Luchtbel, ik heb het hier geloof ik al een beetje laten doorschemeren de eerst tijd na Tobias zijn geboorte, maar ik herken je verhaal. Ook bij mij ging de bevalling niet zoals het hoorde, een abnormale bevalling zoals mijn VK zei. Ik heb ook aan zo'n infuus gelegen, en ook bij mij werd de dosering 's morgens met het uur zo'n beetje verdubbeld, met de gedachtengang dat de geboorte niet lang op zich zou laten wachten. Toen dat wel het geval bleek te zijn, had ik al uren weeen om de minuut, terwijl ik pas 5 cm ontsluiting heb. Dat was niet in verhouding met elkaar, en vandaar dat ik toen met spoed die ruggenprik heb gehad.
Maar goed, ik heb met name de eerste twee weken na de bevalling problemen gehad hiermee. Ik miste hele stukken in mijn geheugen, barste in huilen uit als ik iets op tv zag dat met bevallen of een ziekenhuis te maken had (al was het een comedy, ik trok het niet), en als ik toevallig een keer last van mijn darmen had ofzo, dan verkrampte ik helemaal en was mijn eerste gedachte "oh nee, daar komt het weer", net zoals ik ook tijdens de weeen had.
Op aanraden van de kraamzorg heb ik toen het hele verhaal tot in detail op papier gezet. Daarbij kwamen al heel wat stukken herinnering terug, en later heeft Rick dat nog aangevuld. Ook heb ik uren met mijn kraamhulp, die bij de bevalling gebleven was, en de VK gepraat. Praten, praten, praten, tot in de treuren toe, om het allemaal maar op een rijtje te krijgen.
Ik weet niet of er bij mij fouten zijn gemaakt, ik heb de VK en de kraamhulp wel horen mopperen op de verpleging die mijn infuus zo snel ophoogde, en ik was zelf niet zo blij dat ik van de VK mocht gaan persen, terwijl ik nog "een randje had staan", waardoor ik na 2 keer weer moest stoppen en andrehalf uur persweeen weg moest zuchten voor ik weer verder mocht. Ik ga er maar vanuit dat zij hebben gedaan waarvan zij dachten dat het beste was, maar dat mijn lichaam niet op de manier reageerde zoals zij gedacht hadden.
Door dit hele verhaal houdt het consultatiebureau mij extra in de gaten, de kraamhulp heeft toen haar werk er op zat aangegeven dat een vervroegd bezoek van hun kant wel wenselijk was, en dat is er ook gekomen, en daarin hebben we veel over de bevalling gepraat. Ook gister met de CBarts kwam het gesprek weer op de bevalling, maar ik merk dat ik er zo langzamerhand wel klaar mee ben en er niet meer zo nodig over hoef te praten.
Ik hoop dat dat voor jou ook snel het geval zal zijn, met de juiste begeleiding. Natuurlijk wil je er voor Jolie zijn, maar dat ben je echt niet minder als je ondertussen ook jezelf de kans geeft om het een en ander op een rijtje te zetten. Echt doen hoor, anders krijg je het over een tijdje straks dubbel en dwars terug