Nu is het 4 maanden aan, in de eerste 2 maanden ging het uitstekend. Vanaf toen begon het verval, ze begon steeds depressiever te worden. ze had het aan me uitgelegd, het hoe en waarom en dat is echt niet niks waarom ze zo is. Begreep het volledig (ze had haar problemen onderdrukt en dat komt nu naar boven tegelijk). Het zijn in ieder geval allerlei problemen uit haar verleden.
Ik probeer haar natuurlijk zoveel mogelijk te helpen, vaak leuke dingen doen, presentjes aan haar geven en ze geeft ook toe dat ze zich bij mij een heel ander mens voelt alsof ik haar zorgen laat verdwijnen. Zelf ben ik ook heel anders dan haar vorige vriendjes (heeft ook met de depressiviteit te maken) zei ze.
Helemaal over de oren is ze op me en dat laat ze heel goed merken in haar doen en laten als ik bij haar ben. Ze had ook bij me een gevoel van dat wat wij hebben echt heel lang gaat duren, voor mij gold eveneens hetzelfde, het voelde anders dan alle andere relaties die ze had.
We hadden vakantie plannen, waren zelfs al nar reisbureau geweest om te bepalen waar heen etc. en ik zou haar familie in het buitenland ontmoeten. Ze verheugde zich er enorm op omdat ik de eerste vriend was waarmee ze echt een band voelde dat ze het aandurfde om op vakantie mee te gaan. Ik voelde me heel speciaal natuurlijk. Uiteraard was ik zelf toen ook in de 7e hemel. Ook was een van de redenen dat ze met me weg wilde om ff eruit te zijn van alle probs en dat wilde ze maar graag met mij.
Bij haar vorige had ze meteen een gevoel dat het kort beschoren was. En verlieten haar ook meteen als ze over haar verleden begon te vertellen, wat ze had meegemaakt e.d.
Ze stuurde me 3 dagen geleden een e-mail over hoe ze over de toekomst dacht, haar gevoelens voor mij en dat was echt perfect. Ze hoopte echt dat wij lang bij elkaar zullen blijven. Dacht echt dat zij m'n droomvrouw van de toekomst zou zijn, alles klikte perfect tot nu toe
. Echter de depressiviteit nam in die periode steeds ergere vormen aan. Ze was echt niet meer de oude zoals ik haar ken en ik probeerde haar op te vrolijken elke keer. Wat ook lukte.Echt nu na het weekend, zei ze tegen me dat ze over haar zelf, toekomst, alles goed heeft nagedacht en dat ze al die pijn die zij heeft mij wilt besparen en een keuze gemaakt heeft over ons
Ze zit zo met haar zelf in de knoop, en je ziet aan der dat het slecht met haar gaat door haar problemen) Je voelt de bui al hangen. Vroeg dus meteen of het te maken had met het uitmaken van onze relatie. En ja hoor, dat was het dus. Vroeg dus ook nog aan haar of ze me nog leuk vond, of ze me nog ziet als haar vriend en daarop zei ze ja en dat dat juist niet het probleem is. Ze zou het graag door willen zetten maar daar lag het echter niet aan zei ze en wat het is weet ik nog niet (heeft ongetwijfeld te maken met haar depressiviteit). Gesprek ging via MSN en ik wilde zoiets niet via MSN bespreken en zij ook niet, dus hebben we eind deze week afgesproken waarom ze darvoor kiest ivm tentamens deze week voor mij (studeren gaat nu goed maar niet heus).
Ze wil het dus uitmaken, daar kwam het op neer omdat ze me al die pijn die ze heeft mij wilt besparen, ik ga er anders ook onder lijden. Ik doe heel veel voor haar wil haar absoluut niet kwijt, maar wat moet ik nou? Is onze relatie nog te redden? Of is de depressiviteit zover dat ze het niet aankan? Ziet ze niet in dat ik haar met alles probeer te helpen, snap het echt niet meer. Ik weet nu ehc tniet wat ik ermee aan moet, en baal echt zo erg als een stekker van deze hele situatie. Voel me zwaar kut.
Wat moet ik nu
quote:Getver, weet ik niet. Sterkte in ieder geval.Op maandag 21 juni 2004 21:22 schreef eastpak-4 het volgende:
Wat moet ik nu
Wil haar voor geen goud kwijt, en tja uitmaken dat wil ik nu absoluut niet.Wil echt zo graag bi haar zien. Daarnaast voel ik ook teveel vriendschap voor, buiten onze relatie om zijn we ook eingelijk echt beste maatjes.
Je kunt dr niet vaak genoeg vertellen hoeveel je van dr houdt: zegt het zo vaak mogelijk, en probeer de leuke dingen in dr leven te laten oplichten: dat die extra opvallen.
probeer haar ook zover te krijgen dat ze profesionele hulp gaat zoeken, want anders komt ze terrecht in een neerwaardse spiraal (als ze dat al niet zit..)
veel suc6, maar denk ook aan jezelf-- dat je zelf niet meegaat in die neerwaardse spiraal.
probeer leuke dingen te doen zoals wandellen in het park (als ze dat leuk vind). Ga met dr sporten oid... maar probeer dr af te leiden.
Ishet goed om met haar eerst naar de huisarts te gaan, of gelijk bij een soort van zorginstelling gespecialiseerd in het omgaan met depressies.
Wat ik niet snap, is dat ze het wilt uitmaken om mij al die leed te sparen, komt het gewoon echt doordat zo depressief is dat ze geen aandacht/liefde oid aan me kan geven? Zo'n gevoel? Want ze schijnt het niet in te zien dat ik haar juist wil blijven helpen.
Het enige wat jij kunt doen is ontzettend duidelijk maken dat je d'r wil helpen met d'r problemen. Dat je d'r wilt steunen en voor d'r klaar staat. Het blijft uiteraard haar keuze, maar ga niet weg zonder dát duidelijk te maken.
Ik ben nu ook een lange e-mail naar haar aan het tikken, met die zaken die je zonet aangaf in je post
Is er bijvoorbeeld wel een kans, dat mocht ze het uitmaken ze toch weer snel op haar beslissing terug komt en dat ze inziet dat het geen goede keus was?
Bedankt voor de reacties tot nu toe, echt top!
FamousRose
Gooduck again.
quote:Ik ben geen expert op relatie gebied (totaal niet) en zeker niet op 't gebied van vrouwen, maar ik vrees dat je haar er echt van zult moeten overtuigen dat jij klaar voor d'r staat en dat jij d'r wil helpen. Anders gaat zij zich er alleen maar meer en meer van overtuigen dat het voor jou 't beste is dat ze 't uitmaakt.Op maandag 21 juni 2004 22:00 schreef eastpak-4 het volgende:
Is er bijvoorbeeld wel een kans, dat mocht ze het uitmaken ze toch weer snel op haar beslissing terug komt en dat ze inziet dat het geen goede keus was?
Ik kan me heel goed indenken hoe zij zich nu voelt, maar als jij denkt dat je 't aankunt en je bent ook bereid haar te helpen dan moet je dat absoluut proberen.
Wil ze trouwens wel dat ze geholpen wordt? Of is ze angstig dat je te dichtbij komt?
Ze wil ook wel geholpen worden zei ze, maar al te veel vertrouwen heeft ze er niet in omdat ze het eerder al gedaan heeft. Gelukkkig heeft ze op internet wel een digitale praatgroep waar ze aan meedoet. Uiteindelijk heb ik ook voorgesteld om naar de dokter te gaan, die haar kan doorverwijzen, ze stond er dus wel open voor.
De meeste meisjes die dit doen, doen dit ten koste van zichzelf. Ze zien zichzelf als de bron van ellende, willen je beschermen en ondertussen gaan ze er zelf aan kapot omdat ze iemand die ze vertrouwen en die ze kan helpen, wegsturen. Ik zou zeggen, blijf in haar buurt, maar zet haar niet onder druk. Als zij ervan overtuigd is dat ze jou kwetst door hoe zij is, dan kun je praten tot je een ons weegt, maar dat helpt niet. Help haar gewoon zonder haar onder druk te zetten, zonder te praten over relaties en toekomst, en laat merken dat je er hoe dan ook voor haar bent, met of zonder relatie. De kans is aanwezig dat het maar om een bui gaat namelijk, dat ze vanzelf merkt waar ze mee bezig is en dat ze je op deze manier meer zeer doet. Eventueel kun je er na wat tijd - al is het maar een week - gewoon over beginnen, dan heeft zij wat tijd gehad waarin ze zich niet onder druk voelde staan. En probeer haar zover te krijgen dat ze hulp zoekt als ze die nog niet heeft, dat is echt belangrijk. Het is ook nog mogelijk dat ze gewoon bang is voor de intimiteit, dat het haar te snel gaat, en dat ze daarom zo reageert. Dan kan een adempauze ook heel verhelderend werken. Daar hoef je geen bepaalde tijd op te zetten, je hoeft niet tegen haar te zeggen 'nu gaan we een week geen contact hebben zodat je na kunt denken', maar doe het gewoon even rustig aan.
quote:Ik krijg steeds meer en meer het gevoel dat ze echt beter bij je kan blijven. Respect trouwens dat je dit voor d'r doet. Veel zouden er al lang mee gekapt zijn.Op maandag 21 juni 2004 22:15 schreef eastpak-4 het volgende:
Ze zei tegen me dat ze het niet kon geloven dat ik nog steeds bij haar bleef ondanks har problemen. Ook vond ze het echt wonderbaarlijk dat ik haar blijf steunen en helpen twerijwl ze zo diep in problemen zit. Dat was ze niet gewend omdat ze altijd alles zelf moest doen, iedereen liet haar aan haar lot over of verliet haar zodra zehaar problemen kenbaar maakte. Hierdoord heeft ze ook een groot aantal zogenaamde 'vrienden' verloren.
Ze wil ook wel geholpen worden zei ze, maar al te veel vertrouwen heeft ze er niet in omdat ze het eerder al gedaan heeft. Gelukkkig heeft ze op internet wel een digitale praatgroep waar ze aan meedoet. Uiteindelijk heb ik ook voorgesteld om naar de dokter te gaan, die haar kan doorverwijzen, ze stond er dus wel open voor.
Maar pas idd op dat je er zelf niet aan onderdoor gaat. Zorg ervoor dat er ook mensen zijn die op jou letten. Leg deze situatie voor aan iemand die jij vertrouwd (je ouders, broers, zussen, vrienden) Niet allemaal natuurlijk, maar een of twee die dan een beetje op je kunnen passen.
Heel veel succes!
(Nou ja vastklampen, niet verstikken natuurlijk... Bedoel gewoon echt volhouden en daad bij woord voegen!)
[ Bericht 18% gewijzigd door Famous_Rose op 21-06-2004 22:34:36 (Stukkie vergeten) ]
Ben vastberaden om het tot een goed eind te laten keren. Hoop echt dat het een hersenspinsel even van haar is (of zoals Meaghan zei een bui), want het was wel opeens heel abrupt die beslissing van haar.
Meaghan denk zelf niet dat he intimiteit is omdat ze zelf voorstelde om (dat zou dan over 1.5 week zijn) op vakantie te gaan samen naar Italie. En ik vreog nog aan haar, of ze misscihen er vanaf wilt zien vanwege depressie maar ze wilde kost wat kost gaan.
@hobs, ik heb het aan een van mn beste vrienden (wat eveneens ook zeer goede vriend van haar is) voorgelegd. Hij kan me in de gaten houden. En nog aan een ander zeer goede vriend van me, die ik ook volledig vertouw.
Aan de ene kant kan dit goed zijn zoals Meaghan zegt, voelt ze misschien wat minder druk en denkt ze toch anders over het uitmaken. Heeft ze meer tijd voor haarzelf
) pluim voor jou. Ik vind het bewonderingswaardig dat je er voor je vriendin wilt zijn en haar wilt steunen tijdens haar depressie. Een relatie hebben met een depressief persoon is heel moeilijk. Depressieve mensen weten vaak zelf niet eens wat ze wel en niet willen en hoe ze precies over bepaalde dingen denken. Jouw vriendin wil jou pijn en ellende besparen, dit lijkt heel nobel van haar, maar eigenlijk is het heel egoïstisch. Ze stuurt jou weg om eenzaam en alleen achter te blijven en te zwelgen in haar depressie. Het grote nadeel van zo'n depressie, is dat helemaal niemand, behalve de persoon zelf, ervoor kan zorgen dat de depressie minder wordt. Wél kan jij je vriendin helpen het dagelijks leven wat draaglijker te maken.
Tijdens een depressie word je overheerst door negatieve gevoelens. Het zou dus ook best kunnen dat je vriendin denkt, "ik kan hem maar beter nu dumpen, voor hij straks op me uitgekeken is omdat ik niet leuk meer ben." . Haar precieze beweegredenen kan ik als buitenstaander natuurlijk alleen maar naar raden, maar als jullie elkaar spreken, probeer er dan achter te komen waarom ze het precies uitmaakt, want ik heb het idee dat er meer achter zit dan jij in je OP beschrijft.
Maar een relatie bestaat uit twee mensen. Cijfer jezelf niet weg voor je depressieve vriendin. Makkelijk gezegd, ik weet het, maar probeer je toch te concentreren op je studie.
Tijdens het gesprek moet je haar gewoon duidelijk proberen te maken dat jij er voor haar bent en dat is iets wat depressieve mensen soms moeilijk kunnen accepteren. Ze leven in hun eigen 'negatieve wereldje' en zien en ervaren zaken gewoon anders dan voor hun depressie.
Heel veel succes.
.wie ben jij om dat te denken? omdat je misschien zelf ervaring ermee hebt en het zo voor jou voelde? dat zegt toch helemaal niets?
ik heb werkelijk het gemeend toen ik zie dat Rt gewoon lekker verder moest gaan, en lekker verder moest leven, vond het juist gemeen van mezelf als hij om mij zou blijven.
er zijn altijd meerdere kanten mogelijk, vergeet dat niet.
Ik geef echt enorm veel om haar, zij ook om mij weet ik maar haar handelswijze is echt raar (komt door derpressiviteit nauutlijk).
Binnen 2 dagen beslist ze opeens dat ze over alles nagedacht heeft en keuze gemaakt heeft dat mij niet zal bevallen. Dan weet je wel hoe laat het is.
De echte reden het hoe en waarom weet ik nog niet ( daar moet ik met haar nog over praten) maar lag er dus niet aan dat mij zag als haar vriend. Maar die reden heft ongetwijfeld te maken met haar verleden wat ze heeft meegemaakt, depressiviteit, toekomst visie etc.
En ik weiger om dit op te geven zomaar opeens, dit kan gewoon niet het einde zijn zo abrupt. Ben er echt helemaal kapot van.
Ik zie het voor me in het slechtste geval (dat als het echt uit is dus) als haar depressie over is, ze iemand anders vindt en ik denk dat ik daar had kunnen staan. Tja zit ik met niks nada noppes.
Ik heb nu een maand of 9 een vriendin die ongeveer met dezelfde problemen zit. Ook een enorme voorgeschiedenis die je niet in de koude kleren gaat zitten, vrij depressief (geweest gelukkig), en dat is niet makkelijk. Toch hebben we 2 maand geleden de stap genomen om te gaan samenwonen. Af en toe heb ik wel het gevoel dat ik het zelf niet meer trek, en dan MOET je tijd voor jezelf nemen. Als je dat niet doet sleur je jezelf mee de afgrond in waar je je vriending juist uit probeert te trekken. Dit klinkt egoistisch, maar is pure noodzaak! Het komt op haar heel raar over, en verwacht niet dat je het haar altijd kan uitleggen, om dat (in mijn geval) ze niet altijd realistisch naar alles kan kijken. Maar vergeet niet dat een groot deel van je tijd en aandacht naar haar toe moet gaan. Je bent verplicht om ontzettend veel op te geven, als je besluit om zo' n stap te zetten om met een depressief iemand verder te gaan. Hte is erg moeilijk, maar ik kijk persoonlijk wat meer naar de toekomst. Als je hier doorheen komt heb je een enorme band met elkaar waar niemand nog tussen kan gaan staan.
Zulke ervaringen maken je relatie ontzettend sterk, omdat er juist zo tegenin gebeukt word, en ja, het is zo dat veel mensen hier niet mee om kunnen gaan, en dat is ook logisch. Simpelweg omdat het hele verhaal niet bij jezelf ligt, maar bij de ander. Maar je staat er wel middenin.
Sterkte dude!!!
En idd als we hierdoor heen komen, dan zijn we echt onoverwinnelijk en niemand zal er tussen komen staan.
Wat gaan de dagen en uren toch langzaam
en dat je haar nog vaak moet vertellen dat je écht van dr houdt, dat je écht bij dr wil blijven en steunen!
suc6
Godsamme overIk ben er echt kapot van, weet nnu niet wat ik moet doen. Voel me leeg, waardeloos alles.
Ze voelt zich totaal waardeloos, lage zelfdunk en ze wil eerst alles op rijtje zetten en dan pas weer aan een relatie beginnen. Dat zal dus denk ik nooit met mij worden meer
. Ik kan die gewoon niet geloven, we verschillen 3 jaar (zij is 3 jaar ouder) maar zegt ze dat leeftijd het verschil is, terwijl ze eerder in de realtie nog zei dat ze daar niet naar kijkt.We hadden het zo goed samen, we pasten gewoon perfect bijelkaar en dan nu geeft ze oa dat aan als reden. Ik snap het niet meer, leeftijd is slechts een getal.
Je kan emotioneel al veel verder volwassen zijn.
Van alles neemt ze even afstand zei ze en vrij zijn om alles op orde te zetten, terwijl ik haar nooit heb pushen oid, ze mocht gewoon doen wat ze wilde doen.
Ze geeft ondanks dat ze zo depressief is echt dat gevoel op me over dat ik toch verkikkerd op haar ben en zij zegt juist dat ze me niet kan geven wat ik wil. Terwijl ik al tevreden ben met wat ik nu krijg.
Ja wat moet ik nou, eerst zegt ze dat ze echt zolang moegleijk bij me wilt blijven, partners for life en nu opeens zegt ze dat ze me als vriend gewoon ziet.
Ben echt over m'n toeren, boos, kwaad, verdrietig, ontsteld. Ik hou het niet meer.
Kans dat ze haar beslissing herziet als ze weer normaal is ipv derpessief zeker nihil
quote:Heel heel erg veel sterkte. Ik ben ook bang dat ze hier niet meer op terugkomt, ondanks dat ze je steun heel erg goed kan gebruiken. Zij is er voor zichzelf uit en daar kun jij niks aan doen. Je kunt d'r moeilijk gaan slaan....Op dinsdag 22 juni 2004 17:11 schreef eastpak-4 het volgende:
...
Als ik jou was zou ik iig niet gaan hopen dat ze weer terug komt. Het klinkt als een ongelofelijk achterlijk advies, maar probeer er zo snel mogelijk overheen te komen.
Nogmaals sterkte, ik ken je dan wel niet, maar dit heb je niet verdiend volgens mij.
quote:Als ervaringsdeskundige kan ik je wel vertellen dat als het slecht met iemand gaat in een relatie (dus niet de relatie zelf), dat niet het moment is om dit soort ingrijpende beslissingen te nemen. Beslissingen over het beëindigen van een relatie moet je doen als rationele beslissing, niet als noodsprong.Op maandag 21 juni 2004 21:22 schreef eastpak-4 het volgende:
Ik doe heel veel voor haar wil haar absoluut niet kwijt, maar wat moet ik nou? Is onze relatie nog te redden? Of is de depressiviteit zover dat ze het niet aankan? Ziet ze niet in dat ik haar met alles probeer te helpen, snap het echt niet meer. Ik weet nu ehc tniet wat ik ermee aan moet, en baal echt zo erg als een stekker van deze hele situatie. Voel me zwaar kut. Wat moet ik nu
Maar ja, probeer dat háár nu maar aan haar verstand te peuteren.
In ieder geval lijkt het mij zonde als jullie blijkbaar zoveel om elkaar geven, om er een punt achter te zetten. Blijkbaar heb jij het allemaal voor haar over om haar te steunen -en geloof me, dat zal nog veel zwaarder worden- en dat zou fijn moeten zijn voor haar. Dat is het waarschijnlijk ook, maar wat het haar nog meer oplevert, is druk. Afgezien van dat zij alleen met zichzelf te maken heeft, moet zij ook rekening houden met jou. Zij wil jou die ellende blijkbaar niet aandoen. Wat ook wel weer lief is van haar.
Maar ja, zo werkt het niet altijd.
Misschien is een time-out wel even beter; het hoeft natuurlijk niet helemaal over en uit te zijn. Aan de andere kant... blijkbaar boffen jullie met elkaar, en is het het natuurlijk meer dan waard om voor zoiets te vechten.
Wij kunnen niet voor je beslissen, dat moet je zelf doen, maar hopelijk heb je wat aan inzichten van mede-Fok!-ers om wat dingen op een rijtje te krijgen.
V.
PS
Is jouw vriendin onder behandeling? (Gesprekken en/of medicatie?) Lijkt mij zeker raadzaam.
quote:Je hebt gelijk. Het klinkt grof. Het ís ook grofOp maandag 21 juni 2004 21:26 schreef LostFormat het volgende:
Vrouwen/meisjes als dit kosten ontzettend veel energie. Ik heb het ook meegemaakt. Bij mij was het een slepende kwestie en ik kon het op een gegeven moment niet meer opbrengen. Als ik toen slim had geweest had ik toen de eerste symptomen en strubbelingen daar waren, het al vrij snel uitgemaakt. Klinkt grof, maar als ik zo terugkijk, had me dat vele kopzorgen gescheeld.
V.
Ik had mijn ex al meteen gedumpt na de eerste echte kapsones
Gelukkig dat ze nu een goede vriend heeft, misschien wel iemand zoals jij. Of misschien ben jij het wel.
Omdat ik vanaf hier natuurlijk niet kan zien wat er bij jullie precies aan de hand is en een verhaal van één kant ook maar een half beeld van de situatie geeft is het moeilijk om met meer te komen dan:
- wat de TS graag verneemt
- wat er aan mogelijke neveneffecten bij een threrapeutische relatie optreden.
Op dat laatste zit je als TS natuurlijk niet te wachten.
Daarom: sterkte, zorg ervoor dat je je aandacht over verschillende mensen kunt blijven verdelen. Wat de ene aan energie kost kan je mogelijk bij een ander ontspannen bijtanken.
En nou moet je niet gaan vertellen dat je hier geen behoefte aan hebt. Ofwel probeer het ook eens van de andere kant te zien. Mensen kunnen jou alsnog zo super vinden dat je het echt hebt willen proberen, maar je ging er zelf ook kapot aan, dus duidelijk tijd om aan jezelf te denken!
Ongeveer een jaar geleden zat ik bijna in dezelfde situatie als jij. Alleen heb ik het toen uitgemaakt, omdat ik leeg was... Mijn ex had ook psychische problemen (waaronder onzekerheid). Je bent erg gek op elkaar en probeert haar te helpen, maar op een gegeven moment is de koek op. Je gaat er zelf aan onder door. Ik denk dat jij dat op een gegeven moment ook zou hebben ondervonden.
De komende tijd zal best zwaar zijn voor je, maar uiteindelijk zal je echt vinden dat het zo beter is. Als één van de twee niet genoeg van zichzelf houdt, kan je mijns inziens ook niet van een ander houden. De liefde komt dan van één kant en dat is geen gezonde basis voor een relatie. Nee, voor mij geen meid met psychische problemen meer. Klinkt erg egoistisch, maar je moet dan echt aan jezelf denken.
Sterkte!
quote:Optie om nu nog uit te voeren is om gewoon kwaad op haar te worden en te zeggen dat ze de boom in kan met haar uitmaken. Dat ze niet alleen aan zichzelf moet denken maar ook aan jou. Het is duidelijk namelijk dat ze je steun van alle kanten kan gebruiken. Accepteer niet, zoals Verbal al postte, dat ze je zomaar aan de kant zet. Jíj bent degene die bepaald of zij jou inzet waard is, niet zij! Enige waar zij over kan oordelen is of dat zij vind dat jij haar genoeg waard bent.Op dinsdag 22 juni 2004 17:11 schreef eastpak-4 het volgende:
Het is over
brakke verwoording van een soortgelijk iets toen ik het flikte om in een winterdepr het uit te maken. Heeft een boel verhelderd toen Lief zo kwaad op mij werd.
quote:Val niet in haar valkuil. Als er 1 ding is dat iemand met zelfmedelijden nodig heeft , dan is het een ontzettende bult aandacht. Enorme aandacht. Dat is de energie die uit je getrokken wordt. En dat is slopend. Zeer slopend.Ja wat moet ik nou, eerst zegt ze dat ze echt zolang moegleijk bij me wilt blijven, partners for life en nu opeens zegt ze dat ze me als vriend gewoon ziet.
Ben echt over m'n toeren, boos, kwaad, verdrietig, ontsteld. Ik hou het niet meer.
Zowiezo moet je geen toekomstplannen maken , het al helemaal niet over leeftijden hebben. Al haar argumenten kunnen zo van tafel worden geveegd. Geef haar maar even alle ruimte. Zeg niets, schrijf niets en negeer haar eens eventjes.
Komt ze er zelf binnen no-time op terug , dan gaat het haar zeer waarschijnlijk om de aandacht.
Daar moet een therapeut aan te pas komen.
Zo niet, dan wordt het eens goed tijd om het hart te luchten zowel voor haar als voor jezelf.
Er is niets ongezonds aan om eens goed te kankeren op de gehele wereld. Schrijf het van je af (mijn eigen medicijn) , schreeuw het aan de wereld en beschouw iedereen eventjes als een enorme klootzak. Dan laat haar het gehele verhaal maar eens doen. Wat is nu eigenlijk het probleem en waarom is dat een probleem ?
Maar .. neem voor jezelf de tijd en gun haar tijd.
Niet dat iemand hier de situatie goed in kan schatten natuurlijk, maar als ik indertijd deze keuze nog een keer had mogen maken, dan was ik sneller weggerend dan mijn benen me dragen konden.
Zat de hele tijd te piekeren over alles. Kan niet concentreren op alles, chagerijnig, en vooral verdrietig. Elke dag pink ik weer traantje weg en dat moet ophouden.
Ze heeft nog heel erg veel gevoelens voor me zei ze, maar het kan nu gewoon niet zegt ze
Ze zei tegen me dat ze niet genoeg aandacht aan me kan geven, vanwege studie, problemen uit verleden (depressie dus). Terwijl ik met het geringste gebaar al zo blij ben met haar.
Heb er alles voor over om haar weer de oude te krijgen.
quote:Denk echter dat het geen time-out zal zijn. Ze zei tegen me dat ze beslissing had genomen en daar blijft het bij, niemand kan haar op andere gedachten brengen.Op woensdag 23 juni 2004 23:50 schreef Verbal het volgende:
Als ervaringsdeskundige kan ik je wel vertellen dat als het slecht met iemand gaat in een relatie (dus niet de relatie zelf), dat niet het moment is om dit soort ingrijpende beslissingen te nemen. Beslissingen over het beëindigen van een relatie moet je doen als rationele beslissing, niet als noodsprong.
Maar ja, probeer dat háár nu maar aan haar verstand te peuteren.
In ieder geval lijkt het mij zonde als jullie blijkbaar zoveel om elkaar geven, om er een punt achter te zetten. Blijkbaar heb jij het allemaal voor haar over om haar te steunen -en geloof me, dat zal nog veel zwaarder worden- en dat zou fijn moeten zijn voor haar. Dat is het waarschijnlijk ook, maar wat het haar nog meer oplevert, is druk. Afgezien van dat zij alleen met zichzelf te maken heeft, moet zij ook rekening houden met jou. Zij wil jou die ellende blijkbaar niet aandoen. Wat ook wel weer lief is van haar.
Maar ja, zo werkt het niet altijd.
Misschien is een time-out wel even beter; het hoeft natuurlijk niet helemaal over en uit te zijn. Aan de andere kant... blijkbaar boffen jullie met elkaar, en is het het natuurlijk meer dan waard om voor zoiets te vechten.
Wij kunnen niet voor je beslissen, dat moet je zelf doen, maar hopelijk heb je wat aan inzichten van mede-Fok!-ers om wat dingen op een rijtje te krijgen.
V.
PS
Is jouw vriendin onder behandeling? (Gesprekken en/of medicatie?) Lijkt mij zeker raadzaam.
Ik kan dit gewoon niet opgeven, misschien moet ik me nu maar gewoon gedragen als een goede vriend voor haar. Ze gaf ook aan dat ze nu meer behoefte had aan vriendschap en steun, ze wil voorlopig geen relatie.
Aan de ene kant wil ik toch contact ff verbreken omdat het nogal pijnlijk is voor me en ook kan zoals Mr_Belvedere er achter komen of het om aandacht gaat.
ZVerder zei ze dat ze me niet wil opzadelen met al die problemen die ze heeft, doet ze me teveel pijn mee en ze stuurt dan alleen negativieit naar me toe geeft ze aan. Verdien iets beters dan haar geeft ze ook aan. Zucht
Terwijl ik nog steeds kost wat kost wil helpen. Het was zo mooi samen, in al haar mails die ze naar me schreef, en ook in het echt zei ze dat ze echt heel diep innig liefdegevoel voor me heeft, dat we lang bij elkaar zouden blijven. Dat ze eindelijk een goede jongen was tegen gekomen die haar hielp met alles. Maar nu heb ik dit dus, ze werd depressiever en plots abrupt over&uit.
Kan toch echt niet het einde zijn. Kan het nog steeds niet geloven.
Ze gebruikt pillen ja, alleen nog geen gesprekken met psycholoog ed. Dat had ze 2x eerder al gedaan maar het hielp haar niet toen, en ze geeft het daarmee dus op. Ze gaat wel af en toe naar de dokter
Wat moet ik daar nou mee?
Hoop dat ze na een tijd inziet dat ze er achter komt dat het geen goede beslissing was uiteindelijk. En mij juist daarmee meer pijn heeft aangedaan dan nu.
Ik hier op deze site een soortgelijk verhaal gevonden:
http://www.spreekuurpsych(...)1260.html?1087854655
Ik vind het zo moeilijk om even niet met haar om te gaan, ze spookt hetle tijd rond in gedachten, wil met haar blijven omgaan maar is nu zo verdomd moeilijk. Hele dag zit ik maar te piekeren, dagen gaan langzaam.
@ Roonan. Ben bang dat als ikheel boos nog reageer, het contact helemaal nooit meer goedkomt, durf het niet aan.
quote:Maar wat als ze uiteindelijk weer haarzelf is, kan het dan nog goedkomen? Of zijn mensen dan zo erg veranderd door depressie dat gevoelens van haar voor mij helemaal anders zijn geworden?Op donderdag 24 juni 2004 11:14 schreef Eisselstijn het volgende:
Ik denk ook dat je over een poos zal denken dat alles zo beter is.
Ongeveer een jaar geleden zat ik bijna in dezelfde situatie als jij. Alleen heb ik het toen uitgemaakt, omdat ik leeg was... Mijn ex had ook psychische problemen (waaronder onzekerheid). Je bent erg gek op elkaar en probeert haar te helpen, maar op een gegeven moment is de koek op. Je gaat er zelf aan onder door. Ik denk dat jij dat op een gegeven moment ook zou hebben ondervonden.
De komende tijd zal best zwaar zijn voor je, maar uiteindelijk zal je echt vinden dat het zo beter is. Als één van de twee niet genoeg van zichzelf houdt, kan je mijns inziens ook niet van een ander houden. De liefde komt dan van één kant en dat is geen gezonde basis voor een relatie. Nee, voor mij geen meid met psychische problemen meer. Klinkt erg egoistisch, maar je moet dan echt aan jezelf denken.
Sterkte!
Zucht, nog 1 dag en het is vakantie voor me, erger zou bijna niet kunnen. Kut voelen in vakantie.
Het is heel frustrerend...
Zij wilde mij ook niet opzadelen met haar problemen. Ik was haar niet waard etc... Maar ondertussen vroeg ze op die manier wel om aandacht. Als je vriendin, degene waar je stapelgek op bent, zich ongelovelijk klote voelt, dan geef je alles om haar goed te voelen, om haar te helpen. Heel normaal!Alleen... Dat kan je niet! Je gaat er al snel zelf aan onder door. Ze heeft professionele hulp nodig. Mijn ex is meerdere keren naar een psycholoog geweest en naar een acupuncturist, maar telkens wanneer het te confronterend werd haakte ze af. Ze kon niet door de zure appel heen bijten. Natuurlijk kan het zwaar zijn, maar op die manier blijft iemand aanmodderen.
Kijk, in principe is het knap van haar dat ze aangeeft dat ze nu geen relatie kan hebben of aangaan. Ze moet aan zichzelf werken en daar kan je niet aan bijdragen. Ik ben er van overtuigd dat ze nog wel gek op je is, maar dat ze zelf weet dat ze niet genoeg van je kan houden op dit moment. Dat vindt ze waarschijnlijk niet eerlijk. Je moet ook van jezelf houden om van een ander te kunnen houden. Ook kan ze waarschijnlijk even het gedoe rondom een relatie niet gebruiken. Ze heeft alle energie voor zichzelf nodig.
Dat neemt niet weg dat de situatie voor jou nu zwaar k*t is... Je kan weinig doen. Natuurlijk zou het weer wat kunnen worden als ze "beter" is, maar wanneer is dat? Is het de moeite waard om daar op te wachten? In mijn geval was dat niet zo... Ik weet niet precies wat jullie situatie is... Of jij de enige bent die van haar problemen af weet... Mocht dat het geval zijn dan kan ik me niet voorstellen dat ze jou helemaal kwijt wil. Dat geeft ze ook wel aan door te zeggen dat ze nu behoefte heeft aan jou als vriend en steun. Daar kan je op in gaan... Maar wat is je ex nu eigenlijk van plan? Laat ze zich helpen? Als je ex zich niet laat helpen, zal er ook geen verbetering in de situatie komen. Kies je ervoor om haar te steunen en er voor haar te zijn? Ja kan dat doen als er toekomstperspectief is. (Voor mij trouwens nooit meer een meid met dit soort problemen. Erg egoistisch misschien, maar zeker in het begin (en als je jong bent) hoor je samen LOL te hebben).
Er zijn dus veel vragen die je voor jezelf moet beantwoorden. Ontzettend moeilijk, maar vergeet echt nooit dat JIJ er ook nog bent.
Nogmaals, sterkte!!!
PS probeer ook even afleiding te zoeken. Dat is echt goed voor je in deze situatie.
quote:Tegen haar zeggen (zijn jullie nog on speaking terms?) dat ze zich naar een goede psycholoog moet laten verwijzen.Op donderdag 24 juni 2004 17:26 schreef eastpak-4 het volgende:
Ze gebruikt pillen ja, alleen nog geen gesprekken met psycholoog ed. Dat had ze 2x eerder al gedaan maar het hielp haar niet toen, en ze geeft het daarmee dus op. Ze gaat wel af en toe naar de dokter. Wat moet ik daar nou mee?
Ikzelf heb wegens een ingrijpende gebeurtenis in mijn jeugd drie psychologen versleten: één toen ik 18 was, één op mijn 24e en één drie jaar geleden. Geen van drieën waren ze een knip voor de neus waard. Dus heb ik vier maanden geleden maar eens tegen mijn huisarts gezegd dat hij mij naar een goede moest doorverwijzen. En hopla: het eerste gesprek had hij al een vinger op een heel zere plek, waar die anderen niet in de buurt waren geweest in ritsen sessies.
Er is dus altijd een goede te vinden, wil ik maar zeggen, al heb je er al een paar gehad.
Daarnaast vind ik dat zij, als ze pillen slikt (ik neem aan AD), begeleid moet worden door een psychotherapeut, zeker als het niet goed gaat met haar.
Sterkte iig. Ook voor haar
V.
quote:Ik krijg bijna het idee dat je haar alleen maar ziet als een depressief iemand. Mensen zijn nog wel iemand hoor, ook als ze depressief zijn. Je moet ook niet alles maar afschuiven op die depressie. Misschien dat ik het me persoonlijk aantrek omdat ik depressief geweest ben, maar als ik een vriend had die zo over mij schreef zou ik me heel erg rot voelen. Je doet alsof ze alleen maar geleid wordt door die depressie, alsof ze zelf niet meer kan nadenken. Je zit ook voor haar te denken wat ze eventueel zou kunnen doen als het over was. Ik snap wel dat je haar wilt helpen en dat het rot voor jou is, maar als ze een beslissing heeft genomen om het uit te maken, dan is het uit en dat is dan jammer voor je.Op donderdag 24 juni 2004 17:29 schreef eastpak-4 het volgende:
Maar wat als ze uiteindelijk weer haarzelf is, kan het dan nog goedkomen? Of zijn mensen dan zo erg veranderd door depressie dat gevoelens van haar voor mij helemaal anders zijn geworden?
Zucht, nog 1 dag en het is vakantie voor me, erger zou bijna niet kunnen. Kut voelen in vakantie.
Depressies zijn voor iedereen anders. Sommige mensen veranderen enorm als ze medicijnen krijgen of stoppen met medicijnen. Maar je kunt niet in het algemeen gaan vragen of het nog goed kan komen als ze niet meer depressief is. Punt een weet je niet hoe lang ze nog depressief zal zijn, en punt twee ligt het niet aan de depressie of het goedkomt, maar aan jullie twee.
Ligt het wel aan de depressiviteit misschien is het iets anders, wil ze zich afzonderen en over dingen nadenken. (de positieve approach)
Aan de andere kant als ze al depressief was dan kan dat bij alles op komen spelen ook in jullie relatie, het zou zeer sneu zijn dat ze het met jou uitmaakt en de week er na "happy" met een ander loopt en alsnog depressief is.
quote:Wwat je zegt klopt trouwens, want heb goed met haar gepraat. Ook andere goede vriendinnen hebben met haar gepraat over de hele situatie.Op zondag 27 juni 2004 17:32 schreef Sportguy het volgende:
@Ts
Ligt het wel aan de depressiviteit misschien is het iets anders, wil ze zich afzonderen en over dingen nadenken. (de positieve approach)
Aan de andere kant als ze al depressief was dan kan dat bij alles op komen spelen ook in jullie relatie, het zou zeer sneu zijn dat ze het met jou uitmaakt en de week er na "happy" met een ander loopt en alsnog depressief is.
Het ligt bij haar echt bij de depressiviteit, dat ziet ze in. Ze wil het niet uitmaken, ze wil echt verder met me, het is alleen dat ze nu even aan haar zelf wilt werken. Meer de oude worden, een relatie-pauze dus. Het was van haar uit nogal te snel impulsief beslist door probs op haar werk, het werd haar alles te veel buiten problemen die ze al uit het verleden had. Haar gevoelens waren helemaal verstoord doordat ze zich zo beroerd voelde.
Dat gaf ze toe dus, ze wil wat haar betreft echt verder met me. En ik dus ook uiteraard.
Oh god, wat ben ik toch echt blij nu weer, zie het weer echt zonnig in. Ik voel het, het komt goed!
Ik ben jullie echt enorm dankbaar voor alle steun die jullie me hebben gegeven!!