Daar ben ik dus weer.
nog weer kort samengevat donderdagnacht (vrijdagochtend) om half 4, 03-09, val ik in een stuk glas met mijn hand. meteen naar spoedeissende hulp aangezien het erg verkeerd aanvoelde. met verkeerd bedoel ik dat ik wel vaker open wonden heb gehad en het gevoel toen heel anders was.
ik kom dus aan op spoedeissende hulp. dokter komt binnen en doet gebruikelijke. ik gaf bij zijn vragen duidelijk aan dat ik verminderd gevoel in een deel van mijn wijsvinger had en dit zeer anders aanvoelde in tegenstelling tot eerdere wonden. hij zegt zoiets van zenuwbeschadiging en moet je maar kijken wat het word. 2 hechtingen en ik mocht naar huis en de volgende dag weer terug voor controle.
weer gaf ik aan dat het gevoel verminderd en raar was. dokter zegt zelfde kijken wat het word
![]()
mijn ouders en bekenden zeidden ook van stel je niet zo aan is maar een glipje en word wel weer beter.
IKKKKKKKK zei dus dat het anders was dan normaal.
de maandag erop was het dik en ik had nog steeds slapend tintelend gevoel in deel van die vinger.
dus weer naar polikliniek waar ik mocht terugkomen als er iets aan de hand was.
kom ik daar kan ik er niet terecht omdat ik geen afspraak heb.
voor dinsdag een afspraak gemaakt. weer zelfde ik zeg ik heb een raar gevoel in mijn vinger en dit hoort niet omdat ik zelf weet hoe een normale snijwond aanvoelt. deze arts was iets beter en vroeg dit keer wel telefonisch raad aan een plastisch chirurg ipv dat die plastisch chirurg ff komt kijken. kwam erop neer dat ik maar moest afwachten en dat ze bij de hechtingen eruit halen wel zouden zien.
hechtingen mochten er dus na 2 weken uit, 17-09, wond zag er goed uit maar ik gaf nog steeds aan dat het gevoel (voor de zoveelste keer) niet goed zat. deze arts nam me wel serieus en verwees me door naar de plastisch chirurg.
ik had geluk dat ik maandag (vandaag er terecht kon). opgewekt kom ik eraan omdat ik wel gewend was aan vinger en zelf ook al weer aannam dat het goed werd.
niet dus. ik zat er de chirurg komt binnen. ik vertel hem dat ongeveer 30% gevoelloos is van mijn wijsvinger en er nog niks beters is. en zeg ik als ik iets onder de snijwond druk dan voel ik een elektrische prikkel door mijn vinger gaan. die chirurg vraagt meteen waarom ik niet eerder daarmee ben gekomen. dus ik zeg dat ben ik al een paar maal. wat blijkt:
in mijn wijsvinger lopen 2 zenuwen, links en rechts. de linkse aan mijn duimkant (ook niet goed voor de mototriek, kon beter de andere kant hebben) was doorgesneden>>> dat verklaart waarom ik als ik op de wond drukte mijn vinger voelde... de zenuwen zelf in mijn vinger zijn dus afgestorven. vrijdag krijg ik een spoedoperatie om de zenuwen weer te hechten. het komt nooit meer goed. een zenuw is dus een kabel met zeg maar 100 draadjes erdoorheen. als het gehecht word komt a niet weer aan a maar aan d of zo. de hele verbindingen worden anders gelegd. dus als ik in midden van vinger een naald prik voel ik dat in mijn topje of zo. daarnaast is het de vraag of de zenuwen wel weer helemaal doorgroeien en of ze niet achterblijven bij de wond.
ik vroeg dus aan de chrirurg>>> moest ik meteen die avond van ongeluk geopereerd worden .... ja
een zenuw in mijn vinger is ongeveer zo dik als dit streepje = dus als die doorgesneden is moet dat te zien zijn.
ik vraag me dus ook af in hoeverre die artsen ervoor verkeerd gehandeld hebben. en wat als ik meteen onder het mes kwam, hoe was het dan afgelopen.
ik weet niet exact of het een medische misser is maar als het zo is dan maak ik er ook een rechtzaak van. als IK zeg dat het verkeerd voelt en dat duidelijk aangeef dan zit het verkeerd.
ik ben echt pisnijdig op de artsen.
ik vraag me af wat voor consequenties dit heeft op normaal functioneren en motoriek.
ik voel me behoorlijk klote. niet dat ik dit heb gekregen maar aan het feit dat wellicht de schade beperkt kon worden gehouden als ze beter naar mij geluisterd hadden....