R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
me 2..quote:Op donderdag 23 september 2004 23:22 schreef Vodka_Lime het volgende:
Ik erger me er vaak aan dat ik veel contacten heb die toch vaak erg oppervlakkig blijven.
Die zoute stokjes...
Ik snap het niet echt helemaal sweetgirly
Maar dat zal ook wel beetje aan mij liggen, ik ga t morgen nog een x lezen
Ik herken t iig niet, lijkt alsof een een beetje paranoia wordt ofzo als je erg moe bent
Maar dat zal ook wel beetje aan mij liggen, ik ga t morgen nog een x lezen
Ik herken t iig niet, lijkt alsof een een beetje paranoia wordt ofzo als je erg moe bent
goh....dit is de essentie wat er in mijn hoofd ook omgaat..........ik had het nooit zo goed onder woorden kunnen brengenquote:Op vrijdag 1 oktober 2004 22:11 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Hm, zit wat in.
Aan de andere kant, is bewustzijn wel iets waar je voor kan kiezen? (Volgens mij weet ik het antwoord ook al, mensen kiezen niet voor bewustzijn, ze kiezen voor ego en rationeel denken, even kort gezegd, want dat sluit af). En (of is het want?) ik vraag me af of ik er nl wel bewust van WIL zijn, If you know what I mean.
Als ik me nl sterk voel, dan heb ik nergens last van (ben ik misschien zelfs in staat om sfeer te bepalen ipv om er een element van te zijn), maar juist op de momenten dat ik mezelf vermoeider voel, dan gebeurt het gewoon, weet niet of 'last van' het juiste woord is. Weet iig dat ik me dan anders voel dan normaal (= dan anderen, de meeste mensen) dus. En of dat prettig is, nee, ik heb het gevoel alsof ik mezelf moet verschuilen dan, mezelf moet inhouden, met iedereen moet rekening houden, wil niet dat ze zich ongemakkelijk (gaan) voelen, etc etc. Hm, voel ik me goed, dan vind ik dat (anders) zijn trouwens niet erg.
En soms wordt het toch hoe dan ook opgemerkt, sommige vinden het prettig, niet erg, misschien zelfs apart, anderen mensen gaan zich afsluiten, mensen proberen zichzelf volgens mij ook constant te blokken, vooral als er zo'n miep tegenover je zit waarvan je dus dat gevoel misschien krijgt . Ik begrijp het ook allemaal wel, alleen snappen doe ik het niet. En ik ben mezelf er bewust van, maar niet opzettelijk. Dus probeer ik maar zo normaal mogelijk te doen, zodat mensen niet bang voor mij worden . Want dat is het. Mensen zijn bang voor hetgeen ze niet kennen, volgens mij zijn mensen uiteindelijk alleen maar bang voor zichzelf..maargoed.
ik ga douchen, want ik ga weer diep en ver voor zo'n normale vrijdagavond
. Ik begrijp het ook allemaal wel, alleen snappen doe ik het niet. En ik ben mezelf er bewust van, maar niet opzettelijk. Dus probeer ik maar zo normaal mogelijk te doen, zodat mensen niet bang voor mij worden 
om in jou termen te spreken, tot een aantal jaar terug voelde ik me vrijwel altijd 'sterk' wat zich ook uitte, ik was meestal de sfeermaker in de klas met de grote klappers van grappen etc je kent het wel
ook toen al had ik mn rustige 'vermoeide' periodes, heb altijd heel wisselvallige gemoedstoestand gehad.....maar als ik in zo'n rustige periode zit, houdt ik me ook altijd in, ik zeg niet wat ik wil zeggen, iedereen wil ik aardig tegen zijn etc etc
de laatste jaren heb ik dat laatste dus steeds meer met omgaan met mensen
het verschilt trouwens erg per persoon, ik kan dat aanvoelen ofzo, als iemand mij 'blokt' kan ik me niet uitten tegen diegene en ik zie mezelf dan heel raar gedrag vertonen, zoals ik helemaal niet ben; ben me daar dus wel constant bewust van als zoiets gebeurt, das echt frustrerend
tegenwoordig ben ik alleen nog met vrienden de echte vrolijke opgelate gast die ik eigenlijk altijd wil zijn...
Ik lees je post morgen. Vanavond iig rot avond gehad en ben uitgemaakt voor kwetsbaar en nog meer van dat soort dingen. Niet leuk, mss moet ik eens naar de dokter gaan ofzo.quote:Op vrijdag 1 oktober 2004 20:27 schreef pulsar2kx het volgende:
knip
ik heb dat HSP gebeuren ook pas ontdekt, en ik kan me vrijwel in ALLE punten vinden...maargoed zoals te lezen is op die site hoeft HSP echt geen slechte eigenschap te zijn, het kan alleen omslaan naar de slechte kant wanneer je jezelf gaat terugtrekken en verbergen op je kamer en elk contact gaat vermijden simpelweg omdat alles in de buitenwereld je overweldigtquote:Op vrijdag 1 oktober 2004 20:27 schreef pulsar2kx het volgende:
Interessant onderwerp, ik heb nooit geweten dat zoiets als een HSP bestond
Ik weet niet of ik zo iemand ben, maat het lijkt me niet geheel onwaarschijnlijk.
die neiging heb ik dus wel eens, maar tot nu toe altijd na een tijdje kan ik mezelf weer dwingen de draad op te pakken
Nou ik heb er maar gelijk een boek over besteld, misschien dat ik mijn leven dat weer wat beter op orde krijg...
edit: my god, lees ik net dit:
Het blijkt in de praktijk dat er veel overgevoelige kinderen zijn die zich intens verdrietig voelen en niet aan kunnen geven waarom ze zich zo voelen. Dit kan een oorsprong hebben in het feit dat ze in aanleg een tweeling geweest zijn. Dit kan al vroegtijdig verstoord zijn waarbij de vrucht afgedreven werd, maar het verlatingsgevoel bij het kind dat geboren is kan een heel leven duren. Het eenzaamheidsgevoel, het niet-compleet zijn gevoel, verdriet en het gevoel hebben altijd iemand te missen komt heel veel voor.
Ik heb een tweelingbroer verloren....
Ik begrijp opeens een stuk meer van mezelf....
[ Bericht 58% gewijzigd door hallodagg op 02-10-2004 15:10:05 ]
edit: my god, lees ik net dit:
Het blijkt in de praktijk dat er veel overgevoelige kinderen zijn die zich intens verdrietig voelen en niet aan kunnen geven waarom ze zich zo voelen. Dit kan een oorsprong hebben in het feit dat ze in aanleg een tweeling geweest zijn. Dit kan al vroegtijdig verstoord zijn waarbij de vrucht afgedreven werd, maar het verlatingsgevoel bij het kind dat geboren is kan een heel leven duren. Het eenzaamheidsgevoel, het niet-compleet zijn gevoel, verdriet en het gevoel hebben altijd iemand te missen komt heel veel voor.
Ik heb een tweelingbroer verloren....
Ik begrijp opeens een stuk meer van mezelf....
[ Bericht 58% gewijzigd door hallodagg op 02-10-2004 15:10:05 ]
Die zoute stokjes...
Wat een lieve reactie .quote:Op vrijdag 1 oktober 2004 23:07 schreef pulsar2kx het volgende:
Ik snap het niet echt helemaal sweetgirly
Maar dat zal ook wel beetje aan mij liggen, ik ga t morgen nog een x lezen
Ik herken t iig niet, lijkt alsof een een beetje paranoia wordt ofzo als je erg moe bent
Wie weet , dat zou trouwens niet vreemd zijn, als je begrijpt wat ik bedoel. Think about it, je zou er nl bijna (paranoia) van kunnen worden .
, dat zou trouwens niet vreemd zijn, als je begrijpt wat ik bedoel. Think about it, je zou er nl bijna (paranoia) van kunnen worden Alleen word ik er dus moeier van ipv dat het (alleen) daardoor komt. Vooral omdat ik mezelf eerst fit enzo voelde, maar geleidelijk aan steeds moeier wordt, het minder tot niet zelfs misschien bij mij (kan) houden. Soms lukt dit misschien wel, is vast weleens gelukt, maar zou (niet meer) weten hoe ik dat dan deed. Mijn energie-peil is dan (denk ik) gewoon erg laag en wordt daardoor dus steeds lager, open staan (volgens mij sowieso altijd wel, echter voel ik me goed, heb ik genoeg etc etc), etc en tja..dan krijg je dat soort dingen weleens vermoed ik zo.
Volgens mij sta ik dus gewoon (te) open (dan?) en ik heb geen idee of ik zoiets wel dicht (op slot) kan doen en hoe dan. Afleiding, opladen, tja dat helpt wat, maargoed. Zo erg is het nou ook weer niet, maar wel vermoeid zo af en toe en beetje vreemd dus soms. Ben er dus wel bewust van en daardoor probeer ik ook dichtbij mezelf te blijven. Maar soms raak ik het toch een beetje kwijt, merk ik. Zoiets. Alsof je opgaat in de omgeving, in alles om je heen en je daar bewust van bent, kan leuk zijn, maar soms word je dan gewoon misschien leeggezogen of je wilt of niet. Eigenlijk zijn er best veel variaties hierin vermoed ik, het één net wat anders dan het ander, want leeggezogen worden, is één ding en je hebt volgens mij nog meer andere dingen, zoals iets met electra hebben, gevoel etc. Openstaan is denk wel de schakel in dit alles.
quote:Op vrijdag 1 oktober 2004 23:56 schreef pukkiepuk het volgende:
goh....dit is de essentie wat er in mijn hoofd ook omgaat..........ik had het nooit zo goed onder woorden kunnen brengen
Vooral je laatste alinea sla je (voor mij) de hamer op zijn kop mee.quote:de laatste jaren heb ik dat laatste dus steeds meer met omgaan met mensen
het verschilt trouwens erg per persoon, ik kan dat aanvoelen ofzo, als iemand mij 'blokt' kan ik me niet uitten tegen diegene en ik zie mezelf dan heel raar gedrag vertonen, zoals ik helemaal niet ben; ben me daar dus wel constant bewust van als zoiets gebeurt, das echt frustrerend
tegenwoordig ben ik alleen nog met vrienden de echte vrolijke opgelate gast die ik eigenlijk altijd wil zijn...
Ik heb dat dus ook dat ik het opmerk van mezelf, soms echt zoiets van: 'kom op hé, laat je niet kisten, daar ga je weer, laat je niet van de wijs brengen, blijf bij jezelf'. Tenminste dat gevoel eigenlijk dus. Maar ik word dus (te) gauw, misschien net als jij en meerdere mensen, meegezogen in 'het', in het communicatiespel, in de energie-uitwisseling misschien zelfs, vermoed ik. Daardoor laat ik me (misschien zelfs soms) meer leiden, dan dat ik goed bij mezelf blijf, zoals veel mensen juist weer wel hebben en daardoor nergens of weinig 'last' van dat soort dingen hebben.
Luisteren is bijvoorbeeld altijd wel mijn sterkste punt geweest, kreeg en krijg dat ook vaak te horen. Probeer zelfs soms om dat minder te doen, minder 'goed' te luisteren (met alles) en meer intuïtief te reageren. Het is een onderzoek voor mezelf geworden wat dat betreft, misschien mijn leven lang al, om hier het best mee te kunnen omgaan.
Wat dat betreft is de schakel niet (alleen) openheid, maar gevoeligheid denk. Dat kan je zelf merken en ik denk dat mensen dat, al dan niet onbewust, ook om je heen merken. Maar dat kan uitputten, dat weet ik van een paar jaar t/m nu meer dan 1 jaar geleden, ik was na het weekend af en toe echt vermoeid en zelfs ziek, niet van het wilde feesten, maar gewoon van het vele luisteren (met waarschijnlijk niet alleen mijn oren ). Heb een energie-kick van hier tot Tokio gehad, hoe meer ik dit steeds meer onbewust (allemaal) begon te beseffen, hoe meer ik bij mezelf kwam te staan en ook wou blijven staan en hoe meer ik hiervan dus bewuster werd. Puzzeltjes zijn het. Puzzel compleet, sta je bij jezelf, bent jezelf. De ontdekking. Maar dan weer andere wegen die zich openbaren. Hoe er dan mee om te gaan etc. Vooruitgang is doorgaan en willen leren. Kort gezegd allemaal.
misschien toch maar een HSP-meet houden, gevoelige boel gaat dat worden . Denk dat het juist wel meevalt eigenlijk, het zou ook allemaal niet hoeven uitmaken wat dat betreft, vind ik..maargoed
ps. wow, erg van je tweelingbroer, toeval(lig) dan hé dat soort dingen. Er schijnt ook een verhaal te zijn over tweelingzielen wat dat betreft. De eenzaamheid, de leegte, die mensen gedurende hun leven altijd of vaak blijven voelen, houden, ook al is het onbewust. Zoekende naar die ene passende wederhelft, het gemis te voelen. Verscheurend. Echter, denk ik ergens ook, dat de ontbrekende schakel ook in jezelf kan liggen, maar ik ben er nog niet helemaal uit. Al vind ik het wel aannemelijk allemaal. Erg soms zelfs, kan me voorstellen dat jij dat ook zo voelt (nu).
Ik heb echt heel zelden het gevoel dat ik een wederhelft mis in mijn leven. Maar nu ik heb ontdekt dat ik een absolute HPS-er ben op alle gebieden, sta ik er wel heel erg bij stil.quote:Op zaterdag 2 oktober 2004 17:54 schreef sweetgirly het volgende:
ps. wow, erg van je tweelingbroer, toeval(lig) dan hé dat soort dingen. Er schijnt ook een verhaal te zijn over tweelingzielen wat dat betreft. De eenzaamheid, de leegte, die mensen gedurende hun leven altijd of vaak blijven voelen, houden, ook al is het onbewust. Zoekende naar die ene passende wederhelft, het gemis te voelen. Verscheurend. Echter, denk ik ergens ook, dat de ontbrekende schakel ook in jezelf kan liggen, maar ik ben er nog niet helemaal uit. Al vind ik het wel aannemelijk allemaal. Erg soms zelfs, kan me voorstellen dat jij dat ook zo voelt (nu).
Ik voel me op dit moment ook echt heel rot, omdat het lijkt alsof ''alle stukken op z'n plaats vallen''. Ik heb namlijk nooit echt bij mijn gehele persoonlijke ontwikkeling stilgestaan, totdat ik gister aan d.m.v dit topic allemaal sites aantrof en opeens ontdekte wat mij ''mankeert'' en vooral hoe ik zo ben geworden;
De frustraties in mijn jeugd; altijd het buitenbeentje, altijd geplaagd door medeleerlingen op de basisschool, het verliezen van mijn broer.
de achtergrond van mijn naaste famillie:; Mijn vader is een hele tijd depressief geweest(mede door zijn bizarre jeugd en de zelfmoord van zijn broer toen hij een jaar of 25 was),.die heeft hij inmiddels beetje overwonnen. Mijn moeder heeft ook een hele slechte jeugd gehad.
Ik ben zelf overigens prima opgevoed door mijn ouders, maar de genetische ''pijn'' zit dus wel in mij. Daarnaast heb ik al mijn hele leven ADHD waar ik vooral erge last van had tot mijn 7e levensjaar. Nu ben ik niet meer zó hyper, maar ik kan me nog steeds erg slecht concentreren.
Ik was tussen mijn 3e en 5e levensjaar helemaal verkikkerd op klassieke muziek, wat dan weer een link zou moeten leggen met hoogbegaafdheid. Zo noem ik mezelf liever niet(echt een grafterm vind ik het), maar ik mag mezelf toch wel redelijk intelligent noemen, toch ben ik officieel 2 keer blijven zitten op de Havo, gewoon omdat ik de stof niet uitdagend vond/vind.
Hooggevoelig,''anders'', hoogbegaafd, veel opgekropte pijn.....ik heb het niet echt getroffen in mijn leven vind ik....
Ik ben vandaag dan ook tot het besluit gekomen dat ik binnenkort hulp ga zoeken, want ik kan dit niet(meer) alleen oplossen.
Ik zie er van buiten uit als een vrij zelfverzekerde, zeker niet lelijke jongeman die het gemaakt heeft in z'n leven. Het tegendeel is waar: ik ben overgevoelig, ovel me onbegrepen, heb weinig vrienden en heb contstant fysieke/mentale klachten. Soms zou ik willen dat ik hier niet meer hoefde te zijn.....
En god er is nog zoveel wat ik wil vertellen, maar ik zou het knap vinden als iemand dit al zou lezen
Die zoute stokjes...
Vaak is dit gemis ook onbewust aanwezig. We weten niet waar het ontevreden gevoel vandaan komt, het zoeken naar de (ware) liefde, etc etc. Mensen beseffen het vaak niet, ondanks dat ze wat verscheurd door het leven (kunnen) lopen door misschien dit gemis aan de wederhelft dus. Vandaar, zou een conclusie kunnen zijn, dat onbewuste gevoel dat veel mensen hebben. Vele relatie-problemen, contactadvertenties, you name it. Tuurlijk, liefde is mooi etc. Maar ergens zou het een aanwijzing kunnen zijn of althans ik vind het niet zo'n vreemde gedachte dan in die zin, dat het komt omdat we 'gesplitst' zijn, ergens en eens. Wanneer..tja.quote:Op zaterdag 2 oktober 2004 19:30 schreef hallodagg het volgende:
Ik heb echt heel zelden het gevoel dat ik een wederhelft mis in mijn leven.
Tja, hokjes, hokjes. Moeilijk hé idd.quote:Hooggevoelig,''anders'', hoogbegaafd, veel opgekropte pijn.....ik heb het niet echt getroffen in mijn leven vind ik....
Zelf luister ik daar (ook) nooit zo naar. Ik vind, je bent wie je bent en een hokje alleen hoef jij nog niet helemaal te zijn. Daarbij heb ik ook nog wat gedachtes waarom het ene kan stagneren etc bij iemand en daardoor weer bepaalde problemen ergens mee kunnen zijn. Dat er hokjes zijn, ok, voor velen een mooie houvast om wat verder te kunnen komen of iig te weten waar het aan ligt etc, een plaatsing. Maar ik vind het ergens juist een punt dat het misschien een signaal is, een signaal wat er aan de hand bij de mens zou kunnen zijn. Dus stagnatie of vooruitgang die hokjes, ik denk dat teveel stil blijven staan in een hokje de vooruitgang 'zou' kunnen belemmeren. Maar dat denk ik. Het is of kan beiden van belang zijn. Maar misschien kijk ik soms gewoon wat tever dan mijn neus lang is, dat kan ook.
Tja, praten kan helpen idd .quote:Ik ben vandaag dan ook tot het besluit gekomen dat ik binnenkort hulp ga zoeken, want ik kan dit niet(meer) alleen oplossen.
Oei..nee, wat zeg je nou.quote:Het tegendeel is waar: ik ben overgevoelig, ovel me onbegrepen, heb weinig vrienden en heb contstant fysieke/mentale klachten. Soms zou ik willen dat ik hier niet meer hoefde te zijn.....
Hulp zou dan idd belangrijk kunnen zijn voor je. Maar vergeet daarbij echt niet dat jij het waard bent om te blijven, meer dan waard. Tja, jee, ik kan nou wel een arsenaal aan opbeur-dingen gaan noemen en hoe onterecht het is hoe je denkt, belangrijk is gewoon dat het onzin is hoe je (zo soms) denkt. Punt. En dat weet je, diep van binnen ook. Daarom ben je er nog en daarom vecht je.
Als je toch boeken aan het aanschaffen bent, zoiets las ik volgens mij, dan kan ik je 'De kracht van het nu', van Eckhart Tolle aanraden. Eén van de kernen van het boek is bijvoorbeeld, dat problemen, etc juist een punt kunnen zijn van verandering en meer.. . Maar dat hou ik expres misschien wel wat geheimzinnig. Het gevoel moet je zelf ervaren, voor iedereen is het leven anders en zo ook de (bepaalde) punten in het leven misschien etc. Laat je iig niet kisten door, jawel, jezelf! . Want je echte jij, die zit daar ook, al dan niet diep verscholen in de donkerte van je gedachtes.
ik denk ook vaak dat ik mezelf gewoon gek maak, door er steeds meer de laatste tijd over zitten te piekeren...............ik voel me sinds ik weer een druk leven heb daarom ook stukken beter dan voorheen toen ik maanden thuiszat; hele dag piekeren over mijn eigen psyche
daarom sta ik ook een beetje afstandelijk tegenover boeken hierover lezen, of gesprekken met een psycholoog
ik denk dat ik mezelf daarmee alleen gekker zou maken, omdat ik er dan NOG meer mee bezig ben...
daarom sta ik ook een beetje afstandelijk tegenover boeken hierover lezen, of gesprekken met een psycholoog
ik denk dat ik mezelf daarmee alleen gekker zou maken, omdat ik er dan NOG meer mee bezig ben...
En ik vind jou nóg dommerder en ik heb veel minder problemen dan jij stomme nepharde kloon, lekker puhuhquote:Op vrijdag 1 oktober 2004 09:37 schreef type_29 het volgende:
En dat weet jij?
Je bent zelf een sukkel want dat slaat helemaal nergens op, ik heb geen problemen meer.
Dus ik ben hard en ik vind jou een dom wijf.
Jusqu'ici tout va bien...
je bent gewoon een kunstenaar...... op een bep gebied....
denk aan brood enz .....
sommige grijpen hiervoor naar drugs .....
denk aan brood enz .....
sommige grijpen hiervoor naar drugs .....
<retro>
http://www.nineties.lu/_dia.html
http://www.nineties.lu/_dia.html
Maar goed, je ziet mij toch niet als psycholoog?quote:Op zaterdag 2 oktober 2004 20:55 schreef pukkiepuk het volgende:
ik denk ook vaak dat ik mezelf gewoon gek maak, door er steeds meer de laatste tijd over zitten te piekeren...............ik voel me sinds ik weer een druk leven heb daarom ook stukken beter dan voorheen toen ik maanden thuiszat; hele dag piekeren over mijn eigen psyche
daarom sta ik ook een beetje afstandelijk tegenover boeken hierover lezen, of gesprekken met een psycholoog
ik denk dat ik mezelf daarmee alleen gekker zou maken, omdat ik er dan NOG meer mee bezig ben...
Ik ben het wel, maar ik heb een gelijkwaardig relatie tot jullie omdat ik niet
de hulpverlener speel en zelf ook open ben mbt mijn eigen gevoel (sterker nog,
ik was de eerste in dit topic haha)
Keronia, problemen = groei, geen problemen = stilstand!
Wat leuk, eerst een hele tijd alleen maar kansloze spam van een aantal vervelende gasten als type-huppeldepup en nu weer wat serieuze bijdragen!
Ik ervaar op dit moment precies de prikkel overgevoeligheid die eerder aangegeven is in dit topic. Het zijn zoveel reacties dat ik niet precies weet welke ik als uitgangspunt moet nemen
Maar ik zal jullie vertellen wat ik zelf denk na een indruk te hebben gehad van wat jullie allemaal
vinden en voelen.
Er is nu een hele hype aan het ontstaan in deze topic omtrent HSP. Iedereen wil op zijn of haar manier de problemen begrijpen in zijn of haar leven. Hoogbegaafdheid, HSP, een tweelingcomplex, het is heerlijk om te zien dat mensen zich herkennen en dat er begrippen zijn die een van de grootste moeilijkheden in ons leven lijken te verklaren. Maar we moeten voorzichtig zijn met het trekken van conclusies, want de wens is de vader van de gedachte en het is maar de vraag of het volledig verklaart waarom we zijn wie we zijn. Ik ben daar zelf altijd voorzichtig in. Ik weet niet of er een bedoeling achter zit, of er een spirituele wereld is waar wij een rol in vervullen, ik probeer daar tijdens mijn leven achter te komen maar niet te snel te oordelen.
Want wat we niet moeten vergeten is dat mensen allemaal complex zijn.
Niemand is alleen een denker of alleen een gevoelsmens. Alle mensen denken wel eens over zichzelf of het leven na, alle mensen moeten met zichzelf worstelen, alle mensen kunnen dingen voelen of aanvoelen. Het verschil is denk ik gewoon de mate waarin.
Wij hebben meer gevoeligheid van nature en zijn dan sneller overbelast en beleven zowel goedschiks als kwaadschiks alles heftiger.
Maar wie zijn 'we'? Want allemaal gaan we anders om met onze problemen, de 1 is sociaal onzeker, de ander probeert alles te rationaliseren, weer een ander reageert zich af of
probeert zich als 'gewoon' voor te doen.
Daarom is het voor mij duidelijk: we zijn unieke mensen met een extra gevoeligheid, maar net
zo uniek als andere mensen! Laten we alsjeblieft niet onszelf verliezen in de theorieën en
ideeën van mensen die zelfhulpboekjes en andere mooie uitleg en oplossingen voor onze problemen aanbieden! Het zijn maar stukjes van de puzzle (zoals sweetgirly of iemand anders schreef?) en we moeten ze altijd vanuit het licht van ons eigen verstand en leven bezien, toch?
Die EXTRA gevoeligheid is dan wat ons bijzonder maakt, maar niet zo bijzonder dat we
maar outcasts hoeven zijn. De maatschappij is gericht op de zelfverzekerde materialistische
consumenten types, maar dat is maar een deel van de wereld. Er is ALTIJD behoefte aan
gevoelige mensen. Waarom beweer ik dat zo stellig? Kijk eens naar de prestaties van
onze medemensen, naar al die muziek, filosofie, revoluties, verhalen en weet ik niet allemaal
wat voor dingen. Heel veel van de 'grootse' dingen zijn gemotiveerd door sterke emoties,
gerealiseerd door mensen die diepere verbanden zagen, meer gevoel hadden voor muzikale schoonheid, meer door dromen geleid werden dan anderen... Zonder hen zouden degenen
die wij in dit topic oppervlakkig noemen niet beschikken over de gemakken en de mogelijkeheden
en rijkdommen van hun kansrijke leventje.
Oh jee ik moet wel oppassen dat ik niet teveel ga idealiseren Natuurlijk zijn we niet allemaal grootse historische figuren of genieën. Maar wat ik wil zeggen is dat gevoeligheid juist heel belangrijk is in deze wereld! Ruim een kwart vn de Nederlanders voldoet aan de officiële criteria van een psychische stoornis, weten jullie hoeveel mensen dat zijn die de psychische druk van het hedendaagse leven niet aankunnen?
Dat is meer dan het aantal HSP'rs dat geschat wordt. En bovendien kunnen wij die problemen misschien beter begrijpen dan de mensen die psychische problemen vaak afdeon als 'aanstellerij' (ik heb zo'm reactie al eerder in dit topic gezien).
Om af te sluiten:
Hooggevoelig zijn wil voor mij alleen maar zeggen dat wij sterker hebben wat andere mensen ook hebben en dat wij ons aan de ene kant sterk voor zouden kunnen maken om van de voordelen daarvan te profiteren (misschien moeten we zelfs iets oprichten of zo ) en die kant van onszelf te accepteren en lief te hebben, en dat wij aan de andere kant ook voor onszelf moeten zorgen en rust te nemen en ook gewone voorspelbare dingen te doen zodat we ons normaal kunnen voelen en bij kunnen komen van de vele prikkels!
Zo ik hoop dat jullie genoeg tijd en moeite hebben om het stuk door te worstelen!
Groetjes,
Mij (TS)
Ik ervaar op dit moment precies de prikkel overgevoeligheid die eerder aangegeven is in dit topic. Het zijn zoveel reacties dat ik niet precies weet welke ik als uitgangspunt moet nemen
Maar ik zal jullie vertellen wat ik zelf denk na een indruk te hebben gehad van wat jullie allemaal
vinden en voelen.
Er is nu een hele hype aan het ontstaan in deze topic omtrent HSP. Iedereen wil op zijn of haar manier de problemen begrijpen in zijn of haar leven. Hoogbegaafdheid, HSP, een tweelingcomplex, het is heerlijk om te zien dat mensen zich herkennen en dat er begrippen zijn die een van de grootste moeilijkheden in ons leven lijken te verklaren. Maar we moeten voorzichtig zijn met het trekken van conclusies, want de wens is de vader van de gedachte en het is maar de vraag of het volledig verklaart waarom we zijn wie we zijn. Ik ben daar zelf altijd voorzichtig in. Ik weet niet of er een bedoeling achter zit, of er een spirituele wereld is waar wij een rol in vervullen, ik probeer daar tijdens mijn leven achter te komen maar niet te snel te oordelen.
Want wat we niet moeten vergeten is dat mensen allemaal complex zijn.
Niemand is alleen een denker of alleen een gevoelsmens. Alle mensen denken wel eens over zichzelf of het leven na, alle mensen moeten met zichzelf worstelen, alle mensen kunnen dingen voelen of aanvoelen. Het verschil is denk ik gewoon de mate waarin.
Wij hebben meer gevoeligheid van nature en zijn dan sneller overbelast en beleven zowel goedschiks als kwaadschiks alles heftiger.
Maar wie zijn 'we'? Want allemaal gaan we anders om met onze problemen, de 1 is sociaal onzeker, de ander probeert alles te rationaliseren, weer een ander reageert zich af of
probeert zich als 'gewoon' voor te doen.
Daarom is het voor mij duidelijk: we zijn unieke mensen met een extra gevoeligheid, maar net
zo uniek als andere mensen! Laten we alsjeblieft niet onszelf verliezen in de theorieën en
ideeën van mensen die zelfhulpboekjes en andere mooie uitleg en oplossingen voor onze problemen aanbieden! Het zijn maar stukjes van de puzzle (zoals sweetgirly of iemand anders schreef?) en we moeten ze altijd vanuit het licht van ons eigen verstand en leven bezien, toch?
Die EXTRA gevoeligheid is dan wat ons bijzonder maakt, maar niet zo bijzonder dat we
maar outcasts hoeven zijn. De maatschappij is gericht op de zelfverzekerde materialistische
consumenten types, maar dat is maar een deel van de wereld. Er is ALTIJD behoefte aan
gevoelige mensen. Waarom beweer ik dat zo stellig? Kijk eens naar de prestaties van
onze medemensen, naar al die muziek, filosofie, revoluties, verhalen en weet ik niet allemaal
wat voor dingen. Heel veel van de 'grootse' dingen zijn gemotiveerd door sterke emoties,
gerealiseerd door mensen die diepere verbanden zagen, meer gevoel hadden voor muzikale schoonheid, meer door dromen geleid werden dan anderen... Zonder hen zouden degenen
die wij in dit topic oppervlakkig noemen niet beschikken over de gemakken en de mogelijkeheden
en rijkdommen van hun kansrijke leventje.
Oh jee ik moet wel oppassen dat ik niet teveel ga idealiseren Natuurlijk zijn we niet allemaal grootse historische figuren of genieën. Maar wat ik wil zeggen is dat gevoeligheid juist heel belangrijk is in deze wereld! Ruim een kwart vn de Nederlanders voldoet aan de officiële criteria van een psychische stoornis, weten jullie hoeveel mensen dat zijn die de psychische druk van het hedendaagse leven niet aankunnen?
Natuurlijk zijn we niet allemaal grootse historische figuren of genieën. Maar wat ik wil zeggen is dat gevoeligheid juist heel belangrijk is in deze wereld! Ruim een kwart vn de Nederlanders voldoet aan de officiële criteria van een psychische stoornis, weten jullie hoeveel mensen dat zijn die de psychische druk van het hedendaagse leven niet aankunnen? Dat is meer dan het aantal HSP'rs dat geschat wordt. En bovendien kunnen wij die problemen misschien beter begrijpen dan de mensen die psychische problemen vaak afdeon als 'aanstellerij' (ik heb zo'm reactie al eerder in dit topic gezien).
Om af te sluiten:
Hooggevoelig zijn wil voor mij alleen maar zeggen dat wij sterker hebben wat andere mensen ook hebben en dat wij ons aan de ene kant sterk voor zouden kunnen maken om van de voordelen daarvan te profiteren (misschien moeten we zelfs iets oprichten of zo ) en die kant van onszelf te accepteren en lief te hebben, en dat wij aan de andere kant ook voor onszelf moeten zorgen en rust te nemen en ook gewone voorspelbare dingen te doen zodat we ons normaal kunnen voelen en bij kunnen komen van de vele prikkels!
Zo ik hoop dat jullie genoeg tijd en moeite hebben om het stuk door te worstelen!
Groetjes,
Mij (TS)
Keronia, problemen = groei, geen problemen = stilstand!
dat van dat goedschiks als kwaadschiks alles heftiger beleven klopt idd....
zo kan ik echt intens opgaan in een film bijvoorbeeld, en heb ik vaak het gevoel dat ik een film veel prachtiger vind dan mn vrienden, ik kan er ook uren over discussieren na afloop
maar kwaadschiks is dus ook vrijwel alles intenser, en aangezien ik me de laatste jaren vaker klote voel dan happy, voel ik me meteen ook echt klote, en is het des te moeilijker om er weer bovenuit te komen...
ik heb daarom persoonlijk het gevoel dat ik er 'vroeger' dwz tot een jaar of 16, erg goed met mn gevoelens kon omgaan en het altijd zo kon draaien dat ik er juist profijt van had, ik genoot echt van het leven, en dan bedoel ik meer van de kleinste sufste dingen kon ik gewoon van genieten!
tegenwoordig is het juist andersom dat juist het negatieve steeds meer naar boven komt....maarja hopen op een tijd dat ik het weer de baas ben zoals vroeger
[ Bericht 39% gewijzigd door pukkiepuk op 03-10-2004 20:36:25 ]
zo kan ik echt intens opgaan in een film bijvoorbeeld, en heb ik vaak het gevoel dat ik een film veel prachtiger vind dan mn vrienden, ik kan er ook uren over discussieren na afloop
maar kwaadschiks is dus ook vrijwel alles intenser, en aangezien ik me de laatste jaren vaker klote voel dan happy, voel ik me meteen ook echt klote, en is het des te moeilijker om er weer bovenuit te komen...
ik heb daarom persoonlijk het gevoel dat ik er 'vroeger' dwz tot een jaar of 16, erg goed met mn gevoelens kon omgaan en het altijd zo kon draaien dat ik er juist profijt van had, ik genoot echt van het leven, en dan bedoel ik meer van de kleinste sufste dingen kon ik gewoon van genieten!
tegenwoordig is het juist andersom dat juist het negatieve steeds meer naar boven komt....maarja hopen op een tijd dat ik het weer de baas ben zoals vroeger
dit vind ik erg interessant om te horen van een psycholoog, ik vraag me dan af of je deze aanpak ook tijdens je werk hanteert? aangezien een psycholoog toch JUIST zijn patienten in een hokje moet proberen te stoppen??quote:Daarom is het voor mij duidelijk: we zijn unieke mensen met een extra gevoeligheid, maar net
zo uniek als andere mensen! Laten we alsjeblieft niet onszelf verliezen in de theorieën en
ideeën van mensen die zelfhulpboekjes en andere mooie uitleg en oplossingen voor onze problemen aanbieden! Het zijn maar stukjes van de puzzle (zoals sweetgirly of iemand anders schreef?) en we moeten ze altijd vanuit het licht van ons eigen verstand en leven bezien, toch?
om echt makkelijk te overleven in onze maatschappij, moet je je idd opstellen als een klootzak met zo min mogelijk gevoelens, dat is wat mij ook wel trekt in psychologie: je helpt mensen die dit gewoon niet aankunnen...quote:Die EXTRA gevoeligheid is dan wat ons bijzonder maakt, maar niet zo bijzonder dat we
maar outcasts hoeven zijn. De maatschappij is gericht op de zelfverzekerde materialistische
consumenten types, maar dat is maar een deel van de wereld.
[ Bericht 39% gewijzigd door pukkiepuk op 03-10-2004 20:36:25 ]
Yep dit klinkt heel logisch allemaalquote:Op zaterdag 2 oktober 2004 17:34 schreef sweetgirly het volgende:
Volgens mij sta ik dus gewoon (te) open (dan?) en ik heb geen idee of ik zoiets wel dicht (op slot) kan doen en hoe dan. Afleiding, opladen, tja dat helpt wat, maargoed. Zo erg is het nou ook weer niet, maar wel vermoeid zo af en toe en beetje vreemd dus soms. Ben er dus wel bewust van en daardoor probeer ik ook dichtbij mezelf te blijven. Maar soms raak ik het toch een beetje kwijt, merk ik. Zoiets. Alsof je opgaat in de omgeving, in alles om je heen en je daar bewust van bent, kan leuk zijn, maar soms word je dan gewoon misschien leeggezogen of je wilt of niet. Eigenlijk zijn er best veel variaties hierin vermoed ik, het één net wat anders dan het ander, want leeggezogen worden, is één ding en je hebt volgens mij nog meer andere dingen, zoals iets met electra hebben, gevoel etc. Openstaan is denk wel de schakel in dit alles.
Ieder mens krijgt te maken met enorm veel impulsen (van de zintuigen) die geregistreerd worden door de hersenen. Je hersenen gebruiken een 'filter' zodat je niet bewust wordt van al die dingen, simpelweg omdat je hersenen het niet aan zouden kunnen. Daarom wordt er maar een deel opgenomen in je hersenen en wordt je maar bewust van weinig dingen. Dingen uit je omgeving die opvallen worden eerder geregistreerd door je hersenen en daar wordt je je eerder bewust van dan dingen die 'normaal' zijn. Op die manier beschermen je hersenen je voor een overvloed aan informatie. Ik denk dat jij gewoon een ander soort 'filter' hebt, waardoor je bewust bent van meer dingen uit je omgeving. Je hersenen krijgen dan dus veel meer te verwerken dan bij andere mensen en het is dus ook niet gek dat je dan sneller moe wordt.
Op een of andere manier heb jij dus een ander soort (minder 'kritisch') filter. Misschien dat er manieren zijn om jezelf aan te leren niet overal op te letten, en je je bewustzijn wat kan verminderen. Het kan misschien ook zijn dat je overijverige hersenen hebt ( ), dat je hersenen gewoon veel sneller werken dan bij andere mensen, en je daarom meer bewust bent van dingen
), dat je hersenen gewoon veel sneller werken dan bij andere mensen, en je daarom meer bewust bent van dingen Een hoog bewustzijn is toch wel een streven van veel mensen (niet de doorsnee consument ) en hoeft zeker geen negatief iets te zijn. Misschien kan je zelfs leren je gave naar je eigen hand te zetten en het te controleren
Inderdaad, dat staat mij ook het meest tegen van de maatschappij als geheel. Ik merk bij mezelf ook wel dat ik me goed aangepast heb, hoewel ik dat soms liever niet zou willen als het niet nodig zou zijn.quote:Op zondag 3 oktober 2004 20:26 schreef pukkiepuk het volgende:
om echt makkelijk te overleven in onze maatschappij, moet je je idd opstellen als een klootzak met zo min mogelijk gevoelens, dat is wat mij ook wel trekt in psychologie: je helpt mensen die dit gewoon niet aankunnen...
Wel apart trouwens dat ik dit topic net ontdek in een periode dat ik toch meer aan het nadenken was over het feit dat ik mezelf toch anders vind dan de meeste mensen. Ik heb altijd al het gevoel gehad meer open te staan voor dingen, anders over dingen te denken, andere interesses te hebben en op bepaalde vlakken 'intelligenter' te zijn dan anderen
Het begint me nu ook steeds duidelijker te worden waarom ik zo'n grote interesse in (geestverruimende) drugs heb. Het hangt allemaal samen
Dit topic heeft me nu al veel inzicht verschaft in mezelf
[ Bericht 20% gewijzigd door pulsar2kx op 03-10-2004 23:14:42 ]
Wat je van mensen ziet is hun buitenkant, hun gedrag en je vormt je eigen beeld van een hele persoon op basis van zeer beperkte informatie. Veel meer mensen dan je denkt zijn toch best intelligent en gevoelig, maar laten dat gewoon niet zien. Het is misschien gewoon een kwestie van sociaal gedrag / aanpassing aan de omgeving (eerder gezegd), opvoeding en zelfbescherming. De maatschappij heeft geen zeggenschap over ons innerlijk, maar zij probeert wel die buitenkant, ons gedrag te beïnvloeden. Dat kunnen we vervelend vinden, maar we zijn nog altijd vrij om te denken en voelen wat we willen.
Dat van het filter dat informatie selecteert om 'overload' tegen te gaan vind ik ook een goede verklaring, je ziet dat bijvoorbeeld in het geval van dromen geheel omgekeerd, dan heb je in een korte tijd een hoop indrukken die misschien op een eerder moment onderdrukt waren en waar je hersenen een soort kloppend geheel van proberen te maken. Ik weet niet of het het filter is dat slecht functioneert (voor zover die metafoor echt opgaat), maar die overstimulering van neuronen (zenuwen) heeft volgens mij wel een degelijke wetensch. basis (ok wetenschap is ook niet perfect, maar goed, het is wat).
Overgevoeligheid maakt dat je dingen sneller en nauwkeuriger op kunt pikken dan minder gevoeligen, maar belast ook sneller je 'circuit'. Wat altijd helpt is op tijd aan jezelf denken en te veel blootstelling tegen te gaan (even tot jezelf mogen komen, alleen zijn, dat goed uitleggen aan anderen), maar ook methoden om tot rust te komen: meditatie, T'ai chi, relaxatie van spieren en geest (speciale oefeningen), gedachten leegmaken of juist gewoon laten gaan zonder ze te willen beheersen, denken aan een plaats waar je fijne herinneringen aan hebt... enz... Het belangrijkste is dat je gewoon accepteert dat het zo is en daar moet de omgeving maar genoegen mee nemen, begrijpen ze het niet dan is dat hun probleem, jij kan er ook niks aan doen dat je een andere anatomie hebt
Dat van het filter dat informatie selecteert om 'overload' tegen te gaan vind ik ook een goede verklaring, je ziet dat bijvoorbeeld in het geval van dromen geheel omgekeerd, dan heb je in een korte tijd een hoop indrukken die misschien op een eerder moment onderdrukt waren en waar je hersenen een soort kloppend geheel van proberen te maken. Ik weet niet of het het filter is dat slecht functioneert (voor zover die metafoor echt opgaat), maar die overstimulering van neuronen (zenuwen) heeft volgens mij wel een degelijke wetensch. basis (ok wetenschap is ook niet perfect, maar goed, het is wat).
Overgevoeligheid maakt dat je dingen sneller en nauwkeuriger op kunt pikken dan minder gevoeligen, maar belast ook sneller je 'circuit'. Wat altijd helpt is op tijd aan jezelf denken en te veel blootstelling tegen te gaan (even tot jezelf mogen komen, alleen zijn, dat goed uitleggen aan anderen), maar ook methoden om tot rust te komen: meditatie, T'ai chi, relaxatie van spieren en geest (speciale oefeningen), gedachten leegmaken of juist gewoon laten gaan zonder ze te willen beheersen, denken aan een plaats waar je fijne herinneringen aan hebt... enz... Het belangrijkste is dat je gewoon accepteert dat het zo is en daar moet de omgeving maar genoegen mee nemen, begrijpen ze het niet dan is dat hun probleem, jij kan er ook niks aan doen dat je een andere anatomie hebt
Keronia, problemen = groei, geen problemen = stilstand!
Nee je bent de enige, de rest zijn gevoelloze hufters die alleen over oppervlakkige zaken kunnen praten.
tis maar dat je het ff weet
tis maar dat je het ff weet
Over dat verdwenen tweeling-gevoel/syndroom. Ik ben een tijd terug eens gaan zoeken naar info op internet, omdat mijn moeder tijdens haar zwangerschap van mij een miskraam heeft gekregen van een tweelingbroer- of zusje en ik wel eens wilde weten hoe dit medisch gezien in elkaar steekt (mijn moeder heeft van de arts nooit een uitleg of verklaring gekregen)....en toen kwam ik dus allerlei sites tegen waar dit fenomeen vooral op amateurpsychologische en 'spirituele' wijze wordt besproken. Op zich interessant hoor, maar het is natuurlijk ontzettend onwetenschappelijk. Heel veel mensen hebben het idee iets te missen in het leven of een ontevreden gevoel. Zoals jij ook schreef; je moet dat bij jezelf zoeken - als eerste -, misschien ook bij de maatschappij waarin we leven, maar toch niet bij dit soort vage theorietjes, hoe graag je er ook in wilt geloven omdat het wel aanspreekt etc.. In de VS zijn er zelfs praatgroepen voor ouders en kinderen die dit hebben meegemaakt. . Ik denk niet dat je daar echt bij geholpen bent. Ik heb als klein kind gepraat tegen een onzichtbaar persoon, en was ervan overtuigd dat er altijd iemand bij me was. Is dat bewijs voor deze theorie of had ik 'gewoon' een rijke fantasie of voelde ik me eenzaam en probeerde ik dat gevoel op die manier op te lossen, of een combinatie? Het blijft gissen, je zult het nooit zeker weten en het maakt ook niet uit. .quote:Op zaterdag 2 oktober 2004 20:31 schreef sweetgirly het volgende:
Vaak is dit gemis ook onbewust aanwezig. We weten niet waar het ontevreden gevoel vandaan komt, het zoeken naar de (ware) liefde, etc etc. Mensen beseffen het vaak niet, ondanks dat ze wat verscheurd door het leven (kunnen) lopen door misschien dit gemis aan de wederhelft dus. Vandaar, zou een conclusie kunnen zijn, dat onbewuste gevoel dat veel mensen hebben. Vele relatie-problemen, contactadvertenties, you name it. Tuurlijk, liefde is mooi etc. Maar ergens zou het een aanwijzing kunnen zijn of althans ik vind het niet zo'n vreemde gedachte dan in die zin, dat het komt omdat we 'gesplitst' zijn, ergens en eens. Wanneer..tja.
god i want to get you out of here
you can ride in a pink mustang
you can ride in a pink mustang
Uit een ander topic, wou hier al eerder reageren..
Misschien is het een idee om een gevoelige-mensen-club op te richten ofzo , altijd handig en heb je en wij allemaal gelijk wat (onverplichte) steun whatever aan elkaar. Dat gemail enzo, kost ook alleen maar tijd soms , en schiet er bij mij ook meestal in. We pakken het gewoon groots aan, naja op een kleinschalige manier dan, niks engs aan toch? Uitbreiden dat netwerk .
Pikken we in de kerstvakantie een dagje uit, proosten we met een wodkaatje op ons gevoelige, complexe leventje en enjoy! En wie er nog meer mee wil, roept maar. Alle schijtbakken, waaronder ik zo nu en dan, meldt u en dan gaan we de uitdaging gewoon aan .
We kunnen het, we kunnen het.. , want we are the best .
Sensitive people rulezzz! Remember that en genieten kunnen we ook, juist zelfs!
Gaan we samen op een gevoelige manier, whatever, doe er niet toe, genieten.
wel weer genoeg gebabbeld voor vandaag. Nog een oppep-tip, maak (of laat) een cd'tje met al jouw lievelings en/of lekkere nr's op (maken)..zalig
Misschien is het een idee om een gevoelige-mensen-club op te richten ofzo , altijd handig en heb je en wij allemaal gelijk wat (onverplichte) steun whatever aan elkaar. Dat gemail enzo, kost ook alleen maar tijd soms , en schiet er bij mij ook meestal in. We pakken het gewoon groots aan, naja op een kleinschalige manier dan, niks engs aan toch? Uitbreiden dat netwerk .
Pikken we in de kerstvakantie een dagje uit, proosten we met een wodkaatje op ons gevoelige, complexe leventje en enjoy! En wie er nog meer mee wil, roept maar. Alle schijtbakken, waaronder ik zo nu en dan, meldt u en dan gaan we de uitdaging gewoon aan .
. We kunnen het, we kunnen het.. , want we are the best .
, want we are the best Sensitive people rulezzz! Remember that en genieten kunnen we ook, juist zelfs!
Gaan we samen op een gevoelige manier, whatever, doe er niet toe, genieten.
wel weer genoeg gebabbeld voor vandaag. Nog een oppep-tip, maak (of laat) een cd'tje met al jouw lievelings en/of lekkere nr's op (maken)..zalig
*Roept *quote:Op zondag 17 oktober 2004 22:49 schreef sweetgirly het volgende:
En wie er nog meer mee wil, roept maar.
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
