Ik heb lang getwijfeld, maar als je het leest wil ik je niet het verhaal van mijn nichtje onthouden.
Mijn nichtje werd geboren uit een moeder met zwaar suikerziekte, door complicaties werd ze in het academisch ziekenhuis in Nijmegen behandeld. Voeding via de sonde, maar omdat dat niet goed ging hebben ze besloten een sonde direct in de bloedbaan in te brengen. Die gaat via een hand omhoog door de aderen tot de sonde een slagader bereikt.
Bij Christien ging het inbrengen niet goed, ongemerkt, en doorboorde haar hart. Het gevolg was een lange periode zonder zuurstof door een acute (en wederom onopgemerkte) hartstilstand.
Bij Christien was de diagnose 'kasplantje'. Mijn oom een tante zouden zich gelukkig moeten prijzen wanneer ze ooit zou reageren op hun stemmen bij wijze van herkenning.
Christien is nu in de 20. Een brok hollangs glorie. Ze heeft wel een geestelijke handicap en is spastisch, maar ze woont op zichzelf in een leefgemeenschap. Trek de wereld rond met haar vader in een camper en staat met beide benen in het leven.
Moraal: Wees heel kritisch in je beslissing en vertrouw vooral op je hart en je eigen gevoel. Kleine kinderen zijn extreem flexibel en extreem sterk. Medici zijn niet al weten en maken ook fouten. Dat laatste is jullie helaas al duidelijk....
Mijn vrouw en ik leven heel erg met jullie mee, kennen het gevoel maar al te goed. Het kaarsje brand, de handen ineengeslagen...
Shaven..... not furred