Zijn er nog meer gevoelige, complexe mensen?

Iedereen is complex en gevoelig, maar sommigen zijn iets meer complex en gevoelig dan anderen

quote:

Op zondag 17 oktober 2004 23:29 schreef Grrrrrrrr het volgende:

*Roept *

Owkee dan! Gezwellig!
* noteert alvast

hehe, hoi

quote:

Op zondag 17 oktober 2004 22:49 schreef sweetgirly het volgende:
_{wel weer genoeg gebabbeld voor vandaag. Nog een oppep-tip, maak (of laat) een cd'tje met al jouw lievelings en/of lekkere nr's op (maken)..zalig}

heb ik allang

Muziek is voor mij zo belangrijk in mijn gevoelswereld. Ik weet gewoon wat ik moet draaien wanneer ik in een bepaalde bui zit, en zeker als ik daar uit wil raken. Muziek is daar een zeer grote hulp bij.

Hier nog zo iemand en ik ben nu echt aan t einde van mijn latijn, heb t voor de zoveelste keer in mijn leven weer s helemaal gehad met alles inclusief mezelf

quote:

Op zondag 17 oktober 2004 23:03 schreef sweetgirly het volgende:

[..]

Ga je ook mee

Die gok wil ik wel keertje wagen hoor slechter word ik er toch niet van

quote:

Op zondag 17 oktober 2004 23:37 schreef Zero2Nine het volgende:
Iedereen is complex en gevoelig, maar sommigen zijn iets meer complex en gevoelig dan anderen

Precies wat ik wilde zeggen

quote:

Op maandag 18 oktober 2004 08:36 schreef hellmondunited het volgende:
hehe, hoi

Hoi , soms ook mee wil?

quote:

Op maandag 18 oktober 2004 10:01 schreef Evertje het volgende:

heb ik allang

Muziek is voor mij zo belangrijk in mijn gevoelswereld. Ik weet gewoon wat ik moet draaien wanneer ik in een bepaalde bui zit, en zeker als ik daar uit wil raken. Muziek is daar een zeer grote hulp bij.

Inderdaad, das een goeie.
Merk zelf ook dat als ik weer zo'n (meestal onderhuidsborrelende) gevoelsbui heb, dat ik maar hoef binnen te komen en als er dan een bepaald nummer draait, meestal met een bepaalde intentie voor mijn gevoel, dan schieten óf de tranen in mijn ogen óf ik voel me supersupergoed. Wat dat betreft heb ik nu dus (nog bewuster) een cd'tje laten maken met voor mij onwijs lekkere feelgoodnummers erop. Zodat ik die altijd kan opzetten, oppeppend etc .

* magoed, you're gonna be the dj

quote:

Op maandag 18 oktober 2004 19:39 schreef erikdewaal het volgende:
Hier nog zo iemand en ik ben nu echt aan t einde van mijn latijn, heb t voor de zoveelste keer in mijn leven weer s helemaal gehad met alles inclusief mezelf

jij had toch net dat ander topic? en je bent 33 toch?

ik heb dat gevoel nu al dat ik aan het eind van mn latijn aan het raken ben, om het zo eens te zeggen, terwijl ik (pas) 22 ben....

moet er niet aan denken over 10 jaar nog niks gevorderd te zijn, ik heb nog steeds het gevoel dat er ooit een moment komt dat ik eroverheen ben ofzo en ermee kan omgaan...


trouwens nog iets anders dat ik al langer wilde posten:
hebben de complexe/gevoelige mensen hier ook zo'n problemen met keuzes maken....ik kan echt uren over de kleinste keuzes twijfelen
het grootste voorbeeld is een studie; daar zit ik al jaren mee;2x geswitcht en nog ben ik niet tevreden; ik wil alles proberen zeg maar...

quote:

Op maandag 18 oktober 2004 12:37 schreef keronia het volgende:

Ja, mailen en posten is vaak een beetje omslachtig en het werkt niet zo fijn als een goed gesprek en een echte ontmoeting. Ik vind het zelf juist leuk om eens wat mensen in het echt te zien die wat meer 'overeenkomsten' schijnen te hebben.
Maar goed, misschien is het een idee om via messenger of mail e.e.a. af te spreken?
Een dagje kan altijd. marcel_van_delft@hotmail.com is mijn messenger adres...
Wel doen he? Is wel zo spannend

Precies, vind ik ook.
Goed idee ja, zat er zelf ook al aan te denken. Ik zet binnenkort ook mijn emailadres hier neer en anders in mijn profiel. En tegen die tijd verzinnen we er even een soort (algemene) schakel voor, zodat alles goed wordt doorgegeven. Jouwe genoteerd alvast .

Jaja

quote:

Op maandag 18 oktober 2004 19:39 schreef erikdewaal het volgende:
Hier nog zo iemand en ik ben nu echt aan t einde van mijn latijn, heb t voor de zoveelste keer in mijn leven weer s helemaal gehad met alles inclusief mezelf

Check!

_{rustig aan , komt goed}

quote:

Op maandag 18 oktober 2004 21:21 schreef T1andonly het volgende:

Die gok wil ik wel keertje wagen hoor slechter word ik er toch niet van

, dat is niet de bedoeling iig

quote:

Op maandag 18 oktober 2004 21:59 schreef tjarie het volgende:

nee maar wel cool was tijdje gelede dat ik op dit topic was kzie dat mensen al
groepjes opbouwen.. interresant! when where what

Hehe
Begin kerstvakantie, Amsterdam , stad onuhh ..gevoelig maken ( ), mocht dat voor sommige te ver of niet haalbaar zijn, verzinnen we (tegen die tijd) gewoon wat anders.

Pukkiepuk, (vele) keuzes ja..erg bekend voorkomt

_{goed, ben weer even weg, ik hou dit topic in de gaten}

Hmm het komt me wel bekend voor. Ik ga het eens allemaal doorlezen. Ik kan niet gelukkig zijn ik zoek altijd de negatieve dingen ik zal nooit iets van de positieve kant bekijken. Ik zou dat graag willen leren.

Nog even dan ..

quote:

Op maandag 18 oktober 2004 23:07 schreef ssebass het volgende:
Hmm het komt me wel bekend voor. Ik ga het eens allemaal doorlezen. Ik kan niet gelukkig zijn ik zoek altijd de negatieve dingen ik zal nooit iets van de positieve kant bekijken. Ik zou dat graag willen leren.

Ik las net in een ander topic deze reactie van Moonah, erg mooi en treffend gezegd!
En ik plaats hem hier even, want eigenlijk vind ik hem hier ook wel erg mooi passen.

quote:

Op maandag 18 oktober 2004 22:33 schreef Moonah het volgende:

Echt, oprecht en vanuit je tenen van jezelf leren houden.
Als je van jezelf houdt, heb je geen zin meer jezelf anders voor te doen dan je bent. Dan wil je jezelf niet meer verloochenen, dan durf je dat masker af te gooien. Dan gun je jezelf om van het leven te genieten. Dan geef je jezelf een schop onder je kont als je het nodig hebt. Dan heb je het voor jezelf over om dingen te doen waar je tegenop ziet.
Heus, that's the key... _{imo dan he...}

_{nog een tip wat ik zelf dus doe, agendaatje whatever met daarin 'positieve' dingen, citaten, etc. die je (kunnen) helpen herinneren aan het mooie, dat je het waard bent en bovenstaande reactie van Moonah is wat dat betreft dus ook zo'n reminder, vind ik. Vooral de laatste zin vind ik erg mooi, naja die één na laatste dan (boven de zin van de key)}

quote:

Op donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:
Ik zal een korte omschrijving geven van mezelf (voor een deel gebaseerd
op 'enneagramtypen':

Ik ben een gevoelige jongen, iemand die het leven met grote pieken en dalen
beleeft en het vaak als een worsteling ervaart. Ik probeer mezelf staande
te houden door met mn weelderige fantasie werelden te scheppen of door
met muziek en andere kunstzinnige bezigheden mijzelf te onderscheiden van
anderen, om iemand te zijn en gewaardeerd te worden. Ook kan ik ontzettend
veel nadenken over de zin van leven en dood en zoek ik naar een omvattende
waarheid waarmee ik mezelf rechtvaardig en alle chaos een plekje kan geven.
Ik heb moeite met gewoon 'gezellig' doen, met contacten leggen (zeker met
meisjes) en met het 'gewone' leven. Ik voel me daarom vaak een outsider,
iemand die er niet bij hoort, wel anders wil zijn, maar ook weer er juist wel
bij wil horen. Het is het nooit helemaal in het leven voor mij, geluk ligt in het
verleden of in de toekomst. Ik ben dan ook vaak jaloers op mensen die wel
liefde, seks, een gewone baan hebben en simpel gelukkig zijn, gewoon zichzelf
en zonder bullshit.
Tegenwoordig zet ik me af tegen veel van mn bijzonderheden, ik laat muziek,
de neiging om verhalen en gedichten te schrijven, om te filosoferen over het
leven liefst achter me omdat ik er genoeg van heb om er toch nooit gelukkig mee
te worden.
Als het slecht gaat met me, kan ik heel pessimistisch, geisoleerd en onzeker zijn.
Als het goed gaat kan ik juist erg idealistisch zijn, begrijpend, geinspireerd,
creatief, zacht, zorgzaam, romantisch, betrouwbaar, intelligent, sportief, enz...
Helaas zijn de pieken niet zo talrijk als ik zou willen...

Zijn er soms meer mensen die zich in deze beschrijving herkennen en er mee
om weten te gaan? Of die objectief ernaar kunnen kijken (ik ben psycholoog,
maar kan niet afstand nemen van mn gevoel e.d.)?

Ik zou dat stukje getypt kunnen hebben, Ik ben echter 17...
Ben een erg "gevoelig" persoon, denk ontzettend veel na over het leven, dood, mensheid.
Leg ook niet goed sociaal contact, ik zoek het eigenlijk soms ook helemaal niet.
Wil anders zijn maar toch zoals de rest. Gewoon gelukkig.
En ook bij mij is al mn geluk in het verleden of de toekomst.
Als ik depri/gefrustreerd/etc. ben dan ben ik echt anti sociaal, het liefst stoot ik me af van alles. denk dan ook ontzettend veel na (teveel) en ben ook erg onzeker.
Naja
Jou beschrijving is echt exact aan de mijne. Best eng eigenlijk.

Ok,

Een tijd geleden was ik zoals jullie, ik had het idee dat ik anders was dan andere mensen, ik voelde me daar verward over, was erg in mezelf gekeerd, ik schreef veel, was een echte piekeraar, irriteerde me aan het feit dat andere mensen zo simpel konden zijn, wilde eigenlijk zelf ook graag wat simpeler zijn, zodat het leven wat minder zwaar was, bladibladibla.

Weet je, ik ben niet specialer of minder speciaal dan andere mensen, ik ben zeker wel anders dan andere mensen, en daardoor lijken we ook weer allemaal op elkaar, want iedereen is anders dan alle anderen. En dat boeit allemaal geen ruk!

Ik denk dat het t belangrijkste is dat je, wie je ook bent, met jezelf leert leven, jezelf en anderen gelukkig leert maken, en zoals al eerder gezegd is, een levenspad vindt waarop je je prettig voelt. Hoe je ook in elkaar zit, of je nu wel of niet diep nadenkt over onzinnige dingen, of je nu wel of niet kunt genieten van kleine dingen, dat boeit allemaal niet.

Op het moment dat je ophoudt met vergelijken, niet meer denkt in termen, hoe sta ik ten opzichte van anderen, niet meer denkt in termen, wie is er anders, wie is er beter, maar gewoon iedereen laat zijn wie hij is, INCLUSIEF JEZELF!!! ik denk dat je daar het gelukkigst van wordt. En dan hoef je niet meer na te denken over al die moeilijke dingen. Dan is het allemaal ineens heel 'simpel'. Dan LEEF je, namelijk.

Succes!

*edit: Hiermee wil ik trouwens niet zeggen dat ik nooit meer een dag een terugval heb, ik heb nog steeds dagen dat ik me opsluit, liever niet naar buiten ga, het liefst de hele dag gewoon lekker muziek luister en een beetje schrijf en lees en nadenk en 's avonds piekerend in slaap probeer te vallen tot vijf uur 's nachts, maar t gaat wel steeds beter, nu ik leef volgens bovenstaand idee. Ik heb nu niet meer t idee dat dat erg is, of anders of wat dan ook. Ik zie dat gewoon als een moment voor mezelf. En mensen vinden me ook niet raar meer, sinds ik mezelf niet raar meer vind. Je maakt t zelf zo erg als t is.

[ Bericht 19% gewijzigd door sterre1981 op 19-10-2004 00:07:23 ]

In veel dingen herken ik mezelf wel, maar er is een groot verschil. Ik leef meer een dubbelleven. Ik heb een lieve vriendin en veel contacten en vrienden, tot nu toe de beste opleidingen zonder problemen kunnen doen, ik ben model geweest, lieve ouders etc. Aan de andere kant ben ik erg introvert, stil altijd bezig met muziek om mijn emoties in te leggen, nergens van kunnen genieten. Ik voel me ook schuldig over het feit dat ik me zo voel omdat ik eigenlijk alles heb wat ik zou kunnen wensen. Toch kan ik nergens van genieten. Ik kijk vaak minachtend naar mensen die het minder hebben getroffen terwijl ik helemaal niet zo wil zijn, maar ik denk dat het een vorm van jaloezie is dat zij wel gelukkig kunnen zijn en ik niet.
Ik was altijd heel gevoelig en cijferde mezelf weg voor anderen, maar na een paar keer heel hard gekwetst te zijn kwam ik tot het beeld dat de maatschappij gewoon hard is en veel mensne lijken geen geweten te hebben. Ik had die drang dus om me aan te passen en ook harder te worden wat een beetje doorslaat. Ik word eigenlijk de persoon die ik niet wil zijn. Misschien omdat ik me niet begrepen voel of geen mensen heb die hetzelfde denken c.q. voelen.
Ik moet zeggen dat het een hele geruststelling is om dit topic te lezen en te merken dat ik niet de enige ben, wat ik altijd heb gedacht.
Ik heb alleen weinig hoogtepunten en veel diepe dalen, waarvan ik geen zin heb om ze hier te noteren.

vooral dat geluk altijd in de toekomst zien, is zo herkenbaar

en daarom er niet aan werken, in de trant van ben er nu nog niet klaar voor, maar over een jaartje gaat het helemaal goedkomen! dat zeg ik nu al tegen mezelf zo'n jaar of 4

maar om echt te veranderen zal ik er toch zelf aan moeten werken, maargoed ik blijf het uitstellen zoals uitgelegd hierboven

Hmm ik heb even de rest van het topic doorgelezen en hsp is het ook niet. Sta ik er toch weer alleen voor. Ik ben nog niemand tegegekomen die precies hetzelfde heeft. Ik zou erg opgelucht zijn als ik die eindelijk tegenkwam.

quote:

Op maandag 18 oktober 2004 23:32 schreef sterre1981 het volgende:
Ok,

Een tijd geleden was ik zoals jullie, ik had het idee dat ik anders was dan andere mensen, ik voelde me daar verward over, was erg in mezelf gekeerd, ik schreef veel, was een echte piekeraar, irriteerde me aan het feit dat andere mensen zo simpel konden zijn, wilde eigenlijk zelf ook graag wat simpeler zijn, zodat het leven wat minder zwaar was, bladibladibla.

Weet je, ik ben niet specialer of minder speciaal dan andere mensen, ik ben zeker wel anders dan andere mensen, en daardoor lijken we ook weer allemaal op elkaar, want iedereen is anders dan alle anderen. En dat boeit allemaal geen ruk!

Ik denk dat het t belangrijkste is dat je, wie je ook bent, met jezelf leert leven, jezelf en anderen gelukkig leert maken, en zoals al eerder gezegd is, een levenspad vindt waarop je je prettig voelt. Hoe je ook in elkaar zit, of je nu wel of niet diep nadenkt over onzinnige dingen, of je nu wel of niet kunt genieten van kleine dingen, dat boeit allemaal niet.

Op het moment dat je ophoudt met vergelijken, niet meer denkt in termen, hoe sta ik ten opzichte van anderen, niet meer denkt in termen, wie is er anders, wie is er beter, maar gewoon iedereen laat zijn wie hij is, INCLUSIEF JEZELF!!! ik denk dat je daar het gelukkigst van wordt. En dan hoef je niet meer na te denken over al die moeilijke dingen. Dan is het allemaal ineens heel 'simpel'. Dan LEEF je, namelijk.

Succes!

*edit: Hiermee wil ik trouwens niet zeggen dat ik nooit meer een dag een terugval heb, ik heb nog steeds dagen dat ik me opsluit, liever niet naar buiten ga, het liefst de hele dag gewoon lekker muziek luister en een beetje schrijf en lees en nadenk en 's avonds piekerend in slaap probeer te vallen tot vijf uur 's nachts, maar t gaat wel steeds beter, nu ik leef volgens bovenstaand idee. Ik heb nu niet meer t idee dat dat erg is, of anders of wat dan ook. Ik zie dat gewoon als een moment voor mezelf. En mensen vinden me ook niet raar meer, sinds ik mezelf niet raar meer vind. Je maakt t zelf zo erg als t is.

dit is gewoon de essentie, erg goed gezegd!.....wat jij beschrijft ben ik sinds een tijdje (nog niet eens zo lang!) ook achter

het zit sowieso allemaal in mijn hoofd, als ik mn hersenen eens tot rust krijg, ik verzin altijd wel weer iets om mezelf gek te maken

quote:

Op dinsdag 19 oktober 2004 00:07 schreef ssebass het volgende:
Hmm ik heb even de rest van het topic doorgelezen en hsp is het ook niet. Sta ik er toch weer alleen voor. Ik ben nog niemand tegegekomen die precies hetzelfde heeft. Ik zou erg opgelucht zijn als ik die eindelijk tegenkwam.

Ergens heb ik t idee, dat je je zou doodschrikken als je iemand zou tegenkomen die precies hetzelfde dacht als jij, dat kan namelijk helemaal niet. Je kunt beter proberen met je zelf op 1 lijn te komen, in plaats van te wachten tot er iemand anders komt die je daarin helpt...

quote:

Op maandag 18 oktober 2004 23:51 schreef ssebass het volgende:
In veel dingen herken ik mezelf wel, maar er is een groot verschil. Ik leef meer een dubbelleven. Ik heb een lieve vriendin en veel contacten en vrienden, tot nu toe de beste opleidingen zonder problemen kunnen doen, ik ben model geweest, lieve ouders etc. Aan de andere kant ben ik erg introvert, stil altijd bezig met muziek om mijn emoties in te leggen, nergens van kunnen genieten. Ik voel me ook schuldig over het feit dat ik me zo voel omdat ik eigenlijk alles heb wat ik zou kunnen wensen. Toch kan ik nergens van genieten. Ik kijk vaak minachtend naar mensen die het minder hebben getroffen terwijl ik helemaal niet zo wil zijn, maar ik denk dat het een vorm van jaloezie is dat zij wel gelukkig kunnen zijn en ik niet.
Ik was altijd heel gevoelig en cijferde mezelf weg voor anderen, maar na een paar keer heel hard gekwetst te zijn kwam ik tot het beeld dat de maatschappij gewoon hard is en veel mensne lijken geen geweten te hebben. Ik had die drang dus om me aan te passen en ook harder te worden wat een beetje doorslaat. Ik word eigenlijk de persoon die ik niet wil zijn. Misschien omdat ik me niet begrepen voel of geen mensen heb die hetzelfde denken c.q. voelen.
Ik moet zeggen dat het een hele geruststelling is om dit topic te lezen en te merken dat ik niet de enige ben, wat ik altijd heb gedacht.
Ik heb alleen weinig hoogtepunten en veel diepe dalen, waarvan ik geen zin heb om ze hier te noteren.

dat punt van schuldig voelen heb ik ook wel eens!
dat ik in de spiegel kijk en denk: waarom voel ik me altijd zo klote, ik heb het helemaal niet slecht, alles zit me gewoon mee qua school enzo, alleen sociale contacten gaat wat minder tegenwoordig, maar das dus een gevolg van dat ik tegenwoordig bijna nooit een dag goed in mn vel zit....dus dan kom ik weer bij het beginpunt uit: WAAROM is het zo gekomen? ik heb helemaal niks te klagen, ik ben gezond etc etc. schuldgevoel tov mensen die ECHT iets te klagen hebben, maar die toch lekker in hun vel zitten

quote:

Op maandag 18 oktober 2004 22:30 schreef sweetgirly het volgende:

[..]

Hoi , soms ook mee wil?
[..]

waarheen?

edit: naar even te gelezen hebben.. een R&P meet in de kerstvakantie

ik kom ook