quote:Precies!
Op dinsdag 2 december 2003 20:22 schreef thaleia het volgende:
Ik heb van mijn stages honderd keer meer geleerd dan van al die bijeenkomsten op de uni bij elkaar, en we hadden gelukkig met zijn allen al gauw door dat we die uni-dingen maar zoveel mogelijk moesten afraffelen en ze "geven wat ze wilden horen", en verder al onze tijd stoppen in de stage waar we wel wat aan hadden.
Afgelopen week de 2e les gegeven aan die groep. Actief moest het worden. Dus na een hele korte inleiding waarin ik gevraagd heb of iedereen de voorbereiding gedaan had die ze moesten doen en of er eventueel vragen op waren (1 was ja, 2 was nee) heb ik ze in groepjes ritmestroken laten beoordelen.
Dit ging dus niet goed. Want tijdens het zelf beoordelen bleek dat de meerderheid van de klas zich dus niet had voorbereid en dus absoluut niet in staat kon zijn om de stroken goed te analyseren. Neem daarbij het niet opletten in vorige les en het hek was van de dam.
Eerst heb ik in individuele groepen het besproken, hoe ze het het best konden doen, kleine aanwijzingen en tips gegeven maar op een gegeven moment kwam er een leerling naar me toe (terwijl ik iets voor ze aan het kopiëren was) om aan te geven dat er grote verwarring was ontstaan in de groep. Men was het niet eens met mijn manier van doen.
Ik ben terug gegaan naar de klas en heb ze gevraagd wat het probleem was. Helaas kon ik het niet laten om meerdere keren aan te geven dat het kwam omdat zij zich niet hadden voorbereid. Maar ze vonden dat ik een stap had overgeslagen en dat ze hoe dan ook niet in staat konden zijn om de stroken goed te beoordelen.
Op hun verzoek om het uit te leggen ben ik alsnog ingegaan en klassikaal heb ik geprobeerd het een en ander te verduidelijken. Dat was moeilijk omdat ik dat niet had voorbereid maar het ging wel.
Na een tijdje lieten de zittenblijvers weten dat de docent van het jaar ervoor ze een lijst had gegeven met alle kenmerken van de verschillende ritmes. Ik gaf daarop aan dat al die kenmerken terug waren te vinden in het boek en dat ze deze lijst dus zelf konden maken.
De rimes die ze in groepjes moesten doen heb ik ze nu als huiswerk opgegeven om een aantal die zij moeilijk vinden klassikaal te bespreken in de volgende les. Probleem is wel dat ik bang ben de moduledoelstellingen niet te behalen, dit gaf ik ze aan.
Ik dacht het zelf goed opgelost te hebben, had er ook een goed gevoel over. Ik had ze gewezen op hun verantwoordelijkheden en toch de bal bij hun gelaten.
Nu blijkt dat het voor hun wat anders ligt. Een aantal zijn bij de groepsdocent geweest om hun zorg over het geheel uit te spreken. Ze vinden de sfeer tussen mij en hen verpest en vinden niet dat we op deze voet verder kunnen. Ze vonden dat ik erg verdedigend reageerde.
Wat nu????? Help!
Ik wil het met ze bespreken komende les, zie er wel vreselijk tegenop. Maar dan, hoe moeten we dan verder. Het lijkt me moeilijk om mezelf en hun nu nog te motiveren om de lessen leuk te krijgen.
Hoe zouden jullie dit aanpakken?
quote:Sorry dat ik niet eerder reageerde, ik had een ouderavond.
Baba-O-Riley, Thaleia, laat jullie met al jullie wijsheid en ervaring eens uit over mijn probleem
quote:Groepswerk. Okee. Geef de leerlingen een opdracht en een flinke dosis verantwoordelijkheid. Ook handig om elk groepslid een bepaalde functie te geven. (eentje is de verzorger van het materiaal, eentje doet het tekenwerk, eentje doet het rekenwerk, etc).
Afgelopen week de 2e les gegeven aan die groep. Actief moest het worden. Dus na een hele korte inleiding waarin ik gevraagd heb of iedereen de voorbereiding gedaan had die ze moesten doen en of er eventueel vragen op waren (1 was ja, 2 was nee) heb ik ze in groepjes ritmestroken laten beoordelen.
quote:Het gaat dus mis omdat de leerlingen zich niet voorbereid hebben. Dat ligt dus niet aan jou.
Dit ging dus niet goed. Want tijdens het zelf beoordelen bleek dat de meerderheid van de klas zich dus niet had voorbereid en dus absoluut niet in staat kon zijn om de stroken goed te analyseren.
quote:Ja, ik ken het. Ik maak het ook nog wel eens mee dat er in groepjes gewerkt moet worden en dat enkele groepjes niet verder komen. Kun je een paar dingen doen. Óf je gaat de desbetreffende groepjes na, en lost daar het probleem voor ze op. Óf je legt het groepswerk even helemaal stil, en geeft klassikaal wat aanwijzingen of uitleg. Óf je laat een groepje dat het wél begrepen heeft de uitleg verzorgen aan het groepje dat het níet begrepen heeft. Nu zijn ze dan wel even niet met die opdracht bezig, maar het groepje dat moet uitleggen leert om de stof in eigen woorden te vertellen (en jij als docent kunt dan heel goed zien of ze het überhaupt begrepen hebben), en het andere groepje krijgt de uitleg in "hun" taalgebruik. Een leerling legt het soms nét iets anders uit dan jou.
Neem daarbij het niet opletten in vorige les en het hek was van de dam.
quote:De eerste les heb je geloof ik anderhalf uur het woord gehad, toch? Nu heb je misschien 5 minuten gepraat en moeten de leerlingen *opeens* zelf aan het werk. Ik kan me goed voorstellen dat de leerlingen zoiets hebben van:
Men was het niet eens met mijn manier van doen.Ik ben terug gegaan naar de klas en heb ze gevraagd wat het probleem was. Helaas kon ik het niet laten om meerdere keren aan te geven dat het kwam omdat zij zich niet hadden voorbereid. Maar ze vonden dat ik een stap had overgeslagen en dat ze hoe dan ook niet in staat konden zijn om de stroken goed te beoordelen
Het werken in groepjes moet je voorzichtig opbouwen. Je kunt niet de leerlingen 1-2-3 in groepjes planten (zeker wanneer ze dit nog nóóit gedaan hebben) en een goed resultaat verwachten. quote:"Geprobeerd"? Het moet duidelijk zijn. Punt.
Op hun verzoek om het uit te leggen ben ik alsnog ingegaan en klassikaal heb ik geprobeerd het een en ander te verduidelijken.
quote:Zelf dingen opzoeken is voor sommige leerlingen al te veel gevraagd.
Ik gaf daarop aan dat al die kenmerken terug waren te vinden in het boek en dat ze deze lijst dus zelf konden maken.
quote:Verpeste sfeer tussen docent en klas. Daar ken ik genoeg voorbeelden van, ja.
Een aantal zijn bij de groepsdocent geweest om hun zorg over het geheel uit te spreken. Ze vinden de sfeer tussen mij en hen verpest en vinden niet dat we op deze voet verder kunnen. Ze vonden dat ik erg verdedigend reageerde. Ik wil het met ze bespreken komende les, zie er wel vreselijk tegenop. Maar dan, hoe moeten we dan verder. Het lijkt me moeilijk om mezelf en hun nu nog te motiveren om de lessen leuk te krijgen.
Belangrijk is dat alle neuzen weer dezelfde kant op gaan staan. Dus besteed de komende les eens even *iets* minder aan het boek, maar *iets* meer aan jou + de leerlingen. Ga een klassengesprek met ze aan. Laat hen aan het woord over wat ze van de les vinden, wat ze graag anders zouden willen zien. Misschien komen ze wel met hele goede oplossingen. Het lijkt misschien eng om de klas te laten oordelen, maar geloof me, ik doe het zelf ook regelmatig bij mijn klassen. (1) Probleem: te grote stap van "klassikaal" naar "groepswerk"
(2) Probleem: leerlingen hebben hun werk niet gedaan.
(3) Probleem: leerling/docent relatie is verstoord.
Eerst ervoor zorgen dat er weer een fijne sfeer in de klas komt. Leerlingen leren het beste als er een fijne sfeer hangt. Daarna moet je proberen om, áls je per sé naar groepswerk wil, dit gefaseerd te doen. Eerst een klein oefeningetje in tweetallen laten maken/nakijken. Dan in groepjes van 4 een klein oefeningetje. Dan het oefeningetje wat uitbreiden. En voor het feit dat ze hun werk niet hebben voorbereid, mag je ze best even uitkafferen. Maar niet té. 
Zo, ik hoop dat je er iets aan hebt, maar ik ga nu weer verder. Moet nog maar 29 proefwerken nakijken. 
Een aantal punten kan ik echt wel wat mee! Het plan is in ieder geval, zoals ik al schreef, de verstoorde relatie bespreekbaar maken. Daarbij zal ik o.a. aangeven dat mijn verwachtingspatroon te hoog lag en het belangrijkste doel zal zijn de rust te herstellen en natuurlijk ook hun vertrouwen in hun eigen capaciteiten. Het niet meer hebben in eerste instantie over de slechte voorbereiding, de schuldvraag doet er niet toe op dat moment.
Daarna moeten we toch ook weer aan de slag...
En dan niet meteen in hele groepjes maar af en toe in tweetallen, dan weer wat uitleggen, dan weer kijken of ze er zelf uitkomen.
Ik was trouwens in de veronderstelling dat ze wel gewend waren om in groepjes te werken, volgens mijn begeleider doen ze dat wel regelmatig.
Het probleem ligt voornamelijk bij het feit dat er weinig docenten ze checken op de voorbereidingen die ze moeten doen. Maar goed, dat is een situatie waar ik ooit wel mee om leer gaan.
Ik ga er eerst maar eens een nachtje over slapen, en morgen nog even het verhaal bespreken op school met mijn medestudenten. Vrijdag is de volgende les, ik laat je zeker weten wat ik ga doen.
En veel succes met het nakijken van je proefwerken, wanneer moeten ze af zijn?
Eerst 1 ding: ik ben even kwijt aan wat voor soort opleiding en aan welke leeftijdscategorie je lesgeeft. Ik geloof aan volwassenen? Of zestien-/zeventienjarigen, zoiets?
Ik ben ervan overtuigd dat de relatie tussen een groep en een docent na twee lessen niet onherstelbaar verstoord kan zijn. Hij kan zeker verstoord zijn (denk je dat de hele groep 'de sfeer verpest vindt' of alleen die paar mensen die zijn gaan klagen?), maar niet onherstelbaar. Na slechts twee lessen moet de koers echt nog wel bijgesteld kunnen worden. (Hell, in 1 van mijn klassen heb ik de juiste koers nu, na zo'n les of dertig, nog steeds niet gevonden, en toch ben ik niet bereid 'ze dan maar op te geven'. Ik heb wel het idee dat ik na een boel trial and error wel steeds dichter bij de juiste koers begin te komen )
Maar weet je, als ik jouw verhaal zo lees zou ik zelf helemaal niet zoveel anders gereageerd hebben denk ik, daarom vind ik het moeilijk om nu iets van advies te geven. Ik had waarschijnlijk hetzelfde gedaan! Ik bedoel, je hebt ze de gelegenheid gegeven om te melden dat ze het niet hadden voorbereid. Dat hebben ze niet gemeld. Als dan vervolgens blijkt dat ze het toch niet hebben voorbereid, ben je bereid om eerst in kleine groepjes en vervolgens klassikaal nog eens de boel uit te leggen....dan ben je toch hartstikke schappelijk geweest al? Maar goed, het gaat er ook niet om wie er 'in zijn recht' staat, jij of die leerlingen, maar om hoe nu verder.
Het lijkt erop dat ze gewend zijn dat alles erg wordt voorgekauwd, en dat ze de boel dus niet hoeven voorbereiden om de les te kunnen volgen, dat de docent wel met kant-en-klare schemaatjes komt etc. Jij ging er vanuit dat ze de stof wel zouden voorbereiden en zelf de relevante informatie kunnen destilleren uit het boek. Normaal gesproken geen onredelijke verwachtingen, maar voor deze groep kennelijk wel te hoog gegrepen (zeg ze dit niet letterlijk, dat komt over als een verwijt terwijl het niet hun schuld is, maar wellicht ligt aan de manier waarop ze door hun vorige docenten zijn 'opgevoed').
Ja, zeker hierop terugkomen met ze! Met de hele groep, want je wilt ook de mening horen van degenen die nu niet naar de groepsleider zijn gestapt. Leg ze uit dat jij verwacht had dat ze de stof hadden voorbereid, omdat dat nu eenmaal echt nodig is om de boel te kunnen volgen, en dat je misschien ook wat te optimistische verwachtingen had m.b.t. hoe snel die opdrachten te doen zijn (gooi het daar maar op, en niet op hun traagheid of zwakke intelligentie ofzo 
), en dat je door hun reacties gemerkt hebt dat het toch allemaal niet zo soepel te doen was voor ze, en ze daarom de tijd en gelegenheid hebt gegeven om er nu met de groep nog eens rustig thuis naar te kijken en dat je, nobel als je bent (gebruik die woorden ook maar niet ), daarom nog een extra les tijd hebt ingeruimd om e.e.a. nog eens rustig met ze te bespreken zodat iedereen het kan snappen en vragen kan stellen etc. Jij bent bereid om dat voor hen te doen, en dus verwacht je van hen ook een bereidheid terug, namelijk om goed voorbereid op college te komen en de spullen in orde te hebben enzo. In mijn ervaring werkt het het beste om eerst 'mee te geven' ("ik begrijp heus dat het wel echt moeilijke opdrachten waren, en ben heus bereid om extra tijd in te ruimen om het nog eens rustig uit te leggen" of iets dergelijks) en daarna van hen iets te eisen ("maar dan moeten jullie ook echt wel fatsoenlijk je zaken in orde hebben, anders werkt het niet").
Je zou zelfs zover kunnen 'meegeven' dat je ze aanbiedt toch dat stencil met die ritmes voor ze te kopieren, maar dat past waarschijnlijk niet bij jouw doelstelling dat ze moeten leren dat soort dingen zelf uit het boek te destilleren. Misschien is dat nu nog te hoog gegrepen voor ze, dat weet ik niet, in dat geval zou je ze voor deze keer het stencil kunnen leveren. Of, om te voorkomen dat ze gewend blijven aan hapklare brokken, ze als huiswerkopdracht geven om zelf met behulp van het boek zo'n schema te maken. Dan hebben ze uiteindelijk toch dat stencil dat ze zo graag wilden Maar het hangt erg af van de groep en leeftijd af of dat kan.
Verder dan dat kom ik even niet, omdat ik me dus bijzonder goed kan voorstellen dat ik het ongeveer hetzelfde zou hebben aangepakt als jij.
Ik ben zelf ook geneigd om defensief te reageren als mijn geduld op is. Maar als echt een volledige klas niet uit een opdracht komt, ligt dat niet aan die klas. Dan zouden er altijd wel een paar zijn die het wel lukt. Als werkelijk de hele klas er problemen mee heeft, ligt dat ofwel aan de instructie, ofwel aan de opdracht, ofwel aan de manier waarop ze door voorgangers zijn getraind om nooit iets te hoeven voorbereiden/niet zelf te hoeven denken. Dus inderdaad, niet (niet openlijk, maar ook niet voor jezelf) met de beschuldigende vinger naar die leerlingen wijzen, maar je richten op 'hoe nu verder op een voor hen en mij werkbare manier?'. Vraag ze vooral ook of ze zelf suggesties hebben. En aangezien je dus kennelijk overkwam als 'defensief reagerend': als ze met kritiek op jou komen, die je bij het eerste gehoor meteen al onterecht vindt, zeg dan dat je 'het meeneemt'/'erover zult denken'. Misschien zit er toch wel wat in, en als dat zo is, moet je niet direct weer 'te defensief' gereageerd hebben. Misschien is het echt onterechte kritiek, en dan kun je daar ook kalmer op reageren als je het eerst hebt laten bezinken.
Nouja, afsluitend: ga zeker een gesprek aan en neem ze daarin serieus, dat wordt altijd gewaardeerd. Laat zien dat jij best schappelijk bent, en bereid bent te luisteren naar hun suggesties over de aanpak van de lessen en daar wat mee te doen. Maar dan verwacht jij van hen ook dat zij de boel fatsoenlijk voorbereiden, da's een erg normale en redelijke eis!
Ik hoop dat je er wat aan hebt, ik heb dit alles ingetypt met een gevoel van 'wie ben ik uberhaupt om hier iets over te zeggen, ik klungel zelf ook maar wat aan'. Maar wie weet, pik er maar uit wat je zinnig vindt.
Mijn plan is zo ongeveer wat jij zegt (en wat Baba ook zei). Maar goed, als jij denkt dat jij het ook niet weet moet ik het plan dan wel uitvoeren
Nogmaals, ik heb ze niet opgegeven, al twijfelde ik vanmiddag wel even aan mijn eigen capaciteiten als docent. Maar daar ben ik inmiddels ook al weer aardig overheen, ik ben braaf voor hun een lijst met kenmerken van de diverse ritmes aan het maken (erg leerzaam, ook voor mij) en die zal ik hun geven zodat ze die naast hun eigen lijstje kunnen gebruiken 
quote:
Op dinsdag 9 december 2003 23:20 schreef sjak het volgende:
al twijfelde ik vanmiddag wel even aan mijn eigen capaciteiten als docent.
Als je enigszins op mij lijkt zal dat niet overgaan. Leraar is "elke dag anders" he, je kunt nooit op je lauweren rusten. En dus kun je als je zo'n type bent als ik ook eeuwig aan jezelf blijven twijfelen. Zeven klassen lopen lekker en eentje loopt kut? Na een stel prima lessen in een bepaalde klas gaat er een keer eentje klote? Meteen reden voor mij om aan mezelf te twijfelen. Tegenwoordig duurt dat wel minder lang dan voorheen en kan ook wel beter relativeren, maar zolang ik dit beroep houd zal het nooit helemaal weggaan denk ik. Houdt het spannend Misschien kunnen er ook wel wat mensen die nu les hebben in werkgroepen in dit topic reageren, zou best zinnig zijn om adviezen te krijgen van de 'andere kant'.
Succes!
quote:Vandaag.
Op dinsdag 9 december 2003 23:05 schreef sjak het volgende:
Baba-O-Riley, dank je voor je reactie. En veel succes met het nakijken van je proefwerken, wanneer moeten ze af zijn?
quote:Heerlijk is dat. Elke dag gebeuren er weer nieuwe dingen, soms negatief, vaak positief. Werken met leerlingen is zo fijn!
Op dinsdag 9 december 2003 23:50 schreef thaleia het volgende:
quote:Ik weet niet hoe lang je al voor de klas staat, maar dat wordt na verloop van tijd heus wel minder hoor. In het begin denk je echt van: "zie je wel, ik kan het niet, het ligt aan mij..", etc. Maar na verloop van tijd leer je inderdaad te relativeren en merk je dat het ook bij andere (ervaren) docenten gebeurt, en dat het meestal niet aan jou ligt. Soms echter wél, maar dat is een ander verhaal.
En dus kun je als je zo'n type bent als ik ook eeuwig aan jezelf blijven twijfelen. Zeven klassen lopen lekker en eentje loopt kut? Na een stel prima lessen in een bepaalde klas gaat er een keer eentje klote? Meteen reden voor mij om aan mezelf te twijfelen.
quote:Toen ik zelf nog op de lerarenopleiding zat moest ik vaak in werkgroepjes werken, en weet je wat: ik vond het klote. Zat je in een groepje van 4, zaten er 2 uit de neus te vreten en jij met de overgebleven persoon maar al het werk doen. Je maakte vaak opdrachten, gooide er maar een hoop informatie in zonder eigenlijk de stof in je op te nemen. Het feit dat de opdracht binnen een bepaalde tijd af moest zijn woog zwaarder op tegen "wat léér ik nu eigenlijk?". Ik heb héle cursussen moeten doen in werkgroepjes, maar wat heb ik er van onthouden: absoluut niets. Maar dat is mijn ervaring die mij er overigens niet van weerhoudt om zélf werkgroepjes te gebruiken in mijn lessen - maar ik zorg er wél voor dat de leerlingen wél wat opsteken, in tegenstelling tot hun leraar destijds...
Misschien kunnen er ook wel wat mensen die nu les hebben in werkgroepen in dit topic reageren, zou best zinnig zijn om adviezen te krijgen van de 'andere kant'.
quote:Ach, het valt reuze mee, hoor. Het geld is natuurlijk wel belangrijk, maar voor mij niet hét belangrijkste.
Op donderdag 11 december 2003 14:00 schreef _RaZoRBlaDe_ het volgende:
Leraar worden... heb er ook nog vaak aan gedacht, lijkt me ook best wel leuk. Alleen dat hongerloontje....
NU twijfel ik nogal of ik een VMBO school opbel of een (wellicht mijn oude ) HAVO/VWO school.
wie heeft wat voors en tegens?
quote:Het zijn 2 verschillende werelden, HAVO/VWO of VMBO. Het is allebei even leuk, maar wel op een eigen manier. Ik geef zowel op VWO als op VMBO les.
Op donderdag 11 december 2003 15:27 schreef Deviator het volgende:
NU twijfel ik nogal of ik een VMBO school opbel of een (wellicht mijn oude) HAVO/VWO school. wie heeft wat voors en tegens?
(1)
Op HAVO/VWO kun je veel meer stof/kennis kwijt. Je kunt dieper op de stof ingaan. De leerlingen zijn over het algemeen best geïnteresseerd en willen ook nog wel wat huiswerk maken. Ordeproblemen zul je zelden tot nooit tegen komen.
Op VMBO zijn de leerlingen eigenlijk niet zo geïnteresseerd in theorie. Deze leerlingen willen met hun handen werken. De lesstof zul je dus op een dusdanige manier moeten aanbieden dat hij voor deze leerlingen te behapstukken is en interessant is. Vooral dat laatste is belangrijk. Wanneer je voor een VMBO-klas een heel verhaal gaat ophangen over het rijk van Jacoba van Habsburg van 1820 tot 1821 (ik noem maar iets), dan verlies je ze. Een VWO-klas zou het misschien nog interessant vinden, maar VMBO.. hó maar.
Kort samengevat: ben je een docent die zijn vakkennis wil spuien, kies dan VWO/HAVO
(2)
De leerlingen op het VMBO zijn opener en spontaner in mijn ogen, maar vragen ook veel aandacht. Een havo- of vwo-leerling, die redt zich wel. Een vmbo-leerling heeft wat meer steun en begeleiding nodig. Een aai over de bol als-ie iets goed gedaan heeft. Leerlingen op het VMBO werken ook echt voor *jou*. Als ze een werkstuk moeten maken, doen ze dat voor *jou*. En zijn er naderhand ook oprecht trots op. Je moet een band met deze leerlingen weten op te bouwen, en als je die eenmaal hebt, heb je een fantastische tijd met deze leerlingen. Op VWO merk ik dat dat iets minder is. Zij zijn toch iets afstandelijker.
Het VMBO wordt wel eens afgeschilderd als de afvalbak van het onderwijs. Dat is het dus NIET. Ga dus niet naar een VMBO-school met de gedachte: "Hier zitten toch alleen maar kleine crimineeltjes". Wie komt later jouw verwarmingsketel in je huis installeren? Juist, iemand die VMBO gedaan heeft. Wie gaat je nieuwe tegelvloer leggen? Iemand die VMBO gedaan heeft. Geen crimineeltjes, gewoon leerlingen die niet zo goed met hun hoofd kunnen werken, maar des te beter met hun handen. Zijn ze daarom minder? Néé!
Moest ik kiezen tussen VMBO en HAVO/VWO, dan kies ik toch voor VMBO. De omgang met de leerlingen vind ik geweldig. Ik graaf dan wel niet zo diep in mijn vakkennis, maar het is wél een kunst om de leerstof zó te brengen dat de leerlingen gemotiveerd blijven én er iets van opsteken. Dat vergt een hoop creativiteit, maar je krijgt er ook een hoop voor terug. En daar doe je het uiteindelijk toch voor.
Ik kan me tot slot nog voorstellen dat je denkt: "een vmbo-school, als ik maar geen orde-problemen krijg". Laat me je geruststellen: dat zal best meevallen. Het ligt er aan hoe je je opstelt t.o.v. de klas. Ga je als een week muurbloempje voor die klas staan, dan walsen ze waarschijnlijk over je heen ja. 
Maar wat je die vmbo-rakkers moet bieden is duidelijkheid en structuur. Als je ze dát biedt, en je houdt je daar consequent aan, zul je niet veel moeilijkheden tegenkomen. Ik zeg niet dat je géén ordeproblemen zult hebben - tuurlijk, ze gaan je even lekker uittesten, maar als je die test hebt doorstaan, en je staat je mannetje... moet je es kijken hoe het dan gaat.
Tot slot:
VWO-leerlingen werken ondanks hun leraar.
VMBO-leerlingen werken dankzij hun leraar.
quote:
Op woensdag 10 december 2003 18:19 schreef Baba-O-Riley het volgende:
quote:En gelukt?
Vandaag.
quote:Hoe lang sta jij eigenlijk al voor de klas?
Ik weet niet hoe lang je al voor de klas staat, maar dat wordt na verloop van tijd heus wel minder hoor. In het begin denk je echt van: "zie je wel, ik kan het niet, het ligt aan mij..", etc. Maar na verloop van tijd leer je inderdaad te relativeren en merk je dat het ook bij andere (ervaren) docenten gebeurt, en dat het meestal niet aan jou ligt. Soms echter wél, maar dat is een ander verhaal.
Ik kan me voorstellen dat de twijfel minder wordt, ik vind het ook al minder eng...
quote:Maar dan komt nu natuurlijk de hamvraag: hoe doe je dat dan?
Maar dat is mijn ervaring die mij er overigens niet van weerhoudt om zélf werkgroepjes te gebruiken in mijn lessen - maar ik zorg er wél voor dat de leerlingen wél wat opsteken, in tegenstelling tot hun leraar destijds...
quote:Natuurlijk
Op donderdag 11 december 2003 19:15 schreef sjak het volgende:
En gelukt?
Maar aangezien er proefwerkweek is, heb ik nu wéér een stapel liggen. 
quote:Een jaar of 3.
Hoe lang sta jij eigenlijk al voor de klas? Ik kan me voorstellen dat de twijfel minder wordt, ik vind het ook al minder eng...
quote:Ik maak veel eigen materiaal. Omdat ik een taal geef, is dat een stuk makkelijker (denk ik) dan een beta-vak. Ik begin bijvoorbeeld heel simpel met een oefening waarbij de leerlingen in tweetallen moeten nakijken. Dat kan bijvoorbeeld een oefening uit het werkboek zijn, of iets dat ik zelf in elkaar getimmerd heb. Dat oefen je een paar keer, zodat ze weten hoe zoiets in zijn werk gaat. Daarna maak ik een oefening (of zoek ik een oefening in het werkboek die me daar wel geschikt voor lijkt), en laat ik ze in een groepje van 4 werken. Heel geleid, precies zeggen wat ze moeten doen, en wie wát moet doen. Je kunt nog erover denken om de leerlingen zélf de groepjes te laten samenstellen, maar dat heeft een aantal haken en ogen: in elke klas heb je wel 1 of 2 leerlingen die buiten de boot vallen, en dat wordt bij groepjes maken nogmaals pijnlijk duidelijk. Daarnaast bestaat de kans dat de "ettertjes" bij elkaar gaan zitten, en vervolgens een hele tijd niks doen. Maar dat kan ook positief werken: dan hoef je maar één groepje in de gaten te houden
Maar dan komt nu natuurlijk de hamvraag: hoe doe je dat dan?
Wanneer ze dit enkele keren met een oefening hebben gedaan, kun je ervoor kiezen om een oefening of opdracht te geven die "opener" is. Minder leiding, meer zélf doen. Bijvoorbeeld: "zoek materiaal in kranten over het baby'tje van Willem-Alexander en Maxima en maak daar een mooie collage van", of "zoek informatie over Prins Charles en maak een werkstuk" Inleveren over 3 weken alstublieft. De opdracht is duidelijk, maar de leerlingen zijn nu zélf aan zet. Ze moeten in hun groepje gaan uitmaken wíe wát gaat doen. Ze moeten een tijdsplanning maken - ook belangrijk. Maar ook dit kun je oefenen.En zo ga je steeds een stapje verder. Natuurlijk moet je niet eerst een keer een oefening in tweetallen laten maken, en dan de les erna opeens in groepjes van 4 een werkstuk laten maken.
Andere werkvormen die je zou kunnen toepassen, naast het eerder genoemde "check in duo's":
Genummerde hoofden
Bij deze samenwerkingsvorm krijgen alle leden van een groepje een nummer. Daarna zijn er verschillende mogelijkheden. De meest gebruikte manier is om de nummers vervolgens te gebruiken als vertegenwoordigers van de groep. Deze vorm is vooral bedoeld voor opdrachten die meer tijd vergen, maar nog wel binnen de les worden afgerond. Omdat leerlingen het eens moeten zijn over één antwoord, zijn vooral vragen waarop maar één correct antwoord mogelijk is, geschikt. Ook kan aan elk nummer een bepaalde rol toebedeeld worden. Bijv: nummer 1 verzorgt de materialen, nummer 2 houdt de tijd in de gaten, nummer 3 zoekt naar informatie en nummer 4 schrijft alles op. Belangrijk bij deze samenwerkingsvorm is de individuele aanspreekbaarheid. Het is noodzakelijk dat de docent duidelijk maakt dat elke leerling het antwoord plus motivering moet kunnen geven.
Denken Delen Uitwisselen
Deze samenwerkingsvorm kan gebruikt worden bij de lesonderdelen waar men normaal gesproken met traditionele vraagtechnieken zou werken. Het is vooral geschikt voor opdrachten met meer dan één goed antwoord, of waarbij de antwoorden elkaar aanvullen.
De docent stelt een vraag aan alle leerlingen. De leerlingen krijgen de tijd om over het antwoord na te denken. Het is belangrijk dat de leerlingen voldoende tijd krijgen om na te denken. Leerlingen bespreken vervolgens in tweetallen hun antwoorden (delen). De docent vraagt willekeurig enkele leerlingen naar hun antwoord (uitwisselen). Ook andere leerlingen mogen naderhand reageren. Zo krijgt de uitwisseling het karakter van een klassengesprek.
Experts
Deze samenwerkingsvorm heeft als belangrijkste kenmerk dat binnen de groep een werkverdeling plaatsvindt en dat leerlingen elkaar daarover kunnen rapporteren. Door deze werkverdeling worden 1 of 2 leerlingen expert in een deel van de opdracht. Een andere naam voor deze samenwerkingsvorm is dan ook Jig Saw Puzzle (of Legpuzzel). Het kenmerk is dat er uiteindelijk een centrale vraag beantwoord moet worden. Om dat antwoord te kunnen geven moeten de leerlingen een veelheid aan informatie vergaren. De lesstof wordt verdeeld in twee tot vijf gelijkwaardige en logische delen. De leerlingen worden, afhankelijk van de materiaalverdeling, ingedeeld in groepen van twee tot vijf. Elke leerling bestudeert het deel van het materiaal dat aan hem is toegewezen. Daarmee wordt zij de expert voor de andere leerlingen. Daarna presenteert elke leerling het bestudeerde materiaal aan de andere groepsleden. Alle leden van de groep weten dat ze aangesproken kunnen worden op begrip van de lesstof.
Woordveld
Het woordveld kan gebruikt worden om het vocabulaire van de leerlingen wat betreft een bepaald onderwerp te testen. Dit kan zowel in de klas gebeuren, als individueel, bijvoorbeeld wanneer een leerling begint met het maken van een werkstuk.
Ik heb er echt veel aan en ben ook blij dat ik een beetje mijn ei kwijt kan.
nu nog even 10 dagen vrij regelen bij mijn werkgever
quote:Een stage van maar 10 dagen?
Op vrijdag 12 december 2003 09:23 schreef Deviator het volgende:
Ik ga denk ik toch maar voor het HAVO/VWO voor mijn eerste stage,
nu nog even 10 dagen vrij regelen bij mijn werkgever
Daar heb je ook net niks aan..En waarom heb je voor HAVO/VWO gekozen, als ik vragen mag?
quote:Eerste jaar is stage 10 dagen..
Op vrijdag 12 december 2003 18:51 schreef Baba-O-Riley het volgende:[..]
Een stage van maar 10 dagen?
En waarom heb je voor HAVO/VWO gekozen, als ik vragen mag?
Tweede jaar 24 ..
derde jaar 24
vierde jaar (LIO stage)..
Havo/vwo omdat ik dan op mijn eigen oude middelbare school kan stage lopen, lijkt me leuk..
quote:Kán inderdaad erg leuk zijn ja. Kom je daar op je eerste stagedag de docentenkamer binnen, mag je opeens "jij" en "je" zeggen tegen de docenten waar je voorheen nog "u" en "meneer" tegen moest zeggen. Ik werk nu op mijn oude middelbare school.
Op maandag 15 december 2003 09:54 schreef Deviator het volgende:
Havo/vwo omdat ik dan op mijn eigen oude middelbare school kan stage lopen, lijkt me leuk..
Komt straks wel weer!IK ben ook erg druk vandaar nog niet mijn relaas neergeschreven.
De lessen zijn goed gegaan. Ik heb zoals jullie aanraadde eerst een gesprek gevoerd. Al na 6 minuten (getimed door mijn begeleider) was de rotsfeer verdwenen en konden we op een goed manier verder met de lesstof. Dit was het deel wat mij het moeilijkst leek maar eigenlijk ging dat vanzelf, er was genoeg gezegd dus we gingen door, helemaal geen moeilijk gedoe.
Wat ik gedaan heb is onder andere gezocht naar een gelijk doel wat we hadden, en die was natuurlijk heel duidelijk, zij willen dit onderwerp leren ik kan het hun aanbieden. Ik heb ze een korte uitleg gegeven van mijn bedoelingen achter de eerste twee lessen, daar was toen ook wat meer begrip voor. En uiteindelijk heb ik ze gevraagd om meer input te geven, zodat wer de lessen wat levendiger maken. Ik heb aangegeven dat ik nog niet ervaren genoeg ben om in te schatten of mensen het begrijpen, daar heb ik gewoon hulp van hun bij nodig.
Wonder boven wonder ging het goed. Aan het einde van de les hebben zowel de leerlingen als ik aangegeven dat we er een prettig gevoel bij hadden. Leuk!!!
Gisteren heb ik ze weer les gegeven en ik merk mijn verandering voor de klas, ik sta er rustiger, ga steeds meer praktijkvoorbeelden koppelen aan de lesstof en merk dat ik daardoor ook volledige aandachth heb (meestal
). De begeleider zat er dit keer niet bij maar liep ergens tussendoor langs op een moment dat ik ze net aan een oefening had gezet. Hij begreep niet hoe ik ze zo stil had gekregen Gelukkig, het geeft echt een fijner gevoel zo.
Een aantal tips die ik nog kreeg die me echt geholpen hebben waren:
- kijk niet naar ze als een groep, het zijn individuen.
- ga daar niet staan in de rol van docent, sta daar als jezelf
Inkoppertjes, maar ze hebben me geholpen.
Nu moet ik gaan leren voor een toets morgen, mijn eerste in heel wat jaren. En mijn allereerste open-boek tentamen. Het zal wel lukken hoor, maar ik moet nog wel veel doen.
Donderdag mag ik dan mijn laatste les geven aan deze groep en dan is voor even de tijdsdruk weer van mijn schema.
Dan ga ik fijn veel slapen
quote:Hehe, het is weer die tijd van het jaar van proefwerkweken en rapporten. Ik heb deze week een rammel rapportvergaderingen en volgende week maandag mag ik aan mijn mentorklas het rapport uit delen. Mét kerstviering uiteraard.
Op maandag 15 december 2003 23:59 schreef thaleia het volgende:
Zo hee, ik merk weer eens even hoe het in het onderwijs steeds een afwisseling is.Ben nu net klaar met nakijken & voorbereiden.
quote:Ha, gelukkig
Op dinsdag 16 december 2003 10:11 schreef sjak het volgende:
De lessen zijn goed gegaan.
quote:Zit er nog iemand bij je in de klas dan?
na 6 minuten (getimed door mijn begeleider)
Ik dacht dat je zelfstandig bezig was. Zes minuten is wel snel, moet ik zeggen. quote:Perfect! Sta ook open voor hún kant van het verhaal hè.
Wat ik gedaan heb is onder andere gezocht naar een gelijk doel wat we hadden, en die was natuurlijk heel duidelijk, zij willen dit onderwerp leren ik kan het hun aanbieden. Ik heb ze een korte uitleg gegeven van mijn bedoelingen achter de eerste twee lessen, daar was toen ook wat meer begrip voor.
quote:Heel goed. Dit werkt meestal heel motiverend voor de leerlingen. Je hebt ook van die docenten die niet ervaren genoeg zijn, maar door veel te bluffen de leerlingen willen laten denken dat ze "het wel even doen". En dáár prikken de leerlingen heel snel door heen, en bij dát soort figuren gaan ze liggen etteren
En uiteindelijk heb ik ze gevraagd om meer input te geven, zodat wer de lessen wat levendiger maken. Ik heb aangegeven dat ik nog niet ervaren genoeg ben om in te schatten of mensen het begrijpen, daar heb ik gewoon hulp van hun bij nodig.
Maar als jij aangeeft van "luister, we zitten samen in hetzelfde schuitje, ik kan jullie hulp wel gebruiken", dan hebben de leerlingen eerder zoiets van: "hm, laten we maar helpen".quote:Aaah, kom op! Beetje meer vertrouwen in je leerlingen
Wonder boven wonder ging het goed.
quote:Dan pas je bijna niet meer door de deur omdat je zo'n brede smile hebt.. Toch?
Aan het einde van de les hebben zowel de leerlingen als ik aangegeven dat we er een prettig gevoel bij hadden. Leuk!!!
quote:Op het moment dat je de praktijk erbij sleept, dus *hun* belevingswereld, heb je ze te pakken. Maar hou er wel terdege rekening mee dat hun spanningsboog niet al te groot is. Je kunt niet van hen verwachten dat ze 50 minuten volledig geconcentreerd zijn. Wat je dan kunt doen, maar dit vergt wel een beetje meer vakdidaktische kwaliteiten, is de les in blokken verdelen van, zeg, 15 minuten, en de leerlingen tussendoor even de gelegenheid te geven om even een kletsminuutje te houden. Dan kunnen ze hun opgekropte energie even kwijt, en kun je er na weer verder met de les.
Gisteren heb ik ze weer les gegeven en ik merk mijn verandering voor de klas, ik sta er rustiger, ga steeds meer praktijkvoorbeelden koppelen aan de lesstof en merk dat ik daardoor ook volledige aandacht heb (meestal
quote:Even een vraagje: zat die begeleider er ook bij toen het die les zo fout ging? Zo ja, wat is dan in godsnaam de rol van die begeleider?
De begeleider zat er dit keer niet bij
quote:En nu maar hopen dat het fijne gevoel zo blijft, hè
Gelukkig, het geeft echt een fijner gevoel zo.
quote:Juist. Wanneer je zegt: "Hou allemaal je mond dicht", luistert niemand. Zeg je "Laurence, hou je mond eens dicht", dan bereik je ze wel.
kijk niet naar ze als een groep, het zijn individuen.
quote:Precies. Wanneer je daar even "de docent" uit gaat hangen, prikken ze door je heen. Laat maar zien dat je een mens bent
ga daar niet staan in de rol van docent, sta daar als jezelf
"Docenten, het zijn nét mensen" quote:Succes!
Nu moet ik gaan leren voor een toets morgen, mijn eerste in heel wat jaren. En mijn allereerste open-boek tentamen. Het zal wel lukken hoor, maar ik moet nog wel veel doen.
quote:Maak er iets leuks van.. en GENIET!
Donderdag mag ik dan mijn laatste les geven aan deze groep.
[..]
Ik merk dat die irritatie hierover bij mij tegenwoordig flink ophoopt. Ik zit verdomme net twee jaar in het onderwijs, en nu al erop afgeknapt?! Vaak snak ik naar een simpel 9 tot 5 baantje en vrije avonden en vrije weekends enzo. Er is toch ook een leven naast je werk? Nou ik heb nauwelijks een leven naast mijn werk! 
Ik snap dat niet. Ik krijg overal om mij heen van leraren (ook mijn eigen zus) reacties dat doordat je in het onderwijs werkt juist zoveel vrije tijd hebt. En zoveel tijd hebt om ook veel tijd aan andere dingen te besteden dan werk.
quote:Je kunt het zo druk maken als je zelf wilt. Je kunt het jezelf vrij makkelijk maken door voor al je lessen enkel het boek te gebruiken en niets daarnaast. Als je zelf extra opdrachten in elkaar gaat draaien, kost dat tijd (maar ik vind het wel de moeite waard, als iets een keer op een heel andere manier geoefend wordt komt het soms ineens wel aan bij een leerling terwijl dat voorheen niet het geval was, en ik vind het ook wel gewoon leuk om eens een beroep te doen op de creativiteit van leerlingen, bijvoorbeeld, en te zien wat daar dan allemaal voor onverwachts uitkomt).
Op dinsdag 16 december 2003 21:17 schreef mazzel het volgende:
Ik snap dat niet. Ik krijg overal om mij heen van leraren (ook mijn eigen zus) reacties dat doordat je in het onderwijs werkt juist zoveel vrije tijd hebt. En zoveel tijd hebt om ook veel tijd aan andere dingen te besteden dan werk.
Daarnaast ben ik zo'n betrokken figuur die naar veel schoolfeesten, muziekoptredens van leerlingen e.d. gaat of helpt bij de sportdag, kost ook tijd. Er zijn ook genoeg docenten die je bij dat soort activiteiten nooit ziet. Maar die dingen zijn juist wel ontzettend leuk. Ik weet inmiddels uit ervaring dat mijn betrokkenheid zo ver kan gaan dat mijn werk mijn leven wordt. En da's ook weer wat veel van het goede, ik probeer daar nu dus meer balans in te vinden, lukt tot nu toe heel aardig.
Wat ook uitmaakt: zit je al vijftien jaar in het onderwijs, met al jarenlang dezelfde methode e.d., dan zul je heel veel materiaal gewoon even 'uit de kast kunnen trekken'. In je eerste jaren als docent ben je bezig opdrachten, repetities, extra oefeningen etc. te maken, want je hebt nog niets klaarliggen van voorgaande jaren. Dat maakt ook een verschil.
