Hoe zou jij hier mee omgaan ?

Ojee dit gaat een heel lang verhaal worden....
Hoi, ik kom hier al een tijdje en ik heb altijd voor mezelf gesteld dat ik nooit over mijn persoonlijke probleem(pje) hier op FOK zou posten, mede door de kinderachtige reacties die je hier krijgt. Maar soms zitten er wel goede reacties tussen.

De reden dat ik toch vandaag besloten heb om toch een persoonlijk topic te openen is het feit dat ik hier geen sociale contacten heb en dus ook geen vrienden. Met hier bedoel ik Vlaardingen waar ik naar toe ben verhuist om te kunnen samen wonen met mijn vriendin.

Het feit dat ik nu geen vrienden heb en geen sociale contacten hier worden de dingen voor mij best wel moeilijk. De dingen waar ik normaal makkelijk mee omging zijn voor mij nu in eens veel anders, ook een soort gevoel alsof ik er helemaal alleen voor sta en dat er niemand is die mij begrijpt of enigzins kan steunen.

Na mijn studie als applicatie-programmeur in C++ ben ik intensief gaan solliciteren, maar de concurentie is zo groot dat het niet meevalt om werk te krijgen. Soms kan ik me dan ook ergeren als ik lees of krijg te horen dat mensen ontslag nemen eer ze ander werk hebben en dat het ze dan ook nog lukt om een week er na weer een baan te vinden. Dan denk ik, wat doe ik in godsnaam verkeerd? Nu heb ik uit frustratie sollicitaties lopen waar ik eigenlijk niet zou willen werken, maar je moet toch wat. Wel hoop ik dat ik bij de politie wordt aangenomen, want dat lijkt me wel ontzettend leuk.

Als je geen vrienden hebt dan zoek je ze toch op zou je zeggen, je gaat naar sportclub of hobyclub. Maar daar moet dan wel geld voor zijn, dus is de eerste fase werk zoeken. Al het geld wat ik nu immers krijg gaat op aan rekeningen en boodschappen en daarbij heeft mijn vriendin ook nog eens schulden lopen en dus haar geld gaat op aan rekeningen en haar schulden. Naar haar studie wil nu ook zoeken voor een bijbaantje.

Nu komt het de rode draad waardoor ik denk dat het niet zo goed met me gaat.

Helemaal in het begin toen ik mijn vriendin heb leren kennen had zo nog een relatie met een getrouwde man, zijn vrouw en kinderen weten tot heden niet dat er iets gaande was. Ik op mijn beurt zei al tegen haar dat ik niet tussen haar relatie wilde komen en gewoon maar een leuke dag van te maken met de rest van de mensen die we die dag hadden ontmoet.
Toch bleef onze verliefdheid parten spelen. Uiteindelijk thuis gekomen, kreeg ik haar op mijn msn en vertelde mij dat ze aan haar relatie een wilde maken om zo verder met mij te kunnen.

Inmiddels kregen we een relatie en na een aantal weken kreeg ik het gevoel dat er iets niet klopte.
Op een avond was ze naar haar ouders en ik was van Limburg naar Vlaardingen gekomen om haar te zien, en ondertussen dat ik op haar wachtte dat ze thuis zou komen surfte ik even op haar computer om de tijd een beetje te doden. Ze had haar surfgeschiedenis niet gewist waardoor ik bij toeval op een datingsite was terecht gekomen waar zij ze zich had aangemeld. Dat moment dat ik daarachter kwam versterkte mijn gevoel dat er iets niet klopte. Nadat ik hier achter was gekomen, ging ik uit frustratie en kwaadheid haar chatlogs lezen, waar ik nu nog spijt van heb ook omdat ik mezelf niet zo herken. Ik vond het ook een beschadeging van haar privacy, maar ik was zo gekwetst, gefrustreerd en wilde meteen antwoord en opheldering.
Bij een aantal chatlogs die ik onder ogen kreeg las ik dat ze weer contact had met haar ex en dat ze hem miste en eigenlijk weer terug wilde. Bij een andere chatlog las ik dat ze met een andere jongen seks-gerelateerde chats op na hield.

We hebben hier toen over gepraat en gepraat en het zou niet meer voorkomen. Alleen dat was niet zo. En hoe dat allemaal liep is ook weer een lang verhaal en mijn topic is al zo lang en ik ben nog niet eens bij de kern

Dan maar snel de kern... Mijn vriendin ging werken ik zat nog op school en weer kwam ik er achter dat ze met een andere jongen bezig was. Dit keer kwam ik erachter doordat ze me mee uit vroeg met een aantal collega`s van haar.
Die avond dat we samen met haar collega`s waren merkte ik aan haar hele houding en praten dat er iets gaande was, wat wist ik nog niet. Maar hoe ze tegen een bepaalde collega praatte en keek, en vooral het kijken van haar wist ik dat ze in de wolken was, maar zeker weten deed ik het niet omdat je het niet wilt geloven of niet wilt verwachten. Liefde is immers blind en is de éénoogige in het land van de blinden koning. Maar in dat weekend waren we erg intiem en ook op een fijne manier, dus de dag dat ik naar huis ging om weer naar school te gaan dacht ik dat ik het me wel zou verbeelden, tot in het volgende weekend....

Dat weekend was ze weer bij haar ouders, ik kwam van Limburg naar Vlaardingen en bij haar thuis aangekomen ging ik wat lezen op haar zitten wachten. Ze belde me dat het veel later zou worden omdat ze nog met haar moeder naar een vriendin zou gaan. Na het lezen besloot ik even om met een aantal klasgenoten te chatten over een bepaalde stof. Ik starte de MSN op de computer van mijn vriendin en MSN startte automatisch haar eigen MSN met haar eigen contacten. Zo zag ik tussen haar contacten iemand staan die ik helemaal niet kon, maar het e-mail adres van die contact verwees wel naar het bedrijf waar mijn vriendin werkte. En toen kreeg ik rare kriebels in mijn buik, zo het dan toch ? zou het dan toch vorig weekend iets zijn geweest ? Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen door de angst die ik op dat moment voelde, ik opende de chatlog en werd teleurgesteld met wat mijn ogen kregen te lezen. Deze pijn wat door mij heen ging is niet te beschrijven en zeker, omdat ze wist dat ik mijn vorige relatie ook al eens bedrogen ben geweest.

Ze was al inderdaad al langere tijd bezig om een relatie op te bouwen met deze man. Ook de seks-gerelateerde opmerkingen in die chatlog deed mij vermoeden dat er al een heuse relatie ontstaan was.
Ik had haar hier mee geconfronteerd en ze wist in eerste instantie niks in te brengen, ze wist gewoon niet wat ze hier op moest zeggen. Naderhand vertelde ze me dat er niets was gebeurd tussen hem en haar.
We hebben hier over gepraat en onze relatie is zelfs voor even gebroken geweest.

Na veel ellende en veel verdriet zijn we weer bij elkaar gekomen om het voor de laatste maal te proberen en zijn gaan samen wonen. Het lijkt er op dat het, sinds we samen wonen beter gaat, we kunnen over van alles praten enzo, maar toch blijft die ene avond hangen bij mij, toen mijn vriendin met die andere man bezig was een relatie op te bouwen.

Hierdoor ben ik voorzichtiger geworden, ik geef bijna geen geld meer aan mijn vriendin uit, alles is zo anders geworden.
Nu bijvoorbeeld, is de intiemiteit tussen ons ook veel minder dan voorheen. Seks hebben we bijna niet meer, eens een keer in de 2 weken ofzo, en het meest erg vind ik nog dat het knuffelen ook al veel minder is. Iets samen doen zit er bijna niet meer in.

En nu weet ik helemaal niet meer wat er de oorzaak van is, is het om dat ik geen werk meer heb of is het omdat ik nog steeds moet verwerken wat ik mijn vriendin in het verleden heb meegemaakt.
Ik weet het gewoon niet meer, wat ik wel weet is dat ik mezelf niet meer ben en misschien ook niet meer kan zijn.


Hoe zouden jullie er mee omgaan ?

quote:

Op donderdag 2 september 2004 23:52 schreef Nadientje het volgende:
jeetje zeg wat een vreselijk verhaal... denk dat je beter es alles op een rijtje moet gaan zetten voor jezelf, en of je wel gelukkiger bent met haar in vlaardingen dan dat je hier was in limburg alleen.... ik denk dat je teveel eisen stelt aan jezelf, neem eens wat tijd voor jezelf en praat met je vriendin over de problemen want zo kan het toch niet lang meer gaan duren denk ik...

succes

Jah, ik heb ook al voorgesteld dat ik maar weer in Limburg zou gaan wonen. Maar ze denkt dat het dan al helemaal niet meer goed tussen ons zou komen. Maar de pijn is er wel nog steeds, en soms gaat het ook beter en wordt het ook wel minder. Maar op sommige momenten zoals ik bijvoorbeeld een sollicitatie heb gedaan en ik ben weer eens afgewezen, dan komt het wel weer eens naar boven en dan op zo`n momenten ben ik ook gevoeliger voor als ze met andere jongens zou chatten. Waar ik normaal niets omgeef, ik merk gewoon dat ik mezelf niet meer ben.

quote:

Op donderdag 2 september 2004 23:57 schreef Ilske het volgende:
Misschien heel cru om te zeggen, ik weet dat je geen lompe reacties wilt, en zo ben ik normaal ook niet, maar alsjeblieft doe jezelf een plezier en hou ermee op!
Dat zoiets 1x gebeurt, daar is overheen te komen, maar uit je hele verhaal blijkt gewoon dat je vriendin niet te vertrouwen is. Ik weet ook niet hoe oud jullie zijn, maar ergens mag dit niks uitmaken. Je moet voor jezelf kiezen, en hoe onzeker je er ook van wordt om alleen te zijn en door haar niet meer te hebben, je gaat hieraan onderdoor.
Probeer dus gewoon dapper door te gaan met solliciteren (je doet het ongetwijfeld heel erg goed, en het feit dat je C++ doet zegt ook veel), en bouw je eigen leven op. Doe dit in/op een plaats waar jíj je thuisvoelt en kunt aarden. Misschien dat er wat tijd overheen gaat voor dit lukt, maar doe het wel. Uiteindelijk redt je het, sowieso. Kracht zit in jezelf, in iedereen.
Sterkte, maar vooral succes ermee.

Nee hoor is geen lompe reactie.
Misschien heb je wel gelijk.

quote:

Op vrijdag 3 september 2004 00:00 schreef Nadientje het volgende:

[..]

hoelang hebben jullie al een relatie? ik vind het wel terecht hoor dat je je klote voelt als zij achter je rug om met anderen chat over dingen die niet horen... een relatie heb je met zijn 2en en je spreekt ook met zijn 2en dingen af die wel en niet mogen. Een relatie is gebouwd op vertrouwen en als dat er niet is dan blijft het moeilijk om steeds te geloven wat de ander zegt...
je zit nu even in een dipje en dus tijd om lekker even jezelf te worden en dus aan jezelf te denken

Daar zit ook wel wat in ja....
Maar we hebben nu ongeveer een jaar een relatie , zij is 23 en 29 jaar oud.

quote:

Op vrijdag 3 september 2004 00:02 schreef HenryHill het volgende:
Hmm, erg vervelende situatie...

Ik zou je geen concreet advies kunnen geven, alleen de (tegeltjes)wijsheid:
Liefde moet van twee kanten komen - op het moment dat de relatie een van beiden veel minder waard is dan de ander, moet je de keuze maken of je nog wel verder wilt.

Weet jij wat het is dat je vriendin zo 'op zoek is' naar een ander?

Jah dat weet ik, en daar hebben we ook uitgebreid over gepraat. Maar soms weet ik gewoon niet hoe ik er mee moet omgaan, en ook hoe ze er zelf mee omgaat.

quote:

Op vrijdag 3 september 2004 00:12 schreef Ilske het volgende:
btw wat Nadientje zegt: niet overhaasten: mee eens hoor, neem je beslissingen weloverwogen en met een uitgerust en zo rustig mogelijk hoofd.

Dat is ook waar ik mee bezig ben, om dingen heel goed te overwegen.

Nu heb ik er weer spijt van dat ik dit op Fok heb gezet, maar ik zoek iets om het te verwerken om me goed te voelen... om meningen van anderen te horen.
Maar aan de andere kant vind ik het ook weer stom van me op het op fok te zetten, omdat de lezers niet de andere kant van het verhaal horen, dat ze niet het verhaal van mijn vreindin bijvoorbeeld horen. Dit is mijn ervaring en haar ervaring is heel anders geweest.

quote:

Op vrijdag 3 september 2004 00:27 schreef HenryHill het volgende:
Het vervelende is, dat je op dit moment geen 'sociaal vangnet' hebt waar je op terug kunt vallen als het uitgaat: geen vrienden of collega's waarbij je je verhaal kwijt kunt, of waarmee je gewoon een gezellige avond kunt hebben om je problemen te vergeten. Je hebt alleen haar, als je haar kwijt bent, zit je zo goed als in je eentje.

Dus ik zou iig proberen om toch de komende tijd zoveel mogelijk contacten te leggen met anderen, en daarna pas echt een beslissing nemen (of het moet te gek worden natuurlijk - heb je al het idee dat je haar kwijt bent aan een ander?)

Nu heb ik niet het idee dat ik haar kwijt ben aan een ander, het vertrouwen in haar is terug. Ik houd ik ook heel veel van haar, alleen wat er in het verleden is gebeurd wil ik achter me laten dat het vooral voor mezelf maar ook voor haar makkelijker gaat. Ze gaat nu weer studeren en dat vind ik heel belangrijk voor haar, somme nog is dat ik dat nog veel belangrijker voor haar vind dan onze relatie. Niet dat ik onze relatie niet belangrijk vind, maar ze kan mijn onverwerkte "ding" gewoon niet gebruiken, terwijl zij gelukkig er wel aan heeft kunnen werken en verwerkt heeft.

De moeilijkheid zit hem nu in het vinden van een baan, om zo indedaad tot sociale kontakten te komen en zo de dingen beter te kunnen verwerken. Ik wil al helemaal niet dat we uitelkaat gaan, ik vind dat iets te makkelijk, je vecht voor je realite of je hebt geen relatie.

Maar alles op een hoop maakt het extra moeilijker. Als we bijvoorbeeld een meningverschil hebben gehad, heeft mijn vriendin de mogelijkheid om naar een vriendin te gaan... Ik zit er nog mee omdat ik hier nog geen sociale kontakten heb en dus blijft het zeg maar door zeuren in je kop. Gelukkig als we een menigverschil hebben gehad vergeten we het ook weer snel. Maar ik wil alleen maar aangeven dat ik mijn EI niet een kwijt kan, dat is zo frustrerend, zelfs zo frustrerend dat ik tegen mijn eigen regel inga dat ik het hier op FOK plaatst.

Het enige wat ik wil is met haar gelukkig worden, en er zijn zeker mensen die haar dan afstemplen dat ze niet te vertrouwen is, maar misschien ben ik wel niet te vertrouwen en is mijn topic alleen maar gelogen.
Ik doe nu mijn verhaal, maar haar verhaal kent niemand nog en daar hebben we nu ook geen behoefte aan, het is al erg genoeg dat ik mijn frustarties op FOK heb gezet en dat ik er min of meer ruzie door heb gekregen met mijn vriendin wat al helemaal niet de bedoeling was.

Op dit moment voel ik me gewoon levend ingemetseld. Gelukkig heb ik nog hoop en de dag wat morgen komt ziet er ook anders uit.