Scopinaro-operatie

quote:

Op dinsdag 5 juli 2005 21:06 schreef jessie het volgende:
Klinkt eng (heb hele erge hartkloppingen gehad van mijn allergieremmers, dat wil je niemand aandoen) Maar wat is dan niet veel? Kan je wel een ijsje eten? Een stukje gebad? Een paar dropjes?

Dat zul je uit moeten vinden denk ik.

Wie is dah?

Een politica, jessie

Ja ik haalde dr gelijk voor me.
heeft die dezelfde operatie gedaan?

Over die groenten, je neemt niet genoeg vitamines op uit alleen groenten en fruit. Zelfde geldt voor calcium, omdat je niet te veel melk mag, vanwege de suikers, en omdat ook calcium niet voldoende uit groene groente wordt opgenomen. Vandaar dat je calcium en vitamines moet slikken als aanvulling op je dieet.

Wat je zegt over sinaasappelsap en ijzer klopt natuurlijk, maar je mag niet drinken bij je eten (vanwege het risico op overeten doordat je je eten a.h.w. wegspoelt) en dan werkt dat niet.

quote:

Op dinsdag 5 juli 2005 21:17 schreef Troel het volgende:
Nee, zij is aan de aminozuren als ik het goed begrepen heb. En zij let echt heel erg goed op wat ze eet enzo. Ze zei ook "ik kan wel een mooi verhaal gaan houden over hoe ik het gedaan heb, maar het is geen mooi verhaal, het is gewoon zwaar."

Natuurlijk is het zwaar. Ook een scopinaro is geen wondermiddel (helaas). Wel een goed hulpmiddel, maar je weet wel dat je de rest van je leven op moet letten dat je goed eet en dat je onder controle moet blijven. En ook de periode na de operatie is niet bepaald een lolletje.

Nou ik vind het echt supermoedig hoor van jullie. En ik word jullie stalker

Je mag ook wel gewoon op bezoek komen hoor

lol

Ik denk dat het een beetje (heeeeeeeeeeeeeeeeeel klein beetje) te vergelijken is met wat ik heb nl. een overgevoelige darm. Als ik uien, prei, scherpe kruiden eet word ik hartstikke misselijk, beroerd, pijn en diarree. In het begin mis je enorm de cheese-onion chips en broodjes shoarma, spaghetti etc. maar als je een paar keer goed ziek bent geweest laat je het wel staan.
Zo kun je dat dumping van suiker ook een beetje zien denk ik.

Ja, dat denk ik wel, Lois. Het is een soort overprikkeling van je darm.

Ik ben dapper begonnen met het lezen, maar ben gestopt. Deze operatie die jullie vrijwillig doen lijkt volgens mij veel op een operatie die mijn schoonmoeder onvrijwillig heeft ondergaan 20 jaar geleden. Toen is vanwege maagkanker haar maag weggehaald en haar dunne darm aan haar slokdarm vastgemaakt. Ze is wel afgevallen, ze weegt nog maar 37 kilo.

Ze moet de hele dag door kleine beetjes eten en rent vaak tijdens de maaltijd al naar de wc. Omdat het eten niet goed de kans krijgt om te verteren en niet lang in haar lichaam blijft heeft ze een standaard tekort aan vitamines en eiwitten.

Jullie operatie zal wel lang niet zo ingrijpend zijn, maar ik kan me bijna niet voorstellen dat je dat vrijwillig laat doen. Natuurlijk hebben jullie er goed over nagedacht en ik snap ook best wel dat jullie niet over één dag ijs zijn gegaan en alle alternatieven overwogen hebben. En deze post is ook helemaal niet bedoeld om jullie aan te vallen, maar ik vind het zo eng.

Livelink, er is een groot verschil:bij ons wordt de maag niet weggehaald. Er is ook een operatie waarbij men een soort reservoirtje maakt in de slokdarm. Daar past maar ca. 15cc in, en dan kun je dus ook alleen maar kleine hapjes eten. Dat is een van de redenen waarom ik daarvoor niet zou kiezen, dan ben je echt de hele dag bezig met eten. Zelfde geldt voor een maagbandje.

Bij een scopinaro is je maag 300-400 cc groot, en werkt deze nog gewoon. Dat betekent dat je normale kleine maaltijden kunt eten. Een heel verschil.

Maar ik snap volkomen dat je het eng vindt door de geschiedenis van je schoonmoeder. Dat is niet niks...

Oh, gelukkig maar. Ik dacht dat bij jullie ook de maag werd uitgeschakeld en alles direct door werd gesluisd naar de darmen.

Nee, zo'n operatie doen ze ook wel (gastric bypass) maar zoals gezegd leek me dat niks

ik vind 't ook erg griezelig klinken allemaal. maar ik hoop dat het allemaal goed uitpakt en jullie er geen al te nare effecten van zullen ondervinden. succes.

Troel en Rewimo, ik vind het erg knap dat jullie deze stap gaan zetten!

Ik kan ook volledig in de beweegredenen komen. Ik ben nu zelf 5 maanden zwanger van m'n eerste kindje en heb een BMI van 42 (en stijgende ). Het zwanger zijn vergt nu al behoorlijk wat van m'n lichaam en dan moeten de zwaarste maanden nog komen. Voordat ik zwanger werd heb ik er nooit zo bij stil gestaan wat de (lichamelijke) gevolgen zouden zijn als ik zwanger zou worden en daarna voor ons kindje als zware moeder zijnde. En het kleren kopen is inderdaad ook een probleem. Vaak is kleding ook niet gericht op jonge mensen met al die Tante Til gewaden. Blijkbaar mag je je niet leuk kleden voor een normale prijs als je veel te zwaar bent. Laat staan positiekleding
Ook het onbegrip van mensen herken ik. Mensen die zelf niet met extreem overgewicht kampen denken soms dat afvallen puur een kwestie van minder en gezonder eten en meer bewegen is. If it was that easy... Als ik alles zo lees hebben jullie prima redenen voor deze keuze en je moet soms inderdaad eerst aan jezelf denken.

Maar goed, ik ben op een punt beland dat ik na m'n bevalling weer ga proberen af te vallen. Een dergelijke ingreep zoals jullie zou ik zelf niet durven, maar ik heb er ontzettende bewondering voor dat jullie het wel gaan doen. Ik zal jullie verhaal blijven volgen. Veel succes!

Dank je wel, Wennie! Ik was zelf al behoorlijk te zwaar toen ik zwanger was van Christan. Moet zeggen dat ik op mijn bloeddruk na eigenlijk weinig problemen heb ondervonden. Ik was ook niet veel aangekomen, 13 kilo in totaal (en dat was inclusief bijna 9 pond baby ). Na de bevalling was ik 5 kilo onder mijn startgewicht Veel sterkte met je zwangerschap, ik hoop dat alles bij jou ook goed verloopt!

Rewimo, wat bloeddruk betreft gaat het nog steeds goed *afklop*, wat me erg verbaasd eerlijk gezegd. Ik ben ook nog maar een paar ons aangekomen en dan ben ik niet eens de eerste maanden aan het spugen geweest. Wel lekker zo gratis een paar kilo kwijt te zijn na de bevalling

Ik was met 33 weken pas 6 kilo aangekomen De laatste weken is er vooral vocht bijgekomen. Vandaar dat ik het ook zo snel weer kwijt was.

quote:

Op dinsdag 5 juli 2005 21:00 schreef jessie het volgende:
Ja maar als je t dan zonder kan heb je die operatie niet nodig.

Nou, het is wel weer zo dat het gewichtsverlies met deze operatie behoorlijk blijvend is en met je hele leven op dieet red je dat niet volgens mij (omdat je lijf dan in standje energiebesparing springt en je als je alleen maar schuin naar een toffee kijkt je weer drie kilo aankomt enzo). An sich is dat natuurlijk fijn, een deel van de morbiditeit die met veel te zwaar zijn gepaard gaat ben je dan sowieso kwijt, maar ik vraag me nog steeds af wat je er voor terugkrijgt aan malabsorptiecomplicaties.