Maar dan, heb je er een slecht gevoel over. Is gewoon onverklaarbaar in alle opzichten. Maar dat slechte gevoel blijft.
Bevat dit een voorteken? Moet je dan wel naar dat leuks gaan, als dat slechte gevoel blijft. Hoe moet je met zo een gevoel omgaan.
Een slecht gevoel, zegt gewoon weinig. En toch vind ik het eng...
Ik weet het niet, hoor, maar dat heb ik zelf ook weleens.
Je kan pas van een voorspellende gedachte spreken als het keer op keer uit komt, maar wat ik zo begrijp is dat bij jou niet zo, toch? En wat vind je er dan eigenlijk eng aan?
quote:Maar wat gaf bij jou dan de doorslag om niet te gaan? Puur het feit dat het verkeerd af zou lopen (dus zeg maar, de logische redenatie) of gewoon het gevoel op zich?Op donderdag 5 augustus 2004 22:31 schreef iteejer het volgende:
Ik heb wel es een voorgenomen bezoek uitgesteld omdat ik er van overtuigd was dat het verkeerd af zou lopen. Kun je natuurlijk nooit aantonen achteraf, maar so what, ik zit er niet mee
net als iteejer zegt , kon ik dat ook niet achteraf aantonen verder...maar het gevoel was zo sterk...
het was net alsof iets je tegen hield , en je krijgt de zenuwen bij de gedachte aan hetgeen te dien , iig zo voelde het toen.
groeten verder.
quote:Puur het gevoel op zich. Was in die gevallen wel sterk, en ben dan bewust enige uren te laat gekomen, cq een afspraak ergens geheel gecanceld.Op zondag 8 augustus 2004 03:58 schreef Xitami het volgende:
Maar wat gaf bij jou dan de doorslag om niet te gaan? Puur het feit dat het verkeerd af zou lopen (dus zeg maar, de logische redenatie) of gewoon het gevoel op zich?
Voor dat gevoel was geen enkele logische aanleiding. 'Ik moet nu niet in een auto stappen'. Dat was alles.
Ik denk dat iedereen dat wel vrij vaak heeft. Probleem is echter, dat mocht er dan iets gebeuren, men dit meteen opvat als een voorspellende gave o.i.d. Echter 9 van de 10 keer was het "voorgevoel" vals en vergeet men het weer..
quote:Ik ook meerdere malen.Op donderdag 5 augustus 2004 22:31 schreef iteejer het volgende:
Ik heb wel es een voorgenomen bezoek uitgesteld omdat ik er van overtuigd was dat het verkeerd af zou lopen. Kun je natuurlijk nooit aantonen achteraf, maar so what, ik zit er niet mee
Een tijd geleden schoot ik ineens omhoog in bed (ik sliep nog niet). Ik had heel duidelijk een beeld gehad van een tram die op me afkwam terwijl ik op de trambaan stond. Mijn dochter stond gillend bij de tramhalte.
Het was zo echt en ik was er he-le-maal door uit mijn doen.
De volgende dagen heb ik alles met de fiets gedaan en ik heb elke trambaan vermeden tot het gevoel weg was.
Soms weiger ik ook een auto in te stappen. Geen idee waarom, maar het gevoel dat er iets gaat gebeuren is dan zo groot dat ik het liever skip.
quote:Tuurlijk kun je het in andere woorden gaan gieten, die suggereren dat het niets met iets paranormaals te maken heeft. dat is imo meer een woordspelletrje: je zegt er nl geheel niets nieuws mee, maar geeft alleen de eigen overtuiging weer.Op zondag 8 augustus 2004 11:31 schreef The_stranger het volgende:
Waarschijnlijk gewoon een geval van onzekerheid/angst gepaard met een (te) hoog verwachtingsniveau..
Ik denk dat iedereen dat wel vrij vaak heeft. Probleem is echter, dat mocht er dan iets gebeuren, men dit meteen opvat als een voorspellende gave o.i.d. Echter 9 van de 10 keer was het "voorgevoel" vals en vergeet men het weer..
Ik vat het ook niet op als een voorspellende gave oid. Ik vat het op als een gevoel dat ik niet moet gaan en ik doe het dan ook niet. Waarom zou ik er verdere analyses aan wijden, of het een naam gaan geven? Is in alle gevallen toch maar uit de lucht gegrepen, je kunt er au fond niks van zeggen.
Je kan er wel een rationele redening op los laten, maar 't lijkt me dat de opvatting voor iedere persoon anders is.