Deze column stond op de Frontpage van Soccergamez en ik ben het er roerend mee eens, lees het maar eens en discusieër erover
![]()
Nog maar 6 dagen tot het EK begint en in Nederland zijn er weer 16 miljoen bondscoaches te vinden. In het opbouwen van de spanning richting Nederland - Duitsland zijn de praatprogramma's voor veel mensen belangrijk en overal gaat het over wie er nu wel of niet moeten spelen. In november wist Nederland aan de hand van Wesley Sneijder zich op het laatste moment nog te plaatsen voor dit EK. Er werd geschreeuwd om van der Vaart, Sneijder, Robben en later Heitinga. Maar wie moeten er dan uit? Het zijn Kluivert, de Boer en Seedorf, die in de return niet mochten beginnen.
Over de Boer kan ik kort wezen. Leuk voor hem als afscheid, goed voor de rust in de selectie en de ervaring, maar veel te traag geworden en alleen goed zolang hij geen persoonlijk duel hoeft aan te gaan. Met rugnummer 15 mag hij nog erg tevreden wezen. Wat mij betreft zou nummer 22 beter passen.
Patrick Kluivert heeft een rot seizoen achter de rug in Catalonië. Bij Barcelona kwam hij mede door blessures en de komst van Ronaldinho niet veel aan spelen toe. Toch zijn er nog steeds mensen die hem verdedigen, mensen die nog steeds het beeld van 1995 voor ogen hebben, mensen die zich de geweldige combinatie met Bergkamp in hun dromen opnieuw ervaren. Kluivert is op dit moment echter niet de Kluivert die hij eens was. Belangrijk in de selectie en in de wedstrijd van dinsdag tegen de Faeröer zagen we soms zijn genialiteit even terug, maar met Makaay en Van Nistelrooy hebben we op dit moment gewoon 2 betere spitsen in huis.
Dan hebben we nog een kampioen van Italië, iemand die drie Champions Leagues won, iemand die overal waar hij speelde een dragende speler was, Clarence Seedorf. De man met de grootste palmares van alle Nederlandse voetballers op het ogenblik, maar tevens de meest omstreden international van allemaal. Sommige dragen hem op handen, de meeste kotsten hem uit. Maar waarom? Wat heeft die jongen verkeerd gedaan? Hij miste een penalty tegen Frankrijk op het EK . Ik kan me herinneren hoe ik als klein jongetje dikke tranen huilde als Clarence zelf. Als jongen van nog geen 20 had hij het vaderland naar huis geholpen, nadat zijn vriend en collega Edgar Davids eerder al door de bondscoach naar huis was gestuurd. De kabel, bestaande uit Kluivert, Davids, Seedorf, Bogarde en in mindere mate reiziger kregen de schuld. Zij zouden hun ego's belangrijker vinden dan het teambelang. Davids begon niet in de basis tegen Zwitserland en Seedorf werd gewisseld. Dat konden ze niet hebben. Te groot ego, te weinig teamgevoel weg ermee. Wie probeerde echter wat hij kon om Davids en Hiddink te verzoenen? Juist, Clarence Seedorf. In belang van het team.
In de kwalificatie voor het daaropvolgende WK kreeg Nederland 2 minuten voor tijd in en tegen Turkije, in de heksenketel van Istanbul een strafschop bij een 1-0 achterstand. Eerste gegadigde Frank de Boer wilde die verantwoordelijkheid niet nemen. 2e keus Wim Jonk, één brok ervaring en iemand die zo'n klus aan zou moeten kunnen durfde niet omdat hij het weekend daarvoor met PSV een penalty had gemist tegen Heerenveen. Verantwoordelijkheden durven nemen moesten andere maar doen. Toen vervolgens Clarence Seedorf het opnieuw ging proberen vanaf 11 meter en weer faalde was het over met hem. Hij zou niet hebben geluisterd naar de grote jongens in het team en de held van Nederland hebben willen worden door dit klusje even te klaren. Iemand die eeuwige roem voor zichzelf zoekt en niet voor het team hebben we in Nederland niet nodig. Een compleet verkeerde uitleg dus weer. Vlak voor het WK haalde bondscoach Hiddink Davids terug bij de selectie. Deze speelde vervolgens een fantastisch toernooi en alles was vergeven en vergeten. Seedorf was minder nadrukkelijk aanwezig en kon nog steeds weinig goed doen.
Daarna speelde Clarence in Oranje soms wel en soms niet. Altijd was hij het slachtoffer als hij één wedstrijd minder speelde terwijl hij daarvoor 3 formidabele wedstrijden had gespeeld die iedereen dan snel vergeten was. Als de bondscoach iemand zoekt om eruit te gooien pakt hij Clarence, deze ligt toch niet goed bij het publiek dus kritiek zal je er niet op krijgen.
Op dit moment gaat Seedorf de concurrentiestrijd met de, in Advocaat's ogen heilige, Rafael van der Vaart. Een erg moedige houding. Als ik de kans krijg laat ik het nu zien denkt Seedorf. Helaas wordt dit in Nederland dan weer opgevat als dat hij zich niet aan het team wil aanpassen, maar per se op de door hem zo geambieerde positie van nummer 10 wil spelen. Dat gaat nergens over, mensen horen wat ze willen horen. Seedorf traint op dit moment keihard om zijn achterstand bij Advocaat goed te maken.
Iedereen heeft zijn persoonlijke voorkeur voor van der Vaart of Seedorf en dat is goed. Van der Vaart heeft meer scorend vermogen en is beter in de kleine ruimte. Seedorf heeft de betere dieptepass, het inzicht en overzicht. Van de techniek staan ze allebei bol, Seedorf heeft meer ervaring. Seedorf had een goed seizoen, van der Vaart wat minder. Seedorf of van der Vaart? Iedereen heeft er zijn mening over en uiteindelijk is het aan Dick Advocaat.
Met de argumentatie ben ik het echter verre van eens. Seedorf zou geen teamspeler zijn en niet met het team voor glorie willen gaan, maar in zijn eentje. Huilde hij tegen Frankrijk dan alleen voor zichzelf? Nee toch. Onder zowel Rijkaard als Advocaat speelde hij vaak rechtsbuiten, een plaats waar hij een hekel aan heeft. Ja, die Seedorf hebben we niets aan, die wil niet spelen waar het team hem wil hebben; hoor je dan. Maar Seedorf heeft dat toch altijd gewoon gedaan? Heeft toch alleen binnenskamers gevraagd om een kans centraal op het middenveld? En is volgens mij een van de weinige internationals die nog nooit heeft geweigerd voor Oranje uit te komen. Hij speelde rechtsbuiten als de bondscoach hem daar wilde hebben en heeft in de tijden dat hij niet werd geselecteerd nooit negatieve uitlatingen over de bondscoach of het team gedaan. Dat alles om de rust in Oranje te bewaren, waar hij van binnen moet hebben gekookt.
Hij zou geen brullende leeuw zijn en niet willen dat zijn schoenen vies worden, nog zo'n argument. Dat er ook maar iemand is die gelooft dat iemand op een eindtoernooi er niet alles voor zou doen om met zijn land eeuwige roem te behalen. Natuurlijk gaat Clarence voor de volle 200% er tegenaan. Hij gaat altijd voor de bal en is altijd bij balverlies snel weer achter de bal te vinden. Hij zal best zijn mannetje eens hebben laten lopen maar dat doen Sneijder en van der vaart ook. Seedorf moet je ook niet beoordelen op zijn duelkracht en het is inderdaad geen pitbull. Echter, dat wil niet zeggen dat Seedorf zijn verdedigende taken niet wil doen en deze compleet verwaarloost. Hij is niet de snelste en oogt door hoe hij loopt alsof het hem niet zoveel uitmaakt. Het tegendeel is echter waar.
Seedorf is een speler die we in Nederland zouden moeten koesteren. Iemand die met één beweging alles in ons voordeel kan beslissen. Mensen mogen de voorkeur geven aan Rafael van der Vaart, maar men moet ophouden Clarence als zondebok te gebruiken. Tegen de Faeröer was hij één van de beste van het veld, maar miste jammerlijk een aantal kansen en was daardoor weer de gebeten hond. Kijk eens objectief naar Seedorf, we kunnen veel plezier aan hem beleven dit EK!
[Bron:
http://www.soccergamez.nl , Joeri Bemelmans]
[ Bericht 0% gewijzigd door Asskicker14 op 06-06-2004 16:26:45 ]
Is God willing to prevent evil, but not able? Then he is not omnipotent.
Is he able, but not willing? Then he is malevolent.
Is he both able and willing? Then whence cometh evil?
Is he neither able nor willing? Then why call him God?