society gaat heus niet veranderen voor jou, en als je het probleem effectief moet oplossen en je kan kiezen tussen jezelf veranderen of wachten tot de maatschappij verandert, dan lijkt het me wel duidelijk..
Echter trek ik er soms mijn conclusies uit, of ik nou wil of niet. Mijn roze brilletje, die soms groen en dan weer blauw is, behoort merendeels grijs te zijn en daar pas ik voor. Nogmaals MIJN probleem, die heb ik niet hoor. Zoals ik al zei, als sommige andere niet overweg, bang zijn, whatever, laat ze zelf dan eens goed in de spiegel kijken. Ik heb geen masker op hoor en die ga ik dus ook niet opzetten, pas dan zou ik een probleem hebben.
quote:Wie zegt dat ik me niet aanpas?Jij moet je aanpassen aan de society, TENMINSTE als je ergens wilt komen in je leven. Als je daar al geen zin in hebt, nouja dan kan je prima de rest van je leven in je bedje gevoelig liggen zijn..
Ik niet. Wie zegt dat ik nergens kom? Ik niet, ik kan overal heen hoor. Voel me als een vis in het water. Oh en als ik eens een dagje heb dat ik zin heb om in mijn bedje, waar dan ook, gevoelig te zijn, dan doe ik dat ja. Eén ding wat ik niet doe, is mezelf schuldig voelen om wie ik ben. Lekkere onderdrukking op die manier. Nee laten we met zijn allen gezellig doen, als we dat niet zijn. Kan het overigens wel hoor, maar ik blijf liever dan een dagje binnen, dan dat ik nors tegen anderen ga doen. Daarbij ik krijg er wel inspiratie/ideeën, etc van, voel ik tenminste 'ook' weer dat ik leef. Een lach en een traan, wat wil je nog meer als mens zijnde?
Daarbij blijf ik erbij dat teveel ge-aanpas aan de maatschappij ik maar niks vind.
Ik ga liever mijn eigen weg, zonder goedkeuring van één of andere mafketel die dus wel zegt hoe het wel of niet moet. Want, wie zegt dat hij de waarheid in pacht heeft? Nog een ding wat ik niet doe, is mezelf zomaar uit het veld laten slaan. Ik zal alleen maar sterker terugkomen dan.
quote:Nee, niet van alles, conspiracy's enzo heb ik er maar weinig.Je kan de maatschappij wel vanalles aanrekenen
Geen woordjes in de mond leggen hé. De maatschappij heeft veel mooie (uhh zoiets) dingen. Maar ik zie ook de mindere dingen, sew me for it.
quote:Ik plaats mezelf niet in een slachtofferrol, ik ben er meer dan eens vanzelf ingeduwd.maar dan plaats je jezelf gewoon in een slachtofferrol, terwijl hoe jij je voelt je eigen schuld is, en niet die van de maatschappij. Jij bepaalt hoe je met gevoelens enz. omgaat. Jij bepaalt alles.
Want en maar dat zal ik mezelf dus ook niet aandoen, en zoals ik al zei, kom ik alleen maar sterker terug. Dus opzich kan ik ze ook dankbaar zijn wat dat betreft. En oh, ik bepaal zeker hoe ik met mijn gevoelens omga, MAAR ook hoe ik wil dat anderen met mijn gevoelens omgaan. En dat bepaal ik idd allemaal zelf ja!
quote:Klopt, daarom vlieg ik morgen ook naar Tokio.Dit soort dingen zullen de meeste mensen denken ligt aan de omgeving waarin een persoon verkeerd, maar als jij iemand in Tokio zoekt die zichzelf volledig in een slachtofferrol heeft geplaatst en die zich gepest voeld door anderen, en zich als pispaal ziet of wat dan ook, en je doet hem een blinddoek om, vliegt em naar Duitsland en zet em neer in Frankfurt, garandeer ik je dat deze persoon binnen een of twee weken een leven heeft gecreeërd waarin andere mensen hem als pispaal gebruiken en hem als slachtoffer gebruiken..
Het komt allemaal uit jezelf voort.
grappie. Snap wat je bedoelt, en in die zin heb je gelijk dat mensen het zelf erger kunnen maken als ze die positie verkiezen. Aan de andere kant, is dit heel kort gezegd en zo simpel liggen veel dingen niet, vooral niet het eruit komen, waaruit? Daaruit. Veel mensen blijven pech houden.Het komt allemaal uit jezelf voort.
Klopt als een bus wat dat betreft en doe ik dus simpelweg niet aan zelfverloochening.
Waarom zou ik, als ik me prima erbij voel en de meeste anderen ook, maar als één of andere nitwit dat niet accepteren kan, heeft diegene pech, ik niet. Ik accepteer liever mezelf, dan dat ik hielen ga likken.
Hee, en ja, ik ben soms gevoelig, als je er problemen mee hebt, val me dan gewoon niet meer lastig, snapt. Als ik een mooi nummer hoor, dat me wat doet, wou jij me dan adviseren dat ik oordopjes in moet doen. Liever niet
. sorry, voor de rest zal je best wel lief zijn
, alleen je avatar is een beetje eng ..brrr [ Bericht 0% gewijzigd door sweetgirly op 20-10-2004 21:19:18 ]
Wat denk ik ook wel meespeelt is dat ik dus geen vrienden heb (zie het topic wat ik aan heb gemaakt). Ik wil dat wel anders zien, niet dat ik meteen tientallen vrienden/ vriendinnen wil hoor. Eentje zou ik al genoeg vinden. Ook dat ik nog geen relatie hebt gehad zal ook wel meespelen.
Als ik een jongen leuk vind of leuk contact opbouw gaat het vanzelf wel wat beter. Gewoon iemand waar je je op je gemak voelt. En zou zal het ook zijn met een vriendin.
Verder ben ik niet extreem gevoelig, maar heb wel zo dat ik niet alles even positief kan zien. en dat vind ik wel een minpuntje.
quote:Wie valt jou daarmee lastig dan? (sorry als het al ergens in dit topic staat, 'k heb alleen de openingspost gelezenOp woensdag 20 oktober 2004 21:13 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Hee, en ja, ik ben soms gevoelig, als je er problemen mee hebt, val me dan gewoon niet meer lastig, snapt. Als ik een mooi nummer hoor, dat me wat doet, wou jij me dan adviseren dat ik oordopjes in moet doen. Liever niet
kan wel voorspellen wat er in de rest van het topic staat dus 't leek me overbodig ;D)En nee ik zeg absoluut niet dat je dan oordopjes moet indoen, maar zodra jij nadeel gaat beleven aan die 'gevoeligheid' moet je er gewoon mee ophouden. En ja dat kan ja.
En nee, ik ben niet lief.
quote:JijOp woensdag 20 oktober 2004 22:37 schreef Nynex het volgende:
Wie valt jou daarmee lastig dan? (sorry als het al ergens in dit topic staat, 'k heb alleen de openingspost gelezen
, een beetje met wat je zegt.quote:Hoe in vredesnaam joh, net of je dus maar even oordopjes in kan doen dan.En nee ik zeg absoluut niet dat je dan oordopjes moet indoen, maar zodra jij nadeel gaat beleven aan die 'gevoeligheid' moet je er gewoon mee ophouden. En ja dat kan ja.
Dus wat dat betreft zeg je dat dus wel een beetje
, alsof het zo makkelijk is en gaat. En het hoeft overigens niet negatief gezien te worden, vind ik. Ik mag dus niet eens dansen als ik daar zin in heb (waar is die teleurgestelde cheerleadersmiley nou als je hem nodig hebt), ik mag niet gevoelig zijn als ik dat ben, wat mag ik dan wel?! :'( [dramaqueen-alert].Nee ff serieus, ik vind dat ik gewoon mezelf mag zijn (met de nadruk weer eens op het puntje).
En daarbij hoe schakel je zoiets uit zeg. Jee, valt rationaliteit dan ook uit te schakelen? Want dat zeg ik toch ook niet van jou (alhoewel..
). Nogmaals, als anderen het als een nadeel (gaan) beschouwen, wordt en is het pas mijn probleem. Daar moet ik dan van zien los te komen idd. Maar belangrijk, eigenlijk is het gewoon, dat ik mezelf accepteer en gewoon niet luister naar die bullshit. hoezo koppig? Ik ben gewoon assertief (ongevoelig moet je soms dus eigenlijk zijn), wanneer ik daar zin in heb (en nodig vindt). Voor de rest ben ik zo'n gevoelige rolmops als maar zijn kan. Maar ik vind het wel lekker hoor
, heb nog een paar eigenschappen die voor verrassingen kunnen zorgen, dus ik vermaak me wel . Ok, nee even serieus.
Ik heb gelukkig de kracht (gehad) om mezelf door mijn gevoeligheid niet uit het veld te laten slaan. En ik ben dicht bij de afgrond geweest (door die gevoeligheid ja). Maar mijn gevoeligheid heeft me er ook weer uit getrokken. Dus als er iets is wat ik niet veranderen zal, is dat het. Het houdt me juist scherp. En ik ben dus van mening dat je sommige dingen gewoon niet veranderen kan, stop zetten kan, je moet er simpelweg (goed) mee leren omgaan. En jezelf accepteren is daarin een erg belangrijke schakel. Want anderen doen het niet voor je
. quote:ik ook niet somsEn nee, ik ben niet lief.
[ Bericht 1% gewijzigd door sweetgirly op 20-10-2004 23:11:05 ]
[ Bericht 81% gewijzigd door #ANONIEM op 20-10-2004 23:16:37 ]
quote:fanatisme, wil ik best vanaf, maar kan ik er wat aan doen dat ik niet tegen m'n verlies kan.Op woensdag 20 oktober 2004 17:18 schreef Nynex het volgende:
[..]
[..]
Noem mij 1 karaktereigenschap die je niet aan jezelf kan veranderen ookal zou je dat willen.
quote:Are you kidding me man? Denk je werkelijk dat je daar niets aan kan doen?Op donderdag 21 oktober 2004 00:04 schreef Zero2Nine het volgende:
[..]
fanatisme, wil ik best vanaf, maar kan ik er wat aan doen dat ik niet tegen m'n verlies kan.
Ik zou daar vanuit mijn eigen beleving en bescheiden kennis wat over willen zeggen...
De maatschappij bestaat voor mij niet, het is een concept waarmee we het gesynchroniseerd
en wederzijds afgestemd optreden van individuele processen en menselijk gedrag aanduiden.
Er is geen ding dat de maatschappij is en het kan je dus ook niet sturen. Wat wel kan is dat
je de gevolgen ondervindt van wat er gebeurt, zoals pogingen van anderen om jou te
overtuigen van hoe je iets moet doen of zien. Het is je eigen werking als je daar zelf ook
echt door verandert, maar het kan heel goed zijn dat je je niet vrij voelt om je eigen
keuze te maken. Dat komt omdat je je hele leven (en misschien daarvoor al, ik durf geen
uitspraken te doen over karma en astrologie) al blootgesteld bent aan verschillende
invloeden, maar ook doordat je zelf steeds meer gewend raakt aan bepaalde verwachtingen,
aan gedrag dat je altijd al hebt gedaan en aan je overtuigingen m.b.t. jezelf en de wereld.
Daar kun je ZO aan GEWEND ZIJN, dat je denkt dat het je aard is.
Maar je weet dat niet zo goed. Je hebt vaak een heel leven nodig om alle kanten van
jezelf te verkennen (misschien nog meer zelfs) en het is heel moeilijk om onderscheid
te maken tussen wat je aangewend hebt en wat je werkelijk in oorsprong bent.
Angsten kunnen groeien en ontstaan, negatieve gedacht kun je versterken, je zou
jezelf kwetsbaarder kunnen achten of maken dan je van oorsprong bent.
Die oorsprong, daar is wel wat over gerapporteerd, o.a. wetenschappelijk.
Sommige kinderen hebben een meer gevoelig temperament bij geboorte (zo schijnt),
of zijn wat introverter. Als ze dan ook een minder ontwikkeld controlesysteem hebben,
dat gevoelens reguleert en de aandacht houdt op bepaalde zaken, dan is dat een
vergrote kwetsbaarheid om psychische klachten te ondervinden.
Over de meer metafysische, spirituele kant van ons wezen neem ik liever geen
stelling in, al heb ik wel gehoord dat ook in de wetenschap bewijzen lijken op te
duiken over een bovenzinnelijke (ik bedoel, niet aan organisch materiaal, maar eerder
aan energie of zo gebonden) essentie van onder geest. Dus niet alleen neuronen,
maar ook iets dat overblijft na de dood, een soort patroon...
Misschien toch eens een mooi huwelijk tussen wetenschap en religie (hoewel, hebben
wel verschillende methoden en belangen
)Waar ik zelf vaak over twijfel is: hebben we ECHT een VRIJE WIL?
Want om te veranderen moet je dat echt willen... maar is de wil die je
hebt wel zo vrij? Mensen die zichzelf accepteren die zeggen vaak dat
ze blij zijn met zichzelf en hun leven omdat ze dat zelf uit eigen vrije wil
hebben verwezenlijkt... maar stel dat dat nou al vantevoren bepaald is?
Dat ik dit nu typ, dat dat al in een spiritueel plan, in een oerknal-gegenereerde
natuurwet of in een quantum-golf is vastgelegd?
WE kunnen over dingen reflecteren, maar waar ligt de grens om echt dingen
te doen uit vrije wil en niet volgens een plan, hoe test je dat???
Stel ik wil een leuke meid uitvragen, ik weet dat ik het wil (tenminste, of er moet
een onbewuste wil zijn die me zegt dat het geen goed idee is, dat ik het beter
niet kan doen), maar hoe kan ik tegen alle gewoonten en vermijdingstendensen
toch doen wat bvoor mij niet vanzelfsprekend is???
Tja, mysterie van het leven, dat vinden veel filosofen ook... die 'vrije wil'.
quote:Lijkt me niet zo'n goed planOp maandag 18 oktober 2004 22:30 schreef sweetgirly het volgende:
* magoed, you're gonna be the dj
De muziek die mij vrolijk maakt, wordt door vele anderen als depressief bevonden. Niet ik me wat betreft muziek laat beinvloeden door anderen (andersom is het geval), maar het is ook gewoon het gevoel wat je hebt bij de muziek. Als die muziek mij uit een slechte periode heeft gehaald, dan word je daar ook weer sterker van als je dat bepaalde nummer nog eens hoort. Dit hoeft voor anderen echter niet zo te zijn.
Een meeting weet ik zo net nog niet. Ik zit zelf in het zuiden (sittard), dus wordt het voor mij sowieso ver reizen
Dus daar denk ik nog over na (als het tussen de andere gedachtenkronkels heen kan komen
)quote:* Geartsjuh heeft gemaild.Op woensdag 20 oktober 2004 20:40 schreef sweetgirly het volgende:
Hierbij verzoek ik dus iedereen die mee wil, mij een email te sturen, met gaarne zijn/haar voorkeur voor de plaats. En gelieve woonplaats en (fok)nickname erbij te zetten (I love to be zakelijk once in a while
quote:Klopt, was eigenlijk ook een soort overhaalgrapjeOp donderdag 21 oktober 2004 20:31 schreef Evertje het volgende:
De muziek die mij vrolijk maakt, wordt door vele anderen als depressief bevonden. Niet ik me wat betreft muziek laat beinvloeden door anderen (andersom is het geval), maar het is ook gewoon het gevoel wat je hebt bij de muziek. Als die muziek mij uit een slechte periode heeft gehaald, dan word je daar ook weer sterker van als je dat bepaalde nummer nog eens hoort. Dit hoeft voor anderen echter niet zo te zijn.
.quote:Als je mee wilt, kan je iig mailen. Alle tijd.Een meeting weet ik zo net nog niet. Ik zit zelf in het zuiden (sittard), dus wordt het voor mij sowieso ver reizen
En je voorkeur kan je er dan bijschrijven, wat dat betreft zou je ook altijd nog kunnen kijken of je het uiteindelijk te ver vindt of niet.
quote:Is goedDus daar denk ik nog over na (als het tussen de andere gedachtenkronkels heen kan komen
. Take your time.quote:Begin kerstvakantie ergens.Op maandag 25 oktober 2004 13:06 schreef Grrrrrrrr het volgende:
Wanneer zouden we die meeting eigenlijk gaan houden? In verband met vrij vragen van mijn werk...
Maar je kan je voorkeur naar mij toemailen als je die hebt.
zal ik hierover anders een apart topic over openen, ik weet het niet
Of weet je wat, gewoon bij deze: iedereen die dus (misschien) mee wil, mail even wat korte info enzo (voorkeur stad en datum eventueel, naam, plaats waar je woont). Hou ik jullie update en verdere info volgt dan zsm als ik voldoende info heb en/of overleg ik met jullie dan nog.
quote:dan is het goedOp maandag 25 oktober 2004 12:57 schreef sweetgirly het volgende:
Klopt, was eigenlijk ook een soort overhaalgrapje
quote:ik zal je wel mailen, beslis ik later wel of het voor mij haalbaar isAls je mee wilt, kan je iig mailen. Alle tijd.
En je voorkeur kan je er dan bijschrijven, wat dat betreft zou je ook altijd nog kunnen kijken of je het uiteindelijk te ver vindt of niet.
quote:Ik neem toch aan dat dat in het weekend zal gebeuren? (is meer een vraag naar organisator dan een antwoord op jouw post).Op maandag 25 oktober 2004 13:06 schreef Grrrrrrrr het volgende:
Wanneer zouden we die meeting eigenlijk gaan houden? In verband met vrij vragen van mijn werk...
quote:Mijn voorkeur en info gehad?Op maandag 25 oktober 2004 13:20 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
) mee wil, mail even wat korte info enzo (voorkeur stad en datum eventueel, naam, plaats waar je woont). Hou ik jullie update en verdere info volgt dan zsm als ik voldoende info heb en/of overleg ik met jullie dan nog.
Stuur anders iedereen een bevestiging per mail (reply)
Marcel
quote:Op maandag 25 oktober 2004 14:18 schreef tjarie het volgende:
heb je mijn mail trouwens ontvangen sweetgirly?
quote:Het jammere is wel dat kerst in het weekend valt dit jaar wat dat betreft en oud&nieuw ook. Maar daar moet ik nog even een oplossing voor verzinnen.Op maandag 25 oktober 2004 14:24 schreef Zero2Nine het volgende:
Ik neem toch aan dat dat in het weekend zal gebeuren? (is meer een vraag naar organisator dan een antwoord op jouw post).
quote:Ja, ook ontvangenOp maandag 25 oktober 2004 16:31 schreef keronia het volgende:
Mijn voorkeur en info gehad?
Stuur anders iedereen een bevestiging per mail (reply)
Marcel
.Ik ga er vanavond even voor zitten, stuur ik jullie allemaal even een mailtje of reply'tje idd, is ook een goed idee. Alleen zo onpersoonlijk, 'ja ontvangen'
. Ik maak er wel een mooi gedicht van dat ik het heb ontvangen ofzo .Dus mensen, wil je mee, stuur dan iig alvast een mailtje, krijg je vanavond nog een mooi gedicht over het ontvangst-bericht!
ga er nu vandoor, geraaskal van mij soms, tot hoors!
[ Bericht 0% gewijzigd door sweetgirly op 25-10-2004 17:07:16 ]
maar ben toch niet hetzelfde.
ik ken iemand hieruit de buurt en die eigenlijk precies voldoet aan hoe jij jezelf
omschrijft. laat me je vertellen dat deze jonegn eigenlijk een
zeer uitzonderlijk geval is. hij is 24 ofzo, heeft nog maar 1 relatie achter de rug.
woont nog thuis en is echt geen lelijk geval.
toch kan hij geen contacten leggen met meisjes.
hij blowt veel, elke dag, en als hij blowt gaat ie niet lang daarna terruggetrokken en
stil in een hoekje zitten op zichzelf, dromerig voor zich uit te staren,
vast fantaseren hoe hij de dingen eigenlijk wil laten gaan.
het lukt hem gewoon niet om spontaan te zijn. al helemaal niet op feesten.
op enkele momenten na dan. maar dat laat lang op zich wachten.
dit is wat ik van hem vind, kwa omgang en persoon.
maakme nie uit hoe hij van binnen is.
erg sentimenteel, uitzonderlijk.
heel snel op zn tenen getrapt.
dromerig, heel erg
niet 'bijzonder' intelligent, al gelooft ie zelf van wel (hij denkt gewoon veel na)
eigenlijk is ie zoals zijn vader, maar dat weet ie nog niet, zo'n liverdje is hij niet.
al denkt ie van wel. en zn vader is kwa persoon het tegenovergestelde, rokkenjager.
De dingen gaan in het leven gewoon niet zoals hij dat wilt.
hij moet er maar mee leren leven.
hij is een moeilijk ejongen in de omgang, zegt zn moeder ook. vind zn ex ook.
hij kan wel heel gevoeilig zijn maar erg moeilijk.
Andere opvattingen hebben over dingen, dan de rest van je bekende.
Weinig vrienden, geen gevoel van verbondenheid.
Te veel nadenken over dingen, je maakt het jezelf ook niet makkelijk, stelt te hoge eisen.
etc...
IS een vorm van egocentrisch zijn, of niet?
hij vind niks goed genoeg. denkt alsmaar dat het beter kan.
maar ben je zelf ook wel uit die ene mooie koek gesneden om het je te kunnen permitteren
zo arrogant te doen. hij heeft het vast nie door.
voordat je die ene leuke iemand of situatie tegenkomt, ben je jaren
verder. mwaja, hoge eisen stellen wordt niet gezien als iets slecht,
is welliets van ambitieus.
Hoe zorg je nu dat je een positief zelfbeeld krijgt? Je moet dan gaan denken in termen van succes ipv mislukking. Maw je moet je manier van denken gaan aanpakken. Hoe doe je dat?
Laten we eerst eens kijken naar hoe de mens wordt wie hij is. Een mens, een karakter, wordt vooral in zijn vroege levensjaren gevormd. In deze tijd heeft hij de minste weerstand tegen de "boze" buitenwereld. Kijk bijvoorbeeld naar een kind dat gepest wordt, dat in ernstige psychische problemen kan raken als hij ouder wordt. Tuurlijk kun je hier een nature/nurture discussie gaan houden, maar een persoonlijkheid wordt toch grotendeels gevormd door de nurture (opvoeding, ervaringen) gevormd.
We gaan nu een niveau dieper. Hoe wordt een mens/kind nou precies gevormd door zijn ervaringen? Ons karakter ligt vast in ons onderbewustzijn. Alles wat het bewustzijn voor waar aanneemt, wat het gelooft, wordt door het onderbewustzijn ook als waarheid aanvaard en zodoende word je karakter gevormd. Als een kind dus altijd word gepest, begint het te denken dat het bijv. minderwaardig is en het onderbewustzijn zal dit overnemen en op deze manier wordt er een overtuiging over jezelf in het onderbewustzijn geplant. Hoe meer deze overtuiging wordt bevestigd hoe vaster hij in het onderbewustzijn komt te zitten.
Een ander mooi voorbeeld van de werking tussen bewustzijn en onderbewustzijn is hypnose. Wanneer je iemand onder hypnose brengt heb je toegang tot zijn onderbewuste en kunt zo een overtuiging in het onderbewuste van de gehypnotiseerde plaatsen. Bij 1 proef werd een gehypnotiseerde verteld dat hij een gloeiend heet voorwerp op zijn arm gedrukt kreeg, terwijl dit voorwerp in werkelijkheid een ijsklontje was. TOCH ontwikkelde die persoon een brandblaar, dit alleen maar omdat het onderbewustzijn geloofde dat het een gloeiend heet voorwerp was.
Moraal van dit verhaal: je moet het onderbewustzijn aanpakken want dat bepaald wie jij bent, hoe jij je voelt en dit doe je door het bewustzijn in de gaten te houden want dit is de "portier" van het onderbewustzijn. Let dus goed op wat je in het onderbewustzijn stopt. Dit betekent dat je heel goed moet gaan opletten bij wat je denkt. Eigenlijk moet je elke gedachte analyseren en kijken of je er iets aan hebt. Heb je er niets aan (mbt je positieve zelfbeeld) draai de gedachte dan om en maak er iets positiefs van. Dit is ook de achterliggende gedachte van de "positief denken beweging". Je moet je onderbewustzijn niet vervuilen met negativiteit want daarmee heb je alleen maar jezelf.
Er is voor het leren van positief denken veel tijd, geduld, vertrouwen en volharding nodig maar uiteindelijk betaald het zich uit. Het is gewoon iets wat je jezelf moet aanleren, het positieve denken moet een tweede natuur voor je worden, dat moet je doel worden. Vergelijk het met autorijden: als je begint, denk je bewust bij alles na en is het ook nog niet verstandig om je gelijk op de snelweg te begeven. Langzamerhand leer je steeds meer en worden dingen als schakelen en spiegel kijken een automatisme, een tweede natuur, je hoeft er niet meer bij na te denken want het gaat vanzelf. Zo werkt het dus ook met positief denken. Het enige moeilijke is dat sommige negatieve overtuigingen al helemaal zijn vastgeroest in je onderbewustzijn en er gaat heel veel tijd en moeite in zitten om deze te vervangen door positieve overtuigingen die je steunen. Ik ben nu zelf anderhalf jaar bezig en heb al grote vooruitgang geboekt. Om alles te versnellen kun je gebruik maken van autosuggestie, ook wel zelfhypnose genoemd. Hoe dit in zijn werk gaat, kun je beter zelf op het net opzoeken. Ik kan je in ieder geval vertellen dat het werkt.
Ik hoop dat jullie hier iets mee kunnen. Verder is het niet verstandig om elkaar op te zoeken en te praten over je negatieve zelf. Op deze manier bevestig je alleen maar de negativiteit in je leven. Misschien dat jullie zoiets hebben van: we kunnen leren van elkaar maar alles wat je nodig hebt staat hierboven vermeld. Doe er iets mee.
maar ik vraag me toch af wat jouw verklaring van het succes van steungroepen
en zelfhulpgroepen dan is? Mijns inziens is herkenning een van de grootste
krachten van groepstherapie en zelfs groepen zonder professionele begeleiding...
T'is maar een wetenschappelijk bevestigd feitje...
En ik vind het erg knap dat je zoiets complex als een verklaring en oplossing voor
menselijke geest en probl in een enkele post kunt omvatten, een soort superverkorte
gevoeligemensenbijbel??? Tja, hoezo ambitieus? Maar goed, toch bedankt voor het
initiatief
quote:Tuurlijk zul je eerst moeten herkennen en het probleem duidelijk moeten formuleren. Als je een nieuwe positieve overtuiging wilt aannemen dan moet je er zeker van zijn dat er geen conflicterende negatieve overtuigingen meer bestaan. En uiteindelijk komt die groepstherapie op hetzelfde neer: je verandert je kijk op jezelf en op de wereld en dit gebeurt doordat je andere overtuigingen aanneemt, of je je hier nou bewust van bent of niet.Op vrijdag 29 oktober 2004 16:28 schreef keronia het volgende:
Eh EMW, als psycholoog kan ik me in sommige van je uitspraken goed vinden,
maar ik vraag me toch af wat jouw verklaring van het succes van steungroepen
en zelfhulpgroepen dan is? Mijns inziens is herkenning een van de grootste
krachten van groepstherapie en zelfs groepen zonder professionele begeleiding...
T'is maar een wetenschappelijk bevestigd feitje...
En ik vind het erg knap dat je zoiets complex als een verklaring en oplossing voor
menselijke geest en probl in een enkele post kunt omvatten, een soort superverkorte
gevoeligemensenbijbel??? Tja, hoezo ambitieus? Maar goed, toch bedankt voor het
initiatief
dat onderbewustzijn krijg ik idd niet onder controle, als dat me nou eens zou lukken... maar ik ga op onderzoek uit en hoop dat je gelijk hebt! thnx iig.
quote:Denk bijvoorbeeld ook eens aan dieren die denken dat ze een heel ander dier zijn omdat ze niet met hun eigen soort zijn opgegroeid. Daar begint het al. Als je een mensenbaby laat opvoeden door gorilla's, zal die mens dan op latere leeftijd ook echt mens zijn, of gorilla? Voor die persoon zelf is hij een gorilla, want dat is zijn overtuiging.Op vrijdag 29 oktober 2004 23:16 schreef tjarie het volgende:
EMW ik geef je groot gelijk in je eerste verhaaltje hier, en je herhaalt eigenlijk letterlijk waar ik langzamerhand toch wel zelf achter ben gekomen, alleen wist ik niet in hoeverre dit belangrijk was. Op de meeting zou er toch waarschijnlijk weinig gedeeld worden over dit, dat is enkel om te te chillen
dat onderbewustzijn krijg ik idd niet onder controle, als dat me nou eens zou lukken... maar ik ga op onderzoek uit en hoop dat je gelijk hebt! thnx iig.
inderdaad dat laatje ook in andere topics zien, maar soms ligt het volgens mij allemaal nét niet zo simpelquote:De grote dingen in het leven zijn simpel. Mensen hebben de neigingen om te verdwalen in hun eigen mentale wereld. Dat is zo als ik het zie tenminste.Op vrijdag 29 oktober 2004 23:27 schreef T1andonly het volgende:
Gedachte is heel sterk
Dat is ook iets wat ik nu meemaak. Ik denk nu veel helderder door een andere techniek (zie het topic Ego, Intuitie, Evolutie) en merk een ontzettend groot verschil met eerder. Waar eerder alles heel complex leek en ik constant leek te verdwalen in details en zijsporen, daar zie ik nu alles veel helderder en ik zie nu ook wat ik verkeerd deed.
quote:Ik zie de laatste tijd dingen ook wat minder complex en heb meer vat op mijn eigen persoonlijkheid (qua begrijpen dan). Ik weet beter wat ik wil dan vroeger en weet waar mijn obstakels en uitdagingen liggen (vaak 1 en hetzelfde). Maar het is ook een wijze van leven en een keuze. Er is voor mij niet zoiets als 'de goede weg' en 'ik zag het vroeger verkeerd'. Want vroeger had ik meer inspiratie en diepgang in mijn leven en had ik weer minder moeite met andere facetten in mijn leven. Je kunt het zo moeilijk maken als je wilt, maar dat er veel verschillende indrukken, gevoelens, factoren en complicerende dingen zijn, daar blijf ik van overtuigd. Denken veranderen kan, maar ervaringen worden niet zomaar gecorrigeerd, het gaat ook om de juiste leerervaringen enOp vrijdag 29 oktober 2004 23:35 schreef EMW het volgende:
[..]
De grote dingen in het leven zijn simpel. Mensen hebben de neigingen om te verdwalen in hun eigen mentale wereld. Dat is zo als ik het zie tenminste.
Dat is ook iets wat ik nu meemaak. Ik denk nu veel helderder door een andere techniek (zie het topic Ego, Intuitie, Evolutie) en merk een ontzettend groot verschil met eerder. Waar eerder alles heel complex leek en ik constant leek te verdwalen in details en zijsporen, daar zie ik nu alles veel helderder en ik zie nu ook wat ik verkeerd deed.
om welke zaken je aandacht geeft. Hoe meer, hoe rijker en lastiger, hoe minder, hoe beperkter en
toch ook eenvoudiger. Soort orde v.s. chaos. De gulden middenweg is dan complexiteit, dynamiek.
Sommige mensen zijn ook TE positief, vooral diegenen die altijd denigrerend doen over mensen
die zeggen dat ze het moeilijk hebben in het leven. TE positieve mensen lijden vaak aan
zelfoverschatting, 'lijden' , omdat ze daardoor nogal eens te grote risico's nemen en gigantisch
op hun bek gaan. Een beetje zelfoverschatting kan wel helpen om dingen gedaan te krijgen
in het leven, zelfs zonder echte vaardigheid of talenten, maar in sommige gevallen is het
eerder Manisch en da's noch voor de omgeving, noch voor de persoon in kwestie
bevorderlijk.
Angst, complexiteit en voorzichtigheid zijn gezond, net als eenvoud, zelfvertrouwen en
durf, maar het is de balans tussen die twee die de sleutel is tot echte zelfverwezenlijking
in het leven
quote:Angst voor de dood is de enige gezonde angst. De rest van de angsten zijn niet gegrond en zijn door ons zelf gemaakte waanbeelden. Ik denk dat je tegenover zelfoverschatting beter zelfkennis kunt zetten dan angst.Op zaterdag 30 oktober 2004 22:53 schreef keronia het volgende:
Angst, complexiteit en voorzichtigheid zijn gezond, net als eenvoud, zelfvertrouwen en
durf, maar het is de balans tussen die twee die de sleutel is tot echte zelfverwezenlijking
in het leven
Hypnotische suggestie gaat alleen ZO ver dat het binnen de grenzen van
wat een subject toelaatbaar acht blijft. Je kunt iemand niet dingen laten doen
die deze echt niet wil. Da's soort van bewezen in de wetenschap (ook al is
die niet heilig). WEl is het een heel debat tegenwoordig over het feit of je
iemand een herinnering kunt 'aanpraten', zoals over seksueel misbruik. Dus
dat mensen beïnvloedbaar zijn in hun beleving en geheugen, da's zo gek
nog niet, ook niet onder hypnose.
Ik denk dat het negatieve een belangrijke functie voor de mens heeft, want
anders zou het niet zo'n centrale rol vervullen. (sterker nog, dan zouden we
misschien niet eens geleefd hebben, want we zouden de vele dreigingen in
onze geschiedenis niet serieus genoeg genomen hebben!). De evolutie, of god,
of van mij part quantumgolf heeft negativiteit een voornaam bestaan gegund,
omdat daar vaak veel nadruk op ligt. Je ontleent er een hoop diepgang en waarde aan
(melancholie, idealisme, kracht, zelfbescherming, moraal), zolang het in evenwicht
blijft met een gezonde ontwikkelde geest en het positieve.
Een beweging die alleen maar het positieve onderschrijft vind ik erg naïef, no offense
quote:Hmm, dus jij bent niet bang voor rechterlijke vervolging, voor verlies van je geliefde, voor een faillissement, voor een gigantisch schandaal, om de gevoelens van andere mensen te kwetsen, of om een zinloos leven te leiden??? Tja, dat lijkt mij ook niet echt gezondOp zaterdag 30 oktober 2004 22:57 schreef EMW het volgende:
[..]
Angst voor de dood is de enige gezonde angst. De rest van de angsten zijn niet gegrond en zijn door ons zelf gemaakte waanbeelden. Ik denk dat je tegenover zelfoverschatting beter zelfkennis kunt zetten dan angst.
quote:Ik bekijk het zo: negativiteit is positief, want het dient als feedback. Uiteindelijk ban je negativiteit niet uit want negativiteit en positiviteit zijn keerzijdes van dezelfde medaille.Op zaterdag 30 oktober 2004 23:02 schreef keronia het volgende:
Een beweging die alleen maar het positieve onderschrijft vind ik erg naïef, no offense
quote:Nee daar ben ik niet bang voor. Gerechterlijke vervolging? Verlies van een geliefde? Failissement? Ik kijk nu om mij heen maar zie niets van dat alles. Waarom zul je bang zijn voor dingen die in de toekomst zouden kunnen gebeuren? Alsof het enige zin heeft om daar NU bang voor te zijn.Op zaterdag 30 oktober 2004 23:04 schreef keronia het volgende:
[..]
Hmm, dus jij bent niet bang voor rechterlijke vervolging, voor verlies van je geliefde, voor een faillissement, voor een gigantisch schandaal, om de gevoelens van andere mensen te kwetsen, of om een zinloos leven te leiden??? Tja, dat lijkt mij ook niet echt gezond
quote:Ik ken het gevoel. Het zijn de momenten waarop je jezelf de hele dag op probeert te peppen zonder enig nut. Het liefst zou ik dan inderdaad een erg lange winterslaap houden om wakker te worden in een andere wereld, maar ik besef maar al te goed dat dat kinderlijke vluchtfantasieen zijn en dat het leven van alledag iets is wat je niet kunt ontlopen. Hopen op betere tijden dus, en die komen, dat weet ik zeker.Op zondag 31 oktober 2004 00:05 schreef Blinky het volgende:
Yup. Hier ook iemand. Ik heb vaak buien waarin ik heel erg introvert ben. Ik wil dan niemand zien/spreken als het even kan. Maar soms wil ik juist wél met mensen erover praten en dat kan dan niet. De laatste tijd gaan er veel dingen niet goed en ik maak me er zorgen om. Relaties die niet eens de kans krijgen om te bloeien, grote onzekerheid over werk en wonen... het kost me vreselijk veel energie en de laatste tijd heb ik het gevoel dat het 'gevoel' op is als het ware. Ik ben zo vreselijk moe, lichamelijk en geestelijk, ik zou het liefst een grot willen opzoeken om in te slapen en over 4 maanden weer wakker willen worden. Dan zit in elk geval het weer wat meer mee
quote:ik wou dat ik het wat meer had zo nu en danOp zondag 31 oktober 2004 01:47 schreef cerror het volgende:
Ik wens dat ik geen gevoel meer had
Tja, what can I say..
Blijf het moeilijk vinden, maar het (mijn failure in bepaalde dingen) houdt me scherp. Het zijn weer een paar uitdagingen die ik kan aangaan. En hoe. En waar het schip strandt zien we dan wel weer, meer dan alles kan ik niet doen soms. Lekker vaag misschien, maarja.
Voor de rest voel ik me wel goed, sterk, steeds scherper worden. Soms merk ik echt dat ik door die gevoeligheid (whatever
, want wie heeft er soms niet last van? Ik denk dus meestal vooral in de mindere situaties (als het goed gaat voel je je (of denk je) immers ook prettig) en/of als je aan jezelf werkt en/of als je het toelaat, want dan kan je idd veel meer gaan voelen lijkt mij) af en toe weer even in de lucht ga zweven. En ergens denk ik dat dat ook weleens is gebeurd met en bij mij en vandaar misschien sommige ervaringen die ik heb gehad. Ik zat al met mijn hoofd (omdat ik mezelf toen wat klote voelde) behoorlijk ver weg en steeds minder (al) op deze aardbol. Niet dat het daarna minder werd, maar dat is een ander verhaal. Daarvoor zat ik ergens tussen hemel en aardbol, niet prettig in het nu soms (ik accepteerde veel dingen niet, door jawel mijn gevoeligheid) met mijn beentjes en lichaam hier. Door dit besef kwam ik eigenlijk (meer) door dat nieuwe programma van Patty
. Wat hij, een soort deskundige chakra-man, zei, klonk voor mij wel weer heel logisch. Maargoed, dat aarden is dus iets wat ik zelf dus nog meer (nu) probeer. Niet eens zo bewust, maar merk gewoon ook al aan mezelf, daarvoor al, dat als ik wat bij mezelf probeer te blijven en me daarop wat fixeer (soort vorm van aarden misschien ook) dat het goed gaat met me of althans er meer ben, meer aanweziger. En hoe soms
. Dat is dus misschien weer het andere uiterste die je kan krijgen. En tja, ook dan kan je misschien weer van alles gaan voelen.Tja, ik denk dat ik lange tijd misschien en vaak soms ergens al ver weg was en niet compleet (meer) hier was of erger en sterker misschien: niet (meer) hier wou zijn, mijn lichaam/geest/ziel whatever werkte soms niet (meer) geheel mee. Voor mijn gevoel voelt dit ook heel logisch aan, als ik het zo achteraf bekijk sommige dingen/situaties. Ik denk dat mijn ziel dat, hoe erg je het ook kan onderdrukken, dat dus aanvoelde en daardoor sta en ben je niet helemaal hier, maar ben je (van binnen en buiten) al half weg, die ziel zweeft wel weg hoor, als die dat wilt, zo aanvoelt, jij moet het hier doen
. Aan de ene kant klopt dit niet helemaal, want van struikelen (wat die man ook vertelde als je behoorlijk al uit je lichaam was) heb ik nooit zo'n last van gehad, mijn orïentatie, etc is wel ok wat dat betreft. Maargoed, het kan soms een verklaring zijn geweest voor bepaalde dingen. Het is ook zo uitgebreid soms allemaal..zucht .Wat betreft gevoel, gevoel zelf vind ik een mooi iets. Niet altijd, want ik merk nu ook weer de nadelen, zo mis ik één iemand best erg en dat kan me best ergens frustreren. Maargoed, het blijft een mooi gevoel, het is het denken vaak wat ermee gepaard gaat dat het wat minder maakt. Maarja, dát observeren/opmerken en beseffen is het enige wat ik kan. Het gevoel van gemis blijft bijvoorbeeld dan nog steeds, maar het geeft wat meer rust in die zin.
Naja, wou toch wel even reageren, dat was het
. Doeidoei, en ik merk toch weer als ik dit allemaal lees, dat ik iig niet de enige ben..ook dat maakt me sterker in mijn gevoeligheid of eigenlijk de wat frustrerende gedachtes er soms dus over (kwetsbaarheid) enzo wat dat betreft. En hoe suf dit ook klinkt, want die gevoelige woorden enzo, ik voel me anderzijds best wel sterk door die uitdagingen, door die moeilijkheden soms en sommige dingen heb ik zelf voor gekozen, dus dan aanvaard ik ook het pad waarop ik loop. Mijn ogen zet ik dan open en vandaar uit kijk ik verder. De rest is allemaal how it comes.
[ Bericht 0% gewijzigd door sweetgirly op 31-10-2004 02:49:46 ]
Maar ik kan jullie vertellen dat ik super complex in elkaar zit wat meiden /uitgaan etc betreft
maar goed wordt aan gewerkt
quote:Hier hoef ik geen woord aan toe te voegen, het lijkt alsof ik het zelf geschreven heb.Op donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:
Ik zal een korte omschrijving geven van mezelf (voor een deel gebaseerd
op 'enneagramtypen':
Ik ben een gevoelige jongen, iemand die het leven met grote pieken en dalen
beleeft en het vaak als een worsteling ervaart. Ik probeer mezelf staande
te houden door met mn weelderige fantasie werelden te scheppen of door
met muziek en andere kunstzinnige bezigheden mijzelf te onderscheiden van
anderen, om iemand te zijn en gewaardeerd te worden. Ook kan ik ontzettend
veel nadenken over de zin van leven en dood en zoek ik naar een omvattende
waarheid waarmee ik mezelf rechtvaardig en alle chaos een plekje kan geven.
Ik heb moeite met gewoon 'gezellig' doen, met contacten leggen (zeker met
meisjes) en met het 'gewone' leven. Ik voel me daarom vaak een outsider,
iemand die er niet bij hoort, wel anders wil zijn, maar ook weer er juist wel
bij wil horen. Het is het nooit helemaal in het leven voor mij, geluk ligt in het
verleden of in de toekomst. Ik ben dan ook vaak jaloers op mensen die wel
liefde, seks, een gewone baan hebben en simpel gelukkig zijn, gewoon zichzelf
en zonder bullshit.
Tegenwoordig zet ik me af tegen veel van mn bijzonderheden, ik laat muziek,
de neiging om verhalen en gedichten te schrijven, om te filosoferen over het
leven liefst achter me omdat ik er genoeg van heb om er toch nooit gelukkig mee
te worden.
Als het slecht gaat met me, kan ik heel pessimistisch, geisoleerd en onzeker zijn.
Als het goed gaat kan ik juist erg idealistisch zijn, begrijpend, geinspireerd,
creatief, zacht, zorgzaam, romantisch, betrouwbaar, intelligent, sportief, enz...
Helaas zijn de pieken niet zo talrijk als ik zou willen...
Zijn er soms meer mensen die zich in deze beschrijving herkennen en er mee
om weten te gaan? Of die objectief ernaar kunnen kijken (ik ben psycholoog,
maar kan niet afstand nemen van mn gevoel e.d.)?
Alleen kan ik "het einde" niet vinden zodat ik er een punt achter kan zetten en door kan gaan met m`n leven.
quote:Met alle respect, maar ik hoor vaak mensen dat zeggen: 'Ik wéét dat het weer beter zal gaan'... ik snap niet hoe mensen dat zo zeker kunnen denken. Als iemand dat tegen mij zegt, glimlach ik altijd. Niet alleen als respons en om feedback te geven, maar vooral omdat het doorspekt is met ironie. Soms ga ik met mensen in discussie om erachter te komen waarom ze ervan overtuigd zijn dat het beter zal gaan. Als het mijn leven betreft kan ik er nogal heftig op reageren. Ik ben in de veronderstelling dat niemand weet hoe/wat ik denk en als ik er niet van overtuigd kan zijn dat het beter zal gaan, dan weet een ander dat al helemaal niet. Het wordt goed bedoeld, maar zo komt het niet over.Op zondag 31 oktober 2004 01:18 schreef nozem het volgende:
Hopen op betere tijden dus, en die komen, dat weet ik zeker.
[ Bericht 16% gewijzigd door Blinky op 31-10-2004 15:18:05 (toch maar niet) ]
quote:Dat dacht ik ook altijd van mezelf maar uiteindelijk ben ik erachter gekomen dat ik voor mezelf een heel web van redenen en excuses had gemaakt om dingen in mijn leven te verantwoorden die mij niet bevielen. Dit kwam doordat ik een slachtofferrol aannam en daardoor raakte ik de weg kwijt in mijn eigen complexe mentale wereld.Op zondag 31 oktober 2004 02:28 schreef someone324 het volgende:
ik ben niet bijster gevoelig in de zin van emotioneel.
Maar ik kan jullie vertellen dat ik super complex in elkaar zit wat meiden /uitgaan etc betreft
maar goed wordt aan gewerkt
quote:Nu heb je het beter verwoord...Op zaterdag 30 oktober 2004 23:06 schreef EMW het volgende:
[..]
Ik bekijk het zo: negativiteit is positief, want het dient als feedback. Uiteindelijk ban je negativiteit niet uit want negativiteit en positiviteit zijn keerzijdes van dezelfde medaille.
quote:Je weet niet waar het fout gaat? Zie de vetgedrukte stukken in je tekst, daar gaat het fout.Op zondag 31 oktober 2004 08:52 schreef Blinky het volgende:
Het voelt op het moment als zelfverraad. Aan de ene kant hoef ik nu in de komende jaren geen man meer en heb ik zoiets: geef mij een grot en laat me lekker slapen. De overtuiging dat het niet goed zal gaan in met name relaties blijft groeien. En ik heb er steeds minder zin en vooral geen energie meer om er moeite voor te moeten doen, omdat ik weet dat het niets gaat worden.
Oké, op het moment weet ik dat ik negatief sta tegenover relaties als het mezelf aangaat, maar dat heb ik sinds die relatie van een jaar die uitging. Ik wil aan de ene kant weer gewoon lekker verliefd zijn, lang en goed kunnen praten met iemand, (denken dat alles wel weer goedkomt) en aan de andere kant wil ik er helemaal niet meer in geloven en mijn leven leiden en met niets rekening houden.
Ik weet ook niet echt waar het fout blijft gaan...
quote:Sluit mezelf er wel een beetje bij aan idd.Op zondag 31 oktober 2004 15:18 schreef EMW het volgende:
Je weet niet waar het fout gaat? Zie de vetgedrukte stukken in je tekst, daar gaat het fout.
"Wie verwachtingen voor zichzelf en de ander creeërt, ziet de werkelijkheid niet meer!"
citaat van mezelf
quote:'Wie energie in zichzelf stopt, wint zichzelf ermee, wie het weg geeft heeft moeite verloren.'Op zondag 31 oktober 2004 16:50 schreef Blinky het volgende:
OK, maar ik kan mezelf er steeds minder goed toe zetten om 'blanco' in een relatie te stappen als de mogelijkheid zich voordoet (en dat is nu de eerste keer na de relatie van een jaar). Ik weet dat je risico's moet nemen, maar het voelt als een boksspel waarbij ik steeds minder de kracht heb om nog overeind te komen. Het is vooral de druk van anderen (goed bedoelde gesprekken enzo) die me nog wel overeind houden.
'Verspilde energie is datgene wat je uitput, kracht is hetgene wat je doet groeien.'
'Het verschil tussen kracht en verspilde energie, is datgene waar jij jezelf in kwijtraakt.'
'Energie krijg je weer terug, zodra je stopt het weg te geven.'
'De kracht komt dan wanneer je er geen moeite meer voor doet.'
'Kracht is datgene waar je energie van krijgt, zonder er moeite voor te hoeven doen.'
'Conclusie: de wereld is vol tegenstrijd en hyperbolen, maar de waarheid ligt altijd ergens in het midden, we zoeken alleen op de verkeerde plekken.'
'En waar kunnen wij de kracht en moed vinden waar wij allen zo naar verlangen: in onszelf'
'En zonder val, kan je ook nooit opstaan.'
'Dus het geeft niet, zolang jezelf maar het verschil beseft.'
goed, vergeef me mijn citaten, maar ik zit er kennelijk een beetje in nu
. Zit lekkerder in mn vel en durf meer, kan goed met meisjes omgaan en ben zelfverzekerd.
Hoe ik t bereik, overal schijt aan hebben
niet te veel nadenken maar meer doen...Hier heb ik wel eerst een half jaar over nagedacht voor ik deze ''strategie'' zou toepassen om mn leven minder saai te maken.
quote:Ja, dat schijt overal aan hebbenOp zondag 31 oktober 2004 18:24 schreef Mute_Me het volgende:
Hoe ik t bereik, overal schijt aan hebben
, goed..ieder zijn manier. Maar er zit wat in
, das waar. Wat het punt is denk, laat ik nog éénmaal een citaatje erin gooien:'Mensen hebben tegenwoordig overal schijt aan, maar het ergste is dat ze dat soms ook aan zichzelf hebben.'
En daar gaat het fout soms, ze vergeten zichzelf, wie ze zijn, wie ze waren etc etc. Nog ééntje dan:
'Kom terug naar wie je was, kom terug naar wie je bent, je ziel vraagt erom, je geest smeekt je, maar je verstand laat het zelf niet toe. Die is het spoor bijster geraakt, eens, maar zoveel mogelijkheden tot beseffenis, maar we beseffen het geneens.'
'Laten we dankbaar zijn voor de mogelijkheden die we krijgen, pas dan kunnen we ons leven gaan verrijken. Pas dan wordt ieder wie hij wilt zijn, wie hij is en wie hij kan zijn. De weg ligt open, er zijn geen obstakels, de enige obstakels die er zijn, zijn de zelfgecreeërde, door het soort mens genaamd.'
Maargoed, ik blijf het ergens humor vinden allemaal
, mocht dit zo zijn, want dan ben ik zelf soms ook een harlekijn. De mensheid is gewoon eigenlijk heel grappig en lief, maar wordt geen dief van je eigen hart, want dan is het wachten op een eind zonder start. Just be! quote:Als ik erover nadenk doe ik wel alsof ik overal schijt aan heb, maar ondertussen ben ik nog wel een beetje de oude ik.Op zondag 31 oktober 2004 18:45 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Ja, dat schijt overal aan hebben
Maar er zit wat in
'Mensen hebben tegenwoordig overal schijt aan, maar het ergste is dat ze dat soms ook aan zichzelf hebben.'
En daar gaat het fout soms, ze vergeten zichzelf, wie ze zijn, wie ze waren etc etc. Nog ééntje dan:
'Kom terug naar wie je was, kom terug naar wie je bent, je ziel vraagt erom, je geest smeekt je, maar je verstand laat het zelf niet toe. Die is het spoor bijster geraakt, eens, maar zoveel mogelijkheden tot beseffenis, maar we beseffen het geneens.'
'Laten we dankbaar zijn voor de mogelijkheden die we krijgen, pas dan kunnen we ons leven gaan verrijken. Pas dan wordt ieder wie hij wilt zijn, wie hij is en wie hij kan zijn. De weg ligt open, er zijn geen obstakels, de enige obstakels die er zijn, zijn de zelfgecreeërde, door het soort mens genaamd.'
Maargoed, ik blijf het ergens humor vinden allemaal
Gecontroleerd overal schijt aan hebben
mezelf zal ik nooit kwijtraken, ik zal me hoogstens verbazen over wat ik allemaal kan op sociaal vlak.quote:Hehe..precies en okee dan!Op zondag 31 oktober 2004 18:53 schreef Mute_Me het volgende:
Als ik erover nadenk doe ik wel alsof ik overal schijt aan heb, maar ondertussen ben ik nog wel een beetje de oude ik.
Gecontroleerd overal schijt aan hebben
De oude (of is het nieuwe of was die altijd al?
) ik zal ook altijd verantwoord schijt hebben aan anderen idd, om het zo maar te zeggen . Liefde die in iemands hart zit, krijg je er niet zomaar uit, sterker: dat blijft er wel zitten, nog sterker: dat zit er gewoon. Maar liefde voor jezelf, voor je eigen hart, acceptatie, daar begint het allemaal mee. Zonder dat ook geen gedwee , zegt de brabbelende toverfee en vooral zonder dat is niemand en vooral soms jezelf niet helemaal tevree.Goed, ik merk het alweer, ik ga weer eens zachtzinnig tekeer. Daarbij heb ik ook nog eens wordt hierboven geschreven en het moet zijn word. Oei, oei wat een geklieder, bij deze hou ik het maar eens kort. Gegroet een ieder.
quote:Ik denk dat je veel meer dingen in de hand kan hebben dan dat je zelf denk te kunnen.Op zondag 31 oktober 2004 22:18 schreef EMW het volgende:
De mens is de createur van zijn omstandigheden, niet het slachtoffer. En dan heb ik het niet over een auto-ongeluk waarbij iemand omkomt of zo.
2 jaar geleden zou ik nooit gedacht hebben dat ik meisjes zou begrijpen, nu ben ik op het punt dat ik elk meisje kan doorgronden en kijken of ze geschikt is als vriendin (in vriendschappelijke zin).
Gisteravond was er alleen een meisje waarbij dat onmogelijk was, en nou ben ik een beetje fucked up. vervelend als je jou ding niet meer kan...
Je vriendenkring, als je een beetje socialised heb j er in no time ''vrienden'' bij, ik noem die mensen geen vrienden maar andere hebben denk lagere normen om als vriend te worden beschouwd.
Zo ddenk ik dus dat ik weinig goede vrienden heb, terwijl als ik dat zou vragen ik er veel lijk te hebben volgens anderen.
School/werk.
Een nieuwe school vind ik heerlijk, je kan je binnen 1 week compleet anders voordoen als je was.
Misschien merk je al dat ik een beetje controle freak ben, maar dat valt best mee ik wil gewoon het plaatje duidelijk hebben.
quote:Denk hierbij ook aan het "butterfly-effect". Schijnbaar kleine dingen zijn helemaal niet zo klein, want die kleine dingen, hebben op langere termijn een heel groot effect.Op zondag 31 oktober 2004 22:18 schreef EMW het volgende:
De mens is de createur van zijn omstandigheden, niet het slachtoffer. En dan heb ik het niet over een auto-ongeluk waarbij iemand omkomt of zo.
quote:Leg uit?Op zondag 31 oktober 2004 22:33 schreef EMW het volgende:
[..]
Denk hierbij ook aan het "butterfly-effect". Schijnbaar kleine dingen zijn helemaal niet zo klein, want die kleine dingen, hebben op langere termijn een heel groot effect.
quote:Dat heb ik precies hetzelfde.Op zondag 31 oktober 2004 22:29 schreef Mute_Me het volgende:
[..]
Je vriendenkring, als je een beetje socialised heb j er in no time ''vrienden'' bij, ik noem die mensen geen vrienden maar andere hebben denk lagere normen om als vriend te worden beschouwd.
Zo ddenk ik dus dat ik weinig goede vrienden heb, terwijl als ik dat zou vragen ik er veel lijk te hebben volgens anderen.
quote:Ken ik ookEen nieuwe school vind ik heerlijk, je kan je binnen 1 week compleet anders voordoen als je was.
quote:Ja, mooi hé!Op zondag 31 oktober 2004 22:33 schreef EMW het volgende:
Denk hierbij ook aan het "butterfly-effect". Schijnbaar kleine dingen zijn helemaal niet zo klein, want die kleine dingen, hebben op langere termijn een heel groot effect.
Volgens mij werd dat in The Mothman Prophecies mooi verteld, uitgebeeld, etc. Dit heeft ook iets te maken met hoever het beeld gaat dat wij, individuen ansich, hebben. Bijv. die man in de film zei iets tegen die ander: 'zie je die vogel daar', 'ja', antwoordde hij. 'Jij ziet hem boven het weiland vliegen, maar die vogel ziet alles en veel meer.' Naja, zoiets was het, vond het iig erg mooi.
En als één kikker in een vijver plonst is het niet bijzonder, als er honderden tegelijk uit de lucht geregend komen, wel. Toeval of bijzonderheid? Wat is klein en wat is groot? Wat vinden wij klein en wat vinden wij groot? Kijken wij teveel in de lucht af en toe waardoor wij de net zo bijzondere mieren vergeten. Kijken wij naar de grond teveel zodat wij de vogels niet meer zien? Who knows?
ik ga maar verder leren
quote:Zware studie he, complexe gevoelskunde?Op zondag 31 oktober 2004 22:44 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
ik ga maar verder leren
Ik ga ook verder met het uitpluizen van een behoorlijk [/b]complexe[/b] tekst, sociologie is niet echt mijn ding..
[ Bericht 3% gewijzigd door nozem op 01-11-2004 21:21:49 ]
quote:RuilenOp zondag 31 oktober 2004 22:46 schreef nozem het volgende:
Zware studie he, complexe gevoelskunde.
Ik ga ook verder met het uitpluizen van een behoorlijk [/b]complexe[/b] tekst, sociologie is niet echt mijn ding..
focking presentatie geven, waarvan ik de text nog grotendeels moet schrijven + uit het hoofd leren en over 10 uurtjes moet ik het kennen..koffieeee maar dan
Moest even op mijn hoofd krabben btw
.Maar succes alvast!
Ontopic: complexe mensen maken het zich soms zelf ook moeilijk
Maar ik ben nou eenmaal op mijn best (ahhhum), als ik zoveel andere dingen moet doen , hopeloos zucht.
[ Bericht 0% gewijzigd door sweetgirly op 02-11-2004 00:15:04 ]
quote:Verdorie, ben je me nu alweer vergeten.Op zondag 31 oktober 2004 22:56 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Ruilen
focking presentatie geven, waarvan ik de text nog grotendeels moet schrijven + uit het hoofd leren en over 10 uurtjes moet ik het kennen..koffieeee maar dan
Moest even op mijn hoofd krabben btw
Maar succes alvast!
Ontopic: complexe mensen maken het zich soms zelf ook moeilijk
Maar ik ben nou eenmaal op mijn best (ahhhum), als ik zoveel andere dingen moet doen , hopeloos zucht.
Wanneer is een mens complex trouwens? Ik ken een aantal mensen die zichzelf ook als zijnde behoorlijk complex beschouwen, maar als je ze dan eenmaal wat beter kent blijken ze ineens een doodgewone boerenlul/burgertrien.
Het is een status die men zich graag aanmeet om wat interessanter over te komen op studiegenoten, kroegvolk en niet te vergeten, de andere sekse. Een vrouw die tegen me zegt: "Weet je, ik ben gewoon behoorlijk complex" roept bij mij eerder een mengeling van meelij en vertedering op dan interesse.
Dit gezegd impliceert dat niet dat ik vind dat complexe mensen niet bestaan, die bestaan zeer zeker, maar lopen er niet mee te koop. Overigens zijn echt complexe mensen zeer moeilijk in de omgang, ze zeggen a wanneer ze b bedoelen, ze veranderen constant van mening, ze zijn zo wispelturig als de pest, kennen extreme stemmingswisselingen en de lijst is langer en langer.
Ik prefereer wat stabielere personen om me heen, en dat wil niet zeggen dat er dan geen diepgang kan zijn.
[ Bericht 5% gewijzigd door nozem op 31-10-2004 23:13:36 ]
En nouhhh, ik wou alleen maar ontopic gaan en ik hap ook al teveel
.Helemaal snappen zal ik jullie nooit (begrijpen is wat anders btw
). Maar dat is ook geen streven van mij . Heb wel wat beters te doen, leren bijv. hup miep . Maar jullie zijn dus complex bij deze, en maar vrouwen de schuld geven, ho eens even..noh noh (komt op voor de vrouwen nu ).En wat betreft hokjes, want dat zijn toch weer hokjes, ik heb juist soms de kernachtigste woorden gehoord van mensen die allang niet meer in de studieboeken zitten. Intelligentie is zo relatief
. En andersom heb je dat soort dingen ook nog, maar boeiuh, wat dat betreft, mij gaat het om de mens, als we dan toch meningen erin gooien . Maar ik snap eigenlijk niet goed wat jullie (Nozem iha) nou eigenlijk willen zeggen.
Of dat moest je gewoon even kwijt, naja moet kunnen dan
. quote:Je hebt wel gelijk dat veel mensen die zichzelf echt heel bewust beschouwen als complex, om zo interessant over te komen, alles om maar vooral niet te worden gezien als een standaard persoon (terwijl toch nog nooit iemand heb horen zeggen "Hallo ik ben een simpele standaard persoon"). IK kan ook wel zeggen dat ik heel diep nadenk over het leven enzo, en dat is ook waar, maar als er champions leaugue is dan zit ik dus echt wel ff met een biertje op de bank, wat er ook gebeurt. (ik ben natuurlijk niet representatief voor de rest van de mensen maar ik denk dat wel meer mensen dat hebben tochOp zondag 31 oktober 2004 23:00 schreef nozem het volgende:
[..]
Verdorie, ben je me nu alweer vergeten.
Wanneer is een mens complex trouwens? Ik ken een aantal mensen die zichzelf ook als zijnde behoorlijk complex beschouwen, maar als je ze dan eenmaal wat beter kent blijken ze ineens een doodgewone boerenlul/burgertrien.
Het is een status die men zich graag aanmeet om wat interessanter over te komen op studiegenoten, kroegvolk en niet te vergeten, de andere sekse. Een vrouw die tegen me zegt: "Weet je, ik ben gewoon behoorlijk complex" roept bij mij eerder een mengeling van meelij en vertedering op dan interesse.
Dit gezegd impliceert dat niet dat ik vind dat complexe mensen niet bestaan, die bestaan zeer zeker, maar lopen er niet mee te koop. Overigens zijn echt complexe mensen zeer moeilijk in de omgang, ze zeggen a wanneer ze b bedoelen, ze veranderen constant van mening, ze zijn zo wispelturig als de pest, kennen extreme stemmingswisselingen en de lijst is langer en langer.
Ik prefereer wat stabielere personen om me heen, en dat wil niet zeggen dat er dan geen diepgang kan zijn.
) quote:Ik geef mijn visie op complexiteit.Op zondag 31 oktober 2004 23:29 schreef sweetgirly het volgende:
Maar ik snap eigenlijk niet goed wat jullie (Nozem iha) nou eigenlijk willen zeggen.
Of dat moest je gewoon even kwijt, naja moet kunnen dan
Iedereen wil eruit springen, iedereen wil bijzonder zijn, iedereen wil graag onthouden worden door andere mensen. De complexiteit van de psyche duidt voor veel andere mensen op een hoge intelligentie en een mysterieuze persoonlijkheid en zal dus interesse genereren. Bepaalde sujetten weten dit dondersgoed en zullen in elk gezelschap om het hardst roepen wat voor complexe persoonlijkheden ze wel niet zijn. Dit zijn vaak dezelfde mensen die koketteren met hun kennis van literatuur, kunst en wetenschap. Gelegenheidsintellectuelen, want eenmaal thuisgekomen pakken ze er een nieuwe revu of een boek van Baantjer bij en zetten ze op de achtergrond een soap aan. (Niks mis mee, maar doe je dan ook niet voor als een literair purist)
De echte complexe persoonlijkheden houden zich stil en vervloeken op gezette tijden juist hun complexe gedachtengang. Uiteraard is het niet zo zwart-wit, maar jij zult vast wel wat mensen kennen die aan mijn bovenstaande beschrijving voldoen.
[ Bericht 23% gewijzigd door nozem op 31-10-2004 23:50:02 ]
quote:Op zondag 31 oktober 2004 23:41 schreef nozem het volgende:
Dit zijn vaak dezelfde mensen die koketteren met hun kennis van literatuur, kunst en wetenschap. Gelegenheidsintellectuelen, want eenmaal thuisgekomen pakken ze er een nieuwe revu of een boek van Baantjer bij en zetten ze op de achtergrond een soap aan.
hehe geweldige beschrijvingquote:*proestOp zondag 31 oktober 2004 23:41 schreef nozem het volgende:
Ik geef mijn visie op complexiteit.
...
Even ingekort
.[ Bericht 37% gewijzigd door sweetgirly op 01-11-2004 01:18:47 ]
quote:Misschien zijn er ook wel gelegenheids-complexen. Iemand die veel nadenkt en soms daar geen zin meer in heeft en even 'dom' wil genieten van een Baantjer-aflevering.Op zondag 31 oktober 2004 23:41 schreef nozem het volgende:
[..]
Ik geef mijn visie op complexiteit.
De echte complexe persoonlijkheden houden zich stil en vervloeken op gezette tijden juist hun complexe gedachtengang. Uiteraard is het niet zo zwart-wit, maar jij zult vast wel wat mensen kennen die aan mijn bovenstaande beschrijving voldoen.
quote:En dat bepaal jij ff. Ik ben dus ook zo'n HSP(grafterm to be honestOp dinsdag 26 oktober 2004 16:56 schreef danni het volgende:
eigenlijk is ie zoals zijn vader, maar dat weet ie nog niet, zo'n liverdje is hij niet.
al denkt ie van wel. en zn vader is kwa persoon het tegenovergestelde, rokkenjager.
), toch denken/dachten veel mensen(bij de eerste indruk) dat ik een arrogante klootzak/player of iets in die richting ben... Het tegenovergestelde is waar.... lees mijn reacties maar ergens in dit topic. Ik ben een lieverdje, maar zie er niet echt zo uit... gotta deal with it and you know what? it's no big deal
Die jongen die je net beschreef is overigens wel een beetje extreem geval(voor zijn leeftijd) vind ik. Zo was ik ooit ook wel, maar over die(grote mate van) verlegenheid heb ik mezelf wel heen gezet(en ik ben ''pas'' 18).. Niet dat ik nu niet meer verlegen ben maar ok(toch nog wel vooral t.o.v meisjes, zonde eigenlijk
)quote:Op zondag 31 oktober 2004 23:41 schreef nozem het volgende:
[..]
Ik geef mijn visie op complexiteit.
Iedereen wil eruit springen, iedereen wil bijzonder zijn, iedereen wil graag onthouden worden door andere mensen. De complexiteit van de psyche duidt voor veel andere mensen op een hoge intelligentie en een mysterieuze persoonlijkheid en zal dus interesse genereren. Bepaalde sujetten weten dit dondersgoed en zullen in elk gezelschap om het hardst roepen wat voor complexe persoonlijkheden ze wel niet zijn. Dit zijn vaak dezelfde mensen die koketteren met hun kennis van literatuur, kunst en wetenschap. Gelegenheidsintellectuelen, want eenmaal thuisgekomen pakken ze er een nieuwe revu of een boek van Baantjer bij en zetten ze op de achtergrond een soap aan. (Niks mis mee, maar doe je dan ook niet voor als een literair purist)
De echte complexe persoonlijkheden houden zich stil en vervloeken op gezette tijden juist hun complexe gedachtengang. Uiteraard is het niet zo zwart-wit, maar jij zult vast wel wat mensen kennen die aan mijn bovenstaande beschrijving voldoen.
quote:Die jongen waar je het over hebt is 24 en heeft pas 1 serieuze relatie achter de rug las ik. Dat is toch niet zo vreemd en laat zien dat hij wel degelijk in staat is tot het aangaan van relaties? Het feit dat hij heel de dag zit te blowen zorgt er voor dat hij zijn eigen glazen ingooit op den duur en er waarschijnlijk op termijn weinig relaties bij zullen komen, maar ik vind het gehad hebben van 1 serieuze relatie op je 24e niet echt absurd. Dat geldt namelijk voor zoveel mensen.Op maandag 1 november 2004 22:58 schreef hallodagg het volgende:
[..]
En dat bepaal jij ff. Ik ben dus ook zo'n HSP(grafterm to be honest
Het tegenovergestelde is waar.... lees mijn reacties maar ergens in dit topic. Ik ben een lieverdje, maar zie er niet echt zo uit... gotta deal with it and you know what? it's no big deal
Die jongen die je net beschreef is overigens wel een beetje extreem geval(voor zijn leeftijd) vind ik. Zo was ik ooit ook wel, maar over die(grote mate van) verlegenheid heb ik mezelf wel heen gezet(en ik ben ''pas'' 18).. Niet dat ik nu niet meer verlegen ben maar ok(toch nog wel vooral t.o.v meisjes, zonde eigenlijk
Maakt dat iemand complex en hooggevoelig?
quote:Hij is evil hé?Op maandag 1 november 2004 23:08 schreef hallodagg het volgende:
Moet zeggen dat ik vannacht nog heb lopen tobben (zo gevoelig ben ik nou
), want eigenlijk verwarde hij me met zijn reactie en eigenlijk ben ik het er dus niet zo mee eens. Ik had een arsenaal aan goeie argumenten enzo. Maar ik lag net wat te lekker in mijn bed om nog te gaan fokken. Maar om het maar kort te houden, ergens ben ik het er mee eens en ergens niet. Maargoed, hoe meer ik zeg of zou zeggen, hoe idioter ik het voor mezelf maak. Laat ik het kort zeggen, wou het ergens opnemen, want ik voel me zelf toch ook een beetje een katekeeper van dit topic geworden en de mensen die erin vertoeven en anderzijds hoe meer ik zou zeggen, hoe complexer ik mezelf zou maken.En ik wil me zelf allerminst gaan bestempelen als complex, het ging nl ook over gevoelige mensen. Dus soms kan je beter je mond houden dan
, vind ik van mezelf. Maargoed, of ben ik nou te gevoelig of complex bezig. daarom stop ik maar, maar wou dat toch even gezegd hebben!Power to the sensitive and complex people toch maar even dan
. Of ben ik gewoon een eigenwijs, dat kan ook.
En Nozem, te drooggrappig gewoon, ik voel alleen weer de behoefte om het te verzachten ofzo als gevoelige en complexe vrouw zijnde, laten we het daar maar op houden
. quote:Een keer lekker er tegenin mag ook best hoor, ik kan er tegen.Op maandag 1 november 2004 23:29 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
En Nozem, te drooggrappig gewoon, ik voel alleen weer de behoefte om het te verzachten ofzo als gevoelige en complexe vrouw zijnde, laten we het daar maar op houden
Maar ik vind je eigenlijk wel iets complex' hebben, je posts tonen op gezette tijden een enigzins warrige doch intelligente gedachtegang namelijk.
quote:Op maandag 1 november 2004 23:28 schreef nozem het volgende:
Die jongen waar je het over hebt is 24 en heeft pas 1 serieuze relatie achter de rug las ik. Dat is toch niet zo vreemd en laat zien dat hij wel degelijk in staat is tot het aangaan van relaties? Het feit dat hij heel de dag zit te blowen zorgt er voor dat hij zijn eigen glazen ingooit op den duur en er waarschijnlijk op termijn weinig relaties bij zullen komen, maar ik vind het gehad hebben van 1 serieuze relatie op je 24e niet echt absurd. Dat geldt namelijk voor zoveel mensen.
Maakt dat iemand complex en hooggevoelig?
meen je niet.ik ga pitten..weltrust!
quote:Slaap lekker, ik ben door de zure appel heen wat betreft sociologie. Nu de rest van de fruitmand nog.Op maandag 1 november 2004 23:36 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
ik ga pitten..weltrust!
quote:Lekkere timing hoor btw bedoel ik dus.Op maandag 1 november 2004 23:35 schreef nozem het volgende:
Een keer lekker er tegenin mag ook best hoor, ik kan er tegen.
Maar ik vind je eigenlijk wel iets complex' hebben, je posts tonen op gezette tijden een enigzins warrige doch intelligente gedachtegang namelijk.
En uhh thanx geloof ik, vind zelf ook wel dat ik idd soms wat last heb van dat warrige. Best vermoeiend hoor soms
.maargoed, soms moet je jezelf dan even tot de orde roepen, soms lukt het, soms niet. En soms zijn er goeie middelen tegen
, maar ook die helpen soms. En nu stop ik..ik ga er bijkans van grommen zo .. En thanx en gelukkig en hetzelfde! quote:Ga maar lekker slapen, want ik ga het niet nog eens over bejaarden en rollators hebben. En ik wilde het woord suiker vandaag ook vermijden.Op maandag 1 november 2004 23:42 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Lekkere timing hoor btw bedoel ik dus.
En uhh thanx geloof ik, vind zelf ook wel dat ik idd soms wat last heb van dat warrige. Best vermoeiend hoor soms
maargoed, soms moet je jezelf dan even tot de orde roepen, soms lukt het, soms niet. En soms zijn er goeie middelen tegen
Morgen weer een dag vol hersenspinsels en complexiteiten.
Er is ook meer respect en begrip.
Ik vind dat iedereen wel iets zinvols te zeggen heeft en ik geloof niet dat de wereld zo in elkaar zit dat er 1 gelijk heeft en de rest niet! Iedereen benadert de werkelijkheid op zijn of haar eigen manier en iedereen heeft ook weer een hele andere set van uitdagingen waarvoor hij of zij zich in het leven gesteld ziet. Complex zijn alle mensen als hoogst ontwikkelde soort, maar de een heeft andere vermogens dan de andere en bij de een kabbelt het emotionele leven meer terwijl het bij de ander als een door de toorn van Poseidon verwerkelijkte storm raast met metershoge golven.
Arrogant is het zodra je het gebruikt om jezelf te nadele van anderen te onderscheiden, maar dat wordt niet alleen met de term 'complex' gedaan, maar ook door bijvoorbeeld weer mensen in dit topic juist als aanstellerige arrogantjes te omschrijven haha...
Mensen die anderen respecteren en in hun waarde laten, maar tegelijk zichzelf waarderen, dat zijn degenen die het sterkste zelfbeeld hebben. Zodra je persé anderen moet gaan aanvechten dan is het erg waarschijnlijk dat je zelf vanuit een slecht zelfbeeld die behoefte hebt ontwikkeld. Als je je echt goed voelt, zie je het nut van afzeiken niet eens in!
quote:Ja dat is helemaal waar, je merkt het wel hoor, als ik me goed voel ben ik ook veel meer bereid om hier echt een advies te posten, en dan hoop je ook echt dat het werkt. Als je jezelf kut voelt dan staat iemand anders uit zijn psychische problemen praten niet echt hoog op de agenda bij mijOp dinsdag 2 november 2004 11:15 schreef keronia het volgende:
Als je je echt goed voelt, zie je het nut van afzeiken niet eens in!
quote:"We can only find peace in the outer world until we find peace in ourselves."Op dinsdag 2 november 2004 11:15 schreef keronia het volgende:
Als je je echt goed voelt, zie je het nut van afzeiken niet eens in!
quote:Sweety, weet je dat je het soms zelf ook complexer maakt dan het is? Want zowel jij als Nozem herkennen dat warrige in je teksten. Ik kan me voorstellen dat als jij vaak op zo'n manier over alles nadenkt en twijfelt, dat je dan ook niet meer weet wat je moet vinden en voelen. Ik herken dat heel erg bij mezelf, omdat uit mijn teksten (met ontzettende bijzinnen en vage redenaties en veel relativerende uitspraken) ook vaak die warrigheid spreekt. Je bent een intelligente meid en ik denk dat je net als ik gebaat bent bij een beetje rust in al dat denken zo nu en dan.Op maandag 1 november 2004 23:42 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Lekkere timing hoor btw bedoel ik dus.
En uhh thanx geloof ik, vind zelf ook wel dat ik idd soms wat last heb van dat warrige. Best vermoeiend hoor soms
maargoed, soms moet je jezelf dan even tot de orde roepen, soms lukt het, soms niet. En soms zijn er goeie middelen tegen
Wat ik bijvoorbeeld vaak doe is een bepaalde tijd met mezelf afspreken waarop ik mag gaan filosoferen of piekeren over dingen en lekker creatief bezig kan zijn. Dat heb ik nodig. Maar buiten die tijd richt ik me op gewone alledaagse dingen (wel op mijn manier) en zorg ik ervoor me niet teveel te laten meeslepen op de stroom van indrukken, vage gedachten en gevoelens. Ik focus mijn aandacht op bepaalde concrete doelen en laat me niet van de wijs brengen. Ik probeer consequent te zijn naar mezelf toe en wat betreft mijn keuzes in het leven en er blijkt vanzelf uit wat wel en wat niet bij me past. Kortom: het is goed om jezelf te ontdekken en jezelf en je 'doel' in het leven te leren kennen, maar als je het concreet en simpel houdt, en vooral consequent, dan scheelt dat heel veel stress en lastige buien. Je kunt dan al goed kijken naar je teksten en feedback van anderen.
Ik merk nu ook dat ik erg langdradig ben... niet nodig vaak.
Nog even dit: het is ook goed om jezelf vaak positief te beoordelen, en te belonen, om je zelfbeeld te begunstigen. Mijn valkuil is zelftwijfel en negatief denken (weet de jouwe niet hoor), als ik daar goed op let dan scheelt dat zoooveeeel frustraties en onzekerheid!
Het valt me alleen op in jouw teksten dat je vaak: misschien, geloof ik, soms, ook wel denk ik, of en dat soort relativering van je uitspraken gebruikt (ik wil je niet teveel analyseren hoor, want dat komt zo lullig over, maar misschien helpt het). Je twijfelt dan misschien teveel aan jezelf en laat je van de wijs brengen, iedere keer als je een goed punt begint te maken. Je opmerkingen snijden wel hout vaak, maar maak ze niet te relatief, want dan neem je de kracht ervan weg en dat blijkt ook in je houding naar de 'buitenwereld' toe dan! Dus gewoon: ik vind... het is... , lekker zelfverzekerd! Je hoeft niet aan jezelf te twijfelen (zeg dit mn ook tegen mezelf
)maar goed, kijk maar wat je er van vind,x
quote:EMW is het perfect voorbeeld van iemand die kort en bondig dingen zegt zonder aan kracht in te boeten. Geen wonder dat gezegdes zoveel kracht hebben haha!Op dinsdag 2 november 2004 11:25 schreef EMW het volgende:
[..]
"We can only find peace in the outer world until we find peace in ourselves."
Chinezen zeggen soms: "als één woord niet volstaat, zijn duizend een verspilling"... maar dan in het Chinees #= , / ^ of zoiets lol
quote:ThxOp dinsdag 2 november 2004 11:44 schreef keronia het volgende:
[..]
EMW is het perfect voorbeeld van iemand die kort en bondig dingen zegt zonder aan kracht in te boeten. Geen wonder dat gezegdes zoveel kracht hebben haha!
Chinezen zeggen soms: "als één woord niet volstaat, zijn duizend een verspilling"... maar dan in het Chinees #= , / ^ of zoiets lol
Hier nog wat uitspraken waar je misschien wat aan hebt:
In het centrum van de cycloon
is een stil, rustig punt.
Buiten dit ene punt is oorverdovend lawaai;
heersen krachten,
die alles op hun weg meeslepen.
Het stille punt in het centrum
is onze toevlucht.
Zodra wy dit gevonden hebben,
zyn wy veilig by onszelf.
Hebben wy dit nog niet gevonden,
dan is juist het vinden hiervan
het allerbelangrykste.
Veilig in de wereld leven
kunnen slechts degenen,
die in zichzelf thuis zyn gekomen.
Wie het stille punt in zichzelf
kent en ervaart,
en wie vanuit deze ruime stilte
een dagelyks bestaan kan voeren
in de maatschappy,
zonder besmet te raken
door de hoeveelheid destructieve invloeden,
die zal voortdurend
vanuit de kern kunnen leven -
daardoor steeds blyven groeien
en de menselyke groei om zich heen
bevorderen.
Wie vanuit zyn innerlyke kern leeft,
geneest zichzelf
en helpt de wereld te genezen.
You cannot make someone
love you. All you can do is
be someone who can be loved.
The rest is up to them.
http://www.kieckens.nl/
Vooral de stukjes bij "Overig - Gedachtegoed" kunnen erg inspirerend zijn.
quote:KeroniaOp dinsdag 2 november 2004 11:35 schreef keronia het volgende:
Sweety, weet je dat je het soms zelf ook complexer maakt dan het is? Want zowel jij als Nozem herkennen dat warrige in je teksten.
Leuk een analyse
.Nee, maar even serieus. Ok, tja waar zal ik beginnen. Bij de vraag, lijkt me verstandig. Tja, maar aan de ene kant vraagt die warboel bij mij er soms om, om ontward te worden. Vandaar mijn schrijven soms en het mooie vind ik (jaja, ik kan het echt wel hoor, ik ben zelfs gister adrem genoemd
), als ik dan zelf tot conclusies kom of bepaalde dingen etc etc. Hoeft voor een ander echter nog niet zo te zijn (want soms ben ik idd wel zo bescheiden en besef dat gewoon), voor mezelf is het alsof je dan als een gek hebt lopen spitten tot in de dieptes van je gedachtes en het is gewoon een lekker gevoel als je dan tot de kern bent gekomen, het woekerende onkruid hebt verwijderd en tot de mooie zaadjes komt en vooral als ze dan ontluiken gaan. Zo mooi voelt dat dan aan. Zoiets. Ik weet trouwens niet of dat zo makkelijk eruit te halen valt. Heb dat weleens meer gehad, een nacht lang alleen maar denken, dan moest ik het gewoon opschrijven (ik hield soms mezelf niet eens meer bij. Maar probeerde het wel, alsof je iets voelt borrelen, een geheim in jezelf en net zolang doorgaat totdat je het hebt gevonden). Soms voelde het aan als een soort trance van de gedachtes die dan maar tevoorschijn kwamen, soort eureka gevoel gewoon, vooral als ik mezelf, mijn gedachtes, ontcijferd had. Geweldig vond ik dat soms en dan kon ik en ging slapen
. Meestal bleef ik nog wat nadenken of genieten ervan, maar ok. Zo kon ik ook weleens, en nog steeds sta ik soms verbluft te kijken naar al de mooiheid, uren mijmerend naar de wolken/maan etc kijken. Dus waarschijnlijk is het ook gewoon een soort drama wat er bij mij in zit.
quote:Nou, ik heb zelf dus juist het gevoel, dat ik (daardoor) juist steeds meer weet wat ik wel en niet wil, waar ik wel en niet mee eens ben, wat ik vind, etc etc. Soms juist iets teveel zelfs vind ik zelfIk kan me voorstellen dat als jij vaak op zo'n manier over alles nadenkt en twijfelt, dat je dan ook niet meer weet wat je moet vinden en voelen. Ik herken dat heel erg bij mezelf, omdat uit mijn teksten (met ontzettende bijzinnen en vage redenaties en veel relativerende uitspraken) ook vaak die warrigheid spreekt. Je bent een intelligente meid.
. Ik ben heel vaak (al dan niet onbewust, wat bewust wil worden en/of ik bewust maak, omdat dat meer strookt met mijn gevoel) opzoek naar die balans daarin. Ik wil dan ook het juiste zeggen, zoals het voelt in mijn hart. Dat klinkt misschien raar, maar zo voelt het ergens aan. Ik kan het dan negeren, maar daar voel ik me dan minder over en dan ga ik weer denken, verder mijmeren. Dus eigenlijk probeer ik, hoe warrig soms ook, bij mezelf te blijven. En daardoor het weer voor mezelf en voor anderen (ook de behoefte naar soms) duidelijk(er) te maken. En ook al begrijpt niemand er een sikkepit van, voor mezelf voelt het oprecht aan, ook omdat ik verder wil enzo in iets, in dingen, blablabla. Soms wat minder, want alsof ik mezelf verantwoorlijk ofzo voor alles voel, misschien vooral voor mezelf, maar (of is het want?) ik kan het niet laten soms.
quote:Klopt.en ik denk dat je net als ik gebaat bent bij een beetje rust in al dat denken zo nu en dan.
Dat is ook de balans die ik zoek of gewoon probeer aan te houden.
Aan de andere kant..lees hieronder.
quote:Dat kan ik dus eigenlijk helemaal niet.Wat ik bijvoorbeeld vaak doe is een bepaalde tijd met mezelf afspreken waarop ik mag gaan filosoferen of piekeren over dingen en lekker creatief bezig kan zijn. Dat heb ik nodig.
Ik kan dat dus niet zelf aanroepen wanneer ik zin heb en/of stop zetten wanneer ik er geen zin in, tijd en behoefte aan heb. Bij mij komt het, dat gevoel, soms op de raarste momenten boven, soms vooral als ik het druk heb, tis net of ik het dan wel wil zien ofzo. En soms lijkt het alsof ik in een lange winterslaap zit, maar er ondertussen gewoon kennelijk van alles borrelt en dan erupteer ik opeens in gedachtes en al. Ik kan dus wel oh, zo normaal mijn dagelijkse gangetje gaan, maar soms niet. Het kan ook zijn dat ik gewoon gevoelig ben voor de maan
, omdat het mezelf de laatste tijd opvalt dat ik soms daar wat synchroon mee loop. Stilte/rust, opladen -> woordenstroom/warrigheid -> integratie -> warrigheid wat ontwart -> stilte/rust en het cirkeltje is weer rond.
quote:Heel goed!Maar buiten die tijd richt ik me op gewone alledaagse dingen (wel op mijn manier) en zorg ik ervoor me niet teveel te laten meeslepen op de stroom van indrukken, vage gedachten en gevoelens. Ik focus mijn aandacht op bepaalde concrete doelen en laat me niet van de wijs brengen. Ik probeer consequent te zijn naar mezelf toe en wat betreft mijn keuzes in het leven en er blijkt vanzelf uit wat wel en wat niet bij me past. Kortom: het is goed om jezelf te ontdekken en jezelf en je 'doel' in het leven te leren kennen, maar als je het concreet en simpel houdt, en vooral consequent, dan scheelt dat heel veel stress en lastige buien. Je kunt dan al goed kijken naar je teksten en feedback van anderen.
Ik merk nu ook dat ik erg langdradig ben... niet nodig vaak.
Ach, die stress en lastige buien valt wel mee.
Kreeg gister te horen: 'wat zie je er vrolijk uit' en dus 'dat was adrem'
.Maar serieus, ik probeer dat ook wel en probeer het in de gaten te houden. Voor mezelf, ik ga mezelf niet verloochenen ofzo. Ik wil juist mezelf zijn op de beste manier dat ik kan en voor anderen, zonder mezelf kwijt te raken. Sterker misschien, nee, ik wil juist mezelf helemaal gevonden hebben en blijven vinden. Die veranderingen enzo vind ik soms wel cool juist, beetje experimenteren soms met en in jezelf. Wat kan ik en wat kan ik niet en waarom dan niet, etc.
Gewoon, bij mezelf blijven staan dus, hoe eigenwijs dit ook mag klinken en anders kom ik er gewoon op terug als ik iets niet vind stroken met mijn gevoel of ik laat het er gewoon bij zitten, het ligt er aan. Wat dat betreft kan juist het luisteren naar je gevoel zo simpel zijn en zoveel stress schelen.
Maar kijk, dat denk ik, want het is en blijft mijn mening. En ik vind wel dat iedereen dat voor zichzelf mag en moet uitmaken hoe hij/zij daarover denkt. Ik ben geen waarheidsprofeticus ofzo. En het mooie aan gedachtes vind ik weer al die mijmeringen, bepaalde zienswijzen, meningen, etc van mensen. Wat dat betreft kan ik er ontzettend op kicken als iemand iets moois, treffends (voor mij), etc zegt.
Ik hou wel van mensen die lekker anders zijn wat dat betreft soms en mij aan het denken zetten wat dat betreft of verder laten denken enzo. Maar ach, ik ben zo divers daarin, soms is het eind zoek. En de meeste hebben dit, het maakt ook niet uit vind ik. Niemand is dus volgens mij zo makkelijk in hokjes in te delen, het proberen (dat) verder uit te vogelen, vind ik dan wel weer mooi. Zo wat veel 'vind-ikjes' zeg
. quote:Nog even dit: het is ook goed om jezelf vaak positief te beoordelen, en te belonen, om je zelfbeeld te begunstigen. Mijn valkuil is zelftwijfel en negatief denken (weet de jouwe niet hoor), als ik daar goed op let dan scheelt dat zoooveeeel frustraties en onzekerheid!
Het valt me alleen op in jouw teksten dat je vaak: misschien, geloof ik, soms, ook wel denk ik, of en dat soort relativering van je uitspraken gebruikt (ik wil je niet teveel analyseren hoor, want dat komt zo lullig over, maar misschien helpt het). Je twijfelt dan misschien teveel aan jezelf en laat je van de wijs brengen, iedere keer als je een goed punt begint te maken. Je opmerkingen snijden wel hout vaak, maar maak ze niet te relatief, want dan neem je de kracht ervan weg en dat blijkt ook in je houding naar de 'buitenwereld' toe dan! Dus gewoon: ik vind... het is... , lekker zelfverzekerd! Je hoeft niet aan jezelf te twijfelen (zeg dit mn ook tegen mezelf
maar goed, kijk maar wat je er van vind,x
Hehe, ik laat mezelf niet zo snel van de wijs brengen hoor
.Mag misschien soms zo lijken, maar nee, als ik echt iets vind, voel, heb gedacht, dan blijf ik daar wel bij. Aan de andere kant als iemand echt iets zegt waar ik mezelf ook in kan vinden of gewoon vind dat diegene gelijk heeft en/of een ander standpunt beticht, dan zal ik daar in meegaan ook en/of het toegeven ook en/of er ook over verder (na)denken. Ik ben niet zo moeilijk. Maar vaak heb ik toch altijd gelijk, dus dat komt zelden voor
. Grappie.Maar je hebt gelijk, het kan altijd beter, maar zo ben ik gewoon soms.
Van de wijs brengen vind ik ook niet zo erg, het kan soms weer andere kanten van mezelf naar boven halen, belichten. Sommige situaties hebben wat dat betreft goeie standpunten van mezelf naar voren gehaald, wat ik absoluut wel en niet wil, en/of behandeld wil worden. Van een soms naïef naar een zelfverzekerd iemand gegaan. Want zo heeft die naïviteit en/of gevoeligheid, het volle vertrouwen (vaak) aan mensen geven, de voordeel van de twijfel geven etc. mij juist een inzicht gegeven over mezelf.
Mijn eigen test-mode geweest die naïviteit, openstaan, enzo, laat maar zeggen. Wat dat betreft laat ik zeker niet met mij sollen. Nee, hoe naïef en al sommige ook denken dat ik mag zijn, zodra er niet oprecht mee om gegaan wordt, kunnen zij mijn andere kant zien, want ook dat voel ik dan. Dan hebben sommigen toch echt de verkeerde aan mij, en dat weten diegenen ook. Is het ook al gauw: mazzel!
Dat verontschuldigen/kwijt schelden van zichzelf is volgens mij ook iets vrouwelijks eigenlijk. Dat zit er ingebakken, dat wil je niet weten joh. Maargoed, aangezien ik dat al bemerkt heb ofzo, laat ik dat stukje weer soms vallen, heb het al opgemerkt dan van mezelf: 'nee, niet verontschuldigen' en boeiuh. Aan de andere kant, voelt het gewoon wel zo, (ik bedoel, ik kan vrij hard zijn, to the point misschien als ik eenmaal een keuze heb gemaakt, soms lijkt (eigenlijk niet zo vaak, maar het kan wel), en soms een zacht ei, dan ben ik week), dan doe ik er niet moeilijk over. Het moet goed voelen allemaal en dan vind ik het allemaal prima.
Zelfs felle discussies kunnen mij moeilijk van slag brengen, etc etc. Voor de rest ben ik nou eenmaal ergens een zacht ei soms, want waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Moeilijk word ik pas als mensen dus onrechtvaardig met mijn gevoel omgaan. Ja, want hallo, dat is niet de bedoeling natuurlijk. Ik ben dan wel gevoelig, maar gek ben ik niet. Maar ik denk, ja daar ga ik weer, dat dat ook menseigen is en/of kan zijn (of niet?). En het is ook weer zo verschillend per mens.
Naja, conclusie voor vandaag: ik heb mezelf ook wel weer even genoeg geanalyseerd.
Thanx iig, Keronia
En hehe, jullie moeten vooral met dat soort dingen komen, want dan krijg je ook wel lappen tekst, ik kan kort iets schrijven, maar dat lange gaat er niet zomaar uit hoor. Kan het wel perfectioneren, dat probeer ik dan ook soms. En of ik het wil veranderen, nope, dan kan ik net zo goed iemand anders zijn, en begint zowat alles op elkaar te lijken. Ik hou ook wel van veranderingen juist, nieuwe zienswijzen en soms kan ik dat (nog) niet, ligt aan de situatie zowel hier als in real life, met één onelinertje. Daarbij soms met het nadenken erover, heb ik het gevoel dat ik verder kan komen in iets, ben ook nog vrij nieuwsgierig dus, nou, nu hou ik op.
Daarom, aan sweetgirly kan je beter soms niet iets vragen over haarzelf, want die wil weer alle kanten belichten, goed uitleggen. Naja, of ik kom met hele kort antwoorden, het ligt echt aan de situatie, gevoel enzo.
Ok, enough nu idd, want ik kan wel doorblijven gaan zo. Tjonge, tjonge, ik analyseer soms ook teveel door tot in de puntjes. Maar anders klopt het niet
. Maar één voordeel, hoe meer ik heb geschreven en hoe langer de teksten eerst waren, ze worden nu steeds korter. Mark my words!
. Want ik heb al zoveel geanalyseerd, dat er steeds minder overblijft . [ Bericht 0% gewijzigd door sweetgirly op 02-11-2004 13:50:13 ]
quote:Eric Cantona! Dat is pas een complex en gevoelig mens. En een beetje gestoord natuurlijkOp dinsdag 2 november 2004 13:29 schreef Eric_Cantona het volgende:
Tering, wat kun jij typen zeg!
.volgens mij is dit topic meer voor mensen die zichzelf niet helemaal kennen.
quote:Goed héOp dinsdag 2 november 2004 13:29 schreef Eric_Cantona het volgende:
Tering, wat kun jij typen zeg!
Het is dat ik blind kan typen, anders had ik helemaal een tijdsprobleem gehad
. quote:Of zichzelf juist wel kennen of juist wel zichzelf willen (leren) kennen of zichzelf leren te kennen, etcOp dinsdag 2 november 2004 13:53 schreef mymoodfentje het volgende:
volgens mij is dit topic meer voor mensen die zichzelf niet helemaal kennen.
eigenwijsmode aan
quote:gefeliciteerd, je bent zoals miljoenen anderen.Op donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:
Ik zal een korte omschrijving geven van mezelf (voor een deel gebaseerd
op 'enneagramtypen':
Ik ben een gevoelige jongen, iemand die het leven met grote pieken en dalen
beleeft en het vaak als een worsteling ervaart. Ik probeer mezelf staande
te houden door met mn weelderige fantasie werelden te scheppen of door
met muziek en andere kunstzinnige bezigheden mijzelf te onderscheiden van
anderen, om iemand te zijn en gewaardeerd te worden. Ook kan ik ontzettend
veel nadenken over de zin van leven en dood en zoek ik naar een omvattende
waarheid waarmee ik mezelf rechtvaardig en alle chaos een plekje kan geven.
Ik heb moeite met gewoon 'gezellig' doen, met contacten leggen (zeker met
meisjes) en met het 'gewone' leven. Ik voel me daarom vaak een outsider,
iemand die er niet bij hoort, wel anders wil zijn, maar ook weer er juist wel
bij wil horen. Het is het nooit helemaal in het leven voor mij, geluk ligt in het
verleden of in de toekomst. Ik ben dan ook vaak jaloers op mensen die wel
liefde, seks, een gewone baan hebben en simpel gelukkig zijn, gewoon zichzelf
en zonder bullshit.
Tegenwoordig zet ik me af tegen veel van mn bijzonderheden, ik laat muziek,
de neiging om verhalen en gedichten te schrijven, om te filosoferen over het
leven liefst achter me omdat ik er genoeg van heb om er toch nooit gelukkig mee
te worden.
Als het slecht gaat met me, kan ik heel pessimistisch, geisoleerd en onzeker zijn.
Als het goed gaat kan ik juist erg idealistisch zijn, begrijpend, geinspireerd,
creatief, zacht, zorgzaam, romantisch, betrouwbaar, intelligent, sportief, enz...
Helaas zijn de pieken niet zo talrijk als ik zou willen...
Zijn er soms meer mensen die zich in deze beschrijving herkennen en er mee
om weten te gaan? Of die objectief ernaar kunnen kijken (ik ben psycholoog,
maar kan niet afstand nemen van mn gevoel e.d.)?
je schrijft trouwens een echte dooddoener.:
ik laat muziek,
de neiging om verhalen en gedichten te schrijven, om te filosoferen over het
leven liefst achter me omdat ik er genoeg van heb om er toch nooit gelukkig mee
te worden.
volgens wie? word jij er gelukkig van? denk het wel anders doe je het niet, en waarschijnlijk doe je het op een regular basis. Het enige probleem wat jij heb is dat je niet erg bewust ben van de wereld om je heen. Denk je soms dat iedereen weet wat je denkt? kan je je niet goed uitdrukken?
doe gewoon waar jij zin in heb en niet leven volgens een zogenaamde "maatstaf" van wat bijzonder is ja of nee volgens de rest van de wereld.
Deze "maatstaf" heb je trouwens ook maar zelf verzonnen, denk er maar over na.
begint het al te dagen?? niet zo dramatisch doen, niet anders willen zijn, maar gewoon jezelf zijn.
quote:Je zegt nu trouwens wel een mooie.Op dinsdag 2 november 2004 13:59 schreef mymoodfentje het volgende:
begint het al te dagen?? niet zo dramatisch doen, niet anders willen zijn, maar gewoon jezelf zijn.
Ga ik even op inhaken dus. Jezelf zijn? Leg uit?
Als iemand dramatisch, gevoelig, ongevoelig, complex, moeilijk, simpel, etc van zichzelf is, waarom veranderen? Voor jezelf of voor andere mensen (voor de maatschappij). Je moet doen waar je jezelf gelukkig bij en van voelt. Wie zegt dat dat anders zijn, dramatisch zijn, een negatief iets is?
Als iedereen hetzelfde zou zijn, zou de wereld er dan niet anders uitzien?
Als iedereen hetzelfde zou zijn, wie weet dan nog wel wie hij of zij is?
Conclusie: jezelf zijn is idd iets waar je trots op moet zijn, en niet ontevreden!
En of je daardoor nou anders bent of niet, boeiuh! Dat doe jezelf niet, dat doen nog altijd andere mensen voor jou!
Ciao!
quote:wat is je punt nu dan? dat ik alsnog gelijk heb? want je zegt precies hetzelfde.Op dinsdag 2 november 2004 14:05 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Conclusie: jezelf zijn is idd iets waar je trots op moet zijn, en niet ontevreden!
En of je daardoor nou anders bent of niet, boeiuh! Dat doe jezelf niet, dat doen nog altijd andere mensen voor jou!
Ciao!
quote:Ja, maar dan anders.Op dinsdag 2 november 2004 14:08 schreef mymoodfentje het volgende:
wat is je punt nu dan? dat ik alsnog gelijk heb? want je zegt precies hetzelfde.
quote:ja en op die manier is dus bijvoorbeeld de hele bijbel opnieuw geschreven!Op dinsdag 2 november 2004 14:11 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Ja, maar dan anders.
quote:pffff... het verschil is dat sommige mensen gelijk willen hebben en niet krijgen, en sommige mensen het niet hoeven en stiekem wel krijgen. Praten vanuit je ziel scheelt soms ook zoveel..zucht. Want gelijkhebben, wat is dat dan? Oh ja, die krijg je er dan gratis kadoo bij, wat leuk.Op dinsdag 2 november 2004 14:13 schreef mymoodfentje het volgende:
knap, staat wel copyright op al mijn tekst,...tis maar dat je het weet
Lees mijn post nog maar eens na, er zit een wezenlijk verschil in de jouwe en in de mijne.
Namelijk jij belicht iets negatiefs en ik iets positiefs.
Maargoed, bij deze mag je van mij gelijk krijgen hoor, als je daarop zo staat te springen
.Het er mee eens was ik het dus niet helemaal. Maar zo komen we nog ergens of niet?
Zoniet, wat een verspilde moeite doen mensen dan soms zeg, zowel..eureka!
Ook dat is een verschil trouwens.
quote:je bent het er niet mee eens dat je jezelf moet zijn no matter what? ik dacht toch echt dat je dat schreef.Op dinsdag 2 november 2004 14:19 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Lees mijn post nog maar eens na, er zit een wezenlijk verschil in de jouwe en in de mijne.
Namelijk jij belicht iets negatiefs en ik iets positiefs.
Maargoed, bij deze mag je van mij gelijk krijgen hoor, als je daarop zo staat te springen
Het er mee eens was ik het dus niet helemaal. Maar zo komen we nog ergens of niet?
quote:Ik ben/was het er niet mee eens dat anders zijn, dramatisch zijn niet zou kunnen stroken met jezelf zijn.Op dinsdag 2 november 2004 14:25 schreef mymoodfentje het volgende:
je bent het er niet mee eens dat je jezelf moet zijn no matter what? ik dacht toch echt dat je dat schreef.
En wat dan nou het verschil is tussen beiden. Want als iedereen dan complex is, waarom dan allemaal normaal gaan doen bij wijze van. En wat is normaal? En wie zegt dat anders zijn abnormaal is? Volgens mij is het dus vrij normaal, doen de mensen zelf dus alleen moeilijk erover (naja, heel verhaal kan dat worden).
Is het dan (idd ja) niet beter dat iedereen zichzelf wordt voor zichzelf en niet omdat anderen dat zeggen omdat het zo andeeeers is en dat is dramatisch blablabla. Boeiuh! Of je nou een boerelul of een complex iemand bent. Doet het er toe? Nee. Wel, als het iets negatiefs, anders idd gaat worden of wordt gemaakt. En daar vulde ik jou even in aan. Gewoon omdat ik dat vond.
Sorry dat ik het deed, vergeef je mij
En waarom dat stomme gelijkhebben? Wat een onzin, het gaat toch om de kern hoe mensen dingen zien of niet? En laten we daar nou vooral bij blijven.
quote:ik heb het niet over gelijk hebben, jij begint daarover!Op dinsdag 2 november 2004 14:35 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Sorry dat ik het deed, vergeef je mij
En waarom dat stomme gelijkhebben? Wat een onzin, het gaat toch om de kern hoe mensen dingen zien of niet? En laten we daar nou vooral bij blijven.
ik schrijf nergens dat je niet gelijk heb toch? je schrijf immers hetzelfde als mij, maar dan anders.
quote:Loooooove is in the airOp dinsdag 2 november 2004 14:43 schreef mymoodfentje het volgende:
ik heb het niet over gelijk hebben, jij begint daarover!
ik schrijf nergens dat je niet gelijk heb toch? je schrijf immers hetzelfde als mij, maar dan anders.
. en uhm ik, jij begon met je copyright en dat je alsnog gelijk hebt enzo Want nee, ik zag het alleen anders of vulde je er even in aan.
Ik heb een crime misdaan
..sew me for it! Maargoed, zo zie je maar weer hoe complex we wel niet zijn, idd
Zo en de smileys van tegenwoordig worden soms ook overdadig gebruikt.
Het maakt niet uit WAT je doet, het gaat er om HOE je het doet.
ff checken enzo
quote:Zo Ram als en Ram kan zijn, maar ik vind de gelijkenis niet echt treffend in alle opzichtenOp woensdag 3 november 2004 01:23 schreef hallodagg het volgende:
Even aan alle gevoelige personen hier: wat zijn jullie sterrenbeelden?? (zelf ben ik Tweelingen)
ff checken enzo
quote:Ik ga later nog wel het hele stuk lezen (moet daar de tijd voor nemen, anders zeg ik maar wat), maar laat ik voor het moment volstaan met het volgende:Op dinsdag 2 november 2004 13:15 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Keronia
......
Daarom, aan sweetgirly kan je beter soms niet iets vragen over haarzelf, want die wil weer alle kanten belichten, goed uitleggen. Naja, of ik kom met hele kort antwoorden, het ligt echt aan de situatie, gevoel enzo.
Ok, enough nu idd, want ik kan wel doorblijven gaan zo. Tjonge, tjonge, ik analyseer soms ook teveel door tot in de puntjes. Maar anders klopt het niet
Maar één voordeel, hoe meer ik heb geschreven en hoe langer de teksten eerst waren, ze worden nu steeds korter. Mark my words!
Het is helemaal waar voor mij dat het niet zo simpel werkt: dan ga ik nadenken en dan niet, zo werkt het ook niet met inspiratie voor muziek e.d. En natuurlijk kun je jezelf in heel veel woorden omschrijven en moet dat voor je gevoel ook. Ik herken dit zelf ook.
Maar het KAN wel korter, zonder dat je jezelf tekort doet! Sterker nog, hoe korter de boodschap en hoe minder relativerend, hoe sterker het beeld dat je van jezelf neerzet. Want het gaat (zie EMW) om de kern van jezelf. Het grootste deel van de tekst is een relativering, verontschuldiging, of extra argumentatie voor de rest van de tekst, de kern. Die kern, dat is wat jij vindt en wat jou beschrijft, de rest is meer stilistisch en ondersteunend.
Maar het maakt het onnodig complex en voor anderen onbegrijpelijk (of ze verliezen de aandacht).
De reden dat je niet kan veranderen in je denken en voelen is NIET OMDAT JE NOU EENMAAL ZO BENT, ook niet omdat DAT KOMT DOOR DE MAAN (al beweer ik heus niet dat kosmische invloeden uitgesloten zijn), maar MEER DOOR HET SIMPELE FEIT DAT JE JE BEWUST MOET WORDEN VAN JE VRIJHEID OM TE ZIJN WIE JE WILT ZIJN EN KUNT LEREN OM CONTROLE TE HEBBEN OVER JEZELF. Zodra je je het slachtoffer voelt van de kosmos en je neerlegt bij de 'status quo', dan verandert er nix. Je moet het zelf doen en dus 1. bewust worden van het feit dat veranderen kan en 2. vanuit die vrijheid leren dingen te controleren (denken, voelen) waarvan je dacht dat dat NIET kon (wel dus!).
Ik voel mij zelf overgeleverd aan dramatiek, pessimisme en geslotenheid, maar ik durf een weddenschap met je aan te gaan dat ik toch kan doen wat ik nooit dacht te kunnen.
Daarom spreek ik af dat ik deze week een aantal meisjes probeer te versieren (niet als macho, want zo ben ik niet, maar gewoon contact leggen met meiden die mij leuk lijken te vinden),
of in ieder geval één!
quote:Steenbok (ascendant waterman + maan in maagd)Op woensdag 3 november 2004 01:23 schreef hallodagg het volgende:
Even aan alle gevoelige personen hier: wat zijn jullie sterrenbeelden?? (zelf ben ik Tweelingen)
ff checken enzo
quote:Jaja, dat zeggen ze allemaalOp woensdag 3 november 2004 10:26 schreef keronia het volgende:
Ik ga later nog wel het hele stuk lezen (moet daar de tijd voor nemen, anders zeg ik maar wat), maar laat ik voor het moment volstaan met het volgende:
quote:Ja maar, (ik ga weer eens maren zo), zoals ik dus al ondersteunend boven uitlegde, gaat het ook om mezelf, tuurlijk het beeld dat je van jezelf neerzet, maar als ik het oa niet goed voor mezelf uitleg, dan vind ik het niet oprecht. En meestal gaat dat ondersteunende enzo automatisch. Omdat het dan niet zo helemaal is, aanvoelt en denk ik automatisch verder, behalve in..of met dat dan wel, etc etc. En soms wordt het dan idd wel erg lang. Maja.Maar het KAN wel korter, zonder dat je jezelf tekort doet! Sterker nog, hoe korter de boodschap en hoe minder relativerend, hoe sterker het beeld dat je van jezelf neerzet. Want het gaat (zie EMW) om de kern van jezelf.
quote:Gelijk in.Het grootste deel van de tekst is een relativering, verontschuldiging, of extra argumentatie voor de rest van de tekst, de kern. Die kern, dat is wat jij vindt en wat jou beschrijft, de rest is meer stilistisch en ondersteunend.
Mijn kern moet ik ook ondersteunen, ik leef vanuit mijn kern, maar alles erom heen aanschouw ik ook, want zo blijf ik (JUIST) nog meer bij mijn kern
. Zegt ze zo koppig als een ram soms ook is en kan zijn.quote:Daarom verontschuldig ik mezelf soms weleens, niet altijd.Maar het maakt het onnodig complex en voor anderen onbegrijpelijk (of ze verliezen de aandacht).
Ach, ja, als iemand zich verveelt heeft diegene iig weer wat te lezen dan.
quote:Heee, ik voel mezelf geen slachtoffer van de kosmos, integendeel zelfsDe reden dat je niet kan veranderen in je denken en voelen is NIET OMDAT JE NOU EENMAAL ZO BENT, ook niet omdat DAT KOMT DOOR DE MAAN (al beweer ik heus niet dat kosmische invloeden uitgesloten zijn), maar MEER DOOR HET SIMPELE FEIT DAT JE JE BEWUST MOET WORDEN VAN JE VRIJHEID OM TE ZIJN WIE JE WILT ZIJN EN KUNT LEREN OM CONTROLE TE HEBBEN OVER JEZELF. Zodra je je het slachtoffer voelt van de kosmos en je neerlegt bij de 'status quo', dan verandert er nix. Je moet het zelf doen en dus 1. bewust worden van het feit dat veranderen kan en 2. vanuit die vrijheid leren dingen te controleren (denken, voelen) waarvan je dacht dat dat NIET kon (wel dus!).
.Maar dat 'blame it on the cosmos', tja ik geloof daar toch wel een beetje in en automatisch kom ik daar dan soms op terwijl ik mezelf analyserend beschrijf ofzo, per toeval en plus dit en dat er dan weer dan weer bij. Maar inderdaad, ik weet dat ik soms wat afdwaal, dat is mezelf ook al herhaaldelijk opgevallen, al probeer ik wel altijd weer terug te komen naar de kern.
quote:Hehe..is goed, wat leuk!Ik voel mij zelf overgeleverd aan dramatiek, pessimisme en geslotenheid, maar ik durf een weddenschap met je aan te gaan dat ik toch kan doen wat ik nooit dacht te kunnen.
Daarom spreek ik af dat ik deze week een aantal meisjes probeer te versieren (niet als macho, want zo ben ik niet, maar gewoon contact leggen met meiden die mij leuk lijken te vinden),
of in ieder geval één!
Bij deze hebben wij een weddenschap, laat je weten hoe het verlopen is
.nu moet ik er (weer) vandoor
, best kort berichtje hé, ik kan het ook wel quote:Op woensdag 3 november 2004 11:38 schreef sweetgirly het volgende:
Ja maar, (ik ga weer eens maren zo), zoals ik dus al ondersteunend boven uitlegde, gaat het ook om mezelf, tuurlijk het beeld dat je van jezelf neerzet, maar als ik het oa niet goed voor mezelf uitleg, dan vind ik het niet oprecht. En meestal gaat dat ondersteunende enzo automatisch. Omdat het dan niet zo helemaal is, aanvoelt en denk ik automatisch verder, behalve in..of met dat dan wel, etc etc. En soms wordt het dan idd wel erg lang. Maja.
[..]
Ik heb een beetje zitten klooien met het quooten, dus mijn tekst tussen << >>!
<<Als je alles zou moeten neerzetten wat jou als persoon zoveel mogelijk compleet beschrijft en indekt tegen kritische reacties, dan zou je denk ik aan het hele forum nog niet genoeg hebben. Gelukkig hoeft dat ook niet per sé. Teksten dekken nooit de waarheid volledig, dat is het makkelijke van taal: je kunt iets heel complex en groots in een enkel woordje vatten! Dan kun je gewoon iets aangeven, afhankelijk van het gesprek, wat genoeg is om aan de ander iets duidelijk te maken, zonder dat je alles waar het verder allemaal van afhankelijk is erbij hoeft te halen. En dat is zeker wel oprecht, als de intentie oprecht is van zowel de 'zender' als de 'ontvanger' om de boodschap respectievelijk goed te verwoorden en te vertalen. Kort is vaak krachtig, maar simpel, maar ook duidelijker. Het is een afweging.
Ik word meestal afgerekend op dat vage, tenzij men zin heeft in een heel diepzinnig gesprek.
Wat is de pointe dan eigenlijk? Nou simpel: voor iedere gelegenheid een denk- of leefstijl. Soms diepzinnig, soms gewoon krachtig en kort, maar simpel en niet volledig dekkend.
Dat is wat ik als vrij mens (hoop ik althans, zie je ik doe ook een beetje als jij) kan doen,
er voor kiezen al dan niet toe te geven aan een behoefte of onzekerheid: controle...>>
.
Mijn kern moet ik ook ondersteunen, ik leef vanuit mijn kern, maar alles erom heen aanschouw ik ook, want zo blijf ik (JUIST) nog meer bij mijn kern
[..]
<<Gelijk in, koppig is niet het woord, want je zou wel gek wezen om jouw stijl en overtuigingen zomaar door iedere idioot te laten wegvagen met wat argumentjes (of ie nou wel of niet Keronia heet en lief is haha). Maar goed, het is altijd goed om open te staan voor opmerkingen en dan kun je zelf zien of je er wat van leert of niet. Ik ben zelf ook maar een leerling, dus hebben we wat aan elkaar... toch?>>
Daarom verontschuldig ik mezelf soms weleens, niet altijd.
Ach, ja, als iemand zich verveelt heeft diegene iig weer wat te lezen dan.
[..]
Heee, ik voel mezelf geen slachtoffer van de kosmos, integendeel zelfs
Maar dat 'blame it on the cosmos', tja ik geloof daar toch wel een beetje in en automatisch kom ik daar dan soms op terwijl ik mezelf analyserend beschrijf ofzo, per toeval en plus dit en dat er dan weer dan weer bij. Maar inderdaad, ik weet dat ik soms wat afdwaal, dat is mezelf ook al herhaaldelijk opgevallen, al probeer ik wel altijd weer terug te komen naar de kern.
[..]
<<Niet iedere spirituele beweging gelooft dat dingen vastliggen in de kosmos. Ik lees nu wat over Antroposofie en dat is gegrondvest op de idee van een vrije geest... soms lijkt invloed alleen maar ZOver te reiken Waar men haar toelaat, denk ik. Van acceptatie komt al snel geloof en onverzettelijkheid... ik pas wel op (al voel ik me ook vaak gevangen door het negatieve, maar ik zie met ons 'weddenschapje' wel een kans om dat te doorbreken! Laat het wel binnen een week weten)>>
nu moet ik er (weer) vandoor
)<<Ja, je leert snel! Grapje...
>>