vriendin voelt zich hier niet thuis

Hallo Fokkers

Ik ben nieuw hier , en ik ga even mijn verhaal vertellen:

Ik heb nu ongeveer 2 maanden met mijn vriendin, nadat ik haar ongeveer 2 maanden daarvoor had leren kennen op een feest. Eerst bezochten we elkaar om de week om elkaar te leren kennen en het klikte gewoon goed. Ik ben 16 en zij is 17, we wonen ongeveer 60km uit elkaar maar gelukkig allebei dichtbij een grote stad dus met trein is het makkelijk te bereiken.

Sinds een paar weken logeren we om de week bij elkaar, haar ouders vinden het geen probleem en mijn ouders ook niet zo. Ik kan het goed vinden bij haar thuis en ik voel me niet erg vreemd daar. Daarentegen heeft mijn vriendin hier veel meer last van.

Het zit namelijk zo, ze heeft verteld dat ze licht autistisch (schrijf ik het zo goed) is en zich moeilijk ergens thuis kan voelen. (haar zusje heeft tevens pdd.nos)
Ik heb er tot laatst nauwelijks iets van gemerkt terwijl ze thuis helemaal los is en blij enzo.

Sinds de laatste keer dat ze hier sliep, heeft ze alles verteld en ik schrok best wel. Ze zei dat ze zich hier bij mij thuis bang voelde, en er soms ziek van werd. Het meest angst had ze voor me ouders, terwijl ik juist dacht dat ze gewoon normaal deden. Mijn ouders willen natuurlijk graag weten wie hun zoon mee naar huis neemt, maar dat lukt nog niet echt aangezien mijn vriendin ieder mogelijk gesprek met mijn ouders afkapt. Vooral tijdens het eten.

Ik heb 1x ruzie gehad met me ouders , over dat ik en mijn vriendin alleen maar boven zitten en toen dreigde me ma, dat als het zo door zou gaan het logeren snel afgelopen zou zijn. Maar me ma schreeuwde dit zo hard dat me vriendin het ook gehoord moest hebben. Ik denk dat dit haar het meest heeft laten schrikken.

Dus ik heb wat mijn vriendin gepraat erover, en ze wil eigenlijk liever dat ik naar haar kom, maarja ik heb geen vermogen voor die treinkaartjes steeds, en wat moeten me ouders wel niet denken dat ik steeds naar haar toe moet gaan? Ik heb haar inmiddels toch weten te overtuigen dat ze wel naar me toe wil komen, maar voorlopig niet meer bij mij logeren. Ik vind dat best, maarja ik zal het ook mijn ouders moeten vertellen. Het klinkt stom, maar ik ben al een week bezig om te bedenken hoe ik het zal gaan brengen. Ik ben namelijk nooit zo open geweest t.o.v. mijn ouders en vertel ze nauwelijk iets.

Ik heb haar ook gevraagd of het aan mijn ouders ligt, en ze zei dat ze zich bang voelt als mijn ouders om ons heen hangen. Daarom zitten we ook steeds op mijn kamertje, en dat bevalt mijn ouders niet echt (ze willen dat ik ’s avonds ff koppie thee beneden kom drinken etc.)
Ik vind dat heel normaal maar mijn vriendin dat me ouders zich teveel met ons bemoeien

Ik hoop dat mijn vriendin zich hier snel thuis kan voelen, maar hoe bereik ik dat?
Hopelijk begrijpen jullie mijn verhaal, misschien kan 1 van jullie er iets over zeggen of zijn eigen ervaringen posten!

b.v.d.

bedankt voor alle reacties, Ik ga het zowiezo vertellen zsm tegen me ouders.
De reden dat we meestal boven zitten is dus dat zij bang is om bij mijn ouders te zijn, en ik zal het ook aan haar zelf voorleggen binnenkort.

Een paar hier zeggen dat mijn vriendin zich maar gewoon 'ff' sociaal moet gaan gedragen, maar dat is nou juist waar ze zoveel moeite mee heeft.

@ Jutter: ik denk niet dat het zo werkt, zij komt immers voor mij en vind het niet logisch dat zij alles maar met mijn ouders moet oplossen. En als ik boven met haar een film lig te kijken, ga ik niet fijn alleen naar beneden om ff iets te drinken en dan me vriendin maar achterlaten. Dat vind ik niet kunnen maargoed.

@ 303
Wat jij zegt doen we ook al, 2x in de maand logeer ik bij haar, en tot voor kort zij hier ook. Maar het is niet zo dat we ook echt de hele dag binnen hangen. We zijn al vaak zat naar bios geweest, wezen zwemmen, naar de stad, feyenoord etc.
Het is alleen zo dat als we hier thuis zijn , ze het moeilijk heeft. En misschien is het wel een goed idee om met zn 4en op stap te gaan! thnx