Ik ben nieuw hier , en ik ga even mijn verhaal vertellen:
Ik heb nu ongeveer 2 maanden met mijn vriendin, nadat ik haar ongeveer 2 maanden daarvoor had leren kennen op een feest. Eerst bezochten we elkaar om de week om elkaar te leren kennen en het klikte gewoon goed. Ik ben 16 en zij is 17, we wonen ongeveer 60km uit elkaar maar gelukkig allebei dichtbij een grote stad dus met trein is het makkelijk te bereiken.
Sinds een paar weken logeren we om de week bij elkaar, haar ouders vinden het geen probleem en mijn ouders ook niet zo. Ik kan het goed vinden bij haar thuis en ik voel me niet erg vreemd daar. Daarentegen heeft mijn vriendin hier veel meer last van.
Het zit namelijk zo, ze heeft verteld dat ze licht autistisch (schrijf ik het zo goed) is en zich moeilijk ergens thuis kan voelen. (haar zusje heeft tevens pdd.nos)
Ik heb er tot laatst nauwelijks iets van gemerkt terwijl ze thuis helemaal los is en blij enzo.
Sinds de laatste keer dat ze hier sliep, heeft ze alles verteld en ik schrok best wel. Ze zei dat ze zich hier bij mij thuis bang voelde, en er soms ziek van werd. Het meest angst had ze voor me ouders, terwijl ik juist dacht dat ze gewoon normaal deden. Mijn ouders willen natuurlijk graag weten wie hun zoon mee naar huis neemt, maar dat lukt nog niet echt aangezien mijn vriendin ieder mogelijk gesprek met mijn ouders afkapt. Vooral tijdens het eten.
Ik heb 1x ruzie gehad met me ouders , over dat ik en mijn vriendin alleen maar boven zitten en toen dreigde me ma, dat als het zo door zou gaan het logeren snel afgelopen zou zijn. Maar me ma schreeuwde dit zo hard dat me vriendin het ook gehoord moest hebben. Ik denk dat dit haar het meest heeft laten schrikken.
Dus ik heb wat mijn vriendin gepraat erover, en ze wil eigenlijk liever dat ik naar haar kom, maarja ik heb geen vermogen voor die treinkaartjes steeds, en wat moeten me ouders wel niet denken dat ik steeds naar haar toe moet gaan? Ik heb haar inmiddels toch weten te overtuigen dat ze wel naar me toe wil komen, maar voorlopig niet meer bij mij logeren. Ik vind dat best, maarja ik zal het ook mijn ouders moeten vertellen. Het klinkt stom, maar ik ben al een week bezig om te bedenken hoe ik het zal gaan brengen. Ik ben namelijk nooit zo open geweest t.o.v. mijn ouders en vertel ze nauwelijk iets.
Ik heb haar ook gevraagd of het aan mijn ouders ligt, en ze zei dat ze zich bang voelt als mijn ouders om ons heen hangen. Daarom zitten we ook steeds op mijn kamertje, en dat bevalt mijn ouders niet echt (ze willen dat ik ’s avonds ff koppie thee beneden kom drinken etc.)
Ik vind dat heel normaal maar mijn vriendin dat me ouders zich teveel met ons bemoeien
Ik hoop dat mijn vriendin zich hier snel thuis kan voelen, maar hoe bereik ik dat?
Hopelijk begrijpen jullie mijn verhaal, misschien kan 1 van jullie er iets over zeggen of zijn eigen ervaringen posten!
b.v.d.
Da's toch niet zo'n probleem.
quote:Op donderdag 17 juni 2004 10:07 schreef HarryP het volgende:
Dan ben je toch gewoon vaker bij haar.
Da's toch niet zo'n probleem.
quote:maarja ik heb geen vermogen voor die treinkaartjes steeds
quote:Ik zou het persoonlijk erg fijn vinden als m'n vriendin zich prettig voelt bij m'n ouwe thuis....Op donderdag 17 juni 2004 10:07 schreef HarryP het volgende:
Dan ben je toch gewoon vaker bij haar.
Da's toch niet zo'n probleem.
ts:
kaart het op een rustig moment 'ns aan bij je ouders, leg het uit.... en stimuleer je vriendin om toch zo veel mogelijk te proberen een normaal koetjes/kalfjes gesprek met je ouders te voeren..... als beide partijen hun best doen lijkt dit probleem me zeker niet onoverkomelijk...
Wat je zelf moet doen? Als jij beneden thee wilt drinken ga jij beneden thee drinken en als je vriendin boven wil blijven met een deken over haar hoofd dan moet ze dat maar doen. Als jij het daarentegen gezelliger hebt met je vriendin boven dan drinkt je moeder maar thee met je vader.
En iig ff aan je ouders uitleggen, en die zullen er dan ook wel rekening mee houden (neem ik aan)
-succes-
Je ouders zijn duidelijk wat ze willen en je zal hieraan tegemoet moeten komen. Je vriendin moet zich wat socialer gaan gedragen, zich verschuilen achter haar handicap is niet de manier. Ze is ook erg jong, zit vast nog midden in de puberteit en doet daarom vast zo vreemd tijdens het eten enzo.
Dit gaat in iedergeval niet lang meer zo goed, je vriendin wil nu al niet meer komen, je ouders kopen tegen je te schreeuwen. Wat ik zou doen: 2 keer in de maand een weekeinde naar haar toe en de overige 2 weekeinden besteden aan jezelf en je ouders. Mocht ze er bij willen zijn, ok, maar dan wel socialer en alleen in de avond/nacht op de slaapkamer. Als ze 1 dagje in de week komt, ga dan ook een keer iets leuks met zijn 4en doen, bijv. naar de dierentuin ofzo. Dat soort uitstapjes zou ik 1 keer in de maand met zijn 4en doen zodat je de band aantrekt en je vriendin laat zien dat je ouders heel normaal zijn en dat ze er ook aan went om met hen te zijn.
quote:Das natuurlijk weer de uitspraak van iemand die geen handicap heeft! Als het zo simpel zo zijn, zou niemand meer problemen hebbenOp donderdag 17 juni 2004 10:35 schreef 303 het volgende:
Je vriendin moet zich wat socialer gaan gedragen, zich verschuilen achter haar handicap is niet de manier.
Verder moet je er idd over gaan praten met je ouders. En je ouders ook weer met je schoonouders enzo. Veel praten met elkaar en proberen zo'n situatie te creeëren dat je vriendin zich ook bij jou thuis voelt.
De reden dat we meestal boven zitten is dus dat zij bang is om bij mijn ouders te zijn, en ik zal het ook aan haar zelf voorleggen binnenkort.
Een paar hier zeggen dat mijn vriendin zich maar gewoon 'ff' sociaal moet gaan gedragen, maar dat is nou juist waar ze zoveel moeite mee heeft.
@ Jutter: ik denk niet dat het zo werkt, zij komt immers voor mij en vind het niet logisch dat zij alles maar met mijn ouders moet oplossen. En als ik boven met haar een film lig te kijken, ga ik niet fijn alleen naar beneden om ff iets te drinken en dan me vriendin maar achterlaten. Dat vind ik niet kunnen maargoed.
@ 303
Wat jij zegt doen we ook al, 2x in de maand logeer ik bij haar, en tot voor kort zij hier ook. Maar het is niet zo dat we ook echt de hele dag binnen hangen. We zijn al vaak zat naar bios geweest, wezen zwemmen, naar de stad, feyenoord
etc.Het is alleen zo dat als we hier thuis zijn , ze het moeilijk heeft. En misschien is het wel een goed idee om met zn 4en op stap te gaan! thnx
quote:Au-tis-tisch.. Zoek het eens op.Op donderdag 17 juni 2004 10:04 schreef Joene het volgende:
Praten , maar ik vind een normaal gesprek of een kopje niet eens kunnen drinken met je ouders ook wel debiel van je vriendin , sorry hoor.
Je zou kunnen proberen om de tijd die jullie met je ouders doorbrengen in eerste instantie kort te houden en na een tijdje iets meer. Net zolang tot ze gewend is.
Ben wel benieuwd in hoeverre haar handicap er de oorzaak van is. Heeft ze verder veel vrienden/ bekenden? Is ze daar ook angstig bij? Zo nee waarom dan niet?
quote:Laat je dan BE-HA-ND-EL-EN , zoek is op.Op donderdag 17 juni 2004 11:13 schreef zovty het volgende:
[..]
Au-tis-tisch.. Zoek het eens op.
quote:iq van een korrel rijst?Op donderdag 17 juni 2004 11:50 schreef Joene het volgende:
[..]
Laat je dan BE-HA-ND-EL-EN , zoek is op.
quote:neej pak VlaOp donderdag 17 juni 2004 12:06 schreef Ridcully het volgende:
[..]
iq van een korrel rijst?
Ze moet gewoon veel tijd (veel meer tijd dan "normaal) hebben om zich een beetje op haar gemak te voelen.. dat is het probleem met autisme. Ik ga ervanuit dat je ouders dat best kunnen begrijpen dat ze dat heeft en dat ze daar knap weinig aan kan doen.
Als iedereen hier nou es fatsoenlijk de posts leest en niet zo kort door de bocht gaat
quote:Dan blijf je er gewoon lekker zelf bijzitten en mag je het maandag weer uitvechten met je moeder.Op donderdag 17 juni 2004 10:47 schreef Thrillseeka_W1 het volgende:
@ Jutter: ik denk niet dat het zo werkt, zij komt immers voor mij en vind het niet logisch dat zij alles maar met mijn ouders moet oplossen. En als ik boven met haar een film lig te kijken, ga ik niet fijn alleen naar beneden om ff iets te drinken en dan me vriendin maar achterlaten. Dat vind ik niet kunnen maargoed.
Maar goed, ik moest zelf ook door schade en schande wijs worden. Veel succes met het spelen van bemiddelaar, zelf heb ik het anderhalf jaar volgehouden
Ik hoop dat jullie het oplossen.
@ velde046
en ze heeft eigenlijk best wel veel vrienden
@ Joene
Ze is wel onder behandeling geweest maar ermee gestopt, weet niet precies waarom. Ze zei uit zichzelf dat ze wel weer een keer naar die therapeut toe wou gaan
quote:ze PROBEERT het niet oppervlakkig te houden, ze KAN er juist weinig aan doen (in de zin van: het is niet haar schuld)Op donderdag 17 juni 2004 13:49 schreef Alicey het volgende:
heel moeilijk denk ik. het enige wat mogelijk helpt is als het van de kant van je ouders komt. zij moeten haar zien confortabel te krijgen, maar ik ben bang dat het niet lukt of in ieder geval erg moeilijk wordt. ik ben zelf niet autistisch, maar als ik eenmaal een slecht gevoel bij iemand krijg (wat ruim geinterpreteerd mag worden), blijf ik oppervlakkig, waardoor er ook moeilijk beter contact komt. ik weet niet hoe dat in haar geval is, maar je beschrijft wel dat ze ook probeert alles oppervlakkig te houden
quote:ik beschuldig haar nergens vanOp donderdag 17 juni 2004 14:18 schreef Thrillseeka_W1 het volgende:
[..]
ze PROBEERT het niet oppervlakkig te houden, ze KAN er juist weinig aan doen (in de zin van: het is niet haar schuld)
het enige wat ik deed was spiegelen met mijzelf, en tot de conclusie komen dat het gedrag kan zijn waar moeilijk een formule tegen te geven isquote:Persoonlijk ben ik van mening dat als je niet gewoon , meegaat naar beneden om thee of koffie te drinken , dat je ook altijd bang zult blijven van mensen en je dus jezelf helemaal naar de klote helpt... maar goed dat is mijn misschien ietswat simplistische mening .Op donderdag 17 juni 2004 13:43 schreef Thrillseeka_W1 het volgende:
[offtopic] ik hoor trouwens net dat ze geslaagd is [/offtopic]
@ velde046
en ze heeft eigenlijk best wel veel vrienden
@ Joene
Ze is wel onder behandeling geweest maar ermee gestopt, weet niet precies waarom. Ze zei uit zichzelf dat ze wel weer een keer naar die therapeut toe wou gaan
quote:Joene.. snap je nou gewoon niet dat ze daar niks aan kan doen? Ze is autistisch... dan kun je je laten behandelen wat je wilt, ze heeft gewoon heel erg veel tijd nodig om zich ergens thuis te voelen. Ik ben ervan overtuigd dat dat op een gegeven moment wel komt, als die gewoonte er maar is van het daar zijn.... Autistische mensen houden heel erg vast aan gewoontes en vaste rituelen... en dat moet je langzaam opbouwen, dat kun je niet afdwingen...Op donderdag 17 juni 2004 14:33 schreef Joene het volgende:
[..]
Persoonlijk ben ik van mening dat als je niet gewoon , meegaat naar beneden om thee of koffie te drinken , dat je ook altijd bang zult blijven van mensen en je dus jezelf helemaal naar de klote helpt... maar goed dat is mijn misschien ietswat simplistische mening .
Ik vind het wel eens leuk om samen met m,n vriend bij mijn ouders beneden wat te drinken of bij hem zijn ouders. Ik weet gewoon dat alle ouders dat leuk vinden,ik vind het zelf ook niks om de hele dag op m,n slaapkamer wat te hangen.
Zelf ben ik ook niet zo een prater,ik weet nooit goed zelf een gesprek te beginnen,soms ga ik dan ook stotteren b.v op m,n stage als ze me wat vragen en ik weet niet goed wat ik hierop moet zeggen,dan begin ik te stotteren,ja niet echt stotteren maar gewoon wartaal een beetje uit te slaan,ook bij mensen die ik nog niet zo goed ken,zal ik zeker niet meteen beginnen met vertellen....ik moet altijd eerst de kat uit de boom kijken en dan gaat t wel.
2 maanden is iig niet heel lang,mischien moet je vriendin nog een beetje aan alles wennen,aan jou ouders,aan de omgeving,ander huis,andere stad,al is het maar voor een nachtje,t kan soms toch heel vervelend zijn.
quote:BINGO!Op donderdag 17 juni 2004 14:33 schreef Joene het volgende:
[..]
Persoonlijk ben ik van mening dat als je niet gewoon , meegaat naar beneden om thee of koffie te drinken , dat je ook altijd bang zult blijven van mensen en je dus jezelf helemaal naar de klote helpt... maar goed dat is mijn misschien ietswat simplistische mening .
Het is niet normaal, snap dat toch. Je zegt toch ook niet tegen iemand die in een rolstoel zit: "hey, ga es lopen!", om maar een extreem voorbeeld te noemen.
Ze is autistisch, dat heeft tijd nodig en ik heb 't idee dat de TS haar die tijd wel wil geven, maar haar ouders niet. TS: blijf d'r steunen en leg 't je ouders uit. Als je dat doet verdien je niets dan respect.
zoals in OP staat, thuis is ze gewoon los en open. Maar hier slaat ze dicht.
@ Joene
voor haar is dat dus niet 'normaal' dat is juist de hele essentie van het probleem
@ hobbs
ik wil haar die tijd absoluut geven, alleen jij denkt al dat mijn ouders dat niet willen. Maar zij weten juist nog van niets dus dat moet ik nog gaan vertellen (of je zin klopt niet?)
Verder bedankt voor je post
quote:Mijn zin klopt niet, ik had het verkeerd gelezen. Je ouders hebben alleen nog maar opgemerkt dat ze het apart/raar vinden dat jullie enkel boven zitten?Op donderdag 17 juni 2004 14:55 schreef Thrillseeka_W1 het volgende:
@ hobbs
ik wil haar die tijd absoluut geven, alleen jij denkt al dat mijn ouders dat niet willen. Maar zij weten juist nog van niets dus dat moet ik nog gaan vertellen (of je zin klopt niet?)
Verder bedankt voor je post
Vertellen. Meteen. En als je ouders er moeite mee hebben dan komt dat niet omdat ze 't slecht voor hebben met jouw vriendin, maar het beste voor hebben met jou. Ze zullen mischien bang zijn dat jij het er moeilijk mee krijgt, dat jij het niet aankan e.d.
Of ze hebben 't wel slecht voor met haar, maar dat lijkt me onwaarschijnlijk aangezien jij hun zoon bent en jij niet zo in elkaar steekt. Dat komt niet vanzelf, dat heb je van je ouders
Dus: vertellen. En dan mag je van je ouders gewoon begrip verwachten. En ongelofelijk veel respect dat jij haar die tijd wilt geven.
quote:Vertel maar eens waar je leest dat ze bij haar eigen thuis niet boven of wel boven blijft snuggere harrie, dan weet ik het ook.Op donderdag 17 juni 2004 14:33 schreef The_Lakini het volgende:
Aneurism.. als je eerst goed leest, heb je je antwoord hierop al....
quote:Op donderdag 17 juni 2004 16:10 schreef Aneurism het volgende:
[..]
Vertel maar eens waar je leest dat ze bij haar eigen thuis niet boven of wel boven blijft snuggere harrie, dan weet ik het ook.
quote:Hieruit kun je toch opmaken dat ze daar niet de hele dag boven zit....Thrillseeker:
Het zit namelijk zo, ze heeft verteld dat ze licht autistisch (schrijf ik het zo goed) is en zich moeilijk ergens thuis kan voelen. (haar zusje heeft tevens pdd.nos)
Ik heb er tot laatst nauwelijks iets van gemerkt terwijl ze thuis helemaal los is en blij enzo.
Sjonge.. het gaat toch niet letterlijk om dat boven zitten, dat is toch niet het punt?! Het gaat erom dat ze boven blijft omdat ze zich niet thuis voelt
quote:Dat is JUIST wel het hele punt, thuis doet ze het niet. Dus zou ik haar vragen hoe haar ouders zouden reageren als ze zo deed, het zou haar misschien iets meer laten inzien in hoe en wat de ouders reageren.Op donderdag 17 juni 2004 16:14 schreef The_Lakini het volgende:
[..]
[..]
Hieruit kun je toch opmaken dat ze daar niet de hele dag boven zit....
Sjonge.. het gaat toch niet letterlijk om dat boven zitten, dat is toch niet het punt?! Het gaat erom dat ze boven blijft omdat ze zich niet thuis voelt
Dachtetnie hé? Hoe vaak ik wel niet geestelijke ziektes heb gehoord om bepaalde verlegenheden of kenmerkelijke character eigenschappen te verbloemen, ik kan ze niet eens meer op een paar handen tellen. Het probleem ligt bij haar, je schouders ophalen en maar niets aan de situatie veranderen en zeggen: Oh het is omdat ze licht autistisch is. Zal niemand helpen, de ouders niet van wie het huis is en waar een vreemde zomaar in komt tot aan haar niet doordat de ouders het op deze manier niet begrijpen.
Het feit dat dit meisje zo lachoniek doet over therapie, geeft al aan dat ZIJ wat moet doen aan dat.
Een gesprek over haar mentale toestand en de daaruit voorkomende gedragstekenen, een nieuwe afspraak die zij of haar ouders regelen bij een therapeut is wel het minste wat hierin gedaan kan worden. Onthou: De ouders van de jongen moeten helemaal niets, het is hun huis en een vreemde die zich raar gedraagd. Als ze niets weten, accepteren ze dit nooit.
quote:Dan liegt ze. Autisme is toch echt een serieuze aandoening.Op donderdag 17 juni 2004 16:37 schreef Aneurism het volgende:
Hoe vaak ik wel niet geestelijke ziektes heb gehoord om bepaalde verlegenheden of kenmerkelijke character eigenschappen te verbloemen, ik kan ze niet eens meer op een paar handen tellen. Het probleem ligt bij haar, je schouders ophalen en maar niets aan de situatie veranderen en zeggen: Oh het is omdat ze licht autistisch is. Zal niemand helpen, de ouders niet van wie het huis is en waar een vreemde zomaar in komt tot aan haar niet doordat de ouders het op deze manier niet begrijpen.
Het feit dat dit meisje zo lachoniek doet over therapie, geeft al aan dat ZIJ wat moet doen aan dat.
Een gesprek over haar mentale toestand en de daaruit voorkomende gedragstekenen, een nieuwe afspraak die zij of haar ouders regelen bij een therapeut is wel het minste wat hierin gedaan kan worden. Onthou: De ouders van de jongen moeten helemaal niets, het is hun huis en een vreemde die zich raar gedraagd. Als ze niets weten, accepteren ze dit nooit.
Vraag aan je ouders of ze minder...ondervragend/verhorend kunnen doen maar zeg óók tegen je vriendin dat ze vragen gewoon moet kunnen beantwoorden. Ze hoeft zich toch nergens voor te schamen en ze hoeft nergens bang voor te zijn, ze kan je hand vasthouden als steuntje in de rug
En ze is eerder gedumpt doordat ze het vertelde aan haar toenmalige vriend.
Want ik heb al paar keer gehoord van me pa: aardige meid hoor, en me ma zoiets van: lief meisje maar wel erg verlegen. Dus het is niet zo dat ze haar niet mogen
quote:Dat is wat ik bedoelde met: laat je niet bang maken door de reactie van je ouders. Ze zijn wellicht huiverig omdat het jou problemen kan opleveren. Ik blijf erbij: gewoon vertellen.Op donderdag 17 juni 2004 16:55 schreef Thrillseeka_W1 het volgende:
en daarbij komt dat mijn ouders haar echt niet onaardig vinden, alleen niet blij zijn met de situatie zoals die nu is. En dat moet ik nog gaan vertellen.
Want ik heb al paar keer gehoord van me pa: aardige meid hoor, en me ma zoiets van: lief meisje maar wel erg verlegen. Dus het is niet zo dat ze haar niet mogen
quote:Sluit ik me bij aan. Als ze het zelf wil (!) zul je idd beter een open gesprek (met haar erbij?) kunnen hebben met je ouders. Zij past zich namelijk al enorm aan aan de buitenwereld. Dat merk jij bijna niet, maar dat doet ze wel. Als ze zich niet constant concentreert, dan is ze "nog raarder". Dat is iets waar zij én haar omgeving rekening mee moeten houden en leren leven.Op donderdag 17 juni 2004 16:29 schreef The_Lakini het volgende:
Hmm, volgens mij heb je het hele punt van autisme gemist. Ze kan er echt niks aan doen. Ze heeft niet angst voor die ouders omdat ze volgens haar niet aardig zijn. Ze heeft last van een natuurlijke angst die gewoon veroorzaakt wordt door die autisme. Haar en/of zijn ouders kunnen er helemaal niks aan veranderen. Het enige dat zijn ouders kunnen doen is begrip tonen, voor de rest moet zij gewoon tijd hebben.
quote:De kortzichtigheid verbaast mij hier wederom... Hier wordt helemaal niks verbloemt.. het zit nota bene in de familie... kom op zeg...Op donderdag 17 juni 2004 16:37 schreef Aneurism het volgende:
Hoe vaak ik wel niet geestelijke ziektes heb gehoord om bepaalde verlegenheden of kenmerkelijke character eigenschappen te verbloemen, ik kan ze niet eens meer op een paar handen tellen. Het probleem ligt bij haar, je schouders ophalen en maar niets aan de situatie veranderen en zeggen: Oh het is omdat ze licht autistisch is. Zal niemand helpen, de ouders niet van wie het huis is en waar een vreemde zomaar in komt tot aan haar niet doordat de ouders het op deze manier niet begrijpen.
Het feit dat dit meisje zo lachoniek doet over therapie, geeft al aan dat ZIJ wat moet doen aan dat.
Een gesprek over haar mentale toestand en de daaruit voorkomende gedragstekenen, een nieuwe afspraak die zij of haar ouders regelen bij een therapeut is wel het minste wat hierin gedaan kan worden. Onthou: De ouders van de jongen moeten helemaal niets, het is hun huis en een vreemde die zich raar gedraagd. Als ze niets weten, accepteren ze dit nooit.
Tuurlijk moet er hulp gezocht worden... maar dat lekker kort door de bocht: "hoevaak geestelijke ziektes karaktereigenschappen verbloemen" lijkt er niet meer op.... Ze is verdomme autistisch.. das echt een serieuze aandoening.. geen schreeuw om aandacht ofzo! Ze heeft er therapie voor gehad, dus het is dus vastgesteld!
Dus omdat jij "wel vaak" gehoord hebt dat die ziektes misbruikt worden, is dat hier ook het geval? Doe toch normaal... in eerste instantie moet je diegene al het vertrouwen geven. Lekker is dat als je je vriendin gelijk gaat wantrouwen en er maar vanuit gaat dat ze zich aanstelt. Lekkere instelling. Ik kan daar met men kop niet eens bij hoe kort door de bocht dat is....
Ik vind het zo'n belachelijke opmerking dat je je excuses wel bijna mag aanbieden aan de TS zeg.. niet te geloven.
[ Bericht 7% gewijzigd door The_Lakini op 17-06-2004 19:09:28 ]
ben gewoon naar me ma gegaan en hebben uurtje gepraat.
Ik vertelde gewoon over de reden waarom de situatie zo is zoals is die nu is, over haar contact-stoornis, licht autisme etc etc. Over dat haar zusje het nog veel erger heeft en dat me vriendin moeite heeft om zich ergens thuis te voelen. Ze had er geen moeite mee en toonde begrip, en ze zei dat het vanzelf wel goed zal komen. Gewoon langzaam opbouwen.
Daarna hebben we nog gewoon gepraat over me vriendin, haar school vrienden ouders e.d. dus het was een leuk gesprek en gelukkig toonde me ma interesse in haar. Me pa kwam er ook bij zitten ook beetje gelult. En dat is echt uniek hoor iedereen beneden in de huiskamer praten
Nou dat is er in ieder geval uit, ben nu beetje opgelucht.
Dat moest ik ff kwijt
quote:Dus blijkbaar heeft ze niet zoveel moeite met vreemden en contacten leggen en onderhouden....Op donderdag 17 juni 2004 13:43 schreef Thrillseeka_W1 het volgende:
[offtopic] ik hoor trouwens net dat ze geslaagd is [/offtopic]
@ velde046
en ze heeft eigenlijk best wel veel vrienden
Zou het misschien zo kunnen zijn dat ze jouw ouders niet ziet zitten en in dit geval haar handicap als excuus gebruikt?
Ik ken haar niet dus ik zal niet zeggen dat het zo is, maar het bevreemdt me wel dat ze veel vrienden heeft en blijkbaar moeite ermee heeft om met jouw ouders te praten.
Ik zou er ook met haar nog eens uitgebreid over praten, en ik weet dat dit niet is wat je graag wilde horen, maar ik hoop dat je er wel over nadenkt. Je zou de eerste niet zijn namelijk.
Blijf ook opletten hoe ze omgaat met andere vreemde mensen.
Het gaat allemaal wel goed, ze is inmiddels weer keer blijven slapen en ze voelde zich redelijk goed. Ben bewust niet meegegaan met de auto naar station, zodat ze eventjes alleen met mijn ma zou zijn. Bleek goed te gaan, ze hebben gewoon met elkaar gepraat etc. etc.
En me ouders feliciteerden haar omdat ze geslaagd was, en dat vond ze erg leuk.
Het "kopje-thee-drinken-beneden-met-ouders" moet nog komen maar het gaat allemaal goeie kant op
quote:Vrienden hebben kan ook langzaam opgebouwd zijn he... dat weet je niet... Zijn ouders zijn een nieuwe situatie, dat zijn die vrienden ook ooit geweest in het verleden.Op donderdag 15 juli 2004 17:36 schreef Ronaldsen het volgende:
ik heb sterk de neiging dat je vriendin enighszins overdrijft, als ze wel gewoon vrienden heeft en thuis ook heel normaal is dan moet ze bij jou thuis ook normaal kunnen doen. Daar moet ze dan wel zelf aan werken en niet constant met een excuses komen over haar ziekte
quote:Of ze al dan niet 'licht autistisch' (IMHO gooien ze er snel met dergelijke termen, je hebt meteen al iets ernstigs als je een beetje introvert bent) maar weinig uit, ze kan je ouders niet blijven ontlopen. Misschien is het een idee als je ouders eens met haar of haar ouders gaan praten? Ze zal d'r toch ooit eens achter moeten komen dat de ouders van de TS niet 'eng' zijn.Op donderdag 17 juni 2004 14:36 schreef The_Lakini het volgende:
Joene.. snap je nou gewoon niet dat ze daar niks aan kan doen?
@TS: Waarom heb je het niet eerder aan je ouders verteld eigenlijk? Lijkt me toch doodnormaal?
quote:justement.Op donderdag 17 juni 2004 09:57 schreef Castor het volgende:
Idd, praat gewoon met je ouders. Ongetwijfeld zullen ze begrip kunnen opbrengen voor jullie situatie.
quote:weet niet of het je het hele topic al gelezen hebt, maar dat is dus al gebeurdOp vrijdag 16 juli 2004 14:54 schreef Praag het volgende:
[..]
justement.
quote:justement.Op zaterdag 17 juli 2004 11:35 schreef Thrillseeka_W1 het volgende:
[..]
weet niet of het je het hele topic al gelezen hebt, maar dat is dus al gebeurd
Ik heb begrepen dat bij autistische stoornissen het niet ongebruikelijk is dat er in de behandeling ook ruimte is voor begeleiding van partners, ouders, kinderen etc van de betreffende autist. Gezien de problemen waar haar zusje mee kampt lijkt me dat haar ouders inmiddels ook absoluut ervaringsdeskundigen te noemen zijn. Misschien kunnen zij wat tips of leesvoer voor jouw ouders leveren, kennis vergroot begrip over het algemeen. Vaak kunnen autisten door soms erg eenvoudige dingen op hun gemak gesteld worden. Misschien heeft jouw vriendin er baat bij als je een keer met haar het theedrink ritueel doorspreekt, hoe is dat zo gegroeid, waar hebben jullie het dan meestal over tijdens het theedrinken, wordt er naar tv gekeken of wordt er echt een gesprek verwacht, hebben jullie een min of meer vaste zitplaats in de woonkamer, is het na een kopje thee genoeg geweest of wordt er verwacht dat jullie langer beneden blijven.
Klinkt misschien raar, maar dat zijn dingen waar autisten soms ontzettend tegenop kunnen zien, en als ze dat soort dingen die voor jou heel vanzelfsprekend zijn al weet dan heeft ze een soort houvast.
het gaat echt goed , met mijn ouders en de hele situatie hier heb ze weinig moeite meer mee en ze is vandaag zelfs meegeweest naar een familiefeest was wel even spannend voor haar maar het viel gelukkig allemaal erg mee!