Dit is ongeveer het ideaal:
Het valt me wel op dat al die foto-galleries plaatjes bevatten van met name modellen en modefotografie, campagnes etc. Zou het dan toch de mode-industrie zijn die het streven naar dunheid ernstig heeft aangewakkerd? Of is dit iets van de moderne tijd?
maar ik weet wel dat ik het ziek vond.
Ik denk dat de mode-industrie danig is doorgeslagen met de dunheid van modellen, maar ik dacht juist dat dit een beetje terug gedraaid werd eigenlijk.
Wat voor nut heeft het nou om zo mager te zijn? Ik heb liever een mollige vrouw dan een pratend kippenboutje met wat vleesresten.
Het schoonheidsideaal neemt afschuwelijk domme vormen aan.
Dit is bv. zo'n site..
Deze site: http://www.plagueangel.net/grotto vind ik het engste. Het is echt een prachtsite, maar de inhoud doet me rillen.
en dan dit: dat is toch parodie. of snap ik het niet?
quote:Volgens mij komt het wel daardoor, volgens mij werd dat ook wel een paar keer gezegd in die documentaire (ook half gezien, echt ziekelijk ernstig, ook die vatsige gast die daarvoor onder het mes ging). Maar aan de andere kant: zoals je ze daar zag zijn zelf de dunste modellen nog niet. En volgens mij valt het aantal fotomodellen met serieus ondergewicht best wel mee, als je alle modellen op een rij zet. (en het slaat ook nergens op, dat die patientjes denken dat iedereen dat mooi vindt: alle mannen hebben liever een vrouw met borsten, en alle vrouwen hebben liever dat je er gezond uitziet).Het valt me wel op dat al die foto-galleries plaatjes bevatten van met name modellen en modefotografie, campagnes etc. Zou het dan toch de mode-industrie zijn die het streven naar dunheid ernstig heeft aangewakkerd? Of is dit iets van de moderne tijd?
Zou ze daar blij mee zijn om hiermee in verband gebracht te worden?
Vreselijk eng.
Een hoop sites claimen trouwens dat ze niet aanzetten tot anorexia, maar er wel voor zorgen dat mensen die het gaan doen het veilig kunnen doen. Zo'n uitspraak doet mij dan weer afvragen wie er gestoorder is: de bouwers van de site of degene met anorexia.
Ik heb diep van binnen nog een beetje hoop dat ze het niet menen...quote:Ja, maar de bewuste site's promoten het gewoon. Ze spelen verder in op de psyche van de meisjes.Op maandag 14 juni 2004 10:36 schreef DarkElf het volgende:
je doet het jezelf aan toch?
quote:Dan promoten het ze het toch nog??Op maandag 14 juni 2004 10:42 schreef DarkElf het volgende:
maarzijn die sites niet van dezelfde meisjes afkomstig?
Wat andere meisjes er kunnen toebrengen om die kant te kiezen i.p.v. hulp te zoeken. En hen daarom dus de vernieling inhelpen.
net als gaan roken etc
ik vind het maar eng, zeker die wallpapers op die ene site met die bemoedigende kreten erbij
[ Bericht 0% gewijzigd door DarkElf op 14-06-2004 11:00:38 ]
toch niet allemaal de schuld van modegoeroes dus..
Ik heb zelf een eetstoornis en al hoewel het beter ging eet ik nu weer heel weinig elke dag.
Van zulke sites krijg je geen anorexia en die eerste foto is trouwens gesoept. In het orgineel is ze nog wel dun hoor.
Vaak is het voor een meisje of jongen met anorexia niet de bedoeling zo dun te worden, alleen omdat je zelf beeld vertekend is zie je niet dat je al dun bent.
Sommige sites keur ik af, andere keur ik goed. Zo is er een site die geen tips geeft, geen foto's plaatst maar het ook niet direct afkeurt en tegen je schreeuwt dat het fout is. Je weet wel dat het fout is maar soms heb je de kracht niet om er tegen te vechten en dan wil je gewoon even steun van iemand die hetzelfde door staat als dat jij doet. Die site heeft een forum met allerlei vragen en onderwerpen. MAar dus geen tips om af te vallen, je mag er ook geen gewichten of bmi's noemen.
Ik ben trouwens van mening dat je beter geen url's van die sites neer kunt zetten hier. Het kanw at triggeren bij mensen die vechten tegen een eetstoornis of aanleg hebben tot een eetstoornis en een eetstoornis is een hel die je niemand toe wenst.
Veel sites worden er vaak vroegtijdig al afgehaald en dat is maar goed ook.
En 'anorexia is a lifestyle', zeggen ze, maar als je maar fanatiek genoeg doorgaat ga je er wel aan dood.
Tis maar waar je voor wil kiezen.quote:Nee, bewerkt.Op maandag 14 juni 2004 00:24 schreef Adfundum het volgende:
Gatverdamme, is die foto echt?
en geloof me, als anorexia patient zul je nooit toegeven dat je anorexia hebt en je voelt je in de steek gelaten door anderen (isolement). Voor de duidelijkheid, ik spreek ui tervaring, je bent gewoon blind daarvoor
verder is genezing zeer moelijk, en bijna onmogelijk zonder hulp. Die sites bieden juist de verkeerde steun
quote:ik vraag me af en toe heel erg af wat er in zo iemand omgaat en wat diegene nou ziet.Op maandag 14 juni 2004 12:59 schreef Scighera het volgende:
idd is het voor een normaaldenkend persoon afschrikwekkend; maar personen die al aan anorexia lijden vatten het juist op als: "mijn doel is haalbaar", en "ik ben niet de enige die dit wil"
en geloof me, als anorexia patient zul je nooit toegeven dat je anorexia hebt en je voelt je in de steek gelaten door anderen (isolement). Voor de duidelijkheid, ik spreek ui tervaring, je bent gewoon blind daarvoor
verder is genezing zeer moelijk, en bijna onmogelijk zonder hulp. Die sites bieden juist de verkeerde steun
Van wat ik weet, hebben anorexia-patienten vaak alleen maar een vertekend zelfbeeld en zien ze anderen wel zoals de werkelijkheid. (of misschien verschilt dit per persoon?) Of het is vaak een soort uit de hand gelopen verslaving aan het afvallen.
je hebt verder ook nog anorexia athletica, waar Leontien Zijlaard-van Moorsel last van heeft gehad. Athletica houd in dat de oorzaak ligt bij sport; je wilt afvallen omdat dat goed voor de sport zou zijn (als wielrenn(st)er hoef je dan nl minder gewicht te verplaatsen bij bij het klimmen; dit geldt ook weer voor hardlopen
quote:Ik heb een vertekend zelfbeeld. Ik heb maat 38/40 maar als ik in de speigel kijk lijkt het alsof ik 140 kilo weeg.Op maandag 14 juni 2004 13:58 schreef -tammie- het volgende:
[..]
ik vraag me af en toe heel erg af wat er in zo iemand omgaat en wat diegene nou ziet.
Van wat ik weet, hebben anorexia-patienten vaak alleen maar een vertekend zelfbeeld en zien ze anderen wel zoals de werkelijkheid. (of misschien verschilt dit per persoon?) Of het is vaak een soort uit de hand gelopen verslaving aan het afvallen.
quote:zie je het dan zeg maar echt alsof je zo dik bent, of denk je gewoon dat je er zo uit moet zien als je 140 kilo weegt??Op maandag 14 juni 2004 15:02 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Ik heb een vertekend zelfbeeld. Ik heb maat 38/40 maar als ik in de speigel kijk lijkt het alsof ik 140 kilo weeg.
beetje rare vraag ik weet het ( je hoeft geen antwoord te even als je niet wilt hoor )
En mensen kunnen wel zeggen dat mannen liever een mollige vrouw willen, maar de mannen die ik ken vallen toch voornamelijk op draadnagels, en als mannen massaal op mollig vielen zouden de (porno)bladen niet volstaan met slanke vrouwen, toch? Daarbij val ik zelf ook helemaal niet op mollig, en dat versterkt mijn eigen afkeer van mijn lijf dan weer. Want als ik dikke mensen niet aantrekkelijk vind, waarom zou iemand anders mij dan aantrekkelijk vinden? Natuurlijk een kromme redenatie, maar met het erkennen daarvan is het nog niet uit je hoofd.
Ik vind deze sites niet goed, want het roept wel bepaalde gevoelens op. Ze claimen dan wel zich te richten op mensen die dit al willen, en ze hebben altijd wel waarschuwingen dat je weg moet gaan als je herstellend bent van een eetstoornis, maar ik kan het niet laten. Ik kijk er toch naar. En ik lees toch de tips over hongerdieten en overgeven. Ik doe er dan vrijwel niets mee, maar ik kan me heel goed voorstellen dat anderen dat wel doen. Het kost mij ook wel moeite soms.
Innepin: ik kan me goed voorstellen dat mensen er alles voor over hebben om dun te zijn, zelfs ziekte of dood. Toen ik nog jonger was en maat 40 had (achteraf als ik mezelf op video zie vind ik mezelf daar helemaal niet dik, en ik wou dat ik morgen met dat gewicht wakker kon worden... ) vond ik mezelf verschrikkelijk dik. Ik schaamde me er zo voor, dat ik niet eens naar buiten durfde. Als ik een boodschapje moest halen stond ik jankend voor de spiegel. Nu is dat wel minder, maar nog steeds kijk ik bij alles hoe 'dik' het staat. Kleding waarin ik dikker lijk dan absoluut noodzakelijk trek ik niet aan. Zelfs als ik een tas koop kijk ik hoe die staat en hoe ik 'm moet dragen om niet dikker te lijken. Zo is het constant aanwezig en je maakt jezelf er steeds gekker mee. Het is er altijd, het belemmert je in vanalles, etc. En zeker wanneer de patient zich terug gaat trekken en de familie en vrienden diegene laten vallen omdat ze niet meer weten wat ze ermee moeten, blijft alleen de eetstoornis over in je leven. En dan is de eenzaamheid ook weer een mooi argument om te zeggen "niemand wil met mij omgaan, iedereen walgt van mij omdat ik te dik ben". Zou jij lang willen terwijl je dik, lelijk en minderwaardig bent en niemand van je houdt?
quote:het was niet op mij gericht maar ik heb ook anorexia gehad.Op maandag 14 juni 2004 16:56 schreef littledrummergirl het volgende:
[..]
zie je het dan zeg maar echt alsof je zo dik bent, of denk je gewoon dat je er zo uit moet zien als je 140 kilo weegt??
Ik zag mijzelf niet als 140 kg, maar ik zag dat iedereen veeel dunner dan mij was. Wat eigenlijk niet zo was want ik was zelf 39 kg. Maar ik zag mij zelf als toen ik begon met niets eten. Heel vreemd eigenlijk.
Ik heb mensen gekend ( waaronder een goede vriendin) die anorexia hadden.
Een vreselijk moeilijke en slopende ziekte voor deze mensen, maar voor buitenstaanders ook ongelofelijk moeilijk te begrijpen wat er in het hoofd van die meiden omgaat.
quote:Iets meer respect graag, dank u.Op maandag 14 juni 2004 21:26 schreef Maeghan het volgende:
Ik heb geen anorexia (soms denk ik wel eens helaas, want dan was ik in ieder geval dun)
<knip>
maar de mannen die ik ken vallen toch voornamelijk op draadnagels
Overigens, in R&P loopt een anorexiatopic, voor de mensen die wat meer over 'de mens achter anorxia' willen weten.
*snapt probleem niet*
quote:misschien het woord draadnagels zelf?Op dinsdag 15 juni 2004 00:31 schreef Maeghan het volgende:
ik zeg toch nergens dat er iets mis is met draadnagels?
*snapt probleem niet*
Ik heb geen anorexia (soms denk ik wel eens helaas, want dan was ik in ieder geval dun) maar ik heb ook een vertekend zelfbeeld.
Nou, ik denk dat dit bedoeld wordt met iets meer respect. 't Is makkelijk zeggen "had ik het maar", maar zo'n ziekte als anorexia is erg slopend, en vind 't dan ook een behoorlijk domme opmerking. Een zus van een vriendin van me heeft anorexia gehad en het hele gezin is er bijna aan onderdoor gegaan. Gelukkig is ze er redelijk overheengekomen hoewel je er nooit helemaal van genezen kunt.
Helaas is gewicht in deze maatschappij erg belangrijk. Zelf ben ik ook niet perfect dun, er mogen ook wel wat kilootjes af. Maar gezondheid gaat nog altijd voor een ideaal gewicht en ik ben dan ook heel blij dat ik ongevoelig voor ziektes als anorexia ben, en happy in mijn vel zit, ondanks die vijf kilo te veel.
quote:Op maandag 14 juni 2004 21:26 schreef Maeghan het volgende:
Ik heb geen anorexia (soms denk ik wel eens helaas, want dan was ik in ieder geval dun)
!Mijn mond valt open van verbazing.
Lees Het gevecht met anorexia maar.
Anorexia is niet leuk hoor. Het is niet een rage om even dun te worden
quote:Je zegt ik heb geen anorexia, had ik dat maar.Op dinsdag 15 juni 2004 15:46 schreef Maeghan het volgende:
Waar zeg ik dat anorexia leuk is? Waar zeg ik dat het een rage is om even dun te worden? Ik geef toe dat ik en eetstoornis heb. Als ik geen eetstoornis had zou ik geen anorexia willen. Ik weet ook best dat er iets mis mee is dat ik af en toe denk had ik maar anorexia, maar ik zou liever een verziekt lijf hebben dan een dik lijf op sommige momenten. Zo denk ik nu eenmaal, en dat heeft niets te maken met dat ik niet weet wat anorexia is. Ik vind het dus ook een beetje flauw om te zeggen dat het een domme opmerking is. Er is blijkbaar nogal veel respect voor mij, als je vindt dat ik niet mag zeggen wat ik denk, terwijl ik het serieus bedoel en het niet zeg om iemand te kwetsen. Als jullie werkelijk zoveel begrijpen van eetstoornissen, dan vind ik het opvallend dat jullie die gedachte niet begrijpen en afkeuren.
Je kwetst me er niet mee maar je weet niet wat je wenst. Ik wil ook slank zijn, niet dun, gewoon tevreden zijn, en met lijnen lukt me dat nooit dat weet ik wel. Maar stoppen gaat gewoon niet.
Hoe kun je nu een eetstoornis wensen als je zegt er een te hebben. Ik begrijp je even niet.
Kun je het uitleggen. Ik heb altijd gewenst dun te zijn zoals ik eerst was maar nooit dit gewenst nooit.
quote:Ook al heb je begrip voor de kromme redenering, dan nóg vind ik dat Meaghan erop geattendeerd mag worden dat haar uitspraken erg kort door de bocht en imo respectloos zijn.Op dinsdag 15 juni 2004 17:27 schreef Marialice het volgende:
Maeghan, duidelijker hoeft ook niet hoor, ik snap het ergens wel. Natuurlijk wil je geen anorexia, je weet hoe het is om een es te hebben. Maar je wil wel afvallen, dun zijn, en wel zo graag dat de manier hoe je daar komt dan niet eens zoveel uit maakt. En laten we eerlijk zijn, bij anorexia hoort extreem afvallen en ondergewicht. De redenering is krom, maar daarmee niet minder herkenbaar.
Ik hoop dat ze nu inmiddels ook begrijpt waarom...
quote:Ben ik met je eens. Het was niet handig om het hier zo neer te zetten.Op dinsdag 15 juni 2004 18:11 schreef Moonah het volgende:
Ook al heb je begrip voor de kromme redenering, dan nóg vind ik dat Meaghan erop geattendeerd mag worden dat haar uitspraken erg kort door de bocht en imo respectloos zijn.
Ik hoop dat ze nu inmiddels ook begrijpt waarom...
quote:Ah nu is het een stuk duidelijker.Op dinsdag 15 juni 2004 16:58 schreef Maeghan het volgende:
Ik wil niet tevreden zijn. Ja soms wel, maar soms ook niet. Dan vind ik dun gewoon belangrijker dan alles in de hele wereld. En ik heb een eetstoornis, maar helaas een waar ik dikker van word (met echt enorme vreetbuien). En dan denk ik vaak als ik dan toch een eetstoornis heb, waarom dan deze. Waarom word ik gestraft met dikker worden terwijl dun zijn het belangrijkste in m'n leven is? Zo denk ik dan. Voor mijn gevoel is mijn overgewicht de reden waarom alles in mijn leven fout gaat. De reden waarom mensen mij niet aardig vinden, waarom ik alles fout doe, waarom ik niets waard ben. Dus liever dun en dan aardig gevonden worden, dan dik zijn en minderwaardig gevonden worden. Ik weet ook wel dat die redenatie niet klopt, maar soms is ie erg hardnekkig aanwezig. Gelukkig gaat het wel beter hoor, ik denk het niet zo vaak meer. Ik weet ook wel dat het een lijdensweg is, maar dat was/is dit ook voor mij. Huilend voor de spiegel, niet naar buiten durven, willen overgeven, met je hoofd tegen de muur slaan omdat je niet wil eten, om de gedachte aan eten eruit te slaan, erover nadenken of het mogelijk is je buik eraf te snijden met een keukenmes, dat steeds voor je zien, m'n darmen verzieken met laxeren, etc. Meestal gaat het wel beter, maar soms val ik gewoon even terug in een diep gat. Duidelijker dan dit kan ik het niet maken.
Meid sterkte maar met niet eten schiet je niets op en dat weet je, je eetbuien wordene r enkel erger door.
Geef niet op en heel veel sterkte!
