de vader van mister_d moest toen hij drie was op hem passen
ja, zo heette dat nog voor vaders begin jaren tachtig
en had daar niet echt zin in. Nu had mister_d zo'n fietstractortje en dacht hij een goede deal met zijn zoon te hebben gemaakt: jij fietst om de flat heen, en elke keer dat je langs het huis komt, bel je een keertje (er zat zo'n fietsbelletje op). Dat ging drie, vier keer goed en op een gegeven moment dacht ie: hee, ik hoor em niet meer. Dus hij op zoek. Hij kon hem niet vinden. De moeder van mister_d kwam thuis en was helemaal hysterisch. Na een aantal uren zoeken toch maar de politie gebeld. Wij zijn onze zoon kwijt. Nee, een jongen hebben we niet gevonden, we hebben hier wel een meisje zitten. Opgehangen, verder gezocht, en toen opeens: oh, hij heeft wel heel lang haar he, hmmm.... gebeld, naar het bureau, en ja hoor: daar zat ie! Wat was er nou gebeurd? mister_d was naar de bart smit gegaan (een ruime kilometer verderop!!), had netjes zijn tractortje geparkeerd en was speelgoed gaan kijken. Na een paar uur ging de winkel dicht en hebben ze hem maar naar het bureau gebracht. Mijn schoonmoeder kan er nog kwaad om worden!
En het tractortje? Dat stond er nog netjes en dat hebben ze de volgende dag opgehaald. Die goede ouwe tijd