Koolstofdioxidequotum?

Nederlanders moeten een quotum krijgen voor de uitstoot van kooldioxide, vindt het RIVM. Een systeem van schaarste geeft bedrijven en burgers een prikkel om zuiniger om te springen met energie. Maar dan moeten wel alle landen meedoen.

Al na zes kilometer op de snelweg heeft de automobilist een kilo CO 2 de lucht in geslingerd. Deze vervuiling kost momenteel geen extra geld. Maar als Nederlanders voor deze uitstoot moeten betalen, zijn ze per kilo kooldioxide grofweg zes cent kwijt. De prijs komt daarmee op één cent per gereden kilometer.

Onderzoekers van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) suggeren om iedere Nederlander voortaan te laten betalen voor zijn eigen vervuiling. Dit is mogelijk via een systeem van persoonsgebonden quota. Iedereen mag daarbij een bepaalde hoeveelheid kooldioxide uitstoten. Dit quotum mogen consumenten naar eigen inzicht verbruiken of verkopen. Wie bijvoorbeeld veel in de auto zit en meer vervuilt kan het resterende CO 2-quotum van zijn buurman kopen.

Als consumenten hun rechten gaan verhandelen, moeten ze eerst een beeld krijgen van de uitstoot per product. Veel uitstoot is voor gebruikers onzichtbaar. Het drinken van een fles cola vervuilt het milieu bijvoorbeeld evenveel als het rijden van een kilometer in de auto. Bij de productie van de pet fles en het transport naar de winkel vliegt er gemiddeld namelijk 177 gram CO 2 de lucht in. Een doorsnee huishouden verstookt jaarlijks weer zo'n vijfduizend kilo aan gas en energie, evenveel als 28 duizend colaflessen of evenveel autokilometers.

Over de prijs per kilo kooldioxide bestaat onder wetenschappers onenigheid. Het RIVM rekent bijvoorbeeld met twee cent per kilo uitstoot, terwijl het instituut TME uitgaat van vijftien cent per kilo. Zolang een echte markt in emissierechten niet bestaat, is de exacte prijs niet vast te stellen.

Het idee voor een quota-systeem is afkomstig van de milieuconferentie in Kyoto, waar afspraken zijn gemaakt om de uitstoot van schadelijke gassen terug te dringen. Landen mogen overigens zelf nadenken met welke methode zij deze reductie denken te behalen.

In Nederland is een commissie over leiding van P. Vogtländer aan het nadenken over een handelsysteem. De Commissie komt in de herfst met aanbevelingen.

De overheid krijgt een instrument in handen om de uitstoot terug te dringen, als consumenten emissierechten krijgen toebedeeld. De Belastingdienst kan deze rechten bijvoorbeeld verdelen, stelt J. Jantzen van TME. Burgers kunnen deze rechten weer verkopen aan bedrijven, die bij de levering van bijvoorbeeld een liter brandstof de bijbehorende CO 2-rechten moet leveren. Door slechts een beperkte hoeveelheid te verstrekken, ontstaat er een tekort aan rechten. De schaarste drijft de prijzen per kilo CO 2 op. Dit geeft burgers en bedrijven een prikkel om zuiniger met energie om te springen. Soortgelijke systemen in de Verenigde Staten om zwaveldioxide terug te dringen, blijken te werken.

Het systeem van quota maakt alleen kans in internationaal verband, denkt B. Klimbie van het onderzoeksinstituut CE. Dit bureau constateerde in opdracht van het ministerie voor Milieu dat de internationale prijs van CO 2 afhangt van onderlingen afspraken tussen regeringen. 'Hoe meer landen onder dezelfde regels vallen, hoe goedkoper de maatschappij uit is om de uitstoot terug te dringen,' stelt Klimbie.

Wat vind je hiervan? Ik denk er nog even over na

Dat de multinationals weer buiten schot blijven moeten we dan maar accepteren als we echt wat aan de terugdringing van de uitstoot willen doen. Dat is inderdaad wel een beetje wrang...

quote:

---

Op vrijdag 10 augustus 2001 16:00 schreef Verbal het volgende:
Al we nou gewoon alle allochtonen verbieden uit te ademen...

Probleem opgelost...

V.

---

_{Als we dat toch aan 't kloten zijn...}