Zwemster Marleen Veldhuis maakte in twee jaar een bijzondere progressie door. Ze kwam vanuit het niets, werd Europees kampioene op de korte baan en won Europese medailles op de lange baan. Als iemand om rekening mee te houden gaat ze naar de Olympische Spelen.
Marleen Veldhuis zit op dezelfde plaats aan de rand van het zwembad als twee jaar geleden, toen ze net haar eerste internationale wedstrijden had gezwommen. In Monaco had ze haar ogen uitgekeken. Ze was op trainingskamp voor de Europese kampioenschappen in Berlijn. Doodeng vond ze het, zo'n groot toernooi. Verwachtingen durfde ze niet uit te spreken, want ze had er geen idee van wat ze kon.
Pas een paar maanden was ze toen echt serieus met zwemmen bezig, nadat ze ook al was uitverkoren voor het nationale vrouwenwaterpoloteam. De in Borne geboren Veldhuis kon kiezen in welk bad ze haar carrière wilde beginnen. ,,Zwemmen vind ik interessanter. Het was een vanzelfsprekende keuze. Ik heb het idee dat ik daarmee meer kan bereiken'', vertelde ze toen.
Twee jaar verder is Veldhuis (25) op trainingskamp voor haar eerste Olympische Spelen. Ze heeft inmiddels wel bewezen dat ze de juiste keuze maakte. Met de estafetteploeg kan ze een Olympische medaille halen, maar ook individueel zou het zomaar kunnen. ,,Ja'', zegt ze droog. ,,Alles is haalbaar, maar het moet wel net lukken.''
Die Twentse nuchterheid, het is Veldhuis ten voeten uit. Ze giechelt onwennig als ze even wil nadenken over een vraag, bang om 'iets stoms' te zeggen. Ze vindt het lastig om over zichzelf te praten. ,,Want voor mezelf is het allemaal gewoon, omdat ik het meemaak. Ik kan me best voorstellen dat het voor mensen op afstand een bijzonder verhaal is, maar ik zie dat zelf niet.''
(...)
Ze heeft zich al eens verkeken op een toernooi. Op de wereldkampioenschappen in Barcelona om precies te zijn. ,,Zo'n WK lijkt een gewone wedstrijd totdat je ineens de finale zwemt in een volgepakt stadion. Dan gaat er toch wel wat door je heen en is het niet zo gewoon. Dat WK is niet zo goed gegaan. Ik wilde te graag, achteraf gezien. Dat is dus een kwestie van ervaring. Ik moest erg wennen aan al het gedoe om zo'n wedstrijd heen. Bij de start staan er twee camera's voor je neus, terwijl je middenin een proces van concentratie zit. Ik probeer in elk geval wel een bepaald gevoel bij mezelf op te wekken. Nou, dat ging in Barcelona nog mis. Nu ben ik het wat beter gewend. Als die camera wegdraait, ben ik het vergeten en eenmaal op het startblok ben ik me van niets meer echt bewust. Ik weet dat er lawaai is en ik hoor het ergens in de verte, maar ik neem het niet in me op.''
Als er in Athene een regen van succes over haar valt, zoals in Dublin bij de EK korte baan en in Madrid bij de EK lange baan, dan laat Marleen Veldhuis zich lekker nat regenen. Ze geniet ervan, maar het leven gaat door. Zij zal niet veranderen door succes. ,,Misschien een beetje, omdat de mensen om je heen anders tegen je doen. Daar heb ik het wel eens met Pieter van den Hoogenband over gehad.''
Net als Van den Hoogenband staat Veldhuis stevig met beide benen op de grond. Beiden beschikken over een grote mate van nuchterheid en relativeringsvermogen. Er zijn meer parallellen met de Olympisch kampioen: een ideaal zwemlijf (Veldhuis is lang, heeft brede schouders en smalle heupen en elastieken gewrichten, die ze akelig ver kan overstrekken om er meer stuwing uit te halen) en een meer dan gemiddelde intelligentie. Zoals Van den Hoogenband heeft zij de dringende behoefte 'gevoed' te worden. Zwemmen is leuk en interessant, maar ingenieur Veldhuis wil zich wel blijven ontwikkelen. Haar studie technische bedrijfskunde aan de TU Twente rondde ze vorig jaar af. ,,Ik heb wel eens gehoord dat je intelligentie na twee weken vakantie al lager is, maar dat geloof ik niet. Ik denk wel dat je hersens een beetje aan het werk moet houden. Ik lees veel. Ik zou ook best graag een beetje willen werken of weer gaan studeren, maar in zo'n Olympisch seizoen kan ik er niets bij doen. Zwemmen is nu een dagtaak.
,,Ik probeer me wel te verdiepen in alles eromheen. Ik lees over voeding, probeer iets op te steken over trainingsmethoden. Ik vond ook de sessies over mentale training erg interessant. Ik doe niet ineens allerlei dingen anders, maar ik denk na over de dingen die ik toch al deed. Het is best praktisch.
,,Soms is het net studeren: je werkt heel geconcentreerd en doelgericht naar iets toe en als het dan lukt, geeft dat grote voldoening. Een EK is voor mij net als een tentamen: een tussenstap waardoor je ziet waar je staat. De Olympische Spelen zijn het grote examen.''