C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
Historici en andere koffiedikkijkers vinden het altijd leuk om aan te geven of een president (van de VS) een goede, middelmatige dan wel slechte president is geweest. Deze predikaten wisselen nogal eens. Zo begon Kennedy als duidelijk "goede" president, maar eindigde als hooguit "middelmatige" president in onze tijd. Johnson werd gezien als looser, maar steeds meer is hij de rechtmatige opvolger van FDR en zijn New Deal. Nixon werd, obviously vanwege Watergate en de daaruit volgende impeachment (die hij ontliep door zelf af te treden), als zeer "slecht" gezien, maar zijn ster is niet alleen bij conservatieven rijzende. Immers hij beëindigde Vietnam en zocht toenadering tot de communistische wereld. Clinton, die bij conservatieven altijd al gezien werd als "slick Willy", wordt nu ook aan de liberale kant steeds meer in twijfel getrokken. Sommigen zeggen dat zelfs Bush jr. op binnenlands gebied beter is dan Clinton.
Er zijn een aantal zaken die bij de appreciatie in account genomen moet worden.
1) uiteraard moet je proberen objectieve maatstaven te zoeken (wetsvoorstellen, gebruik vetorecht, wat voor Congres had de prez voor zich, grote projecten binnenlands, impact beleid buitenland enz. enz.), maar vaak zal de eigen politieke voorkeur ook een voorname rol spelen.
2) vaak komt er naderhand informatie vrij die het min of meer "geaccepteerde beeld" van een president doet verschuiven. Een soort paradigma verschuiving.
3) en soms wordt die paradigma verschuiving niet veroorzaakt door vrijkomende informatie, maar gewoon omdat de wereld drastisch is veranderd.
Bij de appreciatie van Reagan spelen alle drie de punten wel een rol. 1) voor wie zijn bewind bewust heeft meegemaakt, hangt er een vrij negatieve reuk rondom de president. Hij was een acteur - in Europa geen goede verdienste -, aartsconservatief (ook geboren in 1911), wilde de kernwapens vernieuwen (kruisraketten plaatsen in o.a. Woensdrecht), sloeg vaak de plank mis, Irangate, supply side economics en het rijker worden van de rijken enz. enz. Aan de andere kant werd hij door conservatieven gezien als de Great Communicator. Sympathieke gast die mooie verhaaltjes op kon hangen en het mooi bracht. 2) informatie die naderhand vrij kwam lijkt er op te duiden dat hij allang dement was voordat de werkelijke diagnose (na zijn presidentschap) werd gesteld, so who the fuck was in charge??? 3) mede door zijn beleid zou het Sovjetimperium ineenstorten, er werden geen kruisraketten geïnstalleerd, echter hij liet zijn land achter met een fabelachtige schuldenlast.
Voor de Amerikanen geldt hij zeer zeker als een "goede" president. Iemand die eenheid bracht. Zelfs Clinton gaf toe dat de manier waarop hij communiceerde met zijn publiek gebaseerd was op hoe Reagan dat deed. Binnenlands was hij een supply side econoom in hart en nieren. Rijken werden rijker, het waren de jaren van de yuppies. Voor ons Europeanen geldt vooral het einde van de Koude Oorlog-periode die plotseling, vlak na zijn presidentschap, in zicht kwam. De druk van o.m. Reagans star wars en de vernieuwing van de kernwapens beëindigde de Koude Oorlog, maar of dit de verdienste was van Reagans beleid zelf of omdat het communistische regime toen al op sterven na dood was, is een tweede. Misschien dat het verspoediging heeft bijgedragen. Daarna zouden we in een overgangsfase verkeren, die tot op de dag van vandaag voortduurt en waaruit we niet licht zullen opstaan. Vanuit Europees standpunt is zijn appreciatie dus hooguit gemiddeld.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ryan3 op 06-06-2004 15:49:57 ]
Er zijn een aantal zaken die bij de appreciatie in account genomen moet worden.
1) uiteraard moet je proberen objectieve maatstaven te zoeken (wetsvoorstellen, gebruik vetorecht, wat voor Congres had de prez voor zich, grote projecten binnenlands, impact beleid buitenland enz. enz.), maar vaak zal de eigen politieke voorkeur ook een voorname rol spelen.
2) vaak komt er naderhand informatie vrij die het min of meer "geaccepteerde beeld" van een president doet verschuiven. Een soort paradigma verschuiving.
3) en soms wordt die paradigma verschuiving niet veroorzaakt door vrijkomende informatie, maar gewoon omdat de wereld drastisch is veranderd.
Bij de appreciatie van Reagan spelen alle drie de punten wel een rol. 1) voor wie zijn bewind bewust heeft meegemaakt, hangt er een vrij negatieve reuk rondom de president. Hij was een acteur - in Europa geen goede verdienste -, aartsconservatief (ook geboren in 1911), wilde de kernwapens vernieuwen (kruisraketten plaatsen in o.a. Woensdrecht), sloeg vaak de plank mis, Irangate, supply side economics en het rijker worden van de rijken enz. enz. Aan de andere kant werd hij door conservatieven gezien als de Great Communicator. Sympathieke gast die mooie verhaaltjes op kon hangen en het mooi bracht. 2) informatie die naderhand vrij kwam lijkt er op te duiden dat hij allang dement was voordat de werkelijke diagnose (na zijn presidentschap) werd gesteld, so who the fuck was in charge??? 3) mede door zijn beleid zou het Sovjetimperium ineenstorten, er werden geen kruisraketten geïnstalleerd, echter hij liet zijn land achter met een fabelachtige schuldenlast.
Voor de Amerikanen geldt hij zeer zeker als een "goede" president. Iemand die eenheid bracht. Zelfs Clinton gaf toe dat de manier waarop hij communiceerde met zijn publiek gebaseerd was op hoe Reagan dat deed. Binnenlands was hij een supply side econoom in hart en nieren. Rijken werden rijker, het waren de jaren van de yuppies. Voor ons Europeanen geldt vooral het einde van de Koude Oorlog-periode die plotseling, vlak na zijn presidentschap, in zicht kwam. De druk van o.m. Reagans star wars en de vernieuwing van de kernwapens beëindigde de Koude Oorlog, maar of dit de verdienste was van Reagans beleid zelf of omdat het communistische regime toen al op sterven na dood was, is een tweede. Misschien dat het verspoediging heeft bijgedragen. Daarna zouden we in een overgangsfase verkeren, die tot op de dag van vandaag voortduurt en waaruit we niet licht zullen opstaan. Vanuit Europees standpunt is zijn appreciatie dus hooguit gemiddeld.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ryan3 op 06-06-2004 15:49:57 ]
I´m back.
De serie "Altered Statesmen" op Discovery geeft een aardig beeld van de verschillende presidenten. Zo blijken verschillende presidenten in een totaal andere staat van functioneren te hebben gezeten dan tot voor kort door het grote publiek werd gedacht.
Kennedy bleek een aan pijnstillers verslaafde junk, wiens beoordelingsvermogen door medicijnen en drugs zo vertroebeld was dat hij de wereld op de rand van de afgrond bracht tijdens de Cuba crisis. De pijnstillers en drugs werden hem toegediend door een "arts" ter behandeling van pijnen die hij overhield aan verwondingen uit de Tweede wereldoorlog. Zijn broer, tevens minister van Justitie, was de enige die hij durfde vertrouwen. Verder had hij een verzameling van deskundigen om zich heen verzameld om leiding te geven aan de diverse departementen, wat ze heel effectief deden, maar alleen als JFK het (meestal in overleg met Robert) het goedkeurde.
Reagan werd gekozen als de oudste man die het ambt ooit aanvaard had. Kort na zijn aantreden werd er een moordaanslag op hem gepleegd. In de weken die daarop volgden deed zijn staf alle mogelijke moeite om te laten blijken dat het wel meeviel met Reagan: ze lieten de half dode man zelfs een wet ondertekenen om te bewijzen dat het hem goed ging. Doktoren woeren aan in het programma dat bejaarden slechts heel moeizaam herstellen van een dergelijke aanslag - ALS ze herstellen. Het verandert ze in ieder geval, omdat het herstel een enorme aanslag op de rest van hun gestel is. Bij Reagan uitte zich dat in totaal disfunctioneren op bepaalde momenten van de dag: zijn werkschema werd om deze momenten heen geplanned door James Baker en vrouw Nancy. Eigenlijk had Reagan volgens de wetten van de logica nooit herverkozen mogen worden. Zijn verkiezingsoptredens op TV werden zwaar verprutst door aanvallen van totale white-outs in zijn geheugen. Hij won het door humor: Zo stelde hij bijvoorbeeld dat hij van leeftijd geen punt wenste te maken, zijn opponent (Walter Mondale) kon er niets aan doen dat hij zo jong was. Toch werd het steeds moeilijker om hem in het gareel te houden, en het is maar goed dat het niet mogelijk is om een tweede keer herverkozen te worden. De man was aan het eind van zijn tweede termijn duidelijk niet meer in staat voltijds om degelijk leiding te geven aan het land.
Een derde president die in de serie aan bod kwam was Boris Jeltsin. Hij kwam aan de macht door een mislukte putsch van communisten tegen Gorbatsjov. Jeltsin veegde na de mislukte putsch in het parlement van Rusland de vloer aan met Gorbatsjov, en won vervolgens de verkiezingen. Leek hij aanvankelijk nog een fatsoenlijke president, als enige in staat om de Communisten dwars te zitten in een machtsovername en dus een terugkeer naar de oude Koude Oorlogs status-quo, later bleek hij steeds vaker incapabel te zijn. Hij dronk steeds meer, en zijn medewerkers moesten (net als bij Reagan gebeurde) zijn dagindeling zo organiseren dat hij op zijn beste momenten van de dag in de publiciteit kwam. Toch bleef hij onvoorspelbaar: zijn optreden als "dirigent" en zijn "dans" tijdens een muziekfestival waren daar de meest opvallenden uit. Zijn oud medewerkers lieten blijken zeer blij te zijn met zijn "opponent" in de VS: Als kind van een alcoholistische stiefvader had Bill Clinton geleerd hoe je met een alcoholist om moest gaan, wat hij zeer effectief deed (zie de lachbuien tijdens persconferenties, waarbij Jeltsin echt compleet de weg kwijt lijkt te zijn), in ieder geval effectief genoeg om Jeltsin te paciferen (de man had nog steeds de bevoegdheid om nucleaire wapens in te zetten).
Kennedy bleek een aan pijnstillers verslaafde junk, wiens beoordelingsvermogen door medicijnen en drugs zo vertroebeld was dat hij de wereld op de rand van de afgrond bracht tijdens de Cuba crisis. De pijnstillers en drugs werden hem toegediend door een "arts" ter behandeling van pijnen die hij overhield aan verwondingen uit de Tweede wereldoorlog. Zijn broer, tevens minister van Justitie, was de enige die hij durfde vertrouwen. Verder had hij een verzameling van deskundigen om zich heen verzameld om leiding te geven aan de diverse departementen, wat ze heel effectief deden, maar alleen als JFK het (meestal in overleg met Robert) het goedkeurde.
Reagan werd gekozen als de oudste man die het ambt ooit aanvaard had. Kort na zijn aantreden werd er een moordaanslag op hem gepleegd. In de weken die daarop volgden deed zijn staf alle mogelijke moeite om te laten blijken dat het wel meeviel met Reagan: ze lieten de half dode man zelfs een wet ondertekenen om te bewijzen dat het hem goed ging. Doktoren woeren aan in het programma dat bejaarden slechts heel moeizaam herstellen van een dergelijke aanslag - ALS ze herstellen. Het verandert ze in ieder geval, omdat het herstel een enorme aanslag op de rest van hun gestel is. Bij Reagan uitte zich dat in totaal disfunctioneren op bepaalde momenten van de dag: zijn werkschema werd om deze momenten heen geplanned door James Baker en vrouw Nancy. Eigenlijk had Reagan volgens de wetten van de logica nooit herverkozen mogen worden. Zijn verkiezingsoptredens op TV werden zwaar verprutst door aanvallen van totale white-outs in zijn geheugen. Hij won het door humor: Zo stelde hij bijvoorbeeld dat hij van leeftijd geen punt wenste te maken, zijn opponent (Walter Mondale) kon er niets aan doen dat hij zo jong was. Toch werd het steeds moeilijker om hem in het gareel te houden, en het is maar goed dat het niet mogelijk is om een tweede keer herverkozen te worden. De man was aan het eind van zijn tweede termijn duidelijk niet meer in staat voltijds om degelijk leiding te geven aan het land.
Een derde president die in de serie aan bod kwam was Boris Jeltsin. Hij kwam aan de macht door een mislukte putsch van communisten tegen Gorbatsjov. Jeltsin veegde na de mislukte putsch in het parlement van Rusland de vloer aan met Gorbatsjov, en won vervolgens de verkiezingen. Leek hij aanvankelijk nog een fatsoenlijke president, als enige in staat om de Communisten dwars te zitten in een machtsovername en dus een terugkeer naar de oude Koude Oorlogs status-quo, later bleek hij steeds vaker incapabel te zijn. Hij dronk steeds meer, en zijn medewerkers moesten (net als bij Reagan gebeurde) zijn dagindeling zo organiseren dat hij op zijn beste momenten van de dag in de publiciteit kwam. Toch bleef hij onvoorspelbaar: zijn optreden als "dirigent" en zijn "dans" tijdens een muziekfestival waren daar de meest opvallenden uit. Zijn oud medewerkers lieten blijken zeer blij te zijn met zijn "opponent" in de VS: Als kind van een alcoholistische stiefvader had Bill Clinton geleerd hoe je met een alcoholist om moest gaan, wat hij zeer effectief deed (zie de lachbuien tijdens persconferenties, waarbij Jeltsin echt compleet de weg kwijt lijkt te zijn), in ieder geval effectief genoeg om Jeltsin te paciferen (de man had nog steeds de bevoegdheid om nucleaire wapens in te zetten).
- "Blind faith in your leaders, or in anything, will get you killed" Bruce Springsteen - War
- Door controle aan de landsgrenzen op te heffen kan men nu grenzenloos gaan controleren...
- Privacy Matters
- Door controle aan de landsgrenzen op te heffen kan men nu grenzenloos gaan controleren...
- Privacy Matters
ad 1. Je vergat het (dreigen met) wapengekletter tegen Iran, Nicaragua, Grenada, Libanon en Libië. Zijn steun aan foute regimes in ondermeer El Salvador en Irak, en aan groeperingen als de Contra's en Mujaheddin.quote:Op zondag 6 juni 2004 15:37 schreef Ryan3 het volgende:
[..]
Bij de appreciatie van Reagan spelen alle drie de punten wel een rol. 1) voor wie zijn bewind bewust heeft meegemaakt, hangt er een vrij negatieve reuk rondom de president. Hij was een acteur - in Europa geen goede verdienste -, aartsconservatief (ook geboren in 1911), wilde de kernwapens vernieuwen (kruisraketten plaatsen in o.a. Woensdrecht), sloeg vaak de plank mis, Irangate, supply side economics en het rijker worden van de rijken enz. enz. Aan de andere kant werd hij door conservatieven gezien als de Great Communicator. Sympathieke gast die mooie verhaaltjes op kon hangen en het mooi bracht. 2) informatie die naderhand vrij kwam lijkt er op te duiden dat hij allang dement was voordat de werkelijke diagnose (na zijn presidentschap) werd gesteld, so who the fuck was in charge??? 3) mede door zijn beleid zou het Sovjetimperium ineenstorten, er werden geen kruisraketten geïnstalleerd, echter hij liet zijn land achter met een fabelachtige schuldenlast.
[...]
Hij kon het wel mooi brengen overigens: Zelfs complete fuck-ups tijdens verkiezingspraatjes wist hij recht te breien. Zijn bijnaam de "Great Communicator" had hij wat dat betreft wel verdiend.
ad 2. De serie "Altered Statesmen" heeft gepoogd daar inzicht in te geven. Uitslag: vooral James Baker en Nancy Reagan hadden de werkelijke leiding. Hen was er alles aan gelegen om de leiding van Amerika sterk te laten lijken.
ad 3. Zijn beleid (hoewel je je kunt afvragen hoeveel er nu echt van hem was) leidde inderdaad in sterke mate tot het ineenstorten van de Sovjet Unie. Hem de credits geven voor het niet plaatsen van kruisvluchtwapens is imho een beetje sterk: hij is gaan onderhandelen met de Sovjets over die wapens onder druk van de publieke opinie, die in Nederland begon te demonstreren, en als "hollanditis" uitwaaierde door de rest van Europa en de westerse wereld.
- "Blind faith in your leaders, or in anything, will get you killed" Bruce Springsteen - War
- Door controle aan de landsgrenzen op te heffen kan men nu grenzenloos gaan controleren...
- Privacy Matters
- Door controle aan de landsgrenzen op te heffen kan men nu grenzenloos gaan controleren...
- Privacy Matters
Heb die aflevering over Kennedy gezien idd. Interessant is toch die paradigma verschuiving die Kennedy ten beurt is gevallen het afgelopen decennium. Hij wordt nog steeds wel gezien als 1 van de meest aansprekende, want jeugdigste, presidenten van de republiek, maar onder die glans was hij fysiek gesproken een wandelend wrak. Steeds vaker komt idd in de publiciteit dat in zijn beleid op zijn gunstigst tot slechts enkele aanzetten kwam (die later zijn vervolledigd door de immer beschimpte Johnson) en soms zelfs getuigt (idd wb Cuba) van roekeloosheid, misschien veroorzaakt door de medicijnen tegen de ziekte van Addison die hij kreeg toegediend. Verder blijft het verhaal over hoe hij de verkiezingen wegkaapte, mbv mafiabaas Sam Giancana, van Nixon ook steeds boven de markt hangen. Om nog maar te zwijgen van zijn promiscuë gedrag, ook agv de medicijnen.
I´m back.
|
|
