TV Televisie
Kookprogramma's, Actualiteitenprogramma's, Spelprogramma's en Documentaires. Praat er gezellig over mee, live of achteraf!
* Reconstruction (2003)
Alex is een jonge fotograaf en heeft een relatie met Simone. Op een dag ontmoet hij Aimee, de vrouw van August een schrijver, en raakt gefascineerd door haar. Zo erg dat hij Simone voor haar wil verlaten. Na een wilde nacht met Aimee lijkt alleen niet alles meer te zijn zoals het was. Iedereen die hij denk te kennen, kent hem niet meer...
Reconstruction is een psychologisch drama die zich bewust is van de vrijheden van de cinema en daar ook gebruik van maakt op een manier die nog het meest met David Lynch overeenkomt. De film vertoont ook sterke overeenkomsten met de klassieker van Alain Resnais L'Année dernière à Marienbad.
Het is de debuutfilm van de Deense regisseur Christoffer Boe, waarvoor hij ook bekroond is op het prestigieuze filmfestival van Cannes. Een man om zeker in de gaten te gaan houden de komende jaren, want z'n debuut belooft veel goeds.
Het eerste wat opvalt tijdens het kijken van de film is de sterke visuele stijl. De groezelige openingsscene zet meteen een vervreemde toon, een sfeer die de hele film blijft hangen, zeker wanneer de plotwendingen een rol gaan spelen. De dialogen zijn ook erg sterk, evenals het gebruik van Adagio for Strings van Samuel Barber. Eén van de belangrijkste thema's is liefde en één van de belangrijkste dingen die de film ons daarover wil vertellen is dat liefde alleen werkt wanneer je je er totaal aan overgeeft. Een mooie gedachte op een prachtige manier overgebracht op de kijker. Een van de beste films van het jaar tot nu toe. De film draait sinds een week in een aantal zalen in Nederland.
Speelduur 90 minuten
Cannes Film Festival 2003
Winnaar Golden Camera
Winnaar "Le Label regard jeune" (beste debuut)
European Film Awards 2003
Nominatie Discovery of the Year
Verder prijzen op filmfestivals in Chicago, San Sebastián en Sofia.
IMDb
Cinema.nl
I just know that you are too beautiful. If I am allowed to say that.
Alex is een jonge fotograaf en heeft een relatie met Simone. Op een dag ontmoet hij Aimee, de vrouw van August een schrijver, en raakt gefascineerd door haar. Zo erg dat hij Simone voor haar wil verlaten. Na een wilde nacht met Aimee lijkt alleen niet alles meer te zijn zoals het was. Iedereen die hij denk te kennen, kent hem niet meer...
Reconstruction is een psychologisch drama die zich bewust is van de vrijheden van de cinema en daar ook gebruik van maakt op een manier die nog het meest met David Lynch overeenkomt. De film vertoont ook sterke overeenkomsten met de klassieker van Alain Resnais L'Année dernière à Marienbad.
Het is de debuutfilm van de Deense regisseur Christoffer Boe, waarvoor hij ook bekroond is op het prestigieuze filmfestival van Cannes. Een man om zeker in de gaten te gaan houden de komende jaren, want z'n debuut belooft veel goeds.
Het eerste wat opvalt tijdens het kijken van de film is de sterke visuele stijl. De groezelige openingsscene zet meteen een vervreemde toon, een sfeer die de hele film blijft hangen, zeker wanneer de plotwendingen een rol gaan spelen. De dialogen zijn ook erg sterk, evenals het gebruik van Adagio for Strings van Samuel Barber. Eén van de belangrijkste thema's is liefde en één van de belangrijkste dingen die de film ons daarover wil vertellen is dat liefde alleen werkt wanneer je je er totaal aan overgeeft. Een mooie gedachte op een prachtige manier overgebracht op de kijker. Een van de beste films van het jaar tot nu toe. De film draait sinds een week in een aantal zalen in Nederland.
Speelduur 90 minuten
Cannes Film Festival 2003
Winnaar Golden Camera
Winnaar "Le Label regard jeune" (beste debuut)
European Film Awards 2003
Nominatie Discovery of the Year
Verder prijzen op filmfestivals in Chicago, San Sebastián en Sofia.
IMDb
Cinema.nl
I just know that you are too beautiful. If I am allowed to say that.
recensie van de biosmail:
quote:Regie: Christoffer Boe Cast: Nikolaj Lie Kass, Maria Bonnevie, Krister Henrikson Genre: drama Details: Denemarken (2003), 91 minuten
Fijne vaagheid
“Het is maar film, en toch doet het pijn” aldus regisseur Boe. Het getuigt van lef: van je eigen film zeggen dat deze het publiek zo kan raken dat het pijn doet. Toch vat deze zin de film goed samen. Boe heeft zeker lef, want hij demonteert openlijk zijn verhaal en breekt daarmee de illusie die hij zo zorgvuldig opbouwt. Maar het stoort niet; we zitten op één lijn met de personages die ook zo weinig houvast hebben. Ze hebben alleen de liefde, en het doet inderdaad pijn als zelfs die hen wordt ontnomen.
Ingeleid door een huiskamerversie van ‘night and day’ van Cole Porter fluiten we vrolijk de film in. Die vrolijkheid verdwijnt al snel, als de film sublimeert naar een surrealistisch niveau. De loze praatjes en slechte versiertrucs van hoofdpersoon Alex, die zijn vriendin Simone (gespeeld door Maria Bonnevie) verruilt voor Aimée (eveneens gespeeld door Bonnevie!!), krijgen een serieuze ondertoon als hij na een passievolle nacht alles verliest. Maar dan ook alles. Niemand kent hem meer en zijn huisdeur is veranderd in een klein poortje met een dik slot. Naakt van alles wat hij ooit in zijn leven heeft gekend smeekt hij om (h)erkenning van zijn vriendin, eehh, maîtresse,… eehh nee, toch vriendin.
U begrijpt het al, het is allemaal een beetje vaag. Maar het is ook fijn omdat de film de filmtaal zo goed spreekt, al is het met Deens accent. Hebben we niet al eerder vernieuwende films uit die hoek zien komen? Met grove korrel worden de oogopslagen en blikwisselingen kundig in beeld gebracht. Het is net of de film naast je is gaan zitten en zachtjes in je oor fluistert. Het is natuurlijk mogelijk dat u niet zit te wachten op een film die in uw nek hijgt. Misschien breekt de film wel om die reden met de illusie door openlijk toe te geven dat ‘het maar film is’. Op die manier geeft de film wat ruimte. Een ruimte die wordt vol geblazen met rook. Want, jemig, je gaat bijna vermoeden dat de makers zijn gesponsord door een sigarettenfabrikant, zoveel wordt er in de film gepaft. Al past het wel bij het karakter van de film: in rook gehuld.
|
|
