R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
zo'n poeder drankje dat bodybuilders nemen als ze snel afmoeten vallen voor een wedstrijd of zo.quote:Op maandag 14 juni 2004 16:01 schreef DarkElf het volgende:
muscle power? wat is dat?
dat mag je maar een week of 2 gebruiken, zij leefde er maanden op en de incidentele appel, waarbij ze over 1 partje de hele dag deed.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ja dat kan ik me goed voorstellen ja. Mijn ouders werden er ook gek van. Ik vond dat zij aan het zeiken waren en zij eiste dat ik moest eten en dat werkt enkel averechts. Ik ging daardoor gemene dingen zeggen, hun de schuld geven, wat nergens op sloeg.quote:Op maandag 14 juni 2004 16:01 schreef milagro het volgende:
[..]
Ik kon er niet zijn, hoor, ik ergerde me dood aan de ene kant, en maakt me zorgen aan de andere kant , maakte me kwaad op haar omdat ik me zorgen maakte en zij alleen maar kon lachen erom.
Zij was een eng dun, werd niet meer ongesteld, en ik kon dat niet aanzien omdat ik haargraag mocht, zei ik daar dus wat van, anderen ook, haar man, smeken gewoon en zij maar lachen.. heel typisch, heel frustrerend.
Het lijkt me erg lastig om om te gaan met iemand die an heeft
alles wat je zegt of doet, werkt averechts.
aandachtr geven, straffen, negeren, alles.
ik denk dat je als naaste, emotioneel betrokkenen weinig tot niets kunt betekenen.
aandachtr geven, straffen, negeren, alles.
ik denk dat je als naaste, emotioneel betrokkenen weinig tot niets kunt betekenen.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
ah klinkt gezondquote:Op maandag 14 juni 2004 16:03 schreef milagro het volgende:
[..]
zo'n poeder drankje dat bodybuilders nemen als ze snel afmoeten vallen voor een wedstrijd of zo.
dat mag je maar een week of 2 gebruiken, zij leefde er maanden op en de incidentele appel, waarbij ze over 1 partje de hele dag deed.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
bij veel ziektes en stoornissen geldt dat niet per se alle symptomen zich hoeven voor te doen, maar "slechts" een bepaald deel er van. ik zie niet in waarom dat in dit geval niet zo zou zijnquote:Op maandag 14 juni 2004 15:21 schreef SEMTEX het volgende:
[..]
Dit is wat ik vind op een site over anorexia:
Je denk voortdurend aan eten en calorieën.
Je plant je voedselopname heel zorgvuldig en raakt in paniek wanneer je je daar niet aan kunt houden.
Je weegt jezelf veelvuldig, vaak meerdere keren per dag.
Je raak in paniek wanneer je bent aangekomen, al is het maar een paar pond.
Je voelt je sterk wanneer je niet eet.
Je stemming wordt grotendeels bepaald door wat je eet en wat je weegt.
Wanneer je volgens jezelf teveel of 'verboden' voedsel eet, wil je dit zo snel mogelijk kwijt raken.
Je gebruikt hiervoor laxeermiddelen, of
je probeert het eten met overgeven er weer uit te gooien.
Je doet veel aan lichaamsbeweging en raak in paniek als je naar jou idee niet genoeg hebt gesport.
Je probeert sociale situaties waarin gegeten wordt te vermijden en verzint smoesjes om daar niet naar toe te hoeven gaan.
Je hebt last van de lichamelijke verschijnselen die genoemd worden onder het kopje "Hoe herken ik iemand die anorexia heeft".
Je denkt of houdt jezelf voor dat er niets met je aan de hand is, ook al kun je bijna nergens anders aan denken.
Sorry dat ik er zo over mierenneuk, maar er is zo'n groot schemergebied wat betreft eetziekten. Heel veel jonge meisjes hongeren nl. 'wel eens', maar zodra je idd gaat overgeven, gaat laxeren en je zelfbeeld helemaal scheef is, heb je naar mijn idee echt professionele hulp nodig en kun je anorexia echt een serieuze ziekte gaan noemen waar je van moet genezen.
Ik hoop dat je het niet erg vind dat ik kritisch ben hierover, want er wordt soms maar wat gediagnosticeerd hier in R&P
Ik heb mijn ongelijk ook allang toegegeven hoorquote:Op maandag 14 juni 2004 16:09 schreef Alicey het volgende:
[..]
bij veel ziektes en stoornissen geldt dat niet per se alle symptomen zich hoeven voor te doen, maar "slechts" een bepaald deel er van. ik zie niet in waarom dat in dit geval niet zo zou zijn
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
ik zag het later jaquote:Op maandag 14 juni 2004 16:15 schreef SEMTEX het volgende:
[..]
Ik heb mijn ongelijk ook allang toegegeven hoor
Vlakbij mijn vorige huis woonde een ouder vrouwtje dat alleen appels at, die was ook zo dun.
Ze droeg 2 jassen, een winterjas en daarover een regenjas, en dan nog mega mager tonend.
Ze is, wachtend om over te steken, aangereden door de vuilniswagen, de chauffeur dacht dat hij een vuilniszak aanreed, haar jas was ook grijs namelijk
Sorry, hoe erg ook, ik moest toch lachen ... ze heeft het overleefd , hoor
Ze droeg 2 jassen, een winterjas en daarover een regenjas, en dan nog mega mager tonend.
Ze is, wachtend om over te steken, aangereden door de vuilniswagen, de chauffeur dacht dat hij een vuilniszak aanreed, haar jas was ook grijs namelijk
Sorry, hoe erg ook, ik moest toch lachen ... ze heeft het overleefd , hoor
... ze heeft het overleefd , hoor 
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ja, daarom waren wij zo blij met dat boek dat ik noemde. Mijn zusje moest eigenlijk worden opgenomen in ene kliniek, maar mijn moeder heeft samen met de dokter en haar werk een schema opgesteld waarmee ze haar thuis geholpen hebben. Mijn moeder had echt engelengeduld, zo knap vind ik dat.quote:Op maandag 14 juni 2004 16:03 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Ja dat kan ik me goed voorstellen ja. Mijn ouders werden er ook gek van. Ik vond dat zij aan het zeiken waren en zij eiste dat ik moest eten en dat werkt enkel averechts. Ik ging daardoor gemene dingen zeggen, hun de schuld geven, wat nergens op sloeg.
Het lijkt me erg lastig om om te gaan met iemand die an heeft
Aan de andere kant had ik het er erg moeilijk mee: ik voelde me schuldig en was bang dat ze bepaalde dingen van mij had afgekeken. En ik had het idee dat ik kennelijk zelfs hier niet sterk genoeg in was, omdat mijn zusje er slechter aan toe was dan ik.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Je bedoelt dat je de prestatie van je zus niet kon evenaren, Rip?
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ja, een soort jaloezie dat zij dunner was dan ik. Dat ik ook hier niet de beste in was. En aan de andere kant ook de ongerustheid voor je zusje, omdat ik zag dat het echt heel slecht met haar ging en ik haar wilde helpen. En tegelijkertijd dus wel precies zo willen zijn. Een heel dubbel gevoel.quote:Op maandag 14 juni 2004 16:25 schreef milagro het volgende:
Je bedoelt dat je de prestatie van je zus niet kon evenaren, Rip?
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Dat is helaas waar: het enige wat helpt is therapie, want inderdaad: wat je ook zegt, men haalt er toch uit wat men zelf wil horen. Heel moeilijk, zowel voor degene met de eetstoornis die zich onbegrepen voelt als voor de omgeving die machteloos toekijkt.quote:Op maandag 14 juni 2004 16:04 schreef milagro het volgende:
alles wat je zegt of doet, werkt averechts.
aandachtr geven, straffen, negeren, alles.
ik denk dat je als naaste, emotioneel betrokkenen weinig tot niets kunt betekenen.
Het is het zelfbeeld wat omhoog geschroefd moet worden en helaas denken ze dat door niet eten te bereiken. Het vreemde is alleen: hoe dunner iemand wordt, hoe lager het zelfbeeld lijkt te worden, want de ontevredenheid gaat er niet van over.
Ach ja, die goeie ouwe tijdquote:Op maandag 14 juni 2004 16:29 schreef DarkElf het volgende:
lijkt me heel moeilijk ripley.
Momenteel gaat het een stuk beter hoor, met mijn zusje ook.
ook.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Ik kan me er niets bij voorstellen.Ik probeer het te begrijpen maar ik weet dat het me op den duur alleen maar irriteert, kwaad maakt.
Mijn nichtje is ook zo dun, en zat ook maar met haar eten te schuiven.. gelukkig heeft m'n schoonzus een en ander al vroeg in de peiling gehad en kon tijdig íngrijpen.
Ik verbaas me dan ook over sommige moeders, die het niet of laat in de gaten hebben.
Ik weet dat AP meester zijn in bedriegen en liegen op dat vlak, maar toch, je zíet je kind toch afvallen en sjoemelen met eten..
Mijn nichtje is ook zo dun, en zat ook maar met haar eten te schuiven.. gelukkig heeft m'n schoonzus een en ander al vroeg in de peiling gehad en kon tijdig íngrijpen.
Ik verbaas me dan ook over sommige moeders, die het niet of laat in de gaten hebben.
Ik weet dat AP meester zijn in bedriegen en liegen op dat vlak, maar toch, je zíet je kind toch afvallen en sjoemelen met eten..
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
gelukkig maarquote:Op maandag 14 juni 2004 16:31 schreef Ripley het volgende:
[..]
Ach ja, die goeie ouwe tijd
Momenteel gaat het een stuk beter hoor, met mijn zusje ook.
je moeder heeft dus ook een flink moeilijke tijd gehad met twee zieke dochters.
knap van haar dat engelengeduld hoor.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Ja, inderdaad. Maar je kunt het iemand niet door haar strot duwen. Of wel, en dat ze het er dan weer uitkotst. Bovendien ging het bij mijn zusje wel heel erg snel, binnen een paar maanden was ze al heel erg dun, terwijl je dan als ouder nog zoekt naar de manier waarop je zo'n persoon kan begrijpen en aanpakken. Ik heb in ieder geval alle respect voor mijn moeder, want ik geloof dat als zij niet zo kordaat en geduldig had gereageerd mijn zusje er lang niet zo goed aan toe zou zijn.quote:Op maandag 14 juni 2004 16:31 schreef milagro het volgende:
Ik kan me er niets bij voorstellen.Ik probeer het te begrijpen maar ik weet dat het me op den duur alleen maar irriteert, kwaad maakt.
Mijn nichtje is ook zo dun, en zat ook maar met haar eten te schuiven.. gelukkig heeft m'n schoonzus een en ander al vroeg in de peiling gehad en kon tijdig íngrijpen.
Ik verbaas me dan ook over sommige moeders, die het niet of laat in de gaten hebben.
Ik weet dat AP meester zijn in bedriegen en liegen op dat vlak, maar toch, je zíet je kind toch afvallen en sjoemelen met eten..
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Nee dat bedoel ik ook niet.
Ik zag eens op tv een reportage, waar een moeder dus gewoon niet wist dat haar dochter niet at, ja okay ze was dun en zo, maar ziek?
Dat begrijp ik dus niet.
Ik zag eens op tv een reportage, waar een moeder dus gewoon niet wist dat haar dochter niet at, ja okay ze was dun en zo, maar ziek?
Dat begrijp ik dus niet.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Dat snap ik ook niet nee. Mijn moeder koopt zelf het eten, en we gebruikten iig 2 maaltijden samen, dus wat je at zag ze zelf wel. En als je altijd na het eten naar het toilet gaat valt dat ook wel op ja.quote:Op maandag 14 juni 2004 16:37 schreef milagro het volgende:
Nee dat bedoel ik ook niet.
Ik zag eens op tv een reportage, waar een moeder dus gewoon niet wist dat haar dochter niet at, ja okay ze was dun en zo, maar ziek?
Dat begrijp ik dus niet.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Ja, maar wat kun je dan doen als moeder? Dwingen helpt niet, want dan eten ze het op (als je geluk hebt) en braken het net zo hard uit (en daar heb je geen wc voor nodig...)quote:Op maandag 14 juni 2004 16:31 schreef milagro het volgende:
Ik kan me er niets bij voorstellen.Ik probeer het te begrijpen maar ik weet dat het me op den duur alleen maar irriteert, kwaad maakt.
Mijn nichtje is ook zo dun, en zat ook maar met haar eten te schuiven.. gelukkig heeft m'n schoonzus een en ander al vroeg in de peiling gehad en kon tijdig íngrijpen.
Ik verbaas me dan ook over sommige moeders, die het niet of laat in de gaten hebben.
Ik weet dat AP meester zijn in bedriegen en liegen op dat vlak, maar toch, je zíet je kind toch afvallen en sjoemelen met eten..
Het is als ouder onmogelijk tegen te houden, werkelijk waar.
Bovendien zou het probleem daarmee ook niet opgelost zijn.
Ms steken die moeders ook wel de kop in het zand, ms uit schuldgevoel.
Maar bij die reportage, dat kind was dus echt hopeloos, de moeder wanhopig.
Niets hielp, opnames niet, niets.
Zo iemand gaat dan dus gewoon dood en je kan niet ingrijpen.
Want als zij niet opgenomen wilt worden wat dan?
Wanneer of kun je zo iemand wilsonbekwaam laten verklaren?
Maar bij die reportage, dat kind was dus echt hopeloos, de moeder wanhopig.
Niets hielp, opnames niet, niets.
Zo iemand gaat dan dus gewoon dood en je kan niet ingrijpen.
Want als zij niet opgenomen wilt worden wat dan?
Wanneer of kun je zo iemand wilsonbekwaam laten verklaren?
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ik denk dat het vaak juist (niet altijd, voordat iemand over me heenvalt) kinderen zijn van ouders die dat soort dingen helemaal niet opmerken. Aandachtstekort (nee, niet dat die dames het doen om aandacht te trekken, maar door emotioneel tekortkomen kun je wel slecht in je vel komen te zitten en op een of ander gebied een stoornis ontwikkelen). Een vriendin van me heeft haar ouders echt met krijsen en schreeuwen moeten duidelijk maken dat haar jongste zusje elk moment een hartstilstand kon gaan krijgen en dat ze al hun medewerking nodig had om zusjelief in een kliniek te krijgen. Die lui waren alleen maar met zichzelf bezig en zagen gewoon niet hoe ernstig dochterlief eraan toe was.
Vreselijk lijkt me dat. Mijn ouders hadden het gelukkig behoorlijk snel door, maar hebben wel een tijdje lopen zoeken naar een oplossing. Gewoon zeggen dat iemand moet gaan eten etc. helpt idd niet, maar dat is wel je eerste instinct. En uit de machteloosheid kun je in eerste instantie ook best wel eens heel boos worden.quote:Op maandag 14 juni 2004 17:06 schreef thaleia het volgende:
Ik denk dat het vaak juist (niet altijd, voordat iemand over me heenvalt) kinderen zijn van ouders die dat soort dingen helemaal niet opmerken. Aandachtstekort (nee, niet dat die dames het doen om aandacht te trekken, maar door emotioneel tekortkomen kun je wel slecht in je vel komen te zitten en op een of ander gebied een stoornis ontwikkelen). Een vriendin van me heeft haar ouders echt met krijsen en schreeuwen moeten duidelijk maken dat haar jongste zusje elk moment een hartstilstand kon gaan krijgen en dat ze al hun medewerking nodig had om zusjelief in een kliniek te krijgen. Die lui waren alleen maar met zichzelf bezig en zagen gewoon niet hoe ernstig dochterlief eraan toe was.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
|
|
