Zijn er nog meer gevoelige, complexe mensen?

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2004 23:02 schreef keronia het volgende:

Een beweging die alleen maar het positieve onderschrijft vind ik erg naïef, no offense

Ik bekijk het zo: negativiteit is positief, want het dient als feedback. Uiteindelijk ban je negativiteit niet uit want negativiteit en positiviteit zijn keerzijdes van dezelfde medaille.

quote:

Op zaterdag 30 oktober 2004 23:04 schreef keronia het volgende:

[..]

Hmm, dus jij bent niet bang voor rechterlijke vervolging, voor verlies van je geliefde, voor een faillissement, voor een gigantisch schandaal, om de gevoelens van andere mensen te kwetsen, of om een zinloos leven te leiden??? Tja, dat lijkt mij ook niet echt gezond

Nee daar ben ik niet bang voor. Gerechterlijke vervolging? Verlies van een geliefde? Failissement? Ik kijk nu om mij heen maar zie niets van dat alles. Waarom zul je bang zijn voor dingen die in de toekomst zouden kunnen gebeuren? Alsof het enige zin heeft om daar NU bang voor te zijn.

Yup. Hier ook iemand. Ik heb vaak buien waarin ik heel erg introvert ben. Ik wil dan niemand zien/spreken als het even kan. Maar soms wil ik juist wél met mensen erover praten en dat kan dan niet. De laatste tijd gaan er veel dingen niet goed en ik maak me er zorgen om. Relaties die niet eens de kans krijgen om te bloeien, grote onzekerheid over werk en wonen... het kost me vreselijk veel energie en de laatste tijd heb ik het gevoel dat het 'gevoel' op is als het ware. Ik ben zo vreselijk moe, lichamelijk en geestelijk, ik zou het liefst een grot willen opzoeken om in te slapen en over 4 maanden weer wakker willen worden. Dan zit in elk geval het weer wat meer mee

quote:

Op zondag 31 oktober 2004 00:05 schreef Blinky het volgende:
Yup. Hier ook iemand. Ik heb vaak buien waarin ik heel erg introvert ben. Ik wil dan niemand zien/spreken als het even kan. Maar soms wil ik juist wél met mensen erover praten en dat kan dan niet. De laatste tijd gaan er veel dingen niet goed en ik maak me er zorgen om. Relaties die niet eens de kans krijgen om te bloeien, grote onzekerheid over werk en wonen... het kost me vreselijk veel energie en de laatste tijd heb ik het gevoel dat het 'gevoel' op is als het ware. Ik ben zo vreselijk moe, lichamelijk en geestelijk, ik zou het liefst een grot willen opzoeken om in te slapen en over 4 maanden weer wakker willen worden. Dan zit in elk geval het weer wat meer mee

Ik ken het gevoel. Het zijn de momenten waarop je jezelf de hele dag op probeert te peppen zonder enig nut. Het liefst zou ik dan inderdaad een erg lange winterslaap houden om wakker te worden in een andere wereld, maar ik besef maar al te goed dat dat kinderlijke vluchtfantasieen zijn en dat het leven van alledag iets is wat je niet kunt ontlopen. Hopen op betere tijden dus, en die komen, dat weet ik zeker.

Ik wens dat ik geen gevoel meer had

quote:

Op zondag 31 oktober 2004 01:47 schreef cerror het volgende:
Ik wens dat ik geen gevoel meer had

ik wou dat ik het wat meer had zo nu en dan

Topdrukte deze mooie nacht

Tja, what can I say..
Blijf het moeilijk vinden, maar het (mijn failure in bepaalde dingen) houdt me scherp. Het zijn weer een paar uitdagingen die ik kan aangaan. En hoe. En waar het schip strandt zien we dan wel weer, meer dan alles kan ik niet doen soms. Lekker vaag misschien, maarja.

Voor de rest voel ik me wel goed, sterk, steeds scherper worden. Soms merk ik echt dat ik door die gevoeligheid (whatever , want wie heeft er soms niet last van? Ik denk dus meestal vooral in de mindere situaties (als het goed gaat voel je je (of denk je) immers ook prettig) en/of als je aan jezelf werkt en/of als je het toelaat, want dan kan je idd veel meer gaan voelen lijkt mij) af en toe weer even in de lucht ga zweven.

En ergens denk ik dat dat ook weleens is gebeurd met en bij mij en vandaar misschien sommige ervaringen die ik heb gehad. Ik zat al met mijn hoofd (omdat ik mezelf toen wat klote voelde) behoorlijk ver weg en steeds minder (al) op deze aardbol. Niet dat het daarna minder werd, maar dat is een ander verhaal. Daarvoor zat ik ergens tussen hemel en aardbol, niet prettig in het nu soms (ik accepteerde veel dingen niet, door jawel mijn gevoeligheid) met mijn beentjes en lichaam hier. Door dit besef kwam ik eigenlijk (meer) door dat nieuwe programma van Patty . Wat hij, een soort deskundige chakra-man, zei, klonk voor mij wel weer heel logisch.

Maargoed, dat aarden is dus iets wat ik zelf dus nog meer (nu) probeer. Niet eens zo bewust, maar merk gewoon ook al aan mezelf, daarvoor al, dat als ik wat bij mezelf probeer te blijven en me daarop wat fixeer (soort vorm van aarden misschien ook) dat het goed gaat met me of althans er meer ben, meer aanweziger. En hoe soms . Dat is dus misschien weer het andere uiterste die je kan krijgen. En tja, ook dan kan je misschien weer van alles gaan voelen.

Tja, ik denk dat ik lange tijd misschien en vaak soms ergens al ver weg was en niet compleet (meer) hier was of erger en sterker misschien: niet (meer) hier wou zijn, mijn lichaam/geest/ziel whatever werkte soms niet (meer) geheel mee. Voor mijn gevoel voelt dit ook heel logisch aan, als ik het zo achteraf bekijk sommige dingen/situaties. Ik denk dat mijn ziel dat, hoe erg je het ook kan onderdrukken, dat dus aanvoelde en daardoor sta en ben je niet helemaal hier, maar ben je (van binnen en buiten) al half weg, die ziel zweeft wel weg hoor, als die dat wilt, zo aanvoelt, jij moet het hier doen . Aan de ene kant klopt dit niet helemaal, want van struikelen (wat die man ook vertelde als je behoorlijk al uit je lichaam was) heb ik nooit zo'n last van gehad, mijn orïentatie, etc is wel ok wat dat betreft. Maargoed, het kan soms een verklaring zijn geweest voor bepaalde dingen. Het is ook zo uitgebreid soms allemaal..zucht .

Wat betreft gevoel, gevoel zelf vind ik een mooi iets. Niet altijd, want ik merk nu ook weer de nadelen, zo mis ik één iemand best erg en dat kan me best ergens frustreren. Maargoed, het blijft een mooi gevoel, het is het denken vaak wat ermee gepaard gaat dat het wat minder maakt. Maarja, dát observeren/opmerken en beseffen is het enige wat ik kan. Het gevoel van gemis blijft bijvoorbeeld dan nog steeds, maar het geeft wat meer rust in die zin.

Naja, wou toch wel even reageren, dat was het .

Doeidoei, en ik merk toch weer als ik dit allemaal lees, dat ik iig niet de enige ben..ook dat maakt me sterker in mijn gevoeligheid of eigenlijk de wat frustrerende gedachtes er soms dus over (kwetsbaarheid) enzo wat dat betreft. En hoe suf dit ook klinkt, want die gevoelige woorden enzo, ik voel me anderzijds best wel sterk door die uitdagingen, door die moeilijkheden soms en sommige dingen heb ik zelf voor gekozen, dus dan aanvaard ik ook het pad waarop ik loop. Mijn ogen zet ik dan open en vandaar uit kijk ik verder. De rest is allemaal how it comes.

[ Bericht 0% gewijzigd door sweetgirly op 31-10-2004 02:49:46 ]

ik ben niet bijster gevoelig in de zin van emotioneel.

Maar ik kan jullie vertellen dat ik super complex in elkaar zit wat meiden /uitgaan etc betreft

maar goed wordt aan gewerkt

quote:

Op donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:
Ik zal een korte omschrijving geven van mezelf (voor een deel gebaseerd
op 'enneagramtypen':

Ik ben een gevoelige jongen, iemand die het leven met grote pieken en dalen
beleeft en het vaak als een worsteling ervaart. Ik probeer mezelf staande
te houden door met mn weelderige fantasie werelden te scheppen of door
met muziek en andere kunstzinnige bezigheden mijzelf te onderscheiden van
anderen, om iemand te zijn en gewaardeerd te worden. Ook kan ik ontzettend
veel nadenken over de zin van leven en dood en zoek ik naar een omvattende
waarheid waarmee ik mezelf rechtvaardig en alle chaos een plekje kan geven.
Ik heb moeite met gewoon 'gezellig' doen, met contacten leggen (zeker met
meisjes) en met het 'gewone' leven. Ik voel me daarom vaak een outsider,
iemand die er niet bij hoort, wel anders wil zijn, maar ook weer er juist wel
bij wil horen. Het is het nooit helemaal in het leven voor mij, geluk ligt in het
verleden of in de toekomst. Ik ben dan ook vaak jaloers op mensen die wel
liefde, seks, een gewone baan hebben en simpel gelukkig zijn, gewoon zichzelf
en zonder bullshit.
Tegenwoordig zet ik me af tegen veel van mn bijzonderheden, ik laat muziek,
de neiging om verhalen en gedichten te schrijven, om te filosoferen over het
leven liefst achter me omdat ik er genoeg van heb om er toch nooit gelukkig mee
te worden.
Als het slecht gaat met me, kan ik heel pessimistisch, geisoleerd en onzeker zijn.
Als het goed gaat kan ik juist erg idealistisch zijn, begrijpend, geinspireerd,
creatief, zacht, zorgzaam, romantisch, betrouwbaar, intelligent, sportief, enz...
Helaas zijn de pieken niet zo talrijk als ik zou willen...

Zijn er soms meer mensen die zich in deze beschrijving herkennen en er mee
om weten te gaan? Of die objectief ernaar kunnen kijken (ik ben psycholoog,
maar kan niet afstand nemen van mn gevoel e.d.)?

Hier hoef ik geen woord aan toe te voegen, het lijkt alsof ik het zelf geschreven heb.
Alleen kan ik "het einde" niet vinden zodat ik er een punt achter kan zetten en door kan gaan met m`n leven.

quote:

Op zondag 31 oktober 2004 01:18 schreef nozem het volgende:
Hopen op betere tijden dus, en die komen, dat weet ik zeker.

Met alle respect, maar ik hoor vaak mensen dat zeggen: 'Ik wéét dat het weer beter zal gaan'... ik snap niet hoe mensen dat zo zeker kunnen denken. Als iemand dat tegen mij zegt, glimlach ik altijd. Niet alleen als respons en om feedback te geven, maar vooral omdat het doorspekt is met ironie. Soms ga ik met mensen in discussie om erachter te komen waarom ze ervan overtuigd zijn dat het beter zal gaan. Als het mijn leven betreft kan ik er nogal heftig op reageren. Ik ben in de veronderstelling dat niemand weet hoe/wat ik denk en als ik er niet van overtuigd kan zijn dat het beter zal gaan, dan weet een ander dat al helemaal niet. Het wordt goed bedoeld, maar zo komt het niet over.

[ Bericht 16% gewijzigd door Blinky op 31-10-2004 15:18:05 (toch maar niet) ]

quote:

Op zondag 31 oktober 2004 02:28 schreef someone324 het volgende:
ik ben niet bijster gevoelig in de zin van emotioneel.

Maar ik kan jullie vertellen dat ik super complex in elkaar zit wat meiden /uitgaan etc betreft

maar goed wordt aan gewerkt

Dat dacht ik ook altijd van mezelf maar uiteindelijk ben ik erachter gekomen dat ik voor mezelf een heel web van redenen en excuses had gemaakt om dingen in mijn leven te verantwoorden die mij niet bevielen. Dit kwam doordat ik een slachtofferrol aannam en daardoor raakte ik de weg kwijt in mijn eigen complexe mentale wereld.

quote:

Op zondag 31 oktober 2004 08:52 schreef Blinky het volgende:

Het voelt op het moment als zelfverraad. Aan de ene kant hoef ik nu in de komende jaren geen man meer en heb ik zoiets: geef mij een grot en laat me lekker slapen. De overtuiging dat het niet goed zal gaan in met name relaties blijft groeien. En ik heb er steeds minder zin en vooral geen energie meer om er moeite voor te moeten doen, omdat ik weet dat het niets gaat worden.
Oké, op het moment weet ik dat ik negatief sta tegenover relaties als het mezelf aangaat, maar dat heb ik sinds die relatie van een jaar die uitging. Ik wil aan de ene kant weer gewoon lekker verliefd zijn, lang en goed kunnen praten met iemand, (denken dat alles wel weer goed komt) en aan de andere kant wil ik er helemaal niet meer in geloven en mijn leven leiden en met niets rekening houden.

Ik weet ook niet echt waar het fout blijft gaan...

Je weet niet waar het fout gaat? Zie de vetgedrukte stukken in je tekst, daar gaat het fout.

quote:

Op zondag 31 oktober 2004 15:18 schreef EMW het volgende:

Je weet niet waar het fout gaat? Zie de vetgedrukte stukken in je tekst, daar gaat het fout.

Sluit mezelf er wel een beetje bij aan idd.

"Wie verwachtingen voor zichzelf en de ander creeërt, ziet de werkelijkheid niet meer!"

_{citaat van mezelf}

OK, maar ik kan mezelf er steeds minder goed toe zetten om 'blanco' in een relatie te stappen als de mogelijkheid zich voordoet (en dat is nu de eerste keer na de relatie van een jaar). Ik weet dat je risico's moet nemen, maar het voelt als een boksspel waarbij ik steeds minder de kracht heb om nog overeind te komen. Het is vooral de druk van anderen (goed bedoelde gesprekken enzo) die me nog wel overeind houden.

quote:

Op zondag 31 oktober 2004 16:50 schreef Blinky het volgende:
OK, maar ik kan mezelf er steeds minder goed toe zetten om 'blanco' in een relatie te stappen als de mogelijkheid zich voordoet (en dat is nu de eerste keer na de relatie van een jaar). Ik weet dat je risico's moet nemen, maar het voelt als een boksspel waarbij ik steeds minder de kracht heb om nog overeind te komen. Het is vooral de druk van anderen (goed bedoelde gesprekken enzo) die me nog wel overeind houden.

'Wie energie in zichzelf stopt, wint zichzelf ermee, wie het weg geeft heeft moeite verloren.'

'Verspilde energie is datgene wat je uitput, kracht is hetgene wat je doet groeien.'

'Het verschil tussen kracht en verspilde energie, is datgene waar jij jezelf in kwijtraakt.'

'Energie krijg je weer terug, zodra je stopt het weg te geven.'

'De kracht komt dan wanneer je er geen moeite meer voor doet.'

'Kracht is datgene waar je energie van krijgt, zonder er moeite voor te hoeven doen.'

'Conclusie: de wereld is vol tegenstrijd en hyperbolen, maar de waarheid ligt altijd ergens in het midden, we zoeken alleen op de verkeerde plekken.'

'En waar kunnen wij de kracht en moed vinden waar wij allen zo naar verlangen: in onszelf'

'En zonder val, kan je ook nooit opstaan.'

'Dus het geeft niet, zolang jezelf maar het verschil beseft.'

_{goed, vergeef me mijn citaten, maar ik zit er kennelijk een beetje in nu .}

Kan me wel in je text vinden, momenteel gaat het heel goed.
Zit lekkerder in mn vel en durf meer, kan goed met meisjes omgaan en ben zelfverzekerd.
Hoe ik t bereik, overal schijt aan hebben niet te veel nadenken maar meer doen...
Hier heb ik wel eerst een half jaar over nagedacht voor ik deze ''strategie'' zou toepassen om mn leven minder saai te maken.

quote:

Op zondag 31 oktober 2004 18:24 schreef Mute_Me het volgende:
Hoe ik t bereik, overal schijt aan hebben niet te veel nadenken maar meer doen...

Ja, dat schijt overal aan hebben , goed..ieder zijn manier.
Maar er zit wat in , das waar. Wat het punt is denk, laat ik nog éénmaal een citaatje erin gooien:

'Mensen hebben tegenwoordig overal schijt aan, maar het ergste is dat ze dat soms ook aan zichzelf hebben.'



En daar gaat het fout soms, ze vergeten zichzelf, wie ze zijn, wie ze waren etc etc. Nog ééntje dan:

'Kom terug naar wie je was, kom terug naar wie je bent, je ziel vraagt erom, je geest smeekt je, maar je verstand laat het zelf niet toe. Die is het spoor bijster geraakt, eens, maar zoveel mogelijkheden tot beseffenis, maar we beseffen het geneens.'

'Laten we dankbaar zijn voor de mogelijkheden die we krijgen, pas dan kunnen we ons leven gaan verrijken. Pas dan wordt ieder wie hij wilt zijn, wie hij is en wie hij kan zijn. De weg ligt open, er zijn geen obstakels, de enige obstakels die er zijn, zijn de zelfgecreeërde, door het soort mens genaamd.'

Maargoed, ik blijf het ergens humor vinden allemaal , mocht dit zo zijn, want dan ben ik zelf soms ook een harlekijn. De mensheid is gewoon eigenlijk heel grappig en lief, maar wordt geen dief van je eigen hart, want dan is het wachten op een eind zonder start. Just be!

quote:

Op zondag 31 oktober 2004 18:45 schreef sweetgirly het volgende:

[..]

Ja, dat schijt overal aan hebben , goed..ieder zijn manier.
Maar er zit wat in , das waar. Wat het punt is denk, laat ik nog éénmaal een citaatje erin gooien:

'Mensen hebben tegenwoordig overal schijt aan, maar het ergste is dat ze dat soms ook aan zichzelf hebben.'



En daar gaat het fout soms, ze vergeten zichzelf, wie ze zijn, wie ze waren etc etc. Nog ééntje dan:

'Kom terug naar wie je was, kom terug naar wie je bent, je ziel vraagt erom, je geest smeekt je, maar je verstand laat het zelf niet toe. Die is het spoor bijster geraakt, eens, maar zoveel mogelijkheden tot beseffenis, maar we beseffen het geneens.'

'Laten we dankbaar zijn voor de mogelijkheden die we krijgen, pas dan kunnen we ons leven gaan verrijken. Pas dan wordt ieder wie hij wilt zijn, wie hij is en wie hij kan zijn. De weg ligt open, er zijn geen obstakels, de enige obstakels die er zijn, zijn de zelfgecreeërde, door het soort mens genaamd.'

Maargoed, ik blijf het ergens humor vinden allemaal , mocht dit zo zijn, want dan ben ik zelf soms ook een harlekijn. De mensheid is gewoon eigenlijk heel grappig en lief, maar wordt geen dief van je eigen hart, want dan is het wachten op een eind zonder start. Just be!

Als ik erover nadenk doe ik wel alsof ik overal schijt aan heb, maar ondertussen ben ik nog wel een beetje de oude ik.
Gecontroleerd overal schijt aan hebben mezelf zal ik nooit kwijtraken, ik zal me hoogstens verbazen over wat ik allemaal kan op sociaal vlak.

quote:

Op zondag 31 oktober 2004 18:53 schreef Mute_Me het volgende:

Als ik erover nadenk doe ik wel alsof ik overal schijt aan heb, maar ondertussen ben ik nog wel een beetje de oude ik.
Gecontroleerd overal schijt aan hebben mezelf zal ik nooit kwijtraken, ik zal me hoogstens verbazen over wat ik allemaal kan op sociaal vlak.

Hehe..precies en okee dan!

De oude (of is het nieuwe of was die altijd al? ) ik zal ook altijd verantwoord schijt hebben aan anderen idd, om het zo maar te zeggen . Liefde die in iemands hart zit, krijg je er niet zomaar uit, sterker: dat blijft er wel zitten, nog sterker: dat zit er gewoon. Maar liefde voor jezelf, voor je eigen hart, acceptatie, daar begint het allemaal mee. Zonder dat ook geen gedwee , zegt de brabbelende toverfee en vooral zonder dat is niemand en vooral soms jezelf niet helemaal tevree.

Goed, ik merk het alweer, ik ga weer eens zachtzinnig tekeer. Daarbij heb ik ook nog eens wordt hierboven geschreven en het moet zijn word. Oei, oei wat een geklieder, bij deze hou ik het maar eens kort. Gegroet een ieder.

De mens is de createur van zijn omstandigheden, niet het slachtoffer. En dan heb ik het niet over een auto-ongeluk waarbij iemand omkomt of zo.

quote:

Op zondag 31 oktober 2004 22:18 schreef EMW het volgende:
De mens is de createur van zijn omstandigheden, niet het slachtoffer. En dan heb ik het niet over een auto-ongeluk waarbij iemand omkomt of zo.

Ik denk dat je veel meer dingen in de hand kan hebben dan dat je zelf denk te kunnen.
2 jaar geleden zou ik nooit gedacht hebben dat ik meisjes zou begrijpen, nu ben ik op het punt dat ik elk meisje kan doorgronden en kijken of ze geschikt is als vriendin (in vriendschappelijke zin).
Gisteravond was er alleen een meisje waarbij dat onmogelijk was, en nou ben ik een beetje fucked up. vervelend als je jou ding niet meer kan...

Je vriendenkring, als je een beetje socialised heb j er in no time ''vrienden'' bij, ik noem die mensen geen vrienden maar andere hebben denk lagere normen om als vriend te worden beschouwd.
Zo ddenk ik dus dat ik weinig goede vrienden heb, terwijl als ik dat zou vragen ik er veel lijk te hebben volgens anderen.

School/werk.

Een nieuwe school vind ik heerlijk, je kan je binnen 1 week compleet anders voordoen als je was.
Misschien merk je al dat ik een beetje controle freak ben, maar dat valt best mee ik wil gewoon het plaatje duidelijk hebben.

quote:

Op zondag 31 oktober 2004 22:18 schreef EMW het volgende:
De mens is de createur van zijn omstandigheden, niet het slachtoffer. En dan heb ik het niet over een auto-ongeluk waarbij iemand omkomt of zo.

Denk hierbij ook aan het "butterfly-effect". Schijnbaar kleine dingen zijn helemaal niet zo klein, want die kleine dingen, hebben op langere termijn een heel groot effect.

quote:

Op zondag 31 oktober 2004 22:33 schreef EMW het volgende:

[..]

Denk hierbij ook aan het "butterfly-effect". Schijnbaar kleine dingen zijn helemaal niet zo klein, want die kleine dingen, hebben op langere termijn een heel groot effect.

Leg uit?

quote:

Op zondag 31 oktober 2004 22:29 schreef Mute_Me het volgende:

[..]

Je vriendenkring, als je een beetje socialised heb j er in no time ''vrienden'' bij, ik noem die mensen geen vrienden maar andere hebben denk lagere normen om als vriend te worden beschouwd.
Zo ddenk ik dus dat ik weinig goede vrienden heb, terwijl als ik dat zou vragen ik er veel lijk te hebben volgens anderen.

Dat heb ik precies hetzelfde.

quote:

Een nieuwe school vind ik heerlijk, je kan je binnen 1 week compleet anders voordoen als je was.

Ken ik ook