quote:
Tientallen jaren zweeg hij over zijn rol als Duitse soldaat op D-day. Totdat Heinz Severloh in tijdschriften las dat hij het 'Beest van Omaha Beach' werd genoemd. ,,Dat zie ik als een blijk van erkenning.''
Het is een twijfelachtig record maar wel een record. Heinz Severloh schoot op D-day 2000 of misschien wel 3000 geallieerde soldaten neer, die probeerden te landen op Omaha Beach. In totaal verloren de Amerikanen daar 4184 soldaten, een groot deel daarvan door kogels die Severloh onophoudelijk vanuit zijn hooggelegen positie afvuurde op de landende troepen.
Nu, 60 jaar later, staat hij geduldig de rijen journalisten te woord die willen weten hoe hij destijds zo koelbloedig op zijn post kon blijven. ,,Ik zou het zo weer doen'', zegt hij de ene keer. Maar de andere keer luidt het antwoord: ,,Ik zou nooit meer schieten, zelfs niet als ik zou weten dat ik door kogels zou worden getroffen.'' Hij weet duidelijk nog steeds niet wat hij met D-day aanmoet.
Toen de soldaat in de vroege morgen van de zesde juni zag dat de zee voor Normandië vol lag met geallieerde schepen, dacht hij maar één ding: ,,Hoe kom ik hier uit?'' Maar hoewel voor de 21-jarige soldaat glashelder was dat hij geen schijn van kans had, moest hij op zijn post blijven. Als de eerste soldaten met hun knieën in het water staan moet je beginnen met schieten, had zijn commandant gezegd. Seversloh schoot, totdat de zee rood zag van bloed.
Negen uur lang, ook toen alle andere Duitse schutters al waren teruggetrokken, bleef zijn machinegeweer ratelen. Terwijl het schieten met dat geweer iets abstracts had, omdat hij daarmee groepen tegenstanders in één beweging neermaaide, kwam het schieten met de karabijn echt in aanraking met de tegenstander. ,,Altijd als een boot landde, doodde ik 90 procent met mijn machinegeweer, als de overgebleven soldaten zich begonnen te verspreidde pakte ik mijn karabijn.'' Die één op één confrontatie met slachtoffers gaf hem gek genoeg pas echt het gevoel met doden bezig te zijn.
Pas na 12.500 stuks munitie hield Severloh op met schieten. Hij vluchtte en werd nog dezelfde avond krijgsgevangen genomen. Tijdens de drie jaar durende gevangenschap in België en de Verenigde Staten vertelde hij nooit iets over zijn bloedige rol bij de aanval die het einde van de oorlog inluidde. Pas in 1959, toen D-Day groots werd herdacht, las hij tijdschriften over de 'langste dag'. Daarin werd hij 'het beest van Omaha genoemd'. Severloh beschouwt dat als een erenaam. ,,Het is alsof de tegenstander mij de erkenning geeft dat ik me als soldaat heb gedragen. En dat ik nooit mijn post heb verlaten.''
bronregistratie vereistTja, wat moet je hier nou weer van zeggen?
Zelf denk ik dat deze man destijds gewoon een soldaat was die zijn plicht deed, can't blame the guy for doing his job.